Θέατρο σκιών

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Θέατρο σκιών

Σ΄αυτό το θέατρο σκιών τι περιμένω
θολή φιγούρα δίχως πρόσωπο και λόγια
οι θεατές μ΄έχουνε κιόλας ξεχασμένο
και φεύγουν βιαστικά κοιτώντας τα ρολόγια

Τώρα γυρίζω σε μια πόλη μεθυσμένη
σαν μετανάστης που δεν ξέρει πού πηγαίνει
τώρα βυθίζομαι στου κόσμου την ανία
ριξ΄τα μαλλάκια σου για να πιαστώ Μαρία

Σ΄αυτό το θέατρο σκιών τι περιμένω

πάλι θα σβήσουνε τα φώτα της οθόνης

και συ σαν σφίγγα θα μου το κρατάς κρυμμένο

ποιος είν΄ο θεατής και ποιος ο θεατρώνης

'Αλκης Αλκαίος

Σούπερ-αφροδισιακό το ρόδι

 Σούπερ-αφροδισιακό το ρόδι

Αν αναζητάτε ένα φυσικό αφροδισιακό, ξεχάστε τα μύδια και πιάστε τα ρόδια! Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι άντρες και γυναίκες που έπιναν καθημερινά ένα ποτήρι χυμό ροδιού, παρουσίασαν μέσα σε δύο εβδομάδες κατακόρυφη αύξηση στα επίπεδα της «ορμόνης του σεξ».

Η ορμόνη αυτή είναι η τεστοστερόνη, η οποία είναι υπεύθυνη για την ερωτική επιθυμία και στα δύο φύλα.

Επιπλέον, στους άντρες επηρεάζει χαρακτηριστικά όπως η τριχοφυΐα στο πρόσωπο και η χροιά της φωνής (όσο περισσότερη η τεστοστερόνη, τόσο πιο βαθιά η φωνή), ενώ στις γυναίκες ενισχύει τα οστά και τους μυς.

Την μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Queen Margaret, στο Εδιμβούργο, οι οποίοι επιστράτευσαν 58 εθελοντές ηλικίας 21 έως 64 ετών.

Όλοι τους υποβλήθηκαν σε μέτρηση της τεστοστερόνης στο αίμα κατά την έναρξη της μελέτης και μετά το πέρας της, ενώ υποβλήθηκαν και σε μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης και αξιολόγηση 11 συναισθημάτων, μεταξύ των οποίων ο φόβος, η θλίψη, η συστολή και το στρες.

Μέχρι το τέλος των 2 εβδομάδων, όλοι είχαν παρουσιάσει «σημαντική αύξηση» στα επίπεδα της τεστοστερόνης στο αίμα τους – και μαζί, κατακόρυφη αύξηση στην ερωτική επιθυμία τους.

Στην πραγματικότητα, οι αυξήσεις της τεστοστερόνης κυμάνθηκαν από 16% έως 30%, ενώ η αρτηριακή πίεση των εθελοντών μειώθηκε σημαντικά.

Επιπλέον, τα θετικά συναισθήματα των εθελοντών εντάθηκαν, ενώ τα αρνητικά αμβλύνθηκαν, με αποτέλεσμα να παρουσιάσουν βελτίωση στην ψυχική διάθεση αλλά και στη μνήμη τους, ενώ ένιωθαν και λιγότερο στρες.

Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως ο χυμός του ροδιού είναι πλούσιος σε αντιοξειδωτικές ουσίες, οι οποίες μας προστατεύουν από την καρδιοπάθεια και ωφελούν την κυκλοφορία του αίματος.

Τα συστατικά του μπορούν επίσης να καταπολεμήσουν διάφορες μορφές καρκίνου, να καταπραΰνουν τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας και να θεραπεύσουν τα ενοχλήματα στο στομάχι και την επιπεφυκίτιδα.

tanea.gr

Ο Σπασμένος καθρέφτης

Ο Τζόναθαν Κόου γράφει για πρώτη φορά ένα μυθιστόρημα για παιδιά, που είναι ταυτόχρονα ένα σύγχρονο παραμύθι για μεγάλους.
Ένα κομμάτι παλιού καθρέφτη, που βρίσκει η Κλερ σε έναν σκουπιδότοπο, τη συντροφεύει στην πορεία της από τα όνειρα της παιδικής ηλικίας μέχρι τις επιθυμίες, τις ανησυχίες και τους φόβους της εφηβείας. Είναι παράξενος αυτός ο καθρέφτης, αφού πάνω στη φθαρμένη του επιφάνεια ο κόσμος δεν αντικατοπτρίζεται ποτέ όπως τον βλέπουν τα μάτια. Ο καθρέφτης δείχνει πάντα μια άλλη πραγματικότητα. Ποια, όμως;

Στον Σπασμένο καθρέφτη ο Κόου πλέκει μια πρωτότυπη όσο και καθημερινή ιστορία για τη μετάβαση από τον κόσμο των ονείρων στα όνειρα όλου του κόσμου: μια ιστορία όπου οι επιθυμίες γίνονται πραγματικότητα, αρκεί να τις μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους μας.
❖ ❖ ❖

Ο επιτυχημένος συγγραφέας Τζόναθαν Κόου κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του με ένα παραμύθι: τον Σπασμένο καθρέφτη.
Πρόκειται για μια παραβολή για τη δύναμη των επιθυμιών, που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους αναγνώστες: οι επιθυμίες μας μπορούν όντως να αλλάξουν την πραγματικότητα, αλλά μόνο αν τις μοιραζόμαστε.

Ο Σπασμένος καθρέφτης είναι η ιστορία της μικρής Κλερ, η οποία μια μέρα ξεφεύγει από την αδιαφορία των γονιών της και βρίσκει καταφύγιο σε μια χωματερή πίσω από το σπίτι της· εκεί ανακαλύπτει έναν σπασμένο καθρέφτη που της ασκεί παράξενη έλξη.
Δεν είναι παρά ένα παλιό, κοφτερό κομμάτι τζάμι, αλλά έχει τη μαγική ιδιότητα να μετατρέπει ακόμη και την πιο άσχημη πραγματικότητα σε ονειρικό κόσμο: ο γκρίζος ουρανός μεταμορφώνεται σε παραδεισένιο γαλάζιο, το ταπεινό προαστιακό σπίτι σε κάστρο στεφανωμένο με πανέμορφα κοχύλια.
Στο μεταξύ, η Κλερ μεγαλώνει πάντα με τη συντροφιά του μαγικού καθρέφτη, μέσα στον οποίο μπορεί να δει το πρόσωπό της χωρίς αυτά τα απαίσια σημάδια, και το σώμα της τέλεια σχηματισμένο.
Μια μέρα, καθώς η Κλερ επιστρέφει από το σχολείο, βλέπει τον πατέρα της σε μια παμπ μαζί με τη μητέρα της. Παράξενο γεγονός, αλήθεια, αφού οι γονείς της τσακώνονται διαρκώς, καθημερινά. Τώρα, όμως, τους βλέπει να συζητούν γλυκά, να γελούν και να αγκαλιάζονται σαν ερωτευμένο ζευγάρι.
Κοιτάζοντας τη σκηνή χωρίς τον καθρέφτη, η Κλερ συνειδητοποιεί ότι, στην πραγματικότητα, η γυναίκα που κάθεται δίπλα στον πατέρα της δεν είναι σε καμία περίπτωση η μητέρα της, αλλά μια πολύ νέα και όμορφη κοπέλα· και ο πατέρας της μοιάζει μαγεμένος από αυτήν.
Όλα πάνε στραβά για την Κλερ· μόνο μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη μπορεί να δει μια διαφορετική πραγματικότητα, μια καλύτερη καθημερινότητα, που περιλαμβάνει δυο αγαπημένους γονείς και πολλούς φίλους.
Αλλά τίποτα δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Ντέιβιντ, ένα όμορφο αγόρι που αρέσει πολύ στην Κλερ, τα έφτιαξε με τη μισητή ανταγωνίστριά της, την Αμάντα.

Έτσι η Κλερ, που έχει βαρεθεί πια τον καθρέφτη, αποφασίζει να τον πετάξει. Ακόμη κι αν δείχνει τα πράγματα έτσι όπως θα έπρεπε να είναι, η Κλερ αρχίζει να νιώθει απογοητευμένη και δυστυχισμένη. Τα πάντα είναι απλώς μια προβολή των επιθυμιών της και τίποτα παραπάνω.

Η κατάσταση θα αλλάξει χάρη στον Πίτερ, έναν συμμαθητή της Κλερ, ο οποίος την πείθει να κρατήσει τον καθρέφτη. Ο Πίτερ προσκαλεί την Κλερ σε μια συνάντηση στη χωματερή και, παρόλο που το μέρος είναι λίγο παράξενο, η Κλερ δέχεται ευχαρίστως.
Τότε η Κλερ θα ανακαλύψει ότι ο Πίτερ ξέρει τα πάντα για τον σπασμένο καθρέφτη της, όπως και ότι κι ο ίδιος έχει ένα κομμάτι, που το βρήκε στην ίδια χωματερή όταν ήταν εφτά χρονών.

Αυτοί οι δύο καθρέφτες αποτελούν τμήμα ενός μαγικού συνόλου το οποίο απαρτίζουν εκατοντάδες άνθρωποι, που συνεργάζονται για να φτιάξουν ολόκληρο το παζλ.

Η ιστορία τελειώνει με την τοποθέτηση κάθε κομματιού καθρέφτη στην πρόσοψη του Δημαρχείου, με σκοπό να αντικατοπτριστεί μια καλύτερη πραγματικότητα: αυτή τη φορά, όμως, δεν θα πρόκειται για ψευδαίσθηση, αλλά για τον στόχο που όλοι θα προσπαθούν να φτάσουν.
«ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΣΤΕ» είναι το μότο του βιβλίου.
Ο Σπασμένος καθρέφτης είναι ένα μυθιστόρημα μαθητείας, όπου ο Τζόναθαν Κόου εκφράζει την ελπίδα ότι είναι δυνατό να αλλάξουμε και να βελτιώσουμε την καθημερινότητα, απλώς και μόνο με το να μοιραζόμαστε και να ενώνουμε τη δύναμη της θέλησης που υπάρχει μέσα στον καθέναν μας.

(σελίδες: 100 •τιμή: 14 ευρώ •ISBN: 978-960-435-378-1)

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΘΡΥΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ

http://visaltis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6.html?spref=fbΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ:ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΘΡΥΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ

11:15 μ.μ. | Αναρτήθηκε από Χρονολόγιο

Αναφορές περί της γεννήσεως του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καταγράφονται στο βιβλίο του «Ζει ο Αλέξανδρος;»

Αναλυτικότερα, επισημαίνουμε:

«Το 356 π.Χ. στις έξι του Εκατομβαιώνα, πρώτου μήνα του αττικού χρόνου – που οι Μακεδόνες τον έλεγαν Λώο -, γεννήθηκε στην Πέλλα, την αρχαία πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ο Αλέξανδρος. Γ΄… ο Αλέξανδρος ο Μέγας, που έμελλε να γίνει η συναρπαστικότερη φυσιογνωμία της παγκόσμιας Ιστορίας.

Μυστήριο, η αχλύ του μύθου και θεών επιφάνειες περιβάλλουν την στιγμή της γέννησης των μεγάλων θεμελιωτών πολιτισμών και θρησκειών.

Η γέννηση του Αλέξανδρου, του πιο χαρακτηριστικού ίσως κράματος ανθρώπινου και θεϊκού μεγαλείου, τυλίγεται κυριολεκτικά μέσα στα πέπλα θαυμαστών φαινομένων που αναδίδουν μιαν εξαιρετικά γοητευτική οσμή. Ο ίδιος, άλλωστε, ο Αλέξανδρος – κατά τον Πλούταρχο – «ανέδιδε ευωδίαν», κι έτσι μυρωμένοι είναι οι μύθοι και οι θρύλοι, που συνοδεύουν τη γέννησή του.

« Όταν γεννήθηκε ο Αλέξανδρος σημάδια τρανά φανερωθήκαν. Οι αετοί και τ’ άλογα αναρριγήσαν, η Άρτεμις στον τοκετό ξεχάστηκε και κάηκε ο ναός της, καθώς τον ουρανό έσχιζε η θεϊκή αστραπή του Δία».

Είναι νύχτα της 22ας προς την 23η Ιουλίου του 356 π.Χ.

Η Ολυμπιάδα, βασίλισσα της Μακεδονίας, κόρη του βασιλιά των Μολοσσών Νεοπτόλεμου, φέρνει στον κόσμο μέσα στο ανάκτορο της Πέλλας τον διάδοχο του θρόνου, Αλέξανδρο.

Την ίδια εκείνη νύχτα πυρπολήθηκε, από τον Ηρόστρατο, ο ναός της Αρτέμιδας – προστάτιδας του τοκετού – στην Έφεσο.

Ο Φίλιππος Β΄, βασιλιάς της Μακεδονίας, γιος του Αμύντα, πληροφορείται την γέννησή του γιου του, ταυτόχρονα με την είδηση της νίκης των στρατευμάτων του στην Ιλλυρία και των αλόγων του στην Ολυμπία.

Και την ίδια εκείνη νύχτα, δύο βασιλικοί αετοί πέταξαν απ’ τον Όλυμπο κι ήρθαν και στάθηκαν στην στέγη του ανακτόρου της Πέλλας.

Μύθοι, θρύλοι, δοξασίες και υπερφυσικά φαινόμενα συντροφεύουν από τότε την ζωή και το έργο του μεγάλου Μακεδόνα.

Έτσι, εκείνη τη νύχτα που ήρθε στον κόσμο ο Αλέξανδρος, γεννήθηκε μαζί του ένα συναρπαστικό, επικό παραμύθι, που ως τις μέρες μας συνεχίζει να γοητεύει τις ψυχές των ανθρώπων.

Ένα παραμύθι, που γίνεται ακόμη πιο σαγηνευτικό, όταν ανακαλύπτει κανείς ότι είναι πέρα για πέρα αληθινό»!..
ΟΛΥΜΠΙΑ

©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ/visaltis.blogspot

Μουσακάς

Μουσακάς

Greek Mouzakas……


Υλικά
3 μελιτζάνες
4-5 πατάτες
1 σάλτσα κιμά με 1 κιλό κιμά
μπεσαμέλ

Εκτέλεση
http://syntagesapospiti.blogspot.gr/2012/03/blog-post_26.html?spref=fb 

Εκτέλεση
Κόβουμε τις μελιτζάνες σε ροδέλες με πάχος όσο το μικρός μας δακτυλάκι τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε για 1 ώρα στο σουρωτήρι,

Κόβουμε τις πατάτες επίσης με τον ίδιο τρόπο,

Σε καυτό λαδί τηγανίζουμε τις πατάτες ισα να ροδίσουν

και έπειτα τις μελιτζάνες (μπορεί να χρειαστεί να προσθέσετε λαδί).

Κάνουμε τον κιμά όπως οι οδηγίες της συνταγής και την μπεσαμελ. Στρώνουμε σε ένα βαθύ ταψί της πατάτες αν γέμισει η βάση συμπληρώνουμε με τις υπόλοιπες τα κενά,

έπειτα βάζουμε τον κιμά

από επάνω τις μελιτζάνες με τον ίδιο τόπο που κάναμε τις πατάτες

και τέλος την μπεσαμελ,

Ψήνουμε τον μουσακάς προθερμασμένο φούρνο για 40 λεπτά στους 180 μέχρι να ροδίσει η μπεσαμελ.

Ο τρόπος της καρδιάς Συναισθηματική Ευδαιμονία - Osho

Αναδρομές σε προηγούμενες ζωές

Ο τρόπος της καρδιάς

Ο τρόπος της καρδιάς είναι όμορφος, αλλά επικίνδυνος. Ο τρόπος του νου είναι συνηθισμένος, αλλά ασφαλής.

Ο άνδρας έχει επιλέξει τον ασφαλέστερο και τον πιο άμεσο τρόπο ζωής. Η γυναίκα έχει επιλέξει τον πιο όμορφο, αλλά πιο κακοτράχηλο, επικίνδυνο δρόμο των συναισθημάτων, των αισθήσεων, των ψυχικών διαθέσεων. Και επειδή μέχρι τώρα ο κόσμος κυβερνάται από τους άνδρες, οι γυναίκες υποφέρουν απέραντα. Η γυναίκα δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί σε μια κοινωνία που έχουν δημιουργήσει οι άνδρες, επειδή η κοινωνία δημιουργείται σύμφωνα με τη λογική και τον νου.

Η γυναίκα θέλει έναν κόσμο της καρδιάς, και σε μια κοινωνία που έχει δημιουργηθεί από τον άνδρα δεν υπάρχει θέση για την καρδιά. Οι άνδρες πρέπει να μάθουν να είναι πιο κοντά στην καρδιά, επειδή η λογική έχει οδηγήσει την ανθρωπότητα προς μια παγκόσμια αυτοκτονία. Η λογική έχει καταστρέψει την αρμονία της Φύσης, την οικολογία. Η λογική έχει δώσει όμορφες μηχανές,αλλά έχει καταστρέψει τη όμορφη ανθρωπότητα. Χρειάζεται λίγη περισσότερη καρδιά σε όλα.

Πιστεύω ότι ο δρόμος προς την εσώτατη ύπαρξή σας βρίσκεται πιο κοντά στην καρδιά παρά στον νου. Ο νους είναι ένας συντομότερος δρόμος όσον αφορά την εξωστρέφεια, και η καρδιά είναι ο μακρύτερος δρόμος. Όταν πηγαίνεις προς τα μέσα, η διαδικασία αλλάζει προς το αντίθετο: η καρδιά είναι ο συντομότερος δρόμος προς την ύπαρξη, και ο νους είναι ο μακρύτερος δρόμος που μπορείς να σκεφτείς.

Γι’ αυτό είμαι υπέρ της αγάπης, επειδή από την αγάπη είναι πολύ εύκολο να πας στον διαλογισμό, να πας στην αιωνιότητα της ζωής σου, να πας στη θεϊκή φύση σου. Από το κεφάλι είναι πολύ δύσκολο. Πρώτα πρέπει να πας στην καρδιά, και μόνο τότε μπορείς να προχωρήσεις προς την ύπαρξη.

Η έμφαση που δίνω στην αγάπη έχει μια βασική πνευματική αιτία. Από την καρδιά η γυναίκα μπορεί να μετακινηθεί άμεσα… και ο άνδρας μπορεί να προχωρήσει προς την καρδιά χωρίς δυσκολία. Απλώς έχει εκπαιδευτεί λάθος, είναι απλώς μια εξαρτημένη μάθηση. Του έχουν πει να είναι σκληρός, να είναι δυνατός, να είναι αρρενωπός, και όλα αυτά είναι ανοησίες. Κανένας άνδρας δεν κλαίει και δεν αφήνει τη θλίψη του ή τη χαρά του να τρέξει μέσα από τα δάκρυά του, επειδή του έχουν πει, από τότε που ήταν παιδί, ότι τα δάκρυα είναι για τις γυναίκες, είναι κοριτσίστικα. Οι άνδρες δεν κλαίνε και δεν δακρύζουν ποτέ.

Αλλά ποιός είναι ο σκοπός αυτών των δακρύων; Είναι απαραίτητα! Είναι μια ιδιαίτερη σημαντική γλώσσα. Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να πεις κάτι, αλλά τα δάκρυά σου μπορούν να το δείξουν. Μπορεί επίσης να πλημμυρίσεις από τόση χαρά, που δάκρυα έρχονται στα μάτια σου. Τα δάκρυα είναι πάντοτε σύμβολο μιας εμπειρίας που ξεχειλίζει. Μπορεί να είστε τόσο λυπημένοι, που οι λέξεις δεν μπορούν να χωρέσουν τη λύπη, τότε τα δάκρυα θα βοηθήσουν. Είναι ένας από τους λόγους που οι γυναίκες τρελαίνονται λιγότερο από τους άνδρες, επειδή είναι σε θέση να δακρύσουν και να κλάψουν και να ξεσπάσουν και να πετάξουν πράγματα οποιαδήποτε στιγμή. Πρόσκαιρα μπορεί να τρελαίνονται κάθε ημέρα. Ένας άνδρας όμως διαρκώς τα μαζεύει μέσα του, και κάποια μέρα εκρήγνυται – μια κι έξω! Οι γυναίκες τρελαίνονται με δόσεις και αυτός είναι ο σοφότερος τρόπος για να τελειώσεις μ’ αυτή την περιοδική τρέλα κάθε μέρα. Γιατί να τα μαζεύεις;

Από το βιβλίο Συναισθηματική Ευδαιμονία - Osho

Χριστουγεννιάτικο design

Απλές λύσεις

 Χριστουγεννιάτικο design

 

Η χριστουγεννιάτικη διακόσμηση είναι γνωστή. Τα κλασικά δέντρα, με τα κλασικά στολίδια, τις κλασικές γιρλάντες, τις κλασικές κάλτσες για τα δώρα, τα κλασικά δώρα. Εντάξει,οι περισσότεροι αυτό που ζητάμε από την χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, είναι να δημιουργήσουμε ατμόσφαιρα και να φέρουμε έτσι το πνεύμα των εορτών στο σπίτι. Άλλωστε πρόκειται για περιοδική διακόσμηση και όχι για κάποιο διακοσμητικό μοτίβο που θα έχει μεγάλη διάρκεια και θα πρέπει να ληφθούν υπόψη πολλοί παράγοντες ώστε να υπάρχει ένα τέλειο και ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Στα περισσότερα σπίτια ισχύει αυτό και δεν έχουμε καμία αντίρρηση.

Υπάρχουν όμως και αυτοί που θέλουν να κάνουν κάτι διαφορετικό. Που δεν αρκούνται στο να φέρουν στο σπίτι τους μόνο το πνεύμα των ημερών και την εορταστική ατμόσφαιρα. Για εσάς που θέλετε να δημιουργήσετε design και όχι μια κοινή (απλή ή πιο πλούσια) χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, βρήκαμε τις φωτογραφίες του Chris Everard.

Άνετα πολλά από αυτά τα στοιχεία θα μπορούσαν να αποτελέσουν μόνιμη διακόσμηση για όλο το χρόνο, έτσι βέβαια, θα μου πείτε, τα Χριστούγεννα δεν θα έχουν το κάτι διαφορετικό που θα κάνει αυτή την εποχή να ξεχωρίζει. Δεν θα έχει, δηλαδή, τα Χριστούγεννα τη χάρη των Χριστουγέννων.

Σκοπός αυτής της παρουσίασης δεν είναι να κάνετε στο σπίτι σας μια μόνιμη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, αλλά να σας δώσει ιδέες για να εναρμονίσετε την χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, όσο το δυνατόν περισσότερο, με το ύφος και το διάκοσμο του σπιτιού σας. Και για να δούμε τι διαφορετικό υπάρχει πέρα από τα κλασικά και εικονογραφημένα.

viewdeco.gr

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! 

ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

 

http://el.wikipedia.org

Αμβρόσιος Μεδιολάνων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Αυτό το λήμμα ή η ενότητα δεν αναφέρει τις πηγές του ή δεν περιέχει επαρκείς παραπομπές. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια προσθέτοντας κατάλληλες πηγές και παραπομπές που να υποστηρίζουν το λήμμα. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 25/01/2012.

Ψηφιδωτό από την εκκλησία του Αγ. Αμβροσίου στο Μιλάνο

Ο Άγιος Αμβρόσιος (Λατινικά: Sanctus Ambrosius; Ιταλικά: Sant'Ambrogio) (περ. 339/340 – 4 Απριλίου 397), επίσκοπος Μεδιολάνων (Μιλάνου), ήταν ένας από τους πιο διαπρεπείς επισκόπους του 4ου αιώνα. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους Πατέρες της Εκκλησίας και μαζί με τον Αυγουστίνο, τον Ιερώνυμο και τον Γρηγόριο Α', ανάμεσα στους Διδασκάλους της Εκκλησίας.

Πίνακας περιεχομένων 1 Βίος 2 Διδασκαλία 3 Έργα 4 Βιβλιογραφία 5 Εξωτερικοί σύνδεσμοι 5.1 Έργα

Βίος

Ο Αμβρόσιος γεννήθηκε το έτος 339 στην πόλη Τρέβηροι (σημ. Trier της Γερμανίας). Οι γονείς του ήταν Χριστιανοί. Σε νεαρή ηλικία έχασε τον πατέρα του, ο οποίος ήταν Έπαρχος της Γαλατίας. Το έτος 353 εγκαταστάθηκε για σπουδές στη Ρώμη. Σπούδασε ρητορική και την ελληνική γλώσσα. Σταδιοδρόμησε αρχικά ως δικηγόρος στο Σίρμιο (σημ. Sremska Mitrovica στη Σερβία), αλλά οι ικανότητές του εκτιμήθηκαν από τη ρωμαϊκή πολιτεία και διορίστηκε το έτος 370 διοικητής (consularis) των Επαρχιών Λιγουρίας και Αιμιλίας με έδρα τα Μεδιόλανα (Μιλάνο). Η άσκηση των διοικητικών του καθηκόντων υπήρξε υποδειγματική και όλοι, αρειανόφρονες και ορθόδοξοι, τον εκτιμούσαν.

Το έτος 374 ο επισκοπικός θρόνος του Μιλάνου χήρεψε. Ξέσπασαν, τότε, ταραχές για τη διαδοχή του εκλιπόντα αρειανόφρονα επισκόπου Αυξεντίου και ο Αμβρόσιος προσπάθησε να ηρεμήσει το πλήθος. Εκείνη τη στιγμή, κάποιος από τους συγκεντρωμένους, πιθανώς μικρό παιδί, φώναξε: "Ambrosium episcopum" (τον Αμβρόσιο επίσκοπο). Το πλήθος συναίνεσε στην ιαχή και, ο κατηχούμενος ακόμα Αμβρόσιος, βαπτίστηκε και ύστερα από μια βδομάδα, στις 7 Δεκεμβρίου του 374, χειροτονήθηκε επίσκοπος. Ως επίσκοπος, βοηθήθηκε στο έργο του από τον πρεσβύτερο Σιμπλικιανό, ο οποίος τον έφερε σε επαφή με την ανατολική γραμματεία και θεολογία.

Το ποιμαντικό του έργο υπήρξε πολύ πετυχημένο. Έθεσε στη διάθεση της Εκκλησίας την περιουσία του, οικοδόμησε ναούς, κήρυττε, εργάστηκε για τη θεολογική κατάρτιση των κληρικών του και στήριξε το μοναχισμό. Αντιμετώπισε με επιτυχία τον Αρειανισμό και συνέβαλε στη σύγκληση των Συνόδων του Σιρμίου (380), της Ακυλείας (Τεργέστης), το έτος 381, και της Ρώμης (382). Στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο (381) διαφώνησε με την απόφαση να γίνει δεκτός ως κανονικός επίσκοπος Αντιοχείας ο Φλαβιανός και να χειροτονηθεί ο Νεκτάριος επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Επιτέθηκε με σθένος κατά του παγανισμού.

Εξαιτίας της υψηλής του παιδείας, του χαρακτήρα, αλλά και του κύρους του, είχε άριστες σχέσεις με το αυτοκρατορικό περιβάλλον και υπήρξε σύμβουλος των αυτοκρατόρων Γρατιανού, Βαλεντινιανού Β' και του Θεοδοσίου. Δε δίστασε μάλιστα να τους επικρίνει για την πολιτική που ασκούσαν, αλλά και να τους επηρεάζει υπέρ των ορθόδοξων συμφερόντων.

Ο Αμβρόσιος υπήρξε ο άνθρωπος και ο ποιμένας που κέρδισε την εμπιστοσύνη του Αυγουστίνου, ο οποίος τον μνημονεύει πολλές φορές στις Εξομολογήσεις του. Συνέβαλε αποφασιστικά στη μεταστροφή του ιερού άνδρα από το Μανιχαϊσμό στο Χριστιανισμό, ενώ αργότερα τον βάπτισε.

Στις αρχές του έτους 397 αρρώστησε και στις 4 Απριλίου κοιμήθηκε. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στις 7 Δεκεμβρίου. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους Πατέρες και Διδασκάλους της Εκκλησίας.

Το Βίο του αγίου Αμβροσίου (Vita Ambrosii) έγραψε το έτος 412 ή 413 ο γραμματέας του Παυλίνος (M. Simonetti, Vita di Ambrogio, Collana di Testi Patristici 6, Roma 1989²). Η αρχαία ελληνική μετάφραση του Βίου εκδόθηκε από τον Α. Παπαδόπουλο - Κεραμέα, Ανάλεκτα Ιεροσολυμιτικής Σταχυολογίας ή Συλλογή Ανεκδότων και σπανίων ελληνικών συγγραφών περί των κατά την Εώαν Ορθοδόξων Εκκλησιών και μάλιστα της των Παλαιστινών, Α΄, 1891 (ανατύπωση Bruxelles 1963), 27-88]. Βιογραφία του αγίου συνέταξε και ο Συμεών Μεταφραστής, Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Αμβροσίου Επισκόπου Μεδιολάνου, PG 116, 861-882 [το ίδιο κείμενο και στην PL 14, 45-66].

Διδασκαλία

Ο Αμβρόσιος γνώριζε πολύ καλά τα φιλοσοφικά και θεολογικά πράγματα σε Δύση και Ανατολή. Θαύμαζε τη στωική και νεοπλατωνική φιλοσοφία, τις οποίες μάλιστα ενέταξε κριτικά στο έργο του. Η θεολογική του σκέψη δέχτηκε ισχυρές επιδράσεις από την ανατολική γραμματεία, γεγονός που καταδεικνύει το σεβασμό του στην παράδοση της Καθολικής Εκκλησίας.

Η Εκκλησία αποτελούσε για τον επίσκοπο των Μεδιολάνων το σώμα του ζώντος Χριστού, μέσα στο οποίο σώζεται ο άνθρωπος, μετέχοντας ενεργά στα μυστήρια και εξαγορεύοντας με ειλικρίνεια και δημοσίως τα αμαρτήματά του.

Υπήρξε ένθερμος υποστηριχτής και εισηγητής της εκλαϊκευμένης θεολογίας, αφού κατόρθωσε να εξηγήσει στο λαό του τις λεπτές θεολογικές αλήθειες για την ομοουσιότητα της Αγίας Τριάδας, με μοναδική απλότητα.

Ο Αμβρόσιος ήταν ο πρώτος θεολόγος που παρουσίασε στη δυτική εκκλησιαστική γραμματεία συγκροτημένο και ορθόδοξο έργο για τη θεμελίωση της ομοουσιότητας του Αγίου Πνεύματος. Αντιλήφθηκε την ορθόδοξη πνευματολογία με τα κριτήρια που έθεσε στην Ανατολή ο Μ. Αθανάσιος, ο Μ. Βασίλειος και ο Δίδυμος ο Τυφλός. Διατύπωσε τη διδασκαλία του για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, κάνοντας τη διάκριση ανάμεσα στην αΐδια (αιώνια) και την οικονομική Τριάδα. Έτσι, ομίλησε για την αΐδια εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος από τον Θεό Πατέρα, ο Οποίος αποτελεί την κύρια πηγή της Θεότητας. Η αποστολή του τρίτου προσώπου, κατά τη φανέρωση της οικονομικής Τριάδας, γίνεται από τον Υιό, χωρίς όμως Αυτός να αποτελεί και την πηγή Του.

Στα αγιογραφικά ερμηνευτικά του υπομνήματα υιοθέτησε την αλληγορική μέθοδο και εξαρτήθηκε κυρίως από το Φίλωνα τον Αλεξανδρέα και τον Ωριγένη. Κατά τη συγγραφή, όμως, της Εξαημέρου του, ακολούθησε τις θεολογικές προϋποθέσεις και τη σκέψη του Μ. Βασιλείου.

Μέσα από τα ασκητικά και ηθικά του συγγράμματα, ο Αμβρόσιος ανέπτυξε μία υποτυπώδη ασκητική ανθρωπολογία, η οποία στηριζόταν στην εν Χριστώ υιοθεσία, στην ειλικρινή μετάνοια, την παρθενία και την ανοδική πορεία της ψυχής στο Θεό. Σε αυτά του τα έργα υπήρξε περισσότερο πρωτότυπος, σε σχέση με τα δογματικά, αφού κατόρθωσε να εντάξει φιλοσοφικές θεωρήσεις των Στωικών και Νεοπλατωνικών στη χριστιανική διδασκαλία.

Ο επίσκοπος των Μεδιολάνων δε συναίνεσε στις αξιώσεις του επισκόπου Ρώμης Δάμασου για την προβολή του πέτρειου πρωτείου, μολονότι υπήρξε ο πρώτος που εισηγήθηκε τον όρο πρωτείο (primatum). Υποστήριξε πως η Εκκλησία της Ρώμης διεκδικούσε το πρωτείο της ομολογίας και της πίστης μέσα στα πλαίσια της δυτικής χριστιανοσύνης, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δε συνιστούσε πρωτείο τάξεως.

Ο Αμβρόσιος αναμόρφωσε τη λειτουργική ζωή, εμπλουτίζοντας το υπάρχον λειτουργικό τυπικό των Μεδιολάνων με ύμνους δικής του σύνθεσης, οι οποίοι ψάλλονταν αντιφωνικά. Έτσι, η παράδοση της Εκκλησίας χαρακτήρισε ως αμβροσιανό λειτουργικό τύπο τη συμβολή του αυτή στην υμνολογία της δυτικής Εκκλησίας.

Δια στόματος Γιώργου Σεφέρη

Σκέψεις σοφών

Δια στόματος Γιώργου Σεφέρη

Βραβείο Νόμπελ 1963, αποσπάσματα απο την ομιλία.

".....Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα και το φως του ήλιου.Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοση του είναι τεράστια και το πράγμα που την χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή,

Η ελληνική γλώσσα δεν επάψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται κάθετι ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα.

Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη για την ανθρωπιά, κανόνας της είναι η δικαιοσύνη. Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο πρέπει να τιμωρηθεί απο τις Ερινύες. Ο ίδιος νόμος και όταν ακόμη πρόκειται για φυσικά φαινόμενα: "Ήλιος ουχ υπερβήσεται μέτρα", λέει ο Ηράκλειτος, "ει δε μή, Ερινύες μιν Δίκης επίκουροι εξευρήσουσιν".....

".....Σ΄αυτόν τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίκεται.

Όταν, στο δρόμο της Θήβας ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αινιγμά της, η απόκριση του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας.

Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα".....(X)