Άσε Το Διάβολο Ήσυχο!

Bigbook.gr

 

Άσε Το Διάβολο Ήσυχο! Γρίφοι, δράση και ένταση από τον κορυφαίο συγγραφέα στην αστυνομική λογοτεχνία, John Verdon.

Μετά την τεράστια επιτυχία που γνώρισαν τα "Σκέψου Έναν Αριθμό" και "Κράτα Tα Mάτια Σου Κλειστά", ο Ντέιβ Γκάρνεϊ επιστρέφει και βάζει κάτω από το μικροσκόπιο την υπόθεση ενός διαβόητου ψυχοπαθή δολοφόνου, σε ένα εξαιρετικό μυστήριο που σε απορροφά..

Κέντημα πάνω στο πλεκτό

Örgü Agacı

http://www.flickr.com/photos/suewrighthandknits/3807561247/

Σας αρέσει να κεντάτε; Κάντε το !  Πάνω σε πλεκτή επιφάνεια αναδεικνύεται το ανάγλυφο του κεντήματος και δίνει μια αίσθηση τρισδιάστατης εικόνας ενώ συγχρόνως απαλείφεται κάποια τυχόν ατέλεια. 

Βέβαια πάντα χρησιμοποιούμε 

ανάλογη κλωστή - μαλλάκι. 

Το πλεκτό γίνεται πιο αφράτο 

και θυμίζει κάτι απο παλιά ...!

Καλή επιτυχία!

Σήμερα... 11/4

ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ

Αρτοποιεια & Συνταγες

ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ
ΥΛΙΚΑ
1 ποτήρι λάδι
1 1/2 ποτήρι ζάχαρη
1 ποτήρι χυμό πορτοκάλι και το ξύσμα του
1/2 ποτήρι χυμό λεμόνι και το ξύσμα του
1 ποτήρι νερό που μέσα έχουμε βράσει για 5', 2 ξυλάκια κανέλα και 1/2 κουταλάκι "καρφιά" γαρύφαλλο
1 σφηνάκι κονιάκ
150γ καρύδια κοπανισμένα
150γ αμύγδαλα κοπανισμένα (εγώ τα βάζω με τη φλούδα)
150γ σταφίδες ξανθές και μαύρες
1 πρέζα αλάτι
1 φαρίνα (500γ)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180ο
Βράζουμε το νερό με τα μυρωδικά.
Χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη μέχρι να λιώσει. Προσθέτουμε όλα τα υγρά, τα ξύσματα
και τους ξηρούς καρπούς, το αλάτι μαζι με το αλευρι μεχρι να πετύχουμε την πυκνότητα
του κέικ. Ψήνουμε περίπου για 1 ώρα στους 180ο

ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ!…

http://www.visaltis.net/2013/04/blog-post_10.html?spref=fb

ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ!…

7:35 μ.μ. | Αναρτήθηκε από Χρονολόγιο

Μια σειρά μύθων, θρύλων και παραδόσεων για τον Έλληνα βασιλιά της Μακεδονίας, Αλέξανδρο τον Μέγα, μιας και το θέμα είναι τόσο επίκαιρο όχι μόνον διότι οι σκοπιανοί σφετερίζονται το όνομα της Μακεδονίας μας, αλλά γιατί οι θρύλοι αυτοί γαλούχησαν γενεές γενεών ανθρώπων!..
ΜΥΘΟΙ, ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ!…
Πού το όνειρο; Και πού το θαύμα; Πού η αλήθεια; Και πού η πραγματικότητα; Υπάρχουν, αλήθεια, γεγονότα που δεν κατέγραψε η πένα της Ιστορίας; Ένα φανταστικό ταξίδι στην Χώρα της ουτοπίας, αλλά και του ιστορικού προβληματισμού ίσως για όλους μας να είναι αναγκαίον!..
Διαβάζοντας κανείς την «Φυλλάδα του Μεγ’ Αλέξαντρου» (Αλεξάνδρου του Μακεδόνος βίος, πόλεμοι και θάνατος), θα καταπλαγή όχι απλώς με τον πλούτο των γνώσεων των προγόνων μας, αλλά και με την υψίστην πνευματικήν καλλιέργειάν των, η οποία, ως άλλη ολυμπιακή φλόγα, μεταλαμπαδεύτηκε στους νεώτερους Έλληνες, όπως αυτούς του Μεσαίωνος, που μας άφησαν τις διάφορες «Φυλλάδες» τους.
Από πού ν’ αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει;
Μήπως από το γεγονός, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος εμφανίζεται ακόμη και στο ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων, όπως το «Κοράνι», που βρίσκουμε αναμφισβήτητα ίχνη του «Μύθου του Αλεξάνδρου»;
Μήπως από το γεγονός ότι ο Μέγας Αλέξανδρος εμφανίζεται πάρα πολλές φορές στην Περσική ποίηση; Το πρώτο περσικό φιλολογικό έργο με θέμα τον θρυλικό Στρατηλάτη είναι το περίφημο έπος του εθνικού ποιητού της Περσίας – του Φιρντουσή, ή «Παραδείσιου»1, όπως επονομάστηκε – που έζησε στο δέκατο αιώνα μ.Χ. (935-1020). Και μόνον οι δεκάδες μινιατούρες2 και οι διάφορες περσικές μικρογραφίες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αποδεικνύουν αυτό το γεγονός, αφού οι Μουσουλμάνοι τον λάτρευαν τόσο πολύ τον Μέγα Αλέξανδρο, που τον παρουσιάζουν σε εικόνες να επισκέπτεται ακόμη και την Μέκκα!.. Και όχι μόνον!… Ο Μωάμεθ, για παράδειγμα, πήρε από τον φερόμενον ως «Ψευδοκαλλισθένην» το ανέκδοτο της κατασκευής του φράγματος που – δήθεν - έκτισε ο Μέγας Αλέξανδρος για να προστατεύσει την χώρα του από τις επιδρομές των Γωγ και Μαγώγ, των αγρίων νομαδικών φυλών του Βορρά! ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ
Εάν, όμως, οι παραπάνω ιστορίες, είναι φανταστικές, δεν είναι καθόλου μύθος ο πόλεμος Αλεξάνδρου και Πώρου, μία ιστορία που είναι πραγματική, αφού την μνημονεύει ο Πλούταρχος μέσα στα έργα του3. Είναι γνωστόν, ότι ο Αλέξανδρος, αφού κατέκτησε την Περσία, εξεστράτευσε, το 326 π.Χ., στις Ινδίες φθάνοντας μέχρι τον ποταμό Γάγγη. Εκεί βρήκε τον Ινδό τοπάρχη Πώρο - τον Ρατζά Φουρ των Περσών ποιητών - και του αντιστάθηκε στις όχθες του Υδάσπη, παραπόταμου του Ινδού5. Δεν είναι βεβαίως αληθής η ιστορία ότι μονομάχησαν μεταξύ τους ο βραχύσωμος Αλέξανδρος με τον τεραστίων διαστάσεων Πώρο, για να μας θυμίσει εδώ ο συγγραφεύς την ιστορία του Δαβίδ με τον Γολιάθ, όπου η νίκη ήρθε με τον (θεωρητικά) αδύναμο άνδρα.
Μύθοι, ασφαλώς είναι τα διάφορα στρατηγήματα του Αλεξάνδρου για να νικήση τον Πώρο με την κατασκευή ψεύτικων και πύρινων αγαλμάτων, που λέει ο «Ψευδοκαλλισθένης» ή ο Ιούλιος Ουαλέριος στην λατινική έκδοση της Ιστορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ούτε βεβαίως είναι αληθινή η ιστορία που μνημονεύει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης ότι η Βασίλισσα της Ασσυρίας, Σεμίραμης, κατέφυγε σ’ ένα παρόμοιο τέχνασμα κατασκευής ψευδο-ελεφάντων από δέρμα βοδιού, που τα έβαλαν πάνω σε καμήλες για να τρέψουν σε φυγή τα άλογα του εχθρού6. Ακόμη περισσότερο όταν οι διάφοροι «Ψευδοκαλλισθένηδες» αναφέρουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους Επτά Σοφούς της Ελλάδος για να του υποδείξουν με ποιόν τρόπο θα αντιμετωπίσει αυτό το δυσάρεστο γεγονός, όπως τουλάχιστον αναφέρει ο Πέρσης ποιητής Φιρντουσή, στο έργο του «Σαχνάμα»7., που ανιστορεί το στρατήγημα του Αλέξανδρου στην μάχη του Υδάσπη με ακόμη πιο φανταστικό τρόπο.
ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ «ΜΗΔΙΚΟ ΥΓΡΟ»;
Εντύπωση, πάντως, προκαλεί το γεγονός ότι, οι Επτά Σοφοί έδωσαν προσταγή σ’ ένα σιδηρουργό να τους κατασκευάσει ένα σιδερένιο ομοίωμα αλόγου, μαζί με τον καβαλάρη του. Το άγαλμα , που ήταν κούφιο από μέσα, το γεμίσανε νάφθη – δηλαδή πετρέλαιο (!!) – και του έβαλαν φωτιά, που έβγαινε από τα ρουθούνια του αλόγου και το στόμα του καβαλάρη! Ο Αλέξανδρος ενθουσιασμένος, προστάζει και του κατασκευάζουν χίλια σιδερένια άλογα, και τα αμολά επάνω στους ελέφαντες του Πώρου, οι οποίοι, τρομαγμένοι, ετράπησαν εις φυγήν.
Το ερώτημα που γεννιέται αυτή την στιγμή είναι το εξής: Το «Μηδικό» ή «υγρό πυρ», δηλαδή το πετρέλαιο ήταν γνωστό ή άγνωστο στον Μέγα Αλέξανδρο;
Ασφαλώς όχι. Και τούτο διότι έχουμε την μαρτυρία του Πλούταρχου8, που αναφέρει ότι ο Αλέξανδρος είδε πηγές από πετρέλαιο στην Βαβυλώνα9, μία χώρα που ήταν γνωστή για τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου.
Ο Πλούταρχος, βεβαίως, διηγείται και δύο επεισόδια: α) Σε κάποια πόλη της Βαβυλωνίας οι κάτοικοι, για να κάνουν τιμή στον Αλέξανδρο, ράντισαν με πετρέλαιο τους δρόμους γύρω από το σπίτι που έμενε ο Έλληνας βασιλιάς και του έβαλαν φωτιά για να το φωταγωγήσουν! β) Υπάρχει και το επεισόδιο του σκλάβου, που δέχθηκε να του αλείψουν το σώμα με πετρέλαιο για δοκιμή, και, σαν του βάλανε φωτιά, κάηκε ζωντανός!
Αλλά και ο Αρριανός αναφέρει10, ότι στην Σογδιανή (την σημερινή Μπουχάρα), ο Αλέξανδρος, καθώς κατεδίωκε τον Βήσσο, που είχε δολοφονήσει τον Δαρείο, οι Μακεδόνες βρήκανε μία πηγή από την οποίαν ανέβλυζε λάδι!
Το βέβαιο είναι ότι, όπως παρατηρεί και ο ιστορικός Chavallier, ο Αλέξανδρος, αν και γνώριζε τις καταστρεπτικές ιδιότητες του πετρελαίου, ουδέποτε το χρησιμοποίησε για τους στρατηγικούς τους σκοπούς.11
ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ
Βεβαίως, ένα από τα πιο αξιοπερίεργα επεισόδια του Μύθου του Αλεξάνδρου είναι το ταξίδι του Μακεδόνα βασιλιά στην Πηγή της Αθανασίας – το «αθάνατο νερό», που λένε στα λαϊκά μας παραμύθια οι γέροντες και οι γερόντισσες.
Τι συμβολίζει, όμως, αυτό;
Απ’ τα πανάρχαια χρόνια το μυστήριο της ζωής και του θανάτου βασάνιζε τον ανθρώπινο νου. Έτσι, στον Βαβυλώνιο Μύθο του Γιλγάμου4, δύο χιλιάδες χρόνια προ Χριστού, βλέπουμε τον Γίλγαμο – τον εθνικό ήρωα των Βαβυλωνίων – να ξεκινά σε μακρινό ταξίδι έως την γη των Μακάρων, για να μάθη το μυστικό της αθανασίας από τον πρόγονό του Ουτ-Μαπίστι.
Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να «ξεφύγει» και ο Μέγας Αλέξανδρος από αυτόν τον Μύθο, που γέννησε πολλούς άλλους θρύλους και μυθοπλασίες των λαών για την αιωνία νεότητα! Ένας μύθος που έχει την ρίζα του στον παλαιό Ελληνικό θρύλο του Γλαύκου, του γερο-Βοιωτού από την Ανθηδόνα…
Ο Γλαύκος, κατά τον μύθο, έγινε αθάνατος, αφού έφαγε από ένα μαγικό βότανο που είχε την ιδιότητα να ξαναζωντανεύει τα φόφια ψάρια. Δυστυχώς γι’ αυτόν, η αθανασία υπήρξε δώρον άδωρον, γιατί με την αθανασία δεν κατόρθωσε να ανακτήσει και τα νιάτα του και γι’ αυτό, απελπισμένος, πήδησε από ένα βράχο μέσα στην θάλασσα, όπου όμως εξακολουθεί να ζει σαν θαλάσσιος δαίμονας, επισκεπτόμενος μία φορά τον χρόνο όλες τις θάλασσες, τα νησιά και τ’ ακρογιάλια, για να κλάψει την μοίρα του. Οι ναυτικοί, σαν άκουγαν το μοιρολόϊ του, τρέμανε και κάνανε τάματα.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι Ορφικοί συσχέτισαν τον μύθο του Γλαύκου με τις δοξασίες των για την αθανασία της ψυχής, ενώ ακόμη και σήμερον διάφορες θεατρικές ή κινηματογραφικές παραστάσεις έχουν ως πηγήν φαντασίας τον μύθο του Γλαύκου12 με διάφορες παραλλαγές («Φάουστ» του Γκαίτε κλπ).
Για να αποδείξωμεν του λόγου το αληθές, αξίζει εδώ να μνημονευθεί το γεγονός, ότι, για παράδειγμα, στις Ινδίες ο Χουάτζα (δηλαδή ο σεβασμιώτατος) Χίζρ, όπως τον λένε οι Μουσουλμάνοι με την περσική προφορά του ονόματος, ή Ράτζα Κίνταρ, όπως τον λένε οι Ινδοί Μουσουλμάνοι, ζει μέσα στα ποτάμια και είναι ο προστάτης των ναυτικών, όπως είναι ο δικός μας Άγιος Νικόλαος! Βλέπουμε δηλαδή και εδώ την άμεση σχέση του θέματος με τον παλαιό Ελληνικό μύθο του Γλαύκου, που αποτελεί κι αυτό μία προλείανση του εδάφους για τον Χριστιανισμό!
Να αναφέρωμε εδώ, ότι η επίσημη Μουσουλμανική παράδοση παραδέχεται πως ο Χιντρ είναι ο ίδιος με τον δούλο του Θεού «εις ον εδωρήσαμεν μακροθυμίαν και σοφίαν», που συναντά τον Μωϋσή (=Αλέξανδρο) και τον υπηρέτη του (=Ανδρέα) στην έρημο, εκεί δηλαδή όπου γυρεύανε να βρουν την Πηγήν της Αθανασίας13. Έχει αχώριστο σύντροφο τον Προφήτη Ηλία14 και οι δύο μαζί πάνε κάθε χρόνο στην Μέκκα για να προσκυνήσουν!15
Μία (μεταγενέστερη ασφαλώς) Μουσουλμανική παράδοση, που βρίσκουμε στην Τουρκία, συγχέει το πρόσωπο του Χιντρ με τον Άη – Γιώργη! Κατά την παράδοση αυτή, ο Προφήτης Ηλίας και ο Χίντρ είναι ένα και το αυτό πρόσωπο που δια της μετεμψυχώσεως έγινε ο Άγιος Γεώργιος16!..
KEIMENO:ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΚΕΤΟΣ

©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ/visaltis.net

Νίνο Ρότα

 

Ο Νίνο Ρότα (ιταλικά: Nino Rota | 3 Δεκεμβρίου 1911 - 10 Απριλίου 1979) ήταν Ιταλός συνθέτης. Έχει γίνει γνωστός για την μουσική που έγραψε για την ταινία Ο Νονός αλλά και για την μακροχρόνια συνεργασία του με τον Φεντερίκο Φελίνι.
Γεννημένος στο Μιλάνο από γονείς μουσικούς, άρχισε από μικρή ηλικία τις σπουδές του στο ωδείο της πόλης. Μετά από λίγα χρόνια ο δάσκαλος του τον έπεισε να πάει για σπουδές στην Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτι που ο ίδιος έπραξε. Εκεί έμεινε για τρία χρόνια όπου και επέστρεψε πίσω στην Ιταλία.

Την πρώτη μουσική για ταινία έγραψε το 1933 για το Treno Popolare του Ραφαέλο Ματεράτσο. Μετά από περίπου 20 χρόνια γνώρισε τον Φεντερίκο Φελίνι και από εκεί ξεκινάει μια συνεργασία που κράτησε για περίπου 30 χρόνια. Έγραψε μουσική για ταινίες όπως το "Λα Στράντα", το Γλυκιά ζωή" , το "8 1/2", το "Βατερλώ" , το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" και για τον "Νονό".

Τιμήθηκε με όσκαρ για τη μουσική του στον Νονό ΙΙ το 1975

Έχει γράψει μουσική για πάνω από εκατό ταινίες αλλά και για δέκα όπερες, πέντε μπαλέτα και αρκετές συμφωνικές συνθέσεις.

http://el.wikipedia.org/wiki/Νίνο_Ρότα

H γαζία και ο μενεξές Γεώργιος Δροσίνης

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

H γαζία και ο μενεξές Γεώργιος Δροσίνης

Eίπ’ η γαζία, ψηλή και χρύσανθη,
στο μενεξέ τον ταπεινό:
― Kάτω από μένα όποιος διαβαίνει
κι απάνωθέ του μ’ ανασαίνει
κοιτάζει προς τον ουρανό.

Kι ο μενεξές είπε: ― Στης μάνας μου
τα στήθη κρύβω με στοργή
την ευωδιά μου και την όψη,
κι όποιος θελήσει να με κόψει
γέρνει γονατιστός στη γη.

χαριτωμένο μοτίβο

Ordan Burdan

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα 

flickr.com'dan alıntıdır. (Excerpt) 
  
Ένα απλό και χαριτωμένο μοτίβο . Με απλές βελονιές δημιουργείστε ότι σας αρέσει. Θα σας βοηθήσει πολύ, αν πριν ξεκινήσετε, γράψετε με μολύβι που σβήνει, το σχέδιο πάνω στο ύφασμα. Καλή επιτυχία!

► Το κρασί χαρίζει χρόνια στους άντρες

► Το κρασί χαρίζει χρόνια στους άντρες
Καλά νέα για τους άνδρες αποκαλύπτει μία νέα πολυετής μελέτη: ένα έως δύο ποτηράκια κρασί κάθε μέρα μπορεί να παρατείνουν τη ζωή τους κατά πέντε χρόνια, ενώ αν προτιμούν μπίρα ή δυνατά ποτά κερδίζουν δυόμισι χρόνια ζωής σε σύγκριση με όσους δεν πίνουν καθόλου.
Το εύρημα αυτό ουσιαστικά αντικρούει πρόσφατη μελέτη που είχε δείξει ότι έστω και ένα ποτηράκι θέτει σε κίνδυνο τη ζωή αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, διότι η νέα μελέτη είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια που έχει διεξαχθεί ποτέ και αν υπήρχε μείωση της επιβίωσης θα το είχε δείξει.

«Το μεγάλο πλεονέκτημα της μελέτης μας ήταν η συλλογή στοιχείων, σε τακτά χρονικά διαστήματα, για την κατανάλωση διαφορετικών αλκοολούχων ποτών επί τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες, χρονικό διάστημα που μας επέτρεψε να ελέγξουμε τις επιδράσεις της συστηματικής κατανάλωσης αλκοόλ στη γενική θνησιμότητα», λέει η επικεφαλής ερευνήτρια Μαρτινέτ Στρέπελ, από το Τμήμα Ανθρώπινης Διατροφής του Πανεπιστημίου Βάγκενινγκεν, στην Ολλανδία.

Όπως γράφουν η δρ Στρέπελ και οι συνεργάτες της στο τεύχος Απριλίου της «Επιθεώρησης Επιδημιολογίας και Κοινοτικής Υγείας», στη μελέτη τους συμμετείχαν 1.373 άνδρες, τους οποίους παρακολουθούσαν από τη δεκαετία του '60, καταγράφοντας το βάρος, τη διατροφή, το κάπνισμα, την υγεία και άλλες παραμέτρους του τρόπου ζωής τους.

Στο τέλος των τεσσάρων δεκαετιών, 1.130 από τους εθελοντές είχαν πεθάνει _ οι μισοί από καρδιαγγειακά αίτια.

Η αναλογία όσων έπιναν συστηματικά αλκοόλ διπλασιάστηκε σχεδόν από το '60 μέχρι το 2000 (από περίπου 45% έφθασε το 86%), με την πιο εντυπωσιακή αύξηση να παρατηρείται στους εθελοντές που έπιναν κρασί: από 2% που ήταν το '60 έφθασαν το 44% το 2000.

Όπως έδειξε η ανάλυση των στοιχείων, η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ παρέτεινε τη ζωή των εθελοντών μετά τα 50 τους χρόνια, με το μεγαλύτερο κέρδος σε χρόνια ζωής να σχετίζεται με την κατανάλωση κρασιού. Στην πραγματικότητα, οι εθελοντές που έπιναν κάθε μέρα ένα - δύο ποτηράκια κρασί, ζούσαν κατά μέσον όρο δυόμισι χρόνια περισσότερο απ' ό,τι εκείνοι που έπιναν μία - δύο μπίρες ή ένα - δύο δυνατά ποτά και κατά πέντε χρόνια περισσότερο απ' ό,τι εκείνοι που δεν έπιναν καθόλου αλκοόλ.

Το όφελος αυτό αποδόθηκε στη μειωμένη, χάρη στο αλκοόλ, συχνότητα εμφραγμάτων, εγκεφαλικών και άλλων καρδιαγγειακών συμβαμάτων.

Οι ειδικοί εκτιμούν πως προστατευτική δράση στον οργανισμό ασκεί μια ομάδα ουσιών του κρασιού που λέγονται πολυφαινόλες, αν και αυτό ακόμα δεν έχει πλήρως επιβεβαιωθεί.

tanea.gr

Το καλοκαίρι του κυρίου Ζόμερ

http://peopleandideas.gr/2013/04/10/patrick-suskind-the-story-of-mr-sommer/

Το καλοκαίρι του κυρίου Ζόμερ | Patrick Süskind

του Vasileios Gretsistas. Το διαβάσαμε στο μπλογκ του Dreamers & Co.
Έμαθα τον Patrick Süskind (Πάτρικ Ζίσκιντ) από το καταπληκτικό «Άρωμα» (1986, Εκδόσεις Ψυχογιός) που ήταν από τα πρώτα βιβλία που διάβασα και από τα πλέον αγαπημένα μου… Ένα βιβλίο που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό μου τόσο για την απίστευτη πλοκή του αλλά και τη τόση καλή γραφή του.
Όμως, «To Άρωμα» δεν είναι το μοναδικό του βιβλίο, έχει γράψει και άλλα πολλά και οι περισσότεροι αναγνώστες δεν το γνωρίζουν. Πριν λίγες ημέρες διάβασα το μικρό βιβλιαράκι του «Το καλοκαίρι του κυρίου Ζόμερ» («Το Καλοκαίρι του κυρίου Καλοκαίρι» στα γερμανικά), το οποίο έπιασα στα χέρια μου με πολύ θετική αύρα, επηρεασμένος από το «Άρωμα»
Φαινομενικά είναι ένα βιβλίο για παιδιά: το θέμα του, το μικρό του μέγεθος, γεμάτο σχέδια εικονογραφημένα από τον γνωστό Sempé (εικονογράφος του Μικρού Νικόλα) και μια γενικότερη αισθητική που παραπέμπει σε μικρότερες ηλικίες.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα βιβλίο για ενήλικες που μπορεί να διαβαστεί και από παιδιά, γεμάτο αλληγορίες και παρομοιώσεις που προσπαθούν να δώσουν λύση στα προβλήματα των ενηλίκων καθώς μεγαλώνουν και αφήνουν πίσω τους τα παιδικά/ανέμελα χρόνια που συνοψίζονται τέλεια στην ιδέα του «καλοκαιριού».
Μέσα στις πολλές ιστορίες του βιβλίου θα βρούμε και την πιο σημαντική, αυτή του κυρίου Ζόμερ, ενός αινιγματικού πεζοπόρου που βρίσκεται όλη μέρα στους δρόμους. Λένε ότι μένει με τη γυναίκα του δύο χιλιόμετρα μακριά και κάθε μέρα πηγαινοέρχεται με τα πόδια. Κανείς δεν ξέρει αν δουλεύει και με τι ακριβώς ασχολείται αλλά και για ποιο λόγο πηγαινοέρχεται έτσι όλη μέρα, όλοι όμως νομίζουν πως ξέρουν τα πάντα γι” αυτόν, καθώς η διαρκή παρουσία στη ζωή τους τον κάνει άνθρωπο δικό τους. Ο κύριος Ζόμερ είναι ο τύπος του ανθρώπου που όλοι μας έχει τύχει να γνωρίσουμε κάποια στιγμή αλλά δεν γνωρίζουμε πραγματικά.

Η μικρή αυτή ιστορία αναλύει την ιδέα του «καλοκαιριού», που αφήνει το σημάδι της στη ζωή μας. Σαν παιδιά είναι ένα από τα λίγα πράγματα που περιμένουμε κάθε χρόνο ως ανταμοιβή των κόπων της χρονιάς και οι αναμνήσεις από κάθε καλοκαίρι μένουν ανεξίτηλες στις μνήμες μας. Έτσι και ο αφηγητής μας, έμεινε χαραγμένος από το κάθε καλοκαίρι που ερχόταν κάθε χρόνο στη ζωή του και προοδευτικά, μεγαλύτερος κάθε χρόνο, με περισσότερες ανησυχίες και λιγότερη παιδικότητα μας μιλάει για ό,τι τον σημάδεψε.
Είναι άραγε ο κύριος Ζόμερ αληθινό πρόσωπο ή μήπως είναι ο προσωποποιημένος φόβος και τα παιδικά χρόνια που φεύγουν; Για μένα είναι τα χρόνια που μας σημαδεύουν από κάθε καλοκαίρι που περνάει και θυμόμαστε ακόμη, και πως κάποια μέρα μπορούμε να τα μοιραστούμε με τον κόσμο που μας περιβάλλει χωρίς κανένα φόβο.
«Το καλοκαίρι του κυρίου Ζόμερ» είναι μια ιστορία που θα λατρέψουν μικροί και μεγάλοι καθώς η παιδικότητα και τα προβλήματα των ενηλίκων συνυπάρχουν με στοιχεία ίντριγκας και μυστηρίου.
Έχω την αίσθηση ότι ο Süskind δεν είναι από τους συγγραφείς που θέλουν να είναι μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας κάτι που ενισχύει την «αληθινή» φιγούρα που έχουμε για τους συγγραφείς. Το απήλαυσα πραγματικά.