Θυμήσου
την ιστορία με τα μάτια του Ρα, μου ψιθύρισε η Ναυσικά, ενώ ο Ισίδωρος
μας έδειχνε τη σπείρα από πλάκες πράσινου γρανίτη που ξεκινούσε από το
άγαλμα του Όσιρι και επεκτείνονταν συστρεφόμενη ως της άκρες της
επιστρωμένης με κατάλευκο μάρμαρο αίθουσας.
«Τα πάντα εδώ μέσα είναι συμβολισμοί έκανε εκείνος συνεπαρμένος,» θυμίζοντας μας τον ορφικό ύμνο της φύσης και τις ελικοειδείς εκδηλώσεις της που κινούμενη σαν ρεύμα με αδιάκοπους στροβιλισμούς, διαρρέει από παντού και κινείται κυκλικώς μεταβάλλοντας διαρκώς τη μορφή της. Ακόμα και το όνομα φύσις δηλώνει ξεκάθαρα τι είναι. Το φως πρώτο γράμμα, δηλώνει τον χρυσό αριθμό φ, που πρώτοι οι αρχαίοι μας πρόγονοι, οι οποίοι παρατήρησαν ότι τα πάντα στο σύμπαν από τη διάταξη των αστέρων και των πλανητών μέχρι το ίδιο το ανθρώπινο σώμα, αναπτύσσονται βάσει μιας αναλογίας. Ο Πυθαγόρας, ήταν ο πρώτος που διατύπωσε τον μαθηματικό ορισμό της αναλογίας, διαπιστώνοντας πως υπάρχουν κάποιοι αριθμοί, που η λειτουργία τους είναι έξω από το ανθρώπινα αντιληπτό, ανακαλύπτοντας την έννοια της ιδέας, που διατύπωσε ο Πλάτων ως τη θεωρία των ιδεών. Ο χρυσός αριθμός Φ ως Όσι-ρις και η Ίσις ως η δεκτική μήτρα, είναι η ανδρόγυνος φύσις.
Δείτε με τι μαεστρία το φ-ίσις, με γιώτα μετατράπηκε σε φ-ύσις με ύψιλον, με το γράμμα αυτό να δηλώνει ξεκάθαρα την κούπα, τη δεκτική μήτρα που δέχεται τα σπέρματα του γονιμοποιού ταύρου.
«Για παράδειγμα κοιτάξτε και αυτό» είπε, δείχνοντας μας στο ταβάνι έναν υπέροχο ζωδιακό ακριβώς επάνω από το άγαλμα του Όσιρι, που εκδηλώνονταν ελικοειδώς. Η ομορφιά του, μας έκοψε την ανάσα έτσι όπως δέσποζε ανάγλυφος ξεκινώντας από το κέντρο της κατάλευκης οροφής, και εκτείνονταν ως τις κολώνες που περιέκλειαν το άγαλμα του θεού. Ο κύκλος του ζωδιακού σε μορφή σπείρας, με τις ανάγλυφες συμβολικές παραστάσεις θεών και ανθρώπων, με τους ζωόμορφους και ανθρωπόμορφους αστερισμούς σχεδιασμένους αριστοτεχνικά από χρυσό, ασήμι, πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους, σε σκούρο μπλε φόντο δουλεμένο με υαλόμαζα, ξεπερνούσε κάθε φαντασία. Ο χρυσός λέων, ο κόκκινος ταύρος, ο ζυγός, ο αιγόκερος με την ψαρίσια ουρά και στη μέση μια λιονταρίσια κυνοκέφαλη μορφή να κρατά το σκήπτρο του νόμου, από όπου ξεκινούν όλα. Θύμιζε την θεά Τουαρέτ, την Αιγυπτιακή θεά της Εστίας, όμως το λιονταρίσιο σώμα της θύμιζε και τη θεά Μούτ, το ίδιο αινιγματική όπως η Σφίγγα, η προωρισμένη μοίρα, που αποπνέει φωτιά, αιώνια ζωή και αθάνατη πρόνοια που κυβερνά από ψηλά.
«Τα πάντα εδώ μέσα είναι συμβολισμοί έκανε εκείνος συνεπαρμένος,» θυμίζοντας μας τον ορφικό ύμνο της φύσης και τις ελικοειδείς εκδηλώσεις της που κινούμενη σαν ρεύμα με αδιάκοπους στροβιλισμούς, διαρρέει από παντού και κινείται κυκλικώς μεταβάλλοντας διαρκώς τη μορφή της. Ακόμα και το όνομα φύσις δηλώνει ξεκάθαρα τι είναι. Το φως πρώτο γράμμα, δηλώνει τον χρυσό αριθμό φ, που πρώτοι οι αρχαίοι μας πρόγονοι, οι οποίοι παρατήρησαν ότι τα πάντα στο σύμπαν από τη διάταξη των αστέρων και των πλανητών μέχρι το ίδιο το ανθρώπινο σώμα, αναπτύσσονται βάσει μιας αναλογίας. Ο Πυθαγόρας, ήταν ο πρώτος που διατύπωσε τον μαθηματικό ορισμό της αναλογίας, διαπιστώνοντας πως υπάρχουν κάποιοι αριθμοί, που η λειτουργία τους είναι έξω από το ανθρώπινα αντιληπτό, ανακαλύπτοντας την έννοια της ιδέας, που διατύπωσε ο Πλάτων ως τη θεωρία των ιδεών. Ο χρυσός αριθμός Φ ως Όσι-ρις και η Ίσις ως η δεκτική μήτρα, είναι η ανδρόγυνος φύσις.
Δείτε με τι μαεστρία το φ-ίσις, με γιώτα μετατράπηκε σε φ-ύσις με ύψιλον, με το γράμμα αυτό να δηλώνει ξεκάθαρα την κούπα, τη δεκτική μήτρα που δέχεται τα σπέρματα του γονιμοποιού ταύρου.
«Για παράδειγμα κοιτάξτε και αυτό» είπε, δείχνοντας μας στο ταβάνι έναν υπέροχο ζωδιακό ακριβώς επάνω από το άγαλμα του Όσιρι, που εκδηλώνονταν ελικοειδώς. Η ομορφιά του, μας έκοψε την ανάσα έτσι όπως δέσποζε ανάγλυφος ξεκινώντας από το κέντρο της κατάλευκης οροφής, και εκτείνονταν ως τις κολώνες που περιέκλειαν το άγαλμα του θεού. Ο κύκλος του ζωδιακού σε μορφή σπείρας, με τις ανάγλυφες συμβολικές παραστάσεις θεών και ανθρώπων, με τους ζωόμορφους και ανθρωπόμορφους αστερισμούς σχεδιασμένους αριστοτεχνικά από χρυσό, ασήμι, πολύτιμους και ημιπολύτιμους λίθους, σε σκούρο μπλε φόντο δουλεμένο με υαλόμαζα, ξεπερνούσε κάθε φαντασία. Ο χρυσός λέων, ο κόκκινος ταύρος, ο ζυγός, ο αιγόκερος με την ψαρίσια ουρά και στη μέση μια λιονταρίσια κυνοκέφαλη μορφή να κρατά το σκήπτρο του νόμου, από όπου ξεκινούν όλα. Θύμιζε την θεά Τουαρέτ, την Αιγυπτιακή θεά της Εστίας, όμως το λιονταρίσιο σώμα της θύμιζε και τη θεά Μούτ, το ίδιο αινιγματική όπως η Σφίγγα, η προωρισμένη μοίρα, που αποπνέει φωτιά, αιώνια ζωή και αθάνατη πρόνοια που κυβερνά από ψηλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου