Οι αρχαίοι δίδασκαν...

Αναδρομές σε προηγούμενες ζωές

Οι αρχαίοι δίδασκαν ότι η κατανόηση του εαυτού ήταν ταυτόσημη με την κατανόηση του Θεού, και μέσα από τη διαδικασία του διαλογισμού ένας άνθρωπος μπορούσε να απελευθερώσει την εσωτερική θεϊκή ενέργεια και να μεταλλάξει τη δυσαρμονία σε αρμονία, την άγνοια σε σοφία, το φόβο σε αγάπη, και την έλλειψη σε αφθονία. Ο μυούμενος εκπαιδευόταν για να συλλαμβάνει νοητικά τις ύψιστες και ευγενέστερες ιδέες ως το όραμα προς υλοποίηση, και μετά, να ταχτοποιεί τα σύμβολα του οράματος με το Μέγα Πνεύμα εσωτερικά - την Πηγή όλων.
Οι μαθητές των Μυστηρίων διδάσκονταν επίσης τη χρήση των εγγενών δυνάμεων της ακτινοβολίας και του μαγνητισμού κατά την πρακτική εξάσκηση τους στην κυριαρχία. Εργαζόμενοι με τη ρυθμική Ενέργεια του Εαυτού, οτιδήποτε είδος χρειαζόταν για την ανταλλαγή (ο τρόπος δοσοληψιών εκείνης της εποχής) υλοποιείτο ως εκδήλωση καλής θέλησης. Σαν τέτοιο, «το χρήμα» ήταν απλώς το δείγμα της εκτίμησης των υπηρεσιών κάποιου ατόμου, ένα σύμβολο αγάπης και ακεραιότητας.

Κρητική διατροφή

Bigbook.gr

Η Κρητική διατροφή προκαλεί σήμερα το ενδιαφέρον της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας λόγω των ερευνών που απέδειξαν ότι στην Κρήτη των προηγούμενων δεκαετιών ήταν εξαιρετικά σπάνια τα καρδιαγγειακά νοσήματα και οι νεοπλασίες.

 Η μελέτη των αρχαιολογικών και των ιστορικών δεδομένων αποδεικνύει ότι οι διατροφικές συνήθειες των Κρητών του 20ου αιώνα ελαχίστως διαφέρουν από τις συνήθεις των ανθρώπων που έζησαν στο νησί σε παλαιότερες εποχές, ακόμη και κατά την αρχαιότητα. [...]

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=82276 — με Nikos Psilakis

Μανιτάρι συρρικνώνει καρκινικούς όγκους

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7497.html

Μανιτάρι συρρικνώνει καρκινικούς όγκους

Το μανιτάρι Maitake θα μπορούσε να βοηθήσει στην καταπολέμηση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης και του προστάτη, ασθένειες που σκοτώνουν κάθε χρόνο χιλιάδες ανθρώπους.
Το Maitake είναι ένα μανιτάρι που χρησιμοποιείται κυρίως στην κινεζική κουζίνα και θα μπορούσε να αποτελέσει ένα δυνητικό όπλο κατά του καρκίνου, αφού, σύμφωνα με νέα

μελέτη, συρρικνώνει τους όγκους μέχρι και 75 τοις εκατό. Μορφολογικά ο μύκητας αυτός μπορεί να μεγαλώσει και να αποκτήσει μέχρι και οκτώ εκατοστά διάμετρο.

Ο Δρ Sensuke Konno ανακάλυψε ότι ο συνδυασμός μιας μικροσκοπικής ποσότητας συμπυκνωμένου εκχυλίσματος του μανιταριού αυτού, μαζί με μια αντι-πρωτεΐνη του καρκίνου -που ονομάζεται ιντερφερόνη άλφα, οδηγεί σε μείωση της ανάπτυξης καρκινικών κυττάρων στην ουροδόχο κύστη και στον προστάτη σε ασθενείς με καρκίνο, έως και τρία τέταρτα.

Οι αντι-πρωτεΐνες του καρκίνου, που χρησιμοποιούνται και σε άλλες θεραπείες, είναι αναγκαίες μόνο σε μικρές δόσεις, σύμφωνα με την έρευνα ομάδας επιστημόνων στο New York Medical Center, η οποία δημοσιεύθηκε στην British Journal of Urology.

Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα αυτή, οι ειδικοί θεωρούν ότι οι δύο αυτές ουσίες όταν χρησιμοποιούνται μαζί και σε χαμηλές δόσεις, μπορούν να ενεργοποιήσουν ένα ένζυμο το οποίο ελέγχει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων.

Ο Δρ Konno αναφέρθηκε σε αυτό, τονίζοντας ότι είναι ένα «πολύ σημαντικό» επίτευγμα και συμπλήρωσε ότι ο συνδυασμός αυτός «δεν βελτιώνει μόνο την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, αλλά επίσης και την ποιότητα ζωής των ασθενών, αφού μειώνονται σημαντικά οι συμβατικές θεραπείες, οι οποίες ακολουθούνται από πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες.

Πηγή: www.capitalhealth.gr

Γουστάβος Άιφελ

Όνομα στη μητρική γλώσσα	Gustave Eiffel (Γαλλικά)
Γέννηση	15  Δεκεμβρίου 1832[1][2][3][4][5] Ντιζόν
Θάνατος	27  Δεκεμβρίου 1923[1][4][5] Παρίσι[6]
Τόπος ταφής	Levallois-Perret Cemetery
Υπηκοότητα	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά[7]
Σπουδές	Κεντρική Σχολή Παρισίων
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός μηχανικός αρχιτέκτονας πρωτοπόρος επιχειρηματίας μηχανικός
Αξιοσημείωτο έργο	Garabit viaduct Bridge of Las Tres Fuentes d:Q3397571 Πύργος του Άιφελ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής χρυσό μετάλλιο Λάνγκλεϊ (1913)
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο γεννημένος στη Ντιζόν, Γουστάβος Άιφελ (Gustave Eiffel, 15 Δεκεμβρίου 1832 - 27 Δεκεμβρίου 1923), ήταν μηχανικός και αρχιτέκτονας και έγινε γνωστός χτίζοντας γέφυρες. 

Ο Άιφελ ήταν διάσημος από τα μεγαλοφυή του σχέδια και την άριστη τεχνογνωσία του στις σιδηροκατασκευές. Κάποτε είχε δηλώσει ότι ο διάσημος πύργος του «πήρε το σχήμα του από τον ίδιο τον άνεμο». 

Το 1890 επικεντρώθηκε στη μελέτη της αεροδυναμικής και διατήρησε ένα γραφείο μέσα στον πύργο έως το θάνατό του. 

Το 1889, όταν ανεγέρθηκε ο Πύργος του Άιφελ, βραβεύτηκε για το επίτευγμα του με το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής.


http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B2%CE%BF%CF%82_%CE%86%CE%B9%CF%86%CE%B5%CE%BB

Δέκα λογοτεχνικά αριστουργήματα για τα Χριστούγεννα...

Δέκα λογοτεχνικά αριστουργήματα για τα Χριστούγεννα...

Τα Χριστούγεννα αποτελούν μια ξεχωριστή γιορτή για όλους και ιδιαίτερα για τη λογοτεχνία, που έχει τιμήσει με ορισμένα από τα σημαντικότερα έργα της τη λαμπρότερη μέρα του χρόνου. Δείτε δέκα από τους πιο σημαντικούς, αλλά και τους πιο συναρπαστικούς παγκοσμίως τίτλους, από τα άπειρα βιβλία που έχουν γραφτεί τους δύο τελευταίους αιώνες για τα Χριστούγεννα.

«Χριστουγεννιάτικη ιστορία» (1843) του Καρόλου Ντίκενς. Ένα βρετανικό μυθιστόρημα για την ηθική μεταμέλεια ενός ορκισμένου τσιγκούνη, του διαβόητου Εμπενίζερ Σκρουτζ, που θα ανακτήσει με πανηγυρικό τρόπο την ανθρωπιά του ύστερα μια άκρως διδακτική συνάντηση με τα τρία πνεύματα των Χριστουγέννων: το πνεύμα του παρελθόντος, το πνεύμα του παρόντος και το πνεύμα του μέλλοντος.

«Παραμονή Χριστουγέννων» (1832) του Νικολάι Γκόγκολ. Μια νουβέλα από την Ουκρανία όπου ο διάβολος επιχειρεί έναν τελευταίο γύρο θριάμβου προτού επιστρέψει στην κόλαση (νύχτα Χριστουγέννων γαρ), αλλά ο Θεός βρίσκει τον τρόπο να ακυρώσει όλα τα σχέδιά του και να διακηρύξει την απέραντη αγάπη του, η οποία θα αποτρέψει τους κακούς και θα φωτίσει τους δίκαιους.

«Έμμα» (1815) της Τζέιν Όστεν. Ένα μυθιστόρημα από την παλαιά Αγγλία όπου μια χριστουγεννιάτικη βραδιά με πολύ χιόνι μια παρέα νέων θα ζήσει τις χαρές της ηλικίας της, ανταλλάσσοντας μυστικά και ψέματα που αντανακλούν τα κοινωνικά ταμπού αλλά και τα ρομαντικά ιδεώδη της εποχής: φινιρισμένο γράψιμο και ανάγλυφα χτισμένοι χαρακτήρες.

«Το χριστουγεννιάτικο έλατο» (1844) του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Η διάσημη ιστορία του Δανού παραμυθά για ένα έλατο που θα θαμπωθεί από τη λάμψη την οποία θα εκπέμψει κατά τη διάρκεια των γιορτών σε όλους τριγύρω του. Το έλατο θα πάρει παρόλα αυτά ένα γερό μάθημα για τη ματαιοδοξία του όταν θα έρθει η ώρα του ξεστολίσματος που θα το οδηγήσει στη σιωπή και τη μοναξιά της σοφίτας.

«Η περιπέτεια του πολύτιμου λίθου» (1892) -η 12η ιστορία από τις «Περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς» του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία του Σέρλοκ Χολμς όπου ο επιφανέστερος ντετέκτιβ της Βρετανίας θα χρειαστεί να καταφύγει στις συνήθειες της εορταστικής γαστρονομίας και στα μυστικά που κρύβει μια γεμιστή χήνα προκειμένου να εξηγήσει τη σκοτεινή υπόθεση την οποία διερευνά.

«Οι νεκροί» (1914) του Τζέιμς Τζόις. Μια ιρλανδέζικη ιστορία για μια ολόφωτη βραδιά Χριστουγέννων όπου ο ήρωας, ο οποίος αποτελεί αυτοβιογραφικό πορτρέτο του συγγραφέα, θα δοκιμάσει να ξεπεράσει τη μελαγχολία του αναζητώντας ορισμένα ζωτικά σημεία συνεννόησης με όσους τον περιβάλλουν. Η προσπάθειά του θα τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει το νόημα της πορείας που διάλεξε και το βάρος των αποφάσεων οι οποίες τον έχουν προσδιορίσει.

«Τα Χριστούγεννα του Ηρακλή Πουαρό» (1939) της Αγκάθα Κρίστι. Ένα μυθιστόρημα από τη βασίλισσα της βρετανικής αστυνομικής παράδοσης, όπου ο ακαταπόνητος Βέλγος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό θα κληθεί εν μέσω Χριστουγέννων να ανακαλύψει τι ακριβώς κρύβεται πίσω από το σατανικό παιχνίδι το οποίο θα διοργανώσει εις βάρος της οικογένειάς του ένας πολυεκατομμυριούχος.

«Μια χριστουγεννιάτικη ανάμνηση» (1956) του Τρούμαν Καπότε. Η ζωή στην αμερικανική εξοχή και η τρυφερή φιλία ανάμεσα σε ένα αγόρι κι ένα κορίτσι αρκετά μεγαλύτερό του. Αυτοβιογραφικό διήγημα που αναφέρεται στη δεκαετία του 1930, εξυμνώντας το αγαθοεργό πνεύμα των Χριστουγέννων.

«Πίνοντας μηλίτη με τη Ρόζι» (1959) του Λόρι Λι. Ο συγγραφέας ανακαλεί τα Χριστούγεννα των παιδικών του χρόνων στο Γκλότσεστερ της Αγγλίας λίγο μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου σ' ένα μυθιστόρημα που μιλάει για τις αρετές ενός τρόπου ζωής ο οποίος θα σαρωθεί οσονούπω από την επερχόμενη τεχνολογία.

«Γράμματα από τον Αη Βασίλη» (1976) του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. Συλλογή από επιστολές που έγραψε ο Άγγλος συγγραφέας κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1920 και του 1930 για τα παιδιά του. Οι επιστολές τυπώθηκαν τρία χρόνια μετά τον θάνατό του και εξιστορούν τις περιπέτειες τις οποίες αντιμετωπίζουν ο Αη Βασίλης και οι βοηθοί του σε ένα σκηνικό με εντυπωσιακά χρώματα και παράξενα ελκυστικές μορφές, που θυμίζουν τους μυθιστορηματικούς ήρωες του Τόλκιν.

http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231228009

Φταίει ο διαβήτης που δεν ακούμε;

 Φταίει ο διαβήτης που δεν ακούμε;

Ο διαβήτης έχει ήδη αποδειχθεί ότι αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης νεφρικών και καρδιαγγειακών προβλημάτων, νευρικής βλάβης και απώλειας της όρασης, αλλά τώρα μια ιαπωνική μελέτη έρχεται να διαπιστώσει ότι οι πάσχοντες από τη νόσο διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό να υποστούν και εξασθένηση της ακοής.

Εξετάζοντας παλαιότερες έρευνες πάνω στο θέμα που δημοσιεύτηκαν στην Επιθεώρηση Κλινικής Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι νεότεροι διαβητικοί κινδυνεύουν ακόμη περισσότερο σε σχέση με τους μεγαλύτερους σε ηλικία διαβητικούς, χωρίς ωστόσο να μπορούν να εξηγήσουν τον λόγο.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που επιστήμονες εντοπίζουν μία σχέση ανάμεσα στον διαβήτη και την απώλεια της ακοής.

Το 2008 ερευνητές από τα Αμερικανικά Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH) είχαν καταγράψει τον συσχετισμό σε δείγμα άνω των 11.000 ατόμων. Σ’ εκείνη τη μελέτη οι πάσχοντες από διαβήτη είχαν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν απώλεια ακοής, συγκριτικά με τους υγιείς. Ο επικεφαλής της νέας αυτής έρευνας δρ Τσίκα Χορικάβα και οι συνεργάτες του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Νιιγκάτα της Ιαπωνίας θεωρούν ότι τα αυξημένα επίπεδα του σακχάρου λόγω διαβήτη μπορεί να συντελέσουν σε απώλεια ακοής καταστρέφοντας τα αιμοφόρα αγγεία των αυτιών.

Οι επιστήμονες μελέτησαν 13 προηγούμενες μελέτες που διερευνούσαν τη σχέση διαβήτη και ακοής και είχαν δημοσιευθεί στο διάστημα 1977-2011. Τα στοιχεία αφορούσαν συνολικά 7.377 άτομα με διαβήτη και 12.817 χωρίς τη νόσο.

Τελικά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι πάσχοντες από διαβήτη είχαν υπερδιπλάσιες πιθανότητες, συγκριτικά με τους υγιείς, να έχουν απώλεια ακοής. Όταν τα αποτελέσματα εξετάστηκαν ανά ηλικία, τα άτομα κάτω των 60 ετών είχαν 2,61 φορές περισσότερο κίνδυνο, συγκριτικά με τα άτομα άνω των 60 που είχαν 1,58 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο.

Ορισμένοι ειδικοί προειδοποιούν ότι αυτού του είδους οι μελέτες δεν αποδεικνύουν πως ο διαβήτης συνδέεται άμεσα με τις μεγαλύτερες πιθανότητες απώλειας της ακοής. "Δεν απαντάει οριστικά στο ερώτημα, αλλά εξακολουθεί να επισημαίνει ένα σημαντικό στοιχείο για το οποίο μπορεί να αναρωτηθούν οι ασθενείς", λέει ο Στίβεν Σμιθ, διαβητολόγος στην Κλινική Mayo στο Ρότσεστερ της Μινεσότας.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι απαιτούνται μελλοντικές έρευνες που θα λαμβάνουν υπόψη τους περισσότερους παράγοντες, όπως η ηλικία και η ηχορύπανση, ώστε να αποσαφηνιστεί η σχέση ανάμεσα στον διαβήτη και στην απώλεια ακοής.

"Επιπλέον, η έρευνα αυτή προτείνει οι διαβητικοί να εξετάζονται για προβλήματα ακοής από μικρότερη ηλικία σε σχέση με τους μη διαβητικούς", λέει ο Χορικάβα προσθέτοντας ότι η απώλεια ακοής συνδέεται επίσης και με αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης και άνοιας.

ΑΠΕ - ΜΠΕ

Μπουγατσάκια ξεσκέπαστα

Μπουγατσάκια ξεσκέπαστα

Bαθμολογία:

2 ψήφοι

Προστέθηκε από Μυρτω, 18.06.09

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 πακέτο φύλλο κρούστας 250γρ.
• 2 κ.σ. βούτυρο
• μείγμα από 3 κ.σ. ζάχαρη και 1 κ.γ. κανέλλα

για την κρέμα:

• 4 φλυτζ. γάλα
• 3/4 φλυτζ. αλεύρι
• 2 κ.σ. σιμιγδάλι ψιλό
• 1 φλυτζ τσαγιού ζάχαρη
• 2 κρόκοι αυγών
• λίγο αλάτι
• 1 βανίλια
• 1κ.σ βούτυρο

για την κρούστα:

• 1 αυγό και 3 κ.σ. ζάχαρη (καλά χτυπημένα)

επικάλυψη:

• ζάχαρη άχνη, κανέλλα και τριμμένο καρύδι (όποιος θέλει)

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Διάφορα γλυκά

Διατροφή

Χορτοφαγική

Περιέχει

Γάλα

Αβγά

Μόνο κρόκους

Φτιάχνι

24 κομμάτια

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Μπουγατσάκια ξεσκέπαστα 

http://www.sintagespareas.gr/sintages/mpougatsakia-kseskepasta.html#ixzz235DDwk5B

Χένρυ Μίλλερ

Ο Χένρυ Μίλλερ (Henry Miller), (26 Δεκεμβρίου 1891 - 7 Ιουνίου 1980) ήταν Αμερικανός συγγραφέας του οποίου το έργο άσκησε σημαντική επιρροή στη λογοτεχνία την περίοδο του μεσοπολέμου, ενώ εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους συγγραφείς της γενιάς μπητ. Ως πεζογράφος διακρίνεται για το άμεσο, ελεύθερο και έντονα αυτοβιογραφικό ύφος του. Ανάμεσα στα κυριότερα έργα του συγκαταλέγονται ο Τροπικός του Καρκίνου, ο Τροπικός του Αιγόκερω και η τριλογία Η Ρόδινη Σταύρωση. Εκτός από τη συγγραφή, ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική.
Ο Χένρυ Μίλλερ γεννήθηκε στην πόλη της Νέας Υόρκης και έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Μπρούκλιν. Το 1909 αποφοίτησε από το γυμνάσιο και συνέχισε να φοιτά στο κολέγιο City College της Νέα Υόρκης, όπου όμως παρέμεινε τελικά μόνο για δύο μήνες. Εγκαταλείποντας το κολέγιο, ο Μίλλερ εργάστηκε για ένα μεγάλο διάστημα σε πολλές διαφορετικές δουλειές. Το 1917 παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο Beatrice Sylvas Wickens, με την οποία απέκτησε και ένα παιδί. Το 1920 προσελήφθη ως διευθυντής απασχόλησης τηλεγραφικής εταιρείας ενώ την ίδια περίπου εποχή θεωρείται πως άρχισε να ασχολείται με την λογοτεχνία, γράφοντας τα πρώτα του βιβλία, τα οποία όμως δεν δημοσιεύτηκαν έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, μετά το θάνατό του.

Την περίοδο 1928-1929, έχοντας ήδη εγκαταλείψει την εργασία του από το 1924 και αφοσιωμένος στο λογοτεχνικό του έργο, έζησε για αρκετούς μήνες στην Ευρώπη μαζί με την δεύτερη σύζυγό του Τζουν Μάνσφιλντ, η οποία και τον συντηρούσε οικονομικά. Τον επόμενο χρόνο, εγκαταστάθηκε μόνος στο Παρίσι, όπου έζησε περίπου μέχρι την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, συντηρούμενος κυρίως χάρη στη συνδρομή φίλων του. Το φθινόπωρο του 1931, ο Μίλλερ προσελήφθη ως διορθωτής κειμένων στην εφημερίδα Chicago Tribune και ειδικότερα για την έκδοση που κυκλοφορούσε τότε στο Παρίσι. Για την πρόσληψή του σημαντικό ρόλο είχε ο στενός του φίλος Alfred Perlès, δημοσιογράφος της εφημερίδας. Ο ίδιος ο Μίλλερ, χρησιμοποίησε το όνομα του τελευταίου προκειμένου να δημοσιευτούν δικά του άρθρα, καθώς ως διορθωτής δεν είχε το δικαίωματα να δημοσιεύει προσωπικά κείμενα.

Η είσοδος του Μίλλερ στους λογοτεχνικούς κύκλους σημειώθηκε με την δημοσίευση του μυθιστορήματος του Τροπικός του Καρκίνου, βιβλίο που δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1934 χρηματοδοτούμενο από την Αναΐς Νιν και που αποτυπώνει τα πρώτα χρόνια αυτοεξορίας του Μίλλερ στο Παρίσι. Το πρωτότυπο χειρόγραφο του Μίλλερ είχε ολοκληρωθεί στην πραγματικότητα δύο περίπου χρόνια νωρίτερα. Ο Τροπικός του Καρκίνου είχε σημαντική απήχηση, καταγράφοντας συγχρόνως περισσότερες από δύο εκατομμύρια πωλήσεις τα δύο πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας του.

Ο Μίλλερ εγκατέλειψε το Παρίσι το 1939, μετά τη δημοσίευση του Τροπικού του Αιγόκερω, ο οποίος μαζί με τον Τροπικό του Καρκίνου παρέμειναν απαγορευμένα και ανέκδοτα βιβλία στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Το επόμενο διάστημα επισκέφτηκε την Ελλάδα όπου έζησε για περίπου έξι μήνες. Σε αυτή την περίοδο επισκέφτηκε την Αθήνα, την Πελοπόννησο αλλά και αρκετά από τα νησιά της Ελλάδας και γνωρίστηκε με τον Γιώργο Σεφέρη και τον Γιώργο Κατσίμπαλη, από τον οποίο είναι εμπνευσμένος και ο τίτλος του βιβλίου του Κολοσσός του Μαρουσιού. Στο έργο αυτό, που δημοσιεύτηκε το 1941, ο Μίλλερ περιέγραψε το σύντομο διάστημα της παραμονής του στην Ελλάδα φροντίζοντας παράλληλα να προβάλλει τις σκέψεις του για την ευρύτερη σημασία της Ελλάδας.

Επέστρεψε στην Αμερική το 1940 και για ένα διάστημα ταξίδεψε ανά την χώρα, γεγονός που οδήγησε και στην έκδοση του Κλιματισμένος εφιάλτης (Air-conditioned Nightmare), έργο ταξιδιωτικό αλλά και κριτικό απέναντι στα ήθη της αμερικανικής κοινωνίας. Το 1944 εγκαταστάθηκε στο Μπιγκ Σερ της Καλιφόρνιας, όπου έζησε μέχρι το 1963 και εξακολούθησε να γράφει. Σε αυτό το διάστημα ολοκλήρωσε και δημοσίευσε αρκετά έργα, μεταξύ των οποίων η αυτοβιογραφική τριλογία Η Ρόδινη Σταύρωση, αποτελούμενη από τα βιβλία Sexus (1949), Plexus (1953) και Nexus (1960) καθώς και το Ο καιρός των δολοφόνων (1956), που αποτυπώνει τη σχέση του Μίλλερ με το έργο του γάλλου ποιητή Ρεμπώ. Το 1961 εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Αμερική o Τροπικός του Καρκίνου προκαλώντας δικαστικές διαμάχες περί λογοκρισίας του έργου που κατέληξαν οριστικά στην μη απαγόρευση του το 1964.

Τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια της ζωής του έζησε στο Λος Άντζελες. Μετά το θάνατό του, το 1980, αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του σκορπίστηκαν στο Μπιγκ Σερ όπου έζησε και το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του.

Έργο

Τροπικός του Καρκίνου (1934)
Black Spring (Μαύρη Άνοιξη, (1936) ― ελλην.μετάφρ.Λ.Θεοδωρακόπουλος ("Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος")
Τροπικός του Αιγόκερω (1939)
Ο κόσμος του σεξ (1940)
Crazy Cock ή Το Τρελό Πουλί (1940)
Ο Κολοσσός του Μαρουσιού (1941)
Κλιματισμένος εφιάλτης (1945)
Sexus (πρώτο μέρος της τριλογίας Η Ρόδινη Σταύρωση) (1949)
Plexus (δεύτερο μέρος της τριλογίας Η Ρόδινη Σταύρωση) (1953)
Ήρεμες μέρες στο Κλισύ (1956)
Ο Καιρός των Δολοφόνων (1956)
Nexus (τρίτο μέρος της τριλογίας Η Ρόδινη Σταύρωση) (1960)
Μολόχ (ελλ. έκδοση 1996)
Πρώτες εντυπώσεις από την Ελλάδα (ελλ. έκδοση 1985)
Ένας Διάβολος στον Παράδεισο


http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AD%CE%BD%CF%81%CF%85_%CE%9C%CE%AF%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%81

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ "Ἕνας μικρότερος κόσμος"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ "Ἕνας μικρότερος κόσμος"

Ἀναζητῶ μίαν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω
μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος
τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω
τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγες· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουν στρατιῶτες
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ὅπλα
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγα, στραμμένα κι αὐτὰ πρὸς τὴν ἔξοδο
τῶν δασῶν μὲ τοὺς λύκους· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ἔμποροι
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι σε ἀπόκεντρα
σημεῖα τῆς γῆς ὅπου ἀκόμη δὲν ἔγιναν ἁμαξωτοὶ δρόμοι.
Τὸ ἐλπίζει ὁ Θεὸς
πὼς τουλάχιστο μὲς στοὺς λυγμοὺς τῶν ποιητῶν
δὲν θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει ποτὲς ὁ παράδεισος.

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Η ΛΙΜΝΗ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ

Αυτό είναι ο Θεός

Marina Pappa

Οι αρχαίοι `Ελληνες φιλόσοφοι μιλούσαν για έναν Θεό, ενώ τους θεούς τους ανέφεραν ως κοσμικές οντότητες ή αγγέλους. Ο Θαλής ονόμαζε Νου του κόσμου τον Θεό και το Σύμπαν, το οποίο όπως έλεγε είναι γεμάτο θεότητες, έμψυχο: «Νου του κόσμου ονομάζει ο Θαλής τον Θεό, το δε Σύμπαν έμψυχο» (Αέτιος, Περί αρχών και στοιχείων), «Για τον κόσμο έλεγε (ο Θαλής) πως είναι έμψυχος και γεμάτος θεότητες» (Διογένης Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων, βιβλίον 1, Θαλής, 27). 
Ο Αναξαγόρας μιλούσε για έναν Θεό, τον οποίο ονόμαζε «Νου». Ο Ηράκλειτος έλεγε ότι τον κόσμο αυτόν, που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, δεν τον έπλασε κανένας θεός και κανένας άνθρωπος, αλλά πάντα ήταν, είναι και θα είναι αείζωο πυρ. Το αείζωο πυρ είναι αιώνιος θεός, καθολικός και θεϊκός λόγος, γι’ αυτό και το Σύμπαν που είναι αείζωο πυρ είναι λόγος και θεός. Ο άνθρωπος δεν είναι ον λογικό, αλλά νόηση έχει μόνο αυτό που μας περιέχει, δηλαδή το Σύμπαν, γι’ αυτό και με τη μετοχή μας στον καθολικό και θεϊκό λόγο αποκτούμε νόηση.
Οσον αφορά τους θεούς, έλεγε ότι το Σύμπαν είναι γεμάτο από ψυχές και από θεϊκά όντα. Επέκρινε όμως τους ανθρώπους που προσεύχονταν στα αγάλματα λέγοντας: «Προσεύχονται στα αγάλματα, πράγμα που ισοδυναμεί με το να θέλει κανείς να μιλήσει στους τοίχους, χωρίς να ξέρει καθόλου τί είναι στην ουσία τους οι θεοί». Ο Ξενοφάνης έλεγε ότι ένας Θεός υπάρχει στους θεούς και στους ανθρώπους, ούτε όμοιος στο κορμί με τους θνητούς ούτε στη σκέψη. Ολάκερος βλέπει, ολάκερος νοεί και ολάκερος ακούει. Και χωρίς κόπο με τη δύναμη του νου κινεί τα πάντα. Πάντα στην ίδια θέση μένει, δίχως καθόλου να κινείται κι ούτε του πρέπει άλλοτε εδώ, άλλοτε πέρα να πηγαίνει. `Ελεγε μάλιστα ότι ο Θεός είναι το παν, δηλαδή το Σύμπαν. 
Ο Πλάτωνας γράφει στον Τίμαιο (παράγραφος 41): «`Οταν γεννήθηκαν όλοι οι θεοί, και όσοι κινούνται φανερά αλλά και όσοι παρουσιάζονται όταν θέλουν, λέει προς αυτούς ο Δημιουργός του παρόντος Σύμπαντος, ‘‘`Υψιστοι θεοί, εγώ είμαι Πατέρας και Δημιουργός δικός σας’’». Ο ύμνος «Εις Θεόν Πυρ» του φοινικικής καταγωγής νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφυρίου λέει: «Yπάρχει άνω του υπερουρανίου θόλου άπειρο πυρ, κινούμενος, άπλετος Αιώνας. Ανεκδήλωτος παραμένει με τους Μακαρίους, εκτός εάν ο μέγας Πατέρας αποφασίσει να γίνει αντιληπτός. Εκεί ο αιθέρας δεν φέρει τα ακτινοβόλα αστέρια, ούτε η φωτεινή Σελήνη αιωρείται εκεί. Κανένας θεός δεν τον αντικρύζει στην πορεία του, ούτε εγώ ο ίδιος (ο Απόλλωνας) ο οποίος κρατώ τα πάντα με τις ακτίνες μου, οι οποίες διαχέονται μέσα στη δίνη του αιθέρα. Αλλά υπάρχει μία μακρά τροχιά του πυρφόρου Θεού που κινείται σπειροειδώς με έντονο ήχο. `Οποιος πλησιάσει το αιθέριο πυρ αυτού του Θεού, δεν μπορεί πλέον ν’ αποσπασθεί απ’ αυτό, διότι δεν καταστρέφει. Δια μέσου ακατάπαυστης φροντίδας με θεία ισχύ ένας αιώνας αναμιγνύεται με τους αιώνες. Αυτογέννητος, αδίδακτος, χωρίς μητέρα, ακλόνητος, το όνομά του δεν εκφέρεται με λόγο, κατοικεί στο πυρ. Αυτό είναι ο Θεός. Μικρό μέρος του Θεού, άγγελοι είμαστε εμείς’’»