Αγιος Νικόλαος Ραγκαβάς

Στα Μονοπάτια των Μονών και των Μεγάλων Ζωγράφων

O Αγιος Νικόλαος Ραγκαβάς βρίσκεται στην Πλάκα κοντά στην οδό Πρυτανείου, μία περιοχή που κατά τα βυζαντινά χρόνια αποτελούσε ίσως το αριστοκρατικότερο μέρος της πόλης. Ο αρχικός ναός είναι του 11ο αιώνα και είναι τετρακιόνιος σταυροειδής

Η επανάσταση του Γεώργιου Καντανολέου ( 1527 )

Η επανάσταση του Γεώργιου Καντανολέου ( 1527 )



Η τελευταία επαναστατική ενέργεια στην αλυσίδα των κρητικών επαναστάσεων της Βενετοκρατίας εκδηλώθηκε το 1527 και είναι γνωστή ως επανάσταση του Γεώργιου Καντανολέου ή Λυσσογιώργη.


Η έλλειψη επαρκών και απακριβωμένων πληροφοριών, καθώς και η σύνδεση του γεγονότος με τη μυθιστορία των "Κρητικών Γάμων" του Σπ. Ζαμπελίου(1871) , δημιούργησαν πολλές συγχύσεις και πλάνες για το χρόνο, τα αίτια, τους σκοπούς και την εξέλιξη των γεγονότων.

Οι νεότερες έρευνες φώτισαν κάπως το πρόβλημα και συνδέουν το κίνημα με την αντίδραση των αγροτικών και ποιμενικών πληθυσμών της Δυτικής Κρήτηςστις φορολογικές καταπιέσεις και τις διοικητικές αυθαιρεσίες των Βενετών.Ο αυτονομιστικός και εθνικός χαρακτήρας, που ενδεχομένως θα έπαιρνε το κίνημα στην εξέλιξή του , δεν πρόλαβε να εκδηλωθεί.
Από το 1523 εκδηλώθηκε στα Κεραμειά Χανίων φανερή ανταρσία με 600 ένοπλους.Το κίνημα επεκτάθηκε γρήγορα κυρίως στην περιοχή των Σφακίων, του Σελίνου και της ορεινής Κυδωνίας. Οι βενετικές αρχές δίστασαν στην αρχή να επέμβουν δυναμικά, περισσότερο από το φόβο τούρκικης επέμβασης και επιχείρησαν να επαναφέρουν τους επαναστάτες στην τάξη με απειλές και εκφοβισμούς. Η αποτυχία των ήπιων αυτών μέτρων οδήγησε αναπόφευκτα στην ένοπλη αναμέτρηση τον Οκτώβριο του 1527.Ο Γενικός Προβλεπτής Κρήτης Ιερώνυμος Corner κατόρθωσε μέσα σε ένα μήνα να καταστείλει την επανάσταση, μολονότι μικρές επαναστατικές ομάδες εξακολουθούσαν να δρουν ως τον Ιανουάριο 1528.

Η εκδίκηση των Βενετών υπήρξε, όπως πάντοτε, φοβερή και κεραυνοβόλα. Τα επαναστατημένα χωριά των Χανίων Κεραμειά ,Αλίκαμπος, Μεσκλά και Λάκκοι καταστράφηκαν.Οι αρχηγοί εξοντώθηκαν και όσοι πρόλαβαν να φύγουν σε απρόσιτα κρησφύγετα επικηρύχθηκαν. Ο Γεώργιος Καντανολέος επικηρύχθηκε με το ποσό των 1000 υπέρπυρων και συνελήφθη με προδοσία. 592 κάτοικοι των επαναστατημένων χωριών εξορίστηκαν και απαγορεύτηκε η εγκατάσταση νέων εποίκων στα χωριά αυτά. Ορισμένες οικογένειες, που θεωρήθηκαν ύποπτες για μελλοντικές ταραχές, εκτοπίστηκαν, μολονότι είχαν δηλώσει πίστη και υποταγή. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η ομαδική απέλαση της μεγάλης οικογένειας των Κόντων. 1050 μέλη της οικογένειας αυτής εξορίστηκαν στα νησιά του Αιγαίου και στην Κ΄θπρο. Μερικοί απ αυτούς μπόρεσαν αργότερα ( μετά το 1536) να επανέλθουν στον τόπο τους και να ξαναχτίσουν τα χωριά τους, χωρίς όμως να πάψουν να θεωρούνται από τους Βενετούς κακοποιοί και ταραχοποιοί.Η γνώμη αυτή των Βενετών της Κρήτης διατηρήθηκε για πολλές δεκαετίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γενικός Προβλεπτής της Κρήτης Φίλιππος Pasqualino αναφέρει στηνΕκθεσή του (1594) ονομαστικά τις οικογένειες που οι Βενετοί τις θεωρούσαν εξαιρετικά επικίνδυνες γαι τη δημόσια ασφάλεια: Είναι οι Κόντοι από τον Αλίκαμπο , οι Φούμηδες από ατ Κεραμειά , Οι Καντανολέοι από το Χριστγέρακο ( Κουστογέρακο ) , οι Μουσούροι και οι Σγούράφοι από τον Ομαλό, Οι Πάτεροι (πιο επικίνδυνοι από όλους, κατά την Έκθεση) κ.α.

Πηγή : Ιστορία της Κρήτης, Θεοχάρη Δετοράκη , Ηράκλειο 1990 (σελ.195- 197 )

To κείμενο έχει συνέχεια στο ...: http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2012/12/1527.html

"Τριλογία του φασισμού".

 

Bigbook.gr

Εν λευκώ Απρίλιος του 1945, Βόρεια Ιταλία. Ο Μουσολίνι και οι υποστηρικτές του έχουν αποσυρθεί στο Σαλό. Η κατάσταση είναι τεταμένη λίγο πριν το αναπόφευκτο τέλος. Το φασιστικό καθεστώς κλυδωνίζεται επικίνδυνα. Ο επιθεωρητής Ντε Λούκα ερευνά την υπόθεση της δολοφονίας του γοητευτικού νεαρού Βιτόριο Ρέιναρντ, μέλος του Φασιστικού Κόμματος. Το θύμα ήταν αναμεμειγμένο σε βρόμικες υποθέσεις, ενώ διατηρούσε στενές σχέσεις και με την υψηλή κοινωνία των φασιστών. Ιδιαίτερα με την όμορφη κόρη του κόντε Αλμπέρτο Μαρία Τεντέσκο... Ένα μουντό καλοκαίρι Μάιος του 1945. Μετά την απελευθέρωση, η αναρχία. Περιοχές ολόκληρες της βόρειας και της κεντρικής Ιταλίας βρίσκονται υπό τον έλεγχο πάνοπλων ανταρτών. Ο επιθεωρητής Ντε Λούκα είναι επικηρυγμένος. Το όνομά του βρίσκεται σε μαύρη λίστα με ονόματα φασιστών της Δημοκρατίας του Σαλό. Ταξιδεύει έντρομος προς τη Ρώμη. Λίγο έξω από την Μπολόνια, τον σταματάει ο αρχιφύλακας Λεονάρντι της αντιστασιακής αστυνομίας, ένας παλιός μαθητής του, ο οποίος τον αναγνωρίζει. Τον υποχρεώνει να συνεργαστεί μαζί του στην υπόθεση της άγριας δολοφονίας μιας οικογένειας αγροτών αναμεμειγμένης με το λαθρεμπόριο. Μέσα σ ένα εχθρικό περιβάλλον με σκληροπυρηνικούς αντιστασιακούς και νέους λαϊκούς ηγέτες, πολιτικές σκοπιμότητες και προσωπικές φιλοδοξίες, ο Ντε Λούκα ακροβατεί μεταξύ ζωής και θανάτου. Το μπουρδέλο της οδού Όκε Απρίλιος του 1948, Μπολόνια. Η Ιταλία ετοιμάζεται για τις δεύτερες - και καθοριστικές για τις πολιτικές εξελίξεις - βουλευτικές εκλογές. Τόσο οι δεξιοί όσο και οι κομμουνιστές επιδίδονται σ ένα σκληρό αγώνα αλληλοεξόντωσης. Σ αυτή την τεταμένη ατμόσφαιρα, στην Μπολόνια, ο επιθεωρητής Ντε Λούκα, αναλαμβάνει την υπόθεση μιας δολοφονίας σ ένα μπουρδέλο της οδού Όκε. Το θύμα, ένας νεαρός κομμουνιστής, βρέθηκε κρεμασμένος. Κάποιοι θέλουν να κλείσουν την υπόθεση ως αυτοκτονία. Ανάμεσα σε αγέρωχες μετρέσες και φοβισμένες πουτάνες, διεφθαρμένους δεξιούς και φιλοκομμουνιστές χαφιέδες, ο Ντε Λούκα ρίχνεται με πάθος στην αναζήτηση της αλήθειας, αγνοώντας ηθελημένα το παιχνίδι που παίζεται εις βάρος του. Σ ένα περιβάλλον πολιτικής αστάθειας, διαφθοράς και βίας, τρείς διαφορετικές σκοτεινές αστυνομικές υποθέσεις με ήρωα τον επιθεωρητή Ντε Λούκα συγκροτούν τη συναρπαστική "Τριλογία του φασισμού".

Η επίδραση του κακάο στη διάθεσή μας

 
Η επίδραση του κακάο στη διάθεσή μας

Η σοκολάτα και η «γλυκιά» της επίδραση στη διάθεσή μας και στην ψυχολογία μας πάντα προσελκύει το... διατροφικό επιστημονικό ενδιαφέρον! Άραγε είναι αλήθεια ότι η σοκολάτα και τα προϊόντα με κακάο συμβάλλουν στην καλή μας διάθεση; Ή απλά αγαπάμε τη σοκολάτα και βρίσκουμε δικαιολογίες για να την καταναλώνουμε πιο συχνά;

Η σοκολάτα και το κακάο είναι δύο διαφορετικές έννοιες και δεν θα πρέπει να συγχέονται! Τα ευεργετικά οφέλη της σοκολάτας αποδίδονται στο κακάο, το οποίο είναι το άπαχο συστατικό των φασολιών του κακάο (cocoa liquor - finely ground cocoa beans) και αυτό χρησιμοποιείται στην παρασκευή της σκόνης κακάο (12% λιπαρά), το οποίο προορίζεται για ροφήματα και στην ζαχαροπλαστική. Το Cocoa liquor λοιπόν, περιέχει 55% βούτυρο κακάο και μαζί με αυτό αποτελούν τα στερεά υλικά του κακάο, που αναφέρονται και στη συσκευασία της σοκολάτας. Η σοκολάτα ουσιαστικά είναι ο συνδυασμός του κακάο μαζί με βούτυρο κακάο, ζάχαρη και άλλα υλικά, όπως γάλα, ξηρούς καρπούς, αρώματα, και άλλα. Και δεν είναι τυχαίο ότι η επιστημονική ονομασία των σπόρων του τροπικού δέντρου κακάο είναι Theobroma cacao. Η λέξη Theobroma έχει ελληνική προέλευση (προέρχεται από τις λέξεις θεός και βρώση) και σημαίνει φαγητό των Θεών.

Πολλά είναι τα οφέλη που αποδίδονται σε αυτή τη... σοκολατένια σκόνη. Το κακάο περιέχει μεγάλη ποσότητα φαινολικών φυτοχημικών συστατικών, που είναι γνωστά ως φλαβονοειδή, κυρίως με τη μορφή της επικατεχίνης, τα οποία κυρίως ευθύνονται για την επίδρασή τους στην ψυχολογική μας διάθεση.

Τα αντιοξειδωτικά αυτά συστατικά εμφανίζουν πολλές ευεργετικές δράσεις στον εγκέφαλο. Καθώς εισέρχονται στο εγκέφαλο, προάγουν μία διέγερση στην αιμάτωση του εγκεφάλου. Μπορούν επίσης να προκαλέσουν αλλαγές στη μορφολογία νευρώνων, κυρίως σε περιοχές που εμπλέκονται με τη μάθηση και τη μνήμη. Συγκεκριμένα, η επικατεχίνη βελτιώνει διάφορες πτυχές της γνωστικής λειτουργίας σε ζώα και σε ανθρώπους. Η σοκολάτα προκαλεί επίσης θετικές επιδράσεις στη διάθεση και για τον λόγο αυτό δεν είναι τυχαίο που καταναλώνεται υπό συναισθηματική πίεση. Επιπλέον, τα φλαβονοειδή ενισχύουν τις γνωστικές ικανότητες, παράλληλα με την αντιγήρανση και τη μείωση του κινδύνου για την ανάπτυξη της νόσου του Alzheimer και τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου σε ανθρώπους. Το κακάο διεγείρει το κεντρικό νευρικό σύστημα και κατά την κατανάλωσή του εκκρίνονται από τον εγκέφαλο ενδορφίνες, ουσίες με αναλγητικές ιδιότητες που βελτιώνουν την ψυχική διάθεση. Επιπλέον, εκκρίνεται σεροτονίνη, ουσία με αντικαταθλιπτική δράση.

Η σοκολάτα είναι δημοφιλές τρόφιμο και πάντα συνδέεται με την απόλαυση και την ευχαρίστηση. Έχει αλληλεπιδράσεις με νευροδιαβιβαστές, που συμβάλλουν στη διαμόρφωση της διάθεσης, αλλά και στη ρύθμιση της όρεξης.

Η σχέση μεταξύ της σοκολάτας και διάθεσης είναι μία πολύπλοκη διαδικασία. Συνδυάζονται οι ψυχοφαρμακολογικές επιδράσεις του κακάο με τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά της. Σε μία σχετική έρευνα μελετήθηκε η διαφορά του αποτελέσματος στην διάθεση και κατά πόσο οφείλεται στη γεύση. Η συγκεκριμένη ή έρευνα συνέκρινε δύο περιπτώσεις:

- αν η κατανάλωση σοκολάτας επηρεάζει αμέσως αρνητικά, αλλά όχι θετικά ή ουδέτερα τη διάθεσή μας
- αν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα οφείλεται μόνο στη γεύση της σοκολάτας.

Στο πείραμα 1 εξέτασαν την επίδραση της κατανάλωσης σοκολάτας και 1 ποτηριού νερού σε αρνητικές, θετικές και ουδέτερες ψυχολογικές καταστάσεις, μετά από την προβολή αντίστοιχων ταινιών. Τρώγοντας σοκολάτα λοιπόν, φάνηκε ότι μειώθηκαν τα αρνητικά συναισθήματα συγκριτικά με την κατανάλωση νερού, και αντίστοιχα δεν φάνηκαν διακυμάνσεις σε ουδέτερα ή θετικά συναισθήματα. Στο πείραμα 2 συγκρίθηκαν τα αποτελέσματα που έχει μία πολύ νόστιμη σοκολάτα σε σχέση με μία άγευστη, καθώς και τη διάρκεια του αποτελέσματος. Η αρνητική διάθεση μειώθηκε περισσότερο τρώγοντας τη νόστιμη σοκολάτα και το αποτέλεσμα διήρκησε 3 λεπτά. Και στα 2 πειράματα, η βελτίωση της αρνητικής διάθεσης συσχετίστηκε με τη συναισθηματική κατανάλωση φαγητού. Δηλαδή, τρώγοντας κάτι γλυκό και νόστιμο βελτιώνεται η ψυχολογική μας διάθεση και αυτό οφείλεται στη γεύση του φαγητού. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η άμεση επιρροή του φαγητού στη διάθεση συμβάλλει και στη συνήθεια της κατανάλωσής του για να αντιμετωπίζουμε το άγχος.

Μέσα από μία πληθώρα επιστημονικών ερευνών, καταλήγουμε στο «ευχάριστο» συμπέρασμα ότι η συχνή κατανάλωση προϊόντων με κακάο πλούσιων σε φλαβονόλες ευνοούν θετικά τη διάθεσή μας.

Σύμφωνα με μία ανασκόπηση σχετικών ερευνών, φαίνεται ότι υπάρχει ενδιαφέρον στην εξακρίβωση του τρόπου δράσης του κακάο στις πνευματικές λειτουργίες, καθώς οι συγκεκριμένοι μηχανισμοί δεν έχουν εξακριβωθεί πλήρως. Ένας ασφαλής και διαιτητικός τρόπος είναι να καταναλώνουμε ένα ρόφημα κακάο, όταν επιθυμούμε γλυκό, γλιτώνοντας και τις επιπλέον θερμίδες της ζάχαρης. Και από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, το κακάο και τα προϊόντα του αποτελούν ‘δώρο’ ερωτευμένων και συχνά από τον άντρα στη γυναίκα.

mednutrition.gr

Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ

Ο Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (30 Δεκεμβρίου 1865 - 18 Ιανουαρίου 1936) ήταν Βρετανός συγγραφέας και ποιητής. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για το Βιβλίο της Ζούγκλας (1894), το μυθιστόρημα Κιμ (1901) και το ποίημα "Αν..." (1895). Το 1907, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ήταν ο πρώτος αγγλόφωνος συγγραφέας που κέρδιζε το βραβείο αυτό και μέχρι σήμερα αποτελεί το νεαρότερο κάτοχο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ο Κίπλινγκ γεννήθηκε στη Βομβάη της Ινδίας. Όταν ήταν 6 χρόνων, αυτός και η τρίχρονη αδερφή του στάλθηκαν στην Αγγλία υπό τη φροντίδα μιας γυναίκας. H άσχημη μεταχείριση και παραμέλησή του μέχρι τα 12 του χρόνια θα πρέπει να επηρέασε τη γραφή του, και πιο ιδιαίτερα τη συμπόνοιά του για τα παιδιά.

Αφού πέρασε μια μεγάλη περίοδο σε οικοτροφείο, ο Κίπλινγκ γύρισε το 1882 στη Λαχόρη της Ινδίας (τώρα η πόλη ανήκει στο Πακιστάν). Ξεκίνησε να εργάζεται ως συντάκτης σε μια μικρή τοπική εφημερίδα, την Civil & Military Gazette, και έκανe τα πρώτα του βήματα στο χώρο της ποίησης, εκδίδοντας τα πρώτα του επαγγελματικά έργα το 1883.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80, ταξίδευε σε όλη την Ινδία σαν ανταποκριτής της εφημερίδας Allahabad Pioneer, ενώ δραστηριοποιήθηκε και στην πεζογραφία, εκδίδοντας έξι μικρά βιβλία το 1888. Από εκείνη την περίοδο είναι και η νουβέλα "Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς".

Τον επόμενο χρόνο, ο Κίπλινγκ ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι πίσω στην Αγγλία, περνώντας από τη Βιρμανία, την Κίνα, την Ιαπωνία και την Καλιφόρνια, διασχίζοντας τέλος τον Ατλαντικό και φτάνοντας στο Λονδίνο. Από τα πιο γνωστά ποιήματά του εκείνης της εποχής είναι η Μπαλάντα της Ανατολής και της Δύσεως.

Το 1892, ο Κίπλινγκ παντρεύτηκε την Καρολίν (Κάρι) Μπαλεστιέ. Κατά το μήνα του μέλιτος, η τράπεζα του Κίπλινγκ χρεωκόπησε. Εξαργυρώνοντας τα ταξιδιωτικά τους εισιτήρια, κατάφεραν να επιστρέψουν μέχρι το Βερμόντ. Ο Κίπλινγκ και η σύζυγός του έζησαν στην Αμερική για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, περίοδο κατά την οποία ο Κίπλινγκ στράφηκε στη συγγραφή παιδικών βιβλίων, για τα οποία είναι σήμερα και περισσότερο γνωστός (Το Βιβλίο της Ζούγκλας).

Το 1898, ο Κίπλινγκ άρχισε να κάνει ταξίδια χειμερινών διακοπών στην Αφρική και τα συνέχισε και τα επόμενα χρόνια. Της περιόδου αυτής είναι το ποίημα του Κίπλινγκ "Γκούνγκα Ντιν" (1892), ενώ το 1901 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του Κιμ. Το 1907, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Και το 1910, εκδόθηκε το γνωστότερο ποίημα του, "Αν...".

Πολλές παλιές εκδόσεις βιβλίων του Κίπλινγκ έχουν στο εξώφυλλο μια σβάστικα, κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τον Κίπλινγκ ως οπαδό των Ναζί. Ωστόσο, ο Κίπλινγκ χρησιμοποιούσε τη σβάστικα σαν αρχαίο ινδικό σύμβολο καλής τύχης και ευεξίας. Όταν το σύμβολο άρχισε να χρησιμοποιείται από τους Ναζί, ο Κίπλινγκ το αφαίρεσε από τα βιβλία του.
Έργα του Κίπλινγκ στα Ελληνικά
Kim (1901) : Ντίνος Γαρουφαλιάς ("Κονιδάρης")
Captains Courageous (1897) : Κ. Σφαέλλου-Βενιζέλου ("De Agostini Hellas")
The finest story in the World (Το ωραιότερο διήγημα στον κόσμο κ.α.διηγήματα : Κοσμάς Πολίτης ("Άγρα")
The Jungle Book (Το Βιβλίο της Ζούγκλας, 1894) : Αιμ.Ζαρίφη ("Ελευθερουδάκης-Νίκας")
Plain Tales from the Hills (Απλές ιστορίες από τους Λόφους, (1888) : Τίνα Πλυτά ("Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος")
The Man Who Would Be King (Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς κ.α.διηγήματα) : Παλμύρα Ισμυρίδου ("Άγρα")

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84_%CE%9A%CE%AF%CF%80%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA

Η φιλοσοφία των Στωικών

http://gerasimos-politis.blogspot.gr/2011/11/blog-post_10.html

Η φιλοσοφία των Στωικών. Οι έννοιες: αρετή, απάθεια, ειμαρμένη, ελευθερία, φύση, συμπάθεια

Για τους στωικούς φιλοσόφους, ο δρόμος που πρέπει ν' ακολουθήσει κανείς για να εξασφαλίσει στην ψυχή του την ηρεμία, την γαλήνη, την αταραξία, και να γίνει, έτσι, ευτυχισμένος, δεν είναι, όπως ισχυρίστηκε ο Επίκουρος, οι ηδονές, αλλά η αρετή. Και τον δρόμο αυτόν προς την αρετή μπορεί να του τον υποδείξει η φιλοσοφία· η φιλοσοφία είναι, πρώτα από όλα, «άσκηση της αρετής».

Η αρετή, κατά τους στωικούς φιλοσόφους, είναι αυτάρκης, αυτόνομη, αυτο­τελής, υπό την έννοια ότι, για να υπάρξει, δεν έχει ανάγκη από κάποιον παράγοντα έξω από αυτήν που να την προκαλέσει. Δεν μοιάζει η αρετή, εν προκειμένω, με την ηδονή, που η ανάδειξη της μέσα μας προϋποθέτει κατ' ανάγκην ένα αντικείμενο διαφορετικό και ανεξάρτητο από αυτήν δεν θα μπορούσε, ασφαλώς, να βιώσει κανείς την ηδονή που νιώθει απολαμβάνο ντας, παραδείγματος χάριν, ένα φαγητό ή κάποιο μουσικό κομμάτι, αν δεν υπήρχε το φαγητό αυτό ή το εν λόγω μουσικό κομμάτι. «Η αρετή», όμως, κατά τους στωικούς φιλοσόφους, «αξίζει να προτιμηθεί μόνο για τον εαυτό της και όχι εξαιτίας του φόβου, της ελπίδας ή κάποιου άλλου εξωτερικού πράγματος».

Αν και αποδίδουν στην αρετή οι στωικοί φιλόσοφοι απόλυτη αξία, εν τού­τοις δεν φτάνουν σε κάποιο είδος ηθικού φανατισμού, στο πλαίσιο του οποί­ου κάθε μορφή κακίας είναι ανεπίτρεπτη. Απεναντίας, θεωρούν ότι η ύπαρ­ξη του κακού μπορεί ν' αποβεί ωφέλιμη στον άνθρωπο οδηγώντας τον στην αρετή. Αρκεί να έχει κανείς την υπομονή να δει τα πράγματα συνολικά, και όχι αποσπασματικά και μεμονωμένα. Έτσι, θα μπορέσει να καταλάβει, παραδείγματος χάριν, ότι οι κοριοί, όσο απεχθείς κι αν μας φαίνονται, συμ­βάλλουν, εντούτοις, στην βελτίωση μας, καθώς μας υποχρεώνουν να ξυπνά­με το πρωί και να μη μέναμε στο κρεβάτι τεμπελιάζοντας. Είναι επιτυχής, εν προκειμένω, ο παραλληλισμός που κάνει ο Πλούταρχος μεταξύ των δια­φόρων μορφών κακίας που υφίστανται στον κόσμο και ορισμένων αστείων στίχων που απαντώνται σε μια κωμωδία. «Όπως οι κωμωδίες περιλαμβά­νουν αστείους στίχους που, αν τους εξετάσει χάνεις μεμονωμένους, είναι πρόστυχοι, αλλά, αν τους δει στο σύνολο του ποιήματος, προσθέτουν σε αυτό κάποιαν χάρη, έτσι ψέγει και την κακία, αν την αντιμετωπίσει μεμονωμένα· δεν είναι, όμως, άχρηστη στο πλαίσιο ενός συνόλου». Ο Χρύσιππος, που απετέλεσε τον κορυφαίο εκφραστή της στωικής φιλοσοφίας κατά την πρώτη φάση της —σε τέτοιο σημείο μάλιστα, ώστε να λεχθεί ότι «αν δεν υπήρχε ο Χρύσιππος, δεν θα υπήρχε η φιλοσοφία της Στοάς»—. υποστήριξε ότι οι κακίες είναι απαραίτητο να υπάρχουν, γιατί χωρίς αυτές δεν θα μπορούσαν οι άνθρωποι να καταλάβουν την σημασία και την σπου­δαιότητα της αρετής. Πολλές φορές εκτιμάμε ένα πράγμα, εφόσον το δούμε δίπλα στο αντίθετο του· η λαμπρότητα και η τελειότητα της αρετής αναδει­κνύονται με μεγαλύτερη σαφήνεια και με πιο εντυπωσιακό τρόπο, αν αντι-παραβληθούν προς την ατέλεια και τις αρνητικές όψεις της αντίστοιχης κακίας.

Αρετή και Στωικοί 

Μεταξύ της αρετής και της κακίας, που αποτελούν τους δύο πόλους ανάμε­σα στους οποίους εκδηλώνεται η συμπεριφορά των ανθρώπων, υπάρχουν άλλες καταστάσεις, όπως η ζωή και ο θάνατος, η αρρώστια και η υγεία, η φτώχεια και η ευπορία. η ταπεινότητα και η αλαζονεία κ.ά., που από την φύση τους δεν έχουν καμιάν —θετική ή αρνητική— αξία και. για τούτο, οι στωικοί φιλόσοφοι τις αποκαλούν με τον όρο «αδιάφορα». Αν μια από τις αδιάφορες αυτές καταστάσεις μας βοηθάει να γίνομε ενάρετοι, αποκτά θετι­κή αξία· διαφορετικά, αν μας ωθεί προς την κακία, έχει αρνητική αξία, γίνε­ται απαξία. Συμβαίνει, βέβαια, οι άνθρωποι να προτιμούν ορισμένες από τις αδιάφορες αυτές καταστάσεις έναντι άλλων. Αυτό είναι δικαιολογημένο. Ο Χρύσιππος έλεγε, παραδείγματος χάριν, ότι «είναι τρελοί όσοι απορρίπτουν τον πλούτον και την υγεία και την απονία και την αρτιότητα του σώματος, και δεν προσπαθούν να διατηρήσουν τ' αγαθά αυτά». Εκείνο που είναι ανε­πίτρεπτο, ωστόσο, είναι να επαναπαυθεί και να υποδουλωθεί κανείς στην αρχική, φυσική προτίμηση του προς αυτές τις καταστάσεις και εν ονόματι τους να ξεπουλήσει την αξιοπρέπεια του και την ψυχή του ολόκληρη. Κανένα αγαθό, ακόμη και η ίδια η ζωή, δεν πρέπει να συντηρείται από τον άνθρωπο, αν δεν εξασφαλίζει την ηθική ακεραιότητα του. Οι στωικοί φιλόσοφοι συνι­στούσαν στους ανθρώπους την εθελουσία και έντιμη «εξαγωγήν εκ του βίου». Η παράδοση λέει ότι ο Ζήνων και ο Κλεάνθης, από τους πρωταγωνιστές της στωικής φιλοσοφίας, δεν δίστασαν ν' αυτοκτονήσουν, όταν κατάλαβαν ότι το αγαθό της ζωής έγινε ανασταλτικός παράγων για την εκ μέρους των άσκηση της αρετής· θεώρησαν ότι η ζωή τους δεν είχε πλέον καμιάν αξία γι' αυτούς, καθώς ο μεν, ύστερα από κάποιον τραυματισμό, βρισκόταν σε πλήρη αδυνα­μία, ο δε είχε φτάσει σε βαθύτατο γήρας. Κατά τους στωικούς φιλοσόφους, οφείλει να είναι έτοιμος να διατηρήσει κανείς αλώβητη την αξιοπρέπεια του και την ψυχή του απέναντι και στις πιο δυσάρεστες και τις πιο επώδυνες καταστάσεις. Ιδού πώς ο Επίκτητος λέει ότι θα πρέπει να σκέφτεται ο στω­ικός φιλόσοφος: «θα πεθάνω· αλλά πρέπει γι' αυτό να πεθάνω βογκώντας; Θα φυλακιστώ· αλλά πρέπει γι' αυτό να θρηνολογώ; Θα εξοριστώ· αλλά ποιος μπορεί να μ' εμποδίσει να φύγω χαμογελώντας και ήρεμος; —Πες μου το μυστικό. —Δεν το λέω, γιατί αυτό εξαρτάται από την θέληση μου. —Θα σε ρίξω τότε στα σίδερα. —Άνθρωπε, τι λες; Εμένα; Μόνο το πόδι μου θ' αλυσοδέσεις. Την θέληση μου ούτε ο Δίας μπορεί να καταβάλει. —Θα σε φυλακίσω. —Το καημένο μου κορμί, εννοείς. —Θα σε αποκεφαλίσω. —Πότε εγώ σου είπα πως μονάχα ο δικός μου τράχηλος δεν μπορεί να κοπεί;». Για να φτάσει κανείς, όπως εισηγούνται οι στωικοί φιλόσοφοι, στην κατά­σταση της πλήρους αδιαφορίας, η οποία θα τον βοηθήσει, ακόμη και εν μέσω των πιο επώδυνων καταστάσεων, ν' αποκτήσει και να διατηρήσει η ψυχή του την αταραξία και την γαλήνη εκείνη που θα του εξασφαλίσει την ευτυχία, χρειάζεται να ξεπεράσει κάθε συναισθηματισμό, να χειραφετηθεί από τις εγκόσμιες επιθυμίες του, ν' απελευθερωθεί από τα πάθη του —όχι μόνο από τα θεωρούμενα κακά πάθη, αλλά από όλα τα πάθη ανεξαιρέτως. Και τούτο, διότι το πάθος, γενικώς, είναι μια «άλογη και αφύσικη κίνηση της ψυχής, μια ορμή πλεονάζουσα», που δεν αφήνει τον άνθρωπο να κρίνει σωστά την θέση του μέσα στον κόσμο και την συγγενική σχέση του με την φύση. 

Η αρχη της συμπαθειας και Στωικοί

Κατά τους στωικούς φιλοσόφους, στο σύμπαν υπάρχουν δυο αρχές: μια ενεργητική, το «ποιούν», που είναι ο θεός. ο οποίος ταυτίζεται με τον λόγο. και μια παθητική δύναμη, το «πάσχον», που είναι η αδιαμόρφωτη ύλη. Ο θεός. που οι στωικοί φιλόσοφοι τον ταυτίζουν με τον λόγο. είναι ο δημιουρ­γός του κόσμου, καθώς, επενεργώντας πάνω στην ύλη, διαμορφώνει τα διά­φορα όντα. που συγκροτούν την φυσική πραγματικότητα. Η σχέση του θεού ή του λόγου με το σύμπαν δεν είναι υπερβατική· αυτός, δηλαδή, δεν δημι­ούργησε τον κόσμο, για να μείνει κατόπιν έξω και πέρα από αυτόν. Απεναντίας, οι στωικοί φιλόσοφοι, εισηγούμενοι μια πανθεϊστική αντίληψη, ισχυρίστηκαν ότι ο θεός, ο λόγος διαπερνάει ολόκληρο τον κόσμο και γίνε­ται ένα με αυτόν, αποτελώντας έτσι τον συνεκτικό ιστό της πολύμορφης φύσης, την δύναμη εκείνη μέσω της οποίας το κοσμικό σύστημα διατηρεί την ενότητα του και την συνοχή του. Χάρις στην δύναμη αυτή της θείας αρχής του λόγου, τον «τόνον». όπως την αποκαλούν οι στωικοί φιλόσοφοι, το σύμπαν από άκρου εις άκρον διέπεται από την αρχή της συμπαθείας, σύμ­φωνα με την οποία τα εγκόσμια όντα επιδρούν το ένα πάνω στο άλλο. Ο κόσμος μοιάζει μ' έναν τεράστιο έμβιο οργανισμό, του οποίου η λειτουργία του ενός οργάνου δεν είναι ανεξάρτητη από την λειτουργία κάποιου άλλου οργάνου του. Έτσι, καθώς, βάσει της αρχής της συμπαθείας, διαδοχικά το ένα εγκόσμιο ον επηρεάζει το άλλο, είναι δυνατόν να μεταφερθεί η ενέργεια από το πιο μακρινό αστέρι του ουρανού στο πιο τελευταίο πράγμα της γης και να το επηρεάσει.

Η ειμαρμένη και η ελευθερία κατά Στωικών

Οι εκδηλώσεις των εγκόσμιων πραγμάτων, οι επιδράσεις του ενός όντος πάνω στο άλλο. που συγκροτούν την πορεία του σύμπαντος, δεν είναι τυχαί­ες, ακανόνιστες, συμπτωματικές, αλλά, επειδή τα πάντα δημιουργήθηκαν σύμφωνα με τις επιταγές του λύγου, ο οποίος και μετά την δημιουργία του σύμπαντος εξακολουθεί να το διαρρέει, υπόκεινται σε μια νομοτελειακή τάξη. την οποίαν οι στωικοί φιλόσοφοι αποκαλούν «ειμαρμένη». Τα πάντα στο σύμπαν τελούνται σύμφωνα με μιαν αναγκαιότητα που έχει καθοριστεί εκ των προτέρων από τον κοσμικό λόγο και η οποία εξακολουθεί να συντη­ρείται χάρις στην συνεχιζόμενη παρουσία του μέσα στο σύμπαν. Η ειμαρμένη, η οποία διέπει την πορεία των πραγμάτων και των γεγονότων του κόσμου, κατά τους στωικούς φιλοσόφους, δεν αναιρεί, όπως ίσως φαί­νεται, την ανθρώπινη ελευθερία, και, ως εκ τούτου, δεν πρέπει να συγχέε­ται με την έννοια της μοιρολατρίας, σύμφωνα με την οποία είναι μάταιο να προσπαθεί να κάνει κανείς κάτι, αφού η έκβαση του έχει ήδη αποφασιστεί. Ο Χρύσιππος επιχείρησε να δείξει πώς συνδυάζεται η ειμαρμένη του κόσμου με την ανθρώπινη ελευθερία. Κατ' αυτόν, η ειμαρμένη ορίζει εκ των προτέρων τις δυνατότητες που ενδέχεται ν' ακολουθήσει ένα γεγονός. Αν, παρα­δείγματος χάριν, είμαι τώρα άρρωστος, υπάρχει η δυνατότητα να καλέσω έναν καλό γιατρό, ο οποίος θα με βοηθήσει να συνέλθω, όπως υπάρχει η δυνατότητα να καλέσω έναν κακό γιατρό, υπάρχει η δυνατότητα να πάρω ένα αποτελεσματικό φάρμακο, όπως υπάρχει η δυνατότητα να πάρω ένα φάρμακο που θα επιδεινώσει την κατάσταση μου, και ούτω καθεξής. Όλες οι δυνατότητες αυτές είναι δεδομένες στο πλαίσιο της ειμαρμένης του κόσμου, και είναι γνωστό εκ των προτέρων τι θα συμβεί, αν επιλέξω μια από τις δυνατότητες αυτές. Το ποια, όμως, από τις δυνατότητες αυτές θα επιλέξω εναπόκειται, σε μένα· εγώ θ' αποφασίσω, παραδείγματος χάριν, ποιον γιατρό θα καλέσω. Οι στωικοί φιλόσοφοι διέκριναν στις πράξεις του ανθρώπου δυο αιτίες: τις απώτερες, οι οποίες αναφέρονται στις δυνατότη­τες που υπαγορεύονται από την ειμαρμένη προκειμένου να τελεστεί μια πράξη, και τις προσεχείς αιτίες, που αφορούν στις αποφάσεις τις οποίες παίρνει τελικώς το πρόσωπο που πράττει. Η ειμαρμένη, ως ορίζουσα τις δυνατότητες των πράξεων του ανθρώπου, όχι μόνο δεν αντιβαίνει στην ελευ­θερία της βούλησης του, αλλά, απεναντίας, την υπηρετεί. Γιατί, για να είναι κανείς ελεύθερος στις επιλογές του, θα πρέπει να υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες· είναι αστείο, λόγου χάριν, να προτείνω σε κάποιον ένα κουτί με μια μόνο κάρτα μέσα, λέγοντας του «ιδού, είσαι ελεύθερος να επιλέξεις όποια κάρτα θέλεις» —θα πρέπει να έχει τουλάχιστον δυο κάρτες μέσα το κουτί, για να έχει νόημα η προτροπή μου αυτή. Προκειμένου, λοιπόν, να εκτελεστεί ελεύθερα από τον άνθρωπο μια πράξη, απαιτείται αφ' ενός μεν να υπάρχουν περισσότερες της μιας δυνατότητες, όπως ορίζει η ειμαρμένη, αφ' ετέρου δε η συγκατάθεση του σε μιαν από τις δυνατότητες αυτές. Η ευθύνη του ανθρώπου που πράττει είναι καίρια, καθώς από την απόφαση του εξαρτάται με ποιον, τελικώς, από τους τρόπους, που έχουν προκαθορι­στεί από την ειμαρμένη, θα εξελιχθούν τα πράγματα. Εν τοιαύτη περιπτώ­σει, προκειμένου να προβεί κανείς στην καλύτερη επιλογή, θα πρέπει να είναι σε θέση να κρίνει σωστά.

Η φύση κατά τους Στωικούς

Προς τούτο, απαιτείται να μελετήσει ο άνθρωπος την φύση, να μάθει τις δυνατότητες σύμφωνα προς τις οποίες έχει προκαθοριστεί από τον θεό ή τον κοσμικό λόγο να εξελιχθούν τα γεγονότα και τα πράγματα, και να εναρμο­νιστεί, έτσι. μαζί της. Γιατί, αν αποφασίσει να δράσει ενάντια στην φύση και τους νόμους της ειμαρμένης, είναι βέβαιο ότι η πράξη του δεν θα έχει κανέ­να αποτέλεσμα. Το «ομολογουμένως τη φύσει ζην», έλεγαν οι στωικοί φιλό­σοφοι, δηλαδή το να ζει κανείς σε αρμονία με την φύση. είναι πρωταρχικός όρος για να εξασφαλίσει την ευτυχία.

Η εναρμόνιση του ανθρώπου με την φύση, ωστόσο, για τους στωικούς φιλο­σόφους, δεν πρέπει να εκληφθεί σαν ένας στόχος που τοποθετείται κάπου στο μέλλον και βρίσκεται έξω και μακριά από αυτόν, και, ως εκ τούτου, για να επιτευχθεί σε κάποια στιγμή, χρειάζεται μια χρονική ωρίμανση. Απε­ναντίας, η εναρμόνιση του ανθρώπου προς την φύση είναι πάντοτε επίκαιρη και μπορεί να επιτευχθεί σε κάθε στιγμή, αφού είναι κάτι το εγγενές προς την δική του, την ανθρωπινή του φύση. Ο Χρύσιππος, όπως μας παρεδόθη, υποστήριζε ότι η φύση γύρω μας, προς την οποίαν οφείλαμε να εναρμονί­σαμε την συμπεριφορά μας, και η ανθρώπινη φύση μας είναι ένα και το αυτό. Σύμφωνα με την στωική φιλοσοφία, όπως στο σύμπαν ενυπάρχει ο λόγος από τον οποίον δημιουργήθηκε ο κόσμος, κατά τρόπον ανάλογο υπάρ­χει και μέσα μας ο λόγος. Ο «εν ημίν» λόγος αποτελεί τμήμα του κοσμικού λόγου. Η διατύπωση αυτή δεν είναι απλώς ένα σχήμα λόγου, αλλά εκφρά­ζει μιαν ουσιαστική ταυτότητα. Τόσον ο κοσμικός λόγος, η θεία αρχή που δημιούργησε το σύμπαν και εξακολουθεί να το διαπερνάει, όσον και ο «εν ημίν» λόγος έχουν υλική σύσταση.

Οι στωικοί φιλόσοφοι ταύτιζαν τον κοσμικό λόγο με το πυρ, για να εκφρά­σουν, έτσι, την αιθέρια, αέρινη υλική υπόσταση του. Η πύρινη υφή του κοσμικού λόγου, χάρις στην οποία συντηρούνται τα πράγματα και τρέφονται και αυξάνονται τα ζώα και τα φυτά, δεν πρέπει να συγχέεται με το εγκό­σμιο πυρ. Ο κοσμικός λόγος αποκαλείται από τους στωικούς φιλοσόφους «πυρ τεχνικόν», για ν' αντιδιασταλεί προς το εγκόσμιο, το «άτεχνο» πυρ, που καίει και καταστρέφει. Η ψυχή μας, επίσης, ο εν «ημίν» λόγος, κατά τους στωικούς φιλοσόφους, έχει, όπως ο κοσμικός λόγος, λεπτή σωματική σύσταση. Ο Κλεάνθης, για να δικαιολογήσει την περί ψυχής υλική αντίληψη του, υποστήριζε ότι, αν ήταν ασώματη, δεν θα μπορούσε να παρακολουθή­σει τις μεταβολές του σώματος, ούτε να επηρεάσει το σώμα. Γεγονός, όμως, είναι ότι υπάρχει μια αμοιβαία επίδραση μεταξύ του σώματος μας και της ψυχής μας· όταν το σώμα νοσεί, συμπάσχει μαζί του και η ψυχή, και, αντι­στρόφως, όταν η ψυχή καταλαμβάνεται από ντροπή ή από φόβο, το σώμα γίνεται αντιστοίχως κόκκινο ή ωχρό.

Η απάθεια κατά τους Στωικούς

Έτσι. χάρις στην ουσιαστική, την υλική συγγένεια που υφίσταται μεταξύ του κοσμικού και του ανθρώπινου λόγου, εάν εναρμονιστεί κανείς προς τις επί ταγές του λόγου που βρίσκεται μέσα του, έρχεται σε πλήρη αρμονία προς τους κανόνες του κοσμικού λόγου και, κατ' επέκτασιν. προς την φύση που διέπεται από τις αρχές του λόγου. Το «ομολογουμένως τη φύσει ζην», λοι­πόν, που υπαγορεύει στον άνθρωπο τι πρέπει να πράξει ώστε να εξασφα­λίσει την ευτυχία, ισοδυναμεί προς το «ομολογουμένως τω λόγω ζην». Η αρετή και η ευδαιμονία μας, στην οποία μπορούμε να φτάσομε μέσω της αρετής, εξαρτώνται, σε τελευταία ανάλυση, από εμάς τους ίδιους, από την λογική φύση μας. από την υπακοή μας στις εντολές του «εν ημίν» λόγου. Από την τροχιά μας αυτή προς την αρετή και την ευδαιμονία μας απομα­κρύνουν τα πάθη μας, τα οποία, αναστατώνοντας την ψυχή μας. δεν μας επι­τρέπουν να κρίνομε σωστά, σύμφωνα με τους κανόνες του λόγου. Όθεν, αν θέλει ν' αποκτήσει κανείς την αρετή και, μέσω αυτής, την ευδαιμονία οφεί­λει, εκριζώνοντας από την ψυχή του τα πάθη του. να φτάσει στην κατάστα­ση της απάθειας.

Η στωική φιλοσοφία εκτείνεται σ' ένα αρκετά μακρύ χρονικό διάστημα — από το δεύτερο ήμισυ περίπου του τετάρτου προ Χριστού αιώνα έως τον δεύτερο μετά Χριστόν αιώνα. Οι κύριοι απολογητές της στωικής φιλοσοφίας, που έδρασαν στο διάστημα των έξι αυτών αιώνων, ταξινομούνται συνήθως σε τρεις περιόδους: στην αρχαία, την μέση και την νεότερη Στοά. Στην αρχαία Στοά. που καλύπτει το χρονικό διάστημα από τον τέταρτο έως τον δεύτερο προ Χριστού αιώνα, ανήκουν ο Ζήνων ο Κιτιεύς. ο Κλεάνθης από την Άσσο της Τρωάδας και ο Χρύσιππος από την Κιλικία- η μέση Στοά. που εκτείνεται από τον δεύτερο έως τον πρώτο προ Χριστού αιώνα, περιλαμ­βάνει τον Παναίτιο τον Ρόδιο και τον Ποσειδώνιο από την Απάμεια· η νεό­τερη Στοά, που διήρκεσε από τον πρώτο έως τον δεύτερο μετά Χριστόν αιώνα, εκφράστηκε μέσα από την διδασκαλία του Σενέκα. του Επίκτητου και του Μάρκου Αυρηλίου. Οι στωικοί φιλόσοφοι αρχικά απεκαλούντο «ζηνώνειοι» από το όνομα του Ζήνωνος του Κιτιέως, που ήταν ο εισηγητής της μορφής αυτής της φιλοσο­φίας. Αργότερα, όμως, ονομάστηκαν «Στωικοί» ή «φιλόσοφοι της Στοάς», επειδή οι μαθητές του Ζήνωνος συνήθιζαν να παρακολουθούν τις παραδό­σεις του στην «Ποικίλη Στοά», η οποία ήταν διακοσμημένη με εικόνες του Πολυγνώτου.

Επειδή η στωική φιλοσοφία διαμορφώθηκε στο διάστημα αρκετών αιώνων, ήταν επόμενο στην εξέλιξη της να παρουσιάσει διακυμάνσεις και αποκλίσεις από την αρχική διατύπωση της. Βέβαια, δεν είμαστε σε θέση σήμερα εμείς να παρακολουθήσαμε λεπτομερώς την εξέλιξη της στωικής φιλοσοφίας κατά τις διάφορες φάσεις της ανάπτυξης της, καθόσον, αν εξαιρέσαμε τα συγ­γράμματα του Σενέκα, του Επίκτητου και του Μάρκου Αυρηλίου, που έχομε στην διάθεση μας, από το έργο των απολογητών της αρχαίας και της μέσης Στοάς λίγα αποσπάσματα έφτασαν ως εμάς. και οι πληροφορίες που έχομε για τις ιδέες των είναι έμμεσες. Ίσως ο καλύτερος τρόπος, για να παρου­σιάσει κανείς την φιλοσοφία των Στωικών με τρόπον εύληπτο και συναφή, θα ήταν να σταθεί σε ορισμένες έννοιες που απετέλεσαν βασικούς άξονες της διδασκαλίας των κατά την ανάπτυξη της μέσα στον χρόνο. Τέτοιες έννοι­ες είναι: η αρετή και η απάθεια, η ειμαρμένη και η ελευθερία, η φύση και η συμπάθεια.

Πηγή: ekivolos.gr, Θ. Πελεγρίνη ''Οι πέντε εποχές της Φιλοσοφίας''

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης: Η φιλοσοφία των Στωικών. Οι έννοιες: αρετή, απάθεια, ειμαρμένη, ελευθερία, φύση, συμπάθεια

Παραδοσιακά Ξεροτήγανα

Το Περιβόλι της Κρήτης

Παραδοσιακά Ξεροτήγανα

 http://tinyurl.com/bq9fzmu

Εορταστικό γλύκισμα όλης της Κρήτης που καταναλώνεται παραδοσιακά τη Πρωτοχρονιά αλλά βρίσκεται και όλο το χρόνο σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις με τους γάμους και τις βαφτίσεις να έχουν τη πρώτη θέση στη κατανάλωσή του.

Τα ξεροτήγανα φτιάχνονται με μια απλή ζύμη για φύλλο, όμοια με τη ζύμη που φτιάχνομε τα τυροπιτάκια και τα χορτοπιτάκια.

Παραδοσιακά το φύλλο ανοίγεται πάνω στο μεγάλο τραπέζι - της κουζίνας- χρησιμοποιώντας το "ξυλίκι" και πολύ αλεύρι.

Αφού το φύλλο γίνει αρκετά λεπτό, κόβεται σε στενές λωρίδες οι οποίες πέφτουν σε βαθύ τηγάνι με καυτό λάδι.

Το τηγάνισμα διαρκεί ελάχιστα και το ξεροτήγανο βγαίνει απ το τηγάνι και αφήνεται να στραγγίξει το περίσσιο λάδι που έχει πάρει στο τηγάνισμα.

Οταν το τηγάνισμα όλων έχει ολοκληρωθεί αρχίζει το "μελίτωμα", η διαδικασία που βουτάμε άλλη μια φορά ένα ένα ξεροτήγανο στο σιρόπι που έχωμε φτιάξει με βάση το μέλι.

Το ξεροτήγανο "μελιτωμένο" αποτίθεται στή πιατέλα και καρυκεύεται με κανελογαρύφαλα τριμμένα και καβουρντισμένο σουσάμι.

 

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά.

Κινέζος εργάτης ζητά βοήθεια μέσω ενός παιχνιδιού

Θεέ μου, πόσο αδιάφορα μπορεί να διαβάσουν όλοι αυτό το μήνυμα?
Πόσοι που θα το διαβάσουν θα συνεχίσουν να αγοράζουν κινέζικα είδη, απλά γιατί είναι φτηνά, χωρίς ούτε μία στιγμή να σκεφτούν, ότι για να είναι αυτά τα είδη φτηνά, δεν αφορά την καλή πρόθεση των κατασκευαστών, αλλά ίσα ίσα την κακή τους πρόθεση, την αγνωμοσύνη τους, την ελεεινή αντιμετώπισή τους στην ίδια την ζωή...
Κάπως έτσι αύριο θα αγοράζουν και τα ελληνικά προϊόντα… Ήδη οι ώρες εργασίας αυξήθηκαν τραγικά, οι μισθοί είναι γελοίοι πια και εδώ…
Τι σημασία έχει το που…σημασία έχει το πώς…

Οι Κινέζοι, οι Έλληνες, οι Λαοί ..
ο κομμουνισμός...ο ναζισμός...τα άθλια εκείνα ιδανικά της λαιμαργίας...

Το Σύμπαν τους χωράει όλους, σίγουρα...
Έχει μεγάλη Καρδιά μεν, αλλά και μια τεράστια Μνήμη...
Τους θυμάται όλους...
Γι' αυτό μπορώ να σας διαβεβαιώσω...

Σας το είπα ότι ο πόλεμος πια θα γίνεται για την Ψυχή μας...Εκεί στοχεύουν...
Και αν μέσα στην ανθρώπινη μηχανή υπάρχει έστω και μια Σπίθα Φωτός, με την εξαθλίωση θα σβήσει κι αυτή...
Δεν τους ενδιαφέρει το χρήμα πια...
Τους ενδιαφέρει να μετατρέψουν τον Πλανήτη, από πεδίο Ανθρώπων, σε πεδίο ρομπότ!

Δεν ξέρω αν αυτό το γράμμα απευθύνεται σε ανήξερους...Όποιος πει σήμερα "δεν το γνωρίζω" λέει ψέματα...
Αυτό το γράμμα απευθύνεται σ' αυτήν την Σπίθα Φωτός που καίει ακόμα μέσα μας...
Και πριν προλάβει να γίνει στάχτη, ας την προφυλάξουμε, περισσότερο κι από τα μάτια μας...

για τα παιδιά όλου του Κόσμου, αυτή η Σπίθα Φωτός χρειάζεται να διαφυλαχτεί...
Και ο μόνος που μπορεί να το κάνει είναι η Καρδιά μας!

♥ ♥ ♥

<<<...Κινέζος εργάτης ζητά βοήθεια μέσω ενός παιχνιδιού
Όταν η Τζούλι Κιθ από το Όρεγκον των ΗΠΑ άνοιξε το κουτί με το παιχνίδι που αγόρασε για το παιδί της, σίγουρα δεν περίμενε να βρει μια επιστολή – έκκληση για βοήθεια από έναν Κινέζο εργάτη. Μέσω του γράμματός του, που είχε κρύψει μέσα στο κουτί, ο εργάτης θέλησε να γνωστοποιήσει στο δυτικό κόσμο για τις άθλιες συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονται οι άνθρωποι στη χώρα του.

Όπως μεταδίδει η Daily Mail, η 42χρονη Aμερικανίδα ανακάλυψε το γράμμα ανάμεσα στα φελιζόλ της συσκευασίας του παιχνιδιού. «Δεν περίμενα να βρω μια απεγνωσμένη έκκληση για βοήθεια από έναν Κινέζο εργάτη ο οποίος αναγκάζεται να φτιάχνει πράγματα κάτω από βίαιες συνθήκες», ανέφερε η γυναίκα.

«Δεν αντέχω άλλο. Βοηθήστε μας! Χιλιάδες άνθρωποι κάτω από τον Κινεζικό Κομουνισμό θα σας ευχαριστούν και θα σας θυμούνται για πάντα», έγραφε ο Κινέζος εργάτης, σημειώνοντας ακόμη ότι οι εργάτες στο εργοστάσιο όπου δουλεύει, εργάζονται 15 ώρες την ημέρα, χωρίς αργίες και Σαββατοκύριακα και αμείβονται με 1,61 δολάρια το μήνα.

Ο εργάτης προέτρεπε όποιον βρει το γράμμα να το παραδώσει στην Παγκόσμια Οργάνωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, χαρακτηρίζοντας τα εργοστάσια παιχνιδιών της Κίνας, «στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας».

Η διευθύντρια στο Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κίνας, Σόφι Ρίτσαρντσον, δήλωσε στο Oregonian ότι η καταγωγή ή η αυθεντικότητα της επιστολής δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί.

«Νομίζω ότι είναι δίκαιο να πούμε ότι οι συνθήκες που περιγράφονται στην επιστολή είναι αληθινές με όσα γνωρίζουμε σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα εργασίας», ανέφερε.>>>

http://tvxs.gr/news/kosmos/

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ

Bigbook.gr

   

Αποφάσισα να γράψω αυτό το βιβλίο όταν η Αλίκη, η κόρη μιας αγαπημένης μου φίλης, έγινε δεκατεσσάρων ετών. Ήθελα να συμβάλω με όποιον τρόπο μπορούσα στην ευτυχία της σ αυτή τη Χώρα των θαυμάτων που είναι ο κόσμος. 

Η ιδέα πήρε συγκεκριμένο σχήμα όταν διάβασα τα σχολικά εγχειρίδια της φιλοσοφίας που διδάσκονται στη β΄ τάξη του γενικού λυκείου: μου φάνηκαν εξαιρετικά καλογραμμένα και βαθυστόχαστα, αλλά δυσνόητα για τα παιδιά. Πιστεύω ότι πρέπει να αρχίσουμε από διαφορετική αφετηρία και να ακούσουμετα ερωτήματα που θέτουν οι έφηβοι: τι είναι η φύση; τι είναι η ανθρώπινη κοινωνία, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η λογική. Ύστερα, να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε τοποθετώντας τη φιλοσοφία σ ένα πλαίσιο γενικών γνώσεων και λαμβάνοντας υπόψη την ανυπομονησία που αποτελεί γνώρισμα της εφηβικής ηλικίας. Δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι οι σημερινοί έφηβοι είναι πολύ εξυπνότεροι και πιο πληροφορημένοι από εμάς όταν ήμασταν έφηβοι στη δεκαετία του 1970. 

Αυτό το βιβλίο απευθύνεται λοιπόν στους πολύ νέους και, γιατί όχι, σ εμάς τους όχι-και-τόσο νέους που συχνά νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα, ενώ δεν ξέρουμε τίποτα.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=215206

Ραδίκια

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_2351.html

Ραδίκια

Ραδίκι (Cichorium intybus) Κιχώριον τό έντετμημένον οίκ. Συνθέτων (Compositae).

Πρόκειται έδώ, γιά το άγριο ραδίκι του βουνού, το πραγματικό ραδίκι, πού είναι περιζήτητο γιά τις διαιτητικές καί θεραπευτικές του ιδιότητες.
Τό άγριο ραδίκι είναι τονωτικό μέ τις πικρές του ουσίες.

Η ευεργετική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό δέν φαίνεται αμέσως.
Τά αποτελέσματα τής ευεργετικής επιδράσεως του ραδικιοϋ φαίνονται ύστερα άπό μακριά χρήση του.
Τά φύλλα το ραδικιού τονώνουν τήν πέψη (αναζωογονούν τις πεπτικές δυνάμεις ύστερα άπό πυρετούς).
Διεγείρουν έξ άλλου τήν όρεξη καί δρουν διαλυτικά καί ευεργετικά γιά τό συκώτι καί τή χοληδόχο κύστη καί τά εντόσθια.
Είναι καθαρτικά στίς παθήσεις του δέρματος (λειχήνες, κοκκινίλες κλπ.
Είναι καί αντιπυρετικά.
Τά καλά φύλλα τοΰ ραδικιου — τά τρυφερά — επιδρούν ήπακτικά όταν τρώγονται ως σαλάτα.
Χρησιμοποιείται τό ραδίκι κυρίως ώς σαλάτα βραστή (ή ώμή, τρυφερών φύλλων, γιά τό σκοπό πού είπαμε παραπάνω) καί ώς εγχυμα τών φύλλων (10 γρ. σέ ένα κιλό νερό) καί τής ρίζας (20 γρ. στό κιλό).
Φαρμακευτικώς γίνεται εκχύλισμα (1-5 γραμ.) καί σιρόπι σύνθετο του ραδικιου (μαζί μέ άλλα αρωματικά φυτά) — σύμφωνα μέ τις φαρμακευτικές οδηγίες — Χυμός άπό φρέσκο ραδίκι πίνεται σέ ποσότητα ενός μικρου κουταλιου τέσσερις φορές τή μέρα.
Γίνεται πιο δραστικό όταν συνδυάζεται μέ τό Γάλιο.
Η χημική σύνθεση του ραδικιου είναι: Φύλλα: λεύκωμα, ζάχαρη, χλωροφύλλη, πικρές ουσίες καί διάφορα αλάτια, μεταξύ τών οποίων τό νιτρικό κάλιο καί αλάτια κοβαλτίου.
Η ρίζα περιέχει «Ίνουλίνη».

Πηγή: diaita-express.com