Και γύρω τους η θάλασσα

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ - PSICHOGIOS PUBLICATIONS.

Και γύρω τους η θάλασσα (Αφροδίτη Βακάλη, Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Σ' ένα νησί των Κυκλάδων, ο καπετάνιος Παναγής Καρατζάς επιστρέφει για να βρεθεί αντιμέτωπος με παλιούς και νέους δαίμονες.

«κοκτέιλ» («ουρά του κόκορα»)

Bigbook.gr.

18 Οκτωβρίου 1776 – Πρώτη παραγγελία «κοκτέιλ» («ουρά του κόκορα») σε μπαρ της Νέας Υόρκης, που ήταν διακοσμημένο με ουρά πτηνού.

Πολύ πιθανόν κάποιοι από εσάς να μην έχετε ξανακάνει το συνειρμό της «ουράς του κόκορα» με την πιο οικεία λέξη «cocktail» ή αλλιώς «cock-tail». Υπάρχουν αναρίθμητες ιστορίες που μαρτυρούν την προέλευση και μετέπειτα εξάπλωση αυτής της λέξης.

Μια από τις πρώτες αναφορές της, τουλάχιστον γραπτά, ήταν στην αμερικάνικη εφημερίδα «The balance and Columbian Repository» την 1ηδεκαετία του 1800 ως το «cocktail» που κέρναγε ο υποψήφιος δήμαρχος του Claverack της Νέας Υόρκης, σε μια απεγνωσμένη προσπάθειά του να προσελκύσει ψηφοφόρους, η οποία όμως απέβη μοιραία για αυτόν και το κόμμα του. Ένας αναγνώστης αναρωτήθηκε για την έννοια της λέξης «cocktail» και η απάντηση ήταν: «Το τονωτικό ποτό αποτελούμενο από ζάχαρη, νερό, απόσταγμα πικρών βοτάνων (bitter) και οινοπνευματώδη ποτά κάθε είδους». Πρόσφατα βέβαια βρέθηκε μια αναφορά της Morning Post στην λέξη cocktail από το Μάρτιο του 1798 όταν ένας ιδιοκτήτης Bar κέρδισε το λαχείο και έσβησε τα χρέη όλων των πελατών του.

Λέγεται πως λίγο αργότερα, στις κοκορομαχίες της εποχής, οι κόκορες έπιναν ένα μείγμα οινοπνεύματος με το οποίο κέρδιζαν πολύ δύναμη, πιθανότατα μπύρας και οτιδήποτε εύκαιρου (cock ale). Πιθανώς όμως λόγω των φαρμακευτικών χρήσεων του αλκοόλ, το οποίο ανέκαθεν χρησιμοποιούνταν ως γιατρικό από την Αρχαία Ελλάδα και Αίγυπτο έως το Μεσαίωνα και στις μέρες μας, το όνομα έχει προκύψει από την γαλλική αυγουλιέρα «coquetier» η οποία χρησίμευε ως μεζούρα στο φαρμακείο του Peychaud το 1790 στην γαλλική τότε Νέα Ορλεάνη.

Σύμφωνα με μια πιο ρομαντική εκδοχή, όταν ένας Αμερικανός ταβερνιάρης λάτρης των κοκορομαχιών, έχασε τον κόκορα του, έταξε την ανύπαντρη κόρη του ως αντάλλαγμα σε όποιον του τον έβρισκε. Προς απογοήτευσή του όμως, τον κόκορα επέστρεψε ένας αξιωματικός τον οποίο ο πατέρας δεν ήθελε για γαμπρό. Στο γάμο που ακολούθησε, η αναπάντεχα ευτυχισμένη νύφη ανακάτεψε διάφορα ποτά και οι ενθουσιασμένοι καλεσμένοι το ονόμασαν cock-tail.

Μια διαφορετική ιστορία αναφέρει πως κάπου στην Virginia μετά την Αμερικάνικη επανάσταση η Betsy Flanagan, ξακουστή για το σκέρτσο της ιδιοκτήτρια πανδοχείου και χήρα νεκρού στρατιώτη, κερνούσε τους πελάτες της μαγειρεμένα τα κλεμμένα από το γείτονα κοτόπουλα και μείγματα ποτών διακοσμημένα από τα πολύχρωμα φτερά των πουλερικών. Ενθουσιασμένοι και γοητευμένοι οι καλεσμένοι της πίνοντας ζητωκραύγαζαν «Ζήτω η ουρά του κόκορα- Vive le cock tail». Την ίδια περίοδο Γάλλοι αξιωματικοί του Bordeaux έπιναν ένα μείγμα κρασιών το οποίο ονομαζόταν Coquetel και το οποίο συσχετίζεται συχνά με την προέλευση της λέξης.

Μια εξίσου ενδιαφέρουσα ετυμολογική εκδοχή της λέξης αυτής είναι το «cock-tailing». Βάση αυτής, οι ιδιοκτήτες bar ανακάτευαν σε ένα δοχείο σχήματος κόκορα (cock), τα περισσεύματα (tailings) από τα διάφορα βαρέλια κάθε βράδυ. Την επόμενη μέρα τα σέρβιραν από την κάνουλα του δοχείου που έμοιαζε με ουρά, σε μειωμένη τιμή στους πελάτες με μικρότερο βαλάντιο.

Παρόμοιας έμπνευσης είναι και η ιστορία που αναφέρεται στους τζογαδόρους των ποταμόπλοιων του Μισισιπή όπου ο νικητής στα χαρτιά ως είθισται φόραγε ένα καπέλο με ένα κόκκινο φτερό πετεινού και έφτιαχνε ένα μείγμα αλκοολούχων ποτών το οποίο σέρβιρε σε ποτήρια που η μορφή τους θύμιζε κοκόρι και αντιστοίχως ο αναδευτήρας τους θύμιζε την ουρά του.

Μια πρόσφατη Βρετανική εκδοχή είναι πως Άγγλοι ναύτες κάπου στο Μεξικό τον 19ο αιώνα, έπιναν ένα μείγμα ποτών το οποίο οι ντόπιοι ανακάτευαν με κάποια μακριά ρίζα καρπού, η οποία θύμιζε την ουρά του κόκορα «cola de gallo στα ισπανικά».

Εσείς επιλέξτε την πιο ευφάνταστη για εσάς εξήγηση και αναφέρετε την στους φίλους σας στην επόμενη γύρα του αγαπημένου σας cocktail…

Χρύσα Γιατρά, οινολόγος-οινοχόος MSc O.I.V.Paris
giatra.wine.gr

► Κεφτέδες από φάβα

Απλές λύσεις.

► Κεφτέδες από φάβα

Αφήστε για λίγο τον κιμά, και δοκιμάστε ένα «ξεχασμένο» υλικό που θα σας δικαιώσει και με το παραπάνω.

Εναλλακτικά κεφτεδάκια με φάβα αντί για κιμά, με μια νοστιμιά που σίγουρα δεν φανταζόσασταν. Μπορείτε επίσης να τα φτιάχνετε και τις περιόδους νηστείας, για να μην στερείστε τίποτα σε απόλαυση.

• 200γρ. φάβα
• 2 αβγά
• 2κ.σ αλεύρι
• 1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• λίγο ελαιόλαδο
• αλάτι & πιπέρι

Βράζετε τη φάβα και την αφήνετε να κρυώσει.

Προσθέτετε τα αβγά, το κρεμμύδι και το αλατοπίπερο, ανακατεύοντας ώστε να δημιουργηθεί ένα πηχτό μείγμα.

Βάζετε λίγο ελαιόλαδο στο τηγάνι να κάψει, πλάθετε το μείγμα σε μπάλες, τις περνάτε από το αλεύρι, τις τινάζετε ελαφρά και τις τηγανίζετε.

Κάθε κεφτές που είναι έτοιμος, τον βάζετε πάνω σε χαρτί κουζίνας, για να απορροφήσει το επιπλέον λάδι.

Τους σερβίρετε αμέσως ζεστούς, μαζί με λεμόνι.

Πηγή: queen.gr

► Φθινοπωρινές αλλαγές στο σπίτι

Απλές λύσεις.

► Φθινοπωρινές αλλαγές στο σπίτι

Αυτή την εποχή βρισκόμαστε σ’ ένα μεταβατικό στάδιο. Τις ζεστές και ηλιόλουστες ημέρες του καλοκαιριού, έρχεται να τις αντικαταστήσει σταδιακά η δροσιά, η συννεφιά και οι πρώτες βροχές, που μας υποχρεώνουν ν’ αρχίσουμε να κλεινόμαστε όλο και περισσότερο στους εσωτερικούς χώρους του σπιτιού μας.

Μοιραία λοιπόν θα πρέπει να πάμε και σε κάποιες αλλαγές, που θα αφορούν την διακόσμηση των εσωτερικών χώρων, πάντα βέβαια με προσοχή και σχεδιασμό, γιατί οι οικονομικές δυσκολίες των ημερών δύσκολα θα συγχωρήσουν το απρόσεκτο τίναγμα της μπάνκας στον αέρα.

Σύμφωνα με τις διακοσμητικές τάσεις που θα επικρατήσουν φέτος τους κρύους μήνες για τους εσωτερικούς χώρους, οι προκλήσεις είναι λίγο πολύ οι ίδιες όσον αφορά στο βασικό ύφος.
Εντούτοις, για να είστε σίγουρες ότι όχι μόνο ακολουθείτε τις σωστές τάσεις αλλά και ότι θα είσαστε ένα βήμα μπροστά, δείτε τι σας προτείνουμε κι αποφασίστε τις ανάλογες αλλαγές.

Στόχος, η αναζωογόνηση
Κατ’ αρχήν θα μαζέψουμε και θα φυλάξουμε για του χρόνου, όλα εκείνα τα διακοσμητικά αντικείμενα, ριχτάρια, μαξιλάρια και καλύμματα που θυμίζουν καλοκαίρι και είχαμε χρησιμοποιήσει για την καλοκαιρινή μας διακόσμηση.

Φυσικά – κι εδώ είναι το δυσάρεστο – θα πρέπει να κάνουμε ένα προσεκτικό καθάρισμα των εσωτερικών χώρων, με ιδιαίτερη προσοχή στις κρυστάλλινες επιφάνειες. Αν αντέχουμε ένα φρεσκάρισμα στο χρώμα των τοίχων με κάποιες πιο ζεστές αποχρώσεις, θα ανανεώσουν τους χώρους για να υποδεχθούν τις νέες φθινοπωρινές διακοσμητικές τάσεις.

Αυτές οι τάσεις βασίζονται στην ανάδειξη της ζεστασιάς του εποχικού φωτός, όπως επίσης και των πανέμορφων χρωματικών φθινοπωρινών τόνων, έτσι ώστε να μετατρέψετε τους εσωτερικούς σας χώρους, σε μια ζεστή και άνετη φωλιά για το χειμώνα που έρχεται.

Οι δερμάτινες επιφάνειες, καθώς επίσης και οι ξύλινες που θα αναδεικνύουν τους ρόζους και τα νερά του ξύλου, θα σας βοηθήσουν χρωματικά να φέρετε την φυσική ζεστασιά - σε αποχρώσεις του χρυσού και του καφέ – μέσα στο σπίτι σας.

Χρωματικοί τόνοι του καμιλό, του δέρματος, της σκουριάς, του ξύλου της καρυδιάς και της κολοκύθας, θα ικανοποιήσουν αισθητικά την ανάγκη σας για άνετους και αισθητικά ζεστούς χώρους.

Για να ξεκουραστείτε μετά από τις κουραστικές ώρες στο γραφείο, χαμηλώστε τα φώτα και χαλαρώστε με το αισθησιακό τρεμόπαιγμα των κεριών. Σε καταστήματα που είναι ειδικευμένα στα κεριά, θα βρείτε κεριά με διάφορα αρώματα, όπως της πιπερόριζας ή του κέδρου, γεμίζοντας έτσι το σπίτι σας με τις μυρωδιές του δάσους.

Πηγή: fe-mail.gr

ΟΙ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/10/blog-post_18.html?spref=fb

Παρασκευή, 18 Οκτωβρίου 2013

ΟΙ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Αρχικά ήταν τρόπος εξεύρεσης τροφής, ενώ σήμερα αποτε­λεί κυρίως ψυχαγωγική ενασχόληση με όλα τα στοιχεία της περιπέτειας.

Ο Οππιανός (Έλληνας ποιητής από την Κιλικία, ο οποίος έζησε στα τέλη του 2ου μ.Χ. αιώνα. Ονομαστό έγινε το ποίημα του «Κυνηγετικά» σε δακτυλικό εξάμετρο.) αρχίζει τα «Κυνηγετικά» του ως εξής:

«Εγώ επιθυμώ να τραγουδήσω τα ωραία τεχνάσματα του κυνηγιού, δεν θα μιλήσω για πολέμους, ούτε για του ’ρη τα πολύ καλά έργα. Εξύμνησε (μούσα) τις μάχες των θηρίων με τους κυνηγούς, τραγούδησε για τα είδη των σκυλιών και τα γρήγορα άλογα».

Οι Μινωίτες Κρήτες, εκτός από μεγάλοι θαλασσοπόροι και θαλασσομάχοι οι οποίοι είχαν κυριαρχή­σει σε όλη την ανατολική Μεσόγειο, ήταν και σπουδαίοι κυνηγοί. Ως προστάτιδες θεότητες στις κυ­νηγετικές τους εξορμήσεις είχαν την «πολύθηρον» Δίκτυννα και τη Βριτόμαρτιν, που αργότερα ταυτί­στηκαν με την Αρτέμιδα, τη θεά του κυνηγιού.

Και οι δύο θεότητες, οι οποίες προστάτευαν και τα δάση, παριστάνονται σε νομίσματα ως κυνηγέτιδες. Το ιερό της Δίκτυννας στη Δ. Κρήτη (Δικτυνναίον] προστατευόταν από σκυλιά. Εικάζεται ότι από τα πρώιμα μινωικά χρόνια υπήρχαν τελετές μυήσεως των νέων σχετικές με τη χρήση των όπλων για κυνήγι. Τα θηράματα ήταν άφθονα. Τα περισσότερα απεικονίζονται στην κρητική ιερογλυφική γραφή γύρω στο 2.000 π.Χ. και επρόκειτο για ζαρκάδια, αγριογούρουνα, λαγούς, πέρδικες, περιστέρια κ.λπ, Ιδιαίτερα, όμως, αναπαριστάνονταν άγριες αίγες και αίγαγροι.

Στην ίδια ιερογλυφική γραφή παριστάνονται και τα όπλα για το κυνήγι (και όχι μόνο), όπως δόρατα, εγχειρίδια και βέλη τόξων. Όταν κατήλθαν οι Αχαιοί στην Κρήτη, μετά την καταστροφή της νήσου από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης γύρω στο 1450 π.Χ., επειδή συνήθιζαν να κυνηγούν έφιπποι με τόξα, άρχισε να χρησιμοποιείται κι εδώ το άλογο στο κυνήγι.

Σκύλοι εποχής

Ο Πολυδεύκης μιλάει για «πάριππους κύνας» στην Κρήτη που ήταν εκπαιδευμένοι να μην απομακρύνονται από τα άλογα αν δεν πάρουν εντολή από τον αναβάτη κυνηγό. Τα σκυλιά που ονομάζονται «πάριπποι» τρέχουν με τα άλογα δίπλα τους, ούτε πιο μπροστά ούτε πιο πίσω. 

συνέχεια στην πηγή

Βάζουμε την ντομάτα στο βάζο

Απλές λύσεις.

► Βάζουμε την ντομάτα στο βάζο

Προμηθευτείτε ντομάτες, ακολουθήστε βήμα προς βήμα τις οδηγίες μας και φτιάξτε τη δική σας μικρή παραγωγή προϊόντων ντομάτας.

Αν θέλουμε και τον χειμώνα να απολαμβάνουμε τη γεύση της φρέσκιας ντομάτας, μπορούμε τώρα το καλοκαίρι, που είναι η εποχή τους και υπάρχουν άφθονες, να τις εκμεταλλευτούμε και να φτιάξουμε μόνοι μας από πολτό ντομάτας, που θα διατηρήσουμε στο ντουλάπι μας, μέχρι σπιτική κέτσαπ και λιαστές ντομάτες, που θα κάνουν πιο γκουρμέ τις σαλάτες μας και όχι μόνο.

Κέτσαπ Για 3 κιλά περίπου

• 5 κιλά ντομάτες
• 1 σκελίδα σκόρδο
• 6 κρεμμύδια
• 2 φύλλα δάφνης
• 2 κόκκινες μακριές πιπεριές
• 1 κουταλιά καρφάκια γαρύφαλλου
• 1 κουταλάκι πιπέρι σε κόκκους
• 2 κουταλιές αλάτι
• 1/2 φλιτζάνι ζάχαρη
• 1 ξυλάκι κανέλας
• 2 φλιτζάνια ξίδι

Επιλέγετε ώριμες ντομάτες, χωρίς χτυπήματα. Τις ξεφλουδίζετε, τις κόβετε στα τέσσερα και τις βάζετε σε μια μεγάλη κατσαρόλα μαζί με τις πιπεριές κομμένες στα δύο, τα κρεμμύδια κομμένα στα τέσσερα, τη δάφνη, το σκόρδο και το αλάτι. Προσθέτετε στα υλικά 2 ποτήρια νερό και τα αφήνετε να βράσουν για 30΄. Μόλις βράσουν, περνάτε τα υλικά από τον μύλο του πουρέ και τα ρίχνετε ξανά στην κατσαρόλα.

Βάζετε σε ένα τουλουπάνι τα γαρύφαλλα, την κανέλα και τους κόκκους πιπεριού. Δένετε καλά το τουλουπάνι για να μη φύγουν τα μπαχαρικά και το ρίχνετε μέσα στην κατσαρόλα με την ντομάτα.
Αφήνετε τη σάλτσα να βράσει για άλλα 30΄ περίπου, μέχρι να πήξει και να απορροφήσει τα πολλά υγρά. Δέκα λεπτά πριν την κατεβάσετε από τη φωτιά, ρίχνετε το ξίδι και τη ζάχαρη. Αφαιρείτε το τουλουπάνι με τα μπαχαρικά και αφήνετε την κέτσαπ να κρυώσει.

Κατόπιν, αποστειρώνετε τα μπουκάλια που θα βάλετε την κέτσαπ, ακολουθώντας την εξής διαδικασία:

Ζεματάτε τα μπουκάλια με τους φελλούς ή τα πώματα σε βραστό νερό.

Αφήνετε τα μπουκάλια να στραγγίξουν και αδειάζετε μέσα την κέτσαπ, φροντίζοντας να μην τα παραγεμίσετε. Αφήνετε, δηλαδή, ένα κενό 4 εκ. περίπου κάτω από το στόμιο.

Κλείνετε καλά τα μπουκάλια και τα βάζετε όρθια σε μια μεγάλη κατσαρόλα με χλιαρό νερό. Το νερό πρέπει να φτάνει έως το σημείο του μπουκαλιού που φτάνει η κέτσαπ.

Τα βράζετε 30-40΄ περίπου. Μετά, κατεβάζετε την κατσαρόλα από τη φωτιά, αφήνοντας τα μπουκάλια μέσα μέχρι να κρυώσουν. Μόλις κρυώσουν, τα βγάζετε από το νερό και βουτάτε το πώμα τους σε βουλοκέρι. Με αυτόν τον τρόπο παρασκευής η κέτσαπ συντηρείται για 6 μήνες σφραγισμένη στο ψυγείο και 1 μήνα αφού ανοιχθεί.


Ντοματοπελτές Για 7 κιλά περίπου

• 14 κιλά ώριμες ντομάτες
• 650 γρ. χοντρό αλάτι
• Ελαιόλαδο
• Κληματόφυλλα

Προμηθεύεστε ώριμες σφιχτές ντομάτες. Τις ξεφλουδίζετε, τις κόβετε σε κομμάτια, τις αλατίζετε και τις βάζετε σε μια πάνινη σακούλα, την οποία κρεμάτε στον νεροχύτη και την αφήνετε εκεί 2 ημέρες προκειμένου να στραγγίξουν καλά τα υγρά από τις ντομάτες.

Στη συνέχεια, περνάτε τις στραγγισμένες ντομάτες από τον μύλο του πουρέ και βάζετε μια μικρή ποσότητα (3-4 εκ. περίπου) σε ένα χάλκινο βαθύ ταψί.

Προθερμαίνετε τον φούρνο και ψήνετε τον πολτό στην πιο δυνατή θερμοκρασία που έχει ο φούρνος σας, μέχρι να πήξει. Βγάζετε τον πελτέ από το ταψί και τον βάζετε σε μια μεγάλη πιατέλα, ακολουθώντας την ίδια διαδικασία μέχρι να τελειώσει όλος ο πολτός ντομάτας.

Αφήνετε τον πελτέ 2 έως 3 ημέρες στον ήλιο και μετά τον τοποθετείτε σε γυάλινα αποστειρωμένα βάζα. Προσθέτετε από πάνω λίγο λάδι και σκεπάζετε την ντομάτα με κληματόφυλλα. Κλείνετε τα βάζα και τα συντηρείτε στο ψυγείο για 6 μήνες περίπου.


Λιαστές ντομάτες

• Ντομάτες μεσαίου μεγέθους
• Χοντρό αλάτι
• Ελαιόλαδο (προαιρετικά)
• Μυρωδικά (προαιρετικά)


Επιλέγετε ώριμες, σφιχτές ντομάτες μεσαίου μεγέθους. Τις πλένετε καλά, τις σκουπίζετε, τις κόβετε κάθετα στη μέση και αφαιρείτε το πράσινο κοτσανάκι τους.

Στη συνέχεια, τις απλώνετε πάνω σε τελάρα (για να αναπνέουν και από την κάτω πλευρά), που έχετε τοποθετήσει ανάποδα, στην ταράτσα ή τη βεράντα σας (αν αυτή δεν είναι σκεπαστή, γιατί χρειάζονται ήλιο και αέρα). Τις πασπαλίζετε με χοντρό αλάτι και τις σκεπάζετε με ένα τούλι, το οποίο δεν θα αφήσει τα έντομα να τις πλησιάσουν.

Τις αφήνετε στον ήλιο 4 ημέρες περίπου, αν επικρατεί ηλιοφάνεια. Ο καλός αερισμός και η μεγάλη ηλιοφάνεια θα συμβάλλουν στην επιτυχία της συνταγής. Αν δεν έχει αρκετή ζέστη και αέρα, αφήστε τις περισσότερες ημέρες. Για να καταλάβετε πότε πρέπει να τις μαζέψετε, πιέστε τις με το χέρι, και αν δεν έχουν καθόλου υγρά, είναι έτοιμες.

Ο ήλιος δεν πρέπει να τις «μαυρίσει» και να τις ζαρώσει πολύ. Αφού, λοιπόν, λιαστούν αρκετά, τις βάζετε σε γυάλινα βάζα και τις φυλάτε σε μέρος σκοτεινό και σε θερμοκρασία δωματίου. Έτσι έχετε ξερές λιαστές ντομάτες για όλο τον χρόνο.

Μπορείτε προαιρετικά να τις συντηρήσετε και σε ελαιόλαδο, σκέτο ή με μυρωδικά (κόλιαντρο ή δεντρολίβανο ή ρίγανη), ή σε μείγμα λαδιού και ξιδιού εξαιρετικής ποιότητας. Με αυτόν τον τρόπο διατηρούνται για περίπου ενάμιση χρόνο. Άλλη μια καλή ιδέα είναι να τις περάσετε από καλό κόκκινο ή ροζέ κρασί και να τις αφήσετε μέσα να φουσκώσουν 4 με 5 ημέρες, ώστε να πάρουν το άρωμά του. Στη συνέχεια, τις στραγγίζετε και τις βάζετε σε γυάλινα βάζα με λάδι.


Γλυκό ντοματάκι Για 2 κιλά περίπου

• 1 κιλό ντοματάκια (cherry)
• 1.150 γρ. ζάχαρη
• 20 γρ. ασβέστη
• 1 κουταλιά λεμόνι
• 1 ξύλο κανέλας


Ξεφλουδίζετε τα ντοματάκια (για να ξεφλουδίζονται πιο εύκολα, τα ζεματάτε για 1 λεπτό περίπου). Αφαιρείτε το κοτσανάκι τους. Τα τρυπάτε στην κορυφή και τα πιέζετε ελαφρά για να βγει ο σπόρος.
Στη συνέχεια, γεμίζετε μια λεκάνη με 4 λίτρα νερό, διαλύετε τον ασβέστη και ρίχνετε μέσα τα ντοματάκια. Τα αφήνετε στο ασβεστόνερο για 1 ώρα προκειμένου να σφίξουν.

Κατόπιν, τα ξεπλένετε με άφθονο νερό, τα βάζετε σε μια κατσαρόλα με τη ζάχαρη, 250 γρ. νερό και την κανέλα και τα αφήνετε να βράσουν για περίπου μισή ώρα σε μέτρια φωτιά. Στη συνέχεια, βγάζετε τα ντοματάκια από την κατσαρόλα με μια τρυπητή κουτάλα και συνεχίζετε να βράζετε το σιρόπι μέχρι να δέσει.

Μόλις δέσει το σιρόπι, ξαναρίχνετε τα ντοματάκια στην κατσαρόλα μαζί με το λεμόνι και τα αφήνετε να πάρουν μια-δυο βράσεις ακόμα.
Όταν κρυώσει το γλυκό, το βάζετε σε αποστειρωμένα βάζα.
Πόσο καλό μας κάνουν οι ντομάτες

Το πιο σημαντικό συστατικό της ντομάτας φαίνεται να είναι το λυκοπένιο, στο οποίο οφείλει και το χαρακτηριστικό της κόκκινο χρώμα. Το λυκοπένιο αποτελεί ισχυρό αντιοξειδωτικό με πιθανή δράση κατά του καρκίνου και των καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Όσον αφορά στα καρδιαγγειακά νοσήματα, επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν ότι το λυκοπένιο έχει προστατευτική δράση κατά της αθηροσκλήρωσης και του εμφράγματος του μυοκαρδίου σε καπνιστές. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι η βιοδιαθεσιμότητα του λυκοπενίου αυξάνεται με τη θέρμανση και όταν στο γεύμα συνυπάρχει λίπος. Με άλλα λόγια, απορροφά κανείς περισσότερο λυκοπένιο αν τρώει μαγειρεμένη σάλτσα ντομάτας παρά όταν καταναλώνει ωμές ντομάτες.

Τέλος, έρευνες δείχνουν ότι το λυκοπένιο γίνεται ακόμα πιο δραστικό αν προσλαμβάνεται μαζί με λουτεΐνη, συστατικό που βρίσκεται στο καλαμπόκι, το σπανάκι και άλλα λαχανικά.

Πηγή: vita.gr

Πριν εκείνη με γνωρίσει

Ekdoseis Metaixmio.

«Μιλάω για τη ζήλια», είπε ο Γκράχαμ απότομα. Μετά, προσπαθώντας να φανεί πρόθυμος να βοηθήσει, συμπλήρωσε: «Την ερωτική ζήλια».
«Δεν υπάρχει κι άλλη, εκ πείρας το λέω. Μμμμ. Λυπάμαι που το ακούω αυτό. Ώστε η μικρή παίζει με τη φωτιά, ε; Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις, αυτό λέω εγώ. Ποτέ δεν ξέρεις τι έχεις πάρει, παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά και τότε ούτε ψύλλος στον κόρφο σου». Περίμενε να συνεχίσει ο Γκράχαμ.
«Όχι, δεν είναι αυτό. Δόξα τω Θεώ. Αυτό θα ήταν φοβερό. Φοβερό. Είναι κάτι περισσότερο... αναδρομικό, εντελώς αναδρομικό. Έχει να κάνει με τους τύπους που προηγήθηκαν. Πριν εκείνη με γνωρίσει».

Τζούλιαν Μπαρνς, Πριν εκείνη με γνωρίσει | μετάφραση: Θωμάς Σκάσσης | Ένα ακαταμάχητο μυθιστόρημα ερωτικού πάθους και ζήλιας

http://www.metaixmio.gr/products/2406--.aspx

«Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο...»

Bigbook.gr.

24 Οκτωβρίου

«Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο...» | Cretalive

www.cretalive.gr

Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο,

«Πλανόδιοι θεριστές»

Εκδόσεις Καστανιώτη.

«Πλανόδιοι θεριστές», το νέο μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου κυκλοφορεί στις 29 Οκτωβρίου. http://ow.ly/q5SRS

Mανόλης Aνδρόνικος (1919 - 1992)

  Bigbook.gr.

 











  




Ο Mανόλης Aνδρόνικος (1919 - 1992) του Λεωνίδα ήταν Έλληνας αρχαιολόγος. Γεννήθηκε στην Προύσα στις 23 Οκτωβρίου 1919. Αργότερα εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,όπου προσωπικότητες όπως αυτή του καθηγητή Κωνσταντίνου Ρωμαίου του κίνησαν σε πρώτο στάδιο το αρχαιολογικό του ενδιαφέρον. Το 1952 έγινε καθηγητής Kλασικής Aρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Οξφόρδη με τον Sir John D. Beazley (1954-1955). Υπηρέτησε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Το 1957 εξελέγη υφηγητής της Αρχαιολογίας (Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), το 1961 έκτακτος καθηγητής της Β΄ έδρας Αρχαιολογίας, και το 1964 τακτικός καθηγητής στην ίδια έδρα.

Ήταν παντρεμένος με την Ολυμπία Kακουλίδου (1921-2012). Αγαπούσε ιδιαίτερα τις τέχνες και τα γράμματα. Διάβαζε πολύ και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του σύλλογου «Η τέχνη». Aγαπούσε τον Παλαμά, τον Σεφέρη και τον Eλύτη.

Πραγματοποίησε πολλές ανασκαφικές έρευνες στη Βέροια, τη Νάουσα, το Κιλκίς, τη Χαλκιδική, τη Θεσσαλονίκη, αλλά το κύριο ανασκαφικό του έργο συγκεντρώθηκε στη Βεργίνα, όπου ανέσκαψε το σημαντικότατο νεκροταφείο τύμβων των γεωμετρικών χρόνων και συνέχισε σε συνεργασία με τον Γ. Μπακαλάκη την ανασκαφή του ελληνιστικού ανακτόρου που είχε αρχίσει το 1937 ο Κ. Α. Ρωμαίος, εκ μέρους του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του θεωρείται η 8η Νοεμβρίου 1977, όταν στη Βεργίνα έφερε στο φως ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μνημεία, τον ασύλητο μακεδονικό τάφο ΙΙ της Μεγάλης Τούμπας. Διατύπωσε την άποψη ότι στο μνημείο αυτό τάφηκε ο Φιλίππου του Β΄, βασιλιάς της Μακεδονίας (359-336 π.Χ.). Στο εσωτερικό του τάφου διασώζονταν πολυάριθμα ευρήματα, μεταξύ των οποίων και αξιόλογα έργα τέχνης, τα οποία εκτίθενται στη Μεγάλη Τούμπα της Βεργίνας. Αν και ο συσχετισμός του τάφου αυτόυ με τον Φίλιππο Β' έχει πλέον απορριφθεί, λόγω της χρονολόγησης του περιεχομένου του μετά το 317 π.Χ. και ο τάφος πιστεύεται ότι είναι του Φιλίππου Γ' Αρριδαίου,[1] η σημασία του μνημείου αυτή είναι αναμφισβήτητη και θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Υπήρξε μέλος του Αρχαιολογικού Συμβουλίου (1964-1965), της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών, της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, της Association Internationale des Critiques d' Art, καθώς και του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου.

Έλαβε μέρος με ανακοινώσεις σε πολλά διεθνή συνέδρια. Προσκλήθηκε από γερμανικά πανεπιστήμια για διαλέξεις και σχεδόν απ' όλα τα πανεπιστήμια της Ελλάδας. Διετέλεσε Κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης (1968-1969). Μιλούσε εκτός της μητρικής του γλώσσας, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά.

Σημειώνεται ότι το όνομά του γράφεται συνήθως με ωμέγα (Μανώλης). Ο ίδιος το έγραφε με όμικρον (Μανόλης). Για τον λόγο αυτό στο παρόν άρθρο χρησιμοποιείται η γραφή του όπως το προτιμούσε ο ίδιος.

Το 1992 του απονεμήθηκε ο Μεγαλόσταυρος του Φοίνικος.[2] Mόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης (επί της οδού Παπάφη), πέθανε στις 30 Μαρτίου 1992.
Εργογραφία

Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο και μελέτες, κυριότερα των οποίων είναι:

Αρχαίαι επιγραφαί Βεροίας, (1951)
Ο Πλάτων και η Τέχνη, (1952)
Πλάτωνος Φίληβος, (1957)
Toten Kult, (1968)
Βεργίνα, Ι, Το νεκροταφείο των Τύμβων, (1969)
Το ανάκτορο της Βεργίνας, (σε συνεργασία με άλλους) (1971)

Και επίσης πολλές δημοσιεύσεις, με κυριότερες:

Ελληνικά επιτάφια μνημεία, (1961 - 1962)
Mycenean and Greek Writing, (1967)
Sarissa, (1970) κ.ά.
http://el.wikipedia.org/wiki/Μανόλης_Ανδρόνικος