Bigbook.gr.
Μια από τις πρώτες αναφορές της, τουλάχιστον γραπτά, ήταν στην αμερικάνικη εφημερίδα «The balance and Columbian Repository» την 1ηδεκαετία του 1800 ως το «cocktail» που κέρναγε ο υποψήφιος δήμαρχος του Claverack της Νέας Υόρκης, σε μια απεγνωσμένη προσπάθειά του να προσελκύσει ψηφοφόρους, η οποία όμως απέβη μοιραία για αυτόν και το κόμμα του. Ένας αναγνώστης αναρωτήθηκε για την έννοια της λέξης «cocktail» και η απάντηση ήταν: «Το τονωτικό ποτό αποτελούμενο από ζάχαρη, νερό, απόσταγμα πικρών βοτάνων (bitter) και οινοπνευματώδη ποτά κάθε είδους». Πρόσφατα βέβαια βρέθηκε μια αναφορά της Morning Post στην λέξη cocktail από το Μάρτιο του 1798 όταν ένας ιδιοκτήτης Bar κέρδισε το λαχείο και έσβησε τα χρέη όλων των πελατών του.
Λέγεται πως λίγο αργότερα, στις κοκορομαχίες της εποχής, οι κόκορες έπιναν ένα μείγμα οινοπνεύματος με το οποίο κέρδιζαν πολύ δύναμη, πιθανότατα μπύρας και οτιδήποτε εύκαιρου (cock ale). Πιθανώς όμως λόγω των φαρμακευτικών χρήσεων του αλκοόλ, το οποίο ανέκαθεν χρησιμοποιούνταν ως γιατρικό από την Αρχαία Ελλάδα και Αίγυπτο έως το Μεσαίωνα και στις μέρες μας, το όνομα έχει προκύψει από την γαλλική αυγουλιέρα «coquetier» η οποία χρησίμευε ως μεζούρα στο φαρμακείο του Peychaud το 1790 στην γαλλική τότε Νέα Ορλεάνη.
Σύμφωνα με μια πιο ρομαντική εκδοχή, όταν ένας Αμερικανός ταβερνιάρης λάτρης των κοκορομαχιών, έχασε τον κόκορα του, έταξε την ανύπαντρη κόρη του ως αντάλλαγμα σε όποιον του τον έβρισκε. Προς απογοήτευσή του όμως, τον κόκορα επέστρεψε ένας αξιωματικός τον οποίο ο πατέρας δεν ήθελε για γαμπρό. Στο γάμο που ακολούθησε, η αναπάντεχα ευτυχισμένη νύφη ανακάτεψε διάφορα ποτά και οι ενθουσιασμένοι καλεσμένοι το ονόμασαν cock-tail.
Μια διαφορετική ιστορία αναφέρει πως κάπου στην Virginia μετά την Αμερικάνικη επανάσταση η Betsy Flanagan, ξακουστή για το σκέρτσο της ιδιοκτήτρια πανδοχείου και χήρα νεκρού στρατιώτη, κερνούσε τους πελάτες της μαγειρεμένα τα κλεμμένα από το γείτονα κοτόπουλα και μείγματα ποτών διακοσμημένα από τα πολύχρωμα φτερά των πουλερικών. Ενθουσιασμένοι και γοητευμένοι οι καλεσμένοι της πίνοντας ζητωκραύγαζαν «Ζήτω η ουρά του κόκορα- Vive le cock tail». Την ίδια περίοδο Γάλλοι αξιωματικοί του Bordeaux έπιναν ένα μείγμα κρασιών το οποίο ονομαζόταν Coquetel και το οποίο συσχετίζεται συχνά με την προέλευση της λέξης.
Μια εξίσου ενδιαφέρουσα ετυμολογική εκδοχή της λέξης αυτής είναι το «cock-tailing». Βάση αυτής, οι ιδιοκτήτες bar ανακάτευαν σε ένα δοχείο σχήματος κόκορα (cock), τα περισσεύματα (tailings) από τα διάφορα βαρέλια κάθε βράδυ. Την επόμενη μέρα τα σέρβιραν από την κάνουλα του δοχείου που έμοιαζε με ουρά, σε μειωμένη τιμή στους πελάτες με μικρότερο βαλάντιο.
Παρόμοιας έμπνευσης είναι και η ιστορία που αναφέρεται στους τζογαδόρους των ποταμόπλοιων του Μισισιπή όπου ο νικητής στα χαρτιά ως είθισται φόραγε ένα καπέλο με ένα κόκκινο φτερό πετεινού και έφτιαχνε ένα μείγμα αλκοολούχων ποτών το οποίο σέρβιρε σε ποτήρια που η μορφή τους θύμιζε κοκόρι και αντιστοίχως ο αναδευτήρας τους θύμιζε την ουρά του.
Μια πρόσφατη Βρετανική εκδοχή είναι πως Άγγλοι ναύτες κάπου στο Μεξικό τον 19ο αιώνα, έπιναν ένα μείγμα ποτών το οποίο οι ντόπιοι ανακάτευαν με κάποια μακριά ρίζα καρπού, η οποία θύμιζε την ουρά του κόκορα «cola de gallo στα ισπανικά».
Εσείς επιλέξτε την πιο ευφάνταστη για εσάς εξήγηση και αναφέρετε την στους φίλους σας στην επόμενη γύρα του αγαπημένου σας cocktail…
Χρύσα Γιατρά, οινολόγος-οινοχόος MSc O.I.V.Paris
giatra.wine.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου