ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗΣ (1898 - 20 Φεβρουαρίου 1960)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε φωτογραφία από ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

20 Φεβρουαρίου ·

 

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗΣ (1898 - 20 Φεβρουαρίου 1960)
Ο Δημήτρης Μυράτ περιγράφει τον φίλο και συνεργάτη του, Βασίλη Λογοθετίδη:
-Ο Λογοθετίδης δεν ήταν φυσικά αλκοολικός, αλλά έπινε πολύ, κι όταν ακόμα του το είχαν απαγορεύσει οι γιατροί. Ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι φεύγαμε μαζί από το θέατρο Μουσούρη. Είχεν εγερθή κάποια διαφορά μεταξύ του Κώστα Μουσούρη και της τριάδας Λαμπέτη – Παππά – Χορν για την «Λουίζα Μίλερ» του Σίλερ. Την είχαν αναγγείλει και τη διεκδικούσαν και οι δύο θίασοι. Αποφασίσαμε να λύσουμε τη διαφορά με διαιτησία και οι αντίδικοι δέχτηκαν τον μακαρίτη, την Κατερίνα και μένα. Φεύγοντας απ’ το θέατρο της πλατείας Καρύτση, σταθήκαμε στου Αγαλλιώτη, γιατί του είχε κοπεί λίγο η ανάσα. Είχε πιει πολλά ούζα στη διάρκεια της συνεδριάσεως και τον είχε λίγο πειράξει. Τότε, με το θάρρος της παλιάς φιλίας, τον ρώτησα γιατί αυτοκτονεί.
«Το είπες, αυτοκτονώ» μου απάντησε χαμηλόφωνα, χωρίς ίχνος ρομαντικής διαθέσεως. Λίγοι, στενοί κοινοί φίλοι, πληροφορήθηκαν αυτή τη στιχομυθία. Και ξέραμε πια πως κάθε προσπάθεια να τον πείσουμε να ξεκουραστεί κανένα καλοκαίρι θα ήτανε μάταιη, αφού είχαμε μαντέψει πως ήθελε να πεθάνει στη σκηνή…..
………………………………………………………………………………………..
Μια άλλη πλευρά του χαρακτήρα του ήτανε πολύ παράδοξη. Η φεουδαρχική, τολμώ να πω, αντίληψη της θεατρικής εργασίας. Όχι πως δυνάστευε ποτέ τους συναδέλφους του, όσοι είχαν την τύχη να δουλέψουν μαζί θα τον θυμούνται με αγάπη ως τα βαθιά τους γεράματα, δυσκολευότανε ωστόσο να αναγνωρίσει τους καινούριους όρους που διέπουν τις σχέσεις εργαζομένου και εργοδότου. Την αύξηση της αμοιβής δεν ήθελε να την αναγνωρίσει σαν δικαίωμα κερδισμένο με συνδικαλιστικούς αγώνες όλων, αλλά σαν επιβράβευση της επιδόσεως, του ταλέντου, του καταβαλλομένου μόχθου. Στα χρόνια που έκανε ο Λογοθετίδης τα πρώτα του βήματα στο θέατρο, δεν υπήρχαν συμβάσεις, άδειες, δώρα, ο ηθοποιός συμφωνούσε έναν ορισμένο μισθό, μπορούσε όμως να πάρει αύξηση ένα μήνα μετά την πρόσληψή του, και αύξηση σημαντική, αν έπαιζε με επιτυχία έναν ρόλο. Αυτό ίσχυε μόνο για τους ικανούς, δεν ήταν γενικό μέτρο που συμπεριελάμβανε και τους ατάλαντους.
………………………………………………………………..
Δεν υπήρξε ποτέ ωραίος, αλλά είναι κι αυτό ένα παράξενο χαρακτηριστικό των κωμικών, αρέσουν στις γυναίκες. Ο Λογοθετίδης είχε εξαιρετική επιτυχία. Σκυλιάζαμε οι νεότεροι του θιάσου, ο Μινωτής, εγώ, παριστάναμε τους καρδιοκατακτητές επί σκηνής, τις κατακτήσεις εκτός θεάτρου τις είχε εκείνος!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΡΑΤ
εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 28/4/1963
ΠΗΓΗ http://logomnimon.wordpress.com/

" Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά"

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε φωτογραφία από Festivalaki: Cretan festival of Arts & Culture.

Festivalaki: Cretan festival of Arts & Culture

To εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του δημοφιλέστρου ίσως σε παγκόσμιο επίπεδο έργου του Νίκου Καζαντζάκη " Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" (1946, Αθήνα). Γυρίστηκε σε ταινία, έγινε τραγούδι κλπ και μέχρι σήμερα έχει μεταφραστεί σε πάνω από 40 γλώσσες όπως και άλλα από τα έργα του, καθιστώντας τον τον πιο πολυμεταφρασμένο Έλληνα συγγραφέα.
The first Greek edition of Zorba the Greek, Athens 1946, as exhibited in Nikos Kazantzakis Museum. Zorbas has been translated in more than 40 languages .

Το Μουσείο "Νίκου Καζαντζάκη"

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε φωτογραφία από Festivalaki: Cretan festival of Arts & Culture.

 

 

Festivalaki: Cretan festival of Arts & Culture μαζί με Roibéard Ua Bóghaedhil

Το Μουσείο "Νίκου Καζαντζάκη" στο χωριό του, την Μυρτιά ή Βαρβάρους, μόλις 15 λεπτά δρόμο από το Ηράκλειο. Περισσότερος Ν Καζαντζάκης στο www.fb.com/festivalaki.gr
ΥΓ Προβληματισμός μεγάλος και συνάμα θλίψη, δεν σας κρύβουμε, μας διακατέχει κάθε φορά που επισκεπτόμαστε το Μουσείο "εκτός εποχής", όντας οι μόνοι επισκέπτες ( και όχι μονο αυτό - αν σαν πρώτη δικαιολογία προβάλλει η απόσταση και τα οδοιπορικά, αλλα και εξίσου εξαιρετικα μουσεία όπως το Ιστορικό μουσείο της Κρήτης ή το μουσείο Φυσικής Ιστορίας). Άραγε να υποθέσουμε τα έχετε επισκεφθεί όλοι ή μόνον οι τουρίστες τα εκτιμούν? Τωρα ειδικα που μπαίνει άνοιξη, σας προτείνουμε μια εκδρομή μέσα από τους ανθισμένους κάμπους της Ηρακλειώτικης ενδοχώρας προς την Μυρτιά, μια αξέχαστη επίσκεψη στο μουσείο του ΝΚ και ρακομεζέδες στον παραδοσιακό καφενείο της πλατείας. Δοκιμάστε το και θα μας θυμηθείτε . Στην πλειονότητα τους τα μουσεία της Κρήτης ειναι εξαιρετικής αισθητικής και πολύ ουσιαστικου περιεχομένου και αξίζει να τα επισκεφτείτε όλα. Για πάμε λοιπόν... !!
The beautiful museum of Nikos Kazantzakis in the village of Myrtia or Varvaroi, 15m drive from Heraklion.

Ανακαλύφθηκε η υποβρύχια πόλη του Ηρακλείου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από Patricia González Leal.

19 Φεβρουαρίου

Αποκλειστικό: Ανακαλύφθηκε η υποβρύχια πόλη του Ηρακλείου μετά από 1500 χρόνια!

flogit.gr

Μια πολύ ευημερούσα και γνωστή πόλη, το Ηράκλειο...

Αργυρω Θεοφανιδου Πάει καιρός που φύγαμε,

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε φωτογραφία από Αργυρω Θεοφανιδου.

19 Φεβρουαρίου ·

Αργυρω Θεοφανιδου

Πάει καιρός που φύγαμε,
καθένας γι'άλλα μέρη
Τώρα,στην άμμο χύνονται
ρυάκια θολά,οι λέξεις των ματιών μας
έτσι, καθώς στα πλήθη ανάμεσα
ζητάμε ο ένας τον άλλον,μάταια.
Έτσι καθώς πεθαίνουμε στιγμή στιγμή
στη πεζούρα της μέρας.
Και τώρα εγώ; ποιά θά'μαι τάχα εγώ δίχως εσένα; Κι εσύ;
Ποιός από μένα θα ζητάει να ξεδιψά;
Στα χέρια ποιού τα πρωινά θα ανατέλλω;
Κι εσύ πού δύεις άραγε;
Και ποιά 'κροδάχτυλα εγγίζουνε
τον πυρετό σου τρυφερά;
Ποιά μάτια τ'ολοφώτεινο σκοτάδι σου ανιχνεύουν;
Πίσω απ'τ'αγκάθια σου ποιός βλέπει την πληγή;
Μέσ'απ'το αίμα σου ποιός πίνει τη ζωή;
Πάει καιρός που φύγαμε.
Καθένας γι 'αλλα μέρη.
αθ
πίνακας:Christian Schloe

Η φόνισσα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε φωτογραφία από Ekdoseis Metaixmio.

Ekdoseis Metaixmio

«Σήμερα, σε μια εποχή όπου η φύση, η τόσο εγκωμιασμένη από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, έχει εγκαταλείψει τον άνθρωπο στο έλεος της μοναξιάς και της αυτοκαταστροφικής του μανίας, όπου η ζωή δεν είναι πια μοναδική και αναντικατάστατη, ο δε θάνατος έχει ευτελιστεί, η Φόνισσα είναι μια κιβωτός, από τις ελάχιστες που έχουν απομείνει, για να μπορέσει ο άνθρωπος να παρηγορηθεί και να ξαναθυμηθεί την πραγματική αξία και τον αληθινό του προορισμό: την πραγμάτωση της αγάπης.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, όπως και ο ισοϋψής του Γεώργιος Βιζυηνός, δεν δίστασε να βάψει τα συγγραφικά του χέρια με τα πιο άνομα και ανόσια αίματα. Και πράττοντάς το, άνοιξε εσαεί τις πύλες του αναγνωστικού παραδείσου».
[Από το προλογικό σημείωμα του Κώστα Ακρίβου]
Η φόνισσα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης | φωτογραφική ανατύπωση της πρώτης έκδοσης της Φόνισσας | προλογικό σημείωμα: Κώστας Ακρίβος

Η πρώτη αυτοέκδοση της «Οδύσσειας»...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε φωτογραφία από Bigbook.gr.

 

Bigbook.gr

Η πρώτη αυτοέκδοση της «Οδύσσειας» έγινε στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 1938 με χρήματα της Αμερικανίδας Joe MacLeod.
http://www.cretalive.gr/history/view/...-mia-astraph-h-zwh-mas-...ma-prolabainoume/143294
«…Μια μέρα οι τσουκνίδες ρώτησαν την τριανταφυλλιά :Κυρά τριανταφυλλιά, δε μας μαθαίνει κι εμάς το μυστικό; Πως φτιάχνεις το τριαντάφυλλο; Πολύ απλό ΄ναι το μυστικό μου αδελφές μου τσουκνίδες… Ολάκερο τον χειμώνα δουλεύω με υπομονή, μ΄ εμπιστοσύνη, με αγάπη το χώμα κι ένα μονάχα έχω στο νου μου, το τριαντάφυλλο. Με δέρνουν οι βροχές , με σουρομαδούν οι άνεμοι, με πλακώνουν τα χιόνια, μα εγώ ένα μονάχα έχω στο νου μου, το τριαντάφυλλο. Αυτό ΄ναι το μυστικό μου αδελφές μου τσουκνίδες… Εμείς οι άνθρωποι το λέμε παραμύθι … Η τριανταφυλλιά το λέει τριαντάφυλλο …» .Έτσι κι ο σπόρος της Οδύσσειας φυτρώνει στην ψυχή του Καζαντζάκη…

ΦΡΙΝΤΕΝΣΡΑΙΧ ΧΟΥΝΤΕΡΤΒΑΣΕΡ( 15 Δεκεμβρίου 1928 - 19 Φεβρουαρίου 2000)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε φωτογραφία από ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

 

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΦΡΙΝΤΕΝΣΡΑΙΧ ΧΟΥΝΤΕΡΤΒΑΣΕΡ( 15 Δεκεμβρίου 1928 - 19 Φεβρουαρίου 2000) -Aυστριακός ζωγράφος και αρχιτέκτονας.
""Ένας άνθρωπος σε ένα νοικιασμένο διαμέρισμα πρέπει να μπορεί να σκύψει έξω από το μπαλκόνι του σε απόσταση όσο το χέρι του να γδάρει την λιθοδομή. Και πρέπει να του επιτραπεί να μπορεί να πάρει μία μακριά βούρτσα και να βάψει τον εξωτερικό τοίχο, όσο φτάνει το χέρι του. Κατ' αυτόν τον τρόπο θα είναι γνωστό σε όλους τους διαβάτες του δρόμου αυτού, αλλά και τους γείτονες του, πως σε αυτό το διαμέρισμα μένει κάποιος που είναι διαφορετικός από τους φυλακισμένους, σκλαβωμένους, συμβατικούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας".

ΑΝΤΡΕ ΜΠΡΕΤΟΝ ( (19 φεβρουαρίου 1896 - 28 Σεπτεμβρίου 1966)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε φωτογραφία από ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

19 Φεβρουαρίου ·

 

 

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΑΝΤΡΕ ΜΠΡΕΤΟΝ ( (19 φεβρουαρίου 1896 - 28 Σεπτεμβρίου 1966)
Πάντα για πρώτη φορά
Πάντα για πρώτη φορά
Μετά βίας σε γνωρίζω εξ όψεως
Επιστρέφεις εκείνη την ώρα της νύχτας σε ένα σπίτι
πλάγια απ' το παράθυρό μου
Σπίτι ολάκερα φανταστικό
Είναι εκεί που από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο
Μέσα στο απαράβατο σκοτάδι
Περιμένω να συμβεί μία φορά ακόμα το συναρπαστικό ρήγμα
Το ρήγμα το μοναδικό
Στην πρόσοψη και στην καρδιά μου
Όσο πιο κοντά σου έρχομαι
Στην πραγματικότητα
Όσο περισσότερο το κλειδί τραγουδά στην πόρτα του άγνωστου δωματίου
Όπου μου φανερώνεσαι μονάχη
Στην αρχή ενώνεσαι ακέραιη με τη φωτεινή
Τη φευγαλέα γωνία μιας κουρτίνας
Είναι χωράφι γιασεμιών που ατένισα χαράματα
σε ένα δρόμο στα περίχωρα της Grasse
Με το διαγώνιο ράπισμα των κοριτσιών ενώ συλλέγουν
Πίσω τους τα σκοτεινά να πέφτουνε φτερά των γυμνωμένων φυτών
Μπροστά τους η πλατεία εκτυφλωτικού φωτός
Η αυλαία αόρατα ανεβασμένη
Σ' έναν παροξυσμό τα άνθη συρρέουν όλα μέσα
Είσαι εσύ σε πάλη ενάντια στην ώρα εκείνη την τόσο μακριά ποτέ
αρκετά θολή μέχρι τον ύπνο
Εσύ σαν να μπορούσες να 'σαι
Η ίδια παρά τ' ότι εγώ δε θα σε συναντήσω ίσως
ποτέ
Κάνεις να φαίνεται σα να μην ξέρεις πως σε παρακολουθώ
Με τρόπο θαυμαστό δεν είμαι πλέον σίγουρος ότι το ξέρεις
Η απραξία σου μου φέρνει δάκρυα στα μάτια
Ένα σμήνος ερμηνείες περιβάλλει την κάθε σου χειρονομία
Είναι ετούτο ένα κυνήγι του μελιού
Είναι καρέκλες κουνιστές του καταστρώματος είναι κλαδιά
που κινδυνεύεις να σε γδάρουν μες στο δάσος
Είναι σε μια βιτρίνα της οδού Notre-Dame-de-Lorette
Δυο σταυρωμένες γάμπες όμορφες πιασμένες με ψηλές κάλτσες
Που ξεχειλώνουν στην καρδιά ενός μεγάλου άσπρου τριφυλλιού
Είναι μια μεταξένια σκάλα που ξεδιπλώνεται πάνω από τον κισσό
Είναι
Τι άλλο από την κλίση μου πάνω από τον γκρεμό και από την δική σου απουσία
Βρήκα το μυστικό κλειδί
Του να σε αγαπώ
Πάντα για πρώτη φορά http://trenopoiisis.blogspot.gr/2011/10/andre-breton.html

Το Ν δονεί τον Νου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε την ενημέρωση κατάστασης του χρήστη Δεσποινα Κληρονομου.

18 Φεβρουαρίου ·

Δεσποινα Κληρονομου

Αγαπημένοι μου,
Γιατί έκοψαν το γράμμα ν από τις καταλήξεις των λέξεων ξέρετε; Το Ν δονεί τον Νου ( όχι το μυαλό που είναι εργαλείο του ). Όταν ο Νους δονείται παράγει ορθές σκέψεις, βγάζει σωστά συμπεράσματα, ωθεί σε ορθές πράξεις. Απεγκλωβίζεται από φόβους που έρπουν στη χαμηλόσυχνη γήινη πραγματικότητα και ελεύθερος, καθαρός μπορεί να επικοινωνεί απ’ ευθείας με το Φως και το Θείον. Όταν ο Νους εμφορείται από το Φως και το Θείον, κατευθύνει ως Ηνίοχος το άρμα της Ψυχής με ασφάλεια στη νίκη. Αυτό ακριβώς που φοβούνται όλοι οι εξουσιαστές που μας θέλουν υπόδουλους, χωρίς κρίση και φοβισμένους για να μπορούν να μας χειραγωγούν και να μας εκμεταλλεύονται.
Δώστε στον εαυτό σας μιαν ευκαιρία μερικών δευτερολέπτων: Πείτε δυνατά ΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ και παρατηρείστε ταυτόχρονα τι γίνεται στο κεφάλι σας. Επαναλάβετέ το δυο και τρεις. Κι αν θέλετε μπορείτε να το κάνετε καθημερινά σαν διαλογισμό.
Το ξέρετε ότι ο παγκόσμιος, συμπαντικός ήχος του ΟΜ που νομίζουμε ότι μας δόθηκε από την Ανατολή. είναι η παράφραση του ΟΝ; Το ξέρετε ότι όταν το προφέρουμε δηλώνουμε στο Σύμπαν ότι είμαστε ένα νοήμων ον, υπεύθυνο και δημιουργικό και ότι έτσι αξίζουμε , επιθυμούμε και απαιτούμε να μας αντιμετωπίζει και να ανταποκρίνεται σε μας;
Αγαπημένοι μου, ακόμη και τώρα δεν είναι αργά να σκύψουμε στη γλώσσα που κληρονομήσαμε σαν Συμπαντικό Δώρο. Ας την ξαναψάξουμε και ας την ξαναθυμηθούμε. Πρώτη δεσμεύομαι να το κάνω εγώ . Ας την αφήσουμε να ξαναμπολιάσει τον Νου και την Καρδιά μας. Ας της επιτρέψουμε να μας μεταμορφώσει από κουρασμένα, φοβισμένα ανθρωπάκια σε Ελεύθερους Ανθρώπους. Ας της επιτρέψουμε να μας θυμίσει τον Εαυτό μας και την Αποστολή μας πάνω στη Γη. Ο Έλλην και η Ελλάς είναι Φως.
Ας αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε την γλώσσα μας νοηματικά και όχι συμβατικά όπως εκείνοι που έχουν άγνοια.
Στις πιέσεις που δεχόμαστε από εκείνους που μας θέλουν υπόδουλους ας απαντήσουμε μέσω της σωστής χρήσης της Γλώσσας μας, στις καθημερινές επικοινωνίες και συναλλαγές μας, ότι οι Έλληνες δεν σκύβουμε το πνεύμα μας και δεν παραδίνουμε την καρδιά και τις ιερές μας παρακαταθήκες και ότι ακόμη κι αν γονατίσαμε ήρθε πια ο καιρός να ξαναπηδήξουμε πάνω και να ρίξουμε την αύρα μας σ’όλη τη Γη χάριν της Ανθρωπότητας.
Αν όχι εμείς, τότε ποιοι; Αν όχι τώρα, τότε πότε;
Η βοήθεια και η δύναμις πηγάζουν έσωθεν. Η βοήθεια που έρχεται απ’ έξω συχνά δημιουργεί αβάσταχτες υποχρεώσεις κι εμείς οι Έλληνες το έχουμε βιώσει στο πετσί μας. Δεν είναι τυχαίο που οι ξένοι σπεύδουν να μας βοηθήσουν και να μας σώσουν. Γιατί; Γιατί τους βολεύει να τους υπηρετεί ο Έλληνας. Τον Έλληνα όμως δεν τον βολεύει να υπηρετεί παρά μόνον το Φως και την Ελευθερία!
Σας προσκαλώ σ’ αυτόν τον αναίμακτο αλλά ουσιαστικό αγώνα και σας φιλώ
Δέσποινα