Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Αγκινάρες στο φούρνο με κοτόπουλο


 
 
Αγκινάρες στο φούρνο με κοτόπουλο
Πλούσιο γεύμα σε θρεπτική αξία και γεμάτη γεύση

• 15 κρεμμύδια κοκκάρια ολόκληρα
• μπόλικα καρότα κομμένα σε μπαστουνάκια
• Κλαράκια σέλερι κομμένο σε μπαστουνάκια
• 10 σκελίδες σκόρδο
• 1 κόκκινη πιπεριά κομμένη σε χοντρά κομμάτια
• 1 κίτρινη πιπεριά κομμένη σε χοντρά κομμάτια
• μείγμα από μαύρο, άσπρο και κόκκινο πιπέρι
• φρέσκο θυμάρι
• 10 μανιτάρια κομμένα στα 4
• αλάτι
• 7 Αγκινάρες καθαρισμένες όπως οι πατάτες
• Μισό νεροπότηρο ηλιέλαιο
• Ελαιόλαδο
• 6 Φιλέτα κοτόπουλου ή μπουτάκια
• Ψιλοκομμένο δεντρολίβανο
Σε καυτό νερό που βράζει ζεματάτε τις αγκινάρες μαζί με λίγο αλάτι για περίπου 10 λεπτά. Όσο βράζουν, σε άλλη κατσαρόλα ρίχνετε το ηλιέλαιο, το ελαιόλαδο, περιμένετε να ζεσταθούν και ρίχνετε τα φιλέτα κοτόπουλου να τσιγαριστούν. Γυρίζετε μέχρι να ροδίσουν και οι 2 πλευρές.

Αποσύρετε τις αγκινάρες από την κατσαρόλα, τις βάζετε σε ένα μπολ και τις αφήνετε στην άκρη.
Μόλις τσιγαριστούν τα κομμάτια κοτόπουλου, προσθέτετε μέσα τις αγκινάρες, ανακατεύετε και αφήνετε για περίπου 10 λεπτά να πάρουν χρώμα. Προσθέτετε το δεντρολίβανο.

Σε ένα γουόκ, ρίχνετε ελαιόλαδο, τα κοκκάρια και τα αφήνετε να σοταριστούν. Προσθέτετε τα καρότα, το σέλερι, το σκόρδο, ανακατεύετε και ρίχνετε τις πιπεριές.

Προσθέτετε το μείγμα από πιπέρια, το φρέσκο θυμάρι και ανακατεύετε. Ρίχνετε τα μανιτάρια, προσθέτετε αλάτι, αφήνετε για λίγο να βράσουν και κατεβάζετε από τη φωτιά.

Αδειάζεται σε ένα ταψί το κοτόπουλο με τις αγκινάρες, από πάνω τα λαχανικά το βάζετε στο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 45 λεπτά.

sidagi.gr

Φυστίκια Αιγίνης, μια πλήρης τροφή

http://proionta-tis-fisis.blogspot.com/2013/01/blog-post_6175.html

Φυστίκια Αιγίνης, μια πλήρης τροφή για τη χοληστερίνη, την καρδιά και τα μάτια.

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μορ. βιολόγος, medlabnews.gr
Τα κελυφωτά φιστίκια είναι από τους καλύτερους ποιοτικά και πιο νόστιμους ξηρούς καρπούς. Έχουν χαρακτηριστεί ως ΣΟΥΠΕΡ ΤΡΟΦΗ και όχι άδικα. Ανατρέχοντας στη θρεπτική τους αξία βλέπουμε ότι αποτελούν από τα λίγα τρόφιμα, τα οποία σε μικρή ποσότητα μας δίνουν πληθώρα ευεργετικών συστατικών. Η φιστικιά είναι φυλλοβόλο δέντρο του γένους Πιστακία και της οικογένειας των Ανακαρδιοειδών. Η καταγωγή της είναι από το Ιράν και σήμερα καλλιεργείται ευρύτατα από την Ασία μέχρι τις Μεσογειακές χώρες και την Αμερική για το καρπό της, το φιστίκι. Το ύψος του δέντρου φτάνει τα 10 μέτρα με πλούσια διακλάδωση με κλαδιά που έχουν χρώμα σταχτί.
Τα φύλλα του είναι δερματώδη και σύνθετα. Οι ταξιανθίες της φιστικιάς σχηματίζουν τσαμπιά από μικρά άνθη. Οι φιστικιές είναι αρσενικά και θηλυκά δέντρα, με τα αρσενικά να ανθίζουν νωρίτερα. Έτσι η γύρη συλλέγεται και συντηρείται σε ψυγεία, και ρίχνεται αργότερα στα θηλυκά άνθη με τη μορφή ραντίσματος (τεχνητή επικονίαση).
Ο καρπός του δέντρου έχει μήκος 1-2 εκατοστά και το περικάρπιο είναι δερματώδες και έχει πράσινο χρώμα, ενώ το εσωτερικό (ενδοκάρπιο) είναι ξυλώδες και σκληρό. Όταν ωριμάσει το περικάρπιο τότε γίνεται ωχρό, σχίζεται και πέφτει αφήνοντας το ενδοκάρπιο που με τη σειρά του ανοίγει αφήνοντας να φανεί η εσωτερική ψίχα. Αυτή έχει χρώμα πράσινο και περιβάλλεται από λεπτό φλοιό ρόδινου χρώματος (περισπέρμιο). Οι καρποί της φιστικιάς σχηματίζουν ολόκληρα τσαμπιά.


Οι πρώτες φιστικιές ήρθαν στην Αίγινα στα τέλη του 19ου αιώνα και αρκετές φιστικιές φυτεύτηκαν στο νησί μεταξύ 1920 και 1940, αφού είχε ήδη παρατηρηθεί η καλή εδαφική προσαρμογή του δένδρου και η δυνατότητα προσπορισμού αξιόλογου εισοδήματος.
Tα φρέσκα ελληνικά φιστίκια Αιγίνης και Μεγάρων είναι από το 1994 προϊόν Π.Ο.Π. (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης), για να προστατευτεί από τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Πρόκειται πράγματι για ένα μοναδικό προϊόν, αφού ένας σπάνιος συνδυασμός ικανού αριθμού παραγόντων του δίνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που το έχουν καταστήσει διάσημο.
Στην αγορά, τα φρέσκα ελληνικά φιστίκια Αιγίνης, αλλά και αυτά των άλλων περιοχών, όπως τα Μέγαρα, η Φθιώτιδα, η Χαλκιδική και η Εύβοια, βγαίνουν στις αρχές Σεπτεμβρίου. Εισάγουμε όμως και πολλά φιστίκια τύπου Αιγίνης κυρίως από το Ιράν και τη Συρία, που θεωρούνται εξίσου καλής ποιότητας με τα ελληνικά. Εισαγωγές γίνονται και από την Αμερική, αλλά η γεύση αυτών των φιστικιών διαφέρει κατά πολύ από αυτήν των Αιγίνης που γνωρίζουμε. Το Ιράν έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή στο κόσμο. Ακολουθούν οι Η.Π.Α., η Τουρκία και η Συρία. Η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη και έκτη στον κόσμο με 9.500 τόνους ετησίως.

Τα φιστίκια χαρακτηρίζονται σαν μια σούπερ, συμπυκνωμένη τροφή. Είναι από τα λίγα τρόφιμα τα οποία σε μικρή ποσότητα μας δίνουν πληθώρα ευεργετικών συστατικών. Πιο συγκεκριμένα, μια μόλις χούφτα καλύπτει ένα σημαντικό ποσοστό των ημερήσιων αναγκών σε ενέργεια, καλά μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, φυτικές ίνες, βιταμίνες (ιδιαιτέρως το συμπλέγματος Β), μέταλλα και ευεργετικά αντιοξειδωτικά συστατικά.
Ακόμη και 25 γραμμάρια φιστίκια είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και περιέχουν 10 τοις εκατό από τις ημερήσιες ανάγκες σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία όπως η βιταμίνη B6, θειαμίνη, μαγνήσιο, φωσφόρο και χαλκό και φυτικές ίνες. Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές στερόλες, ουσίες που αποδεδειγμένα σήμερα μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση της χοληστερόλης. Αντιοξειδωτικά, τα οποία γνωρίζουμε ότι μας προστατεύουν από τη γήρανση και νοσήματα όπως τα καρδιαγγειακά. Βιταμίνης Β6, η οποία μειώνει τα επίπεδα της ουσίας ομοκυστείνης, μιας ουσίας που σχετίζεται με την εμφάνιση αθηρωματικών πλακών και αρτηριοσκλήρυνσης. Κι όλα αυτά με μόλις 170 θερμίδες ανά μερίδα περίπου 30 γραμμαρίων! Μπορούμε δηλαδή να καλύπτουμε ένα σημαντικό μέρος των ημερησίων αναγκών μας σε θρεπτικά συστατικά με φυσικό τρόπο, ειδικά αν τα απολαμβάνουμε άψητα και ανάλατα.

Διατροφικές πληροφορίες ανά 100g
  • Ενέργεια 574kcal 
  • Λίπος 51.6g 
  • Πρωτεΐνη 17.6g 
  • Υδατάνθρακες 11.6g 
  • Ουγγρικα λιπαρα οξεα: 42.4g 
  • Φυτικες ινες 10.5g 
  • Βιταμίνη Α 0.025mg 
  • Βιταμίνη Β1 0.69mg 
  • Βιταμίνη Β2 0.2mg 
  • Βιταμίνη Β3 1.45mg 
  • Βιταμίνη Β5 1.19mg 
  • Βιταμίνη B6 0.25mg 
  • βιταμίνη Β7 0.018mg 
  • Φολικό οξύ 58mg 
  • Βιταμίνη Ε 5.2mg 
  • Βιταμίνη C 7mg 
  • Ασβέστιο 136mg 
  • Κάλιο 1020mg 
  • Μαγνήσιο 158mg 
  • Φώσφορος 500mg 
  • Νάτριο 6mg 
  • Σίδηρος 7.3mg 
  • Ψευδάργυρος 1.4mg 
Τα φιστίκια Αιγίνης, εκτός του ότι είναι απολαυστικά, μπορούν ταυτόχρονα να μειώσουν τον κίνδυνο για καρδιακά προβλήματα, αφού έρευνα που έγινε στην Πενσιλβάνια έδειξε ότι καταναλώνοντας 40 γραμμάρια φιστίκια Αιγίνης την ημέρα για 4 εβδομάδες και διπλασιάζοντας την ποσότητα για 4 επιπλέον εβδομάδες, η LDL χοληστερόλη πέφτει κατά 9% το πρώτο διάστημα και 12% το επόμενο. Η κατανάλωση φιστικιών και τα δύο αυτά διαστήματα μείωσε κατά 15% τα επίπεδα της ιντερλευκίνης – 1, ενός δείκτη φλεγμονής που αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιακές παθήσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί τα φιστίκια έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη και υψηλή σε ακόρεστα, ενώ δεν περιέχουν καθόλου λιπαρά οξέα. Μια πρόσφατη έρευνα επιβεβαιώνει ότι η καθημερινή κατανάλωση φιστικιών βοηθάει στην μείωση της πίεσης.
Mελέτες έρχονται να πιστοποιήσουν είναι το ότι τα κελυφωτά φιστίκια περιέχουν τα συστατικά λουτεΐνη και ζεαξανθίνη, τα οποία έχουν ευεργετική επίδραση στα μάτια μας. Συγκεκριμένα, έχουν την ιδιότητα να απορροφούν την ακτινοβολία που καθημερινά δέχεται ο οφθαλμός, προστατεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τα μάτια μας από τη γήρανση.
Τα φιστίκια δεν μπορεί να θεωρείται ως τροφή για δίαιτα, αλλά, όπως φαίνεται από τις πιο πρόσφατες έρευνες, μπορεί να σε αδυνατίσουν. Έρευνες δείχνουν ότι κόβουν την όρεξη και δεν ανεβάζουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Επιπλέον, μία αμερικανική έρευνα έδειξε ότι άτομα που περιλάμβαναν φιστίκια στη διατροφή τους δεν πήραν βάρος, ενώ είδαν και πτώση στα επίπεδα τριγλυκεριδίων στο αίμα. Τα φιστίκια περιέχουν τα λεγόμενα καλά μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, που φαίνεται ότι συμβάλλουν και στη μείωση λίπους στο στομάχι. Επιπλέον, είναι καλή πηγή πρωτεΐνης και ο συνδυασμός πρωτεΐνης και λίπους είναι ιδανικός για να κόψει την όρεξη.

Τα αγοράζουμε ολόκληρα με το κέλυφος ή μόνο την ψίχα, ψημένα ή άψητα, αλατισμένα ή ανάλατα, αλλά και φρέσκα. 
Τα καλύτερα: Πρέπει, όταν τα αγοράζουμε, να είναι λίγο ανοιχτά και ο καρπός τους να μην έχει τρύπες. Τα καλύτερης ποιότητας είναι φυσικά ανοιχτά από τη μύτη και όχι από το πλάι, όπως είναι αυτά που είναι τεχνητά ανοιγμένα, οι λεγόμενες τσιμπίδες.
Στην Αίγινα είναι πια θεσμός και το φεστιβάλ φιστικιού που διοργανώνουν τον Σεπτέμβριο οι τοπικοί φορείς.


alttherapy.blogspot.gr
Οι πληροφορίες που δίδονται έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας η την επίσκεψη σε άλλον ειδικό της υγείας Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας

Καταπολεμήστε το ... άγχος

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-
 
Εφημ. ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ  11/10/2003
Καταπολεμήστε το ... άγχος

Σήμερα... 23/1



ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Ήτανε μια φορά- Νίκος Ξυλούρης


Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ

Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί

Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή
τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί

Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου

Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά

Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ' αφήνει έρμη και μοναχή

Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά

Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν' ανάβει και φονικό

Πετσέτες κουζίνας και σφουγγαράκια


 
 Πετσέτες κουζίνας και σφουγγαράκια

Τα υγρά πανάκια που χρησιμοποιείτε στην κουζίνα είναι πόλος συγκέντρωσης για τα βακτηρίδια και το μέσον που τα βοηθά να εξαπλωθούν.

· Χρησιμοποιείτε πετσέτες κουζίνας και αλλάζετε τες πολύ συχνά.

· Ξεκινήστε να χρησιμοποιείτε άλλο πανάκι για τα πιάτα και άλλο για τα χέρια σας.

· Μάθετε να έχετε διαφορετικό πανάκι που καθαρίζετε τις συσκευές και άλλο για τον πάγκο της κουζίνας που ακουμπάτε τα τρόφιμα για να προετοιμάσετε το φαγητό.

· Φροντίζετε να καθαρίζετε και, κυρίως, να στεγνώνετε πολύ καλά το σφουγγαράκι κουζίνας.

homedesignbyelkal.blogspot
.com

Κρόκος Κοζάνης


 Κρόκος Κοζάνης: “Θησαυρός” για την υγεία!
Ο κρόκος, ή αλλιώς το σαφράν ή η ζαφορά, προέρχεται από το φυτό Crocus sativus (κρόκος ο ήμερος) και αποτελεί ένα από τα πιο σπάνια και ακριβότερα μπαχαρικά στον κόσμο. Είναι γνωστός για τις γευστικές, αρωματικές και θεραπευτικές του ιδιότητες, όπως επίσης για το έντονο κίτρινο χρώμα που δίνει. Πέρα από την Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα την Κοζάνη, ο κρόκος παράγεται και σε ακόμα λίγες χώρες του κόσμου, όπως στην Ινδία, στο Μαρόκο, στο Ιράν και στην Ισπανία. Ωστόσο, ο κρόκος Κοζάνης αξιολογείται ως καλύτερης ποιότητας σε σύγκριση με αυτόν των άλλων χωρών. Στο εμπόριο, λοιπόν, θα το βρείτε σε συσκευασίες των 0,5, 1, 2, 4, 28 γραμμαρίων και κοστίζει περίπου 2,5 ευρώ το γραμμάριο.

Ο κρόκος Κοζάνης αποτελεί πολύ καλή πηγή βιταμίνης C, σιδήρου, μαγνησίου, μαγγανίου και καλίου, ενώ περιέχει πολύ μικρή ποσότητα υδατανθράκων και λίπους. Επιπλέον, περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β, τα καροτένια α, β και γ, λυκοπένιο, ζεαξανθίνη και ισχυρά αντιοξειδωτικά, τα οποία αποτελούν και συστατικά του, δηλαδή η κροκίνη, η πικροκροκίνη, η σαφρανάλη και η κροκετίνη.

Οι φαρμακευτικές ιδιότητες αυτού του μπαχαρικού είναι πολύ αξιόλογες, και όχι άδικα. Έχει αντιοξειδωτική, αντιγηραντική και αντικαρκινική δράση, χάρη στα φυτοχημικά που περιέχει, τα οποία καταστρέφουν τις ελεύθερες ρίζες του οργανισμού. Παρουσιάζει αντικαταθλιπτικές και ηρεμιστικές ιδιότητες και παράλληλα, ενισχύει την εγκεφαλική λειτουργία και τη μνήμη (ήδη στην Ιαπωνία υπάρχει σχετικό σκεύασμα), και έχει ευεργετική δράση σε άτομα που πάσχουν από άνοια ή Αλτσχάιμερ. Εμφανίζει αντιθρομβωτική δράση και μειώνει τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα.
Επιπλέον, φαίνεται να βοηθάει σε κρίσεις άσθματος, στο προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο, στη ναυτία, σε πεπτικές διαταραχές, στις ενοχλήσεις κατά την οδοντοφυΐα (στην Ευρώπη κυκλοφορεί σχετικό σκεύασμα) και στη μείωση της ακμής. Επίσης, λειτουργεί ως παυσίπονο και επουλωτικό, ενώ συγχρόνως τονώνει και δυναμώνει τον οργανισμό. Τέλος, είναι γνωστό από την αρχαιότητα για τις αφροδισιακές του ιδιότητες, καθώς ο κρόκος συνδέεται με τον έρωτα και τη γονιμότητα.

Προμηθευτείτε, λοιπόν, τον κρόκο Κοζάνης και χρησιμοποιήστε τον στα φαγητά, στα γλυκά και στα ροφήματά σας. Είναι ιδανικός για φαγητά όπως το ρύζι, τα ζυμαρικά, τις πατάτες, το κοτόπουλο, το αρνί, τις ψαρόσουπες και τα όσπρια, ενώ παράλληλα ταιριάζει σε γλυκά, όπως το κέικ, το παγωτό και το τσουρέκι. Μπορεί να προστεθεί στο νερό, στο γάλα και στο τσάι, χαρίζοντας το λεπτό του άρωμα και τη πικάντικη γεύση του. Προσοχή, όμως, στην ποσότητα που θα χρησιμοποιήσετε, καθώς μπορεί να αλλοιώσει τη γεύση του φαγητού και σε μεγάλες ποσότητες θεωρείται τοξικός για τον οργανισμό.

iator.gr

Μινωική Κρήτη

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/arxaiwn-politismwn/minwikh-krhth.html

Μινωική Κρήτη

Πριν 3500 περίπου χρόνια σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ή 13500 χρόνια σύμφωνα με τους τολμηρούς ερευνητές, ανάμεσα σε Ελλάδα, Αίγυπτο, Κύπρο και Ιταλία, άνθιζε ένας πολιτισμός που έμελλε να επηρεάσει όλους τους μετέπειτα πολιτισμούς της Ευρώπης. Στο νησί της Κρήτης, ο γνωστός Μινωικός πολιτισμός, έβαζε τη σφραγίδα του στο πέρασμα των χρόνων.
Creat 1Ας πάμε λίγο πίσω στο χρόνο, περίπου στην 6η χιλιετηρίδα π.χ. Τότε, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους , ήρθαν στην Κρήτη, από τη θάλασσα μικρές ομάδες ανθρώπων που σιγά σιγά οργανώθηκαν σε παρειές ή σε κράτη. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν ηλιοκαμένο δέρμα, μαύρα μαλλιά και σκούρα μάτια. Αργότερα μια δεύτερη ομάδα κατοίκησε το νησί (η Ευρωπαϊκοί ή Αλπινο-δηναρική). Ένα τρίτο κύμα αποικισμού έγινε αργότερα από την Ανατολή από ανθρώπους ψηλής κορμοστασιάς και με καστανό τρίχωμα.

Αφού ενώθηκαν και συγχωνεύτηκαν οι διάφοροι πληθυσμοί, στα τέλη του 3000, η Κρήτη άρχισε να αναζητά διεξόδους στο εμπόριο, πρώτες ύλες και νέες ιδέες. Έτσι έφτασε στην Αίγυπτο, στην Ιταλία, την Κύπρο, την Κυλικία, τη Συρία. Έτσι επιτυγχάνει ειρηνικά μια κοινωνική εξέλιξη που άρχισε στην Κρήτη γύρω στο 2500π.χ.

Μινωική Κρήτη
Εμείς θα επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας γύρω στο 1500π.χ., λίγα χρόνια μετά την καταστροφή που υπέστη ο πολιτισμός πιθανότατα από έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Έτσι ενώ ο πρώτος πολιτισμός θάβεται στα ερείπια ,φαίνεται ότι η δύναμη του ήταν τέτοια που κατάφερε λίγα χρόνια αργότερα να φτάσει στην μεγαλύτερή του ακμή.

Ας ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο που ήταν οργανωμένη η κοινωνία τους. Καταρχήν ήταν μία πυραμιδική κοινωνία. Στην βάση της πυραμίδας ανήκαν οι πληθυσμοί και τα άτομα που είχαν περιέλθει σε κατάσταση δουλείας. Πιο πάνω ήταν οι δουλοπάροικοι, οι υποτελείς λαοί. Έπειτα υπήρχαν 4 τάξεις, όχι πολύ άκαμπτες, αφού επέτρεπαν το πέρασμα από τη μία στην άλλη. Στην 4η τάξη ανήκαν οι Τεχνίτες ,στην 3η οι καλλιεργητές και οι κτηνοτρόφοι, στην 2η οι πολεμιστές και στην 1η το βασιλικό γένος και οι ιερείς.

Ο ρόλος του βασιλιά είναι διοικητικός, οικονομικός, δικαστικός και στρατιωτικός. Επαγρυπνεί για την εξασφάλιση της δικαιοσύνης, ενώ ο ρόλος του έχει και μεταφυσική χροιά. Ασκεί πολλά από τα καθήκοντα του μαζί με τον κλήρο, ο οποίος, απ' ότι μας επιτρέπουν οι απεικονίσεις να κρίνουμε άνηκε κυρίως στο γυναικείο φύλο. Στην αρχή του διαλόγου του Πλάτωνα που έχει τον τίτλο ‘'Νόμοι'', διαβάζουμε τα παρακάτω: Ο Αθηναίος: ‘'Δεν λες κι εσύ σαν τον Όμηρο ότι ο Μίνωας πήγαινε τακτικά να βρει τον πατέρα του, ότι συζητούσε μαζί του κάθε 8 χρόνια και ότι θεσμοθετούσε τους νόμους των πολιτειών σας σύμφωνα με τις υποδείξεις του;'' Ο Κλεινίας, ο Κρης: ''Σωστά , έτσι λέγεται στην πατρίδα μου. Και ακόμα ότι ο αδερφός του ο Ροδάμανθυς, του οποίου γνωρίζετε το όνομα, ήταν το δικαιότερο ον που υπήρξε ποτέ. Έτσι μπορούμε να πούμε εμείς οι Κρήτες ότι η αυστηρή διαχείριση της δικαιοσύνης ,τον έκανε άξιο αυτού του ένδοξου τίτλου.

Για το βασιλιά τα ανάκτορα ήταν τόποι κατοικίας, ιερά, κέντρα διοικήσεως και διαχειρίσεως. Έχουν ανακαλυφθεί 4 ανάκτορα. Στη Κνωσό, στα Μάλλια, στη Φαιστό και στη Ζάκρο. Πιθανότατα οι τόποι αυτοί ήταν χώροι λατρείας. Οι τόσοι πολλοί θρόνοι της Κνωσού, θα μπορούσαν θαυμάσια να παραμένουν κενοί, όπως οι θρόνοι της Ίσιδος ή άλλοι συμβολικοί θρόνοι διαφόρων θεοτήτων από τη Παλαιστίνη ως την Ινδία. Μάλλον το ανάκτορο της Κνωσού ανήκε σε θεότητες, στις οποίες ο βασιλιάς ερχόταν στις γιορτές με μεγάλη πομπή για να αποδώσει τιμές ή να κάνει θυσίες, ξεκινώντας από μια από τις ιδιαίτερες κατοικίες του. Σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς στέγαζαν τους θεούς καλύτερα από τους ανθρώπους. Υπήρχε αυστηρός προσανατολισμός της προσόψεως των ιερών προς ένα σημείο της ισημερίας.

Ο ιερέας βασιλιάς μεσολαβητής ανάμεσα στο λαό και στους θεούς, έκανε εν ονόματι της Κρήτης όλες τις δημόσιες θυσίες. Σε αυτές τις ιερατικές κοινότητες, ο βασιλιάς πήγαινε για να εγκαινιάσει τον καινούργιο χρόνο, να συνάψει μυστικό γάμο μα τη θεά της φύσης, να εξαγνιστεί. Μαζί με αυτή επαναλάμβανε την αρχέγονη πράξη της δημιουργίας του κόσμου. Ανανεώνει τη συλλογική ευημερία ανανεώνοντας τη βλάστηση και τη χρονιά

Το ιερό το προστάτευε η ιερή αποστολή και τα σύμβολά του: διπλά κέρατα, διπλοί πέλεκυς, ιεροί κόμποι, ο ιερός ταύρος με τα χρυσά κέρατα. Πολλά ιερά σε μετέπειτα εποχές χτίσθηκαν πάνω στα ερείπια των Μινωικών ιερών συνεχίζοντας την προηγούμενη Μινωική Κρήτηθρησκευτική παράδοση.

Ο μύθος θεωρεί το βασιλιά γιο ή ενσάρκωση του υπέρτατου θεού, γονιμοποιό ταύρο και ήλιο ταυτόχρονα. Σύμφωνα με μυθικές παραδόσεις, αναφέρεται η σύλληψη του ηγεμόνα γιου του Διός - Ταύρου και της Ευρώπης. Στο μεγάλο ναό της Κνωσού, γυμνόστηθες ιερείς κράδαιναν φίδια, που τυλιγόταν στα μπράτσα τους. Καμιά φορά οι ιέρειες έβαζαν στο σώμα και στο κεφάλι τους δέρματα ζώων και έκαναν παρέλαση χορεύοντας με τους ήχους της λύρας ή του σείστρου.
Creta 2Στη δεύτερη τάξη ανήκαν οι πολεμιστές. Γι' αυτούς, ο πόλεμος δεν ήταν μόνο ανάγκη αλλά και χρέος. Στη στρατιωτική τους εκπαίδευση, υπήρχαν αδελφότητες και αγώνες μύησης. Έτσι, τους νέους τους εμπιστεύονταν σε ομάδες προγύμνασης, τους έστελναν στις λόχμες, τους έκρυβαν στα φαράγγια, στις σπηλιές, τους κούρευαν, τους έντυναν με σκουρόχρωμα και καμιά φορά με γυναικεία ρούχα, για να ξεπεράσουν τους φόβους τους. Τους υπέβαλαν σε αγώνες ακοντίου, δρόμου, σκοποβολής. Όταν οι νέοι επέστρεφαν με πομπή λάμβαναν επίσημα μαζί με τα άρματα και το ένδυμα του τέλειου άντρα, τον τίτλο του ΄΄ δρομέως΄΄ και όλα τα πολιτικά δικαιώματα μαζί με το δικαίωμα να νυμφευθεί. Ο μαθητευόμενος πολεμιστής πρέπει να υπομείνει τις δοκιμασίες και να δεχτεί τις ικανότητές του πραγματώνοντας ένα άθλο. Οι Κουρήτες, οι Κρήτες μύστες, που τους απεικόνιζαν θωρακισμένους με μπρούτζο, περνούσαν για εφευρέτες της ασπίδας, του πολεμικού χορού και των τελετουργικών αγώνων.

Στην τρίτη τάξη ανήκαν οι καλλιεργητές και οι κτηνοτρόφοι που εξασφάλιζαν τη δική τους ύπαρξη με την εργασία τους και προμήθευαν τα ανάκτορα με αγαθά. Οι χωρικοί της Κρήτης έβαζαν τα προϊόντα του κτήματός τους κάτω από τη προστασία των θεών της γης και του ουρανού. Είχαν ιερά στις κορφές των βουνών, στο βάθος των σπηλαίων και στις πεδιάδες. ¨Ένα γεγονός που κέντριζε το ενδιαφέρον τους ήταν η άφιξη στο χωριό εμπόρων, ειδικευμένων τεχνιτών, θεραπευτών, άτομα δηλαδή που συνεχώς μετακινούνταν. Αυτοί ήταν η επικοινωνία τους με τα άλλα χωριά, με τον υπόλοιπο κόσμο. Οι άνθρωποι αυτοί μετέφεραν εμπορεύματα ,ιδέες, γνώσεις, ειδήσεις. Στα παράλια βέβαια οι χωρικοί ήταν έμποροι και ναυτικοί.

Οι Κρήτες ναυτικοί αλώνιζαν την ανατολική μεσόγειο πάνω σε καρυδότσουφλα για να εμπορευτούν, να ιδρύσουν εμπορικά κέντρα, και αποικίες. Η ταχύτητά τους δεν ξεπερνούσε μερικούς κόμβους την ώρα με πρίμο καιρό. Στην είσοδο μερικών λιμανιών βρίσκουμε καταπληκτικό αριθμό με αμφορείς, στους οποίους οι ναυτικοί θυσίαζαν ένα μέρος του υγρού τους φορτίου, στην ύπουλη θεότητα των κυμάτων. Τα μάτια που ζωγράφιζαν στα σκάφη δεν προορίζονταν για να βρίσκουν μόνο τον καλό δρόμο ανάμεσα στους κινδύνους της θάλασσας αλλά ήταν και μάτια μαγικά. Οι σκαλιστές κεφαλές τεράτων στην πρύμνη, οι φιγούρες στην πλώρη, τα διάφορα χρώματα στο πανί , καθώς και το σχήμα του διπλού κέρατος που είχαν δώσει στο σκαρί του πλοίου δεν ήταν τυχαία. Έπαιζαν προστατευτικό ρόλο. Οι κρήτες ναυτικοί θεωρούσαν την θάλασσα σαν μια γέφυρα κι όχι σαν πεδίο μάχης.

Όσο αφορά τις γυναίκες, δουλειά τους ήταν να κλώθουν και να υφαίνουν. Η κυρία του σπιτιού διαδραμάτιζε πολύ σημαντικό θρησκευτικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό ρόλο. Μόνη ή συνοδευόμενη από τον σύζυγο της , ασχολείται με τις δουλειές των περιβολιών και των χωραφιών. Το όργωμα ήταν γι' αυτούς τελετουργία. Κάθε όργωμα άρχιζε με προσευχή στη θεά της συγκομιδής. Οι Έλληνες της Κλασσικής εποχής απέδιδαν στην προελληνική Κρήτη την προέλευση της γεωργίας και θεωρούσαν την Κρήτη πατρίδα του ήρωα Βουζύνη του ΄΄βου υπό άρατρος ζευξας΄΄. Πινακίδες της Κνωσού πληροφορούν ότι οι Κρητικοί έδιναν ονόματα στα βόδια τους. Το κυνήγι και ο χορός ήταν το μεγάλο πάθος τους. Ο Μίνωας , μας λέει ο μύθος, ήταν κυνηγός με αλάθητο τόξο και καμάκι. Η σημαντικότερη θεά της δυτικής Κρήτης , η Δικτύννα, ήταν θεά του κυνηγιού. Ήταν κατά τα φαινόμενα μια από τις ιδιότητες της αντίστοιχης θεάς της ανατολικής Κρήτης, τη Βριτομάρτις, που ταυτίστηκε αργότερα με την Άρτεμης.

Στη τέταρτη τάξη ανήκαν οι τεχνίτες. Ήταν αυτοί που στα Ελληνικά κείμενα τους ονομάζουν δημιουργούς. Απολάμβαναν δικαιώματα μετακίνησης καθώς όλοι τους χρειάζονταν στις οικοδομές, στη ναυσιπλοία, στον εξοπλισμό, στην τέχνη κ.τ.λ. Τους τεχνίτες, ούτε τους εκτιμούσαν ούτε τους περιφρονούσαν. Τους θεωρούσαν παρειές και δασκάλους. Οι ίδιοι προέβαιναν σε μυήσεις και εφάρμοζαν την ενδογαμία. Οι μεταλλουργοί ειδικότερα ήταν τρομεροί δεξιοτέχνες. Εξήγαγαν μεταλλικές ράβδους και καλλιτεχνικά αντικείμενα στην Αίγυπτο και στην εγγύς Ανατολή. ¨Έβαζαν αινίγματα στους μαθητευόμενους γιατί η γνώση της φωτιάς προϋπόθετε θρησκευτικές ικανότητες.

Ας δούμε λίγο τα έθιμα της Μινωικής Κρήτης. Η μητέρα, μόλις γεννηθεί το παιδί, του δίνει ένα όνομα, λέξη ιερή, που Δε χαρακτηρίζει μόνο τη προσωπικότητά του, αλλά επηρεάζει και το πεπρωμένο του. Επιδίωκαν ακόμη να επισύρουν πάνω στο παιδί την προστασία κάποιας θεότητας. Σε περίπτωση αρρώστιας της μητέρας ή του παιδιού πήγαιναν και οι δύο σε μια πηγή στο βουνό ή σε μια λακκούβα με θαυματουργό νερό μέσα σε κάποια ιερή σπηλιά, έπιναν καθαρό νερό και έκαναν προσφορές.Creta 3

Τα αγόρια και τα κορίτσια από ελεύθερους γονείς όποια κι αν ήταν η ειδικότητά τους υποβάλλονταν σε ομαδικές μυήσεις που αντικαθιστούσε την εκπαίδευση, τον εξαγνισμό, τη δοκιμασία και τη τελειοποίηση. Εμπιστεύονταν τα παιδιά τους όταν πλησίαζαν να γίνουν έφηβοι σε ηλικιωμένους παιδαγωγούς που τα συγκέντρωναν στις ιερές συντεχνίες των Δακτύλων, Κυκλώπων, και των Κουρητών για τα αγόρια και των Αιγών, Άρκτων και Μελισσών για τα κορίτσια. Τα διδασκαλεία όπου γινόταν η μύηση ήταν ανάλογα με τις περιοχές για βοσκούς, σιδηρουργούς, κυνηγούς , μάντεις κ.λ.π. Σκοπός ήταν να μεταμορφώσουν το ατελές αυτό πλάσμα σε τέλειο ον, σε ζωντανό μέλος του κοινωνικού συνόλου.

Όσο αφορά τις νεκρώσιμες τελετές πίστευαν ότι η ψυχή , αμέσως μετά τη ταφή, ξεκινούσε για ένα μεγάλο ταξίδι, πέρα από τις θάλασσες, προς τη χώρα του δύοντος ηλίου. Πίστευαν ότι η ψυχή πήγαινε στα νησιά των Μακάρων όπου οι δυο βασιλιάδες της Κρήτης Μίνωας και Ραδάμανθυς εξακολουθούσαν να βασιλεύουν και να αποδίδουν το δίκαιο. Ήταν τα λεγόμενα Ηλύσια πεδία. Καμιά φορά βρίσκουν βάρκες μέσα σε τάφους. Στη Πρωτομινωική εποχή καίγανε τους νεκρούς αργότερα τους έθαβαν και έκαναν προσφορές. Σε μερικές περιπτώσεις οι τάφοι ήταν ζωγραφισμένοι με κυανό χρώμα που συμβόλιζε τον ουράνιο θόλο. Επίσης κάποιες ξύλινες σαρκοφάγοι ήταν ζωγραφισμένοι με κυανό χρώμα. Λατρευτικά θέματα εμφανίζονται πάνω στους σαρκοφάγους , επιβεβαιώνουν τη σχέση μεταξύ του θείου κόσμου και του κόσμου των νεκρών. Δεν είναι όμως σαφές αν με τις παραστάσεις αυτές εξαίρεται η ιερότητα των νεκρών ή απλώς εξασφαλίζουν την προστασία της θεότητας. Η λατρεία των νεκρών περιλάμβανε ακόμα και χορούς.

Πίστευαν ότι η ψυχή πήγαινε στα νησιά των Μακάρων όπου οι δυο βασιλιάδες της Κρήτης Μίνωας και Ραδάμανθυς εξακολουθούσαν να βασιλεύουν και να αποδίδουν το δίκαιο. Ήταν τα λεγόμενα Ηλύσια πεδία.

Αυτός ήταν ο κόσμος των Μινωιτών. Μακρινός, ίσως λίγο ακατανόητος για μας ,αλλά βαθιά μυστηριακός, ανθρώπινος. Τα χνάρια του, οι κολόνες που κρέμονται από τον ουρανό , τα ανάκτορα, τα ιερά που τα συναντάς σε κάθε γωνιά της Κρήτης ,έχουν μείνει σιωπηλοί μάρτυρες ενός πολιτισμού που χάνεται πολύ βαθιά στο χρόνο, μαντατοφόροι από άλλη εποχή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙA
1.Μινωικός πολιτισμός του Στ. Αλεξίου.
2.Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια του Παύλου Δρανδάκη, τόμος ΙΖ
3.Η καθημερινή ζωή στη Μινωική Κρήτη

Κέικ φρούτων χωρίς ζάχαρη


         Κέικ φρούτων χωρίς ζάχαρη
Bαθμολογία:
       
9 ψήφοι
Προστέθηκε από , 04.02.09

Περιγραφή

Ιδανικό με τον καφέ ή για το πρωϊνό των παιδιών, το γλύκισμα αυτό προσφέρεται για όσους προσέχουν τη διατροφή τους.
Κέικ φρούτων χωρίς ζάχαρη
photo: Sitronella

Τι χρειαζόμαστε:

  • 1 κούπα τριμμένο μήλο
  • 1 κούπα τριμμένο καρότο
  • 1 μεγάλη ώριμη μπανάνα
  • 1 κούπα τριμμένοι ξηροί καρποί
  • 1 κούπα σπορέλαιο
  • 1 κούπα φαρίνα ολικής άλεσης
  • 1 κούπα νιφάδες βρώμης
  • 1 κ.γ. baking powder
  • 2 μεγάλα αυγά
  • 5 κ.σ. φρουκτόζη
1 μεσαία φόρμα κέικ

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

 σημ.  Αν  δεν  ανοίγουν  οι σύνδεσμοι  κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση  πάνω

Αρχαία Ινδία

  Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/arxaiwn-politismwn/arxaia-india.html

Αρχαία Ινδία

Για την καθημερινή ζωή στην Ινδία έχουμε στη διάθεσή μας πολλές πηγές όπως τα κείμενα που περιγράφουν τα ηθικά, θρησκευτικά και κοινωνικά τους καθήκοντα (το Μανάβα Ντάρμα Σάστρα, Αρτα Σάστρα, κλπ), τα εικονογραφημένα μνημεία τους, τα αρχαιολογικά ευρήματα, τη μελέτη των επιγραφών τους, κ.α. έτσι ώστε να μπορούμε να ανασυγκροτήσουμε σήμερα με αρκετή ακρίβεια τη ζωή τους, πόσο μάλλον που πολλά από αυτά τα στοιχεία - έστω και εκφυλισμένα - αποτελούν ακόμα τρόπο ζωής για τη χώρα.
Θρησκεία
India 1Η θρησκεία στην αρχαία Ινδία αποτελεί τη βάση της κοινωνικής δομής και είναι στενά συνδεδεμένη με τη διεξαγωγή των δημοσίων υποθέσεων και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Στην μακραίωνη ιστορία της συναντάμε τον Βεδισμό, την αρχαιότερη μορφή θρησκείας, που εκφράζεται κυρίως με την θυσία, την κατ΄εξοχήν θρησκευτική πράξη, τον Ινδουισμό που αποτελείται από τη βεδική παράδοση και από θρησκευτικά στοιχεία της προ-άρειας Ινδίας και που εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να είναι η επικρατέστερη θρησκεία, τον Βουδισμό που επέφερε μεταρρυθμίσεις ακόμα και στην κοινωνική της δομή, αλλά που κάποια στιγμή έγινε αντικείμενο μεγάλων διωγμών, τους Σιχ, τον Τζαϊνισμό.
Καθοριστικό ρόλο έπαιζαν στη θρησκευτική και κοινωνική τους ζωή οι αντιλήψεις για το δάρμα, το νόμο, το νόμο που διέπει τη φυλή, την κάστα, την οικογένεια, κλπ., το κάρμα (το νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος) και τη μετενσάρκωση. Μια σωστή και πνευματική ζωή σύμφωνη με το δάρμα απέβλεπε στην απελευθέρωση από τον τροχό της Σαμσάρα, του αέναου κύκλου ζωής, θανάτου, επαναγέννησης δηλ. από το κάρμα που δένει τις ψυχές στη μετενσάρκωση.
Κοινωνική δομή
Αρχαία ΙνδίαΗ κοινωνική δομή της αρχαίας Ινδίας βασίζεται σύμφωνα με το δάρμα στο σύστημα των καστών. Δεν πρόκειται για κοινωνικές τάξεις, όπως τις εννοούμε σήμερα ούτε είχαν στη βεδική εποχή τον κληρονομικό χαρακτήρα που απέκτησαν με το πέρασμα του χρόνου. Ο διαχωρισμός σε κάστες βασιζόταν αρχικά στη πραγματική εσωτερική φύση των ανθρώπων και την πνευματική τους εξέλιξη. Γι΄αυτό κάθε κάστα έπρεπε να εκτελεί τα δικά της καθήκοντα και υποχρεώσεις για να συμβάλλει έτσι με τον τρόπο της στην πνευματική πληρότητα της κοινωνίας της οποίας αποτελούσε μέρος.
Οι κάστες ήταν τέσσερις : οι Βραχμάνοι, ιερείς, οι Ξατρίγιας, πολεμιστές και ευγενείς, οι Βαϊσας, έμποροι και βιοτέχνες και οι Σούδρας, εργάτες, χωρικοί. Υπήρχαν επίσης και οι εκτός κάστας, που εξασκούσαν επαγγέλματα που οι άλλοι περιφρονούσαν ή αποδοκίμαζαν.
Καθήκον των Βραχμάνων ήταν να διδάσκουν τις Βέδες - τα ιερά κείμενα - και να κάνουν τις θυσίες. Διαπαιδαγωγούσαν τους νέους και ήταν οι θεματοφύλακες της παράδοσης, η ανώτερη κάστα.
Οι Ξατρίγιας είχαν αναλάβει το έργο της διακυβέρνησης. Με την κατάλληλη εκπαίδευση ανέπτυσσαν τις ηγετικές ικανότητες που ήταν απαραίτητες για την ανάληψη στρατιωτικών ή διοικητικών θέσεων. Σ΄αυτή την κάστα ανήκε συνήθως ο βασιλιάς. Υπήρξαν εποχές στην ιστορία της Ινδίας - κατά το πέρασμα από την βεδική εποχή στην ηρωική γύρω στο 1000 π.Χ. - που οι ξατρίγιας αποτελούσαν την κυρίαρχη κάστα και εκτελούσαν αυτοί τις θρησκευτικές τελετές. Οι δύο μεγάλοι ιδρυτές θρησκειών ο Σιντάρτα Γκωτάμα του Βουδισμού και ο Μαχαβίρα του Τζαϊνισμού ανήκαν σ΄αυτή τη κάστα.
Οι Βαϊσας εξασκούσαν πολλά επικερδή και έντιμα επαγγέλματα και κάποιοι από αυτούς έφτασαν σε ανώτατα αξιώματα. Με την κοινωνική μεταρρύθμιση που προκάλεσαν οι βουδιστικές ιδέες σχημάτισαν ισχυρές συντεχνίες και ένα είδος αστικής τάξης. Ήταν η κάστα που με το πέρασμα του χρόνου συγκέντρωσε τα περισσότερα χρήματα και γι΄αυτό σήκωνε το μεγαλύτερο μέρος από τα οικονομικά βάρη της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για την κάστα των Σούνδρα. Στη βεδική εποχή περιελάμβανε τους μελαψούς αυτόχθονες κατοίκους, αργότερα τους εργάτες, υπηρέτες, μικροϋπαλλήλους, χωρικούς, κλπ. Προστατεύονταν από τους νόμους και οι εργοδότες τους έπρεπε να συνάψουν συμβόλαιο μαζί τους στο οποίο αναφέρονταν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις και των δύο συμβαλλομένων.
Ο βασιλιάς
Η βασική αρχή του κράτους στηριζόταν στο πρόσωπο του βασιλιά. Ο βασιλιάς ενσάρκωνε το θεό Ιντρα, συγκρινόταν με το Ηλιο και ήταν υπεύθυνος για την ευημερία του λαού του χάρις στη ποιότητα των αρετών του και τη δίκαιη διακυβέρνησή του. Έπρεπε να συμμορφώνεται μ΄ένα αυστηρό ωράριο για να μπορεί να αντεπεξέρχεται στα πολυάριθμα καθήκοντά του και να διατηρεί την κανονικότητα της τάξης του κόσμου. Περιβαλλόταν με μεγάλο σεβασμό και ο λαός είχε την ευκαιρία να τον βλέπει στις σημαντικότερες γιορτές, στα προσκυνήματα, στις εκστρατείες.
Ανάμεσα στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του ήταν η προστασία της χώρας από κάθε ξένη επιβουλή, η τήρηση των παραδοσιακών εθίμων και της καθαρότητας της κάστας, η καταπολέμηση της πείνας, η φροντίδα για την καλλιέργεια της γης. Έπρεπε δηλ. να είναι στην υπηρεσία του λαού του, που η ευτυχία του ήταν και δική του.
Ο γάμος - η οικογένεια
Ο οικογενειακός θεσμός έπαιζε σημαντικό ρόλο στην ινδική κοινωνία. Υπάκουε σε κανόνες οι οποίοι ασκούσαν άμεση επίδραση στα άτομα και καθόριζε τη συμπεριφορά τους για όλη τους τη ζωή. Αγόρια και κορίτσια προετοιμάζονταν από τη νηπιακή τους ηλικία για τον οικογενειακό τους ρόλο.
Ο γάμος δεν ήταν προσωπική υπόθεση των ανθρώπων αλλά ενδιέφερε γενικότερα την οικογένεια και την κοινωνία, γι αυτό ήταν ένα θέμα που το τακτοποιούσαν οι γονείς από την παιδική ηλικία των παιδιών τους.

Η ινδική οικογένεια περιελάμβανε μεγάλο αριθμό ατόμων. Εκτός από το ζευγάρι και τα παιδιά, που ήταν συνήθως πολλά, ζούσαν μαζί οι συγγενείς του άνδρα από τη πλευρά του πατέρα του, οι θείοι του, τα ανίψια του, υπηρέτες, δούλοι, εργάτες, τεχνίτες, καλλιεργητές που δούλευαν για την οικογένεια. Επιτρεπόταν η πολυγαμία, περισσότερο όμως από τις άλλες κάστες την εφάρμοζαν οι ξατρίγιας.
Όλα τα μέλη τηρούσαν τους ίδιους κανόνες και υπάκουαν στον αφέντη του σπιτιού, που ήταν ταυτόχρονα ο πατέρας, ο διαχειριστής και ο πνευματικός ηγέτης (γκουρού) της οικογένειας. Όλοι του φέρονταν με μεγάλο σεβασμό.
Οι τέσσερις φάσεις της ζωής
Στη ζωή του Ινδού διακρίνονται τέσσερις φάσεις: της αγαμίας, του οικογενειάρχη, του κατοίκου των δασών και του ασκητή. Αυτοί που ακολουθούσαν κυρίως αυτό το πρόγραμμα ήταν οι Βραχμάνοι.
Η πρώτη φάση ήταν εκπαιδευτική. Ο νέος γινόταν βραχματσάριν. Αφηνε την οικογένειά του και πήγαινε να ζήσει σ΄ένα ερημητήριο μαζί με τον πνευματικό του δάσκαλο (γκουρού) και τις περισσότερες φορές μαζί με άλλους νέους. Ακολουθούσε αυστηρή πειθαρχία και λάμβανε θρησκευτική και επιστημονική αγωγή ενώ ταυτόχρονα υπηρετούσε το δάσκαλό του. Εκτός από τις Βέδες διδασκόταν χημεία, αστρονομία, μαθηματικά και άλλες επιστήμες.
Υπήρχαν επίσης φημισμένα πανεπιστήμια όπως της Ταξίλα, του Μπεναρές, του Μπιχάρ, στα οποία οι νεαροί Βραχμάνοι ολοκλήρωναν τις σπουδές τους.India 2
Μετά το τέλος των σπουδών ο νέος άνδρας επέστρεφε σπίτι του. Ήταν τώρα η σειρά του να δημιουργήσει δική του οικογένεια και να εκπληρώσει τα θρησκευτικά και κοινωνικά του καθήκοντα σύμφωνα με την κάστα στην οποία ανήκε. Αυτή ήταν η δεύτερη φάση, η γκριχάσπα.
Όταν πια παντρευόταν ο πρωτότοκος γιος του και ήταν σε θέση να αναλάβει εκείνος τις ιδιωτικές τελετές για τους προγόνους τους και την φροντίδα των υπολοίπων, ο αρχηγός της οικογένειας μπορούσε να αποσυρθεί από την κοινωνική ζωή και, μαζί ή χωρίς τη σύζυγό του, να ζήσει σαν ερημίτης (βαναπράσθα).
Κάποιοι από αυτούς έφταναν στη πλήρη απάρνηση των εγκοσμίων. Γίνονταν αναχωρητές, περιπλανώμενοι μοναχοί, σαννυάσιν και ζούσαν αποκλειστικά από την ελεημοσύνη. Ήταν αυτοί που έχουν πλέον αποδεσμευτεί από τα δεσμά του κάρμα και των μετενσαρκώσεων. Όλη τους η αληθινή ζωή ήταν εσωτερική. Οι Ινδοί τους εκτιμούσαν και τους σέβονταν σε μεγάλο βαθμό.
Ο ρόλος της γυναίκας
Η οικοδέσποινα κατείχε σημαντικό ρόλο στην οικογενειακή ζωή και είχε την γενική φροντίδα του σπιτιού, όταν δε αποκτούσε γιο η θέση της ήταν πιο ενισχυμένη. Ήταν όμως πάντα εξαρτημένη από τον πατέρα, τον σύζυγο και τέλος τον γιο της. Σπάνια έβγαινε από το σπίτι και πάντα την συνόδευε κάποιος. Δεν προβλεπόταν γι΄αυτή καμιά παιδεία.
Μετά το θάνατο του συζύγου της βρισκόταν σε κατώτερη μοίρα από νομική και κοινωνική άποψη. Στην κάστα κυρίως των ξατρίγιας συναντάμε το εξής έθιμο: η χήρα, την ώρα που αποτέφρωναν το πτώμα του συζύγου της, ανέβαινε με τη θέλησή της στο φλεγόμενο σωρό των ξύλων και καιγόταν ζωντανή. Αυτό θεωρούνταν υπέρτατη απόδειξη συζυγικής πίστης και η γυναίκα αυτή ονομαζόταν σάτι, ενάρετη γυναίκα.
Η γυναίκα όμως στη βεδική εποχή είχε πολύ μεγαλύτερη ελευθερία απ΄ ό,τι τις μεταγενέστερες εποχές. Επενέβαινε στην εκλογή του συζύγου της, εμφανιζόταν στις γιορτές, παρακολουθούσε μαζί με τους άνδρες τις θρησκευτικές τελετές και είχε το δικαίωμα να Αρχαία Ινδίαμορφώνεται και να παίρνει μέρος σε φιλοσοφικές συζητήσεις. Αν έμενε χήρα, μπορούσε να ξαναπαντρευτεί.
Η υγιεινή
Οι Ινδοί έδιναν μεγάλη σημασία στην καθαριότητα και οι Νόμοι του Μανού περιλαμβάνουν έναν αυστηρό κώδικα φροντίδων υγιεινής. Τα σχολεία είχαν στη πρώτη σειρά των προγραμμάτων τους, τους καλούς τρόπους και την σωματική καθαριότητα. Κάθε μέρα οι Ινδοί που ανήκαν στις ανώτερες κάστες έπρεπε να πλένονται και να αλλάζουν ρούχα. Οι δε Βραχμάνοι περισσότερο απ΄ όλους τηρούσαν σχολαστική καθαριότητα στα πάντα, στο σώμα, την τροφή, τις φυσικές ανάγκες. Εντύπωση προξενεί ότι ακόμα και σήμερα, όσοι από τους Ινδούς ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης - στην κυριολεξία στο δρόμο - εν τούτοις φροντίζουν καθημερινά για την ατομική τους υγιεινή. Λούζονται, πλένονται και διατηρούν τα ρούχα τους καθαρά.
Οι γιορτές
Η δημόσια ζωή χαρακτηριζόταν από πολλές θρησκευτικές γιορτές. Υπήρχαν αναρίθμητες γιορτές και μαγικές πράξεις που βοηθούσαν το άτομο στην καθημερινή του ζωή ενώ ο ετήσιος κύκλος των εορτών ρύθμιζε την ομαδική ζωή.
Η πιο σημαντική απ΄ όλες ήταν η θυσία του αλόγου ή ασμαβέδα. Η τελετή αυτή ανάγεται στους βεδικούς χρόνους. Η προετοιμασία της κάλυπτε ένα ή δύο χρόνια και διαρκούσε τρεις ημέρες. Συμμετείχαν σ΄αυτήν όλοι, ο βασιλιάς, οι ιερείς, οι αξιωματούχοι και ο λαός. Απέβλεπε στην ένωση όλου του πληθυσμού με τον βασιλιά, ο οποίος πρόσφερε τη θυσία, και στην εξασφάλιση της ευημερίας της χώρας και των πολιτών.

Άλλη σημαντική γιορτή ήταν η Ντούργκα - Πούτζα προς τιμή της θεάς Κάλι. Για ολόκληρες εβδομάδες οι Ινδοί χόρευαν και τραγουδούσαν. Το κυριότερο μέρος της τελετής ήταν η μεγάλη πομπή κατά την οποία όλες οι οικογένειες έφεραν ομοιώματα της Κάλι και τα έριχναν στον Γάγγη.
Η γιορτή Χόλι ήταν αφιερωμένη στη θεά Βαζάντι και είχε αληθινό χαρακτήρα Σατουρνάλιων.
Οικονομική ζωή
Οι σημαντικότεροι τομείς της οικονομικής ζωής στην αρχαία Ινδία ήταν η γεωργία και το εμπόριο. Λόγω του κλίματος της χώρας έδιναν μεγάλη σημασία στην άρδευση για να εξασφαλίζουν καλύτερη απόδοση στις καλλιέργειες. Το ρύζι ήταν το βασικότερο προϊόν τους. Καλλιεργούσαν επίσης το σιτάρι, το κριθάρι, το ζαχαροκάλαμο, τα όσπρια.
Οι περισσότεροι αγρότες ήταν μικροκτηματίες. Υπήρχαν και μεγάλα κτήματα που ανήκαν ως επί το πλείστον στο κράτος και τους ναούς.
Το εμπόριο διεξαγόταν σε μεγάλη κλίμακα και έπαιζε τεράστιο ρόλο στην οικονομία της Ινδίας. Η μεταφορά των εμπορευμάτων γινόταν από τη θάλασσα και από τους δρόμους όπου κυκλοφορούσαν καραβάνια. Το εξωτερικό εμπόριο ανέρχεται στους πρώτους χρόνους της ιστορίας της και αναπτύχθηκε ακόμα περισσότερο στην εποχή των Μογγόλων αυτοκρατόρων.
Φαίνεται ότι οι εξαγωγές ξεπερνούσαν κατά πολύ τις εισαγωγές γιατί υπήρχε αυτάρκεια στις πρώτες ύλες. Έτσι εξήγαγε ελεφαντόδοντο, αρώματα, μπαχαρικά, πολύτιμες και ημιπολύτιμες πέτρες, μαργαριτάρια, ακριβά ξύλα, όπως έβενο, σάνταλο, τεκ, ξύλο τριανταφυλλιάς, κ.α.
Αυτός ο τρόπος ζωής διατηρήθηκε αναλλοίωτος για πολλούς αιώνες στην Ινδία και οι κάθε είδους αλλαγές γίνονταν με βραδύ ρυθμό. Οι θρησκευτικές και φιλοσοφικές αρχές της έφθασαν ζωντανές μέχρι τις μέρες μας. Στον κοινωνικό τομέα οι κάστες μόλις τον 19ο αιώνα - μέσα από διάφορες κινήσεις - άρχισαν να σβήνουν. Διατηρήθηκαν όμως σαν μια πνευματική διάκριση και ακόμα και σήμερα, παρά την κατάργηση τους, πολλοί Ινδοί υποστηρίζουν με υπερηφάνεια ότι είναι Βραχμάνοι.
Βιβλιογραφία
1) Η καθημερινή ζωή στην αρχαία Ινδία
Ζανίν Ωμπουαγιέ
2) Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού, Τόμος Α΄
Will Durant
3) Ιστορία της Ανθρωπότητος, Τόμος 2, (UNESCO)
Σερ Λέοναρντ Γούλλεϋ
4) India, Living wisdom
Richard Waterstone
5) India
Toby Sinclair

Δημοφιλείς αναρτήσεις