Στ.Καζαντζίδης

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=469066846461361&set=a.108588595842523.8617.108511895850193&type=1&theater

 Καζαντζίδης

Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1931 και πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001. Μητέρα του ήταν η Χατζίδαινα. Ο πατέρας του Χαράλαμπος, χτίστης στο επάγγελμα ήταν στα χρόνια της κατοχής ενεργός στην Εθνική Αντίσταση, οργανώθηκε στις τάξεις του ΕΛΑΣ και δούλεψε για την Επιμελητεία του Αντάρτη (ΕΤΑ). Στα χρόνια του εμφυλίου δολοφονήθηκε από παρακρατικούς αντικομμουνιστές. [1] Ο έφηβος Καζαντζίδης αναγκάζεται να κάνει πολλές δουλειές για να βγάλει το μεροκάματο. Δουλεύει σε εργοστάσια, υφαντουργεία, πουλάει τσιγάρα και κρύο νερό σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας. Άσχημη εμπειρία για τον Καζαντζίδη η στρατιωτική του θητεία στο Διόνυσο Αττικής. Κατά τη στρατιωτική του θητεία ορίστηκε υπεύθυνος σε τάγμα μουλαράδων και εκεί μια κλωτσιά στα γεννητικά του όργανα, του στέρησε την πατρότητα.

Ο πρώτος άνθρωπος που εκτίμησε την φωνή του ήταν κάποιο αφεντικό του, που καθώς τον άκουσε την ώρα της δουλειάς του χάρισε μια κιθάρα. Δάσκαλος του Καζαντζίδη υπήρξε ο Στέλιος Χρυσίνης, ένας τυφλός συνθέτης.

Στα 1952, ο Καζαντζίδης κάνει το δισκογραφικό ντεμπούτο του με ένα τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα. Το τραγούδι αυτό έφερε τον τίτλο "Για μπάνιο πάω". Ήταν ένα τραγούδι γραμμένο για τον καύσωνα που επικρατούσε εκείνο το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα. Ο δίσκος δεν πούλησε γιατί μιμήθηκε τη φωνή του Πρόδρομου Τσαουσάκη και η καριέρα του Στέλιου Καζαντζίδη θα έσβηνε πριν καλά καλά αρχίσει. Αυτός που αντιλήφθηκε τις δυνατότητες της φωνής του Καζαντζίδη ήταν ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Το τραγούδι του Οι βαλίτσες γίνεται μεγάλη επιτυχία και το φαινόμενο Καζαντζίδης αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά.

Τον Οκτώβρη του 1965, Καζαντζίδης, Μαρινέλλα και ο Μανώλης Αγγελόπουλος προετοιμάζουν συναυλίες, που τελικά δε θα πραγματοποιηθούν, αφού λίγους μήνες αργότερα ο Καζαντζίδης πήρε τη μεγάλη απόφαση να σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις σε κέντρα. Αιτία είναι η αποστροφή του για την κατάσταση που επικρατούσε στα νυχτερινά κέντρα. Χαρακτηριστικά η Μαρινέλλα αναφέρει πως μόνον στο μαγαζί που ο Καζαντζίδης δούλευε απαγορευόταν (από τον ίδιο φυσικά) οι τραγουδίστριες να κάθονται στα τραπέζια των εύρωστων οικονομικά πελατών. Η αποχώρηση του Καζαντζίδη από το πάλκο, «...αποτελεί την πιό δραματική μορφή σιωπηλής διαμαρτυρίας απέναντι σε ένα αμείλικτο σύστημα διαπλοκής από νεόπλουτους θαμώνες, αφεντικά της δισκογραφίας και μπράβους της νύχτας...»[2]

Ο Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα και τον ποδοσφαιριστή Μίμη Παπαϊωάννου φτάνουν στη Γερμανία για συναυλίες. Η υποδοχή που τους επιφυλάσσουν οι ομογενείς είναι συγκινητική. Μαζί τους ο νεαρός -τότε- δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Χρήστος Νικολόπουλος. Την ίδια εποχή ο Καζαντζίδης και ο Χρήστος Κολοκοτρώνης (μουσική και στίχους αντίστοιχα) δημιούργησαν τον ύμνο της ΑΕΚ που ερμήνευσε ο Παπαϊωάννου: "Νικήστε, νικήστε".

Είχε προηγηθεί στα 1959 δικαστική διαμάχη του Καζαντζίδη με την δισκογραφική εταιρεία COLUMBIA, με αφορμή τις, μεγάλου μεγέθους, πωλήσεις του τραγουδιού "Μαντουμπάλα" πωλήσεις ρεκόρ, που την εποχή εκείνη αγγίξανε τις 100.000. Στην άλλη όψη του ίδιου δίσκου, περιλαμβάνεται το "Δυο πόρτες έχει η ζωή", σε μουσική του ίδιου του Καζαντζίδη. Παρά τις χωρίς προηγούμενο πωλήσεις και τη στιγμή που η εταιρεία έβγαζε εκατομμύρια από το συγκεκριμένο δισκάκι, ο ίδιος ο τραγουδιστής πήρε λιγότερες από 1000 δραχμές. Αυτό συνέβη καθώς οι τραγουδιστές τότε πληρώνονταν ένα εφάπαξ ποσό για τον κάθε δίσκο και δεν λάμβαναν ποσοστά από τις πωλήσεις. Στον Καζαντζίδη χρωστάνε πολλά οι σύγχρονοι τραγουδιστές αφού πρώτος αυτός διεκδίκησε για τον κλάδο του ποσοστά και η προσπάθεια του είχε θετικό αποτέλεσμα.

Στα 1969 αποφασίζει να αποσυρθεί για περίπου 2 χρόνια από την δισκογραφία. Τότε είναι που κάνει και την προσπάθεια να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία, την "STANDAR" αλλά τα κατεστημένα συμφέροντα και η λογοκρισία στα χρόνια της Χούντας των Συνταγματαρχών δεν τον αφήνουν. Την ίδια μοίρα είχαν και οι όποιες άλλες επιχειρηματικές κινήσεις, όπως η εκτροφή βατράχων, το ούζο "Υπάρχω" που κυκλοφόρησε αργότερα κτλ.

Στα τέλη του 1975 έρχεται ο δίσκος "Υπάρχω". Χρήστος Νικολόπουλος και Πυθαγόρας υπογράφουν την αποχώρηση του Στέλιου από τη δισκογραφία για δώδεκα χρόνια. Επιστρέφει το 1987 με το δίσκο (τον τελευταίο στη MINOS) "Ο δρόμος της επιστροφής". Ακολουθεί ο δίσκος "Ελεύθερος" στην Polygram. Οι δίσκοι του γίνονται χρυσοί και πλατινένιοι κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων. Τελευταίο τραγούδι που ερμηνεύει λίγους μήνες πριν εισαχθεί στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών (με καρκινώματα στον εγκέφαλο) είναι το "Έρχονται χρόνια δύσκολα" και το δίσκο αυτό, που ήταν και το κύκνειο άσμα του καλλιτέχνη, τον προλογίζει απευθύνοντας χαιρετισμό στους θαυμαστές του.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, τραγούδησε δημιουργίες μεγάλων συνθετών (Άκης Πάνου, Γιάννης Παλαιολόγου, Απόστολος Καλδάρας, Μανώλης Χιώτης, Μίκης Θεοδωράκης, Θοδωρής Δερβενιώτης, Χρήστος Λεοντής, Τάκης Σούκας, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Μπάμπης Μπακάλης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Μητσάκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Ζαμπέτας κα) και στιχουργών (Κώστας Βίρβος, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Τάσος Λειβαδίτης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Πυθαγόρας, Σώτια Τσώτου, Χρήστος Κολοκοτρώνης, Ευάγγελος Ατραΐδης, Βάντα Κουτσοκώστα κα).

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=469145279786851&set=a.437169919651054.101761.108511895850193&type=1&theater


Ένα μυθιστόρημα γραμμένο σαν παραμύθι, που μιλά κατευθείαν στη καρδιά όσων αποζητούν ένα βαθύτερο νόημα στη ζωή τους. μια απάντηση και μια διέξοδος στους φόβους, τις αγωνίες και τη μοναξιά μας. Μιλώντας για τις "σκουριασμένες πανοπλίες" μας που (νομίζουμε πως) μας προφυλάσσουν από τον πόνο τον οποίο μας προξενούν οι άλλοι, ο Ρ. Φίσερ δημιουργεί μια ταξιδιωτική περιπέτεια που οδηγεί τον αναγνώστη στο "γνώθι σαυτόν"

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=119075
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω  

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ του Θεόφιλου Πασχαλίδη *

πηγή:  http://www.onestory.gr/post/31512298347
 

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ

του Θεόφιλου Πασχαλίδη *

.

Ο Μίλτος έπιανε ακόμα το σαγόνι του μουρμουρίζοντας κάτι ακατάληπτο ανάμεσα στα βογκητά του. Φτάνοντας δίπλα του μπόρεσα να ξεχωρίσω κάποιες βρισιές αλλά την προσοχή μου τράβηξε αυτό που γυάλιζε πάνω στην καυτή απ’ τον ήλιο άσφαλτο. 

Τον Ιούλιο του 1987 ο τόπος φλέγονταν και όσοι άτυχοι ζούσαν σ’ αυτή τη χώρα ένιωθαν να βράζουν σαν κοτόπουλα μέσα σε μια μεγάλη χύτρα. 

Είχα φτάσει κάπως καθυστερημένα στο πάρκο και πηγαίνοντας στο ξύλινο κιόσκι βρήκα καμιά δεκαριά συνομήλικα αγόρια αραγμένα στα παγκάκια του ∙ τα περισσότερα απ’ αυτά ήταν ημίγυμνα έχοντας στα χέρια τους τα μουσκεμένα απ’ τον ιδρώτα μπλουζάκια τους. 

Η ματιά μου σάρωσε μεμιάς το χώρο σταματώντας πάνω στη μοναδική γυναικεία παρουσία που υπήρχε εκεί ∙ γνώριζα πως την έλεγαν Ελένη. Με μια πρώτη ματιά υπολόγισα πως έπρεπε να είχε την διπλάσια ηλικία μου και ήταν τόσο όμορφη όσο είχα ακούσει να λέγεται. 

Οι άκρες των σγουρών, μαύρων μαλλιών της χάιδεψαν τους γυμνούς της ώμους καθώς έγειρε με νάζι το κεφάλι της προς τη πλευρά μου κι εκείνα τα σαρκώδη, κατακόκκινα χείλη της μισάνοιξαν όταν το βλέμμα της καρφώθηκε, για μια στιγμή μονάχα, επάνω μου ∙ πρόλαβα να δω τις μακριές, περιποιημένες βλεφαρίδες στο δεξί της μάτι να ανοιγοκλείνουν αστραπιαία πριν γυρίσει το κεφάλι της αλλού. Ίσως όμως και να το φαντάστηκα αυτό. 

Η ωραία Ελένη αφέθηκε να σωριαστεί σχεδόν στο παγκάκι, ακουμπώντας την πλάτη της πάνω στα οριζόντια σανίδια του, στριμωγμένη ανάμεσα στα αγόρια που χασκογελούσαν καπνίζοντας. 

Το ξανθό αγόρι που καθόταν στα δεξιά της άπλωσε το χέρι του πάνω της, σκουπίζοντας τις χοντρές σταγόνες ιδρώτα που κυλούσαν πάνω στο μεταξένιο δέρμα του γυμνού μηρού της και σύντομα το αγόρι που βρισκόταν στο άλλο πλευρό της έσπευσε να τον μιμηθεί. Διέκρινα τον πόθο στα μάτια τους καθώς πηγαινοέφερναν τα χέρια τους πάνω στη γυναικεία σάρκα ∙ εκείνον τον πόθο που έκανε να φουσκώνει ο καβάλος στα κοντά παντελόνια τους. 

Ένιωσα ένα ξαφνικό, βίαιο σκούντημα στον ώμο μου όταν ο Μίλτος πέρασε από δίπλα μου βαδίζοντας αργά προς το μέρος της Ελένης. Ο Μίλτος ήταν μερικά χρόνια μεγαλύτερος απ’ όσους βρισκόταν εκεί και όλοι στη γειτονιά γνώριζαν πως ήταν ο πιο περπατημένος μάγκας. 

Στάθηκε όρθιος ανάμεσα στα ορθάνοικτα πόδια της Ελένης και έμεινε για λίγο εκεί, ρουφώντας τον καπνό του τσιγάρου του. 

«Δείξε μας τα βυζιά σου, μωρή» της είπε τελικά, φτύνοντας το αποτσίγαρο του απ’ τα χείλη του. 

Η Ελένη βιάστηκε να του χαμογελάσει, ανασηκώνοντας υπάκουα το κοντομάνικο μπλουζάκι της. 

Εκείνος απόλαυσε για λίγο τη θέα του καλοσμιλεμένου στήθους που αποκαλύφθηκε μπροστά του κι έπειτα άφησε ένα κοφτό, τρανταχτό γέλιο που συνοδεύτηκε από τα γέλια των υπολοίπων της παρέας. Η Ελένη άρχισε να γελά και καθώς το στόμα της άνοιξε διάπλατα μπόρεσα να δω τα απαίσια καφετιά, χαλασμένα δόντια που υπήρχαν μέσα του. 

Ο Μίλτος έχωσε το χέρι του μέσα στην τσέπη του παντελονιού του, βγάζοντας από κει ένα πενηντάρικο.

«Πενήντα δραχμές. Παίρνεις πολλά τσιγάρα μ’ αυτό» γρύλλισε, ανεμίζοντας το χαρτονόμισμα μπροστά στα γουρλωμένα μάτια της. Όταν εκείνη άπλωσε το χέρι της για να το αρπάξει ο Μίλτος πισωπάτησε. 

«Θα σου το δώσω αν έρθεις μαζί μου. Εκεί» είπε, δείχνοντας με το χέρι του την συστάδα των πεύκων που απλωνόταν πίσω από την πλάτη της.

«Εντά…». 

Η καταφατική απάντηση της Ελένης έμεινε μισή καθώς από μακριά ακούστηκε μια αντρική φωνή που φώναζε το όνομα της. 

Δεν κατάλαβα για πότε βρέθηκε δίπλα μου ένας γεροδεμένος τύπος. Δέχτηκα μια δεύτερη δυνατή σκουντιά που λίγο έλειψε να με ξαπλώσει χάμω καθώς ο ντυμένος στα λευκά άντρας προσπαθούσε να περάσει ανάμεσα από τους αργοπορημένους που συνωστίζονταν πλάι μου. 

Μόλις που πρόλαβα να δω το χέρι του που άρπαξε τον Μίλτο απ’ τον ώμο γυρίζοντας τον προς το μέρος του. 

«Την αδερφή μου ρε;» ούρλιαξε, λίγο πριν ακουστεί 

ένας υπόκωφος γδούπος, σαν είχε σπάσει ένα ξερό κλαδί από κάποιο δένδρο. Ο Μίλτος τραντάχτηκε κι έγειρε διπλώνοντας το κορμί του στα δύο. Έβαλε τις χούφτες των χεριών του στο στόμα του και μπόρεσα να δω μερικές σταγόνες αίμα να κυλάνε ανάμεσα απ’ τα δάχτυλα του πέφτοντας πάνω στο τσιμεντένιο δάπεδο. 

Ο ασπροντυμένος τύπος άρπαξε απ’ το χέρι την Ελένη παρασέρνοντας την μαζί του μέσα από το φοβισμένο πλήθος των αγοριών που παραμέρισε για να περάσουν. Είδα εκείνον τον άντρα να περπατά γρήγορα και την Ελένη να κλαίει και να σέρνεται πάνω στον χωματόδρομο, σηκώνοντας πίσω της ένα σύννεφο σκόνης. Σύντομα έφτασαν έξω από τη σιδερένια πύλη με εκείνη τη μεγάλη μεταλλική πινακίδα που ανέγραφε ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ και χάθηκαν πίσω της. 

Ο Μίλτος είχε εγκαταλείψει το κιόσκι και τώρα έσκουζε σαν πληγωμένο γουρούνι στη μέση του δρόμου. Καθώς περνούσα από δίπλα του κλώτσησα με δύναμη εκσφενδονίζοντας το γυαλιστερό δόντι του πάνω στην άσφαλτο. Πριν φύγω από εκεί έριξα μια ματιά γύρω μου παρακολουθώντας τα σαλεμένα απ’ τον πόθο και την κάψα αγόρια να διαλύονται ήσυχα. 

.

Ο Θεόφιλος Πασχαλίδης γεννήθηκε την Πρωταπριλιά του 1974. Διηγήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά ενώ τον Μάρτιο του 2011 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τετράγωνο η συλλογή διηγημάτων του με τον τίτλο “Θανάτω θάνατον Πατήσια”. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει το πρώτο του μυθιστόρημα. Ζει στην Δράμα με την σύντροφό του Σοφία και τον γάτο τους, τον Γκόρτσο.

[ blog ] [ facebook ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω   

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ

πηγή: http://www.imakb.gr/Mitropoli_Agios_Nikitas.htm

ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ» ΑΧΕΝΤΡΙΑ

(Συνοπτικά ιστορικά)

Το ιερό προσκύνημα του αγίου Νικήτα στον Αχεντριά αποτελούσε παλαιό ερημητήριο στην περιφέρεια του εν λόγω χωριού, κοντά σε φοινικόδασος. Πρόκειται για σπηλαιώδη ναό, ο οποίος, κατά τον Paul Faure, χρονολογείται από το 17^ο αιώνα (≈ 1640 μ.ΧΑπό τον εικονογραφικό διάκοσμο του ναού σώζονται μονάχα μερικές τοιχογραφίες ενώ αριστερά του ιερού Βήματος, σε μικρότερο σπήλαιο που λειτουργεί ως Διακονικό, εκχέεται αγίασμα από σταλακτίτες.

Ο ιερός αυτός τόπος ήταν ερημητήριο και σκήτη πνευματικής άσκησης κυρίως από τους μοναχούς της Μονής Κουδουμά, οι οποίοι διέμειναν στο ερημητήριο του Αγίου Νικήτα μόνιμα ή κατά περιόδους.

Το χρονικό διάστημα μεταξύ 1948 και 1959 ο άγιος Νικήτας λειτούργησε ως Μονή της επισκοπής Αρκαδίας, όπου υπαγόταν εκκλησιαστικά, με ηγούμενο τον Ιερόθεο Κωστομανωλάκη και μικρή αδελφότητα, κατόπιν αποφάσεως του αειμνήστου Επισκόπου Αρκαδίας, -μετέπειτα Μητροπολίτη Κρήτης-, κυρού Ευγενίου Ψαλιδάκη. Στη συνέχεια λειτουργεί ως μονύδριο με ιερομονάχους που διορίζει ο εκάστοτε αρχιερεύς.

Με την από 27-3-97 απόφαση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης (ΦΕΚ, τ. Β΄, 977/5- 11- 1997) –κατόπιν προτάσεως του αειμνήστου Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας κυρού Κυρίλλου Κυπριωτάκη-, το μονύδριο του αγίου Νικήτα χαρακτηρίστηκε ως Προσκύνημα, λαμβάνοντας νομική υπόσταση και διοικούμενο από Επιτροπή.

Από το 2001, οπότε συστάθηκε η Ιερά Μητρόπολη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου, το Προσκύνημα του αγίου Νικήτα διατήρησε τη νομική υπόστασή του και υπάγεται διοικητικά στη νεοσυσταθείσα Μητρόπολη, υπό τον μητροπολίτη κ. Ανδρέα Νανάκη. Η λειτουργία του καθορίζεται σήμερα βάσει Καταστατικού που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ, τ. Β΄, 938/ 23- 6- 2004).

            

 ------------------------------------------

πηγή:  Frangokástello, Khania, Greece (Άλμπουμ)

15/9: Άγιος Νικήτας - Saint Nikitas

Η παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Νικήτα στο Φραγκοκάστελλο.

Ο Άγιος-Νικήτας ήταν ο προστάτης των Κρητών από τις πειρατικές επιδρομές, οι οποίες αποτελούσαν αληθινή μάστιγα των παράκτιων πληθυσμών της Κρήτης. Η παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Νικήτα βρίσκεται 400 μέτρα Βορειο - Ανατολικά από το φρούριο Φραγκοκάστελλο και χτίστηκε στις αρχές του 14ου αιώνα.

Ήταν μία εκκλησία επιβλητική σε μέγεθος, με μήκος 26 μέτρα και ψηφιδωτό δάπεδο, το οποίο σώζεται στο μεγαλύτερό του μέρος, με σχέδια γεωμετρικά και παραστάσεις ζώων. Οταν ξεκίνησαν οι επιδρομές των Αράβων στην Κρήτη, η βασιλική εγκαταλείφθηκε.

Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι η περιοχή ήδη από το 1340 μΧ ονομαζόταν από τους Ενετούς "San Nicheta", (Άγιος Νικήτας) πράγμα που σημαίνει ότι η εκκλησία αυτή προϋπήρχε στο χώρο. Υλικά από τα ερείπια του ναού χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του κάστρου, που οι ίδιοι αργότερα (το 1374 μΧ) το ονόμασαν "Κάστρο του Αγίου-Νικήτα".

Πάνω στα ερείπια του ιερού βήματος της βασιλικής χτίστηκε και τοιχογραφήθηκε ναός αφιερωμένος στο μάρτυρα Νικήτα. Πρόκειται για απλό μικρό κτίσμα, που για να κτιστεί χρησιμοποιήθηκε μέρος από το ψηφιδωτό δάπεδο και τα υλικά της ερειπωμένης βασιλικής.

Το όνομά του γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 του Σεπτέμβρη. Μετά τη θρησκευτική λειτουργία, ακολουθεί πανηγύρι κι ύστερα ξεκινούν τα "Νικήτεια", αγωνίσματα προς τιμήν του Αγίου. Το πανηγύρι του Αγίου-Νικήτα στο Φραγκοκάστελλο είναι από τα πιο γνωστά της επαρχίας Σφακίων.

Ο μύθος του Αγίου Νικήτα

Σύμφωνα με το θρύλο, είχε γίνει ένας γάμος στο Φραγκοκάστελλο και η νύφη, μόλις τέλειωσε ο γάμος, πήρε τα τραπεζομάντηλα και πήγε να τα πλύνει κοντά στη θάλασσα. Εκεί που η νύφη έπλενε, φάνηκε ένα καράβι. Ήταν Φράγκοι και σκέφτηκαν να πάρουν την όμορφη κοπέλα και να την κάνουν δώρο στο βασιλιά τους. Η απαγωγή έγινε νύχτα και δεν τους είδε κανείς. Την πήγαν στο παλάτι του βασιλιά, όπου μια μέρα ο βασιλιάς την είδε να κλαίει και τη ρώτησε τι είχε.
Εκείνη αναστέναξε και είπε:
- Αύριο είναι η γιορτή του Αγιού Νικήτα και γίνεται στον τόπο μου, το Φραγκοκάστελλο μεγάλο πανηγύρι.
Ο βασιλιάς γέλασε ειρωνικά και της είπε:
-Αν έχει χάρη ο Σταυρός, και δόξα ο Αι Νικήτας, να πας και εσύ στον τόπο σου και να 'ναι ακόμα νύχτα.
Το επόμενο πρωί στο Φραγγοκάστελλο, μόλις ο παπάς ξεκλείδωσε την πόρτα της εκκλησιάς είδε μια κοπέλα μέσα και φοβήθηκε. Άναψε ένα κερί, πλησίασε και είδε την κοπέλα που είχε παντρέψει πριν περίπου ένα χρόνο.
Ο θρύλος λέει ότι την έφερε καβάλα στο άλογό του ο Άγιος Νικήτας. Και από τότε γίνεται μεγάλη γιορτή μέχρι σήμερα στην εκκλησία του στο Φραγκοκάστελλο.

 ---------------------------------

πηγή:  http://www.imga.gr/loukia.htm

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

ΕΝΟΡΙΑ ΛΟΥΚΙΑΣ

Ο Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΤΑ

 

Πρόκειται για τρίκλιτο Ναό του οποίου το δεξιό κλίτος είναι αφιερωμένο στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και το αριστερό στην Αγία Αικατερίνη. Σύμφωνα με στοιχεία της Αρχαιολογίας πιθανή χρονολογία ανεγέρσεως του Ναού, είναι ο 13^ος με 14^ος αιώνας. Παρά το ότι, όπως αναφέραμε ο Ναός είναι τρίκλιτος διαφέρει με άλλους τρίκλιτους Ναούς ως προς το ότι μορφολογικά δεν παραπέμπει σε τρίκλιτο Ναό αλλά σε μονόκλιτο. Υπάρχουν και άλλα πολλά στοιχεία που κάνουν ενδιαφέρον τον συγκεκριμένο Ναό, όπως η κεντρική πύλη με τα οικόσημα και τον πλούσιο διάκοσμο ο οποίος είναι ανάγλυφος, η κορνίζα στην πρόσοψη που φανερώνει την ιδιαίτερη σημασία και φροντίδα του κτήτορα καθώς τα συγκεκριμένα στοιχεία θεωρούνται από τα πιο ενδιαφέροντα και χρησιμοποιήθηκαν ήδη το 1900 από τον Gerola ως παράδειγμα στο είδος τους. Το εντυπωσιακότερο όλων αυτών είναι το Εικονοστάσιο του Ναού το οποίο είναι ένα από τα παλαιότερα της Κρήτης. Ανεξάρτητα από το αν ο Ναός ήταν μοναστηριακός η φεουδαρχικός αυτό που έχει σημασία είναι ότι διακοσμήθηκε με ότι καλύτερο και ακολουθώντας την αρχιτεκτονική της εποχής που κτίσθηκε.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Ιερός Ναός Αγίου Βησσαρίωνα

πηγή:  http://7gym-laris.lar.sch.gr/topos/in%20visarion.htm

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Βησσαρίωνα βρίσκεται στο κέντρο της Λάρισας, στην πλατεία Αγ. Βησσαρίωνα που περικλείεται από τις οδούς Βενιζέλου και Ολύμπου.  Πρόκειται για ναό σταυροειδή εγγεγραμμένο με τρούλο, που ανηγέρθη το 1955 με δαπάνες του παλιού Οργανισμού Υδρεύσεως και Ηλεκτροφωτισμού Λαρίσης (Ο.Υ.Η.Λ) και αγιογραφήθηκε από τον σπουδαίο Λαρισαίο ζωγράφο Αγήνορα Αστεριάδη και τη συνοδεία του  στο διάστημα 1959-1961. Πρόσφατα έγινε η αναπαλαίωση των εικόνων του Ναού, με χρηματοδότηση της Δ.Ε.Υ.Α.Λ. Η εκκλησία χαρακτηρίστηκε ως κτήριο που χρήζει ειδικής κρατικής προστασίας και ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.

     Ο Ιερός Ναός γιορτάζει στις 15 Σεπτεμβρίου. Στον Ιερό ναό δεν υπάρχει μόνιμος ιερέας. Οι λειτουργικές ανάγκες εξυπηρετούνται από τους ιερείς του Αγίου Αχιλλείου.

Ο ναός στο πέρασμα των αιώνων...

    
 Μια παλιά εικόνα του Αγίου Βησσαρίωνα υπήρχε σε ένα απόμερο δωμάτιο της οικίας του τούρκου ευπατρίδη Χουσνή Μπέη, η οποία βρισκόταν στη θέση του Δημοτικού Ωδείου. Μετά την απελευθέρωση , και με εντολή του βασιλιά Γεωργίου Α΄, αγοραστή της οικίας, το δωμάτιο αυτό μετατράπηκε σε ναΐσκο, τιμώμενο στο όνομα του αγίου Βησσαρίωνα.

    Ο ναΐσκος αυτός, ο οποίος το 1918 συμπληρώθηκε και διακοσμήθηκε με τις απαιτούμενες εικόνες με δαπάνες του Γεωργίου Νατάκια, καταστράφηκε από το σεισμό του 1941.Ο ναΐσκος του Αγίου Βησσαρίωνα ήταν σταυροειδής με τρούλο. Ο τελευταίος εδραζόταν επάνω σε ψηλό οκταγωνικό τύμπανο και καλυπτόταν με μολύβδινη επένδυση. Οι κεραίες του σταυρού καλύπτονταν με δίρριχτες στέγες, με επικάλυψη από κεραμίδια βυζαντινού τύπου. Στη θέση του βρίσκεται ο ομώνυμος σημερινός ναός, στη βορειοανατολική γωνία της πλατείας Λαού.

Αγιογραφίες από τον Αγήνορα Αστεριάδη

 

 πηγή: http://romiazirou.blogspot.gr/2012/09/blog-post_5928.html

Ιερός Ναός Αγίου Βησσαρίωνα Φιλιππιάδας. 

Δημιούργημα του 19ου αι. ο ενοριακός ναός του Αγίου Βησσαρίωνα στη Φιλιππιάδα εντυπωσιάζει με το περίτεχνο κωδωνοστάσιό του, δείγμα εξαιρετικό δείγμα επτανησιακής αρχιτεκτονικής, καμωμένο το 1912 από το συνεργείο του αρχιμάστορα Βασίλη Γεωργάκη (1886-1936) από την Πράμαντα Ιωαννίνων.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

 

                          ΝΙΚΗΤΑ

                         ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ 

πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B7%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD_%CE%9B%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7%CF%82

Βησσαρίων Λαρίσης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Με το όνομα Βησσαρίων Λαρίσης είναι γνωστοί δύο άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αρχιεπίσκοποι Λαρίσης κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Η μνήμη και των δύο τιμάται στις 15 Σεπτεμβρίου.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Βησσαρίων Α΄ (ο Ηγιασμένος ή ο πρώην)
• 2 Βησσαρίων Β΄ (ο του Σωτήρος)
• 3 Απολυτίκια
• 4 Σημειώσεις
• 5 Βιβλιογραφία
• 6 Εξωτερικές Συνδέσεις 

 ---------------------------------------------------------------

πηγή: http://www.gofilippiada.gr/agiosbisarion.htm

• Ο ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΜΑΣ ΑΓΙΟΣ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ Κάθε χρόνο στις 15 Σεπτεμβρίου η Φιλιππιάδα γιορτάζει τη μνήμη του αγίου Βησσαρίωνα που είναι προστάτης και πολιούχος της.  Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων πραγματοποιείται δοξολογία και λιτάνευση της εικόνας του αγίου στους δρόμους της πόλης.
  
  

  Πασίγνωστος, ο άγιος Βησσαρίων σε Θεσσαλία, Ήπειρο, Στερεά Ελλάδα, Ιόνια νησιά και Ουγγροβλαχία (Ρουμανία), όπου έφτασε η θαυματουργική του χάρη.Γεννήθηκε στην Πύλη ή Μεγάλη Πόρτα ή Πόρτα Παναγιά Τρικάλων της Θεσσαλίας το 1490. Γεμάτος αγάπη για το Θεό και την εκκλησία Του, σε ηλικία 10 μόλις ετών, κατεβαίνει στα Τρίκαλα και γίνεται μαθητής ενός αγίου Γέροντα, του Μητροπολίτη Λαρίσης Μάρκου. Αγαπούσε τον πνευματικό του βαθειά, του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και πρόκοβε πνευματικά.Εκτιμώντας τα χαρίσματα του αγίου, ο πνευματικός του, και αφού τον έχει ήδη κάνει διαδοχικά μοναχό, διάκονο και πρεσβύτερο, τον χειροτονεί το 1517 επίσκοπο Ελασσώνος και Δομενίκου. Στην Ελασσώνα όμως δεν τον δέχθηκαν, επειδή τον επίσκοπό τους ήθελαν να τους τον στέλνει το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και όχι ο Αρχιεπίσκοπος Λαρίσης.  Γι' αυτό οι κάτοικοι της  Ελασσώνας δημιουργούν επεισόδια σε βάρος του και τον κατατρέχουν.  Η αντίδραση του αγίου: Αδιαφορεί για την  εξουσία, αποχωρεί από τον επισκοπικό θρόνο για να επέλθει η ειρήνευση στην τοπική Εκκλησία κι επιστρέφει στον πνευματικό του πατέρα.Το 1521 όμως, διαδέχεται ως Αρχιερατικός Επίτροπος, στον επισκοπικό θρόνο Σταγών (Καλαμπάκας) τον θανόντα επίσκοπο Νικάνορα. Ο λαός της Καλαμπάκας τον καλοδέχεται και ο άγιος ποιμαίνει θεοφιλώς το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος (μεριμνώντας ιδιαίτερα για τις Μονές των Μετεώρων), για 6 συναπτά χρόνια αν και όχι πάντα χωρίς πειρασμούς και δυσχέρειες.
   Ένας δύστροπος ιερέας ο Δομέτιος του δημιουργεί προβλήματα, τον συκοφαντεί, τον σέρνει ακόμη και στα δικαστήρια. Ο άγιος όμως επίσκοπος υπομένει και συγχωρεί.
   ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΟΥΧΟ ΜΑΣ ΜΑΘΕΤΕ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

 ----------------------------------------------

πηγή: http://www.saint.gr/2431/saint.aspx 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ Ο ΓΟΤΘΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

Βιογραφία
Ο Άγιος Νικήτας κατάγοταν από το έθνος των Γότθων, που είχαν εγκατασταθεί πέραν του Ίστρου ποταμού (Ίστρος, κατά τον Γεωγράφο Mελέτιο, καλείται ο ποταμός Δούναβις από το σημείο που ενώνετε με τον ποταμό Σαύο μέχρι την Μαύρη Θάλασσα ή κατ' άλλους από την Aξιούπολη και κάτω, μέχρι τις εκβολές του.), στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Από παιδί ο Νικήτας διδάχθηκε την αγία πίστη από το Γότθο επίσκοπο Θεόφιλο, ο όποιος συχνά υπενθύμιζε στο Νικήτα τα λόγια του Απ. Παύλου: «ένε ἐν οἲς ἔμαθες... ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδᾳς, τὰ δυνάμενα σὲ σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Β'πρόςΤιμόθεον, γ' 14-15). Δηλαδή, μένε ακλόνητος σ' εκείνα που έμαθες. Από μικρό παιδί γνωρίζεις τις Άγιες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή σοφία, που οδηγεί στη σωτηρία δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό. Και έτσι έγινε.

Όταν ο ηγεμόνας Αθανάριχος συνέλαβε το Νικήτα και τον απείλησε για να αρνηθεί το Χριστό, αυτός έμεινε αμετακίνητος σ' αυτά που έμαθε από παιδί. Ομολόγησε με θάρρος το Χριστό μπροστά στον ηγεμόνα, ο όποιος όταν τον άκουσε εξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε αμέσως και του έσπασαν τα κόκαλα με τον πιο φρικτό τρόπο. Άλλα το μίσος των Βαρβάρων ήταν τόσο, ώστε μετά τον έριξαν στη φωτιά, όπου βρήκε το θάνατο. Η φωτιά, όμως, με τη θεία θέληση σεβάστηκε το λείψανο του. Το πήρε κάποιος ευσεβής χριστιανός και το διαφύλαξε σε θήκη.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Δροσερό και γρήγορο γλυκό

πηγή:  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=301400806633963&set=a.267802963327081.59781.264580240316020&type=1&theater 

Συνταγή για δροσερό και γρήγορο γλυκό

250 γραμμ. γιαούρτι στραγγιστό
2 κ.σ. μέλι
100 γραμμ. κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε παχύρρευστη μορφή

250 γραμμ. μπισκότα ολ. άλεσης

διάφορα αποξηραμένα φρούτα ψιλοκομμένα (σύκα, δαμάσκηνα, βερίκοκα κ.ά.) μουσκεμένα σε κονιάκ ή λικέρ της αρεσκείας σας

1/2 φλ. τσαγιού τριμμένα φιστίκια Αιγίνης

Ανακατεύουμε το γιαούρτι με το μέλι και προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος όπως είναι χτυπημένη σε παχύρρευστη μορφή. Συνεχίζουμε το ανακάτεμα, να ομογενοποιηθούν πολύ καλά τα υλικά.

Σε ατομικά ποτήρια βάζουμε τα μπισκότα σπασμένα κι από πάνω ρίχνουμε την κρέμα γιαουρτιού. Τα τοποθετούμε στο ψυγείο για δύο ώρες, να παγώσουν.

Κόβουμε τα αποξηραμένα φρούτα και τα βάζουμε να μαλακώσουν σε κονιάκ ή άλλο λικέρ. Σερβίρουμε την κρέμα γιαουρτιού με τα μεθυσμένα φρούτα και τα τριμμένα φιστίκια Αιγίνης.

news.princeoliver.com 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Παραμύθι της λήθης

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=302094606564583&set=a.292258284214882.66911.264580240316020&type=1&theater

Ένα μικρό παραμύθι της λήθης

 
Μια φορά και έναν καιρό, εκεί ψηλά - ψηλά στον Ουρανό, όπου δεν υπάρχουν ούτε οι πίκρες, ούτε ο πόνος - πετούσαν, παίζοντας οι δύο Ψυχές. Ας τις ονομάσουμε Μικρούλης και Μικρούλα.

Αυτές ήσαν ελεύθερες εκεί, ένιωθαν τόσο καλά και χαρούμενα, έπαιζαν μεταξύ τους, ακτινοβολώντας αντί της γήινης γλώσσας ένα τρυφερό γαλανόλευκο φως.

- Σ' αγαπώ! - άφηνε την ακτίνα του Ουράνιου φωτός η μια Ψυχή, ζεσταίνοντας με την αγάπη της την άλλη.

- Και γω σ' αγαπώ ακόμη πιο πολύ- άφηνε εις απάντηση την δική της ακτίνα του φωτός η άλλη Ψυχή, ζεσταίνοντας με την αγάπη της την πρώτη.

- Εγώ σ' αγαπώ πιο πολύ!

- Όχι, εγώ σ' αγαπώ πιο πολύ!

Έτσι χαίρονταν αυτές χωρίς τα βάσανα, έχοντας στην διάθεσή τους ολόκληρο το Σύμπαν, πετώντας στα ατελείωτα πέρατά του με τρομερή ταχύτητα, ακτινοβολώντας παντού το φως: Σ' αγαπώ!

Οι Άγγελοι του Ουρανού χαμογελούσαν και χαίρονταν γι' αυτές τις δυο Ψυχές, που έπαιζαν αμέριμνες και απολάμβαναν την αγάπη μεταξύ τους.

Μια φορά η Ψυχή, που την έλεγαν Μικρούλα κοίταξε προς τα κάτω και είδε τον πλανήτη Γη.

- Μικρούλη! Τι λες, δεν πάμε εκεί κάτω να δούμε πως είναι;

- Όχι, δεν χρειάζεται, Μικρούλα! Καλά είμαστε εδώ. Εκεί κάτω θα χαθούμε και δεν θα είμαστε μαζί.

- Μικρούλη! Θέλω να πάω εκεί κάτω να δω πως είναι. Θα με αφήσεις μόνη;

- Άκουσέ με, Μικρούλα! Θα μας ποτίσουν πριν την ενσάρκωση με το νερό την Λήθης και θα δυσκολευτούμε πάρα πολύ να αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον. Έτσι θα μπλεκόμαστε με τον κάθε τυχόντα με την κρυφή ελπίδα να βρούμε στο πρόσωπό του ο ένας τον άλλον και στο τέλος θα απογοητευόμαστε και θα βασανιζόμαστε. Μπορεί να μην βρεθούμε ποτέ και να περάσουμε όλη την γήινη ζωή ψάχνοντας ο ένας τον άλλον. Καλύτερα ας μείνουμε εδώ, Μικρούλα!

- Μη φοβάσαι, Μικρούλη! Ακόμα κι' αν δεν βρεθούμε εκεί κάτω - πάλι θα γυρίσουμε εδώ και πάλι θα βρεθούμε. Θέλω να δω πως είναι εκεί κάτω! Έλα, πάμε, Μικρούλη!

- Εντάξει, αφού το θέλεις τόσο πολύ - απρόθυμα απάντησε ο Μικρούλης - θα έλθω μαζί σου εκεί κάτω, αλλά να θυμάσαι - θα περάσει πάρα πολύς καιρός ως που να ανταμωθούμε και αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον.

- Δεν πειράζει! Έτσι θα μάθουμε να αγαπάμε και να εκτιμάμε ακόμη πιο πολύ ο ένας τον άλλον, - είπε η Μικρούλα.

Οι Ψυχές του Μικρούλη και της Μικρούλας ήλθαν στον Άγγελο της Ενσάρκωσης.

- Θέλουμε να πάμε κάτω στην Γη.

- Το σκεφτήκατε καλά αυτό;- τους ρώτησε ο Άγγελος.

- Ναι. Αποφασίσαμε να πάμε κάτω και να δούμε πως θα είναι εκεί τα πράγματα για μας.

- Εντάξει τότε, ετοιμαστείτε για την ενσάρκωση,- τους είπε ο Άγγελος.- Ποιος από σας θέλει να γεννηθεί πρώτος; Ποιος θα κατέβει πρώτος κάτω στην Γη;

Ο Μικρούλης και η Μικρούλα κοιταχτήκανε, κάνοντας ο ένας στον άλλον την βουβή ερώτηση-ποιος;

- Εγώ θα κατέβω πρώτος - είπε ο Μικρούλης - αλλά εσύ Μικρούλα μην αργήσεις πολύ να έλθεις, μην μ' αφήνεις για πολύ καιρό μόνο μου εκεί.

- Εντάξει - του είπε η Μικρούλα- μετά από σένα και γω θα κατέβω αμέσως. Πήγαινε τώρα.

Ο Μικρούλης, κοιτώντας για τελευταία φορά την Μικρούλα, που για πρώτη φορά θα την άφηνε μονάχη, πλησίασε στενοχωρημένος τον Άγγελο της Ενσάρκωσης.

- Πρέπει να πιεις όλο το νερό της Λήθης - του είπε ο Άγγελος - θα ξεχάσεις τα πάντα - ποιος είσαι στην πραγματικότητα, ποια είναι η Μικρούλα σου, δεν θα θυμάσαι τίποτε πια, αλλά μέσα σου θα διατηρηθεί εκείνο το θολό αίσθημα του κάτι που ήταν παλιά και μ' αυτό το αίσθημα εσύ θα προσανατολίζεσαι εκεί κάτω στην Γη. Και τώρα πιες το νερό της Λήθης!

Ο Μικρούλης έριξε για άλλη μια φορά το βλέμμα του στην Μικρούλα, ρωτώντας την βουβά - να το πιω;

Πιες! - το ίδιο βουβά με το βλέμμα της του απάντησε η Μικρούλα- και γω θα πιω μετά από σένα.

Ο Μικρούλης ήπιε όλο το νερό και αμέσως ξέχασε τα πάντα - ποιος είναι, ποια είναι η Μικρούλα έγινε τελείως διαφορετικός, δεν θυμόταν απολύτως τίποτε.

Τον έριξαν κάτω στην Γη στην κοιλιά μίας μάνας που του διάλεξαν οι Άγγελοι από πάνω.

Λίγο αργότερα τα ίδια έκαναν και στην Μικρούλα. Και αυτή ξέχασε τα πάντα.

Μόνο ένα θολό αίσθημα έμεινε και στους δυο - το σημάδι του παρελθόντος, - αυτή η ακατανόητη φωνή, που κάποια φορά ψιθύριζε, και κάποια φορά φώναζε μέσα τους:

- Όχι! Δεν είναι αυτός! Όχι, δεν είναι αυτή! Μα που βρίσκεται ο δικός μου, Θεέ μου;!

Που βρίσκεται η δική μου, Θεέ μου;!

Από τότε πέρασαν πάρα πολλά χρόνια. Ο Μικρούλης και η Μικρούλα δεν κατάφεραν να βρεθούν, είχαν χαθεί μέσα στο ατελείωτο χείμαρρο της γήινης ζωής, συνάπτοντας σχέσεις με τους άλλους, με την τυφλή ελπίδα- μήπως τελικά είναι αυτός; Μήπως τελικά είναι αυτή;

Ο καθένας τους έχει κάνει την δική του οικογένεια και ανήκε πια οριστικά αλλού.

Είχαν χάσει την κάθε ελπίδα να βρει ο ένας τον άλλον στην Γη, απλά περίμεναν την ώρα της αντάμωσης στον Ουρανό για να πουν ο ένας στον άλλον τόσα πράγματα, που δεν χωράει ο νους.

Όμως οι Άγγελοι του Ουρανού αποφάσισαν να τους οργανώσουν την συνάντηση- και αυτοί τελικά συναντήθηκαν, αλλά όχι ελεύθεροι πια.

Τους άφησαν να δουν ο ένας τον άλλον μόνον από μακριά για να θυμηθούν εκείνα, που προ πολλού είχαν ξεχάσει μέσα στα βάσανα και τις δοκιμασίες της γήινης ζωής.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Tips που πρέπει να ξεχάσεις

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=300639306710113&set=a.264670413640336.59006.264580240316020&type=1&theater

   Tips ομορφιάς της μαμάς σου που πρέπει να ξεχάσεις

Διάβασε παρακάτω και βρες ποιες είναι εκείνες οι συμβουλές ομορφιάς που μπορεί να σου έχει δώσει η μαμά σου και καλό θα ήταν να μην τις έχεις ακούσει…

«Μην βγάζεις τις τρίχες, θα βγουν διπλάσιες»: οκ η μανούλα έχει αυτή την αρχή! Εσύ όμως πρέπει να κυκλοφορήσεις με το μουστάκι σαν τους τσέλιγκες στη Βάρη γιατί σου το είπε η μανούλα; Φρόντισε να διαλέξεις την μέθοδο αποτρίχωσης που σου ταιριάζει για οποιοδήποτε σημείο του σώματος σου βλέπεις ότι έχει ανάγκη από αποτρίχωση και αν θέλεις να ξεχάσεις κάτι προσπάθησε να ξεχάσεις το ξυράφι που προκαλεί και ερεθισμούς, αλλά σε καμία περίπτωση μην τριγυρνάς με την τρίχα-κάγκελο!

«Μην βγάζεις τα φρύδια σου, ας είναι ένα ενιαίο»: αν σου έχει πει κάτι τέτοιο η μανούλα τότε ξέχασέ το! Πραγματικά είπαμε να μην τσουρομαδίσεις τα φρύδια σου και μείνει για φρύδι μια λεπτή γραμμή αλλά όχι και να μην τα βγάλεις καθόλου και να καταλήξεις με ένα ενιαίο φρύδι. Φρόντισε να απευθυνθείς στους ειδικούς για να δώσεις σωστή γραμμή στο φρύδι σου και να αναδείξεις τα ματάκια σου αλλά κιόλας να δεις ολόκληρο το πρόσωπο σου να αλλάζει και no offense αλλά να μη σε συνδέει τίπτοα με τον Τερζή!

«Μην καθαρίζεις το δέρμα σου, απλά ρίξε νερό»: μπορεί η καλή μανούλα να σου λέει να μην χρησιμοποιείς σαπούνι και άλλα προϊόντα καθαρισμού, όμως το να ρίχνεις απλά νεράκι στο πρόσωπο σου δεν είναι και η λύση.

«Σπάσε τα σπυράκια σου»: μπορεί η μανούλα σου στη θέα ενός σπυριού να έβγαζε η ίδια σπυράκια, αλλά το να τα σπας με μίσος και μανία δεν είναι ότι καλύτερο. Άφησε το σπυράκι να κάνει τον κύκλο του, καθάρισε σωστά το δερματάκι σου και έχε λίγη υπομονή πριν αρχίσει να σπας ότι βρεις στο πρόσωπο σου γιατί δεν ξέρεις τι σημάδι ή μόλυνση μπορεί να σου αφήσει για να το θυμάσαι για πάντα.
womenolnly.gr

Μαίρη Κιλικίδου

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω