Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

μοτιφάκια

χωρίς τη βοήθεια κανενός

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Charlotte Hosten.
 
Charlotte Hosten
Mon truc pour mettre un bracelet sans l'aide de personne :
Αυτό για να βάλει ένα βραχιόλι χωρίς τη βοήθεια κανενός:

Απόρριψη της απογνώσεως

Απόρριψη της απογνώσεως
Δεν πρέπει όμως ν’ απελπιζόμαστε, όταν δεν είμαστε όπως πρέπει να είμαστε. Κακό είναι βέβαια, άνθρωπε, που αμάρτησες.
Γιατί όμως αδικείς το Θεό και από άγνοιά σου τον νομίζεις αδύνατο; Μήπως δεν μπορεί να σώσει την ψυχή σου Εκείνος που έκανε για σένα αυτόν τον τόσο μεγάλο κόσμο που βλέπεις; Κι αν πεις ότι «αυτό μάλλον καταδίκη μου είναι, όπως και η συγκατάβασή Του», μετανόησε και δέχεται τη μετάνοιά σου, όπως του ασώτου και της πόρνης.
Αν ούτε αυτό δεν μπορείς να κάνεις, αλλά από συνήθεια αμαρτάνεις σ’ εκείνα που δεν θέλεις, έχε ταπείνωση σαν τον τελώνη και αυτό είναι αρκετό για τη σωτηρία σου. Γιατί εκείνος που αμαρτάνει χωρίς να μετανοεί, αλλά δεν απελπίζεται, εξ ανάγκης βάζει τον εαυτό του κάτω απ’ όλη την κτίση και δεν τολμά να κατακρίνει ή να κατηγορήσει κανένα άνθρωπο. Θαυμάζει μάλλον τη φιλανθρωπία του Θεού και νιώθει ευγνωμοσύνη προς τον Ευεργέτη και άλλα πολλά καλά μπορεί να έχει. Και μ’ όλο που είναι υποχείριο του διαβόλου προς την αμαρτία, ωστόσο πάλι από το φόβο του Θεού παρακούει τον εχθρό που τον σπρώχνει στην απόγνωση, και γι’ αυτό είναι κάπως με το Θεό, αν έχει ευγνωμοσύνη, ευχαριστία, υπομονή, φόβο Θεού, και αν δεν κρίνει κανένα για να μην κριθεί, τα οποία είναι πάρα πολύ αναγκαία.
Όπως λέει ο Χρυσόστομος για τη γέενα, αυτή σχεδόν μας ευεργετεί περισσότερο από τη βασιλεία των ουρανών· γιατί εξαιτίας της πολλοί μπαίνουν στη βασιλεία, ενώ λόγω της βασιλείας λίγοι, με τη φιλανθρωπία βέβαια του Θεού. Αυτό γιατί η πρώτη μας διώχνει με το φόβο, ενώ η άλλη μας αγκαλιάζει, και σωζόμαστε και με τα δύο, με τη χάρη του Χριστού.
Όπως εκείνοι που πολεμούνται από πολλά πάθη, ψυχικά και σωματικά, στεφανώνονται αν κάνουν υπομονή και δεν παραδίνουν το αυτεξούσιό τους από αμέλεια, ούτε απελπίζονται, έτσι και εκείνος που πέτυχε την απάθεια με ασφάλεια και ανακούφιση, ξεπέφτει γρήγορα αν δεν ομολογεί τις ευεργεσίες πάντοτε με το να μην κατακρίνει κανένα.
Αν τολμήσει τέτοιο πράγμα, είναι σαν να δείχνει ότι με τη δική του δύναμη απέκτησε τον πλούτο της απάθειας, μας λέει ο άγιος Μάξιμος. Και όπως διατρέχει μεγάλο κίνδυνο όποιος είναι ακόμη εμπαθής και άμοιρος από το φωτισμό της γνώσεως, αν είναι πνευματικός οδηγός άλλων, λέει ο Δαμασκηνός, έτσι και εκείνος που έλαβε από το Θεό απάθεια και πνευματική γνώση, αν δεν ωφελήσει και άλλες ψυχές.
Τίποτε άλλο δεν συμφέρει στον ασθενή όσο η φυγή στην ησυχία, ούτε στον εμπαθή και στερημένο από γνώση όσο η υποταγή. Δεν υπάρχει άλλο καλύτερο από το να γνωρίζει κανείς την αδυναμία και άγνοιά του, ούτε χειρότερο από το να τα αγνοεί. Δεν υπάρχει άλλο πάθος πιο μισητό από την υπερηφάνεια, ούτε πιο γελοίο από τη φιλαργυρία, η οποία είναι ρίζα όλων των κακών (Α' Τιμ. 6,10)· και είναι γελοίο, γιατί άνθρωποι που με πολύ κόπο απέκτησαν χρήματα φτιαγμένα από το μέταλλο της γης, τα ξανακρύβουν πάλι στη γη άπρακτα.
Γι’ αυτό λέει ο Κύριος: «Μη μαζεύετε πλούτη στη γη κλπ.», και: «Όπου είναι τα πλούτη σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας». Γιατί σ’ εκείνα που πολυκαιρίζει ο νους του ανθρώπου, σ’ αυτά και σύρεται με πόθο από τη συνήθεια, είτε στα γήινα πράγματα, είτε στα πάθη, είτε στα ουράνια και αιώνια αγαθά.
Η συνήθεια, όταν πολυκαιρίσει, αποκτά δύναμη φύσεως, λέει ο Μέγας Βασίλειος. Κι όταν είναι κανείς ασθενής, τότε οφείλει να προσέχει περισσότερο στη μαρτυρία της συνειδήσεως, για να ελευθερώσει την ψυχή του από κάθε καταδίκη, μήπως φτάσει το τέλος της ζωής και μέλλει να μετανοεί ανώφελα και να θρηνεί αιώνια. Εκείνος λοιπόν που δεν μπορεί να υποστεί για το Χριστό αισθητό θάνατο, όπως Εκείνος, πρέπει να υπομένει τουλάχιστον τον κατά προαίρεση θάνατο νοητώς.
Και θα είναι μάρτυρας κατά τη συνείδηση, με το να μην υποταχθεί στους δαίμονες και στα θελήματα που τον πολεμούν, αλλά να τους νικά, όπως οι άγιοι Μάρτυρες και οι όσιοι Πατέρες· γιατί οι πρώτοι μαρτύρησαν αισθητά, ενώ οι άλλοι νοητά. Λίγο λοιπόν αν βιάσει κανείς τον εαυτό του, νίκησε τον εχθρό· ή λίγο αν αμελήσει και σκοτισθεί, χάθηκε.
-Οσίου Πέτρου του Δαμασκηνού-

Τέλος η βενζίνη


 
Η παρουσίαση αυτής της εφαρμογής έγινε το πρωί της Πέμπτης στη Σαλαμίνα, με τηλεοπτικό συνεργείο να καταγράφει από την πρώτη στιγμή όλες τις διαδικασίες…
katohika.gr|Από stranger


το μήκος των δακτύλων σας

http://www.koyzoylo.gr/2015/04/blog-post_56.html

468
Γνωρίζατε ότι το μήκος των δακτύλων σας μπορεί να αποκαλύψει κάτι για την προσωπικότητά σας;
Συγκρίνετε το μήκος του δείκτη και του παράμεσου και δείτε αν ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά σας.

Η εικόνα δείχνει τρεις τύπους μήκη δαχτύλων, σημειώνονται Α, Β και C. Ελέγξτε τα δάχτυλά σας και και δείτε την ερμηνεία ανάλογα με τον δικό σας τύπο δακτύλων.
Α) Λένε ότι οι άνθρωποι που ο παράμεσος τους είναι μεγαλύτερος από το δείκτη, έχουν όμορφη εμφάνιση. Ακτινοβολούν με τη γοητεία τους και οι άλλοι τους βρίσκουν ακαταμάχητους. Επιπλέον, είναι πιο επιθετικοί και αποφασιστικοί και δεν είναι πρόβλημα για αυτούς να αναλάβουν τον κίνδυνο. Το επάγγελμα που έχουν συνήθως είναι: στρατιώτης, μηχανικός, σκακιστής. Επίσης έχουν επιτυχία στην επίλυση σταυρόλεξων. Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι τα άτομα με μεγαλύτερο παράμεσο, κερδίζουν περισσότερα από ό, τι τα άτομα με μικρότερο παράμεσο.
Β) Τα άτομα με μικρότερο παράμεσο από το δάχτυλο του δείκτη, έχουν μεγάλη αυτοπεποίθηση και ίσως να εμφανίσουν διάθεση αλαζονική. Απολαμβάνουν τη μοναξιά και δεν επιθυμούν να διαταραχθεί ο ελεύθερος χρόνος τους. Δεν είναι το είδος του ατόμου που θα κάνει το πρώτο βήμα όταν πρόκειται για σχέσεις, αλλά πάντα αποδέχονται και εκτιμούν την προσοχή που λαμβάνουν.

Γ) Τα πρόσωπα στα οποία το μήκος του παράμεσου και του δείκτη είναι η ίδια, η ειρήνη και η αγάπη είναι απαραίτητες. Αισθάνονται άβολα όταν βρίσκονται σε σύγκρουση. Είναι καλά οργανωμένοι και προσπαθούν να τα έχουν καλά με όλους. Χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι έχουν την τάση να είναι πιστοί σε μια σχέση, γεμάτοι με φροντίδα και τρυφερότητα προς τους συνεργάτες τους.

"προηγμένη τεχνολογία"

 
Eίναι μερικές αλήθειες που κάνουν την διαφορά.Είναι αλήθειες και μυστικά που αφορούν την Ελλάδα και τον κόσμο.
thesecretrealtruth.blogspot.com|Από The Secret Real Truth
http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/11/blog-post_8105.html

Η "προηγμένη τεχνολογία" των Αρχαίων Σπαρτιατών ...

Τα Ομηρικά έπη, πριν απ’ όλα, δίδαξαν την Ελληνική γλώσσα, σε τέτοιο μάλιστα σημείο εξοχότητας, ώστε να αποτελούν κορυφαία λογοτεχνικά αριστουργήματα. Υπήρξαν ένα ευαγγέλιο για τον ελληνικό λαό, ένα ευαγγέλιο απαλλαγμένο γενικά από στοιχεία μαγείας, μεταφυσικής ή δεισιδαιμονίας. Επιπλέον μέσα από αυτά οι Ελληνες διδάχθηκαν πρότυπα τιμής, ευγενούς ανατροφής και ορθής γλώσσας.
Τα Ομηρικά έπη δίδαξαν επίσης ιστορία -την ιστορία των αρχών της μινωικής και της μυκηναϊκής εποχής- ενώ αποτελούν τον προάγγελο μιας νέας εποχής, δίνοντας στον αναδυόμενο ελληνικό λαό το στέρεο εκείνο θεμέλιο, πάνω στο οποίο οικοδόμησε έναν καινούριο πολιτισμό, παρέχοντας του ταυτόχρονα πρότυπα ορθής συμπεριφοράς, περηφάνια κι αξιοπρέπεια.
ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
H παλαιά αντίληψη, ότι η αναζήτηση επιστημονικού γνωστικού περιεχομένου στα Ομηρικά έπη είναι άσκοπη, αποδεικνύεται από τα πράγματα ανυπόστατη. Είναι γεγονός ότι σε ένα επικό ποίημα υπάρχουν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα στη σωστή απόδοση εννοιών, πραγμάτων και γεγονότων, ενώ η ανάμιξη του παλαιού με το νέο είναι αναπόφευκτη. Όμως υπάρχουν περιγραφές, οι οποίες για ένα ειδικό επιστήμονα ή τεχνικό, είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αποκαλυπτικές. Το επιστημονικό περιεχόμενο των Ομηρικών επών καταγράφεται από τον Κ. Ζέγγελη ήδη το 1911. Σήμερα όμως, μετά από ένα αιώνα και με δεδομένη την πρόοδο των επιστημών που συντελέστηκε σ’ αυτό το διάστημα, είναι βέβαιο ότι τα επιστημονικά στοιχεία που περιέχονται στα έπη είναι πολύ περισσότερα από όσα αναφέρονται. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι τα πελώρια αυτά μνημεία της ανθρωπότητας πρέπει, τουλάχιστον κάθε εκατό χρόνια, να επανεξετάζονται από τους επί μέρους ειδικούς, με τη βεβαιότητα ότι θα ανακαλυφθεί καινούρια γνώση!


Όπως μάλιστα αποδεικνύεται στη συνέχεια, δεν πρόκειται για απλές καταγραφές που υπαινίσσονται την ύπαρξη επιστημονικής γνώσης, αλλά σχεδόν για ουσιαστική επιβεβαίωση ότι οι Έλληνες της ομηρικής εποχής ήταν κάτοχοι προηγμένης τεχνολογικής γνώσης. Οι υπάρχουσες περιγραφές επιτρέπουν όχι μόνο τη διαπίστωση αυτή, αλλά καθιστούν δυνατή την ανακατασκευή των εξεταζομένων στοιχείων, ώστε να μπορούν να μελετηθούν πειραματικά για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων σχετικά με την απόδοση και τις δυνατότητες τους. Η παρούσα έρευνα ασχολείται με τα αμυντικά όπλα των Ελλήνων και συγκεκριμένα με δύο περιγραφές ασπίδων, οι οποίες εμφανίζουν στοιχεία μιας τεχνογνωσίας που αγγίζει τα επίπεδα της σύγχρονης τεχνολογικής γνώσης! Τα παραδείγματα αυτά βρίσκονται στο κατ’ εξοχήν πολεμικό έπος, την Ιλιάδα. Ή Ιλιάδα, ως υπέροχο “λογοτεχνικό μνημείο, φαίνεται να έχει συσσωρεύσει τις πολιτιστικές προσπάθειες πολλών γενεών μέσα σε πολλούς αιώνες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν εμφανίστηκε κατά το τέλος ή το απόγειο του ελληνικού πολιτισμού, αλλά μάλλον κατά το ξεκίνημα του. Ο Όμηρος εμφανίζεται ως κήρυκας ή προάγγελος του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα – ένας κήρυκας με ανάστημα τόσο γιγάντιο που ακόμα και σήμερα μας επισκιάζει. Η Ιλιάδα είναι ένα πολεμικό αφήγημα: οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πρόσωπα και εμπολέμους είναι τρομακτικές. Αντίστοιχα το τεχνολογικό περιεχόμενο της είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς τα επινοήματα, τα τεχνάσματα αλλά και η βαθιά γνώση τεχνικών μεθόδων, που σχεδόν ακουμπούν τα σύνορα της σύγχρονης τεχνολογίας, βρίσκονται εκεί σε αφθονία.
ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ!
Τα εν λόγω παραδείγματα αφορούν στις ασπίδες του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου. Και οι δύο είναι κατασκευές πολύστρωτες (laminatedstructures), αποτελούνται δηλαδή από επάλληλα ελάσματα ή στρώσεις υλικών με διαφορετικές ιδιότητες, κατάλληλα συνδεδεμένες μεταξύ τους, με τρόπο που τελικά οι ιδιότητες της κατασκευής είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένες έναντι μιας κατασκευής, φτιαγμένης από ένα και μοναδικό υλικό. Τέτοιες κατασκευές χρησιμοποιούνται σήμερα κατά κόρον στις σύγχρονες βιομηχανικές αλλά και αεροδιαστημικές κατασκευές. Όμως η λειτουργία κάθε μιας από τις ασπίδες αυτές στηρίζεται σε διαφορετική αρχή της μηχανικής επιστήμης. Για να μελετηθεί κάθε ασπίδα ως πολύστρωτη κατασκευή, απαιτήθηκε η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου. Ειδικά για την ασπίδα του Αίαντα, τα απαιτούμενα υλικά δεν ήταν απαγορευτικά από οικονομική άποψη, όπως για την ασπίδα του Αχιλλέα. Έτσι μπόρεσε να κατασκευαστεί και το φυσικό μοντέλο, δηλαδή μια πλήρης σειρά δοκιμίων, η συμπεριφορά των οποίων δοκιμάστηκε πειραματικά! Η ανάπτυξη των μοντέλων βασίστηκε σε μια σειρά παραδοχών, οι οποίες όμως ήταν απόλυτα ρεαλιστικές. Π.χ., ότι οι επάλληλες στρώσεις ήταν ισοπαχείς, ότι το συνολικό βάρος της ασπίδας δεν ξεπερνούσε τις δυνατότητες του ανθρώπου που τη χρησιμοποιούσε, έστω κι αν ήταν ημίθεος, ότι η κινητική ενέργεια του δόρατος, τη στιγμή που κτυπούσε την ασπίδα, ήταν όση περίπου και του ακοντιστή που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο αντίστοιχο άθλημα κ.λπ. Τα κείμενα της Ιλιάδας είναι, όπως θα δούμε, εξαιρετικά διαφωτιστικά και παρέχουν επαρκή δεδομένα, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως σημείο εκκίνησης για την αριθμητική προσομοίωση του κάθε όπλου και της συμπεριφοράς του: Ένα δόρυ με αιχμή από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο του κασσιτέρου) έκρουσε την ασπίδα. Αν και η ακριβής γεωμετρία της ασπίδας και του δόρατος δεν είναι επακριβώς γνωστή, από τα αρχαιολογικά ευρήματα προκύπτουν σημαντικά στοιχεία, καθώς σχηματικές και ζωγραφικές αναπαραστάσεις μπορούν να είναι εξαιρετικά εύγλωττες. Οι ακριβείς ιδιότητες των σχετικών υλικών προσδιορίστηκαν σχετικά εύκολα, είτε μέσα από την αντιστοιχία προς σύγχρονα υλικά με ανάλο γη σύνθεση και μεθόδους παραγωγής είτε μέσα από πειραματικό προσδιορισμό. Τέλος, η διερεύνηση των ιδιοτήτων και της συμπεριφοράς των ασπίδων έγινε με την αριθμητική επίλυση του προβλήματος της δυναμικής επαφής ανάμεσα σ’ αυτές και το δόρυ. Το πρόβλημα αυτό συγκεντρώνει την προσοχή των ερευνητών κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καθώς αφορά στην κρούση βλημάτων με μεγάλες ταχύτητες, τον σχεδιασμό και ανάλυση πυρηνικών όπλων, την ασφάλεια πυρηνικών αντιδραστήρων, την ταχεία διαμόρφωση μετάλλων και πολλά άλλα, οδήγησε δε στην ανάπτυξη νέων, προηγμένων αλγορίθμων και κωδίκων υπολογιστών.

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ

Οι πληροφορίες που δίνονται στην Ιλιάδα για την ασπίδα του Αχιλλέα, εκτός από τη μακρά περιγραφή των εξωτερικών της παραστάσεων, είναι οι εξής:
α) Η πρώτη περιγραφή ρομπότ στην ιστορία (άποψη του Isaac Asimov για τα χρυσά κορίτσια που βοηθούσαν τον Ήφαιστο, 1412-422): Και τες φυσούνες μάκρυνεν απ’ την φωτιά και όλα \ Εσύναξε τα σύνεργα σ’ εν’ αργυρό λαρνάκι, \ Και με σφουγγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια,\ Τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη. \ Χιτώνα ενδύθη, εφούχτωσε σκήπτρο παχύ κι εβγήκε \ χωλαίνοντας και ανάλαφρα τον κύριον εστηρίζαν \ θεράπαινες ολόχρυσες, σαν ζωντανά κοράσια. \ Δύναμιν έχουν και φωνήν, νουν έχουν εις τες φρένες, \και τεχνουργήματ’ έμαθαν από τους αθανάτους. \ Εκείνες τον επρόσεχαν. Κι εσυρθη αυτός πλησίον \ στη Θέτιδα κι εκάθησε σ’ ένα θρονί ωραίο. β) Η πρώτη περιγραφή πλήρως αυτοματοποιημένου εργαστηρίου (Σ 468-473): Είπε και αυτού την άφησε και πήγε στες φυσούνες, \ στο πυρ τες στρέφει και γοργά να εργάζονται προστάζει. \ Φυσούνες είκοσι φυσούν στες κάψες τους και βγάζουν \ ευκολοφύσητην πνοήν σφοδρήν ή μετρημένην, \ πότε με βία πότε σιγά να υπηρετούν, ως θέλει \ ο Ήφαιστος, ώστ’ εύκολα το έργο να τελειώσει. γ) Οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες της ασπίδας (1474-481): Σκληρόνχαλκόν, κασσίτερον, πολύτιμο χρυ σάφι \ και ασήμι βάζει στη φωτιά, κατόπιν μέγ’ αμόνι \ εις τον κορμόν τοποθετεί και στο δεξί του χέρι \ σφύραν αδρανεί δυνατήνκαι το διλάβι στ’ άλλο. \ Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην \ όληνμε τέχνηνκαι τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον \ με πέντε διπλές έγινεν η ασπίδα και σ’ εκείνην \ λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν. δ) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αινεία {Υ 261-272): Κι από το σώμα του μακράν την κράτησε ο Πηλείδης \ Φοβούμενος μην εύκολα τη σπάσει πέρα ως πέρα \Του Αινείου τομακρόσκιον κοντάρι του ανδρειωμένουζ \ Και δεν εννόησε ο μωρός ότι τα δοξασμένα \ Των θεών δώρ’ από θνητούς ευκόλως δεν νικούνται, \ Μηδέ ποσώς υποχωρούν και τότε την ασπίδα \ Δεν έσπασε το δυνατό κοντάρι του ανδρειωμένου. \ Ότι την φύλαξε ο χρυσός, δώρο του Ηφαίστου θείον \ δύο δίπλες εδιαπέρασεν και τρεις ήσαν ακόμη, \ Τι πέντε δίπλες ο χωλός τεχνίτης είχε στρώσει, \ δύο χάλκινες και μέσαθε του κασσιτέρου δύο, \μιανχρυσήν, που κράτησε το φράξινο κοντάρι. ε) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αστεροπαίο (Φ 161-164): Εις τες φοβέρες σήκωσεν ο θείος Αχιλλέας \την λόγχην και τες δύο του ο Αστεροπαίος ήρως, \ Ότι του ερχόταν βολικά και με τα δύο του χέρια. \ Με τηνμιανλόγχη κτύπησε τον κύκλον της ασπίδος, \ αλλά την κράτησε ο χρυσός, το δώρημα το θείο. Όπως λοιπόν προκύπτει, η ασπίδα αποτελείται από δύο εξωτερικά ελάσματα από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο κασσίτερου), δύο ελάσματα κασσίτερου και ένα κεντρικό έλασμα από (μαλακό) χρυσό. Πρόκειται δηλαδή για υλικά με πολύ διαφορετικές -μηχανικές και άλλες- ιδιότητες, γεγονός που επιτρέπει την αναστολή διάδοσης της διάτρησης μέσα στα υλικά της ασπίδας. Αυτό το «εμπόδισμα» του τρυπήματος επι τυγχάνεται κατά κύριο λόγο μέσα από την απορ ρόφηση της κρουστικής ενέργειας του δόρατος, από την πλαστική παραμόρφωση του κεντρικού ελάσματος από χρυσό!
Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ
Στην Ιλιάδα υπάρχουν οι ακόλουθες περιγραφές για την ασπίδα του Αίαντα του Τελαμώνιου από τη μονομαχία του με τον Έκτορα (Η 219-232, 244-248, 258-267): Και ο Αίας επροχώρησε μ’ ασπίδα ωσάν πύργον, \ χάλκινην μ’ επτά δέρματα, που του έκαμε ο Τυχίος \ των σκυτοτόμων έξοχος, εγκάτοικος στην Ύλην, \ λαμπρήν την ετεχνούργησεν εφτά-διπληνμε δέρμα \ δυνατών ταύρων, κι έβαλεν δίπλαν χαλκού ογδόην. \ Αυτήν στα στήθη επρόβαλεν ο Τελαμώνιος Αίας. \ Κι εστάθη εμπρός στον Έκτορα και τούπε με φοβέρες: \ «Ω Έκτωρ, θα γνωρίσεις συ, μόνος με μόνον τώρα, \ αν άλλοι εδώ των Δαναών ευρίσκονται ανδρει ωμένοι, \ έξω από τον λεοντόκαρδον Πηλείδην ανδροφόνον, \ Αλλ’ αυτός μένει στα κυρτά θαλασσοπόρο πλοία, \ Αφού στον πρώτον αρχηγόν Ατρείδην εχολώθη. \ Αλλ’ εμείς είμεθ’ αρκετοί με σε να μετρηθούμε \ Και πάμπολλοι, αλλ’ άρχισε πρώτος εσύ την μάχην». [Ο Έκτορας] είπε και το μακρόσκιον ετίναξε κοντάρι. \ Και την φρικτήν του Αίαντος εκτύπησεν ασπίδα \ Και τον χαλκόν που όγδοος επτά σκεπάζει δίπλες. \Τες έξι δίπλες έσχισε κι εστάθη στην εβδόμην \ Της λόγχης ο σκληρός χαλκός και ο Έκτωρ πρώτος έκρουσε στηνμέσην την ασπίδα, \ και η λόγχη δεν την έσπασε, ώστ’ εκυρτώθ’ η άκρη \ τότε πηδώντας έμπηξε την λόγχην στην ασπίδα \ του Έκτορος και απ’ την ορμήν τον έκοφεν ο Αίας, \ και τονλαιμόν του λάβωσε η λόγχη κι έσταξ’ αίμα. \ Και όμως ο Έκτωρ μ’ όλ’ αυτά την μάχην δεν αφήνει. \ Τραβιέται οπίσω κι απ’ την γην με το τρανό του χέρι \ Πέτραν σηκώνει ολόμαυρην, μεγάλην και τραχείαν \ Του Αίαντος την φοβερήν επτάδιπλην ασπίδα \ Μ’ αυτήν κτυπά στον ομφαλόν κι εβρόντησε ο χαλκός της. Η ασπίδα του Αίαντα περιγράφεται ως αποτελούμενη από επτά επάλληλα στρώματα από βόειο δέρμα και ένα όγδοο εξωτερικό από σκληρό ορείχαλκο. Αναφέρεται και ο κατασκευαστής της, ο Τυχίος από την Ύλη, που ήταν ονομαστός τεχνίτης του δέρματος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μηχανισμός λειτουργίας της ασπίδας βασίζεται στην τριβή. Κατά την κρούση του δόρατος, η ασπίδα παρα μορφώνεται και η τριβή ανάμεσα στα στρώματα του δέρματος απορροφά την ενέργεια της κρούσης. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ικανού αριθμού στρώσεων και, όπως αποδείχθηκε, οι επτά στρώσεις αποτελούν τον ελάχιστο (και ιδανικό) αριθμό, που κάνει την ασπίδα άτρωτη κάτω από τις δοσμένες συνθήκες (Εικ. 4). Το γεγονός αυτό, που επίσης επιβεβαιώνει απόλυτα τις ομηρικές περιγραφές, επαληθεύεται με τα παρόντα αποτελέσματα τόσο αριθμητικά όσο και πειρα ματικά με βάση τα μοντέλα της προηγούμενης περίπτωσης. Εκτός από την αριθμητική έγινε και πειραμα τική μελέτη, κατά την οποία τα μοντέλα της ασπίδας κατασκευάστηκαν και δοκιμάσθηκαν σε διάτρηση, με τη βοήθεια αεροβόλου όπλου (Εικ. 5), του οποίου το βλήμα περιείχε ενέργεια όση και το δόρυ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Δοκιμάστηκαν διάφοροι συνδυασμοί αριθμού και πάχους στρώσεων, με ίο συνολικό πάχος της ασπίδας να παραμένει σταθερό. Επιβεβαιώθηκε απόλυτα ότι ο αριθμός των επτά στρώσεων είναι αναγκαίος για τη μη διά τρηση της ασπίδας και επίσης η ακρίβεια της ομηρικής περιγραφής ότι η τελευταία (όγδοη) στρώση του δέρματος συγκράτησε το δόρυ».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η μέχρι κεραίας επαλήθευση των (εξαιρετικά λεπτομερειακών) περιγραφών της Ιλιάδας για την κατασκευή και τη συμπεριφορά στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό γεγονός στην περιοχή της λεγόμενης πειραματι κής αρχαιολογίας. Αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες της εποχής εκείνης κατείχαν τεχνολογικές γνώσεις εξαιρετικά προηγμένες ακόμη και με σημε ρινά κριτήρια. Ασφαλώς δεν υπάρχουν αποδείξεις επιστημονικής γνώσης που να στήριζε τις τεχνολογικές αυτές δυνατότητες και πάλι όμως εγείρονται ερωτηματικά που δύσκολα μπορούν να αγνοηθούν. Ιδιαίτερα εν όψει του τρόπου, με τον οποίο οι περιγραφές αυτές έχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή προφορικά (τουλάχιστο μέχρι να εφευρεθεί η γραφή) από γενεά σε γενεά, χωρίς όμως να χάσουν την ακρίβεια και την αξιοπιστία τους. Έτσι η ύπαρξη ενός θαυμαστού κόσμου, όχι μόνο γεμάτου με αρμονία και κάλλος αλλά και τεχνολογικά προηγμένου σε εκπληκτικό βαθμό, δεν αποτελεί προϊόν φαντα σίας ή ποιητικής έμπνευσης, αλλά φαίνεται να ήταν απόλυτα χειροπιαστή πραγματικότητα. Πηγές 1. Η επιστήμη της φύσεως παρ’ Ομήρω, Αθήνα 1891. Βλ. έκδοση 1977 από τις Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών με εκτενή εισαγωγή υπό Σ. Α. Παϊτιέτη και πρόλογο, μεταφράσεις χωρίων και παρατηρήσεις υπό Σ. Λ.Σκατσή 2. Τα κείμενα της Ιλιάδας που ακολουθούν είναι από τη μετάφραση του Ιακώβου Πολυλά. Η ιδέα πρωτοπα ρουσιάστηκε στο Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης στο Πανεπιστήμιο Πατρών το 1980 (βλ. Πρακτικά, Σ. Α. Παϊπέτη, Ποίηση και τεχνολογία) 3. Οι αριθμητικοί κώδικες που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα μελέτη βασίζονται σε κώδικες που ανα πτύχθηκαν από το Methods Development Group στο Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) των ΗΠΑ, ίδρυμα που επί τριάντα σχεδόν χρόνια κατέχει τα αναμφισβήτητα πρωτεία στο πεδίο. (Βλ. Κ. Williams, Simulation of Damage Progression in Laminated Composite Plates, 5th International LSDYNA Users Conference. Ed. John Mc Kinney & Tony Taylor. September 21-22,1998. Southfield, Michigan) 4. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part A: The Shield of Achilles, Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001 5. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part B: The Shield of Ajax Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001.

Του Σ.Α Παϊπέτη Kαθηγητή Μηχανικής του Πανεπιστημίου Πατρών 

arxaia-ellinika 

ευκολη πλεξη

Πολυ ευκολη πλεξη με τραβηγμενη κλωστη.
youtube.com

Ένας Τρώας κρυπτοειδωλολάτρης


Ένας Τρώας κρυπτοειδωλολάτρης

Ιουλιανός, Ἐπιστολή 78 [Μτφρ. Γιάννη Αβραμίδη – Γιάννη Χριστοδούλου : Ιουλιανός, Κατά Χριστιανών / Για την απέχθεια προς τα γένεια ή Μισοπώγων / Επιστολές, Θύραθεν Επιλογή, Θεσσαλονίκη 1997]
Γύρω στα 354 μ.Χ. ο νεαρός Ιουλιανός (ο γνωστός και ως Παραβάτης ή Αποστάτης, λόγω της προσκόλλησής του στην παλαιά θρησκεία, σε μια εποχή, μάλιστα, που οι αυτοκράτορες ήταν πλέον χριστιανοί και στρέφονταν εναντίον των εθνικών), καθ’ οδόν προς το Μεδιόλανο – το σημερινό Μιλάνο – (όπου επρόκειτο να επισκεφτεί τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο Β’, τον οποίο θα διαδεχόταν στον θρόνο το 361), επισκέπτεται το Ίλιον, την αρχαία Τροία. Εκεί τον υποδέχεται ο Πηγάσιος, επίσκοπος της περιοχής, που προσφέρεται να τον ξεναγήσει στα αξιοθέατα της περιοχής. Προηγουμένως, κακές γλώσσες είχαν φροντίσει να εμφανίσουν τον Πηγάσιο στα μάτια του Ιουλιανού ως ορκισμένο εχθρό της παλαιάς θρησκείας. Το περιεχόμενο της συγκεκριμένης επιστολής του Ιουλιανού είναι δηλωτικό της συχνά ρευστής – όσον αφορά τις θρησκευτικές επιλογές των ανθρώπων – κατάστασης στα μέσα του 4ου αιώνα μ.Χ.

Τον Πηγάσιο δεν θα τον αποδεχόμουν έτσι εύκολα σε καμιά περίπτωση, αν δεν είχα πειστεί ότι και πιο παλιά, ενώ φερόταν ως επίσκοπος των χριστιανών, ήξερε να σέβεται και να τιμάει τους θεούς. Δεν σου μεταφέρω εδώ φήμες που κυκλοφορούν άνθρωποι συνηθισμένοι να μιλάνε έτσι από έχθρα ή φιλιά· γιατί και σε μένα είχαν φτάσει πολλές φήμες γι’ αυτόν και, μα τους θεούς, νόμιζα πως θα ‘πρεπε να τον μισώ όσο κανένα άλλο κάθαρμα.
Όμως τότε που με κάλεσε ο μακαρίτης ο Κωνστάντιος να πάω στη λεγεώνα, πήρα το δρόμο που περνούσε από την Τρωάδα· αφού σηκώθηκα χαράματα, έφτασα στο Ίλιον σε ώρα που ‘ταν η αγορά γεμάτη κόσμο. Ο Πηγάσιος ήρθε και με συνάντησε, και επειδή ήθελα να τριγυρίσω και να δω την πόλη με προσοχή (πρόσχημα ήταν αυτό, για να πηγαίνω στους ναούς) αυτός προσφέρθηκε να γίνει οδηγός μου και με ξενάγησε παντού. Άκου λοιπόν τώρα, τι έκανε και τι είπε· απ’ αυτά ο καθένας θα μπορούσε να συμπεράνει ότι ο Πηγάσιος δεν υπήρξε αγνώμων απέναντι στους θεούς.
Υπάρχει εκεί ένα ηρώο του Έκτορα, όπου μέσα σε μικρό ναό έχει στηθεί ο χάλκινος ανδριάντας του. Κι αντικρυστά, σε εξωτερικό χώρο, έχουν τοποθετήσει τον μεγάλο Αχιλλέα. Αν το ‘χεις δει το μέρος, φαντάζομαι να καταλαβαίνεις για ποιο πράγμα σου μιλάω. Το πώς και το γιατί τοποθετήθηκε ο μεγάλος Αχιλλέας απέναντι στον Έκτορα, έτσι που να πιάνει όλον τον υπαίθριο χώρο, το πληροφορείσαι από τους ξεναγούς. Εγώ όμως, που αντιλήφθηκα ότι οι βωμοί διατηρούσαν αναμμένη τη φωτιά – για να μη πω ότι διατηρούσαν τη λαμπρότητά τους – και ότι το άγαλμα του Έκτορα ήταν στιλβωμένο, γύρισα κι είπα στον Πηγάσιο : «Τι ‘ναι αυτά; Κάνουν θυσίες οι Ιλιείς;» – προσπαθώντας με τρόπο να μάθω τι γνώμη είχε. Και κείνος : «Γιατί», είπε, «είναι παράδοξο να λατρεύουν έναν καλό συμπολίτη τους, με τον ίδιο τρόπο που εμείς λατρεύουμε τους μάρτυρές μας;» Βέβαια, η παρομοίωση δεν ήταν σωστή, το σκεπτικό της όμως – για την εποχή εκείνη – ήταν ευφυές. Τι έγινε ύστερα απ’ αυτό; «Ας βαδίσουμε μέχρι το ιερό της Ιλιάδος Αθηνάς», είπα. Και κείνος γεμάτος προθυμία με πήγε στο ναό και τον άνοιξε και – θαρρείς και μ’ έβαζε μάρτυρα – μου ‘δειξε με λεπτομέρειες όλα τα αγάλματα που διατηρούνταν άθικτα· και δεν έκανε τίποτα από τα όσα συνηθίζουν οι ασεβείς [σημ. 1], που σχεδιάζουν στο μέτωπο το σημείο (του σταυρού), ούτε βάλθηκε να σφυρίζει σιγανά όπως κάνουν εκείνοι· γιατί γι’ αυτούς το ανώτατο στάδιο της θεολογίας είναι αυτά τα δυο πράγματα : το να σφυρίζουν μπροστά στ’ αγάλματα των θεών και το να κάνουν το σταυρό τους πάνω στο μέτωπο.
Αυτά τα δυο πράγματα είχα υποσχεθεί να σου πω· αλλά μου ‘ρθε στο μυαλό κι ένα τρίτο που νομίζω δεν πρέπει να το αποσιωπήσω. Με ακολούθησε μέχρι το Αχίλλειον και μου έδειξε τον τάφο [σημ. 2] απείραχτο· κι εγώ είχα την πεποίθηση ότι αυτός ο ίδιος τον είχε χαλάσει. Όμως εκείνος πλησίασε τον τάφο με μεγάλο σεβασμό· το είδα με τα μάτια μου. Κι έχω ακούσει από τους τωρινούς εχθρούς του ότι προσευχόταν κρυφά και λάτρευε τον Ήλιο. Λοιπόν, δεν θα δεχόσουν την μαρτυρία μου, ακόμα κι αν ήμουνα ένας απλός ιδιώτης; Για το πώς διάκειται ο καθένας απέναντι στους θεούς, ποιοί θα μπορούσαν να είναι πιο αξιόπιστοι μάρτυρες από τους ίδιους τους θεούς; Εγώ πάλι, αν παραδεχόμουν ότι ο Πηγάσιος είναι ασεβής απέναντι στους θεούς, θα τον έκανα ιερέα [σημ. 3]; Κι αν, τα χρόνια εκείνα [σημ. 4], ντύθηκε με κείνα τα ράκη [σημ. 5] είτε γιατί επιθυμούσε το αξίωμα είτε για να σώσει τα ιερά των θεών – όπως πολλές φορές μου επανέλαβε – και προσποιήθηκε ασέβεια μόνο στα λόγια (γιατί ποτέ δεν τον είδαν να βλάπτει τα ιερά· εκτός από μερικούς λίθους, κι αυτό για να μπορέσει να σώσει τα υπόλοιπα), θα το κάνουμε ζήτημα; Και δεν ντρεπόμαστε να του κάνουμε τα όσα του ‘κανε ο Αφόβιος κι αυτά που οι χριστιανοί εύχονται να τον δουν να παθαίνει;
Αν δώσεις λίγη προσοχή σ’ αυτά που σου λέω, τότε θα εκτιμήσεις όχι μόνο τον Πηγάσιο αλλά και τους άλλους που έχουν περάσει με το μέρος μας [σημ. 6]· έτσι ώστε οι μεν δικοί μας να ανταποκρίνονται ευκολότερα όταν τους προτρέπουμε στο καλό, οι δε αντίπαλοι να χαίρονται λιγότερο. Αν ξαποστέλνουμε αυτούς που με τη θέλησή τους έρχονται με το μέρος μας, τότε κανείς δεν πρόκειται να ανταποκριθεί στην πρόσκλησή μας.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
  1. οι ασεβείς : εννοεί τους χριστιανούς.
  2. …τον τάφο : του Αχιλλέα.
  3. …θα τον έκανα ιερέα : ο Ιουλιανός αργότερα, ως αυτοκράτορας πλεόν, προφανώς έκανε τον Πηγάσιο ιερέα της παλαιάς θρησκείας στην περιοχή.
  4. …τα χρόνια εκείνα : εννοεί την εποχή της επίσκεψής του στο Ίλιον, πριν γίνει αυτοκράτορας.
  5. τα ράκη : εννοεί την αμφίεση του επισκόπου.
  6. …με το μέρος μας : εννοεί όσους αρνήθηκαν ή δεν ασπάστηκαν ποτέ τον χριστιανισμό.

"Ουζερί Τσιτσάνης"

 
Το πλήρες soundtrack έρχεται για streaming στο Jumping Fish την Δευτέρα 30 Νοεμβρίου.
jumpingfish.gr


Αποκλειστικό βίντεο: Θέμης Καραμουρατίδης & Μανούσος Μανουσάκης μιλούν για τη μουσική του "Ουζερί Τσιτσάνης"

27/11/15
Μαρία Δημητρίου
Σε μια από τις πιο σημαντικές συνεργασίες της χρονιάς, ο Θέμης Καραμουρατίδης (αρχιτέκτονας των επιτυχιών της Νατάσσας Μποφίλιου) και ο Μανούσος Μανουσάκης (η πιο αυτονόητη απάντηση στο #giatitv που δεν χρειάζεται συστάσεις) ενώνουν το καλλιτεχνικό τους όραμα για να αναπαραστήσουν την υπό γερμανική κατοχή Θεσσαλονίκη του 1942 και ένα μοιραίο έρωτα στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου "Ουζερί Τσιτσάνης", με τη μουσική του σπουδαίου συνθέτη να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της αφήγησης.

Στο παρακάτω βίντεο, ο Θέμης Καραμουρατίδης, που υπογράφει ολόκληρο το soundtrack, και ο Μανούσος Μανουσάκης μιλούν αναλυτικά για τη μουσική της ταινίας, τις προκλήσεις και το παρασκήνιο της συνεργασίας τους. "Έχει ενδιαφέρον να ακούσει κανείς το πώς ένα τραγούδι γυρνάει στην αρχή του, μετά από τόσες διασκευές, επανεκτελέσεις και αλλαγές," αναφέρει ο γνωστός συνθέτης για τον καθαρισμό των κομματιών του Τσιτσάνη από το '42. Όσο για τον Μανούσο Μανουσάκη, η επιλογή του Καραμουρατίδη για το κρίσιμο αυτό έργο ήταν – πέρα από ένα "προξενιό της Feelgood"– φυσικό επακόλουθο της πορείας του στο χώρο. "Είχα ακούσει τη μουσική του, μου άρεσε. Είδα μέσα εκεί ένα στοιχείο λαϊκότητας, ένα στοιχείο αυθεντικότητας που εύκολα θα ήταν εκμεταλλεύσιμο για το είδος της ταινίας που θέλαμε να κάνουμε," λέει ο σκηνοθέτης.

Το ολοκληρωμένο soundtrack θα έχετε την ευκαιρία να το ακούσετε την Δευτέρα 30 Νοεμβρίου αποκλειστικά στο Jumping Fish. Μέχρι τότε, δείτε τον Θέμη Καραμουρατίδη και τον Μανούσο Μανουσάκη να μιλούν γι'αυτό στο featurette που ακολουθεί:



Η ταινία "Ουζερί Τσιτσάνης" κυκλοφορεί στις 3 Δεκεμβρίου από την Feelgood και το soundtrack στις 7 Δεκεμβρίου από την Feelgood Records.

Δημοφιλείς αναρτήσεις