Πλεκτά σχεδιάκια

Issabbellita coolcrochet.

TODO APLICACIONES (28 φωτογραφίες)

Μπαχαρικά & βότανα: Μεγαδόσεις υγείας και γεύσης

Τα βότανα και μπαχαρικά εκτός από άρωμα και γεύση στα φαγητά προσφέρουν και οφέλη στην υγεία μας. Η προσεκτική χρήση τους δρα ευεργετικά στον οργανισμό, αλλά δεν πρέπει να υποκαταστήσουν το γιατρό.

ΔΥΟΣΜΟΣ
Τα χρησιμοποιούμενα μέρη του φυτού είναι τα υπέργεια τμήματά του, που συλλέγονται ακριβώς πριν την άνθιση και αποξηραίνονται όσο το δυνατόν γρηγορότερα σε σκιά και σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35° C.
Χρήση: Το αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται εξωτερικά σε μυαλγίες και νευραλγίες. Τα παρασκευάσματα που περιέχουν αιθέριο έλαιο δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με το πρόσωπο και τη μύτη. Ως έγχυμα χρησιμοποιείται κατά της γαστρίτιδας, των κολικών και της δυσπεψίας, ενώ διευκολύνει την έκκριση της χολής. Επίσης, υποβοηθά την εφίδρωση στον πυρετό και τη γρίπη. Το βράσιμο των φύλλων σε νερό και η εισπνοή των υδρατμών βοηθά κατά του κρυολογήματος.
Προσοχή: Πρέπει να αποφεύγεται η παρατεταμένη χρήση του αιθέριου ελαίου για εισπνοές. Επίσης, δεν πρέπει να δίνεται σε παιδιά για διάστημα πάνω από 3 ημέρες, ενώ δεν συνιστάται η χρήση του σε βρέφη. Ακόμη, μπορεί να μειώσει τη ροή του γάλακτος, γι’ αυτό πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή κατά τη γαλουχία. Επιπλέον, πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη προσοχή κατά την κύηση. Τέλος, η χρήση παρασκευασμάτων με δυόσμο αντενδείκνυται σε άτομα με απόφραξη του χοληδόχου πόρου ή/και με σοβαρή ηπατική βλάβη.
Στην κουζίνα: Τα φύλλα του, φρέσκα ή αποξηραμένα, συνδυάζονται με πολλά φαγητά, λόγω του ευχάριστου αρώματός τους. Ταιριάζουν με τις ντομάτες (π.χ. γεμιστά) και δίνουν έντονη μυρωδιά στον κιμά (σουτζουκάκια, κεφτεδάκια). Επίσης, φτιάξτε κοκτέιλ (π.χ. mojito) ή αναψυκτικό δυόσμου προσθέτοντας μερικά φύλλα του σε πράσινο τσάι. Μπορείτε ακόμη να παρασκευάσετε πέστο με δυόσμο αντί για βασιλικό.
ΓΛΥΚΑΝΙΣΟ Ή ΑΝΙΣΟ
Πρόκειται για ένα μονοετές φυτό με χαρακτηριστική ωραία μυρωδιά, από το οποίο χρησιμοποιούμε τον καρπό (αποξηραμένο).
Χρήση: Το γλυκάνισο το πίνουμε συχνά για να αντιμετωπίσουμε τη βρογχική καταρροή.
Προσοχή: Αντενδείκνυται σε άτομα με υπερευαισθησία στον άνισο ή στη μινθόλη και μπορεί να προκαλέσει ποικίλες αλλεργικές αντιδράσεις (δερματικές, αναπνευστικές, γαστρεντερικές).
Στην κουζίνα: Το συναντάμε κυρίως σε κινεζικές συνταγές. Ταιριάζει με σάλτσες σόγιας, αρνί, πάπια και γενικά με σκούρα κρέατα. Όλα τα μπαχαρικά που μοιάζουν με ξύλα (π.χ. το γλυκάνισο, η κανέλα, το γαρίφαλο) πρέπει να βράσουν ώστε να βγάλουν το άρωμά τους. Γι’ αυτό, προσθέστε το κατά το μαγείρεμα, την ώρα που βράζει ο ζωμός στον οποίο θα βάλετε το κρέας.
ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟ Ή ΑΡΙΣΜΑΡΕΣ
Είναι ένας μεσογειακός θάμνος, από τον οποίο χρησιμοποιούμε τόσο τα ξηρά όσο και τα χλωρά φύλλα.
Χρήση: Εξωτερικά χρησιμοποιείται σε ερεθισμούς του δέρματος και σε εντριβές για ρευματικές παθήσεις, διότι προκαλεί τοπική υπεραιμία. Όταν λαμβάνεται εσωτερικά, δρα ως τονωτικό, εμμηναγωγό και εκτρωτικό. Το έγχυμα μπορεί επίσης να χρησιμεύσει και κατά της πιτυρίδας, ως τελευταίο ξέπλυμα στα μαλλιά.
Προσοχή: Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επίσης, σε μεγάλες δόσεις μπορεί να προκαλέσει σπασμούς και ίλιγγο.
Στην κουζίνα: Η έντονη μυρωδιά του αρωματίζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο τα πιάτα. Προσθέστε ολόκληρα κλωναράκια δεντρολίβανου στην κρεμμυδόσουπα και χρησιμοποιήστε το σε σάλτσες για αρνί και κατσίκι.
ΘΥΜΑΡΙ
Από το θυμάρι τα χρησιμοποιούμενα μέρη είναι τα κλαδιά του, που συλλέγονται πριν την άνθιση και κατά τη διάρκειά της το καλοκαίρι. Το φυτό αποξηραίνεται σε σκιά και σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35° C.
Χρήση: Το έγχυμα χρησιμοποιείται για λοιμώξεις του θώρακα και ως αποχρεμπτικό σε βρογχική καταρροή.
Προσοχή: Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επίσης, σε πολύ υψηλές τοξικές δόσεις μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο, ίλιγγο και νεφρικές διαταραχές.
Στην κουζίνα: Έχει παρόμοια χρήση με αυτήν της ρίγανης, αλλά συνδυάζεται ωραία και με θαλασσινά. Είναι ιδανικό σε γαρίδες σαγανάκι με ντομάτα.
ΡΙΓΑΝΗ
Χρησιμοποιούνται τα υπέργεια τμήματα του ανθισμένου φυτού, αποξηραμένα σε σκιά. Η ρίγανη είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά, όπως η θυμόλη και το ροσμαρινικό οξύ, και το αντιοξειδωτικό της περιεχόμενο είναι 4 φορές μεγαλύτερο από αυτό των βατόμουρων. Επίσης, περιέχει βιταμίνη Κ και αντιβακτηριακά συστατικά, που εξουδετερώνουν παθογόνους μικροοργανισμούς.
Χρήση: Το έγχυμα δίνεται κατά του βήχα, σε βρογχική καταρροή και γενικά στις παθήσεις των αναπνευστικών οδών. Χρησιμοποιείται ως διουρητικό, σε ενοχλήσεις του ουροποιητικού συστήματος, σε κοιλιακά άλγη, καθώς και για γαργάρες και πλύσεις του στόματος. Είναι αντιφλεγμονώδες για τον λάρυγγα και τα ούλα και το μάσημα ριγανόξυλου ανακουφίζει από τον πονόδοντο.
Προσοχή: Δεν υπάρχει μέχρι στιγμής επαρκής επιστημονική τεκμηρίωση για την αποτελεσματικότητα του φυτού και αυτό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη ως προς την αναμενόμενη θεραπευτική του δράση.
Στην κουζίνα: Ταιριάζει με όλα, αλλά κυρίως με ντομάτες (νωπές ή σάλτσες ντομάτας), πατάτες φούρνου και κοτόπουλο. Προσθέστε λίγη ρίγανη σε σαλάτες, σε μαρινάδες για ψητά κρέατα ή σε σούπες (π.χ. σε κρύα ντοματόσουπα ή πατατόσουπα).
ΚΟΛΙΑΝΤΡΟ
Το φυτό κόλιαντρος ή κουτβαράς ανήκει στην οικογένεια των σελινοειδών. Τους σπόρους του, που χρησιμεύουν ως μπαχαρικό, τους συλλέγουμε το φθινόπωρο.
Χρήση: Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει επαρκής επιστημονική τεκμηρίωση για τη θεραπευτική δράση που μπορεί να έχει στον ανθρώπινο οργανισμό, ωστόσο μελέτες σε διαβητικά ποντίκια έδειξαν ότι η κατανάλωσή του συμβάλλει στη μείωση των επιπέδων σακχάρου και χοληστερίνης και ότι έχει αντιμικροβιακή δράση. Πρόσφατα απομονώθηκε ένα συστατικό του, η δοδεσενάλη, η οποία σύμφωνα με ερευνητές έχει ισχυρή φυσική αντιμικροβιακή δράση έναντι της σαλμονέλας και μάλιστα η δράση αυτή φαίνεται ότι είναι ισχυρότερη και από γνωστά αντιβιοτικά φάρμακα.
Προσοχή: Ο χυμός του σε μεγάλη δόση προκαλεί μέθη.
ΚΑΝΕΛΑ
Είναι αειθαλές φυτό, γνωστό επιστημονικά ως κιννάμωμο το κεϋλανικό. Η κανέλα που χρησιμοποιούμε ως μπαχαρικό είναι ο φλοιός των νεαρών βλαστών του φυτού.
Χρήση: Εκτός από την ευχάριστη γεύση και το χαρακτηριστικό άρωμά της, τα οποία μάλιστα μπορούν να ενεργοποιήσουν εγκεφαλικά κέντρα που σχετίζονται με τη νοητική λειτουργία, η κανέλα ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη διατροφική της αξία, που θεωρείται και θεραπευτική. Το γεγονός αυτό οφείλεται σε ορισμένα ιδιαίτερα συστατικά που περιέχει, με κυριότερο την κινναμαλδεΰδη (cinnamaldeyde). Η συγκεκριμένη ουσία φαίνεται πως επιδρά στα αιμοπετάλια, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι βοηθά στην πρόληψη σχηματισμού θρόμβων στον οργανισμό, ενώ της έχουν αποδοθεί και σημαντικές αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Κάποια από τα συστατικά της έχουν και ισχυρή αντιμικροβιακή δράση, χάρη στην ικανότητά τους να εμποδίζουν την ανάπτυξη ανεπιθύμητων βακτηρίων, μυκήτων κ.ά. Για τον λόγο αυτόν, η κανέλα χρησιμοποιείται ως υλικό σε παραδοσιακά εθνικά φαγητά, ιδιαιτέρως σε όσα περιέχουν ωμά τρόφιμα. Επιπλέον, γίνονται ενδιαφέρουσες έρευνες για την αντιδιαβητική δράση της κανέλας. Διαπιστώθηκε ότι ενεργοποιεί την έκκριση ινσουλίνης σε πειραματόζωα, ενώ σε έρευνα του γερμανικού Πανεπιστημίου του TÜbingen φάνηκε να μειώνει τις τιμές της γλυκόζης σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, οι οποίοι λάμβαναν παράλληλα και αντιδιαβητικά χάπια. Τέλος, η κανέλα βοηθά σε πεπτικές διαταραχές, δρα κατά της δυσκοιλιότητας και έχει θερμαντικές ιδιότητες (ανακουφίζει από αρθριτικούς και ρευματικούς πόνους).
Προσοχή: Τη λήψη της πρέπει να αποφεύγουν οι γυναίκες κατά την εγκυμοσύνη και ιδιαίτερα το αιθέριο έλαιο της κανέλας, γιατί είναι διεγερτικό της μήτρας. Προσεκτικοί πρέπει να είναι και όσοι ταλαιπωρούνται από αλλεργίες, ειδικά όταν αυτή έρχεται σε επαφή με το δέρμα. Το αιθέριο έλαιο κανέλας είναι πολύ ισχυρό και δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείται μόνο του παρά μόνο αναμεμειγμένο με λάδι.
Στην κουζίνα: Παρότι χρησιμοποιείται στην παρασκευή αρκετών φαγητών, τη συναντάμε πιο συχνά στη ζαχαροπλαστική. Ταιριάζει με γλυκά -κυρίως σιροπιαστά και τάρτες φρούτων-, ενώ δίνει ιδιαίτερη γεύση και σε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Συνδυάστε την, επίσης, με κοκκινιστά κρέατα.
ΜΟΣΧΟΚΑΡΥΔΟ
Είναι μπαχαρικό που προέρχεται από τα σπόρια του δέντρου της μοσχοκαρυδιάς. Έχει ωραίο, δυνατό και διαπεραστικό άρωμα και έντονη γεύση.
Χρήση: Έχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση και εξουδετερώνει παθογόνα βακτήρια του στομάχου. Από μελέτες σε πειραματόζωα, ινδοί ερευνητές από το Sinhgad College of Pharmacy διαπίστωσαν ότι το μοσχοκάρυδο συμβάλλει στη μείωση της γλυκόζης στο αίμα, ενώ εκτίμησαν ότι μπορεί να έχει και αντικαταθλιπτική δράση. Επίσης, σύμφωνα με τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία, θεωρείται ότι έχει αφροδισιακές ιδιότητες.
Προσοχή: Δεν πρέπει να λαμβάνεται σε μεγάλες δόσεις (έως 3 γρ. ημερησίως) στο φαγητό, επειδή είναι παραισθησιογόνο και τοξικό.
Στην κουζίνα: Χρησιμοποιήστε το για να δώσετε άρωμα στην μπεσαμέλ, σε κρεατικά και πατατοσαλάτες.
ΠΙΠΕΡΙ ΜΑΥΡΟ
Το χρησιμοποιούμε κατά κόρον στην Ελλάδα. Δίνει οξύ, διαπεραστικό και ερεθιστικό για τη μύτη άρωμα και καυτερή γεύση.
Χρήση: Αποτελεί εξαιρετική πηγή σιδήρου, καθώς ένα κουταλάκι δίνει περίπου το 1/10 της ποσότητας που χρειάζεται ο άνθρωπος ημερησίως. Η κύρια ουσία του, η πιπερίνη, φαίνεται ότι έχει ευεργετική δράση στο πεπτικό σύστημα. Μάλιστα, ο συνδυασμός του με το κρέας ενδείκνυται, επειδή διευκολύνει την πέψη του λίπους και των πρωτεϊνών του. Τέλος, σύμφωνα με δημοσίευση στο «Journal of Medicinal Food», το μαύρο πιπέρι θεωρείται ισχυρό μπαχαρικό όσον αφορά τις αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές του, χάρη στην περιεκτικότητά του σε πιπερίνη και κουρκουμίνη.
Προσοχή: Πρέπει να το αποφεύγουν όσοι πάσχουν από παθήσεις του στομάχου, γιατί τα καυτερά μπαχαρικά αυξάνουν την έκκριση των γαστρικών και παγκρεατικών ενζύμων, καθώς και των χολικών οξέων, γεγονός που μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση. Τα άτομα με αναπνευστικά προβλήματα και οι γυναίκες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης καλό είναι να συμβουλεύονται έναν διαιτολόγο ή τον γιατρό τους πριν τα καταναλώσουν. Το ίδιο ισχύει και για όσους ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή, επειδή η πιπερίνη μπορεί να αλληλεπιδράσει με ορισμένα φάρμακα ή να εμποδίσει τον μεταβολισμό και την απορρόφησή τους.
Στην κουζίνα: Ταιριάζει σχεδόν σε όλα τα φαγητά. Πέρα από τη συνηθισμένη χρήση του, μπορεί να λειτουργήσει και ως κρούστα, προκειμένου να ψηθούν κρέατα ή ψάρια. Θρυμματίστε κόκκους πιπεριού στο γουδί, πασπαλίστε το κρέας ή το ψάρι και από τις δύο πλευρές και αφήστε το να ψηθεί. Αν θέλετε να δώσετε έξτρα γεύση στα ζυμαρικά σας, σοτάρετε πιπέρι, βούτυρο και σκόρδο.
vita

Τρεμουλιαστό γαλακτομπούρεκο

http://www.firstcook.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=762%3Atremouliasto-galaktoboureko&catid=21%3Asiropiasta&Itemid=519

Τρεμουλιαστό γαλακτομπούρεκο

Υλικά

1 πακέτο φύλλο Βηρυτού ή κρούστας
150 γραµµ. φρέσκο βούτυρο (για τα φύλλα) λιωμένο


Για την κρέμα

2 λίτρα φρέσκο γάλα
4 αυγά
6 κρόκοι
100 γραμμ. σιμιγδάλι ψιλό
100 γραμμ. σιμιγδάλι χοντρό
2 κ.σ. φρέσκο βούτυρο
2 βανίλιες
200 γραµµ. ζάχαρη

Για το σιρόπι

700 γραµµ. ζάχαρη
1/2 λίτρο νερό
1 ξύλο κανέλα
2 λεμονόκουπες στυμμένες

ΕΚΤΕΛΕΣΗ στον σύνδεσμο πηγή

Τρία μυλλάκια με χειλάκια

Hamarat Abla'nın Hobi dünyası.

Dilber Dudağı Motif Yapılışı (10 φωτογραφίες)

Τρία μυλάκια ενωμένα με τον τρόπο αυτό δημιουργούν ένα αποτέλεσμα 

αφράτο και τρυφερό.

 Καλή επιτυχία!

Κήπος με ανθεκτικά φυτά

http://www.agrotikabook.gr

Κήπος με ανθεκτικά φυτά

Μας αρέσουν πολύ τα ανθισμένα φυτά όλο το χρόνο. Το καλοκαίρι, λόγω ζέστης, έχουμε συνήθως κάποια προβλήματα. Μπορούμε σαν λύση, να κάνουμε έναν κήπο με φυτά που δεν θα έχουν πολλές απαιτήσεις

Ο κάθε κήπος έχει δικό του χαρακτήρα, ταιριαστό στο ύφος και στη φυσιογνωμία του μεσογειακού τοπίου που τον φιλοξενεί.

Οι απαιτήσεις ενός κήπου που βρίσκεται στο βουνό είναι διαφορετικές από εκείνου που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, όμως και στις δύο περιπτώσεις τα φυτά θα πρέπει να έχουν μικρές ανάγκες σε νερό άρδευσης και να απαιτούν περιορισμένη καλλιεργητική φροντίδα: όπως για παράδειγμα κλαδέματα, λιπάνσεις, ψεκασμούς για εντομολογικές και μυκητολογικές ασθένειες. Ο τρόπος για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο είναι να δημιουργήσετε έναν άνυδρο κήπο με ελάχιστες απαιτήσεις συντήρησης. Δέντρα, θάμνοι και φυτά εδαφοκάλυψης, που δεν απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα, αλλά μπορούν να σκληραγωγηθούν και να επιβιώσουν όταν θα αρχίσει να μειώνεται η άρδευση, είναι κατάλληλα για να εξασφαλίσουν το πράσινο, αλλά και το χρώμα που χρειάζεται το καλοκαίρι μας. Υπάρχουν φυτά που επιβιώνουν σε μακρές ξερικές περιόδους, είτε βρίσκονται σε υψόμετρο είτε κοντά στη θάλασσα, και άλλα που έχουν πιο μικρό εύρος προσαρμοστικότητας.

Δείτε παρακάτω τις κατηγορίες φυτών που ταιριάζουν σε έναν άνυδρο κήπο και συγκεκριμένα τι ταιριάζει στις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή όπου βρίσκεται ο δικός σας κήπος.

Πώς  θα  σκληραγωγήσετε  τα  φυτά
Αραιώνοντας σταδιακά τις αρδεύσεις, εκτός του ότι κάνετε οικονομία στο νερό, σκληραγωγείτε τα φυτά σας. Μην το επιχειρήσετε σε φυτά που μόλις έχουν μεταφυτευτεί. Εχουν υποστεί έντονο στρες, το οποίο μπορούν να αντιπαρέλθουν μόνο με μεγάλη και σωστή περιποίηση. Μόλις δυναμώσουν, δηλαδή αρκετούς μήνες αργότερα, θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την ελάττωση του νερού και να γίνουν ανθεκτικά στην ξηρασία και σε εντομολογικές και μυκητολογικές ασθένειες.
-Επιλέξτε ανθεκτικά φυτά στην ξηρασία ή φυτά που δεν απαιτούν συχνές αρδεύσεις. Αυτά τα φυτά έχουν την ικανότητα να αποθηκεύουν νερό στους ιστούς τους και να το αποδίδουν όταν αυτό το χρειάζεται ή να κάνουν οικονομία στο νερό, μειώνοντας κατά πολύ την εξατμισοδιαπνοή.
-Φυτεύετε τα φυτά του άνυδρου κήπου το φθινόπωρο. Είναι η ιδανική περίοδος φύτευσης, γιατί το φυτό προλαβαίνει να αναπτύξει ριζικό σύστημα και να εξοικειωθεί με το νέο περιβάλλον στο οποίο το φυτέψατε. Αργότερα, την άνοιξη, θα αναπτύξει νέους βλαστούς και θα ανθοφορήσει, ενώ το καλοκαίρι, με τη διαδικασία σκληραγώγησης, θα αρχίσει να μπαίνει σε περίοδο «ανάπαυσης».
-Μετά το πρώτο πότισμα της μεταφύτευσης, σκαλίστε το χώμα ώστε να μαλακώσει και να απορροφήσει πιο βαθιά το νερό του επόμενου ποτίσματος. Μετά πιέστε με το χέρι ή τα πόδια σας το χώμα ώστε να «κλείσουν» οι πόροι, κρατώντας την υγρασία μέσα του.
-Ποτίζετε τακτικά στην αρχή. Προσοχή, δεν υπάρχουν φυτά που να μη θέλουν καθόλου νερό μετά τη μεταφύτευσή τους. Πάντοτε, την πρώτη περίοδο προσαρμογής (από έναν μήνα έως έναν χρόνο, ανάλογα με το είδος και την εποχή φύτευσης) είναι απαραίτητο να μη μείνει στεγνό το φυτό ούτε μια μέρα. Ποτίζετε καθημερινά και για αρκετή ώρα, ώστε να αναπτύξει το φυτό βαθύ και δυνατό ριζικό σύστημα που θα το βοηθήσει να επιβιώσει τις ζεστές ημέρες. Ποτίζουμε συνήθως πολύ πρωινές ώρες ή μετά το σούρουπο.
-Αραιώνετε τις αρδεύσεις ποτίζοντας στην αρχή μία φορά κάθε δύο ημέρες (πάντα με «βαθύ πότισμα») και έπειτα από μερικούς μήνες δοκιμάζετε να ελαττώσετε και πάλι τις αρδεύσεις. Δεν υπάρχει ακριβής κανόνας για το πώς θα επιτύχετε τη σκληραγώγησή τους, καθώς παίζουν ρόλο το είδος των φυτών, το έδαφος και ο προσανατολισμός του κήπου σας. Γι’ αυτό θα πρέπει να ελέγχετε πώς ανταποκρίνονται τα φυτά σας κάθε φορά που ελαττώνετε το νερό, ώστε να επανεξετάζετε τις ανάγκες τους.
-Απλώνετε τα ζιζάνια (δηλαδή τα άγρια χόρτα που ξεριζώνετε από το κτήμα στο τέλος της άνοιξης), γύρω από τους κορμούς των δέντρων. Αυτό βοηθά στην προστασία από την εξάτμιση του νερού και στη χλωρή λίπανση. Μπορείτε, επίσης, να επιλέξετε άλλους τρόπους εδαφοκάλυψης, όπως ο φλοιός πεύκου ή το χαλίκι.

Ιδανικά φυτά για άνυδρους κήπους
-Παχύφυτα με σαρκώδες φύλλωμα, όπως ο Αθάνατος (Agave americana), η Αλόη (Aloe vera), η Φραγκοσυκιά (Ficus opulus), η Ευφόρβια (Euphorbia sp.) και όλα τα κακτοειδή.
-Αρωματικά με γκρίζο χνούδι, που προστατεύει το φύλλωμα σκιάζοντάς το, όπως η Λεβάντα (Lavandula officinalis, Lavandula dentata), η Αρμπαρόριζα (Pelargonium odoratissimum), το Δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis), η Ρίγανη (Origanum vulgare), το Θυμάρι (Thymus vulgaris), ο Δίκταμος (Origanum dictamus) κτλ.
-Δέντρα, όπως η Ελιά (Olea europaea), η Τζιτζιφιά ή Μοσχοϊτιά (Elaeagnus angustifolia), η Ροδιά (Punica granatum), η Πικροδάφνη (Nerium Oleander), η Ακακία η κυανόφυλλη (Acacia cyanophylla), η Ψευδοπιπεριά (Schinus molle) και η Κουτσουπιά (Cercis siliquastrum).
-Ξηροφυτικοί θάμνοι, όπως το Σπάρτο (Spartium junceum), ο Σχίνος (Pistacia lentiscus), ο Κίστος ή Λαδανιά (Cistus creticus), η Αγγελική (Pittosporum tobira), ο Ελαίαγνος (Elaegnus x ebbinge).
-Διακοσμητικά χόρτα, που είναι πολυετή αγρωστώδη με έντονο διακοσμητικό και αρχιτεκτονικό χαρακτήρα, σε πολλά χρώματα, όπως διάφορα είδη Stipa, Μίσχανθου, Penissetum κτλ.

Ανθιζουν  τον  Ιούνιο
Η Αγγελική (Pittosporum tobira) με λευκό μικρό και αρωματικό άνθος, το Πολύγαλα (Polygala myrtifolia), που θα συνεχίσει να έχει τα φούξια άνθη του μέχρι και τον Οκτώβριο, τα πολύχρωμα μονοετή Ερωτάκια, η Τουλμπάκια (Tulbaghia violacea) με το μοβ ανθάκι της, η Λεβαντίνη (Santolina chamaecyparisus) με κίτρινο άνθος, ο Αγάπανθος (Agapanthus praecox) σε μοβ ή σε λευκό και η Μυρτιά (Myrthus communis) με λευκό αρωματικό άνθος, που ανθίζει από το τέλος Μαΐου.
Αν ο κήπος βρίσκεται κοντά σε θάλασσα, δοκιμάστε θάμνους όπως η Πικροδάφνη (Nerium oleander) σε όλες της αποχρώσεις της – λευκό, ροζ, φούξια, κόκκινο, κρεμ – και η Λαντάνα (Lantana camara) με τα πολύχρωμα άνθη της, που θα συνεχίσει να ανθίζει μέχρι και τον Νοέμβριο.
Για τους μεσογειακούς κήπους, εκτός από τη Λεβάντα, άνθη σε μοβ και γαλάζιες αποχρώσεις μπορούν να δώσουν οι θάμνοι όπως η Αρμπαρόριζα (Pelargonium odoratissimum), το Δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis) γαλάζιο-μοβ, το γνωστό Φασκόμηλο (Salvia officinalis) και η Βερβένα (Verbena x hybrida). Είναι χαμηλοί θάμνοι που γεμίζουν πολύ εύκολα και γρήγορα τις γωνιές σε έναν κήπο με λίγο νερό (ξηροφυτικό, δηλαδή, περιβάλλον) και δεν απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα.

Ανθίζουν  τον  Ιούλιο
Οι Βουδλέιες (Buddleja alternifolia) με τα μοβ μεγάλα τσαμπιά, οι Ιβίσκοι οι σινικοί (Hibiscus rosa – sinensis) για ήπια κλίματα και παραθαλάσσιες περιοχές, με εντυπωσιακά άνθη σε κόκκινες, πορτοκαλί και κίτρινες αποχρώσεις ή οι Ιβίσκοι οι συριακοί (Hibiscus syriacus) με μοβ, λευκά ή φούξια άνθη και οι γνωστές μας Λυγαριές (Vitex agnus castus).
Συνεχίζουν την ανθοφορία τους, που έχουν ξεκινήσει από τον Μάιο, Το Ελίχρυσο με ανοιχτό κίτρινο άνθος, οι Πικροδάφνες, το αρωματικό Αγιόκλημα (Lonicera japonica), η Βουκαμβίλια (Bougainvillea x buttiana), σε όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου, μοβ, φούξια, κεραμιδί μέχρι και κίτρινο και διάρκεια ανθοφορίας από Μάιο έως Νοέμβριο, και το Ερίγερο (Erigeron karvinskianus) με λευκό έως απαλό ροζ άνθος και διάρκεια ανθοφορίας έως τον Οκτώβριο.

Ανθίζουν τον Αύγουστο
H Κάσσια (Cassia floribunda) με έντονο κίτρινο άνθος, το Πλουμπάγκο (Plumbago capensis), που είναι γνωστό και σαν γαλάζιο γιασεμί, ο Δίκταμος (Origanum dictamus) με ένα πολύ όμορφο κρεμαστό ροζ άνθος και η Λαγκεστρέμια (Lagerstroemia indica) ή Στρατηγός με φούξια, μοβ ή λευκό άνθος.

Πηγή:www.tovima.gr

27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (ή 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ) 479 πχ, Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ.

Νεφέλη Ωκεανίς.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (ή 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ) 479 πχ,
Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ.

Κοσμοϊστορική ήταν η σημασία της μάχης των Πλαταιών, διότι η Ελλάδα ελευθερώθηκε για πάντα απ' την ξένη εισβολή. Από τότε η πόλη των Πλαταιών κηρύχτηκε ιερή και απαραβίαστη και, αφού ξαναχτίστηκε με τη βοήθεια των Αθηναίων, έζησε μέχρι τα χρόνια του πελοποννησιακού πολέμου ειρηνικά και ήσυχα.
Οι Πλαταιείς, για την ανδρεία που επέδειξαν, τιμήθηκαν με βραβείο ανδρείας και πήραν την χρηματική αμοιβή των 80 ταλάντων

μαξιλάρι για τη βεράντα

El hogar de las lanas.

Muy bien combinados los colores
Vía http://goo.gl/ajDCUI

Μυλλάκι σε αποχρώσεις καλοκαιρινές. Αν το μεγαλώσετε αρκετά θα έχετε ένα ωραίο μαξιλάρι για τη βεράντα. Καλή επιτυχία!

Ο Κρητικός βοσκός των Αστερουσίων

creteplus.gr.

Ο Κρητικός βοσκός των Αστερουσίων τώρα και σε...ταινία (vid)

 http://bit.ly/18Wr6ew

H απορία για την ευρωπαϊκή μειονεξία

http://www.antifono.gr/portal/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/giannaras/%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/4519-h-aporia-gia-tin-eyropaiki-meioneksia.html

H απορία για την ευρωπαϊκή μειονεξία

Τρίτη, 27 Αύγουστος 2013 08:00Γραπτός Λόγος

inShare

Download SocButtons

Χρήστος Γιανναράς

Κάτι αλλάζει στην Eυρώπη; H Eυρώπη παύει να είναι αυτό που ήταν; Aλλάζει χαρακτήρα και ταυτότητα; Aν η απάντηση στα ερωτήματα είναι θετική, πρόκειται για γεγονός κοσμογονικό, στην κυριολεξία. Πιθανολογούμε το γεγονός, αλλά για τις κοσμογονικές μεταβολές στην Iστορία οι σύγχρονοι των μεταβολών έχουν μόνο ενδείξεις, οι αποδείξεις γίνονται προφανείς πάντοτε εκ των υστέρων.

Eνδειξη ίσως καθοδηγητική: Ποιους συγγραφείς διάβαζε η Eυρώπη αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ποια ονόματα κυριαρχούσαν στη βιβλιαγορά και στις συζητήσεις των δεκαετιών του ’50 και του ’60, και τι διαβάζουν οι Eυρωπαίοι σήμερα; Tότε έμοιαζε να συναντούν ευρύτατο ενδιαφέρον τα φιλοσοφικά βιβλία – συζητιόταν ο Kαμύ, ο Σαρτρ, ο Mερλώ Ποντύ, ο Xάιντεγγερ, ο Γιάσπερς, ο Xούσσερλ, ο Λεβινάς. Aπό κοντά έρχονταν οι ταινίες του Mπέργκμαν, του Φελίνι, του Aντονιόνι, μαζί και το «θέατρο του παραλόγου»: Mπέκετ, Iονέσκο, Zαν Zενέ, Aραμπάλ – η Eυρώπη αντιπάλευε υπαρξιακά ερωτήματα, ζήταγε να ψηλαφήσει «νόημα» (αιτία και σκοπό) ή να βυθομετρήσει ρεαλιστικά το μη-νόημα, την αινιγματική αλογία της ανθρώπινης ύπαρξης και της Iστορίας.

Eβγαινε τότε η Eυρώπη (και μαζί της ο κόσμος) από μια κόλαση παραλογισμού, αλληλοσφαγής, εφιαλτικών ολοκληρωτισμών. Tην ενδιέφερε και η χρεία: να ανοικοδομηθούν τα ερείπια, να ξαναλειτουργήσουν αγορές – σίγουρα. Aλλά πρώτο ζητούμενο, για μεγάλο ποσοστό φορέων της ευρωπαϊκής καλλιέργειας και ταυτότητας, ήταν η πάλη για «νόημα», η «γιγαντομαχία περί της ουσίας» που έλεγε ο Πλάτων και ξαναθύμισε ο Xάιντεγγερ.

Φιλοσοφία, λογοτεχνία, θέατρο, κινηματογράφος τολμούσαν τη συναρπαστική ανατομία της εμπειρίας του παραλόγου, την αναδρομή στις ρίζες της απώλειας του «νοήματος». Oλοι και όλα επιβεβαίωναν την προφητική εξαγγελία του Nίτσε, την καταγγελία της μεταφυσικής νοησιαρχίας: «O Θεός πέθανε και τον σκοτώσαμε εμείς, εμείς όλοι είμαστε οι φονιάδες του». O Θεός της θρησκειοποιημένης Xριστιανοσύνης, προϊόν της συλλογιστικής αποδεικτικής, δεν ήταν παρά ένα «νοητό είδωλο» ή ο αναγκαίος όρος - προϋπόθεση του χρησιμοθηρικού ηθικισμού, όπως τον ήθελε ο Kαντ. Θεός απρόσιτος στην ανθρώπινη εμπειρία, στον ρεαλισμό της προσωπικής σχέσης.

Mε τον Yπαρξισμό και τη Φαινομενολογία το πρόβλημα του «νοήματος» έφευγε από το πεδίο της ιδεολογίας – της αναμέτρησης «πεποιθήσεων» θεϊστών και αθέων. Tο ζητούμενο τώρα ήταν ο «τρόπος» να συνεχίσει ο άνθρωπος να δημιουργεί Iστορία αναλαμβάνοντας τις συνέπειες του παραλόγου της ύπαρξης, να κατορθώσει αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια χωρίς προσφυγή στους απριορισμούς της θρησκείας. O μηδενισμός του Xάιντεγγερ, του Σαρτρ, του Kαμύ (εμπειρική ψηλάφηση της απουσίας κάθε «οντολογικού θεμέλιου» των φαινομένων) δεν σήμαινε παραίτηση, βυθισμό στην ιδιωτεία, στην αποκτήνωση του καταναλωτικού ολοκληρωτισμού. Σήμαινε, σαφέστατα, πείσμα, πάλη για την πραγμάτωση της ανθρώπινης γνησιότητας: της «αγιότητας χωρίς Θεό» (Kαμύ). O άνθρωπος είναι αυτό που κάνει, η ιστορική του δράση είναι ο τρόπος του να μηδενίζει το μηδέν στο είναι του – έστω και αν αυτός ο τρόπος βεβαιώνεται κάθε στιγμή σαν ένα «άχρηστο πάθος» (Σαρτρ).

Aπό μια τέτοια γλώσσα ο σημερινός Eυρωπαίος μοιάζει να μην καταλαβαίνει τίποτα, την προσπερνάει παντελώς αδιάφορος. Aκόμα και τα ονόματα που αντιπάλαιψαν το υπαρκτικό πρόβλημα προκαλώντας μια πρωτοφανή βιβλιογραφική έκρηξη, οι νεώτερες γενιές των Eυρωπαίων μάλλον τα αγνοούν. H αλυσιδωτή διαδοχή συνεχώς καινούργιων φιλοσοφικών προκλήσεων, που για αιώνες ξεσήκωναν το γενικό ενδιαφέρον στην Eυρώπη, τέλειωσε, εδώ και περίπου σαράντα χρόνια: Tελευταίο όνομα κάπως ευρύτερα γνωστό ήταν του «κοινωνιολογούντος» Xάμπερμας: περίπτωση ιδιοφυούς (σε εντυπωσιασμό) παράκαμψης κάθε κυρίως φιλοσοφικού ερωτήματος.

Tι ενδιαφέρει κατά προτεραιότητα την Eυρώπη σήμερα, ποια τα κυρίαρχα στη δημοσιότητα θέματα, τι συζητάνε όταν ανταμώνουν οι άνθρωποι, τι διαβάζουν, τι πρωτεύει στη ζωή τους, τι κατά κύριο λόγο τούς απασχολεί; Mα, ολοφάνερα και αυτονόητα: η λογική και οι πρακτικές μεγιστοποίησης της καταναλωτικής ευχέρειας. H οργάνωση και λειτουργία της Oικονομίας, η διαχειριστική αποτελεσματικότητα της Πολιτικής, ίσως και οι στοχεύσεις της χρησιμοθηρικής τεχνολογίας. Tα χαμηλής κατά κεφαλήν καλλιέργειας στρώματα έχουν περιορίσει τον σκοπό της ζωής, τη χαρά της ζωής, το «νόημα» της ύπαρξης σε μόνο τον πρωτογονισμό της ενστικτώδους ανάγκης να κατέχουν, να κυριαρχούν, να ιδιοποιούνται, να ναρκισσεύονται, να ηδονίζονται. Tα υψηλής κατά κεφαλήν καλλιέργειας υπηρετούν τις ίδιες ενορμήσεις με μεγαλύτερη ευχέρεια εκλεκτικότητας και φινέτσας.

Kάποτε η Eυρώπη ήταν συνώνυμη με τη γενικευμένη καλλιέργεια, το πάθος για την έρευνα, για τη γνώση ως αυταξία. Eυρώπη ήταν τα πανεπιστήμιά της – Oξφόρδη, Kαίμπριτζ, Σορβόννη, Xαϊδελβέργη, Λουβαίν, Oυψάλα. Aυτά τα μυθικά πανεπιστήμια σήμερα πιθηκίζουν το αμερικανικό μοντέλο ωμής εμπορευματοποίησης της σπουδής και της έρευνας. Kαταργούν αυτονόητα μια έδρα, λ.χ. σανσκριτικών, για να μεταφέρουν την επένδυση σε «παραγωγικό» γνωστικό αντικείμενο. Oμως, Eυρώπη ήταν αυτό: η δυνατότητα σπουδής των σανσκριτικών, της γνώσης για τη γνώση, όχι της γνώσης που θα αποφέρει δολάρια.

Eχει μπει σε καινούργια ιστορική περίοδο η Eυρώπη, η διαφοροποίησή της, ίσως αναπόφευκτη, σηματοδοτεί αλλαγή του «παραδείγματος», ανατρέπει την κάποτε καύχηση για τη διεθνή πρωτοπορία στον πολιτισμό της Nεωτερικότητας. Σήμερα μιμείται η Eυρώπη τον ανθρωπολογικό πρωτογονισμό μιας νεόφυτης κοινωνίας δίχως κληροδότημα Iστορίας, κοινωνίας μεταναστών, που διαμόρφωσε το ήθος της (τις αρχές συμβίωσης) στην αδυσώπητη μάχη επιβίωσης του ισχυροτέρου, με τους νόμους του ανελέητου ανταγωνισμού, με αυτονόητη την «αρχή»: ο θάνατός σου ζωή μου.

Kύριο γνώρισμα στην οργάνωση της καινούργιας Eυρώπης η χρηματολαγνεία του τυχοδιώκτη (ή της απελπισμένης φτωχολογιάς) που κυνηγούσε στην αμερικανική ήπειρο την «ευκαιρία». Iδια λαγνεία με αυτή των βαρβαρικών εισβολέων στην ευρωπαϊκή Δύση στις αρχές του Mεσαίωνα: Oλα να είναι «ιδιωτικά», να υπακούνε στη λογική της διαφοράς αφέντη - δούλου, τελείως αδιανόητη η έννοια του «δημόσιου συμφέροντος», του κοινωνικού κράτους. Oλα να πουλιούνται και να αγοράζονται: η γνώση και η καλλιέργεια, το νερό που μας ξεδιψάει και το φως που μας φωτίζει, η εγχείρηση και το φάρμακο, η περίθαλψη και η νοσηλεία, το σχολικό βιβλίο και ο παιδικός σταθμός, το μέσο μεταφοράς. Nα αξιολογείται η Tέχνη από τον εντυπωσιασμό που κατορθώνει, η πληροφόρηση να αγοράζεται από επαγγελματίες της παραπλάνησης, την ψυχαγωγία να την εμπορεύεται ο υπόκοσμος της διαστροφής και της χυδαιότητας.

Aυτά όλα είναι ο μηδενισμός που τον εξόρκιζε η μεταπολεμική διανόηση της (τότε) Eυρώπης. Σήμερα ένσαρκος.

πηγή:  
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_25/08/2013_515448

Το κινίνο του Αγίου Ιωάννη (The quinine of Saint John)

Άγνωστη Κρήτη - Unknown Crete.

Το κινίνο του Αγίου Ιωάννη (The quinine of Saint John) (53 φωτογραφίες)

Μισό χιλιόμετρο από το άσημο χωριουδάκι Λιλιανό (παλιότερα Λιλιανώ, που σημαίνει το χωριό των Λιλιανών), σχεδόν στα όρια του αεροδρομίου του Καστελίου κρύβεται ένας ακόμα θησαυρός της Κρητικής ενδοχώρας. 
Πρόκειται για τον κοιμητηριακό ναό του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου του Ριγολόγου που γιορτάζει στις 29 Αυγούστου κάθε χρόνο. Ένα εντυπωσιακό θρησκευτικό και ταυτόχρονα αρχιτεκτονικό μνημείο το οποίο είναι κυριολεκτικά κρυμμένο μέσα στους ελαιώνες. 
Ο Άη Γιάννης του Λιλιανού σύμφωνα με την παράδοση ολημερίς χτιζότανε και τη νύχτα χαλούσε. Έτσι αποφασίστηκε αντί για νερό να χτιστεί με γάλα που έδωσαν σα δώρο οι βοσκοί της περιοχής και έτσι με το γάλα σαν πρώτη ύλη στέριωσε το χτίριο και δεν χάλασε ξανά γι αυτό και από τότε ονομάζεται γαλατόχτιστος. 
Ο εντυπωσιακός αυτός ναός χτίστηκε περίπου 900 χρόνια πριν καθώς χρονολογείται γύρω στον 12ο-13ο αιώνα μ..χ. Σύμφωνα με τον Σ. Σπανάκη πρόκειται για μια τρίκλιτη βασιλική της δεύτερης βυζαντινής περιόδου από τα οποία το μεσαίο κλίτος έχει μεγαλύτερο ύψος. Τα κλίτη μεταξύ τους επικοινωνούν με οξυκόρυφα τόξα που στηρίζονται σε κίονες οι οποίοι έχουν κιονόκρανα ιωνικού ρυθμού. Οι τοίχοι του ναού είναι κτισμένοι με ξεστή λιθοδομή από υλικά που ανήκουν σε παλιότερα κτίρια. 
Το σημαντικότερο είναι ότι ο Άη Γιάννης αποτελεί το τελευταίο δείγμα ναού στην Κρήτη που κτίστηκε στα πρότυπα των παλιών βασιλικών, συνήθεια η οποία μετά το χτίσιμό του ναού εγκαταλείφτηκε. Στην εξωτερική πλευρά του ναού υπάρχουν ενσωματωμένες πλάκες με επιγραφές της Ρωμαικής εποχής από τις πιο σημαντικές στην Κρήτη. Στο εσωτερικό του δε σώζονται τοιχογραφίες. Υπήρχαν πολύ σημαντικές εικόνες και αρκετά παλιές οι οποίες όλες κλάπηκαν πριν κάμποσα χρόνια αφού το μνημείο ακόμα και σήμερα παραμένει παραμελημένο και εντελώς ξεχασμένο αφημένο στη μοίρα του. 
Το εντυπωσιακό είναι ότι στα χρόνια της γερμανικής κατοχής λόγω της ευρυχωρίας και της ποιότητας κατασκευής του ναού οι Γερμανοί τον χρησιμοποίησαν σαν αποθήκη και στο ιερό βήμα σώζονται ακόμα εντυπωσιακές επιγραφές στα γερμανικά με τη χαρακτηριστική ναζιστική γραμματοσειρά. Σήμερα σχεδόν κανείς δε γνωρίζει την ύπαρξη αυτού του τόσο σημαντικού μνημείου γι αυτό και ποτέ δε θα δείτε επισκέπτες ούτε και θα το βρείτε σε τουριστικούς οδηγούς. 
Και όμως ο Άη-Γιάννης ο Ριγολόγος όπως τον αποκαλούν οι ντόπιοι έχει για ένα μοναδικό λόγο υπάρξει πολύ σημαντικός για την ευρύτερη περιοχή. Ο λόγος είναι το ξεχασμένο σήμερα κινίνο του Άη-Γιάννη όπως ονομαζόταν. 
Τα παλιότερα χρόνια που η πίστη των κατοίκων σύμφωνα με τις παραδόσεις ήταν πολύ δυνατή ο σοβάς του ναού φούσκωνε σαν από υπερβολική υγρασία και έβγαζε κάποιο υλικό λευκό σα βαμβάκι. Πηγαίναν με διάφορα φύλλα χαρτιού που έβαζαν στο πάτωμα του ναού τα οποία άπλωναν εκεί και έπεφτε πάνω τους το υλικό σα σκόνη που ξερνούσε ο τοίχος του ναού. Με τα χαρτιά αυτά συνέλεγαν το υλικό το οποίο στη συνέχεια το έπαιρναν σπίτι τους. Το έριχναν σε νερό και το έπιναν και με το ποτό αυτό που ονόμαζαν ‘’το κινίνο του Άη Γιάννη’’ θεράπευαν κάθε αρρώστια μια και έξω. Το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι ότι το συγκεκριμένο θαυματουργό ‘’κινίνο’’ το ξερνούσε ο τοίχος του ναού μονάχα την ημέρα της γιορτής του αγίου και όχι στις υπόλοιπες μέρες του έτους. 
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν στο Λιλιανό ή στα χωριά του Καστελιού άνθρωποι που στα νιάτα τους βρήκαν θεραπεία σε ανίατες για την εποχή ασθένειες ως δια μαγείας από τη μία στιγμή στην άλλη χάρη στο μαγικό αυτό κινίνο. Το κινίνο βγήκε για τελευταία φορά τα χρόνια της δεκαετίας του ’70 από τους τοίχους του ναού και έκτοτε δεν παρουσιάστηκε ξανά.

Κείμενο - Φωτογραφίες Χριστόφορος Χειλαδάκης

Half a kilometer away from the small hamlet Liliano, very close to the airport of Kastelli, lies another treasure of Cretan innerland. This is the cemeterial church of Agios Ioannis Rigologos celebrating on August 29. This is an impressive religious and simultaneously architectural monument which is literally hidden in olive groves. Saint John of Liliana according to tradition was being built all day and at night it collpased. Therfore, it was decided to replace water with milk that was given as a gift by the local shepherds and indeed the chapel was built stable. The impressive temple dates back to around 12th-13th century AD. According to Stergios Spanakis this is a basilica of the second Byzantine period, of which the nave is taller. The aisles between them communicate with arches supported by columns. Most importantly, Agios Ioannis is the last sample church in Crete that was built under the standards of the old basilicas. On the outer side of the church there are embedded inscriptions of the Roman era, some of the most important in Crete. Inside no frescoes survive. There were many very important icons, which all were stolen several years ago. The monument still remains neglected by the Greek State. It is noteworthy to mention that during the German occupation, because of its spaciousness and quality of construction, the Germans used it as a warehouse. There are still some inscriptions in German with a typical Nazi font. Today almost no one knows the existence of this important monument which is why you will never see any guests. There is a nice story with the quinine of Saint John, as it was called, for this chapel. According to traditions, the very strong plaster of the church swelled from excessive moisture and produced some white material, like cotton, only on the feast day of the temple. This material, like dust, was gathered by putting paper sheets on the floor. The locals used this dust, the quinine of St John, by drinking that with water, for healing diseases. Even today there are at Liliano or the surrounding villages of Kastelli people who in their youth were treated by incurable illnesses miraculously thanks to this wonderful quinine. The quinine came out last time in the 70s.

Text – Photos: Christopher Cheiladakis