ΛΥΚΟΦΡΩΝ (απόσπασμα 2)

Ευαγγελία Τσακίρη

Θυμήσου την ιστορία με τα μάτια του Ρα, μου ψιθύρισε η Ναυσικά, ενώ ο Ισίδωρος μας έδειχνε τη σπείρα από πλάκες πράσινου γρανίτη που ξεκινούσε από το άγαλμα του Όσιρι και επεκτείνονταν συστρεφόμενη ως της άκρες της επιστρωμένης με κατάλευκο μάρμαρο αίθουσας.
«Τα πάντα εδώ μέσα είναι συμβολισμοί έκανε εκείνος συνεπαρμένος,» θυμίζοντας μας τον ορφικό ύμνο της φύσης και τις ελικοειδείς εκδηλώσεις της που κινούμενη σαν ρεύμα με αδιάκοπους στροβιλισμούς, διαρρέει από παντού και κινείται κυκλικώς μεταβάλλοντας διαρκώς τη μορφή της. Ακόμα και το όνομα φύσις δηλώνει ξεκάθαρα τι είναι. Το φως πρώτο γράμμα, δηλώνει τον χρυσό αριθμό φ, που πρώτοι οι αρχαίοι μας πρόγονοι, οι οποίοι παρατήρησαν ότι τα πάντα στο σύμπαν από τη διάταξη των αστέρων και των πλανητών μέχρι το ίδιο το ανθρώπινο σώμα, αναπτύσσονται βάσει μιας αναλογίας. Ο Πυθαγόρας, ήταν ο πρώτος που διατύπωσε τον μαθηματικό ορισμό της αναλογίας, διαπιστώνοντας πως υπάρχουν κάποιοι αριθμοί, που η λειτουργία τους είναι έξω από το ανθρώπινα αντιληπτό, ανακαλύπτοντας την έννοια της ιδέας, που διατύπωσε ο Πλάτων ως τη θεωρία των ιδεών. Ο χρυσός αριθμός Φ ως Όσι-ρις και η Ίσις ως η δεκτική μήτρα, είναι η ανδρόγυνος φύσις.
Δείτε με τι μαεστρία το φ-ίσις, με γιώτα μετατράπηκε σε φ-ύσις με ύψιλον, με το γράμμα αυτό να δηλώνει ξεκάθαρα την κούπα, τη δεκτική μήτρα που δέχεται τα σπέρματα του γονιμοποιού ταύρου.
«Για παράδειγμα κοιτάξτε και αυτό» είπε, δείχνοντας μας στο ταβάνι έναν υπέροχο ζωδιακό ακριβώς επάνω από το άγαλμα του Όσιρι, που εκδηλώνονταν ελικοειδώς. Η ομορφιά του, μας έκοψε την ανάσα έτσι όπως δέσποζε ανάγλυφος ξεκινώντας από το κέντρο της κατάλευκης οροφής, και εκτείνονταν ως τις κολώνες που περιέκλειαν το άγαλμα του θεού. Ο κύκλος του ζωδιακού σε μορφή σπείρας, με τις ανάγλυφες συμβολικές παραστάσεις θεών και ανθρώπων, με τους ζωόμορφους και ανθρωπόμορφους αστερισμούς σχεδιασμένους αριστοτεχνικά από χρυσό, ασήμι, πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους, σε σκούρο μπλε φόντο δουλεμένο με υαλόμαζα, ξεπερνούσε κάθε φαντασία. Ο χρυσός λέων, ο κόκκινος ταύρος, ο ζυγός, ο αιγόκερος με την ψαρίσια ουρά και στη μέση μια λιονταρίσια κυνοκέφαλη μορφή να κρατά το σκήπτρο του νόμου, από όπου ξεκινούν όλα. Θύμιζε την θεά Τουαρέτ, την Αιγυπτιακή θεά της Εστίας, όμως το λιονταρίσιο σώμα της θύμιζε και τη θεά Μούτ, το ίδιο αινιγματική όπως η Σφίγγα, η προωρισμένη μοίρα, που αποπνέει φωτιά, αιώνια ζωή και αθάνατη πρόνοια που κυβερνά από ψηλά.

Δόμνα Σαμίου

Η Δόμνα Σαμίου (12 Οκτωβρίου 1928 - 10 Μαρτίου 2012) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια που συνετέλεσε στη διάδοση του παραδοσιακού τραγουδιού.
Γεννήθηκε στην Καισαριανή της Αθήνας. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, ζούσαν σε ένα χωριό έξω από τη Σμύρνη, το Μπαϊντίρι. H μητέρα της ήρθε με την καταστροφή στην Ελλάδα, ο πατέρας της τέσσερα χρόνια αργότερα, «γιατί έμεινε αιχμάλωτος εκεί». Από εκεί έχει τα πρώτα ακούσματα της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, όπως η ίδια ομολογεί σε συνέντευξή της. Έτσι μεγαλώνει και αγαπάει το Δημοτικό Τραγούδι.

Σε ηλικία 13 ετών έχει την πρώτη διδακτική επαφή με την μουσική. Πηγαίνει στο "Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής", όπου και μαθητεύει κοντά στον δημιουργό του Σίμωνα Καρά[1]. Εκεί παίρνει τα πρώτα μαθήματα Βυζαντινής μουσικής και της αποκαλύπτονται τα μυστικά του παραδοσιακού τραγουδιού. Παρακολουθεί παράλληλα νυχτερινό Γυμνάσιο.

Το 1954 αρχίζει μια μακρά σχέση με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) που τερματίζεται το 1971. Παράλληλα συνεργάζεται με την Ελληνική Τηλεόραση (Ε.Ρ.Τ.) για μια σειρά μουσικών ντοκιμαντέρ με το τίτλο "Μουσικό Οδοιπορικό". Αυτή η προεργασία θα την βοηθήσει να αποκτήσει ένα πλούσιο μουσικό υλικό, που αποδεικνύεται σημαντικό, με απώτερο στόχο την διαφύλαξη της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

Το 1971, χρονιά ορόσημο για την μετέπειτα πορεία της, παρουσιάζεται δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο συνερμηνεύοντας παραδοσιακά τραγούδια επί σκηνής. Ήδη όμως το 1960 κυκλοφορούν δίσκοι της σε Ελλάδα, Γαλλία και Σουηδία, που σηματοδοτούν την απήχηση του έργου της στον κυρίως Ελληνισμό και στην Ελληνική Ομογένεια.

Αντιστρατευόμενη την εμπορική εκμετάλλευση και εκλαΐκευση της ελληνικής παράδοσης, αρχίζει να παρουσιάζει επί σειρά ετών την όσο πιο αυθεντική εκτέλεσή της. Έτσι κάνει αμέτρητες συναυλίες στις οποίες τραγουδά η ίδια, αλλά και παρουσιάζει αυθεντικούς καλλιτέχνες και δημιουργούς του δημοτικού τραγουδιού.

Πέθανε στις 10 Μαρτίου 2012.

Το έργο της ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα και την ελληνική γλώσσα. Παρουσιαζόταν σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της αμερικανικής ηπείρου και σε πόλεις της Αυστραλίας, όπου και έδινε συναυλίες.

Για τα ελληνικά πράγματα :

Το 1979, ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, Αλέξης Σολωμός, της ανέθεσε τη μουσική επιμέλεια για τους Όρνιθες του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκαν πρώτα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στη συνέχεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Το 1993, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης της ανέθεσε την επιμέλεια της "ζωντανής" μουσικής του Αγαπητικού της Βοσκοπούλας που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο.

Στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού τραγούδησε για τέσσερις συνεχείς χρονιές (1995-1998).

Μεγάλη αναγνώριση της δίδεται από το Μέγαρο Μουσικής, όπου παραδίδει συναυλίες με Ακριτικά Τραγούδια (Μάιος 1995) και ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα (Χριστούγεννα 1996), καθώς και το αφιέρωμα που της έκανε ο ίδιος φορέας τον Οκτώβριο του 1998 για τα 70 της χρόνια.

Το 1981 δημιούργησε τον Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής "Δόμνα Σαμίου", όπου και συνέχιζε μέχρι τέλους την ίδια ποιοτική και αξιόλογη δισκογραφική της παραγωγή.

Παράλληλα, από το 1994 ως το 2001, παραδίδει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων.

Της παραδίδεται, το 2006, το βραβείο Αρίων για τη συνολική προσφορά της στη διάσωση του δημοτικού τραγουδιού.

Η Δόμνα Σαμίου συνέχιζε ως το θάνατό της την έρευνα και την καταγραφή της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

Η εμπεριστατωμένη γνώση της πάνω στο αντικείμενο της δημοτικής παράδοσης του ελληνικού τραγουδιού, η πρωτοπορία της θεματολογίας της, η πολύχρονη πείρα της και η ακρίβεια στην απόδοση των λεκτικών ιδιομορφιών και του ύφους του τραγουδιού, της κάθε περιοχής, την καθιστούσαν μοναδική στον τομέα της.

http://el.wikipedia.org/wiki/Δόμνα_Σαμίου

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΦΙΚΟΥΣ

ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΛΙΘΟΞΟΟΣ

Ακολουθήστε ·

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΦΙΚΟΥΣ

Όπως εξηγεί ο Πρόκλος, διά τους προγενεστέρους της δημιουργίας θεούς ἀνύμνησαν (οι Έλληνες) τας συζεύξεις και τας διαδοχάς «συναπογεννήσεις» του Κρόνου και της Ρέας, του Ουρανού και της Γαίας, και κατά τον ίδιον τρόπον οι ποιηταί παρέδωσαν την πρώτιστην σύζευξην Διός και Ήρας, διά τους δημιουργούς θεούς του Παντός, όπου ο Ζεύς κατέχει την αξίαν του Πατρός, η δε Ήρα της Μητρός και ο πρώτος παράγει τα πάντα εκ της Μονάδος που τον χαρακτηρίζει, η δε Ήρα κατά την γόνιμον Δυάδα, του μεν Διός συγγενεύοντος προς το νοητόν Πέρας, της δε Ήρας προς την απειρίαν.

Και προσθέτει* (εν Πολιτεία 292,11):
ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΜΕΝ ΣΗΜΕΙΟΝ ΑΝ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ, ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΑΡΧΗΝ, ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ. ΚΑΘ’ ΟΜΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΣ, ΟΥΣΑ ΑΡΧΗ ΜΕΡΙΚΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ΟΧΙ ΠΑΝΤΩΝ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗΝ ΑΡΙΘΜΕΙΤΑΙ**, ΕΝ ΤΟΥΤΟΙΣ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΝ ΑΡΧΗΝ***

Σχόλια Ε.Λιθοξόου: * … για τους μαθηματικούς.
** οι θεοί δεν είναι αριθμήσιμο είδος .
*** Το Εν Παν δεν είναι θεός.

Και ο Θέον μας διευκρινίζει: «και αι παρά Πλάτωνι ενάδες, είρηνται εν Φιλήβω (15 Α) ου παρά το Εν ελέχθησαν, αλλά παρά την ενάδα, ήτις μονάς μετοχή του ενός….. Ώστε διαφέρει αν το Εν της Μονάδος, ότι το μεν εστί ωρισμένον και πέρας, αι δε μονάδες άπειροι και αόριστοι».

Ελεύθερη απόδοση Ε.Λιθοξόου: οι ενάδες που αναφέρει ο Πλάτων στον Φίληβο, δεν ανήκουν στο Εν, αλλά στην Ενάδα που εξαρτάται (προέρχεται) από το Εν, όπως η μονάς προέρχεται από το Εν. Και διαφέρει επομένως, όπως το Εν της Μονάδος, διότι το μεν είναι ορισμένο και πέρας, οι δε μονάδες αμέτρητες και αόριστες.

Σύμφωνα λοιπόν με τον Πλάτωνα οι ιδέες ανοίκουν στο Εν και τα γεωμετρικά στοιχεία, όπως και αριθμοί (σαν πολλαπλότητες μονάδων) υπόκεινται (προέρχονται) σε αυτές. Σε αυτό στηρίζει την θεωρία των ιδεών και θεωρείται ως η πλέον ορθόδοξη ερμηνεία του πυθαγορισμού, δεδομένου ότι οι επίγονοι του Πυθαγόρα διαφωνούσαν για το αν προηγούνται τα γεωμετρικά στοιχεία ή οι αριθμοί.

...ξεφάντωναν με το Καρναβάλι

http://mikros-romios.gr 

Οι Αθηναίοι την εποχή του Λόρδου Βύρωνα ξεφάντωναν με το Καρναβάλι

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά.

Tο γεγονός ότι οι Απόκριες ήταν για τους σκλαβωμένους Ρωμιούς εποχή διασκέδασης δηλώνεται από τον γνωστό Αθηναίο Δ. Kαλλιφρονά, ο οποίος στο ημερολόγιό του (το 1800) έγραφε ότι «εφέτος τις απόκρηες χορέψαμε». Άλλοι υποστηρίζουν πως ο χορός σε ανοιχτούς χώρους και η διασκέδαση ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά των ημερών της Αποκριάς. Ο Καμπούρογλου επισήμανε πως ήταν μία αποκλειστικά οικογενειακή γιορτή και όλοι συγκεντρώνονταν στον γεροντότερο ή στον επισημότερο της κάθε οικογένειας. Παραδέχεται, ωστόσο, πως και στους δρόμους εμφανίζονταν μασκαράδες, αλλά ήταν ένα είδος επαγγελματιών, τα αποκαλούμενα «είδωλα».

Πολύτιμα στοιχεία όμως για την εποχή της Tουρκοκρατίας, επίσης, μας παρέδωσε και ο γνωστός πολιτικός και περιηγητής John Cam Hobhouse (1786-1869), φιλέλληνας, αρχαιολάτρης και συνοδοιπόρος του Βύρωνα στις ανά την Ελλάδα περιηγήσεις του, κατοπινός βαρόνος του Broughton. Εξιστορεί ότι κατά τη διάρκεια του «Καρναβαλιού» ιδιαίτερα οι ξένοι που βρίσκονταν στην Αθήνα δέχονταν την επίσκεψη νεαρών Αθηναίων που ήταν μεταμφιεσμένοι σε Άγγλους!

Σημειώνει, μάλιστα, ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Αθήνα το 1810, όταν η πόλη είχε 1.200-1.300 σπίτια, 400 τουρκικά, 300 αρβανίτικα και τα υπόλοιπα ελληνικά, απόλαυσαν το εορταστικό έθιμο των κατοίκων της Αθήνας. Πολλοί μεταμφιεσμένοι τον επισκέφθηκαν και τον διασκέδασαν ολόψυχα. Περνούσαν μεταμφιεσμένοι από το σπίτι του, άλλος σε βοεβόδα, άλλος σε καδή ή άλλος σε Τούρκο επίσημο. Ως εντυπωσιακή μάλιστα καταγράφεται η ανοχή των Τούρκων στα ιδιαίτερα περιπαικτικά έθιμα των χριστιανών.

Το έθιμο γιορτάστηκε ακόμη και στα δύσκολα χρόνια της Επανάστασης. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες αθηναϊκές οικογένειες είχαν καταφύγει στη Σαλαμίνα και την Αίγινα για να διασωθούν, εκείνοι που έμειναν πίσω μετακάλεσαν τους συνήθεις πανηγυριστές, προκειμένου να γιορτάσουν την Αποκριά τους!

REUNION - ΡΕΙΝΙΟΝ

REUNION - ΡΕΙΝΙΟΝ

ΡεϊνιόνΗ Ρεϊνιόν (γαλλικά Réunion ή επίσημα La Réunion, αρχαιότερη ονομασία Île Bourbon) είναι ηφαιστειογενές νησί στον Ινδικό Ωκεανό, ανατολικά της Μαδαγασκάρης και νοτιοδυτικά του Μαυρίκιου. Έχει πρωτεύουσα το Σαν Ντενί. Αποτελεί υπερπόντιο διαμέρισμα της Γαλλίας από το 1946. Είναι επίσης η πιο απομακρυσμένη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει ως νόμισμα το ευρώ. Νομάρχης στο νησί είναι ο Πιερ Ανρί Ματσιόνι από τις 28 Αυγούστου 2006.Ιστορία
Οι Άραβες ονόμασαν το νησί για πρώτη φορά Adna Al Maghribain (“Δυτικό Νησί”). Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που έφτασαν στο νησί και το βρήκαν ακατοίκητο ήταν οι Πορτογάλοι, το 1513, οπότε το ονόμασαν Santa Apollonia, από την Αγία Απολλωνία.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Πατάτες ψητές με μανιτάρια

Πατάτες ψητές με μανιτάρια

Bαθμολογία:

2 ψήφοι

Προστέθηκε από mitsaki, 01.10.09

Περιγραφή

'Ενα πολύ νόστιμο πιάτο...

photo: skelida

Τι χρειαζόμαστε:

• Πατάτες
• 250 γρ μανιτάρια μικρά κομμένα στα τέσσερα
• λίγο λάδι ή βούτυρο
• 2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
• 4 κουταλιές σούπας μαιντανό ψιλοκομμένο
• αλάτι, πιπέρι

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Με πατάτες

Διατροφή

Vegan

Με χαμηλά λιπαρά

Χορτοφαγική

Με λίγες θερμίδες

Δυσκολία

Εύκολο

Περιέχει

Μανιτάρια

Σκόρδο

Νηστίσιμα

Νηστίσιμα με λάδι/αλκοόλ

 

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Πατάτες ψητές με μανιτάρια http://www.sintagespareas.gr/sintages/patates-psites-me-manitaria.html#ixzz23B0kvOjG

ΛΥΚΟΦΡΩΝ (απόσπασμα 1)

Ευαγγελία Τσακίρη

Βρισκόμασταν στο μεγάλο κλειστό αμφιθέατρο, έργο θαυμαστό, άξιων αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνών, ένα έργο τέχνης διάσημο για την καλαισθησία, και την υπέροχη ακουστική του, που εκτός από αίθουσα διαλέξεων, θέατρο και αίθουσα συναυλιών, φιλοξενούσε και τα μαθήματα μουσικής των μαθητών του Μουσείου, καθώς το κτίριο, εντάσσονταν στο μεγάλο συγκρότημα του Σεράπειου.
Το Σεράπειο, μαζί με το Μουσείο, καταλάμβαναν μια τεράστια έκταση, που φιλοξενούσε όλες τις επιστήμες στα αξιοθαύμαστα για την ομορφιά τους κτίρια, με τον επιβλητικό ναό του Σέραπι, το μεγάλο υπαίθριο αμφιθέατρο, την διάσημη βιβλιοθήκη τους, και το γυμναστήριο, όπου γόνοι αριστοκρατικών οικογενειών από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας, διδάσκονταν φιλοσοφία, μαθηματικά, αστρονομία, γεωγραφία, ιατρική, φυσικές επιστήμες, χημεία και πολλά άλλα μαθήματα, ώστε να είναι ικανοί να διεκδικήσουν επάξια ανώτατες θέσεις και αξιώματα.
Σε αυτό το υπέροχο ίδρυμα, καύχημα και στολίδι της πόλης της Αλεξάνδρειας για τη μεγάλη βιβλιοθήκη του που φιλοξενούσε πανάρχαια σπάνια συγγράμματα όλων των μεγάλων ελλήνων σοφών, την αίθουσα τεχνολογίας του, όπου προφυλαγμένα μέσα σε γυάλινες προθήκες εκτίθονταν όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα που είχαν ως τώρα ανακαλυφθεί από ανήσυχα γεμάτα πάθος ευρηματικά μυαλά, μαθηματικών, γεωμετρών, μηχανικών κάθε εποχής, στημένες με τάξη ώστε να δένουν αρμονικά ανάμεσα στα υπέροχα αγάλματα ανθρωπόμορφων και ζωόμορφων θεών, στις μορφές των οποίων αποτυπώνονταν έννοιες συμπαντικές, των μεγάλων φιλοσόφων, και μεγάλων ανδρών της ιστορίας, θαύματα σμιλεμένα σε μάρμαρο και γρανίτη και άλλα φτιαγμένα με χαλκό σίδηρο χρυσό κι ελεφαντόδοντο είχα την τιμή να φοιτώ, ως ισότιμο μέλος της εκκολαπτόμενης πνευματικής ελίτ της αυτοκρατορίας.
Ήταν μια μεγάλη φωτεινή αίθουσα με το ταβάνι της στηριγμένο σε υπέροχους μαρμάρινους κίονες, ενώ απέναντι μας και σε απόσταση από τις κερκίδες, στέκονταν μια εξέδρα με καθίσματα και τα κυριότερα μουσικά όργανα έτοιμα για συναυλία.
Στους μακρόστενους πάγκους πίσω ακριβώς από την εξέδρα, βρίσκονταν όμορφα τακτοποιημένα, όλα τα γνωστά μουσικά όργανα. Αυλοί και δίαυλοι, σύριγκες, σάλπιγγες και κοχύλια όπως τρίτωνες, κάσσιες και στρόμβοι, αλλά και κρουστά, όπως τύμπανα, κρόταλα, κύμβαλα και σείστρα και βέβαια τα έγχορδα με τη χελύ με τις εφτά χορδές της να υπερέχει αριθμητικά στους πάγκους, μιας και ήταν το κατ΄ εξοχήν όργανο το κατάλληλο για την εκπαίδευση των νέων, τη λύρα δηλαδή, που όπως έλεγε ο μύθος κατασκεύασε πρώτος ο Ερμής, από καύκαλο χελώνας, δέρμα και έντερα, από τα κλεμμένα βόδια του αδελφού του Απόλλωνα, φτιαγμένη από τον πανούργο μικρό θεό, ώστε να εξευμενίσει τον φωτοβόλο αδελφό του, για την κλοπή.
Φόρμιγκες και πανδούρες, όμορφες κιθάρες με τετράγωνες βάσεις, τα κατεξοχήν όργανα για τελειοποιημένους μουσικούς, αλλά και η βάρβιτος με τους μεγάλους βραχίονες της και το γλυκό βαρύ της ήχο, αλλά και στην αριστερή γωνία της εξέδρας, στημένη, δέσποζε το καμάρι της σχολής. Μια ύδραυλις από τις πρώτες που κατασκεύασε ο Κτησίβιος, που έδινε κύρος με την παλαιότητά της, αλλά και με την παρουσία της, μιας και το πληκτροφόρο αυτό όργανο με τον ηδύ και τερπό δυνατό ήχο, ήταν το όργανο των αυτοκρατόρων.

Ολυμπιακός

Bigbook.gr

Ο Ολυμπιακός ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου 1925 και προέρχεται από τη συγχώνευση του «Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου» και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιά. Η απόφαση ελήφθη από επιφανείς Πειραιώτες στην ταβέρνα τού Μοίρα στην καρδιά του Πειραιά. Ανάδοχος ήταν ο αξιωματικός του Ναυτικού και αεροπόρος Νότης Καμπέρος, που θέλησε ο τίτλος του νέου συλλόγου να υποδηλώνει τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, την ευγενή άμιλλα, την επικράτηση και εν τέλει το ολυμπιακό ιδεώδες. Ο βιομήχανος και μετέπειτα Δήμαρχος Πειραιά Μιχάλης Μανούσκος πρόσθεσε στο επίθετο Ολυμπιακός τις λέξεις Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς κι έτσι ο πλήρης τίτλος του Πειραϊκού συλλόγου ήταν και παραμένει Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (ΟΣΦΠ).

Ως έμβλημα του νέου συλλόγου επελέγη η κεφαλή ενός δαφνοστεφανωμένου εφήβου και χρώματα το κόκκινο και το άσπρο, κατόπιν προτάσεως του Γιάννη Ανδριανόπουλου, θαυμαστή της ερυθρόλευκης Άρσεναλ, από την εποχή που σπούδαζε νομικά στο Λονδίνο. Το πρώτο Δ.Σ. του Ολυμπιακού αποτέλεσαν οι: Μιχάλης Μανούσκος (πρόεδρος), Νότης Καμπέρος (αντιπρόεδρος), Τριαντάφυλλος Κρέμος (αντιπρόεδρος), Σταύρος Μαραγκουδάκης (γεν. γραμματέας), Θανάσης Κόκκινος (ταμίας), Παναγιώτης Λαγουρατζής (έφορος), Κώστας Κυρίμης, Νίκος Ζαχαρίας, Γιάννης Λουλουδάκης και Ε. Κασιμάτης.

Οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι
Ο Ολυμπιακός ιδρύθηκε ως ποδοσφαιρικό σωματείο και γρήγορα επισκίασε τους ανταγωνιστές του στο λιμάνι, για να γίνει ο κυρίαρχος του Πειραιά, με επικεφαλής τη θρυλική πεντάδα των Ανδριανοπουλαίων, που αποτέλεσαν την ψυχή της ομάδας στα πρώτα της βήματα. Παιδιά γνωστής οικογένειας στον Πειραιά, με αθλητική παράδοση, έκαναν γνωστό το όνομα του Ολυμπιακού σ' όλη την Ελλάδα. Στην αρχή έπαιξαν οι τέσσερις Ανδριανόπουλοι, ο Γιάννης, ο Ντίνος, ο Γιώργος και ο Βασίλης. Αργότερα, εμφανίστηκε και ο Λεωνίδας και για ένα μικρό χρονικό διάστημα αγωνίστηκε και ο Στέλιος. Η πεντάδα της επίθεσης με τους πέντε αδελφούς έγινε θρύλος.

Οι χρυσές περίοδοι της ποδοσφαιρικής ομάδας του Ολυμπιακού είναι η δεκαετία του '30, κατά την οποία ξεκίνησε η αντιπαράθεση με τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό, η δεκαετία του '50 με τα συνεχόμενα πρωταθλήματα, εποχή που η ομάδα απέκτησε το προσωνύμιό της Θρύλος και τη μεγάλη μάζα των οπαδών της, η περίοδος της προεδρίας Γουλανδρή στις αρχές της δεκαετίας του '70 και η τρέχουσα, που ξεκίνησε το 1993 με την ανάληψη της προεδρίας από τον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος παρέλαβε έναν διαλυμένο Ολυμπιακό και τον έκανε απόλυτο κυρίαρχο εντός των συνόρων.

Το μεγάλο πρόβλημα του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού είναι η διεθνής του παρουσία, που είναι πληθωρική αλλά ισχνή σε διακρίσεις και συχνά αντιμετωπίζεται με σκωπτική διάθεση από τους αντίπαλους οπαδούς. Δεν είναι τυχαίο που οι οπαδοί του θυμούνται ακόμα τη φιλική νίκη με 2-1 επί της μεγάλης Σάντος του Πελέ, που όμως σημειώθηκε το μακρινό 1961. Το 1999 ήταν μια χρονιά ορόσημο, καθώς η ομάδα έφθασε στους οκτώ του Τσάμπιονς Λιγκ και από καθαρή ατυχία δεν πέρασε στη φάση των ημιτελικών. Πιο εξωστρεφείς είναι οι ομάδες του μπάσκετ, του βόλεϋ και του πόλο, που έχουν στη συλλογή τους ευρωπαϊκούς τίτλους.
Τίτλοι
Ποδόσφαιρο

Πρωταθλήματα Ελλάδος (38): 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011.
Κύπελλα Ελλάδος (24): 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009.
Σούπερ Καπ (4): 1980, 1987, 1992, 2007.
Βαλκανικό Κύπελλο (1): 1963.

Καλαθοσφαίριση

Πρωταθλήματα Ελλάδος (9): 1949, 1960, 1976, 1978, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997.
Κύπελλα Ελλάδας (9): 1976, 1977, 1978, 1980, 1994, 1997, 2002, 2010, 2011.
Ευρωλίγκα (1): 1997.

Πετοσφαίριση

Πρωταθλήματα Ελλάδας (25): 1968, 1969, 1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1983, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2009, 2010, 2011.
Κύπελλα Ελλάδας (13): 1981, 1983, 1989, 1990, 1992, 1993, 1994, 1997, 1998, 1999, 2001, 2009, 2011.
Σούπερ Καπ Ελλάδας (1): 2000.
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (1): 1996.
Top Teams Cup (1): 2005.
Κύπελλο Ελλάδος Γυναικών (1): 2011.

Υδατοσφαίριση

Πρωταθλήματα Ελλάδας (24): 1933, 1934, 1947, 1949, 1951, 1952, 1969, 1971, 1992, 1993, 1995, 1996, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011.
Κύπελλα Ελλάδας (14): 1992, 1993, 1997, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011.
Σούπερ Καπ Ελλάδας (2): 1997, 1998.
Πρωτάθλημα Ευρώπης (1): 2002.
Σούπερ Καπ Ευρώπης (1): 2002.
Πρωτάθλημα Ελλάδας Γυναικών (4): 1995, 1998, 2009, 2011.


Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/75#ixzz2N7lYZROL

Βασίλης Αυλωνίτης

Ο Βασίλης Αυλωνίτης (1 Ιανουαρίου 1904 - 10 Μαρτίου 1970) ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Θησείο. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1924 στην οπερέτα του Ν. Χατζηαποστόλου Το κορίτσι της γειτονιάς. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους σε οπερέτες και κωμωδίες, μέχρι το 1928, οπότε και στράφηκε προς την επιθεώρηση επικεφαλής δικού του θιάσου.
Τον Αύγουστο του 1931, παρολίγο να τον σκοτώσει σφαίρα από θερμόαιμο οπαδό ομάδας φιλελευθέρων, "Βενιζελικών", που εισέβαλε στο θέατρο που έπαιζε τότε στην επιθεώρηση "Κατεργάρα" και άρχισαν να πυροβολούν θεωρώντας ότι σατιριζόταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Από την εισβολή αυτή τραυματίσθηκαν κάποιοι θεατές ενώ σκοτώθηκε ο τεχνικός του θεάτρου. Στη συνέχεια από τις ανακρίσεις που ακολούθησαν θεωρήθηκε ότι υπαίτια ήταν η σάτιρα και όχι οι δράστες. Τότε εκδόθηκε και ο γνωστός νόμος "περί τύπου" που περιελάμβανε και το θέατρο στην επακόλουθη λογοκρισία.
Το 1934 συμμετείχε σε επιθεωρήσεις του θεάτρου Περοκέ, ενώ νωρίτερα έκανε δικό του θίασο. Την περίοδο του '40 σχημάτισε θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και ερμήνευσε το στρατιώτη Πολυχρόνη Περονόσπορο στο ηθογραφικό χρονικό Από την Αλβανία στο Ρίμινι. Υπήρξε για πολλά χρόνια βασικό στέλεχος των επιθεωρησιακών θιάσων του θεάτρου Ακροπόλ και διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του (1956-61). Ο τελευταίος του θίασος συγκροτήθηκε με τον Κώστα Χατζηχρήστο, το 1967-68. Μαζί περιόδευσαν σε πολλές επαρχιακές πόλεις, αλλά λόγοι υγείας τον ανάγκασαν να διακόψει την περιοδεία. Υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση όλα τα είδη του θεάτρου. Kηδεύτηκε στο Β' Νεκροταφείο στα Πατήσια και σήμερα τα οστά του βρίσκονται σε οστεοφυλάκιο του κοιμητηρίου.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1929 στην ταινία του Αχιλλέα Μαδρά, Μαρία Πενταγιώτισσα, ενώ ακολούθησαν δεκάδες άλλες, έως το 1970, όπως Η αριστοκράτισσα κι ο αλήτης, όπου εμφανίστηκε στον τελευταίο του ρόλο. Λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωσή αυτής της ταινίας, πέθανε από καρδιακή προσβολή. Συνολικά πρωταγωνίστησε ή εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους σε 75 ταινίες. Είχε ήρεμη προσωπική ζωή, ενώ δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Θα μείνει αξέχαστος στον κινηματογράφο σε ταινίες όπως: «Μια ζωή την έχουμε», «Το αμαξάκι, «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» «Οι γαμπροί της Ευτυχίας», «"Ο λεφτάς", Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» κ. ά.
Από τη βικιπαιδεια

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

http://lefobserver.blogspot.gr/2008/08/blog-post.html?spref=fb

https://www.youtube.com/watch?v=Ip7pMa76xKc 

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ : ΙΣΩΣ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΘΕΙ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Παύλος ΜελάςΤο πιστεύετε ότι υπάρχει ελληνική ταινία που δεν έχει προβληθεί ποτέ στη τηλεόραση. Κι όμως ναι! Είναι η ταινία ''Παύλος Μελάς'' γυρισμένη το 1974. ;Όταν προβλήθηκε στους κινηματογράφους, κατέκτησε τη πρώτη θέση, κόβοντας περίπου 433.000 εισητήρια. Τώρα γιατί δεν την έχουν προβάλει ούτε μια φορά, δε γνωρίζω. Ας δούμε πως είχε διαφημιστεί το 1974.

 

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΛΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΡΠΑΖΕΙ ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΑΒΑΠΤΙΖΕΙ ΣΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΦΕΡΝΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΔΥΝΑΤΟ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΙΕΡΟ ΡΙΓΟΣ.Τα ποικίλα γυρίσματα, με πλούσια πλάνα στην τότε Αθήνα και μάλιστα στα μέρη που έλαβαν χώρα τα ιστορικά γεγονότα, και οι αλλεπάλληλες σφοδρές πολεμικές σκηνές και συγκρούσεις φρίκης, οδηγούν από λαχτάρα σε λαχτάρα, κάνουν το έργο άκρως συγκινητικό και συναρπαστικό.

 

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:Λάκης Κομνηνός, Φαίδων Γεωργίτσης, Καίτη Παπανίκα, Λίλλη Παπαγιάννη, Ανδρέας Φιλιππίδης, Γιάννης Αργύρης.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φίλιππος Φυλακτός

ΜΟΥΣΙΚΗ: Γιάννης Σπανός(η μουσική της ταινίας, βρίσκεται στα αριστερά του blog).

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 125’

Μια μοναδική στο είδος της ταινία μεγάλου μήκους, που δικαίως χαρακτηρίστηκε από ειδικούς ως η πλουσιότερη και αυθεντικότερη υπερπαραγωγή στον ελληνικό κινηματογράφο.Φέρνει σε άμεση επαφή με τα ιστορικά εθνικά και πολεμικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στις αρχές του 20ου αιώνα με πρόσωπα επώνυμα και ανώνυμα που αγωνίστηκαν για τα μεγάλα ιδεώδη της Φυλής.Το έργο που κρατά συνεχώς αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, οδηγεί σε πραγματική ψυχική μεταρσίωση και εθνική μέθη, θίγει ευαίσθητες χορδές της ελληνικής ψυχής και μάλιστα με την παρουσία και δράση του μεγάλου ήρωα του ιστορικού εκείνου έπους.

VIDEO ΑΠΟ Rumeliotis