«Μπελάδες για τρεις»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ - PATAKIS PUBLICATIONS.

Ποιος είπε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο;

Η Κατερίνα Τζωρίδου εργαζόταν μέχρι το 2007 στην Ελλάδα ως μεταφράστρια και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. 
Έφυγε λίγο πριν την κρίση, τον Απρίλιο του 2008, και σήμερα είναι ιδιοκτήτρια του πολύ επιτυχημένου ελληνικού παντοπωλείου Olivity. Έτσι, τους τελευταίους τρεις μήνες οι κάτοικοι του Άμστερνταμ έχουν ένα νέο αγαπημένο στέκι που σερβίρει σπανακόπιτα, τυρόπιτα, ντολμαδάκια, πλιγουροσαλάτα και μπακλαβά!

Μπράβο, Κατερίνα

Διαβάστε ολόκληρη την ιστορία της Κατερίνας (από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί το βιβλίο της «Μπελάδες για τρεις») εδώ:

http://bit.ly/1920g8v
http://bit.ly/H1ddmY

Στη φωτογραφία η Κατερίνα σερβίρει τα βιβλία της!

Τα μυκηναϊκά πλοία του 13ου αιώνα πΧ.

Μυθικη Αναζητηση.

Τα μυκηναϊκά πλοία του 13ου αιώνα πΧ.

"Νέα στοιχεία για τη μορφή των μυκηναϊκών πλοίων που χρησιμοποιούνταν σε εκστρατείες αλλά και στο εμπόριο κατά τον 13ο αιώνα πχ, που αφορούν το μέγεθος, το χρώμα και τη λειτουργικότητα των μυθικών πλοίων των κυριάρχων της Μεσογείου, τα οποία και προκύπτουν από την συγκόλληση και τη μελέτη των τοιχογραφιών του ανακτόρου της Πύλου και οδηγούν σε μια νέα θέαση του μυκηναϊκού πνεύματος...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/13.html#

θρεπτική κατάσταση του φυτού

http://www.kalliergo.gr/kalliergies-odigies/blog-kalliergo/11440-diagnosi-threptikis-katastasis-fyta-1.htmlΠαρασκευή, 18 Οκτωβρίου 2013 19:50

Η διάγνωση της θρεπτικής κατάστασης του φυτού - Μέρος 1/2

Γράφτηκε από την  sopap

• Εκτύπωση
• E-mail

Η θρεπτική κατάσταση του φυτού

Συχνά αναρωτιόμαστε, για να γνωρίζουμε τη θρεπτική κατάσταση των φυτών μας, τι είναι καλύτερο να κάνουμε: ανάλυση φύλλων ή εδαφολογική ανάλυση;
Χρειάζονται και τα δύο ή μήπως όχι;
Ας δούμε για αρχή τι είναι το ένα και τι το άλλο...
Εδαφολογική ανάλυση: Είναι η εξέταση του εδάφους όπου μας δείχνει τα φυσικά χαρακτηριστικά του εδάφους, όπως είναι το ph, η περιεκτικότητα σε οργανική ουσία, τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους, η ικανότητα κατακράτησης νερού, την υγρασία και άλλα.
Στην ουσία μας δείχνει το τι μπορεί να είναι διαθέσιμο στα φυτά μας και δίνει "οδηγίες" κατά κάποιο τρόπο ή κατευθυντήριες γραμμές για τη λίπανση. Ανάλυση φύλλων: Είναι η άμεση μέτρηση της θρεπτικής κατάστασης του φυτού.

Τι είναι η φυλλοδιαγνωστική

Όταν χρησιμοποιούμε για ανάλυση τα φύλλα ενός φυτού για να βρούμε τις συγκεντρώσεις των ανόργανων θρεπτικών στοιχείων, κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου. Με τη φυλλοδιαγνωστική μπορούμε να προσδιορίσουμε την υπάρχουσα θρεπτική κατάσταση αλλά επίσης και να προλάβουμε τις τροφοπενίες. Είναι δυνατό να χρησιμοποιήσουμε και τους καρπούς ή τα στελέχη αλλά κατά κανόνα είναι τα φύλλα. Αυτό συμβαίνει διότι στα φύλλα συντελούνται βασικές λειτουργίες όπως είναι η φωτοσύνθεση και ο μεταβολισμός αλλά και επειδή στα φύλλα συγκεντρώνεται πάνω από το 50% του συνόλου των θρεπτικών συστατικών. Η περιεκτικότητα των φύλλων σε θρεπτικά στοιχεία σχετίζεται άμεσα με την ανάπτυξη των φυτών και για αυτό χρησιμοποιούνται ως δείκτης της θρεπτικής κατάστασης.
Συλλέγονται φύλλα και από υγιή φυτά αλλά και από φυτά που πάσχουν, έτσι ώστε να συγκρίνεται η περιεκτικότητα τους σε θρεπτικά στοιχεία. Αυτή η χρήση της φυλλοδιαγνωστικής συμβάλει αποτελεσματικά στη διάγνωση διαταραχών της ανόργανης θρέψης. Επομένως, η φυλλοδιαγνωστική επιτρέπει την εξακρίβωση του βαθμού εφοδιασμού μιας καλλιέργειας σε θρεπτικά στοιχεία και της αναμενόμενης αντίδρασής της στη χορήγηση ενός ή περισσοτέρων από αυτά. Το αποτέλεσμα αυτό έχει ιδιαίτερη πρακτική αξία γιατί σχετίζεται άμεσα με το είδος των λιπασμάτων που χρειάζεται η καλλιέργεια για να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες της. Με την μέθοδο αυτή δεν είναι δυνατόν να καθοριστεί η ποσότητα και η μορφή των λιπασμάτων, χωρίς όμως να υποτιμάται η αξία και η αποτελεσματικότητα της μεθόδου.
Το βασικό ερώτημα που απασχολεί κάθε καλλιεργητή είναι ποιά θρεπτικά στοιχεία είναι ενδεχόμενο να περιορίζουν την ανάπτυξη των φυτών που καλλιεργεί κάθε φορά. Η απάντηση που δίνεται στο ερώτημα αυτό με βάση τα δεδομένα της φυλλοδιαγνωστικής είναι η πιο αξιόπιστη που μπορούμε να επιτύχουμε σήμερα.
Η παραπέρα χρησιμοποίηση των δεδομένων αυτών για την βελτίωση της ανόργανης θρέψης της καλλιέργειας εξαρτάται και από άλλους παράγοντες και κυρίως τις ιδιότητες του εδάφους. Για τον λόγο αυτό η φυλλοδιαγνωστική αποδίδει και αξιοποιείται περισσότερο όταν συνδυάζεται με αναλύσεις εδάφους, οι οποίες παρέχουν τις απαραίτητες πληροφορίες για την αιτιολογία των τροφοπενιών και την αποτελεσματική χορήγηση των θρεπτικών στοιχείων που χρειάζεται μία καλλιέργεια.

Πότε μπορούμε να κάνουμε φυλλοδιαγνωστική στις καλλιέργειες μας

Αμυγδαλιά: η καλύτερη εποχή δειγματοληψίας είναι τον Ιούλιο, μέσα στο πρώτο δεκαήμερο και τα φύλλα τα παίρνουμε από λεπτά κλαδιά.
Βερικοκιά: πραγματοποιείται τους μήνες Ιούνιο- Ιούλιο, τα φύλλα παίρνονται από βλαστούς που δεν έχουν καρπούς, χρειαζόμαστε 8-10 φύλλα/δένδρο και τα παίρνουμε κάθε 30-50 δένδρο. Το δείγμα μας συνολικά θα πρέπει να έχει 150-200 φύλλα.
Ελιά: περίπου 6 εβδομάδες μετά τη πλήρη άνθηση, π.χ. αν έχουμε άνθηση αρχές Μαΐου θα πάρουμε το δείγμα κατά τις 15 Ιουνίου. Προσέχουμε βέβαια τα δένδρα μας να μην έχουν κάποιο πρόβλημα, είτε ασθένεια είτε έντομο, παίρνουμε δείγμα κάθε 5 ή 10 δένδρα, 4-8 φύλλα με τους μίσχους/δένδρο είναι καλά και στη συνέχεια τα βάζουμε σε σακούλες νάιλον. Αν δεν έχετε τη δυνατότητα να τα πάτε την ίδια μέρα στο εργαστήριο, βάλτε τα στο ψυγείο και σε θερμοκρασία 3-5 βαθμούς Κελσίου, όχι όμως στη κατάψυξη.
Εσπεριδοειδή: στα εσπεριδοειδή η φυλλοδιαγνωστική γίνεται από τον Αύγουστο μέχρι τον Νοέμβριο, αλλά καλύτερα είναι μέσα στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου. Λαμβάνονται δείγματα ανά 5 ή 10 δένδρα, τα φύλλα πρέπει να έχουν τους μίσχους τους (το κοτσανάκι που συνδέει το φύλλο με τον βλαστό), τοποθετούνται σε σακούλες νάιλον και στο ψυγείο (όπως στην ελιά).
Κερασιά-Βυσσινιά: τα φύλλα τα μαζεύουμε όταν μαζεύουμε και τους καρπούς, από τη βάση βλαστών ενός έτους.
Μηλιά-Αχλαδιά: μετά τη πλήρη άνθηση, περίπου 8-12 εβδομάδες, από διάφορες πλευρές του δέντρου παίρνουμε τα φύλλα μαζί με τους μίσχους. Για εσάς που έχετε κήπο ή χωράφι, να προσέξετε τα φύλλα να είναι από δένδρα ίδιας ηλικίας, ποικιλίας και υποκειμένου. Το δείγμα μας είναι καλό όταν έχουμε μαζέψει 40-100 φύλλα, τα τοποθετούμε σε χάρτινες σακούλες και τα γνωστά… ψυγείο.
Ροδακινιά: όταν έχουμε πρώιμη ποικιλία παίρνουμε τα φύλλα μας πριν τη συλλογή των καρπών, ενώ αν έχουμε όψιμη ποικιλία παίρνουμε το δείγμα μας γύρω στις 8-12 εβδομάδες πριν τη πλήρη άνθηση. Και στις δύο περιπτώσεις, τα φύλλα τα κόβουμε είτε από τη βάση είτε από τη μέση των ετήσιων βλαστών που δίνουν καρπούς.
Φιστικιά: το δείγμα λαμβάνεται συνήθως από 20 Ιουλίου μέχρι αρχές Αυγούστου. Παίρνουμε 4 σύνθετα (όταν χωρίζεται σε δύο ή περισσότερα μικρότερα φύλλα, π.χ. τριανταφυλλιά, τριφύλλι, φασολιά) φύλλα από κάθε δένδρο και από ύψος 1,2 μέχρι 1,8 μέτρα περιφερειακά του δένδρου και τα φυλάμε σε σακούλες νάιλον μέχρι να τα πάμε στο εργαστήριο, το συντομότερο.
Καρότο: γίνεται ανάλυση στους μίσχους νέων φύλλων ή στο έλασμα παλαιότερων φύλλων.
Καρπούζι: όσοι έχετε τελοσπάντων, παίρνουμε το δείγμα στο στάδιο ανάπτυξης του πρώτου καρπού και παίρνουμε το 60 φύλλο (μαζί με τον μίσχο) από τη κορυφή.
Λάχανο: η κατάλληλη περίοδος είναι μόλις αρχίσουν να σχηματίζονται οι κεφαλές, παίρνουμε τα μεσαία φύλλα του περιτυλίγματος.
Σπαράγγι: η φυλλοδιαγνωστική γίνεται στο τέλος του Ιουνίου, όταν η βλάστηση έχει αναπτυχθεί πλήρως. Παίρνουμε κλαδόφυλλα (έχουν αραχνοειδή επιφάνεια και βοηθούν στη διαπνοή), μήκους 30 εκατοστών από ανεπτυγμένους βλαστούς αρσενικών φυτών.
Ντομάτα-Αγγούρι: κατάλληλα χρονικά διαστήματα για φυλλοδιαγνωστική: 8 εβδομάδες από τη μεταφύτευση, 13 και 21 εβδομάδες μετά. Παίρνουμε φύλλα, από τα ώριμα, συνήθως το 40 με 60 από τη κορυφή.
Φασόλια: το δείγμα λαμβάνεται κατά το στάδιο της καρπόδεσης και γίνεται ανάλυση στο μίσχο του 4ου φύλλου από τη κορυφή.
Ακτινίδιο: από Αύγουστο μέχρι αρχές Σεπτεμβρίου, το δείγμα παίρνεται από βλαστό που έχει τουλάχιστον 8 φύλλα μετά τον καρπό και επιλέγουμε το 4ο.
Αμπέλι: ανά 10-15 πρέμνα παίρνουμε 3-5 φύλλα, στην αρχή της άνθησης ή στο τέλος της ή στην αρχή της ρώγας ή κατά την ωρίμανση.
Βαμβάκι: για όσους επίσης έχετε, πριν ή κατά την άνθηση τα νεότερα αλλά πλήρως ώριμα φύλλα. Το κατάλληλο δείγμα είναι 30-40 φύλλα.

Οι μεταβολές στις συγκεντρώσεις των ανόργανων θρεπτικών στοιχείων στα φύλλα κατά την διάρκεια της βλαστικής περιόδου

Κατά την διάρκεια της βλαστικής περιόδου στα φυτά παρατηρούνται μεταβολές των θρεπτικών στοιχείων, που σχετίζονται με το στάδιο ανάπτυξης που βρίσκονται τα φυτά μας και τις οποίες μπορούμε να παρακολουθήσουμε με επαναλαμβανόμενες δειγματοληψίες. Αυτές οι μεταβολές οφείλονται στη κινητικότητα των θρεπτικών στα διάφορα μέρη του φυτού. Ανάλογα με την κινητικότητα αυτή τα ανόργανα θρεπτικά στοιχεία διακρίνονται σε:

• α) ευκίνητα που είναι τα άζωτο (N), φώσφορος (P), κάλιο (K), μαγνήσιο (Mg), νάτριο (Na), θείο (S) και χλώριο (Cl)
• β) μέτριας κινητικότητας: σίδηρος (Fe), μαγγάνιο (Mn), ψευδάργυρος (Zn), χαλκός (Cu) και το μολυβδαίνιο (Mo) και
• γ) δυσκίνητα: ασβέστιο (Ca) και βόριο (B)

Τα ευκίνητα στοιχεία μπορούν να μεταφερθούν από ένα όργανο σε άλλο, ενώ τα δυσκίνητα μεταφέρονται δύσκολα ή και καθόλου.
Η ποσότητα ενός θρεπτικού στοιχείου που προσδιορίζεται σε ένα συγκεκριμένο μέρος (ιστό του φύλλου) μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή μπορεί να περιγραφεί ως εξής:
Συγκέντρωση (συσσώρευση) στοιχείου = είσοδος - έξοδος + παραγωγή - κατανάλωση
Ο ιστός δεν παράγει αλλά δεν καταναλώνει κιόλας θρεπτικά στοιχεία, επομένως, η συσσώρευση του θρεπτικού στοιχείου που προσδιορίζεται είναι στην ουσία το αποτέλεσμα της διαφοράς των ποσοτήτων που εισήλθαν και εξήλθαν.
Με βάση τη παραπάνω σχέση διακρίνονται οι εξής περιπτώσεις:

1. Η ποσότητα του θρεπτικού στοιχείου που εισέρχεται στο φύλλο είναι μεγαλύτερη από την ποσότητα που εξέρχεται, οπότε σε αυτήν την περίπτωση αυξάνεται η ποσότητα του θρεπτικού στοιχείου στο φύλλο (θετική συσσώρευση). Κάτι τέτοιο παρατηρείται σε ένα νεαρό φύλλο.
2. Η ποσότητα του θρεπτικού στοιχείου που εισέρχεται στο φύλλο είναι ίση προς την ποσότητα που εξέρχεται, οπότε σε αυτή την περίπτωση διατηρείται η ποσότητα του θρεπτικού στοιχείου φύλλο (μηδενική συσσώρευση). Κάτι τέτοιο παρατηρούμε σε ένα ώριμο φύλλο.
3. Η ποσότητα του θρεπτικού στοιχείου που εισέρχεται στο φύλλο είναι μικρότερη από την ποσότητα που εξέρχεται, με συνέπεια να μειώνεται η ποσότητα του θρεπτικού στοιχείου στο φύλλο (αρνητική συσσώρευση). Αυτό το παρατηρούμε σε ένα γερασμένο φύλλο. 

Οι διαταραχές της θρεπτικής κατάστασης του φυτού

Πάμε για αρχή να δούμε κάποιους ορισμούς έτσι για τη πληροφορία και για τη γνώση.

• Τροφοπενία: χαρακτηρίζεται η παθολογική κατάσταση που προκύπτει από τον ανεπαρκή εφοδιασμό του φυτού με θρεπτικά στοιχεία.
• Τοξικότητα: είναι η παθολογική κατάσταση που προκύπτει από τον υπερβολικό εφοδιασμό του φυτού με θρεπτικά στοιχεία. Οπότε, όπως θα καταλαβαίνετε με το να βάζουμε παραπανίσιες ποσότητες, γιατί έχουμε την εντύπωση ότι βοηθάμε, καταφέρνουμε ακριβώς το αντίθετο.
• Απλή τροφοπενία: οφείλεται σε ανεπάρκεια ενός θρεπτικού στοιχείου.
• Σύνθετη τροφοπενία: η ανεπάρκεια οφείλεται δύο ή περισσότερα θρεπτικά στοιχεία.
• Ορατή τροφοπενία: όταν βλέπουμε συμπτώματα σε διάφορα μέρη του φυτού.
• Κρυφή τροφοπενία: υπάρχει έλλειψη θρεπτικού στοιχείου χωρίς να υπάρχουν ορατά συμπτώματα. Αυτό σημαίνει τα εξής δύο: ή ότι η έλλειψη δεν είναι πολύ μεγάλη ή ότι η τροφοπενία είναι σε αρχικό στάδιο.
• Πραγματική τροφοπενία: οφείλεται σε πραγματική ανεπάρκεια ή και τέλεια έλλειψη του αντίστοιχου θρεπτικού στοιχείου στο έδαφος.
• Φαινομενική τροφοπενία: το στοιχείο υπάρχει ποσοτικά στο έδαφος αλλά δεν μπορεί να αξιοποιηθεί από τα φυτά είτε γιατί είναι δεσμευμένο είτε γιατί βρίσκεται σε μεγάλο βάθος.

συνέχεια στην πηγή

Και γύρω τους η θάλασσα

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ - PSICHOGIOS PUBLICATIONS.

Και γύρω τους η θάλασσα (Αφροδίτη Βακάλη, Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Σ' ένα νησί των Κυκλάδων, ο καπετάνιος Παναγής Καρατζάς επιστρέφει για να βρεθεί αντιμέτωπος με παλιούς και νέους δαίμονες.

«κοκτέιλ» («ουρά του κόκορα»)

Bigbook.gr.

18 Οκτωβρίου 1776 – Πρώτη παραγγελία «κοκτέιλ» («ουρά του κόκορα») σε μπαρ της Νέας Υόρκης, που ήταν διακοσμημένο με ουρά πτηνού.

Πολύ πιθανόν κάποιοι από εσάς να μην έχετε ξανακάνει το συνειρμό της «ουράς του κόκορα» με την πιο οικεία λέξη «cocktail» ή αλλιώς «cock-tail». Υπάρχουν αναρίθμητες ιστορίες που μαρτυρούν την προέλευση και μετέπειτα εξάπλωση αυτής της λέξης.

Μια από τις πρώτες αναφορές της, τουλάχιστον γραπτά, ήταν στην αμερικάνικη εφημερίδα «The balance and Columbian Repository» την 1ηδεκαετία του 1800 ως το «cocktail» που κέρναγε ο υποψήφιος δήμαρχος του Claverack της Νέας Υόρκης, σε μια απεγνωσμένη προσπάθειά του να προσελκύσει ψηφοφόρους, η οποία όμως απέβη μοιραία για αυτόν και το κόμμα του. Ένας αναγνώστης αναρωτήθηκε για την έννοια της λέξης «cocktail» και η απάντηση ήταν: «Το τονωτικό ποτό αποτελούμενο από ζάχαρη, νερό, απόσταγμα πικρών βοτάνων (bitter) και οινοπνευματώδη ποτά κάθε είδους». Πρόσφατα βέβαια βρέθηκε μια αναφορά της Morning Post στην λέξη cocktail από το Μάρτιο του 1798 όταν ένας ιδιοκτήτης Bar κέρδισε το λαχείο και έσβησε τα χρέη όλων των πελατών του.

Λέγεται πως λίγο αργότερα, στις κοκορομαχίες της εποχής, οι κόκορες έπιναν ένα μείγμα οινοπνεύματος με το οποίο κέρδιζαν πολύ δύναμη, πιθανότατα μπύρας και οτιδήποτε εύκαιρου (cock ale). Πιθανώς όμως λόγω των φαρμακευτικών χρήσεων του αλκοόλ, το οποίο ανέκαθεν χρησιμοποιούνταν ως γιατρικό από την Αρχαία Ελλάδα και Αίγυπτο έως το Μεσαίωνα και στις μέρες μας, το όνομα έχει προκύψει από την γαλλική αυγουλιέρα «coquetier» η οποία χρησίμευε ως μεζούρα στο φαρμακείο του Peychaud το 1790 στην γαλλική τότε Νέα Ορλεάνη.

Σύμφωνα με μια πιο ρομαντική εκδοχή, όταν ένας Αμερικανός ταβερνιάρης λάτρης των κοκορομαχιών, έχασε τον κόκορα του, έταξε την ανύπαντρη κόρη του ως αντάλλαγμα σε όποιον του τον έβρισκε. Προς απογοήτευσή του όμως, τον κόκορα επέστρεψε ένας αξιωματικός τον οποίο ο πατέρας δεν ήθελε για γαμπρό. Στο γάμο που ακολούθησε, η αναπάντεχα ευτυχισμένη νύφη ανακάτεψε διάφορα ποτά και οι ενθουσιασμένοι καλεσμένοι το ονόμασαν cock-tail.

Μια διαφορετική ιστορία αναφέρει πως κάπου στην Virginia μετά την Αμερικάνικη επανάσταση η Betsy Flanagan, ξακουστή για το σκέρτσο της ιδιοκτήτρια πανδοχείου και χήρα νεκρού στρατιώτη, κερνούσε τους πελάτες της μαγειρεμένα τα κλεμμένα από το γείτονα κοτόπουλα και μείγματα ποτών διακοσμημένα από τα πολύχρωμα φτερά των πουλερικών. Ενθουσιασμένοι και γοητευμένοι οι καλεσμένοι της πίνοντας ζητωκραύγαζαν «Ζήτω η ουρά του κόκορα- Vive le cock tail». Την ίδια περίοδο Γάλλοι αξιωματικοί του Bordeaux έπιναν ένα μείγμα κρασιών το οποίο ονομαζόταν Coquetel και το οποίο συσχετίζεται συχνά με την προέλευση της λέξης.

Μια εξίσου ενδιαφέρουσα ετυμολογική εκδοχή της λέξης αυτής είναι το «cock-tailing». Βάση αυτής, οι ιδιοκτήτες bar ανακάτευαν σε ένα δοχείο σχήματος κόκορα (cock), τα περισσεύματα (tailings) από τα διάφορα βαρέλια κάθε βράδυ. Την επόμενη μέρα τα σέρβιραν από την κάνουλα του δοχείου που έμοιαζε με ουρά, σε μειωμένη τιμή στους πελάτες με μικρότερο βαλάντιο.

Παρόμοιας έμπνευσης είναι και η ιστορία που αναφέρεται στους τζογαδόρους των ποταμόπλοιων του Μισισιπή όπου ο νικητής στα χαρτιά ως είθισται φόραγε ένα καπέλο με ένα κόκκινο φτερό πετεινού και έφτιαχνε ένα μείγμα αλκοολούχων ποτών το οποίο σέρβιρε σε ποτήρια που η μορφή τους θύμιζε κοκόρι και αντιστοίχως ο αναδευτήρας τους θύμιζε την ουρά του.

Μια πρόσφατη Βρετανική εκδοχή είναι πως Άγγλοι ναύτες κάπου στο Μεξικό τον 19ο αιώνα, έπιναν ένα μείγμα ποτών το οποίο οι ντόπιοι ανακάτευαν με κάποια μακριά ρίζα καρπού, η οποία θύμιζε την ουρά του κόκορα «cola de gallo στα ισπανικά».

Εσείς επιλέξτε την πιο ευφάνταστη για εσάς εξήγηση και αναφέρετε την στους φίλους σας στην επόμενη γύρα του αγαπημένου σας cocktail…

Χρύσα Γιατρά, οινολόγος-οινοχόος MSc O.I.V.Paris
giatra.wine.gr

► Κεφτέδες από φάβα

Απλές λύσεις.

► Κεφτέδες από φάβα

Αφήστε για λίγο τον κιμά, και δοκιμάστε ένα «ξεχασμένο» υλικό που θα σας δικαιώσει και με το παραπάνω.

Εναλλακτικά κεφτεδάκια με φάβα αντί για κιμά, με μια νοστιμιά που σίγουρα δεν φανταζόσασταν. Μπορείτε επίσης να τα φτιάχνετε και τις περιόδους νηστείας, για να μην στερείστε τίποτα σε απόλαυση.

• 200γρ. φάβα
• 2 αβγά
• 2κ.σ αλεύρι
• 1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• λίγο ελαιόλαδο
• αλάτι & πιπέρι

Βράζετε τη φάβα και την αφήνετε να κρυώσει.

Προσθέτετε τα αβγά, το κρεμμύδι και το αλατοπίπερο, ανακατεύοντας ώστε να δημιουργηθεί ένα πηχτό μείγμα.

Βάζετε λίγο ελαιόλαδο στο τηγάνι να κάψει, πλάθετε το μείγμα σε μπάλες, τις περνάτε από το αλεύρι, τις τινάζετε ελαφρά και τις τηγανίζετε.

Κάθε κεφτές που είναι έτοιμος, τον βάζετε πάνω σε χαρτί κουζίνας, για να απορροφήσει το επιπλέον λάδι.

Τους σερβίρετε αμέσως ζεστούς, μαζί με λεμόνι.

Πηγή: queen.gr

► Φθινοπωρινές αλλαγές στο σπίτι

Απλές λύσεις.

► Φθινοπωρινές αλλαγές στο σπίτι

Αυτή την εποχή βρισκόμαστε σ’ ένα μεταβατικό στάδιο. Τις ζεστές και ηλιόλουστες ημέρες του καλοκαιριού, έρχεται να τις αντικαταστήσει σταδιακά η δροσιά, η συννεφιά και οι πρώτες βροχές, που μας υποχρεώνουν ν’ αρχίσουμε να κλεινόμαστε όλο και περισσότερο στους εσωτερικούς χώρους του σπιτιού μας.

Μοιραία λοιπόν θα πρέπει να πάμε και σε κάποιες αλλαγές, που θα αφορούν την διακόσμηση των εσωτερικών χώρων, πάντα βέβαια με προσοχή και σχεδιασμό, γιατί οι οικονομικές δυσκολίες των ημερών δύσκολα θα συγχωρήσουν το απρόσεκτο τίναγμα της μπάνκας στον αέρα.

Σύμφωνα με τις διακοσμητικές τάσεις που θα επικρατήσουν φέτος τους κρύους μήνες για τους εσωτερικούς χώρους, οι προκλήσεις είναι λίγο πολύ οι ίδιες όσον αφορά στο βασικό ύφος.
Εντούτοις, για να είστε σίγουρες ότι όχι μόνο ακολουθείτε τις σωστές τάσεις αλλά και ότι θα είσαστε ένα βήμα μπροστά, δείτε τι σας προτείνουμε κι αποφασίστε τις ανάλογες αλλαγές.

Στόχος, η αναζωογόνηση
Κατ’ αρχήν θα μαζέψουμε και θα φυλάξουμε για του χρόνου, όλα εκείνα τα διακοσμητικά αντικείμενα, ριχτάρια, μαξιλάρια και καλύμματα που θυμίζουν καλοκαίρι και είχαμε χρησιμοποιήσει για την καλοκαιρινή μας διακόσμηση.

Φυσικά – κι εδώ είναι το δυσάρεστο – θα πρέπει να κάνουμε ένα προσεκτικό καθάρισμα των εσωτερικών χώρων, με ιδιαίτερη προσοχή στις κρυστάλλινες επιφάνειες. Αν αντέχουμε ένα φρεσκάρισμα στο χρώμα των τοίχων με κάποιες πιο ζεστές αποχρώσεις, θα ανανεώσουν τους χώρους για να υποδεχθούν τις νέες φθινοπωρινές διακοσμητικές τάσεις.

Αυτές οι τάσεις βασίζονται στην ανάδειξη της ζεστασιάς του εποχικού φωτός, όπως επίσης και των πανέμορφων χρωματικών φθινοπωρινών τόνων, έτσι ώστε να μετατρέψετε τους εσωτερικούς σας χώρους, σε μια ζεστή και άνετη φωλιά για το χειμώνα που έρχεται.

Οι δερμάτινες επιφάνειες, καθώς επίσης και οι ξύλινες που θα αναδεικνύουν τους ρόζους και τα νερά του ξύλου, θα σας βοηθήσουν χρωματικά να φέρετε την φυσική ζεστασιά - σε αποχρώσεις του χρυσού και του καφέ – μέσα στο σπίτι σας.

Χρωματικοί τόνοι του καμιλό, του δέρματος, της σκουριάς, του ξύλου της καρυδιάς και της κολοκύθας, θα ικανοποιήσουν αισθητικά την ανάγκη σας για άνετους και αισθητικά ζεστούς χώρους.

Για να ξεκουραστείτε μετά από τις κουραστικές ώρες στο γραφείο, χαμηλώστε τα φώτα και χαλαρώστε με το αισθησιακό τρεμόπαιγμα των κεριών. Σε καταστήματα που είναι ειδικευμένα στα κεριά, θα βρείτε κεριά με διάφορα αρώματα, όπως της πιπερόριζας ή του κέδρου, γεμίζοντας έτσι το σπίτι σας με τις μυρωδιές του δάσους.

Πηγή: fe-mail.gr

ΟΙ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/10/blog-post_18.html?spref=fb

Παρασκευή, 18 Οκτωβρίου 2013

ΟΙ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Αρχικά ήταν τρόπος εξεύρεσης τροφής, ενώ σήμερα αποτε­λεί κυρίως ψυχαγωγική ενασχόληση με όλα τα στοιχεία της περιπέτειας.

Ο Οππιανός (Έλληνας ποιητής από την Κιλικία, ο οποίος έζησε στα τέλη του 2ου μ.Χ. αιώνα. Ονομαστό έγινε το ποίημα του «Κυνηγετικά» σε δακτυλικό εξάμετρο.) αρχίζει τα «Κυνηγετικά» του ως εξής:

«Εγώ επιθυμώ να τραγουδήσω τα ωραία τεχνάσματα του κυνηγιού, δεν θα μιλήσω για πολέμους, ούτε για του ’ρη τα πολύ καλά έργα. Εξύμνησε (μούσα) τις μάχες των θηρίων με τους κυνηγούς, τραγούδησε για τα είδη των σκυλιών και τα γρήγορα άλογα».

Οι Μινωίτες Κρήτες, εκτός από μεγάλοι θαλασσοπόροι και θαλασσομάχοι οι οποίοι είχαν κυριαρχή­σει σε όλη την ανατολική Μεσόγειο, ήταν και σπουδαίοι κυνηγοί. Ως προστάτιδες θεότητες στις κυ­νηγετικές τους εξορμήσεις είχαν την «πολύθηρον» Δίκτυννα και τη Βριτόμαρτιν, που αργότερα ταυτί­στηκαν με την Αρτέμιδα, τη θεά του κυνηγιού.

Και οι δύο θεότητες, οι οποίες προστάτευαν και τα δάση, παριστάνονται σε νομίσματα ως κυνηγέτιδες. Το ιερό της Δίκτυννας στη Δ. Κρήτη (Δικτυνναίον] προστατευόταν από σκυλιά. Εικάζεται ότι από τα πρώιμα μινωικά χρόνια υπήρχαν τελετές μυήσεως των νέων σχετικές με τη χρήση των όπλων για κυνήγι. Τα θηράματα ήταν άφθονα. Τα περισσότερα απεικονίζονται στην κρητική ιερογλυφική γραφή γύρω στο 2.000 π.Χ. και επρόκειτο για ζαρκάδια, αγριογούρουνα, λαγούς, πέρδικες, περιστέρια κ.λπ, Ιδιαίτερα, όμως, αναπαριστάνονταν άγριες αίγες και αίγαγροι.

Στην ίδια ιερογλυφική γραφή παριστάνονται και τα όπλα για το κυνήγι (και όχι μόνο), όπως δόρατα, εγχειρίδια και βέλη τόξων. Όταν κατήλθαν οι Αχαιοί στην Κρήτη, μετά την καταστροφή της νήσου από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης γύρω στο 1450 π.Χ., επειδή συνήθιζαν να κυνηγούν έφιπποι με τόξα, άρχισε να χρησιμοποιείται κι εδώ το άλογο στο κυνήγι.

Σκύλοι εποχής

Ο Πολυδεύκης μιλάει για «πάριππους κύνας» στην Κρήτη που ήταν εκπαιδευμένοι να μην απομακρύνονται από τα άλογα αν δεν πάρουν εντολή από τον αναβάτη κυνηγό. Τα σκυλιά που ονομάζονται «πάριπποι» τρέχουν με τα άλογα δίπλα τους, ούτε πιο μπροστά ούτε πιο πίσω. 

συνέχεια στην πηγή

Βάζουμε την ντομάτα στο βάζο

Απλές λύσεις.

► Βάζουμε την ντομάτα στο βάζο

Προμηθευτείτε ντομάτες, ακολουθήστε βήμα προς βήμα τις οδηγίες μας και φτιάξτε τη δική σας μικρή παραγωγή προϊόντων ντομάτας.

Αν θέλουμε και τον χειμώνα να απολαμβάνουμε τη γεύση της φρέσκιας ντομάτας, μπορούμε τώρα το καλοκαίρι, που είναι η εποχή τους και υπάρχουν άφθονες, να τις εκμεταλλευτούμε και να φτιάξουμε μόνοι μας από πολτό ντομάτας, που θα διατηρήσουμε στο ντουλάπι μας, μέχρι σπιτική κέτσαπ και λιαστές ντομάτες, που θα κάνουν πιο γκουρμέ τις σαλάτες μας και όχι μόνο.

Κέτσαπ Για 3 κιλά περίπου

• 5 κιλά ντομάτες
• 1 σκελίδα σκόρδο
• 6 κρεμμύδια
• 2 φύλλα δάφνης
• 2 κόκκινες μακριές πιπεριές
• 1 κουταλιά καρφάκια γαρύφαλλου
• 1 κουταλάκι πιπέρι σε κόκκους
• 2 κουταλιές αλάτι
• 1/2 φλιτζάνι ζάχαρη
• 1 ξυλάκι κανέλας
• 2 φλιτζάνια ξίδι

Επιλέγετε ώριμες ντομάτες, χωρίς χτυπήματα. Τις ξεφλουδίζετε, τις κόβετε στα τέσσερα και τις βάζετε σε μια μεγάλη κατσαρόλα μαζί με τις πιπεριές κομμένες στα δύο, τα κρεμμύδια κομμένα στα τέσσερα, τη δάφνη, το σκόρδο και το αλάτι. Προσθέτετε στα υλικά 2 ποτήρια νερό και τα αφήνετε να βράσουν για 30΄. Μόλις βράσουν, περνάτε τα υλικά από τον μύλο του πουρέ και τα ρίχνετε ξανά στην κατσαρόλα.

Βάζετε σε ένα τουλουπάνι τα γαρύφαλλα, την κανέλα και τους κόκκους πιπεριού. Δένετε καλά το τουλουπάνι για να μη φύγουν τα μπαχαρικά και το ρίχνετε μέσα στην κατσαρόλα με την ντομάτα.
Αφήνετε τη σάλτσα να βράσει για άλλα 30΄ περίπου, μέχρι να πήξει και να απορροφήσει τα πολλά υγρά. Δέκα λεπτά πριν την κατεβάσετε από τη φωτιά, ρίχνετε το ξίδι και τη ζάχαρη. Αφαιρείτε το τουλουπάνι με τα μπαχαρικά και αφήνετε την κέτσαπ να κρυώσει.

Κατόπιν, αποστειρώνετε τα μπουκάλια που θα βάλετε την κέτσαπ, ακολουθώντας την εξής διαδικασία:

Ζεματάτε τα μπουκάλια με τους φελλούς ή τα πώματα σε βραστό νερό.

Αφήνετε τα μπουκάλια να στραγγίξουν και αδειάζετε μέσα την κέτσαπ, φροντίζοντας να μην τα παραγεμίσετε. Αφήνετε, δηλαδή, ένα κενό 4 εκ. περίπου κάτω από το στόμιο.

Κλείνετε καλά τα μπουκάλια και τα βάζετε όρθια σε μια μεγάλη κατσαρόλα με χλιαρό νερό. Το νερό πρέπει να φτάνει έως το σημείο του μπουκαλιού που φτάνει η κέτσαπ.

Τα βράζετε 30-40΄ περίπου. Μετά, κατεβάζετε την κατσαρόλα από τη φωτιά, αφήνοντας τα μπουκάλια μέσα μέχρι να κρυώσουν. Μόλις κρυώσουν, τα βγάζετε από το νερό και βουτάτε το πώμα τους σε βουλοκέρι. Με αυτόν τον τρόπο παρασκευής η κέτσαπ συντηρείται για 6 μήνες σφραγισμένη στο ψυγείο και 1 μήνα αφού ανοιχθεί.


Ντοματοπελτές Για 7 κιλά περίπου

• 14 κιλά ώριμες ντομάτες
• 650 γρ. χοντρό αλάτι
• Ελαιόλαδο
• Κληματόφυλλα

Προμηθεύεστε ώριμες σφιχτές ντομάτες. Τις ξεφλουδίζετε, τις κόβετε σε κομμάτια, τις αλατίζετε και τις βάζετε σε μια πάνινη σακούλα, την οποία κρεμάτε στον νεροχύτη και την αφήνετε εκεί 2 ημέρες προκειμένου να στραγγίξουν καλά τα υγρά από τις ντομάτες.

Στη συνέχεια, περνάτε τις στραγγισμένες ντομάτες από τον μύλο του πουρέ και βάζετε μια μικρή ποσότητα (3-4 εκ. περίπου) σε ένα χάλκινο βαθύ ταψί.

Προθερμαίνετε τον φούρνο και ψήνετε τον πολτό στην πιο δυνατή θερμοκρασία που έχει ο φούρνος σας, μέχρι να πήξει. Βγάζετε τον πελτέ από το ταψί και τον βάζετε σε μια μεγάλη πιατέλα, ακολουθώντας την ίδια διαδικασία μέχρι να τελειώσει όλος ο πολτός ντομάτας.

Αφήνετε τον πελτέ 2 έως 3 ημέρες στον ήλιο και μετά τον τοποθετείτε σε γυάλινα αποστειρωμένα βάζα. Προσθέτετε από πάνω λίγο λάδι και σκεπάζετε την ντομάτα με κληματόφυλλα. Κλείνετε τα βάζα και τα συντηρείτε στο ψυγείο για 6 μήνες περίπου.


Λιαστές ντομάτες

• Ντομάτες μεσαίου μεγέθους
• Χοντρό αλάτι
• Ελαιόλαδο (προαιρετικά)
• Μυρωδικά (προαιρετικά)


Επιλέγετε ώριμες, σφιχτές ντομάτες μεσαίου μεγέθους. Τις πλένετε καλά, τις σκουπίζετε, τις κόβετε κάθετα στη μέση και αφαιρείτε το πράσινο κοτσανάκι τους.

Στη συνέχεια, τις απλώνετε πάνω σε τελάρα (για να αναπνέουν και από την κάτω πλευρά), που έχετε τοποθετήσει ανάποδα, στην ταράτσα ή τη βεράντα σας (αν αυτή δεν είναι σκεπαστή, γιατί χρειάζονται ήλιο και αέρα). Τις πασπαλίζετε με χοντρό αλάτι και τις σκεπάζετε με ένα τούλι, το οποίο δεν θα αφήσει τα έντομα να τις πλησιάσουν.

Τις αφήνετε στον ήλιο 4 ημέρες περίπου, αν επικρατεί ηλιοφάνεια. Ο καλός αερισμός και η μεγάλη ηλιοφάνεια θα συμβάλλουν στην επιτυχία της συνταγής. Αν δεν έχει αρκετή ζέστη και αέρα, αφήστε τις περισσότερες ημέρες. Για να καταλάβετε πότε πρέπει να τις μαζέψετε, πιέστε τις με το χέρι, και αν δεν έχουν καθόλου υγρά, είναι έτοιμες.

Ο ήλιος δεν πρέπει να τις «μαυρίσει» και να τις ζαρώσει πολύ. Αφού, λοιπόν, λιαστούν αρκετά, τις βάζετε σε γυάλινα βάζα και τις φυλάτε σε μέρος σκοτεινό και σε θερμοκρασία δωματίου. Έτσι έχετε ξερές λιαστές ντομάτες για όλο τον χρόνο.

Μπορείτε προαιρετικά να τις συντηρήσετε και σε ελαιόλαδο, σκέτο ή με μυρωδικά (κόλιαντρο ή δεντρολίβανο ή ρίγανη), ή σε μείγμα λαδιού και ξιδιού εξαιρετικής ποιότητας. Με αυτόν τον τρόπο διατηρούνται για περίπου ενάμιση χρόνο. Άλλη μια καλή ιδέα είναι να τις περάσετε από καλό κόκκινο ή ροζέ κρασί και να τις αφήσετε μέσα να φουσκώσουν 4 με 5 ημέρες, ώστε να πάρουν το άρωμά του. Στη συνέχεια, τις στραγγίζετε και τις βάζετε σε γυάλινα βάζα με λάδι.


Γλυκό ντοματάκι Για 2 κιλά περίπου

• 1 κιλό ντοματάκια (cherry)
• 1.150 γρ. ζάχαρη
• 20 γρ. ασβέστη
• 1 κουταλιά λεμόνι
• 1 ξύλο κανέλας


Ξεφλουδίζετε τα ντοματάκια (για να ξεφλουδίζονται πιο εύκολα, τα ζεματάτε για 1 λεπτό περίπου). Αφαιρείτε το κοτσανάκι τους. Τα τρυπάτε στην κορυφή και τα πιέζετε ελαφρά για να βγει ο σπόρος.
Στη συνέχεια, γεμίζετε μια λεκάνη με 4 λίτρα νερό, διαλύετε τον ασβέστη και ρίχνετε μέσα τα ντοματάκια. Τα αφήνετε στο ασβεστόνερο για 1 ώρα προκειμένου να σφίξουν.

Κατόπιν, τα ξεπλένετε με άφθονο νερό, τα βάζετε σε μια κατσαρόλα με τη ζάχαρη, 250 γρ. νερό και την κανέλα και τα αφήνετε να βράσουν για περίπου μισή ώρα σε μέτρια φωτιά. Στη συνέχεια, βγάζετε τα ντοματάκια από την κατσαρόλα με μια τρυπητή κουτάλα και συνεχίζετε να βράζετε το σιρόπι μέχρι να δέσει.

Μόλις δέσει το σιρόπι, ξαναρίχνετε τα ντοματάκια στην κατσαρόλα μαζί με το λεμόνι και τα αφήνετε να πάρουν μια-δυο βράσεις ακόμα.
Όταν κρυώσει το γλυκό, το βάζετε σε αποστειρωμένα βάζα.
Πόσο καλό μας κάνουν οι ντομάτες

Το πιο σημαντικό συστατικό της ντομάτας φαίνεται να είναι το λυκοπένιο, στο οποίο οφείλει και το χαρακτηριστικό της κόκκινο χρώμα. Το λυκοπένιο αποτελεί ισχυρό αντιοξειδωτικό με πιθανή δράση κατά του καρκίνου και των καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Όσον αφορά στα καρδιαγγειακά νοσήματα, επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν ότι το λυκοπένιο έχει προστατευτική δράση κατά της αθηροσκλήρωσης και του εμφράγματος του μυοκαρδίου σε καπνιστές. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι η βιοδιαθεσιμότητα του λυκοπενίου αυξάνεται με τη θέρμανση και όταν στο γεύμα συνυπάρχει λίπος. Με άλλα λόγια, απορροφά κανείς περισσότερο λυκοπένιο αν τρώει μαγειρεμένη σάλτσα ντομάτας παρά όταν καταναλώνει ωμές ντομάτες.

Τέλος, έρευνες δείχνουν ότι το λυκοπένιο γίνεται ακόμα πιο δραστικό αν προσλαμβάνεται μαζί με λουτεΐνη, συστατικό που βρίσκεται στο καλαμπόκι, το σπανάκι και άλλα λαχανικά.

Πηγή: vita.gr

Πριν εκείνη με γνωρίσει

Ekdoseis Metaixmio.

«Μιλάω για τη ζήλια», είπε ο Γκράχαμ απότομα. Μετά, προσπαθώντας να φανεί πρόθυμος να βοηθήσει, συμπλήρωσε: «Την ερωτική ζήλια».
«Δεν υπάρχει κι άλλη, εκ πείρας το λέω. Μμμμ. Λυπάμαι που το ακούω αυτό. Ώστε η μικρή παίζει με τη φωτιά, ε; Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις, αυτό λέω εγώ. Ποτέ δεν ξέρεις τι έχεις πάρει, παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά και τότε ούτε ψύλλος στον κόρφο σου». Περίμενε να συνεχίσει ο Γκράχαμ.
«Όχι, δεν είναι αυτό. Δόξα τω Θεώ. Αυτό θα ήταν φοβερό. Φοβερό. Είναι κάτι περισσότερο... αναδρομικό, εντελώς αναδρομικό. Έχει να κάνει με τους τύπους που προηγήθηκαν. Πριν εκείνη με γνωρίσει».

Τζούλιαν Μπαρνς, Πριν εκείνη με γνωρίσει | μετάφραση: Θωμάς Σκάσσης | Ένα ακαταμάχητο μυθιστόρημα ερωτικού πάθους και ζήλιας

http://www.metaixmio.gr/products/2406--.aspx