 |
| ΕΡΕΧΘΕΑΣ |
Διαβάζοντας
κάποιους συγγραφείς μπήκα στον πειρασμό να ανοίξω αυτό το θέμα . Τα
τελευταία χρονιά σε Ελλάδα και εξωτερικό διαβάζουμε για τους
ερπετόμορφους επικυρίαρχους του κόσμου μας ,Μια αρχαία φυλή που
συνηθίζει να κυβερνά τον κόσμο από την αρχαιότητα . Όλο και περισσότεροι
πιστεύουν σε τέτοιες θεωρίες στις μέρες μας και όχι άδικα , με όλη την
απανθρωπιά στο κόσμο αιώνες πίσω έως τις μέρες μας. Κάποιοι άλλοι
πιστεύουν σε μια μάχη διαγαλαξιακή, αέναη . Από τη μια μεριά η
Διαγαλαξιακή συνομοσπονδία της ΛΥΡΑΣ με τους Ελλανιους Έψιλον γονείς μας
από τη Ανδρομέδα .Από την άλλη οι δυνάμεις των αποστατών του Δράκου του
όφεως και του Βοώτη δηλαδή οι ερπετικοί .Και στη μέση εμείς . Τότε
άρχησα να ψάχνω στις αρχαίες μυθιστορίες και όχι μυθολογίες για τα οντά
αυτά . Ένας απο τους πρώτους ερπετικούς που συνάντησα ήταν και ο
Κέκροπας .
Πατέρας: -
Μητέρα: Γαία.
Σύζυγος: Άγραυλος η Πρεσβύτερη, θυγατέρα του Ακταίου.
Οίκος: Κεκροπίδαι (Κεκροπίδες)
Τέκνα: Ερυσίχθονας ο Αθηναίος, Άγραυλος η Νεώτερη, Έρση, Πάνδροσος.
Τοποθεσία: Αθήνα, Αττική
Χρονολογία: 2η χιλιετία π.Χ , πρώτο ήμισυ. (Ενδέχεται να έζησε και παλαιότερα (3η χιλιετηρίδα).
Ιδιότητα: Βασιλέας της Αθήνας (οι Αθηναίοι της κλασσικής εποχής τον θεωρούσαν ως γηγενή και πρώτο βασιλέα τους).
Εντύπωση
μου κάνει ο οίκος Κεκροπίδαι , όχι το όνομα αλλά η αναφορά του
γενεαλογικού δέντρου που κρατούσαν με τη ονομασία οίκος 5000 χρόνια
πριν .Αλλά πιθανόν να ήταν το dna τους σημαντικό και ένοιωθαν την ανάγκη καταγραφής του σε αρχεία που έφτασαν μέχρι της μέρες μας.
Ο
Κέκροπας, γιος της Μητέρας Γης και μυθικός ιδρυτής της πρώτης πόλης των
Αθηνών στην Ακρόπολη (που ονομαζόταν Κεκροπία εκείνο τον καιρό), είναι ο
πρώτος αττικός ήρωας και χθόνια θεότητα. Με το όνομα χθόνιοι θεοί ή
χθόνιες θεότητες ή υποχθόνιες θεότητες χαρακτήριζαν οι αρχαίοι Έλληνες
τις διάφορες θεότητες της Ελληνικής Μυθολογίας που είχαν σχέση με τον
κάτω κόσμο ή τη Χθόνα (= Γη) εξ ου και υποχθόνιοι. Σήμερα ο ίδιος όρος
χρησιμοποιείται στα ελληνικά και για τον χαρακτηρισμό παρόμοιων
θεοτήτων, του κάτω κόσμου, και από μυθολογίες άλλων πολιτισμών.
Στη
κατηγορία αυτή περιλαμβάνονταν ο Άδης με κυρίαρχη θέση, ο Πλούτων, η
Δήμητρα, η Περσεφόνη η Εκάτη, ο Χθόνιος Ερμής, ο Χάρων, ο Θάνατος κ.λπ. Ο
Κέκροπας παρουσιαζόμενος συνήθως ως διφυής, από τη μέση και πάνω
άνθρωπος και από τη μέση και κάτω φίδι. Θεωρείται γενάρχης των Αθηναίων
(Κεκροπίδες), ενώ πιστεύεται ότι ο τάφος του βρισκόταν στο βορειοδυτικό
τμήμα της στοάς των Καρυάτιδων στο Ερεχθείο (Κεκρόπιο). Λατρευόταν
κυρίως στην Ακρόπολη υπό τη μορφή φιδιού, έχοντας το δικό του ιερέα, ενώ
σ’ αυτόν αποδίδονται η θέσπιση διάφορων νόμων, η εφεύρεση της γραφής, η
απογραφή του πληθυσμού, η κατάργηση των ανθρωποθυσιών, η ταφή των
νεκρών, ο τρόπος οικοδόμησης οικιών αλλά η διαιτησία στη διαφωνία μεταξύ
Αθηνάς και Ποσειδώνα για την κηδεμονία της πόλης.
Ο
Κέκροπας πρέπει να έζησε γύρω στα 1600 π.Χ.. Σύζυγος του Κέκροπα ήταν η
Άγλαυρος, κόρη του Ακταίου, πρώτου βασιλιά των Αθηνών, ενώ αργότερα
λέγεται πως ο Κέκροπας έγινε σύζυγος με τη Μητιάδουσα, αδελφή του
Δαιδάλου. Η Άγλαυρος ήταν η προσωποποίηση της γονιμότητας του εδάφους
και του λαμπρού φωτός. Ο Ακταίος, ο πρώτος γηγενής βασιλιάς της Αττικής,
έδωσε το όνομά του στη χώρα του: Ακταία < Ακτική < Αττική.
Ο
Κέκροπας έχτισε πόλεις στην Εύβοια και την Κοπαΐδα. Λατρευόταν επίσης
στα Μέγαρα, τη Βοιωτία, τον Αλίαρτο, την Εύβοια, τη Θράκη και τη
Σαλαμίνα της Κύπρου. Θεωρείται ο ιδρυτής της λατρείας του Δία Υπάτου και
της Πολιάδας Αθηνάς.
Ήταν
κριτής στη φιλονικία Ποσειδώνα - Αθηνάς για την θεϊκή προστασία της
πόλης. Προτίμησε την Αθηνά. Σύμφωνα με τον μύθο, οι αντίπαλοι ανέβηκαν
πάνω στον βράχο της Ακρόπολης, όπου ήρθαν και οι άλλοι δέκα θεοί από τον
Όλυμπο για να κάνουν τον δικαστή στη διαφωνία των δυο θεών, ενώ ο
Κέκροπας παρίστατο ως μάρτυρας. Πρώτος ήρθε ο Ποσειδώνας, στάθηκε στη
μέση του βράχου και με την τρίαινά του έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στο
έδαφος. Αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού που σχημάτισε μια μικρή
λίμνη που την ονόμασαν «Ερεχθηίδα θάλασσα». Μετά ήρθε η σειρά της Αθηνάς
να παρουσιάσει το δώρο της και αφού κάλεσε τον Κέκροπα για μάρτυρα,
φύτεψε μια ελιά πάνω στον βράχο, που ξεπετάχτηκε γεμάτη καρπό. Το δέντρο
αυτό σωζόταν για πολλά χρόνια αργότερα. Μετά από το δώρα της Αθηνάς ο
Δίας κήρυξε το τέλος του αγώνα και είπε στους άλλους θεούς να κρίνουν σε
ποιον από τους δυο θεούς να δοθεί η πόλη. Συγχρόνως ζήτησαν τη μαρτυρία
και τη γνώμη του Κέκροπα. Αυτός από το βράχο ψηλά έριξε μια ματιά γύρω,
αλλά όπου να γύριζε, τα μάτια του αντίκριζαν αλμυρό νερό, τις θάλασσες
που από παντού έζωναν τη χώρα. Το δέντρο όμως που είχε κάνει η Αθηνά να
φυτρώσει ήταν το πρώτο που φύτρωσε σε όλη τη χώρα και ήταν συνάμα για
την πόλη η υπόσχεση για δόξα και ευτυχία. Γι' αυτό ο Κέκροπας θεώρησε
πως το δώρο της Αθηνάς ήταν πιο χρήσιμο και έτσι της δόθηκε η κυριαρχία
της πόλης.
Ο
Κέκροπας διαίρεσε τους κατοίκους της Αθήνας σε τέσσερις φυλές, την
Αθήνα σε τέσσερις περιοχές, που τις ονόμασε Κεκροπίς, Αυτόχθων, Ακταία
και Παραλία, κάθε μια με περίπου είκοσι χιλιάδες κατοίκους. Εκτός αυτού
διαίρεσε την Αττική σε δώδεκα αυτόνομους δήμους.
Μετά
απ’ την ανάγνωση του παραπάνω κειμένου οδηγήθηκα σε κάποιους
συλλογισμούς . Πρώτος βασιλιάς των προγόνων μου ένας ερπετόμορφος ; Ο
Κέκροπας λοιπόν χθόνιος θεός , δηλαδή ; Ερπετική μορφή ζωής με
καταγωγή την κοίλη γη ; Έπειτα παρατήρησα ότι μόνο καλό έκανε στους
συμπολίτες του , που ήταν 189 χρόνια ακυβέρνητοι μετά τον μέγα
κατακλυσμό του Ωγύγη . Η πρώτη σύζυγος ήταν επίσης προσωποποίηση της
γονιμότητας του εδάφους και του λαμπρού φωτός. Και η δεύτερη αδελφή του
τεχνογνώστη της πτητικής Δαιδάλου . Βλέπουμε λοιπόν μια γραμμή αίματος
της βασιλείας του, φιλικά προσκείμενη στο είδος μας. Οικοδόμησε άλλες
δυο πόλεις και λατρεύτηκε σε άλλες επτά το φίδι. Παρουσιαζόμενος συνήθως ως
διφυής , εδώ κατάλαβα ότι άλλαζε και μορφή αν ήθελε ενώ αν όχι έπαιρνε
ανθρώπινη μορφή και θυμήθηκα τα βιβλία που διάβασα με τα μεταμορφικά
ερπετικά όντα που ακόμα βασιλεύουν στις μέρες μας για κάποιους .
Προώθησε την λατρεία του Δια και της Αθηνάς, και σκέφτηκα να και ένα
ερπετό που τα πήγαινε καλά με τους Ολύμπιους θεούς .Και όταν οι Ολύμπιοι
μάλωναν για την προστασία της πόλης διάλεξε με σύνεση το δώρο που θα
ωφελούσε το ανθρώπινο γένος , την ευλογημένη ελιά .Γιατί το φίδι δίνει
πάντα γνώση στον άνθρωπο ,που πάντα εποφθαλμιάτε από κάποιο ανώτερο
ον για τη χρήση της ; Μια μνήμη που θα κρατήσω άσβεστη στο μυαλό μου ,
είναι ότι της ημέρες εκείνες τα όντα που ζούσαν μαζί μας , εκτός του
διφυή Κέκροπα , ήταν ακόμα πιο εξελιγμένα καθώς οι Ολύμπιοι εκτός από
πολυμορφικοί είχαν την δύναμη να μετουσιωθούν και σε νερό , αέρα , πυρ.
Στο εβραιοχριστιανικό σχολείο που πήγα νέος θυμάμαι την ιστορία της
ονομασίας της πόλης της Αθήνας , αλλά αυτός που μου έμεινε στο μυαλό δεν
ήταν ο Κέκροπας ως ερπετόμορφος θεός υπέρ του ανθρώπου . Πως επιβίωσε
το είδος μας πολύ κατώτερο ,ενώ όλα αυτά τα όντα δεν υπάρχουν πλέον ;
Μήπως είμαστε ακόμα όλοι μαζί εδώ στο παρόν ηλιακό μας σύστημα ;
Κάποιοι στις ουράνιες σφαίρες κάποιοι υποχθονίως και άλλοι υποθαλάσσια
στα βασίλεια του Δια , Αδη , και Ποσειδώνα. Μήπως κάποιοι ελάττωσαν τις
εμφανίσεις τους για κάποιο λόγο αλλά δεν έφυγαν ποτέ , μήπως άλλοι
διοικούν πίσω από το παραπέτασμα ; Αν ήθελαν για κάποιο λόγο θα
μπορούσαν βάση των ιδιοτήτων τους .Προσωπικά πιστεύω ότι τίποτα δεν
άλλαξε από τότε ,πως θα μου πείτε ; Είμαστε μια καθοδηγούμενη φυλή ,στα
μάτια μου είναι προφανές μετά από έρευνα αρκετών ετών . Είναι σαν
κάποιος να επιλέγει πότε θα λάβουμε γνώση και πότε θα κυλίσουμε στο
σκοτάδι . Δεν ξέρω αν υπάρχουν αψιμαχίες για την επικυριαρχία πάνω μας
ακόμα , από όντα ανωτέρα από εμάς όπως γίνονταν στην αρχαιότητα , αλλά
δεν θα με ξένιζε η ιδέα αυτή . Παρατηρώντας την γνώση του είδους μας να
εναλλάσσεται από μακροπρόθεσμες περιόδους σκοταδισμού σε βραχυπρόθεσμες
τεχνολογικού οργασμού, σαν να υπάρχει ένας Κέκροπας η ένας Ήφαιστος
στο παρασκήνιο και δίνει γνώση ενώ άλλοτε η γνώση σπανίζει και ο
κόσμος ζει στο σκοτάδι .Τέλος στις μέρες μας όλα είναι πιθανά , ο
ουρανός σε όλο τον κόσμο γέμισε ΑΤΙΑ , πολλά εκ των οποίον υποθαλάσσια
, και η θεωρίες συνομωσίας με υποχθόνια όντα σε συνεργασία με τις
υπερδυνάμεις σε υπόγειες μυστικές βάσεις διαδέχονται η μια την άλλη .
Ψάχνοντας τις ρίζες μας βρίσκουμε πολλές απαντήσεις αλλά η έρευνα δεν
πρέπει να σταματήσει ποτέ.
