Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων

Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012

http://www.iatronet.gr/newsarticle.asp?art_id=18680

Η 15η Ιουνίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Κακοποίησης των Ηλικιωμένων, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί το παγκόσμιο κοινό, όσον αφορά στην κακομεταχείριση που υφίστανται οι ηλικιωμένοι ακόμη και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από ανθρώπους της οικογένειάς τους ή ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους γενικότερα, επισημαίνει η ΜΚΟ Γραμμή Ζωής:

Η κακομεταχείριση ηλικιωμένων ατόμων αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο σαν μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα είναι πιθανόν να αυξηθεί περαιτέρω στην Ευρώπη, δεδομένης της ταχείας γήρανσης του πληθυσμού των κρατών μελών. Σε διεθνές επίπεδο, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, καθώς και οι εργαζόμενοι του τομέα, έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για το πρόβλημα και έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να κατανοήσουν καλύτερα το φαινόμενο της κακομεταχείρισης των ηλικιωμένων, καθώς και των μεθόδων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της (WHO, 2011 )

Η έκθεση του Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας/ Europe) τον Ιούλιο του 2011 έδειξε ότι κάθε χρόνο, 2,7 % (4 εκατομμύρια) του συνόλου των ατόμων άνω των 60 ετών βιώνουν σωματική κακοποίηση, το 19,4% (29 εκατομμύρια) βιώνουν ψυχολογική κακοποίηση, το 3,8% (6 εκατομμύρια) βιώνουν οικονομική εκμετάλλευση και τέλος το 0,7% (1 εκατομμύριο) βιώνουν σεξουαλική κακοποίηση (WHO, 2011 ). Η κακομεταχείριση ατόμων τρίτης και τέταρτης ηλικίας οδηγεί σε κατ’ εκτίμηση 2.500 (30%) ετησίως ανθρωποκτονίες, οι περισσότερες από τις οποίες διαπράττονται, από μέλη της οικογένειας του θύματος. Οι πληροφορίες για τα περιστατικά κακομεταχείρισης ηλικιωμένων που οδηγούν ή όχι σε θάνατο είναι περιορισμένες, αφού εκλείπουν από βάσεις δεδομένων κρατικών φορέων των χωρών της Ευρωπαϊκής Περιφέρειας. Το μέγεθος του προβλήματος έχει έρθει στο φως, τις τελευταίες δεκαετίες, μόνο από ερευνητικές μελέτες στον γενικό πληθυσμό της Ευρώπης (WHO 2008). Όσον αφορά την Ελλάδα, υπάρχει μεγάλη έλλειψη δεδομένων για το μέγεθος του προβλήματος. Δυστυχώς, στη χώρα μας, τα δεδομένα που αφορούν περιστατικά κακομεταχείρισης ατόμων τρίτης και τέταρτης ηλικίας είναι εξαιρετικά περιορισμένα, καθώς δεν υφίσταται καμία εθνική πολιτική συστηματικής (ή μη) καταγραφής των περιστατικών.

Σύμφωνα με την έρευνα ABUEL (Abuse and Health Among Elderly People) για τη διετία 2008 – 2010, στην Ελλάδα, οι ηλικιωμένοι – θύματα κακοποίησης ήταν 126.111 άτομα. Τα περιστατικά αναλύονται ως εξής:

•  13.2% ψυχολογική κακοποίηση
•  3.5% σωματική κακοποίηση (4.7% 80-84 ετών)
•  3.9% οικονομική εκμετάλλευση (7.9% 80-84)
•  1.5% σεξουαλική κακοποίηση (2.3% γυναίκες)
•  3.1% εγκατάλειψη (8.9% 80-84 ετών)
•  1.1% τραυματισμοί

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της (12.04.11 – 30.04.12) η Εθνική Γραμμή SOS 10-65 δέχθηκε 88 κλήσεις για καταγγελίες κακοποίησης ηλικιωμένων.

Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι απαραβίαστη. Η ηλικία και η ανάγκη υποστήριξης δεν μπορούν ποτέ να είναι η αφορμή για επιβολή περιορισμών, αφαίρεσης ανθρώπινων δικαιωμάτων και αρχών ελευθερίας του ατόμου που ορίζονται από ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Το προχωρημένο της ηλικίας σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά τα ηλικιωμένα άτομα θα πρέπει να συνεχίσουν να ζουν και να αντιμετωπίζονται ίσα με τα υπόλοιπα μέλη μιας κοινωνίας και να προστατεύουν πάντα το απαράβατο δικαίωμά τους να απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους.

Η μεγάλη πλειοψηφία ευπαθών και ευπρόσβλητων σε κακοποίηση ηλικιωμένων είναι γυναίκες: 2 στους 3 ηλικιωμένους άνω των 80 ετών στην Ευρώπη είναι γυναίκες. Περισσότερο από το ένα τρίτο αυτών των γυναικών υποφέρει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ ή από άνοια, γεγονός που τις καθιστά ακόμα περισσότερο ευπρόσβλητες σε κακοποίηση.

Ως παράγοντες κινδύνου σύμφωνα με τον ΠΟΥ, εκτός από το φύλο και την ηλικία αναφέρεται επίσης η κοινωνική απομόνωση (έλλειψη κοινωνικού υποστηρικτικού περιβάλλοντος), η ύπαρξη φυσικής ή γνωστικής δυσλειτουργίας (πχ άνοια), η εξάρτηση από τον φροντιστή.

Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως σωματική βία, ψυχολογική ή συναισθηματική κακοποίηση, οικονομική εκμετάλλευση, παραμέληση ή παράλειψη φροντίδας, σεξουαλική κακοποίηση, ενώ περιστατικά κακομεταχείρισης που έχουν σημειωθεί παγκοσμίως είναι τραυματισμοί, αφυδάτωση, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής και άλλα. Προσθέτεται επίσης η Συστηματική Κακοποίηση, δηλαδή κακοποίηση που προέρχεται από το Σύστημα και αφορά την κακομεταχείριση των ηλικιωμένων από το ίδιο το κράτος μέσω της μείωσης συντάξεων, της μη διευκόλυνσης της πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας κτλ.

Η πιο φανερή μορφή κακοποίησης είναι η άσκηση σωματικής βίας, όπως είναι το χτύπημα, χαστούκισμα ή οι κλωτσιές.

Ως ψυχολογική κακομεταχείρηση θεωρείται η βίαιη συμπεριφορά που συμπεριλαμβάνει απειλές, ταπείνωση ή λεκτική κακοποίηση, όπως για παράδειγμα να αποκαλέσει κάποιος τον ηλικιωμένο με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς ή να τον αντιμετωπίζει γενικότερα σε μόνιμη βάση, σαν ένα μικρό παιδί, αφαιρώντας του έτσι την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα που έχει σαν ηλικιωμένος.

Η καταχρηστική και ασεβής χρήση των χρημάτων ή της περιουσίας του ηλικιωμένου από άτομο εμπιστοσύνης του με τρόπους που αναγκάζουν τον ηλικιωμένο να φοβάται να μιλήσει και να δείξει τη δυσαρέσκειά του θεωρείται οικονομική κακοποίηση. Για παράδειγμα, κάποιος που πιθανά προσφέρεται να πληρώνει τους λογαριασμούς του ηλικιωμένου, αλλά στην πραγματικότητα κρατάει τα χρήματα για δικό του όφελος ή δίνει ψευδή αναφορά στον ηλικιωμένο σχετικά με το πού πραγματικά ξόδεψε τα χρήματα του. Μορφή κακοποίησης μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και η χρήση ειδών διατροφής που ανήκουν στον ηλικιωμένο από κάποιον άλλον χωρίς να τον ενημερώσει ή να ζητήσει την άδειά του ή με σκοπό να μην αντικαταστήσει ότι πάρει.

Άλλη μορφή κακοποίησης είναι η σεξουαλική κακομεταχείριση, οποιαδήποτε, δηλαδή, επαφή ή άγγιγμα σεξουαλικού χαρακτήρα, χωρίς τη συναίνεση του ατόμου ή με άτομο που δεν είναι σε θέση να συναινέσει, όπως η σεξουαλική παρενόχληση, επίθεση σεξουαλικού χαρακτήρα ή χειρονομίες ή πράξεις που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια κάποιου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του.

Yπάρχουν, όμως, και άλλα - λιγότερο φανερά - είδη κακοποίησης.

Όταν στον ηλικιωμένο δεν δίνεται φαγητό, ρουχισμός ή άλλη προσωπική φροντίδα που είναι απαραίτητη, έχουμε παραμέληση. Αυτές είναι καθημερινές ανάγκες για την ομαλή επιβίωση του ηλικιωμένου. Παραμέληση θεωρείται και η έλλειψη φροντίδας για την αλλαγή βρώμικων ή βρεγμένων ρούχων ή η μη διάθεση σωστής φαρμακευτικής αγωγής.

Η κακοποίηση μπορεί να είναι και μη σκόπιμη. Μπορεί να είναι το αποτέλεσμα έλλειψης γνώσης, κατανόησης ή εκπαίδευσης. Υπάρχει, ακόμα, και η πιθανότητα το άτομο που την προκαλεί άθελά του να μην αντιλαμβάνεται ότι κακοποιεί τον ηλικιωμένο και του προκαλεί αγωνία και μελαγχολία.

Μη σκόπιμη κακοποίηση μπορεί να συμβεί και από έλλειψη χρόνου ή έλλειψη αξιολόγησης στις προτεραιότητες των αναγκών του ηλικιωμένου.

Οποιαδήποτε και αν είναι η μορφή κακοποίησης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν θα πρέπει να αφήνουμε τα περιθώρια να συμβαίνει και θα πρέπει να την σταματάμε με κάθε τρόπο.

Σύμφωνα με τις διεθνείς συστάσεις, η ευθύνη μας βρίσκεται και στην πρόληψη. Θα πρέπει όλοι να συμβάλλουμε στο βαθμό που δυνάμεθα να αναστείλουμε τους παράγοντες κινδύνου, να προάγουμε δηλαδή την κοινωνική συμμετοχή και υποστήριξη των ηλικιωμένων, να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε τα περιστατικά κακοποίησης, να τα αναφέρουμε στους αρμόδιους φορείς.

Κακοποίηση μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε και οπουδήποτε. Ανεξάρτητα, όμως από το πού μπορεί να βρίσκεται ο ηλικιωμένος δεν θα πρέπει να επιτρέπουμε να υποφέρει από κακοποίηση.

‘Γιατί όμως τόσο λίγα περιστατικά κακοποίησης γίνονται γνωστά, σε σημείο η κακοποίηση ηλικιωμένων να είναι ένα έγκλημα που παραμένει κρυφό;’

Φαίνεται να υπάρχει μια άρρητη συμφωνία ότι ο ηλικιωμένος δεν ζητά ιατρική βοήθεια, δεν αποκαλύπτει σε κανέναν τι συμβαίνει και ο γιατρός δεν τον ρωτά.

Κάποιοι από εκείνους που υποφέρουν από κακοποιητικές συμπεριφορές σε βάρος τους αρνούνται να καταγγείλουν την κακοποίηση, επειδή φοβούνται την εκδικητικότητα του θύτη ή ότι αν το καταγγείλουν θα αναγκαστούν να ζήσουν σε ίδρυμα, επειδή εξαρτώνται πλήρως από τον δράστη για την ικανοποίηση βασικών αναγκών τους, επειδή ντρέπονται να καταγγείλουν ότι μέλος της οικογένειάς τους έχει τέτοια συμπεριφορά, ή επειδή πιστεύουν ότι η αστυνομία δεν μπορεί να βοηθήσει πραγματικά.

Ο ηλικιωμένος που δέχεται κακοποίηση, βιώνει έντονα συναισθήματα και σκέψεις. Ο κάθε ηλικιωμένος πιθανά να έχει διαφορετικές αντιδράσεις σε ό,τι του έχει συμβεί. Συνήθως νιώθουν ανήσυχοι, σοκαρισμένοι, λυπημένοι, φοβισμένοι ή ακόμα και ενοχές για την κατάστασή τους, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι πολύ δύσκολο για τον ηλικιωμένο να μιλήσει γι αυτό που του συμβαίνει και το σπουδαιότερο να ζητήσει βοήθεια.

Πιθανόν ο ηλικιωμένος να βιώνει αδιέξοδο για το αν πρέπει ή όχι να μιλήσει για το πρόβλημά του, ενώ πιθανές αιτίες μπορεί να είναι :

1. Το άτομο που προκαλεί κακοποίηση να είναι κάποιο αγαπημένο ή έμπιστο πρόσωπο του ηλικιωμένου.

2. Ο ηλικιωμένος μπορεί να είναι εξαρτημένος από αυτό το άτομο, επειδή τον φροντίζει γενικά ακόμα και με οικονομική υποστήριξη.

3. Ο ηλικιωμένος να νιώθει ότι του ‘αξίζει’ μία τέτοια συμπεριφορά.

4. Ο ηλικιωμένος να ανησυχεί ότι σε περίπτωση που μιλήσει για το πρόβλημά του το άτομο που τον κακοποιεί θα θυμώσει μαζί του και ότι δεν θα έχει πια τη φροντίδα του.

5. Ο ηλικιωμένος να έχει αμφιβολίες αν θα τον πιστέψουν όταν πει τι του συμβαίνει.

6. Ο ηλικιωμένος δεν γνωρίζει ποιόν να πλησιάσει για να εξομολογηθεί το πρόβλημά του.

7. Ο ηλικιωμένος να πιστεύει ότι σε περίπτωση που εμπλέξει για επίλυση του προβλήματός του κάποιον οργανισμό ή αρμόδιο πρόσωπο, θα θεωρηθεί αδύναμος.

8. Ο ηλικιωμένος να πιστεύει ότι το πρόβλημά του είναι πολύ ασήμαντο ή ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ακόμα και αν αποκαλύψει το πρόβλημά του.

Πρέπει συνεχώς να φροντίζουμε να τους υπενθυμίζουμε ότι δεν είναι μόνοι τους και ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να έχουν τη βοήθεια που χρειάζονται.

Άτομα που είναι κοντά σε ηλικιωμένο που δέχεται κακοποίηση, πιθανόν να νιώσουν ότι κάτι δεν πάει καλά ή να έχουν παρατηρήσει κάποιες αλλαγές στον ηλικιωμένο:

1.Αλλαγές στην συμπεριφορά του ηλικιωμένου όπως θλιμμένος, θυμωμένος ή μελαγχολικός.

2. Αλλαγές στην εμφάνιση, όπως το να φοράει τα ίδια ρούχα και να μην πλένεται.

3. Αλλαγές στον τρόπο ζωής, καθημερινά ή κατά περίσταση, να αρνείται πια να βγαίνει έξω, να μην καλοδέχεται επισκέπτες ή να ισχυρίζεται ότι δεν αντέχει πια να κάνει πράγματα που έκανε πριν.

4. Τραυματισμοί, οι οποίοι εμφανίζονται συχνά, όπως μελανιασμένα μάτια, μελανιές σε άλλα σημεία του σώματος ή σημάδια από μαχαίρι ή άλλο αιχμηρό αντικείμενο.

5. Αδικαιολόγητη ή ασυνήθιστη δυσκολία στα οικονομικά του, όπως απλήρωτοι λογαριασμοί ή άλλα χρέη.

6. Υπερβολικά ανήσυχη αντίδραση σε οτιδήποτε φυσιολογικό και συνηθισμένο.

7. Αναζήτηση της προσοχής πολλών ανθρώπων, σημάδι ότι ο ηλικιωμένος νιώθει περισσότερο ασφαλής όταν έχει άλλους ανθρώπους γύρω του.

8. Σημάδια φόβου, όταν κάποιο συγκεκριμένο άτομο εισέρχεται στο δωμάτιο που βρίσκεται ο ηλικιωμένος.

9. Εμφανή σημάδια έλλειψης σωστής σίτισης, όπως απώλεια βάρους.

Σε περίπτωση που κάποιος αντιληφθεί ότι κάποιος γνωστός του ηλικιωμένος παρουσιάζει κάποια από τα παραπάνω σημάδια, πρέπει να τον πλησιάσει και να τον βοηθήσει να καταφέρει να ανοιχθεί και να πει το πρόβλημά του, ώστε να του παρασχεθεί βοήθεια. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοηθούν τα σημάδια που βλέπει κάποιος.

1. Αν ανησυχήσουμε για κάποιον, ας προσπαθήσουμε να είμαστε ανοιχτοί και ειλικρινείς μαζί του για οτιδήποτε υποψιαζόμαστε ότι βιώνει.

2. Ας δώσουμε στον ηλικιωμένο την ευκαιρία να μιλήσει. Ας τον κάνουμε να νιώσει ότι είμαστε πρόθυμοι να τον ακούσουμε.

3. Κάποιος ηλικιωμένος πιθανά να θέλει να μιλήσει, αλλά ίσως να ανησυχεί για το πώς μπορεί να αντιδράσουμε. Είναι σημαντικό να παραμείνουμε ήρεμοι, όταν ο ηλικιωμένος αρχίσει να μας μιλάει για την κακοποίηση που δέχεται.

4. Ο ηλικιωμένος πιθανά να μας ζητήσει να του υποσχεθούμε ότι δεν θα φανερώσουμε το πρόβλημά του σε κάποιον άλλον. Είτε είμαστε κοντινός του συγγενής, φίλος ή επαγγελματίας φροντιστής, να είμαστε πάντα ειλικρινείς μαζί του και ποτέ να μην του δώσουμε ψεύτικες υποσχέσεις.

5. Θα πρέπει να ρωτήσουμε τον ηλικιωμένο τι θα ήθελε να γίνει για αυτή την περίπτωση.

6. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να του εξηγήσουμε ποιός θα μπορούσε να βοηθήσει, προτείνοντάς του σε ποιόν θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε εκ μέρους του, αν ο ίδιος δεν μπορεί να το κάνει.

Πρέπει να ξέρουμε ότι για πολλούς ανθρώπους που βιώνουν κακοποίηση μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος, μέχρι να βρουν το κουράγιο να ανοιχτούν και να ζητήσουν βοήθεια.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες από τις συμπεριφορές κακοποίησης ενός ηλικιωμένου ατόμου αποτελούν ποινικό αδίκημα και όποιος το αντιλαμβάνεται έχει υποχρέωση να το καταγγείλει. Τις περισσότερες φορές και ο θύτης χρήζει βοηθείας.

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να ζουν χωρίς τον φόβο πιθανής ή υπαρκτής κακοποίησης, παραμέλησης ή γενικότερα εκμετάλλευσης. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε και να ζούμε με ασφάλεια.

1065: Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS για ηλικιωμένους

                                  -------------------------------------------------------

http://www.madata.gr/epikairotita/san-simera/202035.html

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Δικτύου για την Παρεμπόδιση της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων (INPEA) και υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ και την ΠΟΥ.

Η 15η Ιουνίου κάθε χρόνου ορίσθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό, σχετικά με την κακομεταχείριση που υφίστανται οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από τους ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους (συνοδοί, σύντροφοι, σύζυγοι, μέλη της οικογενείας).

Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως βία, εκμετάλλευση, παραμέληση και παράλειψη. Περιπτώσεις κακομεταχείρισης ηλικιωμένων που έχουν αναφερθεί παγκοσμίως είναι: τραυματισμοί, αφυδάτωση, απώλεια βάρους, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής, ασυνήθιστη συναισθηματική συμπεριφορά, ξαφνικές αλλαγές σε τραπεζικούς λογαριασμούς ή διαθήκες.

Eπιμέλεια: Μιτση Σκέντζου   Zougla.gr

                                            --------------------------------------------------------
 
 http://xenofontasxp.blogspot.gr/2012/06/15.html

Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012

15 Ιουνίου: παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης ηλικιωμένων

Παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης των ηλικιωμένων, είναι η 15η Ιουνίου.
Στόχος να ευαισθητοποιηθεί το παγκόσμιο κοινό για την κακομεταχείριση που υφίστανται οι ηλικιωμένοι ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από ανθρώπους της οικογένειάς τους ή άλλους, υπεύθυνους για την φροντίδα τους.
Τα στοιχεία της ΜΚΟ Γραμμή Ζωής, προκαλούν σοκ.Η μεγάλη πλειοψηφία ευπαθών και ευπρόσβλητων σε κακοποίηση ηλικιωμένων, είναι γυναίκες. Περισσότερο από το ένα τρίτο αυτών των γυναικών υποφέρει από την νόσο του Αλτσχάιμερ ή από άνοια, γεγονός που τις καθιστά ακόμα περισσότερο ευπρόσβλητες σε κακοποίηση.
Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως βία, εκμετάλλευση, παραμέληση ή παράλειψη, ενώ περιστατικά κακομεταχείρισης που έχουν σημειωθεί παγκοσμίως, είναι τραυματισμοί, αφυδάτωση, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής και άλλα.
Αυτές είναι οι πιο φανερές μορφές κακομεταχείρισης. Υπάρχουν και άλλες όπως η ψυχολογική και η σεξουαλική κακοποίηση, που προσβάλλουν στον ίδιο βαθμό την αξιοπρέπεια του ηλικιωμένου.
Το πρόβλημα διογκώνεται από την στιγμή που ελάχιστοι καταγγέλλουν στις Αρχές αυτά τα περιστατικά είτε γιατί φοβούνται την εκδικητικότητα του θύτη είτε επειδή θεωρούν ότι σε αυτήν την περίπτωση θα αναγκαστούν να ζήσουν σε ίδρυμα.
Οι περισσότερες από τις συμπεριφορές κακοποίησης ενός ηλικιωμένου ατόμου, αποτελούν ποινικό αδίκημα και όποιος το αντιλαμβάνεται έχει υποχρέωση να το καταγγείλει.
Κανείς δεν πρέπει να ανέχεται την κακοποίηση. Στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS για ηλικιωμένους 1065, μπορεί ο οποιοσδήποτε να βρει βοήθεια. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε και να ζούμε με ασφάλεια.

  ΠΗΓΗ.anikolouli.gr

Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας 15-6-2012

http://www.zougla.gr/ygeia/article/prostatevmeno-periexomeno-pagosmia-imera-gonimotitas

Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012, 04:41

Η 15η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, με πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) και αποτελεί μέρα ενημέρωσης για την υπογονιμότητα των ζευγαριών.

Παγκοσμίως, 90 εκατομμύρια ζευγάρια αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα σύλληψης. Το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια), δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια, ποσοστό μικρότερο από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Έτσι, λοιπόν, από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται.

Τα ανωτέρω επιδημιολογικά στοιχεία, τα οποία αναδεικνύουν μία δυσάρεστη πραγματικότητα, οδήγησαν ειδικούς σε θέματα αναπαραγωγής απ' όλο τον κόσμο να συνασπισθούν και να αναλάβουν δράση, στοχεύοντας στη σωστή ενημέρωση των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας. Η ανεξάρτητη αυτή διεθνής πρωτοβουλία, ονομάστηκε ACT και εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο με την ίδρυση κατά τόπους παραρτημάτων.

Στην Ελλάδα, καταξιωμένοι επιστήμονες, γνωρίζοντας ότι τα περίπου 300.000 υπογόνιμα ζευγάρια της χώρας μας και ο ευρύτερος κοινωνικός τους περίγυρος έχουν ανάγκη υπεύθυνης ενημέρωσης και καθοδήγησης, προχώρησαν στη δημιουργία της ACT HELLAS. Η Ελλάδα είναι η 20η χώρα στο κόσμο που συμμετέχει στη δράση της ACT International.

Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τότε που γεννήθηκε στη Βρετανία το πρώτο «παιδί του σωλήνα», η Λουίζ Μπράουν... Από εκείνη τη στιγμή ως σήμερα έχουν γεννηθεί πάνω από 1.500.000 παιδιά σ' όλο τον κόσμο χάρη στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012, 04:45

                             -----------------------------------------------------------

http://www.2810.gr/crete/kosmos/pagkosmia-hmera-gonimothtas-h-15h-ioynioy

 Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας η 15η Ιουνίου

Η 15η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, με πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) και αποτελεί μέρα ενημέρωσης για την υπογονιμότητα των ζευγαριών.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας υπογόνιμο θεωρείται ένα ζευγάρι όταν δεν επιτυγχάνει σύλληψη μετά από ένα χρόνο συχνών σεξουαλικών επαφών χωρίς τη χρήση αντισύλληψης. Σύμφωνα με τον ορισμό της υγείας, όπως αυτός έχει διατυπωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), η υπογονιμότητα αποτελεί διαταραχή της υγείας και χρήζει αντιμετώπισης. Η τεκνοποίηση και η δημιουργία οικογένειας θεωρούνται δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.

Συχνότητα της υπογονιμότητας
Σύμφωνα με διάφορες επιδημιολογικές μελέτες και εκτιμήσεις του Π.Ο.Υ., περίπου το 10-12% των ζευγαριών που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία αντιμετωπίζει κάποιας μορφής δυσκολία στην προσπάθειά του να αποκτήσει απογόνους. Παγκοσμίως, υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 80-90 εκατομμύρια υπογόνιμα ζευγάρια, στα οποία προστίθενται περίπου 2 εκατομμύρια νέα ζευγάρια ετησίως, με τάση για αύξηση. Σημειωτέον ότι ο καρκίνος προσβάλλει περίπου 6 εκατομμύρια άτομα ετησίως και η ελονοσία περίπου 100 εκατομμύρια: επομένως, η υπογονιμότητα, χωρίς να αποτελεί μείζονα διαταραχή της υγείας, δεν είναι διόλου αμελητέα, σε παγκόσμια κλίμακα.Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμη πλήρεις επιδημιολογικές μελέτες της υπογονιμότητας, αλλά εκτιμάται ότι περίπου 300.000 ζευγάρια δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδιά.

Η συχνότητα της υπογονιμότητας μπορεί να ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή και από πληθυσμό σε πληθυσμό. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει ειδικό «προφίλ» του υπογόνιμου ζευγαριού. Η υπογονιμότητα είναι πολυσύνθετη και ρευστή κατάσταση: το ίδιο άτομο, ή ζευγάρι, μπορεί να διανύσει μεγάλες χρονικές περιόδους στις οποίες αδυνατεί να συλλάβει και η αδυναμία αυτή μπορεί να επέλθει, ή να λήξει, χωρίς προειδοποίηση. Τις περισσότερες φορές η υπογονιμότητα δεν έχει ειδικά συμπτώματα (π.χ. πόνο, πυρετό, δυσφορία...) κι έτσι δεν την αντιλαμβανόμαστε.

Παγκοσμίως, 90 εκατομμύρια ζευγάρια αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα σύλληψης. Το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια), δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια, ποσοστό μικρότερο από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Έτσι, λοιπόν, από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα στο πλαίσιο ημερίδας η Ένωση Μαιευτήρων-Γυναικολόγων Ελλάδας ένα στα έξι ζευγάρια στην Ελλάδα που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία αντιμετωπίζει σήμερα πρόβλημα αναπαραγωγής. Μάλιστα η Eurostat αναφέρει ότι ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά γονιμότητας στην ΕΕ καταγράφεται στην Ελλάδα, καθώς οι Ελληνίδες γεννούν, κατά μέσο όρο, 1,28 παιδιά, σύμφωνα με στοιχεία του 2005.

Οσον αφορά γενικά στα προβλήματα-κινδύνους που συμβάλλουν στην υπογονιμότητα της γυναίκας και του άνδρα, κάποια από αυτά εντοπίζονται στη μετάθεση της αναπαραγωγικής ηλικίας της γυναίκας και στην ελάττωση του σπέρματος εξαιτίας περιβαλλοντικών λόγων, όπως της εμφάνισης στο νερό ενώσεων με οιστρογονικές ιδιότητες από τα βιομηχανικά απόβλητα που εισχωρούν στον κύκλο της διατροφής.
                                ------------------------------------------------------------------------

http://www.madata.gr/diafora/health/202062.html 

Γονιμότητα και ψυχολογία

15 Ιουνίου 2012, 09:47

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, θα εστιάσουμε σε ένα σχετικά παραμελημένο κομμάτι της υπογονιμότητας, που είναι αυτό της ψυχολογίας του ζευγαριού.

Η δυσκολία επίτευξης εγκυμοσύνης έπειτα από 1-2 χρόνια ελεύθερων επαφών χαρακτηρίζει ένα ζευγάρι ως υπογόνιμο. Η υπογονιμότητα είναι μια ιδιαίτερα στρεσογόνος διάγνωση, επηρεάζοντας συχνά τη διάθεση καθώς και τη σεξουαλική συμπεριφορά του ζεύγους με την πάροδο του χρόνου.

Χαρακτηριστικά, πολλά ζευγάρια αισθάνονται μειονεκτικά απέναντι σε φιλικά ζευγάρια που δεν είχαν καμία δυσκολία να κάνουν παιδιά. Η τυπική δικαιολογία που οι ίδιοι χρησιμοποιούν είναι ότι ακόμη δεν είναι έτοιμοι για να κάνουν παιδί ή ότι δεν το προσπαθούν. Στο πλαίσιο της αυξημένης ψυχολογικής πίεσης, δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που διαπιστώνουν αλλαγές στην ποιότητα της σχέσης τους, συνήθως προς το χειρότερο.

Μπορεί ο ένας ή και οι δύο σύντροφοι να εκδηλώσουν γενικευμένο άγχος ή ακόμη και επίσημη κατάθλιψη, λόγω της συνεχιζόμενης αποτυχίας επίτευξης εγκυμοσύνης, καταστάσεις που επιτείνονται με κάθε μήνα που περνάει. Από την άλλη μεριά, κάποια άλλα ζευγάρια δένονται παραπάνω κάτω από τον κοινό αγώνα για τη γονιμότητα.

Η σεξουαλική ζωή συχνά επηρεάζεται και εκείνη αρνητικά, αφού η σεξουαλική πράξη δεν γίνεται πια με σκοπό την αμοιβαία απόλαυση, αλλά με πρόγραμμα και περιορισμούς με στόχο την εγκυμοσύνη. Υπολογίζεται ότι στα μισά περίπου ζευγάρια θα εκδηλωθεί κάποιου τύπου σεξολογικό πρόβλημα, όπως ελάττωση της επιθυμίας, της διέγερσης ή του οργασμού στη γυναίκα, ή πρόβλημα στύσης ή πρόωρης εκσπερμάτισης στον άνδρα.

Δεν είναι καθόλου σπάνιο να έχει περάσει ένα σημαντικό χρονικό διάστημα πριν αποφασίσει κανείς να επισκεφθεί κάποιον ειδικό. Αυτό δεν είναι αξιοπερίεργο, αφού μια τέτοια επίσκεψη προϋποθέτει ότι το ζευγάρι έχει αποδεχθεί - ή τουλάχιστον υποψιαστεί - ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Πολλές φορές, έχουν προηγηθεί αρκετοί μήνες προγραμματισμένων επαφών με βάση τις πιθανές ημέρες ωορρηξίας με ή χωρίς τη χρήση κάποιου τεστ ωορρηξίας φαρμακείου.

Ακόμη και κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης, ο ένας ή και οι δύο σύντροφοι μπορεί να παραθέσουν επιχειρήματα, γιατί οι «γόνιμες» ημέρες είχαν χαθεί σε μερικούς από τους προηγούμενους μήνες. Μια τέτοια άρνηση δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητη και λειτουργεί ως αμυντικός μηχανισμός για το ζευγάρι που ακόμη δεν έχει δεχθεί ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Βέβαια, είναι ιατρικά γνωστό ότι την εγκυμοσύνη δεν την «προσπαθεί» κανείς, απλώς σταματάει να την αποφεύγει. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να κάνει κάποιο ζευγάρι ιδιαίτερες προσπάθειες για να πετύχει εγκυμοσύνη.

Ο ειδικός είναι πολύ πιθανόν να ζητήσει κάποιες βασικές εξετάσεις για τον έλεγχο του σπέρματος, της ωορρηξίας και της διαβατότητας της μήτρας και των σαλπίγγων. Οι εξετάσεις αυτές δυνητικά μπορεί να επιβαρύνουν την ψυχολογία του άνδρα ή της γυναίκας, ιδιαίτερα στην περίπτωση κακού αποτελέσματος. Γι’ αυτό και δεν είναι παράξενο που κάποιοι άνδρες δεν καταφέρνουν να παράγουν δείγμα σπέρματος για εξέταση, λόγω της φορτισμένης ψυχολογίας τους και του φόβου ότι μπορεί αυτοί να ευθύνονται για την υπογονιμότητα. Παρομοίως, οι γυναίκες φοβούνται περισσότερο το κακό αποτέλεσμα, παρά την πιθανή ενόχληση που θα υποστούν για την εκτέλεση κάποιων εξετάσεων.

Αν και τη διάγνωση της υπογονιμότητας θα πρέπει να τη μοιράζεται κάθε ζευγάρι, τα αποτελέσματα των εξετάσεων μπορεί να υποδεικνύουν ότι ο ένας από τους δύο συντρόφους «φταίει». Ακόμη και οι ιατροί, που δεν πρέπει να αποδίδουν το φταίξιμο σε κανέναν από τους συντρόφους, συχνά καταλήγουν σε δηλώσεις του τύπου «το πρόβλημα είναι στο σπέρμα». Αυτό δημιουργεί δικαίως την εντύπωση ότι ο ένας από τους δύο είναι απολύτως υγιής, ενώ ο άλλος έχει κάποιο πρόβλημα. Αν και κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει, δεν υπάρχει καμία διαβεβαίωση ότι όντως ο «υγιής» σύντροφος θα μπορούσε εύκολα να κάνει παιδί με έναν άλλο σύντροφο. Βέβαια, αυτή η διαπίστωση δεν αρκεί για να παρηγορήσει τον σύντροφο με το πρόβλημα, ο οποίος κινδυνεύει από ακόμη μεγαλύτερη ψυχολογική κατάπτωση.

Πολλά ζευγάρια θα προχωρήσουν στο τελικό στάδιο της διαδικασίας που περιλαμβάνει τη χρήση κάποιας θεραπείας γονιμότητας. Υπάρχουν δύο τύποι θεραπείας: εκείνοι που βοηθούν στην αποκατάσταση του προβλήματος και, επακόλουθα, αυξάνουν την πιθανότητα φυσικής σύλληψης και οι άλλοι που παρακάμπτουν το πρόβλημα χρησιμοποιώντας υψηλή τεχνολογία. Στον δεύτερο τύπο ανήκει και η εξωσωματική γονιμοποίηση, η οποία στις μέρες μας αποτελεί μια ιδιαίτερα δημοφιλή και αποτελεσματική θεραπεία γονιμότητας.

Είναι σημαντικό η επιλογή των θεραπειών να γίνεται ορθολογιστικά, όχι μόνο με βάση την πιθανότητα επιτυχίας ή τη διάρκεια της θεραπείας. Έχει νόημα να προσπαθεί κανείς να αποκαθιστά το πρόβλημα, αν υπάρχει μια τέτοια ικανοποιητική επιλογή. Για παράδειγμα, η αποκατάσταση του αδύναμου σπέρματος βοηθά όχι μόνο στην επίτευξη εγκυμοσύνης με φυσικό τρόπο, αλλά αποκαθιστά και την αυτοπεποίθηση του άνδρα. Επίσης, ακόμη και μετά την πρώτη εγκυμοσύνη, μπορεί να επέλθει και μια δεύτερη χωρίς να παρουσιαστεί ξανά κάποια δυσκολία.

Δυστυχώς, στις μέρες μας, πολλά ζευγάρια κατευθύνονται πολύ γρήγορα στη λύση της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αυτό ενέχει αρκετές ψυχολογικές παγίδες. Αφενός, ένα αρνητικό αποτέλεσμα λαμβάνεται βαρέως από το ζευγάρι, το οποίο έχει επενδύσει χρονικά, οικονομικά και ψυχολογικά στη συγκεκριμένη θεραπεία. Αφετέρου, δε, μένουν συνήθως άλλες επιλογές από το να δοκιμάσει κανείς να ξανακάνει εξωσωματική γονιμοποίηση, με την ελπίδα ότι η επόμενη φορά θα είναι επιτυχής. Αυτό αναπόφευκτα δημιουργεί το αίσθημα αδιεξόδου, στην περίπτωση που και οι επαναληπτικές προσπάθειες είναι παρόμοια ανεπιτυχείς.

Αν και κανείς δεν αρνείται την αξία της εξωσωματικής γονιμοποίησης ως μέθοδο θεραπείας της υπογονιμότητας, είναι σημαντικό να εξαντλούνται άλλες πιο βασικές και απλές θεραπείες, πριν καταφύγει κανείς σε αυτήν, εφόσον τέτοιες θεραπείες ενδείκνυνται για το συγκεκριμένο ζευγάρι. Ακολουθώντας μια κλιμακωτή διαδικασία στην επιλογή θεραπειών, το ζευγάρι αποδέχεται καλύτερα την ανάγκη μιας θεραπείας υψηλής τεχνολογίας, όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση.

Συμπερασματικά, το μονοπάτι της υπογονιμότητας μπορεί να επιφέρει σημαντική ψυχολογική επιβάρυνση σε ένα ζευγάρι, ακόμη κι αν ο ειδικός προβαίνει σε κινήσεις που ελαχιστοποιούν το άγχος και την ταλαιπωρία. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να τονιστεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των ζευγαριών που διάβηκαν το μονοπάτι αυτό, πιστεύουν ότι άξιζε η όλη πορεία. Αυτό ισχύει όχι μόνο για την πλειονότητα των ζευγαριών που τελικά κατάφεραν να κάνουν παιδί, αλλά και για τα λίγα ζευγάρια που δεν εκπλήρωσαν αυτήν την επιθυμία τους, παρ’ όλες τις αξιόλογες προσπάθειες των ίδιων και των ιατρών τους.

Διαβάστε περισσότερα www.gynaikologos.net

Το κείμενο υπογράφει ο Δρ. Θάνος Παπαθανασίου
MD (London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου

Νησί ή Χρυσή ή Γαιδουρονήσι

Νότια της Ιεράπετρας σε απόσταση 8 μιλίων περίπου  στο Λυβικό πέλαγος βρίσκεται το νησάκι αυτό. Μέχρι πριν 20  χρόνια ήταν ο παράδεισος των μοναχικών και όσων ζητούσαν ηρεμία μακρυά από τον πολιτισμό. Σήμερα έχουν αλλάξει λίγο τα πράγματα , αλλά ακόμη είναι προορισμός για χαλάρωαη και για μια διαφορετική ιδιαίτερη εμπειρία. Φανταστείτε στη μέση του πελάγους σε ένα μικρό νησί χωρίς υψώματα  σαν σε σεληνιακό τοπίο κατά τόπους , με τη θάλασσα να σε περιτριγυρίζει και το μόνο σημάδι από τον έξω κόσμο η απέναντι στεριά της Ιεράπετρας αμυδρά στον ορίζοντα...

                                                                            

Πληροφορίες για την παραλία Γαϊδουρονήσι (Χρυσή)

Η Χρυσή είναι ένα από τα 81 ακατοίκητα νησιά της Κρήτης και απέχει περίπου 8 ναυτικά μίλια νότια απο την Ιεράπετρα. Οι ντόπιοι το ονομάζουν "Γαϊδουρονήσι" ή απλά "Νησί". Το μήκος του νησιού είναι 5 χλμ και το πλάτος του 1 χλμ. Το πιο ψηλό σημείο ονομάζεται Κεφάλα και βρίσκεται σε ύψος 31 μέτρων. Πρόκειται για έναν επίγειο παράδεισο με παραλίες από ξανθή και άσπρη άμμο, καταγάλανα κρυστάλλινα νερά, αιωνόβιους κέδρους και αμέτρητα μικρά κοχυλάκια σε πολλά σημεία στις ακτές! Καθ' όλο το μήκος του νησιού, κυρίως στο κέντρο, υπάρχει το κεδρόδασος με δέντρα που υπάρχουν εκεί για πάνω από 200 χρόνια! Δυτικά του νησιού υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου που χτίστηκε πιθανότατα τον 13ο αιώνα, η αλυκή που ακόμα και σήμερα έχει αλάτι, οι λαξευτοί τάφοι των Ρωμαϊκών χρόνων, ο φάρος και ο βραχίωνας του αρχαίου λιμανιού. Η θαλάσσια περιοχή γύρω από τη Χρυσή είναι πολύ πλούσια με απολιθώματα πάνω σε ηφαιστειακά πετρώματα, τα οποία βρίσκονται εκεί από τότε που το νησί ήταν βυθισμένο στη θάλασσα! Πολλά από αυτά τα απολιθώματα βρίσκονται ακόμα στην περιοχή γύρω από τη Χρυσή. Στις βόρειες ακτές του νησιού, δηλαδή στις παραλίες Μπελεγρίνα, Χατζηβόλακα και Καταπρόσωπο, υπάρχει τεράστιος αριθμός μικρών κοχυλιών που στην αρχή σου δίνουν την εντύπωση μικρών χαλικιών. Όταν όμως τα βάλεις στη χούφτα σου και τα κοιτάξεις από κοντά, με έκπληξη θα αντικρίσεις μόνο μικρά κοχυλάκια! Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ακτών κατακλύζεται από μικρά κοχύλια! Στις παραλίες αυτές υπάρχουν ξαπλώστρες και ομπρέλες για ενοικίαση καθώς και ένα beach bar με πρόχειρο φαγητό και αναψυκτικά. Ανατολικά της Χρυσής, περίπου 700 μέτρα, βρίσκεται ένα μικρό βραχώδες νησί το Μικρονήσι. Εκεί έχουν βρει καταφύγιο εκατοντάδες γλάροι! Στη νοτιοανατολική μεριά της Χρυσής, υπάρχει το λιμανάκι όπου αράζουν τα καραβάκια που μεταφέρουν τους επισκέπτες του νησιού, μια ταβερνούλα για φαγητό και καφέ καθώς και μια πανέμορφη παραλία με ξαπλώστρες και ομπρέλες για ενοικίαση. Η Χρυσή, λόγω του απείρου κάλλους και του οικοσυστήματός της έχει ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα προστασίας τοπίων φυσικού κάλλους NATURA 2000. Για να πάει κάποιος εκεί μπορεί να επιβιβαστεί σε ένα από τα καραβάκια που κάνει το δρομολόγιο. Τα καραβάκια φεύγουν από την Ιεράπετρα στις 10:30 και στις 12:30 το πρωί με επιστροφή στις 17:00 και στις 18:00 το απόγευμα και το ταξίδι διαρκεί περίπου μια ώρα. Τα δρομολόγια αρχίζουν τον Μάιο και τελειώνουν τον Οκτώβριο. Όλοι οι επισκέπτες καλούνται να σεβαστούν και να προσέξουν αυτόν τον παράδεισο που ονομάζεται Χρυσή. Απαγορεύεται η ρύπανση, η αλλαγή των σημάνσεων των μονοπατιών, η κατασκήνωση και η συλλογή κοχυλιών. Η επίσκεψή σας στη Χρυσή (Γαϊδουρονήσι) θα σας χαρίσει όμορφες αναμνήσεις! Χαλάρωση, ηρεμία, αίσθηση τροπικής εξόρμησης! Αγαπημένος προορισμός...

Στους ακόλουθους συνδέσμους,  θα βρείτε όλα όσα αφορούν το νησί Χρυσή
 http://www.cretanbeaches.com/paralies/lasithi/paralies-nisou-xrysis/
 http://www.e-camping.gr/forum/20-camping/590-camping
 http://www.crete-today.com/sightsgr/chrissi.php
 http://www.ierapetra.net/gr/chrissi.html
 http://gaidouronisi.gr/

επίσης , στους παρακάτω συνδέσμους θα δείτε κι άλλες εικόνες από το "νησί" , όπως συνηθίζουν να το αποκαλούν οι Ιεραπετρίτες,  και δεν αποκλείεται να αποφασίσετε να κατηφορήσετε...

 http://www.facebook.com/chrissi.island
http://www.facebook.com/Ierapetra.Crete

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

TOSCANA - LA MIA TERRA

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.449864418360897.121719.193914440622564&type=1 

Ένα οδοιπορικό στη «φαμόζα» γειτονιά της Ιταλίας αποκαλύπτει ένα μπουκέτο χρωμάτων, αρωμάτων και γεύσεων που μόνο ψάχνοντας στοχευμένα μπορεί κάποιος να απολαύσει.

«Πιθανότατα δεν υπάρχει άλλος τόπος στη γη όπου η ανθρώπινη παρέμβαση στη φύση έχει δημιουργήσει τέτοια ομορφιά...» ακούγεται να λέει ο εκκεντρικός κρεοπώλης κάπου ανάμεσα στην απαγγελία εδαφίων από την «Κόλαση» του Δάντη και στο αριστοτεχνικό κόψιμο μιας τεράστιας «μπιστέκα φιορεντίνα» (μπριζόλας) με το κοφτερό μαχαίρι του. Μεγάλες κουβέντες; Είναι παράξενο το πώς χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπος την περιοχή όπου κατοικεί, άλλοτε με υπερβολές, άλλοτε με πλούσια κοσμητικά επίθετα, ακόμη και με ακραίες εκφράσεις. Η Τοσκάνη, στην Κεντροδυτική Ιταλία, ανήκει στους τόπους όπου τα λόγια μοιάζουν περιττά όσον αφορά την περιγραφή της. Αν υπάρχει μια υπερβολή αναφορικά με αυτόν τον τόπο είναι η ίδια η υπερβολή. Σε ομορφιά, σε τάξη, σε χρώματα, σε γεύσεις, σε μυρωδιές, σε τοπία, σε αρχιτεκτονική, σε Ιστορία. Προς τιμήν του Έλληνα επισκέπτη στον ναό του κρέατος και της τέχνης – αφού προσούτο και ράφια με λογοτεχνικά βιβλία συνυπάρχουν στον χώρο – ο μεγαλόσωμος κρεοπώλης ανεβαίνει με ένα σάλτο επάνω στον πάγκο του και με τρόπο θεατρινίστικο απαγγέλλει Καβάφη. Οι θαμώνες του καταστήματος χαμογελούν σαρδόνια στο έκπληκτο ύφος μου και συνεχίζουν να πίνουν ατάραχοι το κόκκινο κρασί τους.
 

Η αλέγρα αυτή κατάσταση, πέρα του ότι μοιάζει με σαρκαστική αντιμετώπιση της ζωής, ταιριάζει απόλυτα στην ποιητικότητα της Τοσκάνης. Σοβαρότητα και χιούμορ ταυτόχρονα. Ειλικρινή βλέμματα σε μια φύση με... σκαμπανεβάσματα. Τα αμέτρητα χωριά μοιάζουν να είναι τόσο κοντά το ένα με το άλλο, μα οι στροφές, οι λόφοι, οι στενοί δρόμοι και τα διάσπαρτα χωράφια κάνουν και τις μικρότερες διαδρομές να δείχνουν μεγάλες. Κάθε χωριό αξίζει και μια στάση. Τα ονόματά τους θυμίζουν κάποια ετικέτα κρασιού που πήρε το μάτι μου στα ράφια μιας ενοτέκα.
 

Στα 23.000 τ. χλμ. της Τοσκάνης κατοικούν περίπου 3,5 εκατ. άνθρωποι. Γεμάτη διάσπαρτα χωριά και ιστορικές, παγκοσμίως γνωστές, πόλεις όπως η Φλωρεντία, η Σιένα, η Πίζα και η Πιέντζα, συνδυάζει τον πολιτισμό με το φυσικό τοπίο, την Ιστορία με τις γεύσεις, τα μουσεία με τον απλό τρόπο ζωής, τους αμπελώνες με τον τουρισμό. Παρά την πλούσια Ιστορία της, η Τοσκάνη είναι ευρύτερα γνωστή ως η πατρίδα της ιταλικής Αναγέννησης και τόπος γέννησης μεγάλων ιστορικών προσώπων όπως ο Δάντης Αλιγκέρι, ο Σάντρο Μποτιτσέλι, ο Μιχαήλ Άγγελος. Δείγματα υψηλής τέχνης φιλοξενούνται στα διάσημα μουσεία των μεγάλων πόλεων, αλλά βρίσκονται και διάσπαρτα σε χωριά και κωμοπόλεις. Όλη η μαγεία της Τοσκάνης όμως ήταν και παραμένει η περιπέτεια της περιήγησης. Έχοντας έξι σημεία ως Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, αλλά και περίπου 120 προστατευόμενες φυσικές περιοχές, η Τοσκάνη γεμίζει από τουρίστες όλον τον χρόνο. Η προσπάθεια να τους αποφύγει κανείς ταξιδεύοντας στην περιοχή είτε κοστίζει είτε τσακίζει τα νεύρα. Και αφού δεν υπάρχει καλύτερη και χειρότερη περίοδος να επισκεφτεί κανείς αυτόν τον τόπο, μαθαίνει να ζει με την πραγματικότητα. Ο κινητήρας του Fiat γουργουρίζει στις ανηφόρες προς τη Βολτέρα. Το τουριστικό λεωφορείο κάνει τη ζωή λίγο δύσκολη στην τελευταία στροφή πριν από το πάρκινγκ. Τα δύο οχήματα μοιάζουν να μη χωρούν ταυτόχρονα στον στενό δρόμο στην κορυφή του λόφου. Αυτή η αίσθηση υπάρχει σχεδόν σε κάθε επαρχιακό δρόμο. Η επαφή με τους αμπελώνες της ποικιλίας Κιάντι μπορεί να συμβεί απρόσμενα σε μια στροφή, με το γκάζι λίγο περισσότερο πατημένο από όσο χρειάζεται. Το παρελθόν της Βολτέρα φανερώνεται σε κάθε βήμα μέσα στα ανήλιαγα στενά, με «ενθύμια» από τον Μεσαίωνα και την εποχή των Ετρούσκων.
 

Η κοντινή κωμόπολη Σαν Τζιμινιάνο, πιο τουριστική, κάνει τη Βολτέρα να φαίνεται πιο ποιοτική και ήσυχη. Κάτω από την κλασική ιταλική τέντα, επάνω σε στρογγυλό, μεταλλικό τραπεζάκι, ψωμί τσιαπάτα με βασιλικό, ντοματίνια, ελιές, προσούτο και μοτσαρέλα. Οταν οι επιλογές είναι πολλές, το κλασικό είναι πάντα η λύση. Το ίδιο το μαγαζί, η ενοτέκα, μοιάζει με εκθεσιακό χώρο υλικών, τυριών, αλλαντικών καθώς και μιας ποικιλίας τοπικών κρασιών η οποία στοιβάζεται από το πάτωμα ως το ψηλό ταβάνι. Οι ιδιοκτήτες τέτοιων χώρων είναι συνήθως και παραγωγοί, και οινοποιοί, και έμποροι.
 

Μέσα στην ελαφριά ζάλη του απομεσήμερου, με το επιπλέον βάρος δύο-τριών φιαλών κρασιού, αλλά και αλλαντικών στο πορτμπαγκάζ, ο δρόμος σε οδηγεί σε ένα κοντινό κτήμα αγροτουρισμού λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά από τους τουριστικούς ξενώνες της περιοχής. Μόνο τα απαραίτητα «κομφόρ»: ύπνος, μπάνιο, πρωινό, πάρκινγκ στη χαλκόστρωτη αυλή. Οι υπόλοιποι ένοικοι είναι ποδηλάτες – η ποδηλατάδα είναι ένας από τους πιο αγαπημένους τρόπους απόλαυσης της φύσης της Τοσκάνης –, κυρίως Βορειοευρωπαίοι (αυτοί τρώνε συνήθως λιγότερο).
 

Ο τελικός προορισμός είναι τα οινοποιεία του Μονταλτσίνο στον Νότο, μα προηγείται μια σύντομη στάση στο ιστορικό κέντρο της Σιένα. Η κεντρική πλατεία και τα γύρω στενά με τα επιβλητικά κτίρια και τους συρρέοντες, κατά χιλιάδες, τουρίστες καθιστούν την αναζήτηση πάρκινγκ ταλαιπωρία. Ειδικότερα αν ο κύριος στόχος του ταξιδιώτη είναι η περιπλάνηση στη φύση. Δεν λείπουν όμως τα υπέροχα παντοπωλεία με τα τοπικά προϊόντα που διαφημίζονται από ένα διοπτροφόρο κεφάλι αγριόχοιρου στην είσοδό τους. Ούτε και η καλή διάθεση των ντόπιων που – είναι απορίας άξιο – πώς δεν έχουν τρελαθεί ακόμη από τις ορδές των τουριστών. Η έξοδος από τη Σιένα αποδεικνύεται δύσκολη και δαπανηρή (το πάρκινγκ και τα καύσιμα κοστίζουν), αφού παρά τις επαρκείς πινακίδες κατευθύνσεων το μπέρδεμα δεν το γλιτώνεις. Η διαδρομή προς το Μονταλτσίνο όμως αποκαλύπτει τη μαγεία της Τοσκάνης. Οι φιδωτοί δρόμοι διαγράφουν όλο και ομορφότερες καμπύλες στον ορίζοντα. Τα χρώματα εναλλάσσονται όπως στην παλέτα αναποφάσιστου ζωγράφου, οι αμπελώνες μοιάζουν φυσικό δημιούργημα και τα χωριά ξεπερνούν ακόμη και τη φαντασία: Μοντερόνι ντ’ Αρμπια (από το όνομα του παρακείμενου ποταμού), Ασιάνο, Μπουονκονβέντο, Αγιος Κήρυκος ντ’Ορσια, δείγματα ομορφιάς και αισθητικής. Η άφιξη στο οινοποιείο του Μονταλτσίνο σε μεταφέρει σε νέα σύνορα πολιτισμού: το κρασί. Η υποβλητικά σκοτεινή αίθουσα έχει ποτιστεί με το άρωμα από τα δρύινα, με τανίνες χρόνων, βαρέλια. Το ξύλο έχει πρόσωπο, είναι η πρώτη επαφή με το θαύμα της οινοποιίας.
 

Οι δοκιμές σε εισάγουν σε έναν παραμυθένιο κόσμο γεύσης και Ιστορίας. Αν και η γνώμη είναι υποκειμενική, τα Κιάντι και τα Μπρουνέλο του Μονταλτσίνο συγκαταλέγονται στα γευστικότερα κρασιά της Ιταλίας και, ίσως, και όλου του κόσμου. Συνοδεία και μιας σωστά ψημένης «μπιστέκα φιορεντίνα», της πρώτης κυρίας του κρέατος στην περιοχή, η εμπειρία των γεύσεων συμπληρώνεται με επιτυχία. 

  

Περί διαλογισμού

Περί διαλογισμού

Γεράσιμος Πολίτης 2011-08-13T01:11:00+03:00

Νοητικες Προβολες, Αδειασμα σκεψεων - Διαλογισμος και Τεχνικες

.....Ας υποθέσουμε ότι μας ενδιαφέρει κάτι.Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε ωμοί, αν παρατηρήσουμε προσεκτικά το τι υπάρχει μέσα μας, θα διαπιστώσουμε ότι η προτίμησή μας αποτελείται από κάποιες εικόνες στον μυαλό μας

...Είναι όμως απλώς οι σκέψεις μας. Ερωτευτήκαμε τις σκέψεις μας! Το φαινόμενο αυτό είναι ναρκισσιστικό και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

...Όταν αδειάσει ο νους μας, θα αδειάσει και από όλες τις εξαρτήσεις μας, τις ανόητες πίστεις μας, τις προκαταλήψεις μας και
τις φιλοδοξίες μας.

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ – ΠΟΣΟ ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΟΥΜΕ;

Έχουμε καταλήξει έως τώρα ότι ο διαλογισμός είναι ζήτημα χειρισμού της προσοχής και της επίγνωσης γενικότερα. Παρακολουθούμε προσεκτικά ό,τι υποπίπτει στην αντίληψή μας χωρίς να απορρίπτουμε, να επιλέγουμε, ή να κρίνουμε. Αν κάτι από αυτά υπάρχει λόγος να γίνει, τότε παρακολουθούμε επίσης την διαδικασία της επιλογής ή της κρίσης μας. Δεν πιεζόμαστε να επιτύχουμε κάποιον στόχο, απλώς παρατηρούμε αυτά που συμβαίνουν μέσα μας και γύρω μας δίνοντας όλη μας την προσοχή, χωρίς ένταση όμως. Γίνεται αντιληπτό ότι αυτή η αυξημένη προσοχή είναι κάτι που μπορεί να υπάρχει ολόκληρη την ημέρα, παράλληλα με κάθε άλλη δραστηριότητα. Δεν απαιτεί ιδιαίτερο χρόνο. Απαιτεί μόνο την επιθυμία μας να το κάνουμε.

Τι συμβαίνει τώρα όταν το κάνουμε αυτό. Κατ΄ αρχήν αδειάζει ο νους μας με φυσικό τρόπο και δημιουργείται μέσα μας μια κατάσταση αυξημένης προσοχής και εσωτερικής σιωπής. Ας υποθέσουμε ότι μας ενδιαφέρει κάτι. Πιστεύουμε σε μια ιδεολογία, σε κάποια πολιτική παράταξη έστω. Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε ωμοί, αν παρατηρήσουμε προσεκτικά το τι υπάρχει μέσα μας, θα διαπιστώσουμε ότι η προτίμησή μας αποτελείται από κάποιες εικόνες στον μυαλό μας. Την εικόνα του αρχηγού της παράταξης, την εικόνα του συμβόλου της, το πως κουνάει τα χέρια του, τον τόνο της φωνής του, κάποια δημοσιεύματα εφημερίδων, τις παιδικές μας αναμνήσεις (πιθανώς από τους γονείς μας που είχαν τις ίδιες προτιμήσεις) και από κάποιες φαντασιώσεις ότι συζητάμε με πολιτικούς αντιπάλους, ίσως σε κάποιο καφενείο και με επιχειρήματα τους κατατροπώνουμε. Όλες αυτές οι ασήμαντες εικονίτσες στο μυαλό μας έχουν κερδίσει ας πούμε την συμπάθειά μας και μας δημιουργούν μια αίσθηση ασφάλειας, ότι ανήκουμε κάπου, ότι είμαστε κάτι. Είναι όμως απλώς οι σκέψεις μας. Ερωτευτήκαμε τις σκέψεις μας! Το φαινόμενο αυτό είναι ναρκισσιστικό και δεν έχει καμία σχέση με την εξωτερική πραγματικότητα.

Τι συμβαίνει τώρα όταν διαλογιζόμαστε; Οι σκέψεις μας αποδυναμώνονται και ίσως τελικά σταματήσουν. Τι θα απογίνει η πίστη μας στον αρχηγό μας και στην παράταξή μας; Φυσιολογικά θα σβήσει και αυτή γιατί αποτελείται από σκέψεις, από νοητικές εικόνες. Αν όμως η συναισθηματική προσκόλληση στις εσωτερικές μας εικόνες είναι μεγάλη, θα σταματήσει εκεί ο διαλογισμός και δεν θα προχωρήσει σε μεγαλύτερο βάθος, γιατί θα προσκρούσει στο φράγμα των συναισθημάτων μας και των ανασφαλειών μας. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα, ίσως αστείο, δίλημμα. Ή ο διαλογισμός, ή το κόμμα μας. Αν προτιμήσουμε τον διαλογισμό (και η επιλογή αυτή δεν γίνεται με την επιφανειακή μας σκέψη αλλά είναι μια πολύ βαθύτερη διαδικασία) τότε μοιραία θα χάσουμε την πολιτική μας τοποθέτηση, την αίσθηση της ασφάλειας και του αυτοπροσδιορισμού που παρέχει. Θα αδειάσουμε και θα μείνουμε γυμνοί. Το κενό αυτό είναι ο πραγματικός διαλογισμός. Είναι μια κάθαρση.

Αναφέραμε την πολιτική τοποθέτηση ως ένα παράδειγμα. Το ίδιο συμβαίνει όταν ερωτευόμαστε μια γυναίκα. Ερωτευόμαστε την νοητική μας προβολή, την ίδια μας την σκέψη γι αυτή την γυναίκα, ή οποία συνήθως είναι φαντασιώσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα (όσοι γνωρίζουν έστω και λίγο την ψυχολογία του Γιούνγκ θα αναγνωρίσουν την προβολή ενός αρχετύπου - συγκεκριμένα της "Άνιμα"). Και αυτός είναι ο λόγος που πολύ συχνά οι σχέσεις διαλύονται, όταν με αυτό το άτομο ζήσουμε λίγο χρόνο και δούμε την πραγματικότητα η οποία διαφέρει πολύ από τα αρχικά μας ονειροπολήματα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την θρησκευτική μας πίστη. Συνηθίζουμε να ταυτίζουμε την πίστη με τις οργανωμένες θρησκείες, γιατί αυτές παρέχουν τις απαραίτητες εικόνες και εντυπώσεις για να τις αποθηκεύσουμε στην μνήμη μας και να τις μετατρέψουμε σε νοητικές προβολές. Μια εξωθεσμική πίστη δεν μας δίνει τίποτα. Μας αφήνει μόνους μας, για να επικοινωνήσουμε με τον Θεό, χωρίς μεσολαβητές και άλλους επιτήδειους. Δεν θα μας παρέξει εξ' άλλου κάποια ενδεχόμενη αίσθηση ασφάλειας, κάποια οικονομική υποστήριξη, γνωριμίες, τα "μέσα", επαγγελματική αποκατάσταση κ.α. και όλα αυτά τα οποία βρίσκει κανείς όταν συμμετέχει σε ομάδες με μεγάλο αριθμό μελών.

Όλα αυτά ακούγονται σκληρά. Αν η ίδια λογική εφαρμοστεί στις έννοιες της πατρίδας, των εθίμων, της κοινωνίας, της οικογένειας και άλλων πολλών, στο τέλος τις θα μας απομείνει; Θα καταρρεύσουν οι πλάνες και τα τείχη και θα μας μείνει η πραγματικότητα. Ο αληθινός διαλογισμός, αργά ή γρήγορα θα συγκρουστεί με όλα αυτά. Θα τα σβήσει με μια κίνηση και θα μας αφήσει, άδειους και απογυμνωμένους, μόνους μας με την πραγματικότητα του κόσμου και του εαυτού μας.

Ο διαλογισμός δεν είναι μια τεχνική, την οποία μαθαίνουμε για να αποκτήσουμε την ικανότητα της συγκέντρωσης και της χαλάρωσης, ώστε να ανακτούμε δυνάμεις και να συνεχίζουμε ακούραστοι το έργο της εκμετάλλευσης των άλλων και της καταστροφής του εαυτού μας. Όταν αδειάσει ο νους μας, θα αδειάσει και από όλες τις εξαρτήσεις μας, τις ανόητες πίστεις μας, τις προκαταλήψεις μας και τις φιλοδοξίες μας. Δεν θα αδειάσει μόνο από το τρέχον και ίσως επιφανειακό ονειροπόλημα.

Το ερώτημα όμως που πρέπει να απευθύνουμε στον εαυτό μας είναι: Αντέχω να αδειάσω, ή προτιμάω να κρατήσω τα παιχνίδια μου;

ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

Η πρώτη ερώτηση που κάνει κανείς όσον αφορά την πρακτική εξάσκηση του διαλογισμού είναι για τις τεχνικές. Πως δηλαδή γίνεται ο διαλογισμός στην πράξη. Εδώ έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά, αυτό που έχει όμως την μεγαλύτερη σημασία είναι το τι λειτουργεί στην δική μας περίπτωση. Αυτό που είναι αποτελεσματικό για μας. Όχι για τους άλλους. Λογικό όμως είναι κάτι που θα φέρει αποτελέσματα σε μας να μην βοηθήσει κάποιους άλλους και αντίστροφα. Οι απόψεις που θα αναπτύξω στην συνέχεια είναι απολύτως προσωπικές, δεν θα ήθελα να απορρίψω καμία τεχνική, το μόνο όμως που μπορώ να κάνω είναι να περιγράψω το τι λειτούργησε στην δική μου περίπτωση, ελπίζοντας ότι αυτό θα βοηθήσει και ορισμένους άλλους. Αν εκφραστώ αρνητικά για κάποιες τεχνικές αυτό σημαίνει απλώς ότι δεν λειτούργησαν σε μένα, ίσως και να με εμπόδισαν, όχι όμως ότι δεν θα ήταν χρήσιμες σε άλλους ανθρώπους διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας.

Για να ξεκινήσουμε μπορούμε να πούμε ότι ο καλύτερος διαλογισμός είναι αυτός που γίνεται χωρίς την χρήση καμίας τεχνικής. Μόνο η ουσία του διαλογισμού που είναι η συνειδητή, συγκεντρωμένη και δεκτική παρατήρηση. Μια χαλάρωση όλων των λειτουργιών του ανθρώπου, σώμα, συναίσθημα, νους, και η ταυτόχρονη δημιουργία κατάστασης συνειδητής εσωτερικής σιωπής. Δεν χρειάζεται ούτε καν να καθίσουμε κάπου ακίνητοι με κλειστά τα μάτια. Αν όμως αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο έχουμε μια απλή τεχνική με κάποια αξία.

Κάτι άλλο το οποίο είναι χρήσιμο και ίσως αποτελεί την μοναδική πραγματικά αξιόλογη τεχνική διαλογισμού είναι η συνειδητή αναπνοή. Η αβίαστη συγκέντρωση της προσοχής μας στην αναπνοή, χωρίς όμως εξαναγκασμούς με βάση κάποια πρότυπα όσον αφορά το πόση ώρα θα κρατήσει αυτό, το ποιος θα είναι ο ρυθμός της και το αν θα παρατηρούμε άλλα πράγματα ταυτόχρονα. Κατά έναν άγνωστο και αδιόρατο τρόπο η συνειδητή επίγνωση της αναπνοής ρυθμίζει την κυκλοφορία της ενέργειας μέσα μας, πράγμα το οποίο προκαλεί μια γενική χαλάρωση και μια σαφή νοητική διαύγεια. Τα αποτελέσματα της συνειδητής αναπνοής υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι άμεσα και πολλές φορές εξαιρετικά αποτελεσματικά. Δεν χρειάζεται να εκτελέσουμε ασκήσεις με συγκεκριμένο ρυθμό και κρατήματα, όπως στην Γιόγκα. Αρκεί η συνειδητή παρατήρηση.

Τι γίνεται τώρα με την πληθώρα των τεχνικών οραματισμού που υπάρχουν; Είναι πραγματικά πάρα πολλές. Τις βρίσκουμε σε διάφορες σχολές, σε σεμινάρια, σε βιβλία, στο ίντερνετ. Ένας οραματισμός κατ΄ αρχήν είναι μια ψευδής εικόνα. Κάτι που υπάρχει μέσα στο μυαλό μας. Ας υποθέσουμε ότι οραματιζόμαστε με κάποια μορφή (σαν φως, σαν άνθρωπο, ή σαν σύμβολο), τον ανώτερο εαυτό μας. Αυτό που οραματιζόμαστε δεν είναι ο πραγματικός ανώτερος εαυτός μας αλλά μια νοητική εικόνα δικής μας κατασκευής. Αποσκοπεί στο να δημιουργήσει μια τέτοια νοητική και συναισθηματική κατάσταση μέσα μας ώστε να επικοινωνήσουμε με τον πραγματικό ανώτερο εαυτό μας, ξεπερνώντας τελικά τις δικές μας νοητικές εικόνες. Το αν θα "κολλήσουμε" σε μια εικόνα, ή αν θα επιτρέψουμε στο σύμβολο αυτό να επιδράσει μέσα μας και να γίνει "αγωγός" κάποιων ανώτερων επηρειών είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα. Θεωρώ ότι είναι κάτι που μπορεί να γίνει, θα το θεωρούσα όμως ριψοκίνδυνο χωρίς την κατάλληλη καθοδήγηση διότι πολλές φαντασιώσεις μπορεί να παρεισφρήσουν. Οραματισμός σε σύμβολα θα μπορούσε να προκαλέσει εξειδικευμένα εσωτερικά αποτελέσματα αν εκτελεστεί προσεκτικά, όμως αυτό είναι κάτι πέρα από το αντικείμενο αυτής της ιστοσελίδας. (Σχετικές μελέτες θα βρείτε στο παράρτημα "Παραδοσιακή Μύηση και Εσωτερισμός").

Όπως το χρήμα πρέπει να κυκλοφορεί ελεύθερα μέσα στην κοινωνία ώστε να έχουμε μια υγιή οικονομία, ή όπως το αίμα πρέπει να κυκλοφορεί στον οργανισμό μας, έτσι και η ενέργεια πρέπει να κινείται μέσα μας ελεύθερα. Αυτό το εξασφαλίζει ο διαλογισμός. Η διακοπή της δημιουργίας νοητικών εικόνων, συναισθηματισμών και εντάσεων επιτρέπει την ελεύθερη ροή. Τότε κάτι μέσα μας που δεν το γνωρίζουμε, κάνει ορισμένες ρυθμίσεις. Όχι αυτές που θα θέλαμε εμείς και που θα ικανοποιούσαν τις επιθυμίες μας. Φυσικά δεν είναι κακό να προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας, δεν χρειάζεται όμως να νομίζουμε ότι αυτό το "κάτι" μέσα μας επιθυμεί ακριβώς τα ίδια, ή με τον ίδιο τρόπο. Ίσως ναι, ίσως και όχι. Υπάρχει εξ΄ άλλου ο μεγάλος κίνδυνος να προκαλέσουμε μέσα μας εικονικές εμπειρίες. Η τεχνική έχει την δυνατότητα να κατασκευάσει ψεύτικες, αλλά γοητευτικές εμπειρίες, που δεν είναι παρά προβολές του υποσυνείδητού μας. Η επιθυμία για απόκτηση εμπειριών είναι αυτή που οδηγεί πολλούς στο να εκτελούν τεχνικές, με την χρήση οραματισμών, γιατί σε κάποια στιγμή αφηρημάδας μέσα στην άσκηση αναλαμβάνει η φαντασία και βλέπουμε ένα όνειρο. Αυτό το εκλαμβάνουμε ως ανώτερη εμπειρία, προς τέρψιν του πάντα πεινασμένου για δόξα εγώ μας.

Όλα αυτά είναι ιδωμένα από μια καθαρά προσωπική οπτική γωνία και δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε ισχύουν για όλους. Ούτε σημαίνει ότι μια σύνθετη τεχνική δεν μπορεί να λειτουργήσει θετικά. Δεν είναι καλό να πιστεύουμε ότι η δική μας προοπτική είναι η μόνη που έχει κάποια αξία. Η ζωή κρύβει εκπλήξεις και κάτι που δεν μπορούμε να το καταλάβουμε καθόλου και να το λειτουργήσουμε, ίσως το χρησιμοποιεί αποτελεσματικά κάποιος άλλος. Από την άλλη μεριά όμως μπορούμε να μιλήσουμε μόνο για λογαριασμό του εαυτού μας και να πούμε ό,τι έχουμε καταλάβει εμείς, όσο περιορισμένο και αν είναι. Επίσης δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε ότι ο Θεός δεν έχει δώσει μυαλό μόνο σε μας, μόνο στην δική μας οικογένεια, μόνο στην δική μας πατρίδα, μόνο στην δική μας θρησκεία. Το έχει δώσει και σε άλλους. Αυτή η προοπτική ίσως είναι ενοχλητική για το εγώ μας, καλό θα ήταν όμως να μάθουμε πλέον να ζούμε με αυτήν. Η αποκλειστικότητα και ο φανατισμός δεν ωφέλησαν ποτέ κανέναν.

Πηγή: http://www.innerwork.gr

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Πυθαγόρας και Αυτογνωσία

Πυθαγόρας και Αυτογνωσία

Γεράσιμος Πολίτης 2011-08-14T03:52:00+03:00

Πυθαγόρας ο πρώτος Διδάσκαλος της Αυτογνωσίας (580-500 π.Χ.)

Ο μύστης αυτός επέβαλε πρακτικά στους μαθητές του την άσκηση της αυτογνωσίας.

Κατά τον Ιάμβλιχο (του Γ' μ.Χ. αιώνα), οι μαθητές του ήσαν:

Οι ακουστικοί (άκουγαν μόνο, δεν ρωτούσαν τίποτε, δεν έλεγαν τίποτε).

Οι μαθηματικοί (η φιλοσόφηση γινόταν με αριθμούς, ως σύμβολα ερμηνευόμενα).

Οι φυσικοί (ανώτερου βαθμού, εισάγονταν σε πληρέστερη γνώση της φύσης και των όντων) και

Η τέταρτη τάξη: αυτοί που κατείχαν την ανώτατη...
μύηση και γνώση.

Ασκούντο σε μυστηριακές αρετές, πρώτα της σιγής (να σιωπούν) και της εχεμύθειας (να κρατούν απόλυτα μυστικά απ' τους άλλους ό,τι άκουγαν ή διδάσκονταν και μάθαιναν). Μ' αυτά κατόρθωναν τη θεληματική χρήση του Νου, ηρεμία, αταραξία, αυτόβουλη κατεύθυνση της σκέψης, όπου η ηθική και η λογική απαιτούν και όχι όπου το συναίσθημα (η συγκίνηση) και η τυχαία παρόρμηση απ' τους ερεθισμούς. Επιδίωκαν και την καταστολή των ορμών, των επιθυμιών, των ορέξεων και γενικά των παθών και όλων όσων αποτελούν εμπόδιο στην αυτογνωσία.

Επέβαλλε έπειτα ο Πυθαγόρας στους μαθητές του να εφαρμόζουν στη ζωή τους τις αρετές:

α) της ευσέβειας. "Θεόν τίμα, πρώτα και σέβου".

β) της ευορκίας. "Σέβου όρκον" που θα πει συνέπεια και ακριβή τήρηση του όρκου που δόθηκε, αλλά και κάθε υπόσχεσης.

γ) τιμή προς τους γονείς. "Τους γονείς τίμα".

δ) της εγκράτειας. "Ειθίζεο, γαστρός μεν πρώτιστα και ύπνου, λαγνείας, θυμού...", δηλ. να συνηθίζεις να κυριαρχείς στις επιθυμίες πρώτα, πρώτα του φαγητού και του ποτού, του ύπνου, των αφροδισίων, της οργής (θυμού). Απόφευγε τις αισχρές πράξεις και με άλλους και μόνος.

ε) της δικαιοσύνης. "Δικαιοσύνην ασκείν έργω τε λόγω τε".

στ) να γνωρίζουν ότι πεπρωμένο είναι όλοι ανεξαιρέτως να πεθαίνουν. `Αρα να είναι πάντα έτοιμοι, αγνοί και ενάρετοι. "Γνώθι θανέειν, πέπρωται άπασι".

ζ) της λιτότητας. "Υγείας της περί το σώμα χρη έχειν· αλλά μέτρον (το κανονικό ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο) ποτού, σίτου, γυμνασίων". `Αριστη συμβουλή και προτροπή.

η) η ελευθερία, μεγάλο αγαθό· αρετή η διαφύλαξή της. "Μηδέ ανελεύθερον ίσθι· επί πάσι μέτρον άριστον".

θ) δια της προσευχής κατάκτησε μεγάλες δυνάμεις. Αλλά αναλάμβανε με θάρρος το έργο αφού προσευχηθείς στο Θεό να σε βοηθήσει να τελειώσεις. "Αλλ' έρχου επ' έργον θεοίσιν επευξάμενος τελέσαι".

ι) Δια της καθάρσεως του σώματος και της ψυχής σώζεται το Εγώ.

ια) συνεχής επιδίωξη της φρόνησης. "Ηνίοχον γνώμιν στήσας καθύπερθεν αρίστην" δηλ. πάνω απ' όλα ας έχεις άριστο κυβερνήτη το νου.

Το κορύφωμα όμως της πρακτικής εφαρμογής της αυτογνωσίας απ' τους Πυθαγόρειους κατορθωνόταν με τον αυτοέλεγχο κάθε βράδυ πριν τον ύπνο με τα πολυθρύλητα τρία ερωτήματα: Οι περίφημοι αυτοί στίχοι των "χρυσών επών" (στίχ. 40-45) έχουν ως εξής:

"Μηδ' ύπνον μαλακοίσιν επ' όμμασι προσδέξασθαι. Πριν των ημερινών έργων λογίσασθαι έκαστον·΄Πη παρέβην; Τι δ' έρεξα; Τι μοι δέον ούκ ετελέσθη; Αρξάμενος δ' από πρώτου επέξιθι και μετέπειτα. Δεινά μεν εκπρήξας επιπλήσσεο· χρηστά δε τέρπου. Ταύτα πόνει· ταύτ' εκμελέτα· τούτων χρη εράν σε".

Δηλ. κατά πιστή και κατά λέξη μετάφρασή μας: μη δεχθείς ποτέ στα μάτια σου τον ύπνο πριν εξετάσεις προσεκτικά ένα ένα τα έργα της ημέρας εκείνης ρωτώντας τον εαυτό σου: σε ποια έσφαλα; Τι καλό έκανα; Τι έπρεπε να κάνω και το παρέλειψα;

Αφού αρχίσεις από το πρώτο έργο της ημέρας προχώρα μέχρι το τελευταίο. Έπειτα από τον έλεγχο να επιπλήττεις (καταδικάζεις) τον εαυτό σου για τις κακές πράξεις για δε τις καλές να ευχαριστιέσαι ολόψυχα. Μ' αυτά ασχολήσου, αυτά μελέτα με προσοχή, αυτά είναι ανάγκη να αγαπήσεις με ζήλο. Τα σχόλια περιττεύουν.

Μόνο η περικοπή αυτή, απ' τη διδασκαλία των Πυθαγορείων αν παρέμενε, θα ήταν ικανή να δείξει το υπέροχο ηθικό της ύψος. Για όσους την εφάρμοσαν ή μπορούν να την εφαρμόσουν, ανοίγεται διάπλατα ο δρόμος προς την Αγιότητα.

Κι όμως πέρασαν 2500 χρόνια και τη θαυμάσια αυτή μέθοδο, της ανύψωσης του Εγώ σε μεγαλειώδη θέση, με τον αυτοέλεγχο και την καθημερινή αυτοκριτική, δεν επιχείρησαν να εφαρμόσουν οι παιδαγωγοί στην εκπαίδευση των νέων.

Δεν είναι παράδοξο. Η καθολίκευση της εκπαίδευσης μόλις απ' τις αρχές του 19ου αιώνα άρχισε και στον 20ο επιβλήθηκε συστηματικότερα. Έπειτα κατά τους δυο αυτούς τελευταίους αιώνες οι επιστημονικές επιτυχίες των ερευνητών στις θετικές λεγόμενες επιστήμες θάμπωσαν τους συντάκτες των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και πίστεψαν στην παντοδυναμία της ετερογνωσίας και για την αυτογνωσία δεν έμεινε θέση...

Να μια σημαντική και κεφαλαιώδης ατέλεια των εκπαιδευτικών μας προγραμμάτων όλων των βαθμίδων.

Είναι ακατανόητο όσο και απαράδεκτο να αφιερώνονται τόσοι κόποι και μόχθοι και δαπάνες και αγωνίες και να δοκιμάζονται πικρίες και απογοητεύσεις για την ετερογνωσία και για την αυτογνωσία, αυτό τούτο το "νοούν", το εκλεκτό και το μεγάλο και το θείο Εγώ, να μη διατίθενται ούτε λίγα λεπτά της ώρας κάθε μέρα.

Επιβάλλεται σήμερα, όταν ο άνθρωπος έχει τέτοιες καταπληκτικές επιτυχίες στην ετερογνωσία, να στραφεί και στην αυτογνωσία.

Τι ωφελεί αν οι επιστήμονες πέτυχαν να "ζυγίσουν" τα άστρα και να υπολογίζουν το βάρος τους ή να μετρούν τον αριθμό των πρωτονίων και των ηλεκτρονίων των ατόμων της ύλης και με τη διαταραχή της αναλογίας της σύνθεσής τους να αποδεσμεύουν την γιγάντια ενέργεια που εκλύουν, αν δεν αποκαλύψουν και δεν αξιοποιήσουν και την μέσα στο Εγώ, εξ' ίσου αξιοθαύμαστη δυναμικότητα;

Κάθε πνευματική ή ηθική κατάκτηση συντελείται με τον ανθρώπινο νου. Το Εγώ νοεί, επινοεί, θαυματουργεί στις αποκαλύψεις των νόμων της φύσης.

Δεν θα αποκάλυπταν περισσότερα και ωφελιμότερα οι επιστήμονες ερευνητές, αν διέθεταν ισόρροπο χρόνο για τη μελέτη της φύσης του Εγώ του ανθρώπου και υπεδείκνυαν σε κάθε άνθρωπο την αυτοπροσπάθεια για αυτομελέτη και αυτοκαλλιέργεια των δυνατοτήτων του;

"Εις εαυτόν συνελού..." (στον εαυτό σου συγκεντρώσου) παραγγέλει ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρίλιος, "ένδον βλέπε" (μέσα σου βλέπε) "ένδον η πηγή του αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη εάν αεί σκάπτης".

Ώστε, η πηγή του αγαθού (αυτού δηλ. που σώζει και ωφελεί) αναβλύζει μέσα απ' το Εγώ, αν όμως πάντοτε ανασκάπτεται (επίμονα προσπαθεί το ίδιο το Εγώ, δια του στοχασμού να αυτοαποκαλυφθεί) και αυτοκαλλιεργείται και αξιοποιεί τις ικανότητές του και αυτοδιερευνάται και καταστέλλει τις ορμές και τα πάθη του. Αν γίνεται συνεχώς αυτή η προσπάθεια, τότε και διαυγής σαν την πηγή του νερού, θα αναβλύζει από μέσα του και θα πλημμυρίζει το Είναι του από χαρά και ευτυχία.

Το κλειδί, λοιπόν, της θύρας δια της οποίας διερχόμενος ο άνθρωπος κατευθύνεται στην ευδαιμονία είναι η αυτογνωσία.

Με την αυτογνωσία φερόμαστε ταχύτερα και σταθερότερα στη γνώση και στη μάθηση, των οποίων την ακρότατη βαθμίδα κατέχει η απροσπέλαστη για τον άνθρωπο Σοφία. Φτάνουμε στη δυνατή γαλήνη και ηρεμία πνεύματος και ψυχής, προϋποθέσεων της ευτυχίας. Οδηγούμαστε με την ηθική διαβίωση, στην τελείωση και στην αγιότητα, τον μοναδικό αλλά και ύψιστο σκοπό της γήινης ύπαρξης του ανθρώπου.

Πηγή: http://www.xrysalogia.gr
του Αποστόλου Π. Φωτοπούλου

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Χωριάτικη κρητική πατατοσαλάτα!

http://cretangastronomy.blogspot.gr/2011/07/blog-post_18.html 

Κρήτη:γαστρονομικός περίπλους: Το πιο εύκολο καλοκαιρινό φαγητό: χωριάτικη κρητικ...: Ιδανικό για τις μεγάλες ζέστες! Τι κάνει κανείς μετά από ένα τριήμερο, με γάμους , βαφτίσια, πανηγύρια, αγιομαρινιάτικα καπρικά , ψητά και ...

     

Καλή σας όρεξη!