Μπορούμε να είμαστε φίλοι με τα παιδιά μας;

Μπορούμε να είμαστε φίλοι με τα παιδιά μας;

Γράφει η Στέλλα Σπανού, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Είναι αρκετά σίγουρο ότι στις προηγούμενες γενιές οι γονείς ήταν απόμακροι από τα παιδιά τους. Φρόντιζαν τις πρακτικές τους ανάγκες για τροφή και στέγη, όμως καθώς το θέμα της επιβίωσης ήταν πολύ πιο έντονο, ειδικά σε αγροτικές περιοχές, υπήρχε μεγαλύτερη συναισθηματική απόσταση.

Πιθανά για αυτό τον λόγο, οι περισσότεροι γονείς σήμερα θέλουν να είναι «φίλοι» με τα παιδιά τους. Βοηθά όμως αυτό; Το πιθανότερο είναι πως όχι.

Τα παιδιά έχουν ανάγκη να νιώσουν ότι οι γονείς τους είναι εκεί για εκείνα, κοντά τους και ανοιχτοί στην επικοινωνία, όμως μέσα από τον ρόλο τους. Γνωρίζοντας δηλαδή ότι οι γονείς τους δεν είναι «ιεραρχικά» όμοιοι με τα ίδια, ότι είναι πιο «δυνατοί» από τα ίδια, και γι” αυτόν ακριβώς τον λόγο μπορούν να τα προστατέψουν, να τους παρέχουν ασφάλεια, να είναι εκεί όταν θα χρειαστούν βοήθεια.

Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι οι γονείς μπορούν να γίνονται δεσποτικοί ή βίαιοι σε καμία περίπτωση, ή ότι πρέπει να κρατούν αποστάσεις που τους απομακρύνουν από τα παιδιά τους. Όμως, η διαφύλαξη του ρόλου τους είναι άκρως σημαντική, αφού θα τους επιτρέπει να θέτουν όρια, τα οποία είναι απαραίτητα για την υγιή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού τους. Παράλληλα, αναπτύσσοντας ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από αγάπη και αποδοχή για το παιδί τους, αναγνωρίζοντας τα συναισθήματα του, θα επιτρέψουν στα παιδιά να αισθανθούν ότι υπάρχει ένα σταθερό πλαίσιο, που επιτρέπει και προάγει το μεγάλωμα τους, αλλά παρέχει και την απαραίτητη ασφάλεια όταν τη χρειαστούν.

Αυτό που είναι σημαντικό να κάνει κάθε γονιός είναι να περνά χρόνο με το παιδί του, σε δραστηριότητες που βοηθούν να χτιστεί μια κοντινή σχέση, μέσα σε ένα φιλικό περιβάλλον. Μέσα από αυτή τη σχέση, το παιδί έχει τον απαραίτητο χώρο να μοιραστεί τα συναισθήματα του και να ταυτιστεί με υγιή τρόπο με τον γονιό, χωρίς όμως να φτάσει στο ακραίο σημείο η σχέση αυτή να αποτελεί εμπόδιο στη δημιουργία σχέσεων με συνομηλίκους και να το εγκλωβίζει στο οικογενειακό σύστημα.

Άλλωστε, είναι σίγουρα επιθυμία κάθε γονιού το παιδί του να αναπτύξει νέες σχέσεις με φίλους και συνομηλίκους, από τις οποίες θα μπορεί να αντλεί χαρά και ικανοποίηση, και να αναπτύσσει κοινωνικές δεξιότητες.

Ο ρόλος λοιπόν του γονιού είναι να παρέχει στο παιδί του, μέσα από την ίδια του τη συμπεριφορά και τη λειτουργία του ως πρότυπο, όλα τα εφόδια για να αναπτύξει υγιείς σχέσεις τόσο στην παιδική, όσο και στη μετέπειτα ενήλικη ζωή του.

blog.nowdoctor.gr

...ενεργοποιούν το μεταβολισμό...

Απλές λύσεις

Πιείτε τα και απαλλαγείτε από το πρήξιμο στο στομάχι!

Συν τοις άλλοις είναι και αποτοξινωτικά

Ορισμένα ροφήματα, ενεργοποιούν το μεταβολισμό ενώ είναι ιδανικά για να απαλλαγείτε από το πρόσθετο βάρος και να ξεφορτωθείτε το φούσκωμα στο στομάχι μαζί με τα ενοχλητικά αέρια.

Δοκιμάστε νερό με λεμόνι
Το νερό με το φρέσκο χυμό λεμονιού βοηθά τον οργανισμό σας να απαλλαγεί από τις τοξίνες. Γι' αυτό καλό είναι, ξυπνώντας το πρωί, να πιείτε ένα ποτήρι. Θα βοηθήσει και στην πέψη αλλά και στο σώμα σας.

Πιείτε πολύ πράσινο τσάι
Το πράσινο τσάι βελτιώνει το μεταβολισμό σας και το συνιστούν οι διαιτολόγοι για απώλεια βάρους. Από την άλλη, το τσάι μέντας είναι καλό για την πέψη.

Αγαπήστε το χυμό καρότο
Εκτός από τις βιταμίνες C και A, o χυμός καρότου περιέχει καροτίνη που με την αντιοξειδωτική της δράση, επιδιορθώνει τα κουρασμένα κύτταρα. Ταυτόχρονα, ο χυμός καρότου είναι διουρητικός και μειώνει το φούσκωμα από την κατακράτηση υγρών ενώ δεν περιέχει πολλές θερμίδες.

queen.gr

Τελετή Συγχώρεσης

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Τελετή Συγχώρεσης των Ινδιάνων Ναβάχο

Μία τελετή των Ινδιάνων Ναβάχο η οποία μας προστατεύει από τον εθισμό στα τραύματα. Οι Ναβάχο, ενώ αναγνωρίζουν την ανάγκη των ανθρώπων να εξομολογούνται σε άλλους τα τραύματά τους, κατανόησαν πως αυτή η συμπεριφορά τα ενίσχυε, ειδικά όταν η εξομολόγηση γινόταν κατ' επανάληψη. Γι' αυτό, αν ένα άτομο ήθελε να μοιραστεί ένα τραύμα ή συναισθηματικό πόνο, η φυλή συγκεντρωνόταν και το άκουγε. Το άτομο μπορούσε να μιλήσει τρεις φορές, ενώ όλοι άκουγαν με κατανόηση. Την τέταρτη φορά, όμως, όταν το άτομο έμπαινε στην μέση του κύκλου, όλοι γύριζαν τις πλάτες τους. «Αρκετά! Σε ακούσαμε να εκφράζεις το πρόβλημά σου τρεις φορές. Είναι ώρα να το απελευθερώσεις. Δεν θα σε ξανακούσουμε», έλεγαν. Η τελετή αυτή υποστήριζε έντονα την απελευθέρωση του παρελθόντος πόνου.
Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν στηρίζαμε τους φίλους μας με τον ίδιο τρόπο; Τι θα γινόταν αν, αφού είχαν παραπονεθεί ως θύματα για το τραύμα τους τρεις φορές, τους λέγαμε, «Άκουσα αρκετά γι' αυτό το θέμα. Είναι ώρα να το αφήσεις να φύγει. Δεν θα ενδυναμώσω τα τραύματά σου άλλο, επιτρέποντάς σου να μου μιλάς γι' αυτά. Σ' αγαπώ πολύ για κάτι τέτοιο».
Σίγουρα οι περισσότεροι θα μας αποκαλούσαν προδότες. Δεν θα έβλεπαν την πράξη μας σαν πράξη αγάπης και ειλικρινούς στήριξης αλλά σαν προδοσία - ίσως, μάλιστα, να στρέφονταν εναντίον μας.
Αληθινή Φιλία
Αν πρόκειται να στηρίξουμε πραγματικά ο ένας τον άλλον σιο ταξίδι της πνευματικής εξέλιξης, πιστεύω πως δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να ρισκάρουμε, να θέσουμε όρια σε αυτούς που αγαπάμε και να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να τους βοηθήσουμε να προχωρήσουν πέρα από τον εθισμό στα τραύματά τους. Με μια τέτοια πράξη θα εκπληρώσουμε τη συλλογική αποστολή μας να μεταμορφώσουμε το αρχέτυπο του θύματος και να θυμηθούμε ποιοι είμαστε πραγματικά.

Πασχάλης Τερζής Δεδομένο

Στίχοι: Γιώργος Θεοφάνους
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής

Ήμουνα η λύση
η εύκολη η λύση
σκέψου απλά ποιος ήταν δίπλα σου εκεί
όλα για τους άλλους
πάντα για τους άλλους
βαρέθηκα να λένε... τι ψυχή!

Μ' είχες πάντα δεδομένο
τι άλλο πια να περιμένω
άλλαξα γραμμή και τρένο
και προορισμό
Μ' είχες πάντα δεδομένο
της καρδιάς σου απωθημένο
αφού θες πλάι σου να μένω
από εγωισμό

Όλα για τους άλλους
πάντα για τους άλλους
βαρέθηκα να λένε... τι ψυχή!

Τέτοια ευκολία
σ' όποια δυσκολία
τ' όνομά μου λες με το παραμικρό
Όλα ήταν για σένα
μια ζωή για σένα
κουράστηκα... δε θέλω... δεν μπορώ

Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ.

  http://proionta-tis-fisis.blogspot.com/2012/11/blog-post.html

Η ΚΡΗΤΙΚΗ  ΔΙΑΤΡΟΦΗ 

Η Κρήτη έχει μια από τις αρχαιότερες και πιο εύγευστες γαστριμαργικές παραδόσεις στον κόσμο, μια παράδοση γεύσεων, αρωμάτων, υλικών και τεχνοτροπιών που ξεκινά από τα προϊστορικά χρόνια και φθάνει μέχρι σήμερα.

Στη διεθνή επιστημονική κοινότητα γίνεται όλο και περισσότερη συζήτηση στην αναζήτηση της ιδανικής δίαιτας για την προαγωγή της υγείας. Η Κρητική διατροφή αποτελεί τα τελευταία χρόνια αντικείμενο μελέτης, αφού η πλειοψηφία των ερευνών αναδεικνύουν την κρητική κουζίνα ως το πιο χαρακτηριστικό και ποιοτικά υψηλό παράδειγμα μεσογειακής διατροφής. Διαπιστώθηκε ότι οι κάτοικοι της Κρήτης έχουν τους χαμηλότερους δείκτες θνησιμότητας και τα πιο μικρά αναλογικά και σε παγκόσμια κλίμακα ποσοστά θνητότητας από καρδιαγγειακά νοσήματα και καρκίνους.
Ποιο είναι όμως το μυστικό της κρητικής διατροφής; Η απάντηση είναι ότι οι Κρητικοί τρέφονται με τα προϊόντα που παράγει η γη τους, δηλαδή τρώνε άφθονα κηπευτικά, χόρτα και λαχανικά, όσπρια και φρούτα, αρωματίζουν το φαγητό τους με βότανα και φυτά από τα βουνά του νησιού, όπως θυμάρι και βασιλικό, ενώ σχεδόν πάντα συνοδεύουν το φαγητό με κρασί από τα τοπικά αμπέλια και εξαιρετικά νόστιμο ψωμί, που παραδοσιακά είναι ζυμωτό.
Άλλο χαρακτηριστικό του κρητικού τραπεζιού είναι η ποικιλία των πιάτων, όπου κανένα δεν μονοπωλεί τη γεύση αλλά όλα μαζί συνθέτουν ένα εύγευστο σύνολο.

Το σημαντικότερο όμως διατροφικό στοιχείο είναι το λάδι, το οποίο για τους Κρητικούς όπως και για όλους τους λαούς της Μεσογείου, αποτελεί τη βασική πηγή λίπους.
Το λάδι αποτελεί τη βάση της κρητικής και ελληνικής διατροφής, και χρησιμοποιείται στα περισσότερα πιάτα εκτοπίζοντας το βούτυρο ή άλλα είδη λαδιού που χρησιμοποιούνται σε άλλες περιοχές του κόσμου. Η θρεπτική αξία του λαδιού είναι τεράστια καθώς αποτελεί το πιο ισχυρό αντιοξειδωτικό της φύσης, προστατεύοντας δηλαδή τον οργανισμό από την οξείδωση και την ανάπτυξη των ελεύθερων ριζών που προκαλούν σοβαρές παθήσεις.
Η Κρήτη με το μεσογειακό της κλίμα και τη καλή σύσταση του εδάφους της επιτρέπει στο ελαιόδενδρο όχι μόνο να ευδοκιμεί παντού, τόσο σε πεδινές όσο και σε ορεινές περιοχές, αλλά και να αποδίδει στο λάδι την καλύτερη δυνατή ποιότητά του, με χαμηλή οξύτητα και υπέροχο άρωμα. Το γεγονός ότι οι Κρητικοί ζουν περισσότερο και έχουν τους χαμηλότερους δείκτες στην εμφάνιση ασθενειών φαίνεται να συνδέεται άμεσα με το ότι είναι οι μεγαλύτεροι καταναλωτές λαδιού παγκοσμίως.
Είναι σίγουρο είναι ότι η άριστη υγεία και μακροζωία των Κρητικών οφείλεται στην παραδοσιακή διατροφή τους. Μια διατροφή στην οποία αξίζει να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας και να την ακολουθήσουμε.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ιστορία της κρητικής διατροφής και της κρητικής κουζίνας χάνεται στα βάθη του χρόνου. Αποτελεί τη συνέχεια μιας παράδοσης που ξεκινά από τη μινωική εποχή και φτάνει ως τις μέρες μας. Από τα ευρήματα των αρχαιολογικών ανασκαφών φαίνεται πως και οι αρχαίοι Κρήτες, οι Μινωίτες, κατανάλωναν πριν από 4000 χρόνια τα ίδια σχεδόν προϊόντα που καταναλώνει και ο σημερινός κρητικός. Στα ανάκτορα της μινωικής εποχής βρέθηκαν τα μεγάλα πιθάρια για το λάδι της ελιάς, τους δημητριακούς καρπούς, τα όσπρια και το μέλι. Και στις διάφορες εικονογραφικές μαρτυρίες βλέπουμε τον απίθανο κόσμο των κρητικών φυτών και βοτάνων.
Καθώς περνούσαν οι αιώνες η κρητική κουζίνα συγκέντρωνε την γνώση και την εμπειρία που μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά, έτσι που ο Αθηναίος, Έλληνας συγγραφέας των ρωμαϊκών χρόνων, να μας πληροφορεί για δύο εξαιρετικά περίπλοκα και γευστικά γλυκά που παρασκευάζονται στην αρχαία Κρήτη με πετιμέζι και μέλι, με ξηρούς καρπούς, σησάμι και σπόρια παπαρούνας.
Στα βυζαντινά χρόνια οι Κρητικοί διατηρούν τις συνήθειες τους και η κουζίνα των αστικών οικογενειών αρέσκεται σε πολύπλοκα εδέσματα, τα οποία πρόσφεραν εξαιρετική γεύση. Ο αγροτικός πληθυσμός εξακολουθεί να στηρίζει την επιβίωση του στη φύση: στα χόρτα, στους καρπούς, στα όσπρια, στην ελιά και το λάδι. Όλα αυτά όμως, τα πλούτιζε με τη δύναμη της γόνιμης φαντασίας. Μπορούσε να μαγειρέψει τα προϊόντα του με πολλούς τρόπους και να τα κάνει γευστικά και νόστιμα.
Αυτή η συνήθεια τον βοήθησε πολύ να επιβιώσει κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, όταν το νησί κατακτήθηκε διαδοχικά από τους Άραβες (824-961), τους Ενετούς (1204-1669) και τους Τούρκους(1669-1898). Οι κατακτητές άλλαζαν αλλά δεν άλλαζε η ψυχή, η θρησκεία, η γλώσσα και... η κουζίνα του Κρητικού!
Αυτή η συνέχεια δημιούργησε μια παράδοση που αποδεικνύεται σήμερα πολύτιμη μια και η διεθνής επιστημονική κοινότητα κάνει λόγο όχι μόνο για την κρητική κουζίνα αλλά και για το "θαύμα της κρητικής διατροφής"!

ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ
Επί αιώνες πολλούς η ιστορία της ελιάς και του λαδιού είναι συνδεδεμένη με την μακραίωνη ιστορία της Κρήτης που χιλιάδες χρόνια πριν θεμελίωσε τον Δυτικό πολιτισμό και οριοθετούσε την Ευρωπαϊκή ιστορία.
Έχει αναφερθεί ότι η ελιά καλλιεργήθηκε στην Κρήτη γύρω στα 3000 π.χ. Στην αρχαία Ελλάδα ο Διοσκουρίδης και ο Διοκλής ύμνησαν τις ιαματικές της ιδιότητες, ο Αναξαγόρας και ο Εμπεδοκλής ερεύνησαν την ιστορική της διαδρομή. Ο Αριστοτέλης ανήγαγε την ελαιοκομία σε επιστήμη ενώ ο Σόλωνας θέσπισε τον πρώτο νόμο για την προστασία του ελαιόδεντρου σε νομοθετήματα που απαγόρευαν να κόβονται πάνω από δύο δέντρα ελιάς σε κάθε λιόφυτο κάθε χρόνο.
Αυτό λοιπόν το ιερό δέντρο, σύμβολο της γνώσης, σοφίας, αφθονίας, ειρήνης, υγείας, δύναμης και ομορφιάς που λατρεύεται επί χιλιάδες χρόνια προτείνουν και προβάλλουν οι σημερινές έγκυρες επιστημονικές έρευνες σαν κυρίαρχο συντελεστή της υγείας και της μακροβιότητας του ανθρώπου. Πολλοί επιστήμονες στα συνέδρια τους ανά τον κόσμο είναι καθοριστικοί και σαφείς. Κυρίαρχο στοιχείο αυτής της υγιεινής διατροφής είναι το ελαιόλαδο, το ελιξίριο αυτό της καλής υγείας, της σωματικής ευρωστίας, της μακροβιότητας Ο χρυσός αυτός καρπός της Κρήτης είναι ο κυριότερος συντελεστής και προστάτης της επί αιώνες πολλούς σιδερένιας υγείας και μακροβιότητας των Κρητικών, αφού σύμφωνα με έρευνες τα κρούσματα καρδιοπαθειών αλλά και καρκίνου στην Κρήτη είναι λιγότερα σε σχέση με άλλες περιοχές και αυτό οφείλεται στην τακτική κατανάλωση ελαιολάδου.

Το ελαιόλαδο έχει αποδειχθεί ότι βοηθά:
- στην πρόληψη των καρδιαγγειακών νοσημάτων, στην μείωση της κακής χοληστερίνης ενώ διατηρεί σταθερά τα επίπεδα της καλής χοληστερίνης ή τα ανεβάζει
- στο σωστό μεταβολισμό του ανθρώπινου οργανισμού και στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και των οστών των παιδιών. Αποτελεί επίσης πηγή βιταμίνης Ε για μικρούς και μεγάλους η οποία σε συνδυασμό και με τα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα που περιέχει βοηθά στην επιβράδυνση του γήρατος.
- στην απορρόφηση των βιταμινών από τον οργανισμό χάρη στις πολυφαινόλες που περιέχει.
- στην πρόληψη της σκλήρυνσης των αρτηριών
- στην διευκόλυνση της λειτουργίας του συκωτιού και στην ανάσχεση της δημιουργίας πέτρας στη χολή.
- στη διαιτητική αγωγή του διαβήτη.
- στην ενίσχυση του οργανισμού έναντι του καρκίνου.
Πολλοί πιστεύουν ότι το ελαιόλαδο είναι περισσότερο παχυντικό σε σχέση με τα σπορέλαια. Όμως είναι αποδεδειγμένο ότι όλα τα λάδια έχουν την ίδια θερμιδική αξία δηλαδή 9KCAL/gr. Επίσης πρέπει να τονίσουμε ότι σε αντίθεση με το παρθένο ελαιόλαδο τα σπορέλαια παράγονται με χημικά μέσα.
Αυτή η διατροφική και θεραπευτική του αξία ήταν γνωστή στην Ελλάδα πριν από 6.000 χρόνια Το αρχαιότερο ελαιοτριβείο βρέθηκε στο οροπέδιο των Μεθάνων από τον Δέφνερ το 4.000 π.χ. Οι χρήσεις του εκτός από την διατροφή ήταν πολλές:
- Αφού το αρωμάτιζαν με βότανα ( κορίανδρο, κρόκο, κάρδαμο, σχοίνο, κύμινο, μάραθο κλπ) το συσκεύαζαν σε ειδικούς αμφορείς μερικών gr έως 12 lit και το εξήγαγαν σε όλες τις χώρες της Μεσογείου.
- Το έδιναν ως έπαθλο σε ποσότητες έως και 5.000 lit στους νικητές των αγώνων σε ειδικούς αμφορείς που απεικόνιζαν το αγώνισμα του νικητή.
- Έκαναν επάλειψη στο σώμα τους οι αθλητές για να γίνονται ελαστικοί οι μύες.
- Στον Ιπποκράτειο ιατρικό κώδικα συναντώνται παραπάνω από 60 φαρμακευτικές χρήσεις του ελαιολάδου.
- Το χρησιμοποιούσαν ως μέσο καλλωπισμού σκέτο ή αρωματισμένο και ως φωτιστικό μέσο σε λυχνάρια φωτίζοντας σπίτια, ναούς και δημόσια οικοδομήματα.

Η ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Η μαγειρική τέχνη στην Κρήτη κινείται με απλούς τρόπους και μέσα:

* Οι συνδυασμοί είναι λιτοί και ευρηματικοί.
* Τα προϊόντα που χρησιμοποιούνται είναι πάντα εδώδιμα και εποχιακά.
* Στόχος η μέγιστη αξιοποίηση τους και η γευστική ανάδειξη της ατομικότητας τους.
* Το ελαιόλαδο είναι η μία και μοναδική λιπαρή ουσία που χρησιμοποιείται από τα Μινωικά χρόνια έως σήμερα. Η ελιά υπήρχε στην Κρήτη από το 3.000π.χ.
* Τα άγρια χόρτα τρώγονται συνήθως ωμά ή βραστά.
* Τα όσπρια καταναλώνονται συνήθως κατά τη διάρκεια των μεγάλων νηστειών.
* Το κρέας προέρχεται συνήθως από κατσίκια, πουλερικά και κατά τη διάρκεια του χειμώνα από χοιρινά.
* Τα κατσίκια ακόμα και σήμερα είναι ελεύθερης βοσκής.
* Τα ψάρια, τα μαλακόδερμα κλπ. θεωρούνται θαυμάσια εδέσματα.
* Τα μπαχαρικά δηλώνουν πάντα διακριτικά την παρουσία τους.
* Τα ψωμιά που χρησιμοποιούνται στο καθημερινό φαγητό περιέχουν τουλάχιστον 2 ειδών αλεύρι: σταρένιο και κρίθινο.
* Κύριες γλυκαντικές ουσίες ήταν και είναι το πετιμέζι και το θυμαρίσιο μέλι.
* Τα γαλακτοκομικά προϊόντα στην Κρητική διατροφή σαφώς και κατέχουν σημαντικότερη θέση και από το κρέας και από το ψάρι.
* Σε καμία άλλη κουζίνα του κόσμου τα σαλιγκάρια δεν κατέχουν τη θέση που κατέχουν στην κρητική.
* Τα αρωματικά βότανα αξιοποιούνται κυρίως σε διάφορα αφεψήματα και λιγότερο ως αρωματικές ουσίες σε μαγειρικές κατασκευές.

Πηγή: www.kritikos.eu

Καρλ Λάρσον - Πρωινό κατω από το δέντρο..

Bigbook.gr

 

 

Ο Καρλ Λάρσον (28 Μαΐου, 1853 – 22 Ιανουαρίου 1919) ήταν σημαντικός Σουηδός ζωγράφος διάσημος για το χαρακτηριστικό του στυλ και θεματολογία.

Ο Καρλ Λάρσον γεννήθηκε το 1853 στην Γκάμλα Σταν, την παλιά πόλη της Στοκχόλμης. Είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς η οικογένειά του ήταν φτωχή και οι σχέσεις του με τον πατέρα του όχι και τόσο καλές, ευτυχώς όμως στα 13 του πρόσεξε το ταλέντο του ο δάσκαλός του και τον πρότεινε για σπουδές στην Ακαδημία Τεχνών της Στοκχόλμης. Εκεί ο Λάρσον εντυπωσίασε με την τέχνη του, όμως δεν αρκέστηκε στις σπουδές του εκεί και το 1877 έφυγε για το Παρίσι που ήταν το σημαντικότερο κέντρο των τεχνών στη Δύση. Την εποχή αυτή ανακάλυψε τις υδατογραφίες και αφοσιώθηκε πια πλήρως σε αυτές, παραμερίζοντας τα λάδια και αναπτύσσοντας το γνωστό χαρακτηριστικό του στυλ. Εκεί γνώρισε το 1879 την επίσης Σκανδιναβή Καρίν Μπεργκό την οποία παντρεύτηκε το 1883. Στο μεταξύ η φήμη του μεγάλωνε και μεταξύ άλλων κατάφερε να γίνει περιζήτητος σαν εικονογράφος βιβλίων.

Το 1888 η οικογένεια Λάρσον απέκτησε από τον πεθερό του ζωγράφου ένα σπίτι στο χωριό Σάντμπορν βόρεια της Στοκχόλμης και μετακόμισε εκεί. Απέκτησαν 8 παιδιά και εκεί ο ζωγράφος αφιερώθηκε στην εικονογράφηση καθημερινών σκηνών με πρωταγωνιστές την οικογένειά του, το σπίτι του και το χωριό. Ο Λάρσον έγινε διάσημος σαν ο κατεξοχήν ζωγράφος που αποτύπωνε την οικογενειακή ευτυχία μέσα στα έργα του και έκανε διάσημο το σπίτι στο οποίο ζούσε το οποίο υπάρχει ακόμα και λειτουργεί σαν μουσείο. Οι υδατογραφίες του έγιναν πασίγνωστες και μέσα από τα βιβλία τα οποία κυκλοφόρησε με αναπαραγωγές των έργων του και θέματα φυσικά γύρω από τη ζωή της οικογένειάς του.
Φωτ: Πρωινό κατω από το δέντρο..

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BB_%CE%9B%CE%AC%CF%81%CF%83%CE%BF%CE%BD

Πάμπλο Νερούντα / Είκοσι ερωτικά ποιήματα

Στα Μονοπάτια των Μονών και των Μεγάλων Ζωγράφων

Για την καρδιά μου αρκεί..
Για την καρδιά μου αρκεί το στήθος σου,
για την ελευθερία σου αρκούν τα φτερά μου.
Απ’το δικό μου στόμα φτάνουν ως τον ουρανό
όσα εκοιμούνταν στην ψυχή σου μέσα.
Μέσα σου στέκει το ξεγέλασμα της κάθε ημέρας.
Έρχεσαι σαν τη δροσιά πάνω στα στόματα των λουλουδιών
Στέλνει στα καταχθόνια τους ορίζοντες η απουσία σου.
Στους αιώνες των αιώνων αλαργεύοντας
σαν της θαλάσσης τα κύματα

Και είπα τότε πως ετραγούδαγες στον άνεμο
ωσάν τα πεύκα και ωσάν τα κατάρτια των πλοίων
Σαν πεύκο είσαι εσύ και σαν κατάρτι πανύψηλη και αμίλητη.
Και ξαφνικά μελαγχολείς, σαν επιβάτης σε μπάρκο.
Φιλόξενη, ανοιχτόκαρδη σα δρόμος παλιός.
Σε κατοικούν φωνές και αντίλαλοι της νοσταλγίας.
Ξυπνάω εγώ και τότε, κάπου-κάπου, αποδημούνε
τα πουλιά που εκοιμούνταν στην ψυχή σου μέσα.

~Πάμπλο Νερούντα / Είκοσι ερωτικά ποιήματα 

και ένα τραγούδι χωρίς καμιά ελπίδα
ζωγρ.irina v.karkabi

Τενοντίτιδα

Τενοντίτιδα: Όταν ο πόνος περιορίζει την κίνησή μας

Τι είναι η τενοντίτιδα;

Οι τένοντες είναι μια δέσμη ιστών που συνδέουν τους μυς με τα κόκαλα. Όπου υπάρχουν μύες στο σώμα, υπάρχουν και τένοντες. Η τενοντίτιδα είναι η φλεγμονή του τένοντα και διακρίνεται σε χρόνια και οξεία.

Πως προκαλείται;

Η μυική υπερλειτουργία είναι η κύρια αιτία της τενοντίτιδας. Οταν ο μυς δουλεύει παραπάνω από τις δυνατότητές του, ο τένοντας κουράζεται και προκαλείται φλεγμονή. Ωστόσο η τενοντίτιδα μπορεί να αποτελεί και το πρώτο σύμπτωμα κάποιας δυσλειτουργίας των νεύρων και των μυών.

Συμπτώματα

1. Πόνος στην περιοχή του τένοντα, που μερικές φορές μπορεί να είναι και αντανακλαστικός, ενδέχεται δηλαδή να υπάρχει τενοντίτιδα στον αγκώνα αλλά να πονάει ο καρπός.

2. Περιορισμός των κινήσεων λόγω του πόνου, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει ακόμα και αγκύλωση σε κάποιες αρθρώσεις.

Επιβαρυντικοί παράγοντες

1. Η καταπόνηση των μυών λόγω εργασίας.

2. Η έλλειψη άσκησης.

3. Η λάθος άσκηση.

4. Το υπερβολικό στρες (όταν οι μύες βρίσκονται σε διαρκή σύσπαση και δεν προλαβαίνουν να ξεκουραστούν).

Αντιμετώπιση

Ανάλογα με την περίπτωση, η τενοντίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική θεραπεία καθώς επίσης και με φυσικοθεραπεία. Συχνά συνιστώνται τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης για να υποχωρήσει γρήγορα η φλεγμονή και να αποφευχθεί ο κίνδυνος αγκύλωσης. Στις χρόνιες τενοντίτιδες είναι απαραίτητη από την αρχή η έγχυση κορτιζόνης, ακόμα κι αν η κινητικότητα δεν έχει περιοριστεί.

Πρόληψη

Η άσκηση και οι διατάσεις των μυών συντελούν στην πρόληψη της τενοντίτιδας. Ιδιαίτερα σε όσους κάνουν χειρωνακτική εργασία, συνιστάται διάταση των μυών ανά μία ώρα.

kathimerini.gr/woman

Ψευδαισθήσεις

Ψευδαισθήσεις

Το ίδιο εκείνο βράδυ ο Σιμόντα μου είπε: «Είμαστε όλοι ελεύθεροι να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Δεν είναι απλή, σαφής και κρυστάλλινη αυτή η αρχή; Δεν αποτελεί τον πιο υπέροχο τρόπο για να διοικείται ο κόσμος;»

«Σχεδόν. Ξέχασες κάτι σημαντικό», παρατήρησα.

«Ναι;»

«Είμαστε όλοι ελεύθεροι να κάνουμε αυτό που θέλουμε, εφόσον δεν κάνουμε κακό στους άλλους», διόρθωσα. «Ξέρω πως το είχες στο μυαλό σου κι αυτό, ωστόσο πρέπει να ολοκληρώνεις τις σκέψεις σου».

Ακούστηκε κάτι σα σύρσιμο ποδιών μέσα στο σκοτάδι και γύρισα και τον κοίταξα. «Το άκουσες αυτό;»

«Ναι. Μου φάνηκε πως άκουσα βήματα, σα να 'ρχεται κάποιος...» Σηκώθηκε και προχώρησε μερικά βήματα. Ξαφνικά γέλασε, λέγοντας ένα όνομα που δεν άκουσα. . «Εντάξει», τον άκουσα να λέει μετά. «Όχι, θα χαρούμε να καθίσετε λίγο μαζί μας... ειλικρινά είσαστε ευπρόσδεχτος».

Η προφορά του άγνωστου νυκτερινού επισκέπτη ήταν βαριά. Δε θα πρέπει να ήταν Ρώσος, ούτε Τσέχος, μάλλον Τρανσυλβανός. «Ευχαριστώ, δε θα 'θελα να σας ενοχλήσω,..»

Ο Σιμόντα τον οδήγησε προς το μέρος που καθόμαστε, κοντά στη φωτιά. Δεν ήταν από τους τύπους που συναντά κανείς συχνά τη νύχτα στο Μίντλουεστ. Μικρόσωμος, ξερακιανός, με όψη λύκου, σου προκαλούσε φόβο. Φορούσε βραδινά ρούχα κι από πάνω είχε ριγμένη μια μαύρη κάπα γαρνιρισμένη με κόκκινο σατέν. Έδειξε αμηχανία όταν πλησίασε στο φως.

«Περνούσα τυχαία», είπε. «Αυτό το χωράφι είναι ο συντομότερος δρόμος για το σπίτι μου...»

«Ναι;» Ο Σιμόντα δε φαινόταν να τον πιστεύει γιατί έκανε ότι μπορούσε για να συγκρατήσει το γέλιο του. Εγώ προσπαθούσα ακόμα να καταλάβω.

«Καθίστε», είπα. «Μπορούμε να σας βοηθήσουμε σε τίποτα;» Στην πραγματικότητα δεν ένιωθα ιδιαίτερη επιθυμία να τον βοηθήσω, αλλά φαινόταν πολύ συνεσταλμένος κι ήθελα να τον κάνω να νιώσει άνετα».

Με κοίταξε μ' ένα χαμόγελο γεμάτο απελπισία που μ' έκανε να παγώσω. «Ναι μπορείτε να με βοηθήσετε. Αυτό που θέλω το χρειάζομαι πάρα πολύ, διαφορετικά δε θα το ζητούσα. Μπορώ να σας πιω το αίμα; Λίγο; Είναι η τροφή μου- έχω ανάγκη από ανθρώπινο αίμα...»

Πετάχτηκα αμέσως όρθιος. Αναρωτήθηκα για μια στιγμή μήπως δεν κατάλαβα καλά, μήπως άλλο ήθελε να μου πει με την άσχημη προφορά και τα σπασμένα Αγγλικά του.

Εκείνος έκανε ένα βήμα προς τα πίσω. Είμαι φιλήσυχος κι άκακος άνθρωπος, δεν είμαι όμως καθόλου μικρόσωμος και καθώς είχα αγριέψει θα πρέπει να φαινόμουν απειλητικός. Γύρισε αλλού το κεφάλι του. «Κύριέ μου, με συγχωρείτε! Με συγχωρείτε! Σας παρακαλώ, ξεχάστε όσα είπα για το αίμα. Βλέπετε όμως...»

«Τι θέλετε κύριε;» Μιλούσα σε άγριο τόνο γιατί φοβόμουν. «Τι πράγμα είπατε Πως θέλετε; Τι είσαστε, βρικό....»

«Ρίτσαρντ», μ' έκοψε ο Σιμόντα πριν προλάβω να τελειώσω τη λέξη. «Ρίτσαρντ ο ξένος μας κάτι έλεγε και τον διέκοψες». Γύρισε προς τον επισκέπτη. «Παρακαλώ, συνεχίστε, κύριε, ο φίλος μου είναι λίγο απότομος».

«Ντόναλντ», είπα, «αυτός εδώ...»

«Πάψε!»

Σώπασα σαστισμένος και κοίταξα με φοβισμένο, και συγχρόνως γεμάτο απορία ύφος, τον άνθρωπο που ξεπήδησε από το σκοτάδι θέλοντας να μου πιει το αίμα.

«Σας παρακαλώ», συνέχισε, «προσπαθήστε να με καταλάβετε. Δεν το θέλω να είμαι βρικόλακας. Είμαι κακότυχος. Δεν έχω πολλούς φίλους. Πρέπει ωστόσο να πιω κάθε βράδυ μια μικρή ποσότητα φρέσκου αίματος, διαφορετικά σφαδάζω από φοβερούς πόνους. Κι αν τελικά δε βρω αίμα να πιω, πεθαίνω. Σας παρακαλώ, θα πάθω μεγάλο κακό —θα πεθάνω— αν δε με αφήσετε ν' απομυζήσω λίγο από το αίμα σας... να λίγο, δε χρειάζομαι παραπάνω από μισό λίτρο». Έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου γλείφοντας τα χείλη του, πιστεύοντας ίσως πως ο Σιμόντα τελικά θα μ' έκανε να υποχωρήσω.

«Ένα βήμα ακόμα και θα χυθεί το δικό σου αίμα», του φώναξα. «Μη μ' αγγίξεις γιατί πεθαίνεις...» Δε σκόπευα να τον σκοτώσω, ήμουν έτοιμος όμως να τον εξουδετερώσω, αν συνέχιζε.

Φαίνεται ωστόσο πως με πίστεψε γιατί σταμάτησε αναστενάζοντας και γύρισε προς το Σιμόντα. «Απόδειξες αυτό που ήθελες;» τον ρώτησε.

«Νομίζω ναι. Ευχαριστώ».

Ο βρικόλακας με κοίταξε και χαμογέλασε, ήρεμος τώρα, δείχνοντας ικανοποιημένος με τον εαυτό του, σαν ηθοποιός στη σκηνή μετά το τέλος της παράστασης. «Δεν πρόκειται να σου πιω το αίμα Ρίτσαρντ», είπε σε τέλεια αγγλικά και σε πολύ φυσικό τόνο. Καθώς τον κοιτούσα τον είδα να χάνεται, λες κι ήταν φως που χαμήλωνε σιγά- σιγά, και σε πέντε δευτερόλεπτα είχε εξαφανιστεί ολότελα.

Ο Σιμόντα κάθισε πάλι κοντά στη φωτιά. «Είναι ευχάριστο που δεν τα εννοείς όσα λες».

Έτρεμα ακόμα από την ταραχή που μου προκάλεσε η προοπτική μιας πάλης με το τέρας. «Ντόναλντ, καλά κάνεις να μου εξηγήσεις τι συμβαίνει. Τι στο καλό ήταν αυτό το πράγμα;»

«Ο Ντοτ ήταν ένας βρικόλακας από την Τρανσυλβανία», είπε με προφορά ακόμα πιο βαριά από εκείνη του τέρατος. «Ή για να είμαι πιο ακριβής, ο Ντοτ ήταν μια σκέψη με τη μορφή ενός βρικόλακα από την Τρανσυλβανία. Καμιά φορά, όταν θέλεις ν' αποδείξεις κάτι κι ο άλλος δεν μπορεί να το καταλάβει, χρησιμοποιείς μια σκέψη με μορφή για να του το κάνεις χειροπιαστό. Σου φαίνεται πως το παρατράβηξα κάνοντάς τον με κάπα, μυτερά δόντια και μ' εκείνη την ξενική προφορά; Τρόμαξες πολύ;»

«Η κάπα ήταν πρώτης τάξεως Ντόναλντ. Ήταν όμως πολύ χαρακτηριστικός τύπος ξωτικού, όπως τα περιγράφουν οι θρύλοι και τα παραμύθια... δε φοβήθηκα καθόλου».

Αναστέναξε. «Μάλιστα. Ωστόσο μπήκες στο νόημα τουλάχιστον, κι αυτό είναι το σημαντικότερο».

«Ποιο νόημα;»

«Ρίτσαρντ, δείχνοντας τόση σκληρότητα στο βρικόλακά μου, έκανες εκείνο που ήθελες, παρ' όλο που πίστευες πως αυτό επρόκειτο να κάνει κακό σε κάποιον άλλο. Σου το είπε κιόλας πως θα πάθαινε κακό αν...»

«Μα ήθελε να μου πιει το αίμα».

«Αυτό ακριβώς κάνουμε κι εμείς όταν λέμε σε κάποιον ότι θα πάθουμε κακό αν δε ζήσει με τοντρόπο που θέλουμε ή αν δεν κάνει εκείνο που θέλουμε».

Έμεινα για λίγο σιωπηλός και συλλογισμένος. Πίστευα πάντα πως είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι μας αρέσει, αρκεί να μην κάνουμε κακό στον άλλο, και τώρα έβλεπα πως το τελευταίο δεν ήταν απόλυτο.

«Εκείνο που σε μπερδεύει», είπε, «είναι αυτό που λένε και παραδέχονται όλοι, μα που, ωστόσο, δεν είναι σωστό. Δηλαδή, η φράση φτάνει να μην κάνουμε κακό στον άλλο! Εμείς αποφασίζουμε αν θα πάθουμε ή όχι κακό από κάτι. Κανένας άλλος. Ο βρικόλακάς μου σου είπε ότι θα πάθει κακό αν δεν τον άφηνες να σου πιει το αίμα. Το αν θα πάθει κακό ή όχι είναι δική του εκλογή, δική του απόφαση. Το τι θα κάνεις εσύ είναι δικό σου ζήτημα, κι είσαι ελεύθερος να κάνεις ότι θέλεις: Να του δώσεις αίμα, να τον αγνοήσεις, να τον δέσεις χειροπόδαρα, να του χώσεις ένα πάσσαλο στο στήθος. Κι αν εκείνου δεν του αρέσει ο πάσσαλος, μπορεί ν' αντισταθεί μ' όποιο τρόπο θέλει».

«Όταν το δει κανείς έτσι...»

«Άκουσε», με διέκοψε, «είναι πολύ σημαντικό.

«Είμαστε όλοι Ελεύθεροι να κάνουμε οτιδήποτε Θέλουμε».

Richard Bach «Ψευδαισθήσεις»

ΠΙΝΑΚΑΣ " Christmas Eve" ΚΑΡΛ ΛΑΡΣΟΝ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΚΑΡΛ ΛΑΡΣΟΝ (28 Μαΐου, 1853 – 22 Ιανουαρίου, 1919)

ΠΙΝΑΚΑΣ " Christmas Eve"

Ο Καρλ Λάρσον (28 Μαΐου, 1853 – 22 Ιανουαρίου, 1919) ήταν σημαντικός Σουηδός ζωγράφος διάσημος για το χαρακτηριστικό του στυλ και θεματολογία.

Ο Καρλ Λάρσον γεννήθηκε το 1853 στην Γκάμλα Σταν, την παλιά πόλη της Στοκχόλμης. Είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς η οικογένειά του ήταν φτωχή και οι σχέσεις του με τον πατέρα του όχι και τόσο καλές, ευτυχώς όμως στα 13 του πρόσεξε το ταλέντο του ο δάσκαλός του και τον πρότεινε για σπουδές στην Ακαδημία Τεχνών της Στοκχόλμης. Εκεί ο Λάρσον εντυπωσίασε με την τέχνη του, όμως δεν αρκέστηκε στις σπουδές του εκεί και το 1877 έφυγε για το Παρίσι που ήταν το σημαντικότερο κέντρο των τεχνών στη Δύση. Την εποχή αυτή ανακάλυψε τις υδατογραφίες και αφοσιώθηκε πια πλήρως σε αυτές, παραμερίζοντας τα λάδια και αναπτύσσοντας το γνωστό χαρακτηριστικό του στυλ. Εκεί γνώρισε το 1879 την επίσης Σκανδιναβή Καρίν Μπεργκό την οποία παντρεύτηκε το 1883. Στο μεταξύ η φήμη του μεγάλωνε και μεταξύ άλλων κατάφερε να γίνει περιζήτητος σαν εικονογράφος βιβλίων.

Το 1888 η οικογένεια Λάρσον απέκτησε από τον πεθερό του ζωγράφου ένα σπίτι στο χωριό Σάντμπορν βόρεια της Στοκχόλμης και μετακόμισε εκεί. Απέκτησαν 8 παιδιά και εκεί ο ζωγράφος αφιερώθηκε στην εικονογράφηση καθημερινών σκηνών με πρωταγωνιστές την οικογένειά του, το σπίτι του και το χωριό. Ο Λάρσον έγινε διάσημος σαν ο κατεξοχήν ζωγράφος που αποτύπωνε την οικογενειακή ευτυχία μέσα στα έργα του και έκανε διάσημο το σπίτι στο οποίο ζούσε το οποίο υπάρχει ακόμα και λειτουργεί σαν μουσείο. Οι υδατογραφίες του έγιναν πασίγνωστες και μέσα από τα βιβλία τα οποία κυκλοφόρησε με αναπαραγωγές των έργων του και θέματα φυσικά γύρω από τη ζωή της οικογένειάς του.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ