Ισπανικό αριστούργημα

ENCAJES DE BOLILLOS.

Ισπανικό αριστούργημα

 Παρόλα αυτά το σχέδιο μπορεί να κεντηθεί και με βελόνα πάνω σε ύφασμα όπου θα έχετε γράψει το σχέδιο με στυλό. Με βελονιά πλακέ ριζοβελονιά και πισωβελονιά αρκεί νάχετε υπομονή. Καλή επιτυχία!

Το βιβλίο των χαμένων βιβλίων : Η ιστορία των σπουδαίων βιβλίων που δε θα διαβάσουμε ποτέ

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=141150#.UhpKGH8gXzY

Το βιβλίο των χαμένων βιβλίων : Η ιστορία των σπουδαίων βιβλίων που δε θα διαβάσουμε ποτέ

	Συγγραφέας:	Kelly, Stuart
	Εκδόσεις:	Εκδόσεις Πατάκη
	Έτος:	2009
	ISBN:	978-960-16-2750-2

Από τον Αριστοτέλη στη Σύλβια Πλαθ, από τον Όμηρο στον Χεμινγουέυ, από τον Δάντη στον Έζρα Πάουντ, μεγάλοι συγγραφείς έγραψαν έργα που δυστυχώς δεν μπορούμε να αποκτήσουμε. Ολόκληρη η ιστορία της λογοτεχνίας είναι και η ιστορία της απώλειάς της. Ο Τζέραρντ Μάνλεϋ Χόπκινς έκαψε όλα τα πρώιμα ποιήματά του όταν αφιέρωσε τη ζωή του στην ομορφιά του Θεού, και ο Μιχαήλ Μπαχτίν, εξόριστος στο Καζακστάν, χρησιμοποίησε το έργο του για τον Ντοστογιέφσκι ως χαρτί για τσιγάρα, αφού προηγουμένως είχε καπνίσει και ένα αντίτυπο της Βίβλου. Μερικά γραπτά λείπουν, θεωρούμε πως καταστράφηκαν: το δεύτερο βιβλίο της "Ποιητικής" του Αριστοτέλη χάθηκε, και ακόμη και το πρώτο είναι φτιαγμένο από σημειώσεις μαθητών. Ο Βιργίλιος άφησε εντολή να καεί η "Αινειάδα", αφού δεν κατάφερε να τη φτάσει στην τελειότητα. Στο πρωτότυπο αυτό βιβλίο, ο συγγραφέας, άλλοτε ως ιστορικός, άλλοτε ως ντετέκτιβ και άλλοτε ως δοκιμιογράφος, αφηγείται την πραγματική ιστορία όλων εκείνων των βιβλίων που θα υπάρχουν μονάχα στη φαντασία μας. Μεταξύ πολλών άλλων, αναζητά την τύχη των χαμένων ποιημάτων της Σαπφώς και του εξαφανισμένου δεύτερου μυθιστορήματος της Σύλβια Πλαθ, καθώς και τους λόγους για τους οποίους ο εκδότης των απομνημονευμάτων του λόρδου Βύρωνα αποφάσισε να κάψει το χειρόγραφο του έργου. ""Το βιβλίο των χαμένων βιβλίων" είναι μια εναλλακτική ιστορία της λογοτεχνίας, ένας επιτάφιος και ένας θρήνος, μια υποθετική βιβλιοθήκη και μια ελεγεία για αυτό που θα μπορούσε να υπάρχει... Τα χαμένα βιβλία γίνονται απείρως πιο θελκτικά, απλώς επειδή μπορεί να είναι τέλεια μόνο στη φαντασία..."

ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ

Το Σαλέπι από την Πόλη.

ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ
http://www.argiro.gr/Recipe/φανουρόπιτα
Αυτή η συνταγή θα σας... φανερώσει τη μοναδική γεύση της παραδοσιακής φανουρόπιτας.
Υλικά συνταγής

1/2 ποτήρι νερού (150 ml) ελαιόλαδο
1 κ.γλ. κανέλα
1 κ.γλ. γαρίφαλο
1 κ.γλ. μοσχοκάρυδο
1/2 ποτήρι (100 γραμμ.) ζάχαρη
2½ ποτήρια νερού (750 ml) φρεσκοτριμμένο πορτοκάλι
2 πορτοκάλια (ξύσμα)
800 γραμμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (κοσκινισμένο)
200 γραμμ. κορινθιακή σταφίδα
1 κ.σ. μπέικιν ζάχαρη άχνη για πασπάλισμα
ταψί 30 εκ. καλά λαδωμένο

Εκτέλεση
Σε μια λεκάνη βάζουμε το ελαιόλαδο, τα μυρωδικά, τη ζάχαρη, το ξύσμα, το χυμό. Ανακατεύουμε πολύ καλά με σύρμα. Κοσκινίζουμε το αλεύρι με το μπέικιν. Λίγο λίγο, ανακατεύοντας, το προσθέτουμε στα υγρά. Τελειώνουμε το ζύμωμα με το χέρι. Τέλος προσθέτουμε τη σταφίδα και ζυμώνουμε το μείγμα. Το αδειάζουμε στο λαδωμένο ταψί και ψήνουμε τη φανουρόπιτα στους 180οC, στον αέρα, στην προτελευταία σχάρα, για 45΄ ή μέχρι να φουσκώσει και να ξεκολλήσει από τα τοιχώματα. Η φανουρόπιτα είναι έτοιμη όταν μπήγοντας ένα μαχαίρι στην πίτα αυτό βγαίνει στεγνό.
Σημείωση: Ο φούρνος πρέπει να είναι προθερμασμένος στους 180οC, στον αέρα.

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ {Ζήσε για να μάθεις…}

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ {Ζήσε για να μάθεις…}

Η ζωή δεν μαθαίνεται από δεύτερο χέρι..
Δεν είναι μια κυρία που φτάνει μόνο να στη συστήσουν
με όλους τους κανόνες της ευγένειας κι εσύ
να χαμογελάς,.. να κάμεις ελαφρά υπόκλιση και
να πεις χαίρω πολύ…
Ζήσε για να μάθεις…
Πάρε τα ρίσκα σου..
Μη φοβάσαι…
Δεν ειναι πιά η ζωή μου μια πορεία στην έρημο...
ξαφνικά η έρημος γέμισε κόκκινα τριαντάφυλλα...
ξαφνικά οι μέρες μου γέμισαν ήλιο...
ξαφνικά οι νύχτες μου γέμισαν δίδυμα φεγγάρια....!!!!
Γιια κοίτα, φίλε μου, πώς γυρίζει ο τροχός!!!!
Δε χάθηκε ο ήλιος... στο σκούρο σύννεφο κρύφτηκε...
περίμενε λίγο... όλα θα αλλάξουν

ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ ΤΟΥΤΗ Η ΣΙΩΠΗ-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΔΗΜΟΣ

marakiserres7·52 βίντεο

Μεταφορτώθηκε στις 31 Ιούλ 2011

Στίχοι: Κώστας Κωτούλας.
Μουσική: Γιάννης Σπανός.
Πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα, δίσκος: « ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ», 1970.

Πικρό το βράδυ σκυθρωπό
αργεί να ξημερώσει
στο σπίτι μέσα το κλειστό
ερημιά έχει φυτρώσει.

Με πνίγει τούτη η σιωπή
τούτη η στενοχώρια
στο δρόμο να 'χουνε γιορτή
κι εμείς να ζούμε χώρια.

Αυτό το βράδυ δεν μπορώ
γωνιά να βρω ν' αράξω
στο δρόμο τον ερημικό
να βγω και να φωνάξω.

Με πνίγει τούτη η σιωπή
τούτη η στενοχώρια
στο δρόμο να 'χουνε γιορτή
κι εμείς να ζούμε χώρια.


-Δεν έχω στην ιδιοκτησία μου τα δικαιώματα του τραγουδιού ή των εικόνων.
-Είναι μόνο για ψυχαγωγία
- Όλα τα δικαιώματα ανήκουν στους παραγωγούς.

Καλαμποκόψωμο

Αρτοποιεια & Συνταγες.

Καλαμποκόψωμο (Μπομπότα) για σήμερα! Αγαπημένο!

Υλικά

2 κούπες καλακομποκάλευρο,ίσως και λίγο παραπάνω
2 κούπες φαρίνα
2 κουταλιες ζάχαρη
4 κουταλάκια του γλυκού μπέiικν πάουντερ
1 κουταλάκι αλάτι
2 κούπες γάλα
2 αυγά ελαφρά χτυπημένα
1/4 της κούπας σπορέλαιο
1 κούπα σταφίδες ξανθές(προαιτερικά)

Εκτέλεση

Ανακατέψτε όλα τα στέρεα υλικά σε μια λεκάνη και κάντε ένα λάκκο στη μέση. Ρίξτε τα αυγά,το γάλα και το λάδι και ανακατέψτε με ένα κουτάλι,παίρνοντας λίγο-λίγο το καλαμποκάλευρο,ώσπου να γίνει ένα λείο μείγμα. Ρίξτε και ανακατέψτε τις σταφίδες,αν βάλετε.
Βουτυρώστε και αλευρώστε 2 φόρμες(22x9 εκ) και μοιράστε το μείγμα ή βάλτε το όλο σε ένα ταψάκι 30εκ. Ψήστε στους 200 βαθμούς για 25'30'! Σερβίρεται χλιαρή!

Καλή Επιτυχία!

Τα μυστικά για ένα επιτυχημένο κλαδέμα

Τα μυστικά για ένα επιτυχημένο κλαδέμα

Kλάδεμα είναι η αφαίρεση τμημάτων των φυτών με κατάλληλα εργαλεία, που πραγματοποιείται με σκοπό να ρυθμιστεί η ανάπτυξη τους ή η παραγωγή ανθέων και καρπών. Ο καλύτερος τρόπος για να κλαδεύετε είναι να παρατηρείτε μετά από το κλάδεμα, πώς οι ενέργειες σας επηρεάζουν την ανάπτυξη των φυτών σας και έτσι να κατανοήσετε γιατί και πως το κλάδεμα, τα βοηθάει. Είναι απαραίτητο σε φυτά και δένδρα, διότι τα κάνει πιο δυνατά και υγιή, αρκεί να ακολουθήσουμε ορισμένους κανόνες.

Κατάλληλη εποχή για κλάδεμα Τα περισσότερα κλαδέματα γίνονται κυρίως το χειμώνα και αρχές της άνοιξης, που οι λειτουργίες του φυτού ελαχιστοποιούνται. Η ακριβής χρονική στιγμή εξαρτάται πολύ από το κλίμα κάθε περιοχής.

Κάποια είδη, βέβαια, έχουν διαφορετικές ανάγκες κλαδέματος. Το κλάδεμα των φυλλοβόλων γίνεται το χειμώνα που βρίσκονται σε λήθαργο, ενώ τα αειθαλή αντίθετα μπορούμε να τα κλαδέψουμε όλο τον χρόνο με κάποιες προϋποθέσεις (καιρικές συνθήκες, ανθοφορία κ.ά). Φυτά που ανθίζουν το χειμώνα (όπως η τσιντόνια, η φορσύθια) δεν τα κλαδεύουμε άλλα περιμένουμε να τελειώσει η ανθοφορία τους.

Γιατί κλαδεύουμε

• Για να διαμορφώσουμε και να διατηρήσουμε το σχήμα των φυτών.
• Για να ανανεώσουμε το φυτό, όπου αφαιρούμε τα ξερά κλαδιά, όσα έχουν κίτρινα φύλλα ή όσα είναι σάπια, γιατί είναι πηγή ασθενειών.
• Για καλύτερο αερισμό και φωτισμό του φυτού.
• Κλαδεύουμε για καρποφορία ή ανθοφορία το οποίο στοχεύει στην επιλεκτική ενεργοποίηση καρποφόρων και ανθοφόρων οφθαλμών του φυτού.
• Για καλύτερη ανάπτυξη ενός υγιούς, ευθυτενούς και εύρωστου σκελετού του φυτού.
• Για να αναγεννηθούν φυτά  που έχουν υποστεί βαριά τραύματα (πχ μετά από πυρκαγιά) ή υποφέρουν από φυτοπαθολογικά προβλήματα (π.χ. η λεμονιά που έχει προσβληθεί από κορυφοξήρα).
• Σε ειδικές περιπτώσεις όπου επιβάλλεται η οριστική εξόντωση του φυτού (πχ η καταστροφή των φοινικοειδών που έχουν υποστεί εκτεταμένη προσβολή από το ρυγχωτό κάνθαρο).

Το σωστό κλάδεμα

• Ποτέ δεν τραβάμε τα κλαδιά με τα χέρια, ούτε και τα κόβουμε με εργαλεία που προκαλούν τραυματισμούς.
• Τα σημεία κοπής πρέπει να είναι λεία για να μειωθεί η πιθανότητα μολύνσεων.
• Αφαιρούμε τα κλαδιά που είναι ταλαιπωρημένα, στραβά ή ξερά.
• Η τομή γίνεται πάνω από το σημείο που βγαίνει ο νέος βλαστός.

• Οι τομές θα πρέπει να γίνονται με κλίση 45ο αντίθετα από τον τελευταίο οφθαλμό που διατηρούμε στο κλαδί.
• Τα κλαδιά τα αφαιρούμε από τη βάση τους.
• Να κλαδεύονται πρώτα τα γερά κλαδιά, ενώ τα άρρωστα να μένουν τελευταία.
• Αφαιρούμε πάντα τις παραφυάδες.
• Τέλος, απολυμαίνουμε τακτικά τα εργαλεία κλαδέματος. Βοηθά στην αποφυγή της μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών από φυτό σε φυτό.

Απαραίτητα εργαλεία

• Κλαδευτήρι που το χρησιμοποιούμε πολύ συχνά.
• Κλαδευτική ψαλίδα που χρησιμοποιείται για τις μπορντούρες και τους θάμνους.
• Πριόνι με το οποίο κόβουμε πιο χοντρά και σκληρά κλαδιά.
• Κλαδευτικό μαχαίρι (καλά ακονισμένο) για να λειαίνουμε τις μεγάλες τομές.
• Ειδική πάστα δενδροκομίας ή μίνιο που το χρησιμοποιούμε σε τομές με διάμετρο μεγαλύτερη από 2 εκ. Εμποδίζει να έρθει το ξύλο σε επαφή με υγρασία και ασθένειες.

• Γάντια που είναι απαραίτητα για την προστασία των χεριών. Καλό θα ήταν να έχετε έναν θρυμματιστή - τεμαχιστή. Είναι ένα μηχάνημα που κομματιάζει τα υπολείμματα του κλαδέματος και έτσι μπορούμε να τα βάλετε στον σωρό του κομπόστ για να «χωνευτούν» και να γίνουν χούμος.

Μυστικά για επιτυχημένο κλάδεμα

• Μην κλαδεύετε τις ημέρες που έχει έντονη βροχή ή πολύ αέρα.
• Επίσης, μην κλαδεύετε τις πολύ κρύες ημέρες του χειμώνα ή το καλοκαίρι με καύσωνα.
• Αν φυσά πολύς αέρας, ποτίστε περισσότερο το φυτό σας τις επόμενες ημέρες. Οι τομές που δημιουργούνται από το κλάδεμα αυξάνουν την εξάτμιση του νερού.
• Το κλάδεμα ανανέωσης ενός γερασμένου φυτού καλό είναι να συνοδεύεται από λίπανση. Το κλάδεμα θα το βοηθήσει να βγάλει νέους βλαστούς και το λίπασμα θα τους θρέψει.
• Αν αφαιρέσετε πολύ φύλλωμα, προστατέψτε το φυτό από τον ήλιο και τη ζέστη. Οι εσωτερικοί βλαστοί κινδυνεύουν από εγκαύματα.

Εκμεταλλευτείτε λοιπόν αυτόν το χειμώνα για ένα καλό κλάδεμα. Εάν δεν το έχετε ξανακάνει, σκεφτείτε ότι υπάρχει πάντα η πρώτη φορά. Με την εμπειρία θα μάθετε τα όποια λάθη σας, που θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε τις ανάγκες των φυτών σας και πώς να τα κλαδεύετε σωστά.

Πηγή:fytokomia.gr

Ελισσαίος Βγενόπουλος. κατακλυσμός

Ελισσαίος Βγενόπουλος.

κατακλυσμός

στην ανηφόρα του βουνού
αγκομαχούσε η λήθη
στα γκρεμνά τ’ ουρανού
κατρακυλούσανε τα πάθη
και λίγο έξω από την πόλη
σέρνονταν οι εξαθλιωμένοι επισκέπτες

στα δυτικά ξέκοψε ένας λόφος αναπόλησης
και χάθηκε στης συννεφιάς το σβέρκο
χαμηλά πίσω από τον κάλυκα μιας θλίψης
σφιγγόταν η ανυπεράσπιστη επιθυμία

άνοιξε τα χέρια σαν έτοιμος να πετάξει
πήρε μια επιθυμία από το ράφι τ’ ουρανού
και την έσφιξε στο στήθος μέχρι να την αποτελειώσει

βγήκε από την πίσω πόρτα της μέρας
και κατέβηκε στο σοκάκι μιας αναστάτωσης
ήξερε ότι το απόγευμα
θα τον ξερνούσε στα γόνατα
μιας αβάσταχτης κοινωνικής υποχρέωσης

ο κατακλυσμός που φύλαγε στην αποθήκη
ήρθε και ξέσπασε στο μισάνοιχτο παράθυρο
της αιώνιας λαχτάρας του
και γίναν όλα ένα πέλαγος
χωρίς κόλπους ακρωτήρια και χερσονήσους
όλα ένα σκοτεινό πέλαγος απόγνωσης

ζεστή κουβέρτα

The Creative Crochet Collective.

I love this - great use of colours, and another original and unusual design. http://www.crochet-world.com/newsletters.php?mode=article&article_id=3287&key=CWNL

Αν πλήττετε εύκολα, τότε πλέξτε διαφορετικά σε σχέδια, χρώματα , σχήματα και μεγέθη κομμάτια του πάζλ, και ενώστε τα σε μια ζεστή κουβέρτα, για τον καναπέ σας.
Καλή επιτυχία! 

Η Σελήνη στην Ελληνική Μυθολογία - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

http://www.palmografos.com/permalink/15778.html

Η Σελήνη στην Ελληνική Μυθολογία - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

Αρθρο του/της: Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλou

Η Σελήνη, όπως ακριβώς ο Ήλιος και η Αυγή, κατείχε μία σημαντική θέση στις μυθολογικές αντιλήψεις των Αρχαίων Ελλήνων, η δε λέξη Σελήνη σήμαινε και το φεγγάρι αλλά και την ομώνυμη θεά.

Σύμφωνα με τον περίφημο Ομηρικό Ύμνο «Εις Σελήνην» (ΧΧΧΙΙ), «οι Μούσες, οι γλυκόφωνες θυγατέρες του Δία, του γιου του Κρόνου» καλούνται να υμνήσουν «τη Σελήνη με τα μακριά φτερά, που το φως της αυτό, το οποίο ανεβαίνει στον ουρανό, πηγάζει από ένα αθάνατο κεφάλι και τυλίγει τη γη. Η Σελήνη στολίζει όλα τα πράγματα με τη λάμψη της και ο σκοτεινός αέρας φωτίζεται από το χρυσό της στέμμα. Οι αχτίδες της φθάνουν ως πέρα μακριά, όταν το βράδυ – στα μέσα του μήνα – η θεϊκή Σελήνη, έχοντας λούσει το όμορφο κορμί της στα νερά του Ωκεανού, έχοντας φορέσει ρούχα λαμπρά κι έχοντας ζέψει τα ολόφωτα άλογά της, τα βάζει να τρέξουνε, χτυπώντας τα με το μαστίγιό της. Τότε είναι ολόγιομη. Έχει μεγαλώσει ως εκεί που άλλο περισσότερο δεν παίρνει, και ρίχνει από τους ουρανούς το πιο δυνατό της φως, που είναι σημάδι και οιωνός για τους θνητούς». Στον ίδιο αυτό Ομηρικό Ύμνο προστίθεται και το ότι «ο γιος του Κρόνου (δηλαδή ο Δίας) συνδέθηκε ερωτικά με τη Σελήνη, η οποία γέννησε την Πανδία, μία από τις πιο όμορφες αθάνατες». Από τη συνεύρεσή της με τον κυρίαρχο του Ολύμπου λέγεται ότι απέκτησε και δύο άλλες κόρες, τη Νεμέα και την Έρση, σύμφωνα δε με κάποια άλλη μυθολογική παράδοση παντρεύτηκε τον Ήλιο και γέννησε τις Ώρες…

Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, η Σελήνη – αδελφή του Ήλιου και της Αυγής – ήταν κόρη του Υπερίωνα και της Θείας. Ορισμένοι μύθοι αναφέρουν ότι πατέρας της Σελήνης ήταν ο Ήλιος, ενώ, σύμφωνα με κάποιους συγγραφείς, γονείς της Σελήνης ήταν ο ύψιστος των θεών Δίας και η Λητώ.

Υπάρχουν πολλές μυθολογικές παραδόσεις σχετικές με τις ερωτικές περιπέτειες της θεάς Σελήνης. Η πιο σημαντική και η πιο γνωστή είναι αυτή που σχετίζεται με τον μύθο του Ενδυμίωνα, με τόπο δράσης την Ήλιδα και την Καρία. Η υπέρμετρη ομορφιά του νεαρού Ενδυμίωνα προσέλκυσε την προσοχή της Σελήνης, κάποια μέρα που ο Ενδυμίων κοιμόταν σε μια σπηλιά στο όρος Λάτμος. Από την ερωτική συνεύρεση της Σελήνης με τον όμορφο αυτό θνητό γεννήθηκαν πενήντα θυγατέρες. Σύμφωνα με μιαν άλλη παράδοση, ο Ενδυμίων έγινε δεκτός στα θεϊκά παλάτια του Ολύμπου, ο Δίας όμως τον έριξε στον Άδη, επειδή τόλμησε να κοιτάξει ερωτικά την Ήρα, ή – σύμφωνα με άλλη παράδοση – καταδικάστηκε σ’ έναν αιώνιο ύπνο για το ίδιο παράπτωμα. Κατά τον επικρατέστερο μύθο, ο Ενδυμίων, έχοντας πάρει από τον Δία το δικαίωμα να διαλέξει τον τρόπο ζωής που προτιμούσε, ζήτησε, για να μη γεράσει ποτέ, να κοιμάται αιώνια. Και η Σελήνη, ερωτευμένη πάντα μαζί του, πήγαινε κάθε νύχτα εκεί που κοιμόταν, τον θαύμαζε, τον χάιδευε και τον φιλούσε…

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και κάποια αρκαδική παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο τραγοπόδαρος θεός Παν – ο θεός των κοπαδιών – ξελόγιασε τη Σελήνη. Η μόνη πληροφορία που έχομε για το θέμα αυτό είναι αυτή που αντλούμε από τα περίφημα Γεωργικά του Λατίνου ποιητή Βιργιλίου: «Αν είναι να πιστέψουμε τη φήμη, ο Παν, ο θεός της Αρκαδίας, κατάφερε και σε ξελόγιασε, ω Σελήνη, χάρη στη λάμψη του άσπρου του τριχώματος, και σε παρέσυρε, καλώντας σε στα βάθη των δασών, και συ δεν στάθηκες κουφή στο κάλεσμά του».

Η λατρεία της Σελήνης, στην οποία οι άνθρωποι απηύθυναν χαιρετισμούς και επικλήσεις και πρόσφεραν σπονδές με καθαρό νερό καθώς και με διάφορα γλυκίσματα, είχε διαδοθεί κυρίως στην Πελοπόννησο. Σύμφωνα με κάποιον μύθο, η περιπέτεια με τον Ενδυμίωνα συνέβη στην Ήλιδα, ο δε Παυσανίας αναφέρει ότι στην αγορά της Ήλιδας είχαν στηθεί αγάλματα του Ήλιου και της Σελήνης, και ότι η Σελήνη εικονιζόταν με κέρατα στο κεφάλι. Η περιπέτειά της με τον Πάνα συνέβη μάλλον στην περιοχή της Πάτρας, αφού σε κάποιο νόμισμα της πόλης αυτής υπήρχε μια σχετική αναπαράσταση. Κατά μία άλλη παράδοση, ο Παν ξελόγιασε τη Σελήνη στην Αρκαδία, τόπο λατρείας του ιδιόμορφου αυτού θεού. Επίσης, είναι γνωστό ότι οι Σπαρτιάτες έδιναν ιδιαίτερη σημασία στις διάφορες φάσεις της Σελήνης, όταν ετοιμάζονταν για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους. Στην Αργολίδα, ένας αρχαίος μύθος ανέφερε ότι ο περίφημος Λέων της Νεμέας, τον οποίο – όπως είναι γνωστό – εξόντωσε ο Ηρακλής, ήταν καρπός του έρωτα του Δία με τη Σελήνη, και ότι η Σελήνη υπήρξε αντικείμενο ιδιαίτερης λατρείας στην πόλη της Νεμέας. Στην Αθήνα, πρόσφεραν στη Σελήνη τις λεγόμενες «νηφάλιες σπονδές», δηλαδή καθαρό νερό, χωρίς κρασί, καθώς και γαλέτες στρογγυλές. Τέλος, ίχνη λατρείας της θεάς Σελήνης υπήρχαν και σε πολλές ελληνικές αποικίες, ιδιαίτερα στην Αλεξάνδρεια, στη Ρόδο και στην Ηράκλεια (αρχαία πόλη στην Ιωνία της Μικράς Ασίας). Μάλιστα, κοντά σ’ αυτή την τελευταία πόλη βρισκόταν και η οροσειρά Λάτμος, όπου υπήρχε η σπηλιά στην οποία ο Ενδυμίων, βυθισμένος στον αιώνιο ύπνο του, δεχόταν κάθε νύχτα την επίσκεψη της αγαπημένης θεάς…

Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η επίδραση που εξασκούσε η Σελήνη στη ζωή των ανθρώπων επεκτεινόταν σε πολλούς τομείς και μάλιστα εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους. Στη Σελήνη οφειλόταν η δροσιά (αρχαιοελληνική λέξη «έρση» = δροσιά), αφού – σύμφωνα με μία μυθολογική παράδοση – η Έρση (προσωποποίηση αυτού του φυσικού φαινομένου) είχε πατέρα της τον Δία και μητέρα της τη Σελήνη. Η θεά επιδρούσε ιδιαίτερα και στην έμμηνο ρήση των γυναικών καθώς επίσης και στον τοκετό τους. Επίσης, βοηθούσε στην ανάπτυξη και των φυτών και των ζώων, γενικότερα δε η καλή ή η κακή υγεία των ανθρώπων εξαρτιόταν, ως ένα σημείο, απ’ αυτή. Τέλος, η Σελήνη ήταν και θεά του έρωτα, όπως καταδεικνύεται και από τις περιπέτειές της, η δε ένωσή της με τον Ήλιο υπήρξε το πρότυπο του γάμου…

Η ομοιότητα του μηνίσκου της Σελήνης με κέρατο βοδιού ή αγελάδας ώθησε τους Αρχαίους Έλληνες να φανταστούν τη Σελήνη επάνω σε κάποιον ταύρο ή καθιστή σε ένα άρμα, το οποίο σέρνουν αγελάδες ή ταύροι. Επίσης, την έβλεπαν ανεβασμένη σ’ ένα κριάρι, σ’ ένα άλογο, σ’ ένα μουλάρι, σ’ ένα ελάφι ή σ’ ένα κατσίκι. Λέγεται, ακόμη, ότι ιερά της ζώα ήταν το λιοντάρι και ο κυνοκέφαλος, ο συμβολισμός του οποίου είχε αιγυπτιακή προέλευση. Από τα είδη του ζωικού βασιλείου, άρρηκτα συνδεδεμένα με τη θεά Σελήνη ήταν επίσης ο πετεινός, η μέλισσα, η καραβίδα και η γαρίδα. Τέλος, τη θεά Σελήνη συμβόλιζαν το χρυσάφι, το ασήμι, ο σεληνιακός μηνίσκος, τα κέρατα του ταύρου, ο φωτοστέφανος, ο δίσκος, ο τροχός, το ακτινοφόρο στέμμα, ο πυρσός, η φαρέτρα και τα βέλη.

Ο τύπος της έφιππης Σελήνης υπάρχει σε πολλά αρχαιοελληνικά αγγεία, όπου απεικονίζονται εξαιρετικές σκηνές από τον απέραντο χώρο της Ελληνικής Μυθολογίας…

…Πες μου, Σελήνη θεϊκή, ο έρωτας πώς ήρθε.

Που παλαβώνει και τη νια και φεύγει από το σπίτι

κι ακόμη νύφη νιόπαντρη π’ αφήνοντας το στρώμα

ζεστό ακόμα τ’ άντρα της φεύγει και δεν γυρίζει…

(Απόσπασμα από το δεύτερο Ειδύλλιο του Θεοκρίτου με τίτλο Φαρμακεύτρια. Μετάφραση του Ν. Γ. Νικολάου)

Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου.

Βιβλιογραφία: Jean Richepen (της Γαλλικής Ακαδημίας) “Μεγάλη Ελληνική Μυθολογία”, Τόμος Β΄. Μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου.

* Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Από Palmografos.com: Palmografos.com - Η Σελήνη στην Ελληνική Μυθολογία - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*