Απίστευτες ιδέες

Artes na internet.

2 ώρες πριν

Patchwork, Aplicações e Trabalhos em Feltros VI (522 φωτογραφίες)

https://www.facebook.com/Artes-na-internet-208106952653631/

Η ΠΕΤΑΛΟΎΔΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

http://www.agrotikabook.gr/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-agrotikabook/%CE%B7-%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CF%83

Η ΠΕΤΑΛΟΎΔΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κυρ, 2013-03-31 19:30

Η χώρα μας έχει πολλές ομορφιές και μια από αυτές είναι οι πεταλούδες μας

Danaus chrysippus

Colias alfacariensis

Argynnis pandora

Zygaena minos

Parnassius apollo

Iphiclides podalirius

Nymphalis antiopa

Zerynthia polyxena

Vanessa atalanta

Coenonympha pamphilus

Aporia crataegi

Aglais urticae

 

nature-greec.blogspot.gr

Φτιάξτε νόστιμα κεφτεδάκια κατά της χοληστερίνης!

http://www.briefingnews.gr/cook/item/64705-ftiakste-notima

Φτιάξτε νόστιμα κεφτεδάκια κατά της χοληστερίνης!

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου 2013 13:41

Οι πιο υγιεινοί κεφτέδες που έχετε φτιάξει ποτέ. Χωρίς κιμά αλλά με καλής ποιότητας πρωτεΐνη, λόγω της φάβας και της βρώμης. Περιέχουν επίσης αρκετές φυτικές ίνες και αντιοξειδωτικά.

Υλικά:

250 γρ φάβα βρασμένη και σουρωμένη

300 γρ πατάτα βρασμένη

1 μέτριο κρεμμύδι ξερό

½ φλιτζάνι δυόσμο ψιλοκομμένο

1 αυγό

Αλάτι, πιπέρι

3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο

1 φλιτζάνι νιφάδες βρώμης ψιλοκομμένο σαν αλεύρι στο μούλτι

Εκτέλεση:

Σε ένα μπολ ρίχνουμε τη φάβα, το κρεμμύδι και το δυόσμο ψιλοκομμένο, την πατάτα πολτοποιημένη, το αυγό, αλάτι, πιπέρι και ελαιόλαδο.

Ζυμώνουμε καλά και τη βάζουμε στο ψυγείο για 1 ώρα.

Μετά τη βγάζουμε και ζυμώνουμε μικρούς κεφτέδες.

Τους περνάμε από τη βρώμη ώστε να καλυφθούν εντελώς εξωτερικά και τους βάζουμε σε ένα ταψί με αντικολλητικό χαρτί.

Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για περίπου 40 λεπτά ή μέχρι να ροδίσουν.

«Νικηταράς ο Τουρκοφάγος» Πέθανε σαν σήμερα το 1849 σχεδόν τυφλός και ζητιανέυοντας για ψωμί...

agwgi.gr Σχολική μελέτη Δημοτικού Γυμνασίου.

2 ώρες πριν

Πέθανε σαν σήμερα το 1849 σχεδόν τυφλός και ζητιανέυοντας για ψωμί...

Ο Νικήτας Σταματελόπουλος, ο αποκληθείς «Νικηταράς ο Τουρκοφάγος», ήρωας από τους λίγους της Επαναστάσεως του 1821, πέθανε στη «ψάθα», ως γνωστόν, επαιτών στα σοκάκια του Πειραιώς. Η αρμόδια Αρχή, μάλιστα, η οποία χορηγούσε τα πόστα στους επαίτες (ήταν τόσοι πολλοί που ζητιάνευαν μόνο μια ημέρα της εβδομάδας) είχε ορίσει για τον ήρωα-επαίτη μια θέση κοντά στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα η Εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε να επαιτεί κάθε Παρασκευή.
Ήταν δε τόση η ένδειά του, σχεδόν τυφλού, πλέον στρατηγού (η πατρίς δεν του είχε χορηγήσει σύνταξη), ώστε δεν είχε χρήματα ούτε για να αγοράσει ψωμί για την άρρωστη γυναίκα του. Η περιπέτεια του ήρωα έφτασε στα αφτιά πρέσβη Μεγάλης Δυνάμεως, ο οποίος ενημέρωσε σχετικά την κυβέρνησή του. Έτσι κάποια στιγμή, απεσταλμένος της πρεσβείας, βρέθηκε στο «πόστο» όπου επαιτούσε ο οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο, μάζεψε αμέσως το απλωμένο του χέρι.
«Τι κάνετε στρατηγέ;» ρώτησε ο απεσταλμένος. «Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα», απάντησε περήφανα ο ήρωας. «Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στο δρόμο;» επέμεινε ο ξένος. «Η πατρίδα μού έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος», αντέτεινε ο περήφανος Νικηταράς.

(diakonima.gr)

Σας αρέσει το μοσχάρι;

Elizabeth Pentheroudaki.

2 ώρες πριν

Σας αρέσει το μοσχάρι;

http://bettyscuisine.blogspot.gr/search/label/Μοσχάρι

Τόμας Στερνς Έλιοτ

Bigbook.gr.

2 ώρες πριν

O Τόμας Στερνς Έλιοτ (Thomas Stearns Eliot, 26 Σεπτεμβρίου 1888 - 4 Ιανουαρίου 1965), Μέλος του Τάγματος της Αξίας ήταν Αμερικανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση. Το 1948 βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του ανήκουν το Ερωτικό τραγούδι του Τζ. Προύφροκ (1910), η Έρημη Χώρα (1922), τα Τέσσερα κουαρτέτα (1943) καθώς και το θεατρικό έργο Φονικό στην Εκκλησιά (1935).

Ο Έλιοτ γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1888, στο Σαιντ Λιούις του Μιζούρι. Ο παππούς του, Γουίλιαμ Γκρήνλιφ Έλιοτ (1811-1887), ήταν ουνιταριστής κληρικός, συνιδρυτής του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον του Μιζούρι και δεσπόζουσα φυσιογνωμία της οικογένειας του, αν και ο ίδιος ο Έλιοτ δεν τον γνώρισε καθώς είχε πεθάνει ένα χρόνο πριν τη γέννησή του. Ο πατέρας του, Χένρυ Γουερ Έλιοτ (1843-1919) ήταν επιτυχημένος επιχειρηματίας, πρόεδρος της κερδοφόρας εταιρείας Hydraulic-Press Brick Company, και φημιζόταν για την ικανότητά του σε οικονομικά ζητήματα. Η μητέρα του, Σαρλότ Σαμπ Στερνς (1843-1929), εργαζόταν ως δασκάλα και παράλληλα έγγραφε ποιήματα, τα οποία συνήθιζε να στέλνει σε φίλους ή να δημοσιεύει σε εφημερίδες. Σύμφωνα με τη μητέρα του, οι πρόγονοί τους ήταν Άγγλοι και Γάλλοι. O Έλιοτ ήταν το τελευταίο παιδί της οικογένειας και οι γονείς του τον απέκτησαν όταν είχαν ήδη ξεπεράσει την ηλικία των σαράντα ετών. Οι τέσσερις αδελφές του ήταν έντεκα έως δεκαεννέα χρόνια μεγαλύτερες από εκείνον, ενώ ο αδελφός του οκτώ χρόνια μεγαλύτερος. Υπήρξε ευπαθές παιδί και γεννήθηκε με συγγενή διπλή κήλη, γεγονός που τον ανάγκαζε να φοράει ειδικό επίδεσμο κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του.

Σε ηλικία επτά ή οκτώ ετών, ο Έλιοτ άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα σε ένα τοπικό σχολείο και το 1898 ξεκίνησε να φοιτά στην «Ακαδημία Σμιθ» (Smith Academy) του Σαιντ Λιούις, που αποτελούσε προπαρασκευαστική σχολή για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον. Το πρόγραμμα των σπουδών του περιλάμβανε ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, γερμανικά, αρχαία ιστορία και αγγλική φιλολογία. Στην ακαδημία, ο Έλιοτ έδειξε δείγματα μελετηρού μαθητή με καλούς βαθμούς, ενώ παράλληλα εξέδιδε μόνος του ένα περιοδικό ποικίλης ύλης με τίτλο The Fireside, ερχόμενος από νωρίς σε επαφή με τη συγγραφή. Παρά τις καλές του επιδόσεις και ενώ είχε τη δυνατότητα να εγγραφεί στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, οι γονείς του αποφάσισαν να φοιτήσει για ένα χρόνο στο προπαρασκευαστικό σχολείο της ιδιωτικής Ακαδημίας Μίλτον στη Βοστόνη. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που ο Έλιοτ εγκατέλειπε το προστατευτικό οικογενειακό του περιβάλλον.

Τον Ιούνιο του 1906, πέρασε με επιτυχία τις εισαγωγικές εξετάσεις του Χάρβαρντ. Κατά το πρώτο έτος σπουδών, επέλεξε τα μαθήματα του συνταγματικού δικαίου, της ελληνικής και αγγλικής φιλολογίας, της μεσαιωνικής ιστορίας και της γερμανικής γραμματικής. Παράλληλα, έγινε γρήγορα μέλος σε όλους τους σημαντικούς πανεπιστημιακούς συλλόγους. Υπήρξε επίσης μέλος του συμβουλίου του λογοτεχνικού περιοδικού The Harvard Advocate, στο οποίο είχε δημοσιεύσει και ο ίδιος ορισμένα ποιήματά του. Τον Ιούνιο του 1909 πήρε το πτυχίο του και αποφάσισε να ακολουθήσει μεταπτυχιακές σπουδές στην αγγλική φιλολογία. Την ίδια περίοδο, γνώρισε τον αμερικανό συγγραφέα Κόνραντ Άικεν, με τον οποίο διατήρησε μακροχρόνια φιλία. Κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών του, ο Έλιοτ συνεργάστηκε με δύο διακεκριμένους καθηγητές, τον ποιητή και φιλόσοφο Τζωρτζ Σανταγιάνα και τον Ίρβινγκ Μπάμπιτ, ο οποίος άσκησε σημαντική επιρροή πάνω του. Τον Οκτώβριο του 1910 αποφάσισε να ταξιδέψει στην Ευρώπη και επισκέφτηκε κυρίως το Παρίσι. Στη διάρκεια της παραμονής του μελετούσε παράλληλα γαλλική φιλολογία, κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα γαλλικών και παρακολούθησε παραδόσεις του φιλοσόφου Ανρί Μπερξόν. Την ίδια περίοδο ολοκλήρωσε τα δύο μεγάλα ποιήματα της νεότητάς του, The Love Song of J. Alfred Prufrock και Portrait of a Lady. Εκτός από το Παρίσι, ο Έλιοτ επισκέφτηκε επίσης το Μόναχο και πιθανότατα το Λονδίνο.

Το 1911 επέστρεψε στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και εγγράφτηκε ως διδακτορικός φοιτητής στο τμήμα της φιλοσοφίας. Μελέτησε σανσκριτικά παρακολουθώντας το μάθημα της ινδικής φιλολογίας και αργότερα ινδική φιλοσοφία, ακολουθώντας τη διαδρομή άλλων Αμερικανών διανοουμένων, προς τη διερεύνηση της ανατολικής θρησκείας. Αργότερα, ο Έλιοτ εγκατέλειψε αυτή την πορεία και στράφηκε σε περισσότερο «συμβατικούς» τομείς της φιλοσοφίας και της συγκριτικής μεθοδολογίας, παρακολουθώντας διαλέξεις των Τσαρλς Λάνμαν, Τζοσάια Ρόυς και Μπέρτραντ Ράσελ. Στις αρχές του 1914, εκμεταλλευόμενος μία υποτροφία που του πρόσφερε το πανεπιστήμιο, επέστρεψε στην Ευρώπη με σκοπό να συνεχίσει τις σπουδές του στο Merton College της Οξφόρδης, όπου επρόκειτο να ολοκληρώσει τη διατριβή του για τον βρετανό φιλόσοφο Φ. Χ. Μράντλεϋ, υπό την εποπτεία του Χάρολντ Γιόακιμ.
Αγγλία

Ο Έλιοτ έφθασε στο Λονδίνο τον Αύγουστο του 1914 και αφού νωρίτερα είχε φροντίσει να επισκεφτεί το Βέλγιο και την Ιταλία. Το πρώτο διάστημα της παραμονής του στην αγγλική πρωτεύουσα, συνδέθηκε με τον Έζρα Πάουντ, που ήδη ζούσε εκεί για περίπου πέντε χρόνια και είχε γνώση του λογοτεχνικού έργου του Έλιοτ από τον Κόνραντ Άικεν. Ο Πάουντ ήταν ενθουσιασμένος με τα ποιήματα του Έλιοτ και τον σύστησε σε άλλους Αμερικανούς συγγραφείς, προσφέροντας του την ευκαιρία να βρεθεί σε ένα γόνιμο καλλιτεχνικό περιβάλλον, αλλά και να γίνει ευρύτερα γνωστό το έργο του. Με την έναρξη του φθινοπωρινού τριμήνου, Ο Έλιοτ ξεκίνησε τα μαθήματα φιλοσοφίας, συνεχίζοντας να εργάζεται πάνω στη διδακτορική του διατριβή. Το 1915 ήταν το έτος που σημάδεψε την προσωπική του ζωή, καθώς γνώρισε την Βίβιεν Χέι-Γουντ (1888-1947), την οποία παντρεύτηκε στις 26 Ιουνίου του ίδιου έτους στο Ληξιαρχείο του Χάμστεντ, κρατώντας αρχικά κρυφό το γάμο από τους γονείς του. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε να εργάζεται ως δάσκαλος στη μέση εκπαίδευση προκειμένου να συντηρούνται. Εκείνη την περίοδο, ο Μπέρτραντ Ράσελ είχε στενή σχέση με το ζεύγος, πατερναλιστική όπως την χαρακτήρισε ο ίδιος, και για ένα διάστημα συγκατοικούσαν στο διαμέρισμα του. Χάρη σε μεσολάβηση του Ράσελ, ο Έλιοτ ανέλαβε να γράφει κριτικές αναλύσεις στο περιοδικό International Journal of Ethics ενώ ήρθε επίσης σε επαφή με το φιλολογικό περιοδικό New Statesman.

Τον Απρίλιο του 1916 παρέδωσε στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ τη διατριβή του, με τίτλο Experience and the Objects of Knowledge in the Philosophy of F.H. Bradley, αποφασισμένος να μην συνεχίσει την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία στη φιλοσοφία, σε αντίθεση με τις επιθυμίες των γονέων του, και να εγκατασταθεί μόνιμα στο Λονδίνο. Στα τέλη του έτους, παραιτήθηκε από το δημοτικό σχολείο και παρά την αρχική του πρόθεση να συντηρηθεί αποκλειστικά από τις κριτικές του, χρειάστηκε για οικονομικούς λόγους να δεχθεί μία θέση στην τράπεζα Lloyds, την οποία εξασφάλισε χάρη σε ενέργεια του γενικού διευθυντή της, που ήταν φίλος της οικογένειας των Χέι-Γουντ. Την ίδια περίπου περίοδο εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο του, χάρη στην μεσολάβηση του Πάουντ, και ο Έλιοτ προσελήφθη ως βοηθός εκδότη στο περιοδικό Egoist. Όταν το 1917 η Αμερική εισήλθε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν σε στρατεύσιμη ηλικία, ωστόσο εξαιτίας της κήλης του και ενός προβλήματος ταχυκαρδίας κρίθηκε ακατάλληλος για ενεργό υπηρεσία. Επιχείρησε να ενταχθεί στην Υπηρεσία ΠΛηροφοριών του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς επιτυχία, και αργότερα του προτάθηκε μία θέση στο Γραφείο Πληροφοριών του Στρατού, ωστόσο εξαιτίας καθυστερήσεων, ο Έλιοτ τελικά δεν υπηρέτησε, παρά τις προσπάθειες του.

Το επόμενο διάστημα χαρακτηρίστηκε από βαρύ φόρτο εργασίας για τον Έλιοτ, αναγκασμένος να μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στην τράπεζα, τη βιβλιοκριτική ή τα δοκίμια του και τη συζυγική ζωή, συγχρόνως με οικονομικές δυσχέρειες αλλά και προβλήματα υγείας τόσο της συζύγου του όσο και δικά του, για τα οποία κατέφυγε κάποια στιγμή στη θεραπεία του ψυχαναλυτή δρ. Βιτόζ, στη Λωζάννη. Το 1922 εκδόθηκε το ποίημα Έρημη Χώρα, ένα από τα σπουδαιότερα έργα του και άρχισε να εκδίδει το περιοδικό Criterion (Κριτήριο) στο οποίο δημοσίευσε πολυάριθμες κριτικές και θεωρητικά κείμενα, συμβάλλοντας παράλληλα στη διάδοση των έργων άλλων Ευρωπαίων συγγραφέων. Μέσα στο πρώτο έτος κυκλοφορίας του, ο Έλιοτ συγκέντρωσε αρκετούς ικανούς συνεργάτες μεταξύ των οποίων ο Λουίτζι Πιραντέλο, η Βιρτζίνια Γουλφ και ο Πωλ Βαλερύ. Την περίοδο αυτή, η αυξανόμενη θρησκευτική του πίστη, τον έστρεψε προς την Αγγλικανική Εκκλησία και στις 29 Ιουνίου βαφτίστηκε με μεγάλη μυστικότητα και έγινε επίσημα δεκτός στους κόλπους της Εκκλησίας της Αγγλίας. Ο Έλιοτ διέκρινε στο αγγλοκαθολικό ρεύμα τη συνέχεια μία παράδοσης και ένα είδος επιστροφής του στη θρησκεία των άγγλων προγόνων του. Η θρησκευτική τάση του αποτυπώθηκε και στα κείμενα του στο Criterion, τα οποία δεν αφορούσαν τόσο λογοτεχνικά ζητήματα, όσο εξέφραζαν τις αναλύσεις του για δημόσια θέματα, τα οποία προσέγγιζε κατά ομολογία του ως «ηθικολόγος», παρά ως καλλιτέχνης. Η χριστιανική του μεταστροφή αντιμετωπίστηκε ως επί το πλείστον με καχυποψία από τους παλιούς του φίλους λογοτέχνες, όπως τον Πάουντ και τον Γουίνταμ Λιούις. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους έγινε Βρετανός πολίτης, σε μία περιόδο που σταδιακά αναγνωριζόταν ως εκπρόσωπος των αγγλικών γραμμάτων.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο γάμος του με την Βίβιεν είχε αρχίσει να αντιμετωπίζει κρίση, η οποία οδήγησε τελικά στο χωρισμό τους, το 1933, γεγονός που αποτέλεσε το έναυσμα ενός νέου ξεκινήματος για τον Έλιοτ. Τα επόμενα δύο χρόνια ολοκλήρωσε τα πρώτα του θεατρικά έργα The Rock (1934) και To Φονικό στην Εκκλησιά (1935). Το τελευταίο είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό και ταυτόχρονα επαινέθηκε από τους κριτικούς. Η Βίβιεν Χέι-Γουντ πέθανε αργότερα σε μία ιδιωτική ψυχιατρική κλινική του βόρειου Λονδίνου, το 1947. Στις αρχές του 1938, εκδόθηκαν δύο συλλογές του έργου του, το Essays Ancient and Modern, με δοκίμια του, καθώς και η συλλογή Collected Poems 1909-1935 που περιλάμβανε την πρώτη δημοσίευση του ποιήματος Burnt Norton, και έλαβε ευμενείς κριτικές, ανάλογες του κύρους που είχε αποκτήσει πλέον ο Έλιοτ.
Τελευταία χρόνια

Το Νοέμβριο του 1948 τού ανακοινώθηκε πως κέρδισε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας και μετέβη στη Στοκχόλμη για την απονομή του. Παρά την ικανοποίησή του, ο Έλιοτ ανησυχούσε για τα επακόλουθα της μεγάλης φήμης που αποκτούσε, συνδέοντας τον εαυτό του με άλλες περιπτώσεις συγγραφέων που μετά από ανάλογη βράβευση δεν δημιούργησαν ξανά κάποιο αξιόλογο έργο. Η ανασφάλεια του γύρω από το ποιητικό του έργο ή το κατά πόσο θα κατόρθωνε να ανταπεξέλθει σε αυτό, υπήρξε χαρακτηριστικό του γνώρισμα, από τα πρώτα βήματά του. Τη βράβευση του με το Νόμπελ, ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια πολυάριθμες απονομές τιμητικών τίτλων και απονομών.

Στις 10 Ιανουαρίου του 1957, παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, με την τριαντάχρονη Βάλερι Φλέτσερ, η οποία στο παρελθόν υπήρξε γραμματέας του. Ο δεύτερος γάμος του τελέστηκε, όπως και ο πρώτος, με μυστικότητα, και ήταν περισσότερο ευτυχισμένος, αν και συντομότερος σε διάρκεια. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, αντιμετώπισε έντονα προβλήματα υγείας. Στα τέλη Νοεμβρίου του 1964 ταξίδεψε για τελευταία φορά στη γενέτειρά του και μετά την επιστροφή του στο Λονδίνο, τον Οκτώβριο του 1964, κατέρρευσε στο σπίτι του και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε βαθύ κώμα και παράλυτος από την αριστερή πλευρά. Πέθανε τελικά στις 4 Ιανουαρίου 1965 από εμφύσημα. Είχε δώσει εντολή να αποτεφρωθεί η σορός του και τον Απρίλιο η τέφρα του μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ στο Ιστ Κόκερ, χωριό από το οποίο κατάγονταν οι πρόγονοί του.
Έργο
Ποίηση

Η αρχή της σταδιοδρομίας του Έλιοτ ως ποιητή, χρονολογείται το 1915, χρονιά κατά την οποία δημοσιεύτηκε το ποίημα Ερωτικό τραγούδι του Τζ. Προύφροκ (The Love Song of J. Alfred Prufrock), στο περιοδικό του Σικάγο Poetry και χάρη σε παρότρυνση του Έζρα Πάουντ προς τη Χάριετ Μονρόε, ιδρυτή του περιοδικού. Ο Έλιοτ είχε συνθέσει το ποίημα νωρίτερα, την περίοδο από το Φεβρουάριο του 1910 έως τον Ιούλιο του επόμενου έτους. Ο Έζρα Πάουντ είχε συμβολή και στην έκδοση του πρώτου βιβλίου του Έλιοτ, καθώς ήταν εκείνος που καταρχήν είχε την ιδέα αλλά και οργάνωσε το υλικό που περιείχε. Το Prufrock and Other Observations εκδόθηκε το 1917 και αντιμετωπίστηκε ως επί το πλείστον με σύντομες και αρνητικές κριτικές στον αγγλικό τύπο. Η κριτική του The Times Literary Supplement, σύμφωνα με την οποία «[...] τα ποιήματά του δύσκολα θα διαβαστούν από πολλούς με ευχαρίστηση»[1], στο τεύχος της 21ης Ιουνίου του 1917, αποτυπώνει την γενικευμένη εντύπωση που προκάλεσε το έργο στους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής.

Τον Οκτώβριο του 1922, ο Έλιοτ δημοσίευσε την Έρημη Χώρα στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Criterion. Η ακριβής περίοδος κατά την οποία γράφτηκε παραμένει άγνωστη, ωστόσο θεωρείται πιθανό πως σημαντικό μέρος του ποιήματος άρχισε να προετοιμάζεται το αργότερο στις αρχές του 1921. Οι πρώτες εκδοχές του ποιήματος διέφεραν σημαντικά από την τελική του μορφή και είχαν περίπου διπλάσια έκταση. Σημαντική συμβολή στον περιορισμό των αρχικών χειρογράφων του Έλιοτ είχε ο Έζρα Πάουντ, ο οποίος προέβη γενικά σε ριζοσπαστικές αλλαγές στο ποίημα, συμβάλλοντας καθοριστικά στη μορφή που τελικά δημοσιεύτηκε και αργότερα εκδόθηκε με συνοδευτικές σημειώσεις του Έλιοτ. Η Έρημη Χώρα δέχθηκε πολλαπλές ερμηνείες και χαρακτηρίστηκε ως περιγραφή μίας παρακμάζουσας κοινωνίας, αλληγορία ή αυτοβιογραφία. Ο Πάουντ χαρακτήρισε το έργο ως μία «δικαίωση του κινήματος του μοντέρνου πειράματος» ενώ ο Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμ το θεώρησε πλήγμα κατά της «νέας τέχνης» που ξεπρόβαλε στην Αμερική[2]. Οι υπερασπιστές του το ερμήνευσαν περισσότερο ως ένα είδος κοινωνικού σχολίου πάνω στην «παρακμή της εποχής» ενώ για τους αρνητές του υπήρξε απλά ένα λογοτεχνικό παιχνίδι ή ακατανόητο. O κριτικός και συγγραφέας Έντμουντ Γουίλσον θεωρούσε την Έρημη Χώρα «ό,τι καλύτερο παρουσιάστηκε»[3].

Στα σημαντικότερα έργα του Έλιοτ ανήκει και η συλλογή Τέσσερα Κουαρτέτα (Four Quartets) η οποία εκδόθηκε το 1943, αποτελούμενη από τα ποιήματα Burnt Norton (1935), East Coker (1940), The Dry Salvages (1941) και Little Gidding (1942), τα οποία είχαν παλαιότερα δημοσιευτεί ανεξάρτητα, λαμβάνοντας ευνοϊκες κριτικές στον αγγλικό τύπο. Υπήρξε το πρώτο ποιητικό έργο με το οποίο κατάφερε να απευθυνθεί σε ένα μεγάλο αναγνωστικό κοινό και μέσα από το οποίο κατάφερε να εκφράσει με τον πιο καθαρό τρόπο τις χριστιανικές του πεποιθήσεις[4] παρέχοντας συγχρόνως μία ολοκληρωμένη εικόνα της ευρωπαϊκής παράδοσης. Ο ίδιος ο Έλιοτ θεωρούσε τα Τέσσερα Κουαρτέτα ως το καλύτερο έργο του.
Θέατρο

Στο χρονικό διάστημα μετά την Έρημη Χώρα, κατά το οποίο ο Έλιοτ δεν παρήγαγε κάτι ουσιαστικό, ξεκίνησε να επεξεργάζεται την ιδέα να προσανατολιστεί στο θέατρο. Επιθυμούσε τότε να απομακρυνθεί από την τεχνοτροπία της Έρημης Χώρας και κατά αναλογία με την επιτυχία της να δημιουργήσει μία νέα μορφή ποίησης, επιδίωκε να οικοδομήσει ένα νέο είδος θεατρικού έργου, πρόθεση που αποτυπώθηκε στο πρώτο του θεατρικό έργο με τίτλο Sweeney Agonistes, το οποίο έγραφε από το 1923 και εκδόθηκε το 1926. Το 1934 ολοκλήρωσε τη φαντασμαγορία The Rock που εντάσσεται στο είδος του ποιητικού δράματος της δεκαετίας του '30 και εξιστορεί την κατασκευή μίας εκκλησίας. Το έργο είχε απήχηση στο κοινό και στους κριτικούς. Ιδιαίτερη επιτυχία είχε επίσης στους εκκλησιαστικούς κύκλους, γεγονός που οδήγησε στην παραγγελία ενός θεατρικού έργου του Έλιοτ για το φεστιβάλ του Καντέρμπουρι που επρόκειτο να διεξαχθεί τον επόμενο χρόνο. Ο Έλιοτ ολοκλήρωσε για το σκοπό αυτό το Φονικό στην Εκκλησιά που παρουσιάστηκε στον καθεδρικό ναό του Καντέρμπουρι στις 19 Ιουνίου του 1935 και έλαβε επαινετικές κριτικές. Κεντρικό θέμα του έργου αποτελεί ο φόνος του μάρτυρα και αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρι Τόμας Μπέκετ. Ο Έλιοτ κλήθηκε να γράψει αργότερα και άλλα ιστορικά και θρησκευτικά έργα, ωστόσο ο ίδιος αρνήθηκε την επανάληψη, θεωρώντας πως ένα ποιητής οφείλει να αποστρέφεται τις δημιουργίες του παρελθόντος του.

Μικρότερη επιτυχία και κριτική αποδοχή είχε το επόμενο θεατρικό έργο του Έλιοτ The Family Reunion, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο Γουέστμινστερ στις 21 Μαρτίου του 1939. Σε αυτό, ο Έλιοτ επεδίωκε τη επανασύνδεση θρησκευτικού και κοσμικού δράματος ενώ κύρια πηγή έμπνευσής του υπήρξε η τραγωδία Ευμενίδες του Αισχύλου. Περίπου στις αρχές του 1948 καταπιάστηκε με τη συγγραφή του θεατρικού έργου The Cocktail Party, το οποίο παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου τον επόμενο χρόνο και έγινε δεκτό με ενθουσιασμό. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν τα θεατρικά έργα The Confidential Clerk (1953) και The Elder Statesman (1958).

http://el.wikipedia.org/wiki/Τόμας_Στερνς_Έλιοτ

8 «αθάνατες» τροφές χωρίς ημερομηνία λήξης!

http://www.agrotikabook.gr/8-%C2%AB%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF

 

8 «αθάνατες» τροφές χωρίς ημερομηνία λήξης!

Εκείνο το ρύζι με ημερομηνία παραγωγής 1982 που ξέμεινε στο ράφι της κουζίνας και θα το πετάξετε χωρίς δεύτερη σκέψη, στην πραγματικότητα αν το μαγειρέψετε θα είναι τόσο γευστικό -και ασφαλές λένε οι ειδικοί- σαν να το αγοράσατε σήμερα! Και δεν είναι μόνο το ρύζι. Σε μια εποχή που είμαστε πλέον απολύτως πεπεισμένοι ότι τα πάντα γύρω μας έχουν ημερομηνία λήξεως, η φύση φροντίζει να μας δώσει μια ανάσα αισιοδοξίας: υπάρχει και κάτι που διαρκεί για πάντα: 8 αθάνατα προϊόντα «βρυκόλακες» (όπως συνηθίζουν να τα αποκαλούν οι επιστήμονες) της διατροφικής αλυσίδας, ακριβώς επειδή ο χρόνος δεν τα αγγίζει. Διατηρούν όλες τις θρεπτικές τους αξίες, την ποιότητά τους και την υγιή όψη τους όσοι… αιώνες κι αν περάσουν. Για φαντάσου!

1. Μέλι

Το μέλι διαρκεί επ’ αόριστον. Μπορεί να αλλάζει χρώμα και υφή (ή ακόμη και να κρυσταλλώνει) αλλά παραμένει ασφαλές για κατανάλωση και πεντανόστιμο! Σε περίπτωση που σας ανησυχεί η κρυσταλλική του μορφή, τοποθετήστε απλώς το ανοικτό δοχείο σε ζεστό νερό μέχρι να διαλυθούν οι κρύσταλλοι.

2. Ζάχαρη

Η πρόκληση με τη ζάχαρη δεν είναι να τη διατηρήσετε φρέσκια αλλά να την προλάβετε να μη σας γίνει σκληρή σαν πέτρα. Η ζάχαρη δεν χαλάει ποτέ γιατί δεν ευνοεί την ανάπτυξη βακτηριδίων (γι΄αυτό άλλωστε οι μαρμελάδες και τα γλυκά που περιέχουν μεγάλες ποσότητες ζάχαρης διατηρούνται για πάρα πολύ καιρό, εφόσον φυλάσσονται σε αεροστεγώς κλεισμένα βαζάκια). Βεβαιωθείτε μονάχα ότι έχετε αποθηκεύσει τη ζάχαρη σε αεροστεγές δοχείο -ώστε να κρατήσετε την υγρασία ή τα ζουζούνια μακριά- και… κοιμηθείτε ήσυχοι. Θα έχετε γλυκιά ζάχαρη για πάντα!

3. Ρύζι

Ακόμη και εάν το σακί ή το κουτί όπου έχετε φυλάξει το ρύζι δείχνει… βρωμερό, σκεπασμένο με ένα παχύ στρώμα σκόνης από την πολυκαιρία, το προϊόν μέσα στο κουτί θα είναι ολόφρεσκο, σαν να το έχετε μόλις αγοράσει. Αυτό ισχύει για το άσπρο και το άγριο ρύζι, το arborio, το jasmine και το basmati αλλά όχι για το καστανό ρύζι. Κλείστε, λοιπόν, το καπάκι για να μην μπουν ζωύφια και μην αγχώνεστε. Το ρύζι σας δε θα χαλάσει ποτέ.

4. Δυνατά οινοπνευματώδη

Δεν χρειάζεται να βιαστείτε και να τελειώσετε το τεράστιο μπουκάλι με ρούμι που έχετε από τα… 18α γενέθλιά σας στο ντουλάπι! Τα οινοπνευματώδη ποτά μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, αρκεί να μην τα ζεσταίνει ο ήλιος ή κάποια εστία θέρμανσης. Αν τοποθετήσετε τα ποτά σας σε ένα σκοτεινό ντουλάπι τότε μπορείτε ακόμη και να τα χαρίσετε στα εγγόνια σας για το πάρτι ενηλικίωσής τους! Τα οινοπνευματώδη που έχετε αρκετά χρόνια ίσως χάσουν λίγο από το άρωμά τους, αλλά… ούτε που θα το καταλάβετε. Στην υγειά σας!

5. Καλαμποκάλευρο

Για να διατηρήσετε το καλαμποκάλευρο… αθάνατο -όπως έκαναν οι προγιαγιάδες μας στους δύσκολους καιρούς- φροντίστε να είναι στεγνό, καλά σφραγισμένο και σε δροσερό μέρος (στα πιο χαμηλά ράφια του ψυγείου, για παράδειγμα). Ακόμη κι αν περάσουν χρόνια από τότε που αγοράσατε το αλεύρι, θα το βρείτε ολόφρεσκο στη χάρτινη συσκευασία του όταν (και όποτε) θελήσετε να το χρησιμοποιήσετε…

6. Αποσταγμένο άσπρο ξίδι

Μπορείτε άφοβα να αγοράσετε ένα μεγάλο μπουκάλι άσπρο ξίδι χωρίς να σκέφτεστε ότι θα χαλάσει πριν το καταναλώσετε και πάνε τα λεφτά σας χαμένα. Διατηρήστε το σύμφωνα με τις οδηγίες στο μπουκάλι και θα έχετε πάντα έναν άψογο «σύμμαχο» για τα dressings, τις μαρινάδες ή ακόμη και την καθαριότητα του σπιτιού σας!

7. Καθαρό εκχύλισμα βανίλιας

Το καθαρό εκχύλισμα βανίλιας, δεδομένου ότι περιλαμβάνει αλκοόλ, θα παραμείνει φρέσκο και αρωματικό για όσο το έχετε στο ντουλάπι σας. Οι απομιμήσεις του αποστάγματος δεν έχουν βέβαια εξίσου μεγάλη διάρκεια ζωής. Γι’ αυτό, λοιπόν, όταν βρεθείτε μπροστά στο ράφι του σούπερ μάρκετ μη διστάσετε να δώσετε λίγα χρήματα παραπάνω για το αυθεντικό εκχύλισμα βανίλιας. Θα το έχετε για μια ζωή…

8. Αλάτι

Το επιτραπέζιο αλάτι, το αμερικανικό kosher salt και το θαλασσινό αλάτι είναι πραγματικά… υπεραιωνόβια! Θα διατηρηθούν για πάντα φρέσκα και θα νοστιμίζουν το φαγητό σας ακόμη κι αν τα αγοράσατε πριν πολλά πολλά χρόνια.
πηγή:perierga.gr

Φυτέψετε τριανταφυλλιές

http://www.agrotikabook.gr/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-agrotikabook

Φυτέψετε τριανταφυλλιές στον κήπο σας χωρίς κανένα κόστος.

Βρισκόμαστε στο 40ημερο των Χριστουγέννων και έλεγαν οι γιαγιάδες ότι φυτέψεις τώρα θα φυτρώσει. Εκείνο που φυτεύεται εύκολα και έχει επιτυχία είναι η τριανταφυλλιά.

-Κόβουμε λοιπόν  αυτή την εποχή τους βλαστούς από τριανταφυλλιές που είχαν ανθίσει, σε μήκος 20 περίπου εκατοστών, ή να έχουν 4- 5 μίσχους με φύλλα.

-Χτυπάμε το βλαστό να σπάσει, η βγάζουμε το φλοιό από το κάτω μέρος περίπου 2 εκατοστά του βλαστού αυτού.

-Ανοίγουμε στο έδαφος, στο σημείο του κήπου που θέλουμε να βάλουμε το φυτό, μια τρύπα βάθους 20 εκατοστών περίπου και διαμέτρου τουλάχιστον 5 εκατοστών.

Ρίχνουμε χωνεμένη κοπριά μέσα μέχρι την μέση περίπου. Τοποθετούμε το βλαστό μαζί με τα φύλλα μέσα στην τρύπα, έτσι ώστε να είναι  πάνω στην κοπριά το σπασμένο ή το αποφλοιωμένο κομμάτι του βλαστού, αλλά να εξέχουν από την επιφάνεια της γης δυο- τρεις μίσχοι με φύλλα. Κρατώντας όρθιο το βλαστό, ρίχνουμε άμμο ψιλή εναλλάξ με χωνεμένη κοπριά στρώση- στρώση και με ένα καλάμι ή ξύλο την πιέζουμε το υλικό με ελαφρές μαλάξεις  να στριμωχτεί κοντά στον βλαστό και να μην μείνει κενό με αέρα. Προσοχή να μην τραυματίσουμε το φυτό κατά την διαδικασία αυτή, ειδικά εκεί που είναι ο μίσχος με τα φύλλα, διότι εκεί θα βγάλει το νέο μπουμπούκι η την ρίζα αν αυτό είναι μέσα στο έδαφος.

-Όταν γεμίσει η τρύπα με την άμμο - κοπριά ρίχνουμε αρκετό νερό, έτσι ώστε να υγρανθεί καλά όλο το μίγμα αυτό. Η υγρή κοπριά θα κρατήσει σε συνεργασία τόσο νερό οσο ακριβώς θέλει το φυτό για να αναπτυχτεί.

Η φύτευση της τριανταφυλλιάς μας έχει ολοκληρωθεί. Αν στην περιοχή σας κάνει παγωνιές και έχει χαμηλές θερμοκρασίες το χειμώνα,  μπορείτε να σκεπάσετε με ένα κομμένο πλαστικό  μπουκάλι διαφανές (νερού ας πούμε) το φυτό, για την προστασία του από τον παγετό, μέχρι την άνοιξη. Η μόνη φροντίδα σας, μέχρι να δείτε τα αποτελέσματα της καλλιέργειας σας είναι να απομακρύνεται τα αγριόχορτα από κοντά και να φροντίζεται όταν έχει ξηρασία να το ποτίζετε. Η επιτυχία της μεθόδου αυτής είναι από την εμπειρία μου σχεδόν απόλυτη.

Το ίδιο ακριβώς μπορείτε να κάνετε και σε γλάστρες και να κάνετε τη μεταφύτευση στο έδαφος το καλοκαίρι  όταν δείτε ότι το νέο φυτό έχει αναπτύξει ριζικό σύστημα και έχει βγάλει νέους βλαστούς.

Δυο σημεία που πρέπει να προσέξουμε είναι: Μην κάνετε μεγάλο λάκκο γύρω από το φυτό για να μην κρατά νερά της βροχής, αυτό θα το καταστρέψει. Μην αμελήστε αν δεν βρέξει για μερικές ημέρες και δείτε το έδαφος να ξεραινέται να ποτίσετε το φυτό.

Αν στην περιοχή σας ήδη έχουν πέσει τα φύλλα και δεν έχετε νέους βλαστούς  για να φυτέψετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε  ξυλώδη περυσινά κομμάτια από τριανταφυλλιά  με την ίδια ακριβώς μέθοδο.
Κλείνοντας το άρθρο, να σας πω οτι ορισμένες ποικιλίες τριανταφυλλιών  με διάφορα χρώματα είναι δύσκολες στον πολλαπλασιασμό τους, κόκκινες, ροζ, άσπρες κίτρινες είναι οι εύκολου αναπτύξεως.

Καλή σας επιτυχία

fytokomia.gr

H Bυζαντινή Λογοτεχνία Σήμερα

http://www.antifono.gr/portal/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%A4%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B5%CF%82/%CE%86%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/4517-h-byzantini-logotexnia-simera.html

H Bυζαντινή Λογοτεχνία Σήμερα

Πέμπτη, 26 Σεπτέμβριος 2013 07:30Γραπτός Λόγος

Γιώργος  Βαρθαλίτης
Αν πάρουμε στην τύχη μια ιστορία της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, είτε από αυτές που  γράφτηκαν παλιότερα  από διαπρεπείς ευρωπαίους λογίους, είτε από τις πιο πρόσφατες, που τις δημοσιεύουν ονομαστά πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ευρώπης και της Αμερικής και τα επιμέρους τους κεφάλαια συντάσσουν  ειδικοί για κάθε περίοδο επιστήμονες, μάταια θα αναζητήσουμε κάποιες σελίδες αφιερωμένες στη βυζαντινή λογοτεχνία. Νομίζω πως ο Harold Bloom, στον περιώνυμο κανόνα του της δυτικής λογοτεχνίας, δεν περιλαμβάνει κανένα έργο της βυζαντινής γραμματείας. Αυτή η παράλειψη ή αποσιώπηση, που δεν είναι εσκεμμένη, απηχεί μιαν  αδιαμφισβήτητη αλήθεια: το Βυζάντιο δεν έχει θέση στη συνείδηση της ζωντανής λογοτεχνικής κληρονομιάς του δυτικού ανθρώπου. Το ενδιαφέρον του τελευταίου για αυτή τη γραμματεία, όταν υπάρχει, έχει χαρακτήρα εκκεντρικής απόκλισης.

η συνέχεια στο σύνδεσμο πηγή

Παραδοσιακή κοτόπιτα

http://www.agrotikabook.gr/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%BF%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1

Παραδοσιακή κοτόπιτα απο τη γιαγιά Μαρίνα

ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΜΕ ΚΟΤΟΠΙΤΑ.........
ΟΤΑΝ ΑΓΟΡΑΖΩ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΚΟΒΩ ΤΑ ΜΠΟΥΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΤΕΡΟΥΓΙΕΣ ΣΕ ΨΑΧΝΑΚΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΞΕΚΛΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΟΝΟΚΟΜΑΤΟ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΖΩ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΜΕ ΠΑΤΑΤΟΥΛΕΣ. 
ΚΟΒΩ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΑΦΑΙΡΩ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ, ΒΓΑΖΩ ΤΑ ΙΣΙΑ ΚΟΜΑΤΙΑ ΣΕ ΜΟΡΦΗ ΣΝΙΤΣΕΛ ΚΑΙ ΟΣΑ ΚΟΜΑΤΑΚΙΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΑΤΑΚΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΙ ΤΑ ΚΑΝΩ . 
ΒΡΑΖΩ ΤΩΡΑ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΧΩ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΕΜΜΥΔΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ, 2 ΚΑΡΟΤΑ, 2 ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ ,2-3 ΠΑΤΑΤΟΥΛΕΣ ,2 ΚΛΩΝΑΡΑΚΙΑ ΣΕΛΙΝΟ .
ΑΦΟΥ ΒΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΟΥΡΩΝΩ ΠΕΤΩ ΤΟ ΣΕΛΙΝΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΣΑΛΑΤΑ ΟΤΑΝ ΚΡΥΩΣΟΥΝ ΜΕ ΚΡΕΜΜΥΔΑΚΙ ΦΡΕΣΚΟ ΑΓΓΟΥΡΑΚΙΑ ΤΟΥΡΣΙ ΑΝΙΘΟ, 2 ΑΥΓΑ ΣΦΙΚΤΑ ΚΑΙ ΣΑΛΤΣΟΥΛΑ ΑΠΟ ΜΑΓΙΟΝΕΖΑ, ΣΑΛΤ ΚΡΙΜ ΚΑΙ ΜΟΥΣΤΑΡΔΑ . 
ΤΩΡΑ ΞΕΚΟΚΑΛΙΖΩ ΤΟ ΨΑΧΝΟ, ΠΡΟΣΘΕΤΩ 3 ΑΥΓΑ , 3ΦΕΤΕΣ ΚΟΜΕΝΕΣ ΜΠΕΪΚΟΝ , ΜΙΣΟ ΦΛΥΤΖΑΝΙ ΤΥΡΙ ΤΡΙΜΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΣΑΣ, ΟΧΙ ΠΟΛΥ ΑΛΜΥΡΟ ΚΑΙ 4-5 ΦΕΤΕΣ ΑΛΛΑΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΣΑΣ (ΠΑΡΙΖΑ ΒΑΖΩ ΕΓΩ) .
ΤΑ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕΤΕ ΟΛΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΑ ΣΤΡΩΝΕΤΕ ΣΤΟ ΤΑΨΑΚΙ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΣΑΣ , ΕΓΩ ΒΑΖΩ ΣΦΟΛΙΑΤΑ ΓΙΑΤΙ ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΝ ΨΗΝΕΤΕ ΣΕ ΜΕΤΡΙΑ ΦΩΤΙΑ 190-200 ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΩΡΑΙΟ ΧΡΩΜΑ. 
ΜΕ ΤΟΝ ΖΩΜΟ ΦΤΙΑΧΝΩ ΠΙΛΑΦΙ ΜΙΛΑΝΕΖΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΩ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΑΤΑΚΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΕΨΕΙ ΕΤΣΙ ΑΞΙΟΠΟΙΩ ΕΝΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΕΒΑΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ 2 ΚΙΛΑ ΚΙ ΕΠΑΝΩ ΣΥΝ ΤΟ ΟΤΙ ΜΑΖΕΥΩ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΨΥΞΗ ΕΑΝ ΘΕΛΩ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ ΟΠΟΤΕ ΝΟΜΙΖΩ .
ΣΑΣ ΖΑΛΙΣΑ ΖΗΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΡΟΜΑΙ . << ΦΙΛΙΚΟΤΑΤΑ>>