το Φυσικό Πάρκο του Ψηλορείτη έλαβε την πράσινη κάρτα

Charalampos Fassoulas.

7 Σεπτεμβρίου

Επιτυχής επαναξιολόγηση του Ψηλορείτη ως Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο Γεωπάρκο.

Κατά τη διάρκεια της 32ης Συνάντησης και του 12ου Διεθνούς Συνεδρίου του Δικτύου των Ευρωπαϊκών Γεωπάρκων που πραγματοποιήθηκε από τις 3 έως και τις 5 Σεπτεμβρίου στο Γεωπάρκο Cilento and Vallo di Diano της νότιας Ιταλίας, το Φυσικό Πάρκο του Ψηλορείτη έλαβε την πράσινη κάρτα και θα συνεχίσει για άλλα τέσσερα χρόνια την παραμονή του στα Δίκτυα των Ευρωπαϊκών και Παγκόσμιων Γεωπάρκων της UNESCO.
Τα γεωπάρκα αξιολογούνται κάθε τέσσερα χρόνια για τα αποτελέσματα των εργασιών και προσπαθειών τους στην προστασία και διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος, την εκπαίδευση κατοίκων και επισκεπτών και την προώθηση και στήριξη της τοπικής οικονομίας. Στα τέλη του περασμένου Ιούλη ομάδα δύο αξιολογητών από την Ιταλία και την Τσεχία επισκέφτηκε για τρείς ημέρες των Ψηλορείτη για επιτόπια παρατήρηση και σύνταξη αναφορά προόδου. Κατά τη διάρκεια των εργασιών στο Cilento τα μέλη του δικτύου έκριναν ομόφωνα, απολύτως θετικά τα αποτελέσματα της αξιολόγησης και έδωσαν στον Ψηλορείτη την πράσινη κάρτα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Το σχετικό βραβείο παρέλαβε για το Γεωπάρκο ο επιστημονικός του υπεύθυνος Δρ Χαράλαμπος Φασουλάς, κατά τη διάρκεια μιας όμορφης εκδήλωσης που έλαβε χώρο στον αρχαιολογικό χώρο της Ελληνιστικής αποικίας Elea-Velia της πόλης Ascea. Κατά την ίδια εκδήλωση ανακοινώθηκε ή ένταξη στο δίκτυο τεσσάρων ακόμα περιοχών από την Σλοβενία,, την Ολλανδία, την Τουρκία και την Ιταλία. Έτσι, σήμερα το Δίκτυο των Ευρωπαϊκών Γεωπάρκων αριθμεί 58 μέλη.

Η μέρα που έπεσε ο Χάνδακας !

http://www.cretalive.gr/history/view/h-mera-pou-epese-o-chandakas/104130

Η μέρα που έπεσε ο Χάνδακας !

 

Ο Χάνδακας παραδόθηκε στους Τούρκους στον Σεπτέμβριο του 1669 και συγκεκριμένα σύμφωνα με τον Νίκο Σταυρινίδη στις 6 του μηνός της χρονιάς αυτής που γράφτηκε με μαύρα γράμματα στην ιστορία της πόλης του σημερινού Ηρακλείου.

Στα μέσα του 17ου αιώνα στην Κρήτη μετά από περίπου 450 χρόνια κατά τα οποία το νησί ήταν υπό την κτήση της Βενετίας , βρέθηκε στη δίνη μιας πολύ σκληρής διεκδίκησης. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κήρυξε τον Πόλεμο στη Γαληνότατη Δημοκρατία του Αδρία, θέλοντας στην κατοχή της την μεγαλόνησο σαν κόμβος και πολυτιμότατο σημείο στη Μεσόγειο. Ξεκίνησε λοιπόν ένας μακροχρόνιος πόλεμος ο πέμπτος κατά σειρά ανάμεσα σε Τούρκους και Ενετούς από το 1645 ως το 1669 που έμεινε στην ιστορία σαν Κρητικός Πόλεμος. Η χρονική του διάρκεια ήταν πολύ μεγάλη και η ιδιομορφία του έγκειται στο ότι ενώ τα δύο πρώτα χρόνια ( 1645-1647) αναλώθηκαν στην κατάκτηση όλης της νήσου όλα τα υπόλοιπα είκοσι δύο χρόνια (1647-1669)είχαν να κάνουν με την πολιορκία της πρωτεύουσας της νήσου, τον Χάνδακα. Ο Χάνδακας παραδόθηκε στους Τούρκους στον Σεπτέμβριο του 1669 και συγκεκριμένα σύμφωνα με τον Νίκο Σταυρινίδη στις 6 του μηνός  της χρονιάς αυτής που γράφτηκε με μαύρα γράμματα στην ιστορία της πόλης του σημερινού Ηρακλείου.
« …Οι διαπραγματεύσεις για τη σύναψη της Ενετοτουρκικής Συνθήκης έληξαν στις 6 Σεπτεμβρίου 1669. Είναι αλήθεια πως τα ζητήματα που έπρεπε να συζητηθούν και να εξομαλυνθούν ήταν πολλά και δύσκολα …Εν τω μεταξύ μ όλο που ο λόγος είχε πια δοθεί στη διπλωματία και οι συζητήσεις για την σύναψη ειρήνης συνεχιζόταν, οι εχθροπραξίες δεν είχαν καταπαύσει και τα κανόνια βροντούσαν ακόμη γύρω από τις δύο προδομένες ντάμπιες του Μεγάλου Κάστρου. Όταν λοιπόν στις 6 Σεπτεμβρίου έληξαν οι διαπραγματεύσεις και διατυπώθηκε το τελικό κείμενο της συνθήκης , αμέσως μετά την υπογραφή του από τον Κιοπρουλή, το Μοροζίνι και τους άλλους εντεταλμένους ανυψώθηκε στο φρούριο του Αγίου Δημητρίου (Ακ Ντάμπια) η λευκή σημαία και δόθηκε το πρόσταγμα « Παύσατε πυρ».*

Πηγές :
Ο Κρητικός πόλεμος , Χρυσούλα Τζομπανάκη, Εκδ. Χ.Τζομπανάκη 2008
* Η τελευταία περίοδος της πολιορκίας του Μεγ. Κάστρου, Ν. Σταυρινίδη, 1979

Φωτογραφίες που καταγράφουν μια ιστορική στιγμή. Ενός ολόκληρου κόσμου ή μιας ομάδας ανθρώπων. Tο Cretalive παρουσιάζει καθημερινά αδημοσίευτες ή σπάνιες φωτογραφίες - ντοκουμέντα ιστορικών προσώπων, στιγμών ή εποχών, αλλά και δικών μας ανθρώπων, από την οικογενειακή συλλογή, που εντάσσονται στο χώρο του χρόνου και του τόπου.  Για τη δική σας συμβολή, μπορείτε να στέλνετε φωτογραφίες στο mail: polites@cretalive.gr , με την ένδειξη "Για το Cretalive", που θα συνοδεύονται από ένα σημείωμα - επεξήγηση της φωτογραφίας. Με τον τρόπο αυτό θα τιμηθούν οι δικοί μας άνθρωποι, αλλά θα διασωθούν και τα ντοκουμέντα τους.

Η έκρηξη της Θήρας το 1600 και η Σεκμέτ

https://www.facebook.com/notes/mahagas-utopia

Η έκρηξη της Θήρας το 1600 και η Σεκμέτ

Τον τελευταίο χρόνο της βασιλείας του ο Αμένωθις ανήγειρε κυριολεκτικά εκατοντάδες αγάλματα για να τιμήσει τη θεά Σεκμέτ. Στο Ασέρι, λίγο νοτιότερα της τότε αιγυπτιακής πρωτεύουσας των θηβών, ο Αμένωθις ετοιμάζονταν να ξανακτίσει ναό στην κυρίαρχη θεά Μούτ, όταν ξαφνικά τον καθαγίασε ξανά ως ναό της Σεκμέτ. 

Επιπλέον επιγραφές αποκαλύπτουν ότι ο Φαραώ διακήρυξε  πως η Σεκμέτ θα αντικαθιστούσε εφεξής τη Μουτ, ως βασική θεά. Διέταξε επίσης την ανέγερση κυριολεκτικά εκατοντάδων αγαλμάτων προς τιμήν της θεάς. Ο Αμένωθις ανήγειρε τόσα πολλά αγάλματα της Σεκμέτ εδώ κι εκεί που σχεδόν κάθε αιγυπτιολογική συλλογή στον κόσμο κατέχει τουλάχιστον από ένα. Το Βρετανικό Μουσείο κατέχει το μεγαλύτερο αριθμό, πάνω από τριάντα δείγματα σε ποικίλα στάδια διατήρησης. Εκατοντάδες παραμένουν ακόμα στην Αίγυπτο στο σημείο που ανεγέρθηκαν, με την πλειονότητα τους στο ναό του Λούξορ στην νότια Αίγυπτο. Εκτιμάται ότι μόνο εκεί, υπήρχαν αρχικά επτακόσια αγάλματα. Στην πραγματικότητα όπως υπέδειξε ο Αιγυπτιολόγος Σύριλ Ώλντρεντ το 1988, καμιά άλλη θεότητα στην Αρχαία Αίγυπτο δεν αναπαραστάθηκε με τόσο πολλά, μεγάλης κλίμακας αγάλματα, και σχεδόν όλα τους φιλοτεχνήθηκαν με εντολή του Αμένωθι. Αυτά τα αγάλματα της Σεκμέτ αποτελούν σαφή ένδειξη ότι, παρά την προφανή σταθερότητα και τον πλούτο της χώρας, κάτι πήγαινε στραβά. Διότι η Σεκμέτ ήταν η θεά της καταστροφής! Ποτέ δεν εξηγήθηκε ικανοποιητικά γιατί υπάρχουν αυτά τα μνημειακά αγάλματα της θεάς σε τέτοιους ασύγκριτους αριθμού. Το γεγονός ότι ο Αμένωθις δημιούργησε περισσότερα αγάλματα προς τιμή της εως τότε, απ΄όσο στο βασικό θεό Άμμωνα, υποδηλώνει ότι είχε συμβεί κάτι , το οποίο τους έκανε να αμφισβητήσουν τη δύναμη της βασικής θεότητας.  Η Σεκμέτ αναπαρίστατο σαν λέαινα ή γυναίκα με κεφάλι λιονταριού. Στην αιγυπτιακή μυθολογία ήταν κόρη του ηλιακού θεού Ρα και είχε κάποτε σχεδόν εξολοθρεύσει την ανθρωπότητα. Σύμφωνα με το μύθο, είχε κρύψει τον ήλιο και είχε προκαλέσει βροχές φωτιάς από τον ουρανό. Η ανθρωπότητα είχε σωθεί μόνο χάρη στην προσωπική παρέμβαση του Ρα. 
Graham Phillips Nαίτες και η μυστική δύναμη της Κιβωτού της Διαθήκης

Σύμφωνα με το θρύλο, η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν ένα περίτεχνο χρυσό κιβώτιο που αποτελούσε μέσον επικοινωνίας με τον Θεό, αλλά και τρομερό όπλο εναντίον των εχθρών των αρχαίων Ισραηλιτών. Προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει, ο αρχιερέας έπρεπε να φορά ένα εγκόλπιο με δώδεκα ιερά πολύτιμα πετράδια γνωστά ως Πέτρες της Φωτιάς. Αυτά τα αντικείμενα φυλάσσονταν στο Μεγάλο Ναό της Ιερουσαλήμ, ώσπου εξαφανίστηκαν μετά τη βαβυλωνιακή εισβολή του 597 π.Χ. Στα αρχαία ερείπια της Πέτρας, στη Νότια Ιορδανία, ο Γκράχαμ Φίλιπς βρήκε στοιχεία που φανερώνουν ότι οι Ναΐτες Ιππότες του 13ου αιώνα είχαν ανακαλύψει την Κιβωτό και τις Πέτρες της Φωτιάς και ότι είχαν μεταφέρει αυτούς τους θησαυρούς στην Κεντρική Αγγλία, όταν γλίτωσαν από το διωγμό που εξαπέλυσε ο Γάλλος βασιλιάς Φίλιππος ο Ωραίος έναν αιώνα αργότερα. Ο συγγραφέας ακολούθησε κρυπτογραφημένα μηνύματα που είχαν αφήσει οι Ναΐτες σε εκκλησιαστικές εικόνες, επιγραφές και βιτρώ, και βρήκε τις Πέτρες της Φωτιάς. Όταν εξετάστηκαν από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, τα πετράδια βρέθηκαν να κατέχουν περίεργες φυσικές ιδιότητες, οι οποίες προκαλούσαν παρεμβολές σε ηλεκτρονικούς εξοπλισμούς και δημιουργούσαν μια κινούμενη ιονισμένη φωτόσφαιρα, κάτι που έμοιαζε με σφαιρικό κεραυνό. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

για ζεστό χειμώνα

7 Σεπτεμβρίου 2013 ·

+483

 

Ο χρήστης Hamarat Ablam πρόσθεσε 486 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ: Bebek Battaniye Modelleri.

30 Απριλίου 2012

MODELLER NETTEN ALINTIDIR.

Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος

Terra papers.

Χθες

 

 

Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος «του απείρου και αέναου σύμπαντος»
"Οι πρώτοι φιλόσοφοι εμφανίστηκαν στις ελληνικές αποικίες της Ιωνίας και ειδικά στη Μίλητο, όπου δημιουργήθηκε και η ομώνυμη σχολή. Οι εκπρόσωποι της είναι οι Μιλήσιοι Θαλής, Αναξίμανδρος και Αναξιμένης. Ο Θαλής έζησε στη Μίλητο από το 624 ως το 564 π.κ.ε. Έκανε μεγάλα ταξίδια που τον έφεραν μεταξύ των άλλων και στην Αίγυπτο, όπου μέτρησε το ύψος των πυραμίδων από τις σκιές τους. Προείπε την έκλειψη του ηλίου και πίστευε ότι η αρχή των όντων ήταν το νερό. Ίδρυσε τη σχολή της Μιλήτου και θεωρείται ο πατέρας της ελληνικής και παγκόσμιας φιλοσοφίας.

Ο Αναξίμανδρος. (610-545 π.κ.ε.) ήταν νεότερος, μαθητής και διάδοχός του Θαλή στη σχολή της Μιλήτου. Υποστήριζε ότι η αρχή των όντων ήταν το άπειρο, δηλαδή η αιώνια και συνεχώς μεταβαλλόμενη ύλη, επινόησε το πρώτο ηλιακό ημερολόγιο, σχεδίασε τον πρώτο χάρτη της έως τότε γνωστής γης και ασχολήθηκε με βιολογικά, αστρονομικά και κοσμολογικά ζητήματα.

Ο Αναξιμένης. (585-528 π.κ.ε.) διαδέχτηκε τον Αναξίμανδρο στη σχολή. Πίστευε ότι η αρχή των όντων ήταν ο αέρας, που, με την κίνηση, αλλού γίνεται νερό και αλλού γίνεται αιθέρας και φωτιά. Κατάλαβε πρώτος ότι το φως του φεγγαριού προέρχεται από τον ήλιο και εξήγησε φυσικά τις εκλείψεις του ήλιου και του φεγγαριού................."
http://www.terrapapers.com/?p=4446

Εύκολα Σοκολατάκια

http://www.back-to-nature.gr/2013/02/blog-post_6229.html

Εύκολα Σοκολατάκια

Υλικά

• 1 βαζάκι μερέντα
• 125 γρ. κουβερτούρα σπασμένη σε κομμάτια
• 1 κούπα αμύγδαλα ή άλλους ξηρούς καρπούς της αρεσκείας σας
• 2-3 κουταλιές λικέρ ή κονιάκ
• 2/3 κούπας corn flakes

Εκτέλεση

Σε μπεν μαρί ζεσταίνουμε την μερέντα και ύστερα την αδειάζουμε σε μπολ. Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία και για την κουβερτούρα και το κονιάκ μέχρι να λιώσουν. Τα ανακατεύουμε στο μπολ πολύ καλά. Προσθέτουμε τους ξηρούς καρπούς και τα δημητριακά και ανακατεύουμε μ' ένα κουτάλι. Αφήνουμε το μείγμα για λίγη ώρα στο ψυγείο μέχρι να πήξει. Ύστερα πλάθουμε τα σοκολατάκια και τα ρολάρουμε σε ψιλοκομμένο αμύγδαλο. Τα διατηρούμε στο ψυγείο!

Ηρώ Κωνσταντοπούλου,5 Σεπτ. 1944

Ανατροπη Τωρα blog.

6 Σεπτεμβρίου

 

Ηρώ Κωνσταντοπούλου,5 Σεπτ. 1944

Κρατούμενη και κατα τη διάρκεια βασανιστηρίων,στους γερμανοντυμένους ''έλληνες'' θύμιζε τα λόγια του Ρήγα Φεραίου:

«Χάνει τα δίκαια του πολίτου εκείνος οπού έγινεν εντόπιος εις ξένον βασίλειον και δε βοηθεί την πατρίδα του κι απ’ εκεί, με όποιον τρόπον ημπορεί, αλλ’ αδιαφορεί εις τας προσταγάς της. Ομοίως κι εκείνος όπου δέχεται οφίκιον ή δούλευσιν ή χαρίσματα από χέρι τυράννου. Ο τοιούτος δε λέγεται πλέον πολίτης, αλλά προδότης…».

...ο νοών νοείτω...

πλέξη ντάμπλ φάς !

Maria Dimitriou

6 Σεπτεμβρίου 2013 ·

 

 

 

+12

Ο χρήστης Hamarat Ablam πρόσθεσε 15 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ: Çift Taraflı Bebek Battaniyesi.

5 Σεπτεμβρίου 2013

MODEL VE RESİMLER NETTEN ALINTIDIR.

Ἀνυπόφορη ὀμορφιὰ

http://www.antifono.gr/portal

Ἀνυπόφορη ὀμορφιὰ

Πέμπτη, 05 Σεπτέμβριος 2013 08:00Γραπτός Λόγος

Μάρω Βαμβουνάκη

Τὸ ἔχω προσέξει καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις, χωρὶς νὰ μπορῶ νὰ προσδιορίσω ἀκριβῶς τὴν αἰτία του. Ὅταν δὲν εἶσαι καλὰ μὲ τὸν ἑαυτό σου, μὲ τὴν ἐσωτερική σου ζωή, τὸ νὰ βρεθεῖς σὲ περιβάλλον ὡραῖο, σὲ καταστάσεις εὐτυχισμένες, ἀκόμη καὶ σὲ ἐπιτυχίες δικές σου ποὺ δὲν αἰσθάνεσαι πὼς δίκαια ἐσὺ πέτυχες, πὼς ἄξια σοῦ ἀνήκουν, περισσότερο γκρεμίζεσαι ψυχολογικὰ παρὰ ἀνυψώνεσαι. Μιὰ χαμηλὴ φωνὴ ἐντός σου ὑποβάλλει τὴν ἐρώτηση: «Μὰ τί θέλω ἐγὼ ἐδῶ; Πῶς συνταιριάζομαι;»

Θυμᾶμαι ἕνα ταξίδι στὸ Ζάλσμπουρκ τῆς Αὐστρίας, στὸ τέλος κάποιου Μαΐου μαζὶ μὲ οἰκογένεια φίλων. Τὸ Ζάλσμπουρκ εἶναι πόλη γοητευτική, θαυμάσια καὶ παράξενα φορτισμένη. Κουβαλάει ἕναν περίπλοκο ψυχισμὸ στοὺς παραμυθένιους δρόμους του, στὰ σκιερὰ σοκάκια καὶ στὰ γραφικὰ ἀλπικὰ δάση ποὺ τὸ περιβάλλουν. Ἴσως μάλιστα παραεῖναι ὡραῖο γιὰ νὰ γίνεται ὑποφερτό· καὶ ἡ κόρη τῶν φίλων μου, ἡ Ρίνα, ποὺ εἶναι καὶ δική μου φίλη, ἀπ’ τὶς καλύτερες, ζοῦσε τὴν ἀνεμοδαρμένη ἐφηβεία της. Ἀφοῦ λοιπὸν περιπλανηθήκαμε παντοῦ, στὸ πατρικὸ τοῦ Μότσαρτ, στὸ δωμάτιο μὲ τὸ παιδικό του ροδόχρωμο βιολί, στὸ ποτάμι, στὰ γεφύρια, στὴν πλατεία κάτω ἀπ’ τὸ κάστρο, μπροστὰ ἀπ’ τὸν καθεδρικὸ μὲ τὴ γιγαντιαία σκακιέρα, στὸ μουσεῖο τῶν παιχνιδιῶν καὶ  τὰ καφὲ τῆς μικρῆς πολιτείας, εἴπαμε νὰ πᾶμε ἐκδρομὴ στὰ γύρω ὀρεινά, ὅπου γυρίστηκε ἡ ταινία Ἡ μελωδία τῆς εὐτυχίας, γιὰ τὴν οἰκογένεια-χορωδία τοῦ Βαρόνου Φὸν Τράπ, καὶ ποὺ ἡ Ρίνα, ὅταν ἦταν παιδί, εἶχε δεῖ πολλὲς φορὲς καὶ τὴ λάτρευε. Ἡ ρεσεψιὸν τοῦ ξενοδοχείου μᾶς ἔκλεισε δύο θέσεις γιὰ μιὰ ὀργανωμένη ἐκδρομὴ στὰ πέριξ καὶ μὲ τὴ μουσικὴ τῆς ταινίας νὰ ἀκούγεται ἀπ’ τὰ ἠχεῖα τοῦ ποῦλμαν ξεκινήσαμε τὴν ὀνειρικὴ περιήγηση. Οἱ γονεῖς της δὲν ἦρθαν μαζί μας, προτίμησαν νὰ ἀνεβοῦν στὸ Κάστρο, δὲν εἶχαν διάθεση γιὰ μιὰ παιδιάστικη ξενάγηση, τὴ θεωροῦσαν πολὺ φτιαχτὴ καὶ ἐμπορική, «πολὺ ἀμερικανική», ὅπως εἶπαν, καὶ μᾶς ἀποχαιρέτησαν πειράζοντάς μας γιὰ τὰ χολιγουντιανά μας γοῦστα.

Ἀνεβήκαμε στὸ μελωδικὸ λεωφορεῖο μας ἤδη μαγεμένες. Περάσαμε ἀπὸ τὸ μοναστήρι, ὅπου ἡ νεαρὴ δόκιμη Μαρία ἀσκήτευε, κι ἀπὸ τοὺς πράσινους λόφους μὲ τὶς κορυφὲς τῶν Ἄλπεων ἀκόμη χιονοσκέπαστες. Ἀπὸ τὸν πύργο τοῦ Βαρόνου Φὸν Τράπ, ἀπὸ τὴν μπαρὸκ ἐκκλησία ὅπου παντρεύτηκαν στὸ χωριό, ἀπὸ τὸ περίπτερο ὅπου τραγουδοῦσαν τὰ παιδιὰ τῆς χορωδίας, τὴ λίμνη ποὺ κωπηλατοῦσαν, ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη ποὺ στὴν ταινία νόμιζες πώς, δὲν μπορεῖ, ἦταν ζωγραφισμένα σκηνικά. Κι ὅμως, στὴν πραγματικότητα ἦταν ἀκόμη ὀμορφότερα. Λὲς καὶ εἴχαμε μπεῖ μὲ τὴ μελωδία τοῦ Ἐντελβάις σ’ ἕνα ἐπίγειο παράδεισο. Κατὰ τὸ δειλινὸ ἡ περιήγηση ὁλοκληρώθηκε. Ἐπιστρέψαμε στὸ Ζάλσμπουρκ καὶ κατεβήκαμε ἀπὸ τὸ λεωφορεῖο. Κι ἐκεῖ, ἔξω ἀπὸ τὸ παλάτι τοῦ παλιοῦ Ἐπισκόπου, τὸ Μίραμπελ, εἶδα τὴ Ρίνα, ποὺ εἶναι παιδὶ συγκρατημένο, μετρημένο καὶ ἥσυχο, νὰ κλαίει. Ἤδη, ἐδῶ καὶ κάμποση ὥρα, ἀπὸ τὰ μισὰ τῆς ἐκδρομῆς εἶχα προσέξει πὼς ἔγινε ξαφνικὰ ἐσωστρεφὴς καὶ πὼς συννέφιασε. Δὲν ἤθελα νὰ τὴ ζαλίσω μὲ ἐρωτήσεις· καλύτερα νὰ ὑποτιμοῦσα τὸ γεγονός, παριστάνοντας πὼς δὲν τὸ πρόσεξα, πὼς δὲν εἶναι κάτι ποὺ φαίνεται καὶ τὴν ἀποκαλύπτει. Ὅμως, ἔτσι μικρούλα καὶ λυπημένη, νὰ κλαίει τώρα ξαφνικὰ ἔξω ἀπὸ τὴ μεγαλόπρεπη, περίτεχνη καγκελόπορτα τοῦ Μίραμπελ, δὲν μποροῦσα ἄλλο νὰ συγκρατηθῶ. Ἔτρεξα καὶ τὴν πῆρα στὴν ἀγκαλιά μου

«Μὴ στενοχωριέσαι, Μάρω», μοῦ ἔλεγε μέσα ἀπ’ τοὺς λυγμούς της. «Δὲν εἶναι κάτι μὲ σένα. Σὲ παρακαλῶ, Μάρω, μὴ στενοχωριέσαι».

«Τὸ ξέρω, καρδούλα μου. Τὸ ξέρω...» τὴν καθησύχαζα ἐνῶ συνέχιζε νὰ κλαίει.

Δὲν εἴπαμε ποτὲ τὸ λόγο τοῦ θρήνου της. Κάτι μοῦ ἔλεγε πὼς οὔτε ἡ ἴδια ἦταν σὲ θέση νὰ τὸν ἐντοπίσει. Διαισθανόμουν πὼς τὸ βάρος τῆς ὀμορφιᾶς ὅπου περιπλανηθήκαμε τὴ βάρυνε πολύ, τῆς ἔπεσε ὑπερβολικό, γινόταν ἀβάσταχτο ὅσο περνοῦσε ἡ ὥρα καὶ ἡ διαδρομὴ προχωροῦσε στὰ πράσινα δάση. Σχεδὸν τὴν ἐκμηδένιζε καὶ τὴν ἔκανε νὰ συνειδητοποιεῖ τὴν γκρίζα μιζέρια ποὺ νιώθει κάθε ἐφηβεία γιὰ τὸν ἑαυτό της. Τούτη ἡ ἀπίστευτη, ἡ σχεδὸν βίαιη, ἀπὸ ὡραιότητα, ἐπιστροφὴ στὸν παράδεισο τῶν παιδικῶν της χρόνων τὴν ὤθησε νὰ συγκρίνει τὸ ἀγγελικό, ἀσφαλὲς «τότε» μὲ τὸ ἀνασφαλὲς «τώρα» μιᾶς ἡλικίας ἐπώδυνης. Ἡ ἐφηβεία εἶναι τὸ πιὸ εὔφλεκτο ὑλικό, γιατὶ εἶναι ἀσταθέστατη. Τέτοιες συγκρίσεις μᾶς πλημμυρίζουν πόνο. Μᾶς κάνουν νὰ αἰσθανόμαστε: Δὲν τὴν  ἀξίζω τούτη τὴν ὀμορφιά!... Δὲν μπορῶ τώρα πιὰ νὰ τὴν πιστέψω...

Ἡ Ρίνα ζοῦσε καὶ πάλευε μιὰ σκληρὴ διάβαση πρὸς τὸν τρομαχτικὸ καί − κυρίως − ἀπογοητευτικὸ κόσμο τῶν μεγάλων καὶ μιὰ ἀναβίωση τῆς μεταφυσικῆς γοητείας τοῦ παιδιοῦ ποὺ ὑπῆρξε καὶ ποὺ τῆς ἔγδερνε ἀπὸ νοσταλγία τὴν καρδιά. Κι ἀπ’ τὴν ἄλλη, μὴν μπορώντας ἀκόμη νὰ κατανοήσει τὸν ἐσωτερικὸ σεισμό, κατηγοροῦσε, ὅπως οἱ περισσότεροι ἔφηβοι, τὴ δική της ἀνικανότητα καὶ ἀναξιότητα. Τὸν ἀπογοητευτικὸ ἐνήλικο κόσμο ποὺ ἀνακάλυπτε, ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἔχει σχέση μὲ τὰ τοπία τῆς ἐξιδανικευμένης Μελωδίας τῆς Εὐτυχίας, ποὺ κάποτε τῆς φάνταζε ὡς ζωή, τὸν βίωνε ὡς ἀπογοήτευση ἀπὸ τὸ πρόσωπό της. Ὅπως οἱ περισσότεροι ἔφηβοι ἐξάλλου. Ἡ ἐκδρομή μας στὰ βουνὰ τοῦ Ζάλσμπουρκ, μὲ τὴ μουσικὴ τοῦ φὶλμ στὰ ἠχεῖα τοῦ λεωφορείου, σκάλιζε μὲ νύχια πληγὲς ποὺ μόλις προσπαθοῦσε νὰ ἐπουλώσει. Τὴν ἔφερνε πίσω στὴν Ἐδὲμ τοῦ παιδιοῦ, ἀπ’ ὅπου ἐξορίστηκε. Ἡ ἀνθρώπινη μοίρα τὴν καλοῦσε νὰ δυναμώσει γιὰ νὰ ἐπιβιώσει ὡς ἐξόριστη· αὐτὸς εἶναι ὁ Νόμος.

Δὲν ἐκφράζονται εὔκολα τέτοιες ψυχικὲς ἀνεμοθύελλες, οὔτε ἐγὼ τώρα μπορῶ νὰ τὶς ἐκφράσω. Ἀγωνίζομαι μόνο νὰ τὸ κάνω κάπως κατανοητό, ἐπικαλούμενη βιώματα τοῦ ἀναγνώστη ἀπ’ τὴ βαθιά του ζωή. Δὲν ἔχω ἄλλο τρόπο καλύτερο, κι ἐκεῖ ὑπολογίζω στὰ περισσότερα ἀπ’ ὅσα προσπαθῶ νὰ πῶ.

πηγή: Aντίφωνο, Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Χορὸς μεταμφιεσμένων», ἐκδ. Ψυχογιός, Ἀθήνα 2009.

Τάρτα με λιαστή ντομάτα και φέτα

Maria Dimitriou

6 Σεπτεμβρίου 2013 ·

 

Sidagi.gr

5 Σεπτεμβρίου 2013 ·

Τάρτα με λιαστή ντομάτα και φέτα
http://www.sidagi.gr/…/con…/tarta-me-liasti-ntomata-kai-feta