Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Σταυράτης Αλέξης

Σταυράτης Αλέξης (Βιογραφικό)

Ο Αλέξης Β. Σταυράτης γεννήθηκε στη Θεσπρωτία το 1952. Έζησε αρκετά χρόνια στην Κέρκυρα, όπου εργάστηκε στη μέση εκπαίδευση. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει επιμεληθεί ποιητικές συλλογές και μυθιστορήματα. Ποιήματα και πεζά του είναι δημοσιευμένα στον ‘’Πόρφυρα’’ και σε άλλα περιοδικά. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή, δύο δραματικούς μονολόγους, δύο μυθιστορήματα και ένα δωρεάν e-book με διηγήματα.

Οι Τίτλοι του, αναλυτικά, είναι οι εξής:

(2012) Ο κύκλος του Φεγγαριού, (e-book , Δωρεάν ηλεκτρονικό βιβλίο)

(2009) Το Ευαγγέλιο της Ιωάννας, (Γαβριηλίδης)

(2007) Ο έρωτας και ο σταυρός, (Γαβριηλίδης)

(2005) Σαλώμη, (Γαβριηλίδης )

(2001) Ο κλωνισμένος Θεός, (Ελληνικά Γράμματα)

(1995) Βένθει κραδίης, (Απόστροφος, Κέρκυρα)

Μικρό ποίημα

Κάποιες λέξεις στο ξέφωτο

δειλά σηκώνουν το κεφάλι

μη ντροπιαστούν στο θόρυβο

και την πολυκοσμία

των εορτών της ποίησης.

Είναι μικρή η συντροφιά τους

κι οι στίχοι τους διάφανοι.

Δυο πέτρες λαμπυρίζουνε

δίπλα στο κύμα·

και στο λευκό χαρτί

να ταξιδεύει η ζωή μας.

Η σιωπή των ουρανών

Σε σκεφτόμουν

πρωινό του Μάρτη

ντυμένον στην ομίχλη

την ώρα που γονάτιζες στις πέτρες.

Σε είδα που έκαμες το σύννεφο ευχή

ανάλαφρα ν’ αγγίξεις

τη σιωπή των ουρανών

μήπως και στάξουν δάκρυα στην ψυχή

μη και πετάξουνε κυκλάμινα

οι κοφτερές σου αγωνίες.

Πρωινό του Μάρτη

με δείκτη υγρασίας…

Στον κήπο του ονείρου

( Μνημόσυνο Κ. Καβάφη )

Μνήμη του σώματος

σε λέω αγάπη

Μνήμη της ζωής

και σε φωνάζω έρωτα

Τα βήματά σου

συνοδεύουν τις αισθήσεις

Η φλόγα μου

γεννιέται στο χαμόγελό σου

Μνήμη του σώματος

και ξενυχτάς μαζί μου

Μες στα πυκνά σκοτάδια μας

γεμίζει ο ουρανός με όρθρους

Σημάδια του απείρου

Χαραγμένη στο σώμα σου

η αιωνιότητα

Να φλογίζεις το σύμπαν

με αστραπές του πάθους

κι εγώ να κρύβομαι

στον άπειρο ίσκιο

της φωνής σου

Ανάπηρος ειδωλολάτρης

του έρωτά μας

Χωρίς ψιμύθια

Το μαύρο είναι το χρώμα

σου

σαν συννεφιάζει ο ουρανός

και κατεβαίνει στο χαρτί

Γίνεται λέξεις

χρώμα του έρωτα,

ποίημα

και λάμπεις αληθινά.

NOCTURNUM

Νύχτα γεμάτη νύχτες

άστρα σβησμένα

σε λάμψη καταιγίδας

Όλη στο μαύρο

ακουμπάει η ελπίδα

Αγρύπνια

Κοιτάζω το ρολόι

και μηδενίζω τις ώρες

Κρεμάω τη νύχτα

στην κρεμάστρα

και περιμένω

όσο λείπεις

Πόσους αιώνες

θα κρατήσει η αγρύπνια μου...

Της λησμονιάς

(Του Ν. Καρούζου)

Κορίτσι που δραπέτευσες

με φως

Δεν έχω άλλα όνειρα

για να σε νοσταλγήσω

Δεν έχω στήθος μες στη νύχτα μου

για να πλαγιάζω τη φωνή σου

Φύγαν τα μάτια,

ξενιτεύτηκαν

Νεκρή και η ελπίδα του θανάτου

Σκοτάδια να σβήνουν στη βροχή

Ξυπνάει αργά η αυγή

στους άδειους δρόμους

Η βροχή φτάνει

ως τις ρίζες του χρόνου

ξεπλένει τα σημάδια

της απουσίας σου.

Ένα λουλούδι

τινάζει τα φτερά του.

Διατυπώσεις

Αυτή η γυναίκα κατοικεί μέσα

στην πιο βαθιά μου τσέπη

Τρέφεται με τις σάρκες μου

κι όταν χαμογελάω

δροσίζεται μ’ ένα ποτήρι κόκκινο κρασί

Περπατάει με τα δικά μου βήματα

αλλά εγώ κρύβομαι στη σκιά της

Και το βράδυ

α, το βράδυ!

(όταν ανοίγω τα παράθυρα)

αυτή φεύγει και μ’ αφήνει μόνον

στα όνειρά μου

Τα σεντόνια μου παραμένουν λευκά

τα μάτια μου παραμένουν κόκκινα

και μ’ αγωνία περιμένω το πρωί

όταν θα με ρωτήσει πάλι

-Καλά πού γύριζες μονάχος σου

όλη νύχτα;

Σπαράγματα

Μια μικρή ελπίδα

ένα μικρό παυσίπονο

της μνήμης

Ο ποιητής πορεύεται

για τη συνάντηση

που αιώνια μυρίζει

θάνατο και έρωτα

Να συντρίψουμε

το γέλιο της κόλασης

με την έκρηξη

ενός και μόνον ονόματος

Χτενίζω στον καθρέφτη

άγουρα όνειρα

Τους χαμογελάω

κι αυτά φεύγουν

Γίνονται δέντρα

Βεβαιότητες

Παιδιά που άνοιξαν τα μάτια

στον κόσμο

της πλαστικής αυλής τους

Παιδιά που φοβήθηκαν

τη βροχή

και του Σεπτέμβρη το κάλεσμα

Παιδιά θρεμμένα

με επιστήμη

Ρίξτε ένα σφύριγμα

στους τρομοκράτες των ονείρων σας

Απόκρυψη

Ανασαίνω ελεύθερα

στις φορεμένες φωνές σας

και σκαρφαλώνω στα βράχια

να φιλήσω ένα κυκλάμινο

Εκεί ξεχνάω πως είμαι γλάρος

και γυρίζω πάλι κοντά σας

από το πιο σκοτεινό μονοπάτι

Τα κυκλάμινα

τα έχω κρύψει

στα χέρια μου

Ο έρωτας είναι ωδικό πτηνό

Σήμερα λέω να γράψω για το αηδόνι,

ίσως και να τραγουδήσω σαν αυτό.

Ίσως να είμαι κλεισμένος σε κλουβί

μα δε με νοιάζει

αρκεί οι βέργες μου

να είναι τα φιλιά σου.

Ξέρω καλά πως μ’ αγαπάς

και δυστυχώς πως ονειρεύεσαι

κάποτε

να μ’ ελευθερώσεις…

Άγνωστες λέξεις

Ψάχνω έναν στίχο

να σώσω τη ζωή μου

Πίνω καφέ

πνιγμένος στα απόμακρα λόγια των άλλων

Αφουγκράζομαι ήχους

από μάταιες ζωές

και ανείπωτα όνειρα.

Αυτή απέναντί μου γεμάτη πλήξη και ομορφιά

χαμογελούσε σαν Τζοκόντα

Κι εγώ να μη μπορώ να θυμηθώ ούτε μια ρίμα

του Ελύτη…

Μέσα σε φώτα, με καφέ

Και το τσιγάρο να με θανατώνει…

Ποιητική βραδιά

Πρώτα διάβασε η ωραία ηθοποιός,

ύστερα ο ίδιος ο ποιητής.

Απέναντί του

φιλικά χαμόγελα

και μια ανθοδέσμη τριαντάφυλλα

για να ομορφαίνει η ποίηση

και άλλο.

Περνούσαν αυτοκίνητα

μοτοσικλέτες

φλας μηχανών,

θόρυβος που εμπόδιζε

ν’ ακροαστώ τη μουσική

που ίσως έπαιζαν οι λέξεις.

Ύστερα φιλιά, αγκαλιές,

υπογραφές

και ευτυχώς λίγο καλό κρασί…

Ευχαριστώ τον κ.Σταυράτη που διαθέτει ελεύθερα τις ποιητικές δημιουργίες του.

Τούρτα σοκολάτας χωρίς αυγά

Τούρτα σοκολάτας χωρίς αυγά

Bαθμολογία:

5 ψήφοι

Προστέθηκε από geomagniko3, 15.12.09

Περιγραφή

Εύκολη και πεντανόστιμη τούρτα σοκολάτας, χωρίς αυγά και γάλα.

photo: ΝΤΙΝΑΘΗΒΑ

Τι χρειαζόμαστε:

Βάση:

70 γρ. σοκολατένιους κόκκους ρυζιού
50 γρ. κουβερτούρα
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο

Γέμιση:

500 ml φυτική σαντιγύ
150 γρ. κουβερτούρα
1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
120 γρ. πραλίνα φουντουκιού ή αμυγδάλου
60 γρ. αμύγδαλα καβουρντισμένα
1 κουταλιά της σούπας άχνη

Επικάλυψη:

100 γρ. κουβερτούρα
4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
κακάο για πασπάλισμα
ξύσμα κουβερτούρας και αμύγδαλα φιλέ (φέτες) για διακόσμηση

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Διάφορες τούρτες

Διατροφή

Χορτοφαγική

Περιέχει

Σοκολάτα

Ξηρούς καρπούς

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Τούρτα σοκολάτας χωρίς αυγά http://www.sintagespareas.gr/sintages/tourta-sokolatas-xoris-ayga.html#ixzz22R4CnVd3

Άλμα επί κοντώ

213919.html

Άλμα επί κοντώ στο doodle της Google και ελληνική συμμετοχή

04 Αυγούστου 2012, 00:01

Συνεχίζονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου και σήμερα Σάββατο 4 Αυγούστου και η Google αφιερώνει άλλο έν Doodle στα Ολυμπιακά αθλήματα και συγκεκριμένα σήμερα σε ένα κλασικό αγώνισμα στίβου, το Άλμα επί κοντώ.
Το άλμα επί κοντώ πρόκειται για ένα από τα 12 αγωνίσματα του στίβου που βρίσκονται συνεχώς στο πρόγραμμα των αγώνων από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 της Αθήνας.
Οι κανονισμοί αγώνων στο άλμα επί κοντώ είναι κι εδώ ανάλογα δεσμευτικοί. Εκτός απ' αυτούς μια προσπάθεια θεωρείται άκυρη όταν ο άλτης μετά από την εκτίναξη μετακινεί το πάνω χέρι στο κοντάρι προς τα πάνω ή μεταφέρει το κάτω χέρι πάνω από το πάνω χέρι και ο πήχυς πρέπει να ριχτεί από το κοντάρι τη στιγμή που εκείνο πέφτει.

Αν ο αθλητής θέλει να εκτιναχθεί με το αριστερό πόδι, πιάνει το κοντάρι με το δεξιό χέρι από το κάτω μέρος του κονταριού προς την άκρη του και με τα' αριστερό από πάνω πιο μπροστά. Το ύψος της λαβής εξαρτάται από το ύψος του άλματος. Το πλάτος μεταξύ των λαβών μπορεί να είναι από 60 ως 120 εκατοστά.

Η φόρα είναι επιταχυνόμενη και πρέπει να φτάνει στη μεγαλύτερη ταχύτητα, που είναι ακόμα στ όρια ελέγχου της κινήσεως. Η μυτερή άκρη του κονταριού βλέπει εδώ προς τα εμπρός και λίγο προς τα πάνω. Στους τελευταίους διασκελισμούς χαμηλώνει προς την κατεύθυνση της θήκης. Από τον τρίτο - από το τέλος - διασκελισμό ως τον τελευταίο το δεξιό χέρι φέρει την πίσω άκρη του κονταριού κοντά στο σώμα, ψηλά πάνω από το κεφάλι. Όταν η μύτη του κονταριού ακουμπήσει την μπροστινή πλευρά της θήκης, το άκρο πόδι εκτινάξεως πατάει ενεργητικά και γρήγορα. Η εκτίναξη γίνεται ως προς την κίνηση των ποδιών και του πάνω μέρους του σώματος, όπως και στο άλμα σε μήκος. Η μεταβίβαση της δυνάμεως γίνεται με τους βραχίονες. Ο πίσω βραχίονας, που είναι τεντωμένος, τραβάει το κοντάρι προς τα κάτω, ενώ ο πάνω βραχίονας το πιέζει προς τα πάνω. Κατά την εκτίναξη το κοντάρι εμφανίζει μια ελαφρά κύρτωση, που στη συνέχεια γίνεται όλο και πιο έντονη. Ο επικοντιστής δίνει στο πάνω μέρος του σώματος μια κλίση προς τα πίσω, ενώ λυγίζει και τα δύο πόδια προς τα πάνω. Μετά χρησιμοποιεί το τέντωμα του κονταριού για την προωστική - ανυψωτική- κίνηση. Στην τελευταία φάση της κινήσεως αυτής κάνει μια κατακόρυφη περιστροφή προς τα πάνω γύρω από το μεγάλο άξονα του σώματος και έρχεται στηριζόμενος στο κοντάρι σε μια παρόμοια με την «κατακόρυφο» θέση.

Ως το 1968 οι αθλητές των ΗΠΑ ήταν απόλυτοι κυρίαρχοι του αθλήματος. Στη συνέχεια κυριάρχησαν αθλητές από την Ευρώπη. Μόλις το 2000 στο Σίδνεϊ κατάφερε να ξαναπάρει το χρυσό Αμερικανός. Η Ελλάδα έχει δυο χάλκινα μετάλλια στο αγώνισμα. Τα κατέκτησαν ο Άγγελος Δαμάσκος το 1896 στην Αθήνα και ο Γεώργιος Ρουμπάνης το 1956 στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης. Το 1968 στο Μεξικό ο Χρήστος Παπανικολάου ήταν τέταρτος, ενώ στους τελικούς τους αγωνίσματος στο Ελσίνκι συμμετείχε ο Ρήγας Ευσταθιάδης.

Το αντίστοιχο γυναικείο αγώνισμα μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 2000, στην ολυμπιάδα του Σίδνεϊ.

-------------------------------------------------------------------

πηγή : http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%BC%CE%B1_%CE%B5%CF%80%CE%AF_%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CF%8E_%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82_%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82

Άλμα επί κοντώ στις Ολυμπιάδες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Το άλμα επί κοντώ είναι ένα κλασικό αγώνισμα στίβου των Ολυμπιάδων. Πρόκειται για ένα από τα 12 αγωνίσματα του στίβου που βρίσκονται συνεχώς στο πρόγραμμα των αγώνων από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 της Αθήνας.

Ως το 1968 οι αθλητές των ΗΠΑ ήταν απόλυτοι κυρίαρχοι του αθλήματος. Στη συνέχεια κυριάρχησαν αθλητές από την Ευρώπη. Μόλις το 2000 στο Σίδνεϊ κατάφερε να ξαναπάρει το χρυσό Αμερικανός. Η Ελλάδα έχει δυο χάλκινα μετάλλια στο αγώνισμα. Τα κατέκτησαν ο Άγγελος Δαμάσκος το 1896 στην Αθήνα και ο Γεώργιος Ρουμπάνης το 1956 στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης. Το 1968 στο Μεξικό ο Χρήστος Παπανικολάου ήταν τέταρτος, ενώ στους τελικούς τους αγωνίσματος στο Ελσίνκι συμμετείχε ο Ρήγας Ευσταθιάδης.

Το αντίστοιχο γυναικείο αγώνισμα μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 2000, στην ολυμπιάδα του Σίδνεϊ.

Πίνακας περιεχομένων

1 Ολυμπιονίκες
- 1.1 Άνδρες
- 1.2 Γυναίκες
2 Πηγές σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Παύλος Ιωαννίδης: Ο λευκός τοίχος

πηγή : http://evriam.blogspot.gr/2012/08/blog-post.html

Πέμπτη, 2 Αυγούστου 2012

Παύλος Ιωαννίδης: Ο λευκός τοίχος

Μπορούμε να ελέγξουμε τον εαυτό μας; Να υποτάξουμε τους άλλους; Κι αν έστω τα καταφέρουμε, έχουμε τη δύναμη να κατατροπώσουμε τη μοίρα;

Ο Πέτρος δεν φαντάζεται ότι η επαγγελματική του άνοδος είναι δυνατόν να ανακοπεί. Προικισμένος με σπάνια ευφυΐα, ανοίγει τους ορίζοντες της ψυχολογίας δουλεύοντας μία πρωτοποριακή θεωρία ενσυναίσθησης. Η οικειοποίηση των αλλότριων παθών ίσως αποτελεί και τη λύση καθώς ο ίδιος δεν μπορεί να διαχειριστεί την αυτοκτονία του αδελφού του. Όταν ο κόσμος του μαυρίζει, συμπαραστάτες του θα είναι ο παιδικός του φίλος και νυν ιερέας Φίλιππος και η Λίζα που εκπέμπει άρωμα γυναίκας. Το τοπίο αποκτάει ξανά χρώματα και η αισιοδοξία που απορρέει από τον έρωτα και την αποδοχή ατσαλώνει τον Πέτρο δίνοντάς του δυνάμεις υπερανθρώπου. Γιατί μόνο σε τέτοιο ον χαρίζεται η απώτερη γνώση. Ο λευκός τοίχος θα διαπεραστεί μόνο από τον χαρισματικό ψυχολόγο που θα εισχωρήσει στο υποσυνείδητο του υποσυνείδητου στοχεύοντας στο ανθρώπινο καλό.

Η επιδίωξη του Πέτρου είναι να βλέπει το χαμόγελο στο πρόσωπα γύρω του αποσύροντας το σκοτάδι από τον εσωτερικό τους κόσμο. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος αφορούν όμως και την τεχνική του. Το καλό και το κακό χωρίζονται από έναν τοίχο. Η ενόραση του ψυχολόγου θα αποτελέσει το έναυσμα συνεχών ανατροπών και εκ νέου οριοθετήσεων, καθώς η εν δυνάμει εξουσία αποτελεί διακαή πόθο θρησκευτικών και επιστημονικών φατριών.

Επιδιώκουμε να γνωρίσουμε τους άλλους. Ποιος όμως τολμάει να γνωρίσει τον εαυτό του; Είναι αλήθεια η εσωτερική μας φωνή ο μόνος φίλος που δε μοιραζόμαστε με κανέναν; Είναι η συνεχής αμφισβήτηση ο γεννήτορας της βαθύτερης γνώσης;

Πέντε διαφορετικά περιστατικά, ο Νάρκισσος, η Ζωογόνος, ο Θρησκευόμενος, η Τετραπέρατη, ο Ανέκφραστος. Πέντε τοίχοι σαρώνονται, πέντε φωνές ενσωματώνονται οδηγώντας στη σχιζοφρένεια ή στην προσομοίωση με το Υπέρτατο;

Με σπουδές ψυχολογίας και ειδίκευση στην ψυχοθεραπεία ενηλίκων, ο Παύλος Ιωαννίδης κοινωνεί το γνωστικό του πεδίο μέσα από ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα. Δεν είναι μόνο η μεταδοτικότητα που διακρίνει τον γραπτό του λόγο αλλά και οι συνεχείς ανατροπές και εναλλαγές που κάνουν τον αναγνώστη συμμέτοχο σε αυτό το ατμοσφαιρικό ψυχολογικό θρίλερ που ταυτόχρονα είναι και μία αλληγορία της αγωνίας της ανθρώπινης ύπαρξης. Χτίζουμε τοίχους, για να βλέπουμε μόνο ό,τι θέλουμε να δούμε, για να δείχνουμε στους άλλους, μόνο ό,τι θέλουμε να δουν. Προσφέρουμε την αγάπη ή νομίζουμε πως το κάνουμε. Οι συσσωρευμένες εμπειρίες μας παγώνουν τελικά την εικόνα γύρω μας, μουδιάζοντας τις σκέψεις μας, αμβλύνοντας την αμφισβήτηση.

Πλέον η ζωή σας ξεκινά στους τοίχους της μήτρας και τελειώνει στους ξύλινους τοίχους του φέρετρού σας. Γεννιέστε, ζείτε και πεθαίνετε μέσα σε τοίχους. Χάρη στους τοίχους γίνατε αυτό που είστε. Μοιράζεστε μια βαθιά σχέση ανάγκης. Δεν υπάρχουν χωρίς εσάς και εσείς δεν θα υπήρχατε χωρίς αυτούς. Αυτό όμως που αρνείστε να δείτε είναι η σκοτεινή αλήθεια απ’ έξω. …Ο τοίχος είναι αυτός που σας κρατάει ασφαλείς, αλλά με τίμημα την αποξένωση και τη μοναξιά. …Μπορεί άραγε κανείς να γκρεμίσει τους τοίχους γύρω του, δίχως πρώτα να έχει γκρεμίσει τους τοίχους μέσα του; Αν καταφέρετε να γκρεμίσετε τους τοίχους μέσα, οι έξω τοίχοι δεν θα είναι αρκετά δυνατοί για να σας κρατήσουν μακριά. Οι τοίχοι θα γίνουν απλώς οι φύλακες της ευτυχίας σας. Όλα λύνονται, αρκεί να καταλάβετε πως ο λευκός τοίχος που χωρίζει εσάς από σας είναι το μόνο πραγματικό εμπόδιο που θα συναντήσετε ποτέ. Αν αυτός γκρεμιστεί, τότε όλα είναι δυνατά…Θα καταλάβετε επιτέλους ότι όλοι έχετε κοινές ανάγκες και δίχως τη σάρκινη περιβολή σας είστε ένα. Χώμα, νερό και ενέργεια. Σελ. 428-429

Τολμάτε να κοιτάξετε πίσω από τον λευκό τοίχο; Τολμάτε να αντικρύσετε την αλήθεια; Αν ναι, τότε αυτό το μυθιστόρημα θα σας συγκλονίσει.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Επίκτητος - Εγχειρίδιο

πηγή : http://www.ellinikoarxeio.com/2010/05/blog-post_1823.html

Επίκτητος - Εγχειρίδιο. Σύνοψη της στωϊκής φιλοσοφίας και ηθικής

Το Εγχειρίδιο αποτελεί απάνθισμα και σύνοψη των Διατριβών και ομιλιών του Επίκτητου. Αποτελείται από πενηντα-τρείς παραγράφους ή κεφάλαια. Συντάχθηκε από τον Φλάβιο Αρριανό, μαθητή του φιλοσόφου, και θεωρείται μία από τις σημαντικότερες και ασφαλέστερες πηγές για την μελέτη της ηθικής φιλοσοφίας της Στοάς.

Μέσα στις σελίδες του Εγχειριδίου γίνεται αμέσως αντιληπτή η θαρραλέα απόπειρα του Επίκτητου να επιβάλλει την φιλοσοφία στην ψυχολογία, να εξηγήσει και να καθοδηγήσει λογικά όλες τις δράσεις και τις εκφάνσεις του ψυχικού κόσμου, ν' αναλύσει με τον ήρεμο και λογικά σκεπτόμενο νου όλα όσα πολύ αργότερα θα προσπαθούσε να διερευνήσει η επιστημονική ψυχολογική ανάλυση, και να προβάλει την απάθεια ως ύψιστη φιλοσοφική αρετή, μια απάθεια που πλησιάζει περισσότερο προς την ψυχική γαλήνη ή την ψυχραιμία ή την αταραξία, παρά προς την παντελή έλλειψη παθών ή την αναισθησία ή την αδιαφορία.

"Aπό τα πράγματα άλλα βρίσκονται στην εξουσία μας και άλλα όχι. Στην εξουσία μας βρίσκονται η αντίληψη, η επιλογή, η επιθυμία, η άρνηση, με ένα λόγο όσα είναι δικά μας έργα. Δεν βρίσκονται στην εξουσία μας το σώμα, η περιουσία, η φήμη, τα αξιώματα, με έναν λόγο όσα δεν είναι δικά μας έργα. Οσα βρίσκονται στην εξουσία μας είναι φύσει ελεύθερα, ακώλυτα και ανεμπόδιστα. Οσα δεν βρίσκονται στην εξουσία μας είναι ασθενή, δουλωμένα, υποκείμενα σε εμπόδια, αλλότρια. Να θυμάσαι πως, αν θεωρήσεις τα φύσει δουλωμένα ως ελεύθερα και τα αλλότρια ως δικά σου, θα πέσεις σε εμπόδια, θλίψεις, ταραχές, θα κατηγορείς θεούς και ανθρώπους. Αν, αντίθετα, θεωρήσεις πως μόνο το δικό σου είναι δικό σου και πως το αλλότριο είναι αλλότριο -όπως πραγματικά είναι -, ποτέ δεν θα σ εξαναγκάσει κανείς, δεν θα σ εμποδίσει κανείς, δεν θα μεμφθείς κανέναν, δεν θα κατηγορήσεις κανένα, δε θα κάνεις τίποτα χωρίς τη θέληση σου, δεν θα σε βλάψει κανείς και δεν θα έχεις έχθρους, αφού ούτε τίποτα βλαβερό να πάθεις θα υπάρχει. Επιθυμώντας, λοιπόν, τόσο σπουδαία πράγματα, να έχεις κατά νου ότι δεν πρέπει να επιδοθείς σ αυτά καταβάλλοντας μέτρια προσπάθεια, αλλά να εγκαταλείψεις τα μεν εντελώς και να αναβάλλεις προς το παρόν τα άλλα. Αν όμως επιθυμείς και τούτα και συνάμα τα αξιώματα και τα πλούτη, θα συμβεί να μην αποκτήσεις ούτε καν τα τελευταία, λόγω του ότι επιθυμείς και τα πρώτα. Σε κάθε περίπτωση θ αποτύχεις όσο αφορά τα πρώτα, με τα οποία - και μόνο με αυτά- αποκτώνται η ελευθερία και η ευδαιμονία. Ν ασκείσαι, λοιπόν, στο ν απαντάς σε κάθε σκληρή εξωτερική παράσταση ως εξής : "Είσαι απλή παράσταση και καθόλου αυτό που παρουσιάζεσαι να είσαι". Στη συνέχεια να την ελέγχεις και να την υποβάλλεις σε δοκιμασία σύμφωνα με τους κανόνες τούτους που έχεις. Πρώτος και σπουδαιότερος είναι ο σχετικός με το αν η παράσταση αφορά τα πράγματα που βρίσκονται ή όχι στην εξουσία μας. Αν αφορά κάποιο από αυτά που δεν βρίσκονται στην εξουσία μας, να έχεις έτοιμη πρός χρήση την απάντηση: "Δεν έχει σχέση με μένα".

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2010/05/blog-post_1823.html#ixzz22OuKp1aa