Η ΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

15 Φεβρουαρίου ·

 

 

Η ΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ | ΘΕΟΔΩΡΟΣ-ΤΕΟ

theolabrinos.blogspot.com

 

Η φυσιογνωμία ενός λαού θεμελιώνεται καθοριστικά εκτός των άλλων και μέσα από τη σχέση του με τον περιβάλλοντα χώρο. Κι αν θα έπρεπε να δώσουμε το στίγμα της ελληνικής φύσης κατονομάζοντας κάποια καρποφόρα δέντρα που επέδρασαν στις κοινωνικοοικονομικές πραγματικότητες την πρώτη θέση αναμφίβολα διεκδικεί η ελιά.

Δέντρο του μεσογειακού χώρου η ελιά, επηρέασε καταλυτικά την εξέλιξη του πολιτισμού σ’ ένα χώρο όπου αναπτύχθηκαν μερικοί από τους πιο πρώιμους πολιτισμούς.

Η σύνδεση της με τη διατροφή και τη λατρεία αποτελεί σημαντικό φαινόμενο που εισχωρεί στη μυθολογία των μεσογειακών λαών και διαμορφώνει λατρευτικές πρακτικές, δοξασίες, έθιμα και συνήθειες αρκετές από τις οποίες διατηρούνται ακόμα και σήμερα.

Η καλλιέργεια της ελιάς πιστεύεται, ότι αποτελεί ένα ξεχωριστό στοιχείο πολιτισμού που οδηγεί στις πιο σύνθετες κοινωνικές δομές. Αποτελεί πολιτισμικό ορόσημο στην εξέλιξη του μεσογειακού πολιτισμού.

Τα πρώτα στάδια εκμετάλλευσης της ελιάς από τους κατοίκους του προϊστορικού Αιγαίου παραμένουν ακόμη σκοτεινά. Πιστεύεται, ωστόσο, ότι από τη Νεολιθική τουλάχιστον εποχή, μαζί με τους βρώσιμους καρπούς διαφόρων δέντρων, θα γινόταν ευκαιριακά και συλλογή των καρπών της αγριελιάς (Olea europaea oleaster) για τη συμπλήρωση και τον εμπλουτισμό του διαιτολογίου.

Οι απαρχές της ελαιοκαλλιέργειας- Αρχαιολογικά ευρήματα

 Απολιθωμένα φύλλα ελιάς 50-60 χιλιάδων χρόνων που ανακαλύφθηκαν στη Θήρα (Σαντορίνη). Οι απαρχές της ελαιοκαλλιέργειας τοποθετούνται συνήθως στο χρονικό ορίζοντα της λεγόμενης Πρώιμης Χαλκοκρατίας δηλαδή την 3η χιλιετίας π.Χ.

Από τον
20 αι. π.Χ. ως τον 10 αι. π.Χ. παρατηρείται μια εντυπωσιακή αύξηση της ελαϊκής γύρης σύμφωνα με παλαιοβοτανικά δεδομένα, που ίσως σηματοδοτεί και τη μεγάλη αύξηση της ελαιοκαλλιέργειας στον ελληνικό χώρο.

Σήμερα επιστήμες όπως η ιστορία, η αρχαιολογία, η γεωλογία και η γεωπονική, έχουν αποδείξει ότι όντως η ελιά είναι ένα από τα αρχαιότερα καλλιεργούμενα δέντρα της Μεσογείου και η έρευνα στρέφεται στον εντοπισμό του αρχικού είδους που επιβίωσε ως τις μέρες μας.

Παράλληλά η παλαιοβοτανική ερευνά, με τη συγκέντρωση και εργαστηριακή ανάλυση υπολειμμάτων από ελαιόδεντρα ( ελαιοπυρήνες, ξύλο, φύλλα ), και προσπαθεί να προσδιορίσει το χρόνο κατά τον οποίο το άγριο δέντρο εξημερώνεται, οπότε αρχίζει και η συστηματική του καλλιέργεια, αλλά και η έκταση, τοπικά και ποσοτικά, αυτής.

Η Γυρεολογία που ως κλάδος της Παλαιοβοτανικής πρωτοεμφανίστηκε στον ελληνικό χώρο το 1965 ασχολείται με τη μικροσκοπική ανάλυση και τη στατιστική μέτρηση των γυρεόκοκκων σε αποθέσεις κυρίως στον πυθμένα ελών και λιμνών, δίνει πολύτιμα στοιχεία ως προς την παρουσία και καλλιέργεια του ελαιόδεντρου σε ένα τόπο, σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο αλλά και διαχρονικά.

Σύμφωνα με αυτά η παρουσία της ελιάς στον ελλαδικό χώρο ανάγεται στη νεολιθική εποχή. Από τους τελευταίους μάλιστα αιώνες της περιόδου αυτής διαθέτουμε και τα παλαιότερα έως τώρα δείγματα γύρης ελιάς, από την Κρήτη και από τη Βοιωτία.

Επίσης γυρεόκοκκοι της ελιάς εμφανίζονται στην Ήπειρο, στην Ανατολική Στερεά, Θεσσαλία κ.α.

Μέχρι σήμερα, ωστόσο, την προσοχή των ειδικών τράβηξε προπάντων η Κρήτη, λόγω βέβαια και του εντοπισμού συγκριτικά αφθονότερων οργανικών καταλοίπων, ενώ σημαντικά στοιχεία απέδωσε μόλις πρόσφατα η μελέτη του σχετικού υλικού από τον Υστεροκυκλαδικό Ι οικισμό του Ακρωτηρίου στη γειτονική Θήρα.

Καταγωγή - Εξάπλωση της ελιάς στη λεκάνη της Μεσογείου

 Σχετικά με την καταγωγή και την προέλευση της ελιάς έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις.

Ο A. De Candolle στη μελέτη του «Οι ρίζες των καλλιεργούμενων φυτών», καθώς και άλλοι ιστορικοί συγγραφείς, θεωρούν σαν πιο πιθανό τόπο προέλευσης της ελιάς, τις περιοχές της Συρίας και της Μικράς Ασίας, των οποίων οι βουνοπλαγιές είναι κατάφυτες με αγριελιές. Το στοιχείο όμως αυτό δε θεωρείται καθοριστικό, γιατί αγριελιές συναντώνται διάσπαρτες σ’ όλη τη λεκάνη της Μεσογείου, στα βόρεια παράλια της Αφρικής, στην Ισπανία, τη Νότια Ιταλία, στην Ελλάδα και κυρίως στην Μικρά Ασία .

Αλλοι πιστεύουν ότι η ελιά προέρχεται από την Αφρική (Αβησσυνία, Αίγυπτος ). Από κει διαδόθηκε στην Κύπρο και στα βόρεια παράλια της Αφρικής ( Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία και αλλού ) από τους Φοίνικες που παρουσίασαν σημαντική ακμή στην Καρχηδόνα. Ο ιστορικός Θεόφραστος αναφέρει ότι η ελιά φύτρωνε στην Κυρηναϊκή χερσόνησο, στη Νότια Ιταλία, στη Συρία και Αραβία (προς τη μεριά της θάλασσας ), στην Αίγυπτο και αλλού. Στις χώρες αυτές βρέθηκαν ευρήματα που μαρτυρούν τη διασπορά της εξάπλωσης του δέντρου. Πηγές από την αιγυπτιακή βιβλιογραφία μαρτυρούν ότι στην Αίγυπτο καλλιεργούνταν η ελιά, πριν από πολλά χρόνια.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η ελιά από τη Βόρεια Συρία διαδόθηκε στα ελληνικά νησιά και από κει στην ηπειρωτική Ελλάδα από τους Φωκαείς και το 600 π.Χ. στην Ιταλία, στη Σικελία και στη Σαρδηνία και μετά στις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες.

Στη νότια Κρήτη η παρουσία της αγριελιάς είναι έντονη. Πολλοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι η ύπαρξη των πρώτων άγριων ελαιόδεντρων στο νοτιότερο τμήμα του νησιού συνδέεται με τις στενές σχέσεις που είχαν οι κάτοικοι της Κρήτης με τους λαούς των βορείων ακτών της Αφρικής. Ίσως να οφείλεται και σ’ αυτό το γεγονός η ανάπτυξη των πρωτομινωϊκών οικισμών στα νότια του νησιού, όπου εκτείνονταν μεγάλα δάση άγριων ελαιόδεντρων. Μικρά δάση του φυτού – πρόγονου της καλλιεργήσιμης ελιάς που σώζονται στην περιοχή του Κόφινα, στην οροσειρά των Αστερουσίων, μας δίνουν την εικόνα του τι συνέβαινε στα προϊστορικά χρόνια. Σύμφωνα με τον ερευνητή Ζαχ. Κυπριωτάκη, τα δάση της αγριελιάς έχουν μειωθεί λόγω υπερβόσκησης, αλλά μεμονωμένα δέντρα ή συστάδες μπορεί να δει κανείς σε πολύ απόκρημνες περιοχές, σε γκρεμούς και σε χάσματα βράχων. Αναμφισβήτητα η συστηματική καλλιέργεια της ελιάς συνέβαλε στην αλματώδη ανάπτυξη του μινωϊκού πολιτισμού.

Ανεξάρτητα από την προέλευση και τον τρόπο διάδοσης της ελιάς, είναι γεγονός ότι η καλλιέργεια της εξαπλώθηκε σε μεγάλη έκταση στην ευρωπαϊκή ήπειρο και αυτός ίσως είναι ο λόγος της γνωστής ονομασίας ελιά η Ευρωπαϊκή. Ειδικότερα για τη λεκάνη της Μεσογείου η ελιά αποτελεί τη βασικότερη καλλιέργεια από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Στη Μινωική Εποχή

 συνέχεια εδώ http://theolabrinos.blogspot.gr/2014/12/blog-post_26.html

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ NEMESIS!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του θανάσης Παπουτσής.

15 Φεβρουαρίου ·

‎θανάσης Παπουτσής‎ προς Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Ε Τ Α Ι . . . . . .

15 Φεβρουαρίου ·

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΛΙΓΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ, ΕΝΩ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ, ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΣΕ ΟΛΑ , ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΧΡΗΣΤΟΙ....

 

ΑΤΤΙΚΗ-ΛΙΒΥΗ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΡΕΚΟΡ ΜΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ NEMESIS! Ένα ελληνικής σχεδίασης και κατασκευής...

kalamatanews.blogy.gr

Εκτός από την Ελλάδα που «τρώει τις σάρκες της» και σκυβει το κεφάλι στους ξένους δανειστές ζητώντας καινούρια δανεικά, υπάρχει και η Ελλάδα που αντιστέκεται, κατασκευάζει πρωτοποριακά προϊόντα και κατακτά τις ξένες αγορές.

 

Η πρώτη του παραγγελία αφορά ξένη χώρα, αφού το σχέδιο και οι προδιαγραφές από την αρχή προσέλκυσαν ξένη χρηματοδότηση.

Η γάστρα του σκάφους έχει κατασκευαστεί από Fiberglass με πυραντοχικό πολυεστέρα και ίνες Binaxial ενώ διαθέτει αλεξίσφαιρη προστασία η οποία αποτελείται από υλικό Dyneema της ολλανδικής εταιρείας DSM!

Το υλικό αυτό προστατεύει το πλήρωμα από πυρά όπλων όπως τα ΑΚ-47 7,62×39 FMC (ταχύτητα βλήματος 720 μέτρα το δευτερόλεπτο).

Το παραπάνω κατέστη δυνατό με την εφαρμογή της τεχνογνωσίας της ναυπηγού εταιρείας ELMON στο τομέα της αλεξίσφαιρης προστασίας και της συνεργασίας της με την ολλανδική DNM.

Οι διαστάσεις του σκάφους είναι μήκος 11,6 μέτρα με μήκος γάστρας 10,20 μέτρα, μέγιστο εξωτερικό πλάτος 3,44 μέτρα και βάρος 4,3 τόνους. Οι διαστάσεις του σκάφους μπορούν να μεγαλώσουν ανάλογα με τις απαιτήσεις του πελάτη

Το ΝΕΜΕΣΙΣ προωθείται από δύο εσω-έξω κινητήρες diesel D6-370 Α/DP PENTA της εταιρείας VOLVO (ΣΑΡΑΚΑΚΗΣ A.E). Ο 6κύλινδρος κινητήρας D6-370 Α/DP PENTA έχει βάρος 770 κιλά, απόδοση 370 ίππους έκαστος ενώ και οι δύο κινητήρες επιτρέπουν στο σκάφος να πετύχει μέγιστη ταχύτητα μέχρι και 65 κόμβους.

Η αυτονομία του σκάφους φτάνει τις 12 ώρες και η εμβέλεια του τα 480 ναυτικά μίλια.

Σε ότι αφορά τη μεταφορική του ικανότητα το σκάφος μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και 10 οπλισμένους στρατιώτες, ενώ το πλήρωμα του αποτελείται από δύο άτομα και δύο πολυβολητές, ένα στην πλώρη και ένα στην πρύμνη.

Οι 10 στρατιώτες κάθονται σε δύο ξεχωριστές διατάξεις. Στο κέντρο του σκάφους και πίσω ακριβώς από το διμελές πλήρωμα. Στο κέντρο του σκάφους υπάρχουν δύο σειρές καθισμάτων με 4 καθίσματα έκαστη, με τους καθήμενους στρατιώτες να βρίσκονται πλάτη με πλάτη.

Οι υπόλοιποι δύο μεταφερόμενοι στρατιώτες κάθονται ακριβώς πίσω από τους δύο χειριστές του σκάφους.

Ο βασικός οπλισμός του σκάφους αποτελείται από δύο πολυβόλα των 12,7 χλστ της εταιρείας ΑΤΚ τα οποία είναι τοποθετημένα στην πλώρη και στην πρύμνη σε ειδικούς έστορες.

Επιπρόσθετα εάν ο χρήστης το επιθυμεί μπορεί να αντικαταστήσει το πρωραίο πολυβόλο των 12,7 χλστ. (μπορεί να εγκατασταθεί και τηλεχειριζόμενος πύργος) με ένα εκτοξευτή ρουκετών (απλές ή κατευθυνόμενες) καθώς και κατευθυνόμενων πυραύλων μικρής εμβέλειας δυτικής ή ρωσικής κατασκευής.

Επιπλέον για προστασία το σκάφος διαθέτει εκτοξευτές καπνογόνων τοποθετημένους στις δύο πλευρές του Roll Bar. Για την ασφαλέστερη ναυσιπλοΐα του σκάφους το ΝΕΜΕΣΙΣ διαθέτει το σχετικό ραντάρ με εμβέλεια 24 ναυτικά μίλια.

Η INTRACOM έχει τοποθετήσει το σύστημα ελέγχου και διοίκησης Spartan, με αποτέλεσμα ένα 100% ελληνικό προϊόν, πλην των δύο εσωλέμβιων μηχανών Penta της Volovo.

Στις 14 Ιουνίου το ΝΕΜΕΣΙΣ είχε πραγματοποιήσει ένα σπάνιο και αξιοζήλευτο ρεκόρ για σκάφος της κατηγορίας του όταν μετά από πλεύση 21 ωρών και με μόνο ανεφοδιασμό στην Μάλτα, έφτασε στην Λιβύη όπου επιδείχθηκε στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας καθώς ενδιαφέρονται για την προμήθειά του.

Το σκάφος είχε ξεκινήσει στις 02.30 τα ξημερώματα της Παρασκευής 14 Ιουνίου από το Πόρτο Ράφτη και με έναν ανεφοδιασμό στην Μάλτα, έφτασε στις 23.00 το βράδυ της ίδιας ημέρας στην Λιβύη!

Μάλιστα μεταξύ Μάλτας και αφρικανικών ακτών αντιμετώπισε κατάσταση θάλασσας 7 Μποφόρ, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

Δείτε το εντυπωσιακό βίντεο για να γίνει καλύτερα αντιληπτό τί κατασκευάστηκε από ελληνικά χέρια, χωρίς την παραμικρή κρατική χρηματοδότηση και χωρίς η πορεία του στην διεθνή αγορά να εξαρτάται από εγχώριες παραγγελίες, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί το πρώτο «glass-cockpit» (!) όπως φαίνεται και στο βίντεο, φουσκωτό σκάφος άκαμπτης γάστρας τύπου RHΙΒ (Rigid-Hulled Inflatable Boat), παγκοσμίως!!!!!

 

 https://

 

ΑΠΟ pronews

 

Ιππότες του Ναού (Ναΐτες)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

15 Φεβρουαρίου · 

 

 

Ιππότες του Ναού (Ναΐτες) και τα μυστικά τους - βιντεοπαρουσίαση | ΘΕΟΔΩΡΟΣ-ΤΕΟ

theolabrinos.blogspot.com

Ιππότες του Ναού (Ναΐτες) και τα μυστικά τους - βιντεοπαρουσίαση

Ιππότες του Ναού (Ναΐτες)

 

Μέλη του στρατιωτικοθρησκευτικού τάγματος του Ναού τού Σολομώντος, οι οποίοι έφεραν και την ονομασία Ακτήμονες Ιππότες του Χριστού και του Ναού του Σολομώντος.
 Κατηγορήθηκαν για αποκρυφιστικές μυητικές τελετές (θεωρούνται πρόδρομοι των Μασόνων), ενώ συνεισέφεραν σημαντικά στην εξέλιξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Το τάγμα των Ναϊτών ιδρύθηκε από τον Ούγο ντε Πεν (1070-1136) και εννέα άλλους γάλλους ιππότες στην Παλαιστίνη, αμέσως μετά την Α' Σταυροφορία (1119), σύμφωνα με τα ιπποτικά πρότυπα του δυτικού μοναχισμού της εποχής. Σκοπός της ίδρυσής του ήταν η προστασία των ιερών προσκυνημάτων και των προσκυνητών από πιθανές επιθέσεις μουσουλμάνων.

Ο βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, Βαλδουίνος Β’, τους παραχώρησε μία πτέρυγα του παλατιού, που βρισκόταν κοντά στον παλαιό Ναό του Σολομώντος, για να οργανώσουν τη δράση τους. Ο αρχηγός του τάγματος ονομαζόταν μέγας μάγιστρος, τα δε μέλη διακρίνονταν σε τέσσερις τάξεις: ιππότες, αξιωματούχοι, εφημέριοι κληρικοί και υπηρέτες.

Όλα τα μέλη του τάγματος έδιναν όρκους πτωχείας και εγκράτειας και όφειλαν αυστηρή υπακοή στις εντολές στους προϊσταμένους τους.
 Μόνο η τάξη των ιπποτών έφερε τα επίσημα διάσημα του τάγματος, ενώ το επίσημο ένδυμα των Ναϊτών καθορίστηκε από τον Πάπα το 1148 σε χρώμα λευκό με επίχρυσο σταυρό.

Η υποστήριξη των Ναϊτών από τον περίφημο Άγιο Βερνάρδο του Κλερβό, ο οποίος εγκωμίασε την ιερότητα του σκοπού και τις αρετές τους, ευνόησε την ανάπτυξη του τάγματος.
Σε περιόδους ακμής τα μέλη του έφταναν και τις είκοσι χιλιάδες.
Το 1139 πέτυχαν να εξαιρεθούν από τη δικαιοδοσία των τοπικών επισκόπων και να υπαχθούν απευθείας στην αυθεντία του Πάπα, αυξάνοντας έτσι τη δύναμη και την επιρροή τους στη Δύση.

Η σταδιακή αύξηση της περιουσίας τους στην Παλαιστίνη, εξαιτίας της προστασίας που προσέφεραν στους προσκυνητές και της ανάπτυξης μιας μορφής τραπεζικού συστήματος, καθώς και οι προσφορές των πλούσιων προσκυνητών, υπήρξαν οι βασικοί για την ευρύτερη ακτινοβολία τους. Βασιλείς και ευγενείς της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Αγγλίας και των άλλων χριστιανικών κρατών της Δύσης παραχώρησαν στους Ναΐτες φρούρια, περιοχές και κτήρια για την ενίσχυση της δραστηριότητάς τους.

Η οικονομική και η στρατιωτική τους δύναμη αποτελούσαν εγγύηση για τις τραπεζικές τους δραστηριότητες, οι οποίες κάλυπταν όχι μόνο τους προσκυνητές, αλλά και πολλούς ευγενείς των χριστιανικών κρατών, σε μία εποχή που απαγορευόταν στους χριστιανούς να δανείζουν με τόκο. Η συσσώρευση πλούτου και δύναμης απομάκρυνε σταδιακά τους Ναΐτες από τους ιδρυτικούς σκοπούς του τάγματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Ναΐτες ανέλαβαν επανειλημμένα την οικονομική ενίσχυση του βασιλιά της Γαλλίας με σοβαρά πάντοτε ανταλλάγματα, αλλά και με συνεχή διόγκωση της δυσφορίας έναντι των οικονομικών τους δραστηριοτήτων.

Η αποκατάσταση της αραβικής κυριαρχίας στην Παλαιστίνη ανάγκασε τους Ναΐτες να καταφύγουν στην Κύπρο και να αναπτύξουν συστηματικότερα τις τραπεζικές τους φιλοδοξίες, οι οποίες αποχρωμάτισαν τον θρησκευτικό χαρακτήρα του τάγματος. Οι φήμες για την εισαγωγή αποκρυφιστικών μυητικών τελετών προβλημάτισαν ακόμη και τον παπικό θρόνο.

Ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Δ' ο Ωραίος, που ήταν καταχρεωμένος στους Ναΐτες, αποφάσισε να προχωρήσει στη διάλυση του τάγματος και τη δήμευση της περιουσίας του στη Γαλλία για να μην πληρώσει τα χρέη του. Στις 13 Οκτωβρίου 1307 συνέλαβε τα ηγετικά μέλη των Ναϊτών ως αιρετικά και τα υπέβαλε σε βασανιστήρια, προκειμένου να αποκαλύψουν άνομες πράξεις, όπως λατρεία του Σατανά, παιδεραστία, ποδοπάτημα του Τιμίου Σταυρού και κατοχή απόκρυφων δυνάμεων. Ο Φίλιππος είχε σύμμαχό του τον γαλλικής καταγωγής Πάπα Κλήμη Ε', ο οποίος με τη βούλα «Vox In Excelsio» της 22ας Μαρτίου 1312, αποφάσισε την επίσημη διάλυση του Τάγματος.

Η αυλαία της δράσης των Ιπποτών του Ναού έπεσε στις 19 Μαρτίου 1314, όταν ο Μέγας Μάγιστρος Ζακ Ντε Μολέ κάηκε στην πυρά ως αιρετικός. Λέγεται ότι προτού ξεψυχήσει καταράστηκε τον βασιλιά και τον Πάπα. Η κατάρα του «έπιασε» και ο μεν Κλήμης πέθανε τον επόμενο μήνα, ο δε Φίλιππος οκτώ μήνες αργότερα.

Έχει υποστηριχθεί από λάτρεις της συνωμοσιολογίας, ότι μέλη των Ναϊτών, που διέφυγαν από τους διωγμούς στη Γαλλία, κατέφυγαν στη Σκωτία, όπου διατήρησαν αναμμένη την σπίθα του Τάγματος, μέσα από τις γραμμές του Ελευθεροτεκτονισμού (Μασονίας) και από ξεχωριστές μυστικές οργανώσεις, όπως οι σύγχρονες Templar Research Institute και CIRCES International Inc. Έχοντας μάθει να χειραγωγούν την εξουσία και να διαχειρίζονται αριστοτεχνικά τον πλούτο, οι Ναΐτες βρίσκονται στο υπόβαθρο της Δυτικής κοινωνίας και απλώς περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να αποκαλυφθούν και να δείξουν την πραγματική τους δύναμη

 

 

ΤΟ ΟΝΟΜΑ "ΑΛΗΤΗΣ"

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία της Γεωργία Παπαδοπούλου.

15 Φεβρουαρίου ·

 

 

Γεωργία Παπαδοπούλου

14 Φεβρουαρίου ·

ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ "ΑΛΗΤΗΣ" ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
1)Ο Αλήτης, κατά την Ελληνική Μυθολογία ήταν γιος του Αίγισθου.
Όταν ο Ορέστης ταξίδεψε στην Ταυρική για να αναζητήσει την Ιφιγένεια, ο Αλήτης, εκβιαστικά και αυτοβούλως ανέλαβε την εξουσία στις Μυκήνες. Με την επιστροφή του ο Ορέστης τον σκότωσε και επανήλθε στον θρόνο των Μυκηνών.
2)Αλήτης του Ιππότη
Ο Αλήτης ήταν γιος του Ιππότη, ενός από τους τέσσερις ηγέτες των Δωριέων που εισέβαλαν στην Πελοπόννησο και κατέλυσαν τα βασίλεια των Αχαιών. Μετά τον θάνατο του Ιππότη, τον διαδέχτηκε στην θέση του αρχηγού και οδήγησε το τέταρτο τμήμα των Δωριέων στην Κορίνθία, την οποία κατέλαβε, διώχνωντας την προηγούμενη δυναστεία των Σισυφιδών. Η κατάληψη της Κορινθίας έγινε 30 χρόνια μετά το πέρασμα των Δωριέων στην Πελοπόννησο. Ο Αλήτης ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των Βακχιάδων η οποία κυβέρνησε στην Κόρινθο μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα π.Χ.
"Κορινθιακά" Παυσανία - Κεφ. 4
"[1] Αυτά ήταν όσα διάβασα. Όχι μακριά από το μνήμα βλέπει κανείς το ιερό της Χαλινίτιδας Αθηνάς. Λένε ότι η Αθηνά βοήθησε τον Βελλεροφόντη πιο πολύ απ' όλους τους θεούς και σε άλλα και του χάρισε τον Πήγασο, αφού τον τιθάσευσε και πέρασε το χαλινάρι στο άλογο η ίδια. Το άγαλμά της είναι ξόανο, αλλά το πρόσωπο, τα χέρια και οι άκρες των ποδιών της είναι από λευκό μάρμαρο.
[2] Ότι ο Βελλεροφόντης δεν βασίλεψε με απόλυτη εξουσία, αλλά ότι βρισκόταν κάτω από την εποπτεία του Προίτου και των Αργείων το γνωρίζω κι εγώ και όποιος έχει διαβάσει προσεκτικά τα έπη του Ομήρου. Φαίνεται πως, όταν ο Βελλεροφόντης μετοίκησε στη Λυκία, οι Κορίνθιοι εξακολούθησαν να είναι υπήκοοι των βασιλιάδων του Άργους ή των Μυκηνών. Δεν είχαν δικό τους αρχηγό του στρατού κατά της Τροίας, αλλά συμμετείχαν σε κοινό εκστρατευτικό σώμα Μυκηναίων και άλλων που διοικούσε ο Αγαμέμνονας.
[3] Ο Σίσυφος δεν απέκτησε μόνο τον Γλαύκο, τον πατέρα του Βελλεροφόντη· είχε γιο και τον Ορνυτίωνα, τον Θέρσανδρο και τον Άλμο. Γιος του Ορνυτίωνα ήταν ο Φώκος, που λεγόταν και γιος του Ποσειδώνα. Ο Φώκος εγκαταστάθηκε στην Τιθορέα της λεγόμενης Φωκίδας, ενώ ο νεότερος γιος του Ορνυτίωνα, ο Θόας, έμεινε στην Κόρινθο. Γιος του Θόαντα ήταν ο Δαμοφώντας, του Δαμοφώντα ο Προπόδας και του Προπόδα ο Δωρίδας και ο Υανθίδας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οι Δωριείς εκστράτευσαν εναντίον της Κορίνθου. Αρχηγό είχαν τον Αλήτη, γιο του Ιππότη, γιου του Φύλαντα, γιου του Αντιόχου, γιου του Ηρακλή. Ο Δωρίδας, λοιπόν, και ο Υανθίδας παρέδωσαν την εξουσία στον Αλήτη και παρέμειναν στην Κόρινθο, ο δήμος όμως των Κορινθίων παραμερίστηκε από τους Δωριείς, αφού ηττήθηκε σε μάχη.
[4] Ο Αλήτης και οι απόγονοι του βασίλεψαν πέντε γενιές μέχρι τον Βάκχη, τον γιο του Προύμνη. Οι Βακχίδες απ' αυτόν πήραν το όνομά τους και έμειναν στην εξουσία άλλες πέντε γενιές μέχρι τον Τελέστη, γιο του Αριστοδήμου, που τον σκότωσαν από μίσος ο Αριέας και ο Περάντας. Από τότε δεν έγινε κανείς πια βασιλιάς, παρά μόνον από τους Βακχίδες πρυτάνεις, άρχοντες για ένα χρόνο, ώσπου ο Κύψελος, γιος του Ηετίωνα, έγινε τύραννος και ανέτρεψε τους Βακχίδες. Ο Κύψελος ήταν απόγονος του Μέλανα, γιου του Αντάσου. Ο Μέλανας από τη Γονούσσα, πάνω από τη Σικυώνα, που είχε εκστρατεύσει με τους Δωριείς εναντίον της Κορίνθου, ο Αλήτης, σύμφωνα με απόφαση του θεού, τον διέταξε να φύγει σ' άλλο μέρος της Ελλάδας. Αργότερα, παραβαίνοντας τον χρησμό, δέχτηκε να εγκατασταθεί εκεί. Αυτά έμαθα για τους βασιλιάδες της Κορίνθου.
[5] Το ιερό της Αθηνάς Χαλινίτιδας είναι κοντά στο θέατρο και κοντά υπάρχει ξόανο του Ηρακλή γυμνού. Λένε ότι το έφτιαξε ο Δαίδαλος. Όλα τα έργα του Δαιδάλου είναι αδέξια στην όψη, αλλά έχουν κάτι ένθεο. Πάνω από το θέατρο είναι ιερό του Καπετωλίου Δία, όπως λέγεται στη γλώσσα των Ρωμαίων· στην Ελληνική γλώσσα θα ονομαζόταν Κορυφαίος. Όχι μακριά απ' αυτό το θέατρο υπάρχει το παλιό γυμνάσιο και πηγή, που λέγεται Λέρνα. Έχει κίονες ολόγυρα και καθίσματα, για να δροσίζονται όσοι μπαίνουν εκεί το καλοκαίρι. Κοντά στο γυμνάσιο αυτό υπάρχουν ναοί του Δία και του Ασκληπιού. Το άγαλμα του Ασκληπιού και της Υγείας είναι από λευκό μάρμαρο, ενώ του Δία χάλκινο.
[6] Ανεβαίνοντας στον Ακροκόρινθο —είναι η κορυφή του βουνού πάνω από την πόλη, που την έδωσε στον Ήλιο ο Βριάρεως με δικαστική απόφαση και ο Ήλιος, όπως λένε οι Κορίνθιοι, την παραχώρησε στην Αφροδίτη— σ' αυτό τον Ακροκόρινθο ανεβαίνοντας βλέπεις τεμένη της Ίσιδας, το ένα στην επονομαζόμενη Πελαγία και το άλλο στην Αιγύπτια, και δύο του Σάραπη, από τα οποία το ένα του λεγόμενου Σάραπη του Κανώβου. Μετά απ' αυτά βρίσκονται βωμοί στον Ήλιο και ιερό της Ανάγκης και της Βίας, αλλά απαγορεύουν την είσοδο σ' αυτά.
[7] Πιο ψηλά απ' αυτό είναι ναός της Μητέρας των θεών και στήλη και θρόνος. Η στήλη και ο θρόνος είναι μαρμάρινα. Στον ναό των Μοιρών, της Δήμητρας και της Κόρης δεν υπάρχουν φανερά αγάλματα. Εκεί είναι και το ιερό της Βουναίας Ήρας, που ίδρυσε ο Βούνος, ο γιος του Ερμή· γι’αυτό και η θεά ονομάζεται Βουναία."

Πώς πέθανε ο ποιητής Όμηρος

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

15 Φεβρουαρίου · 

 

 

Πώς πέθανε ο ποιητής Όμηρος που αψήφησε το χρησμό του μαντείου; Ο θρύλος με το αίνιγμα που δεν...

Ο Όμηρος έλαβε τον εξής χρησμό: «Πατρίδα της μητέρας σου είναι η νήσος Ίος, η οποία θα σε δεχθεί όταν πεθάνεις, αλλά φυλάξου από το αίνιγμα των νεαρών…

mixanitouxronou.gr

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ Η πλάνη των αιρετικών

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία της Άννα Χάλαρη.

15 Φεβρουαρίου · 

 

Άννα Χάλαρη

13 Φεβρουαρίου ·

 

Η τιμή της Θεοτόκου έχει ουσιαστική σχέση με την υπόθεση της σωτηρίας μας;
---------------------------------------

Απόσπασμα από το βιβλίο :

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ
π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

Η πλάνη των αιρετικών
----------------------------------------

Α' ΜΕΡΟΣ
----------------

Τίθεται το ερώτημα :
Η τιμή της Θεοτόκου έχει ουσιαστική σχέση με την υπόθεση της σωτηρίας μας;

Ναι, βεβαίως έχει. Όποιος αρνείται την προσωπική συμμετοχή της Παρθένου Μαρίας στο έργο της σωτηρίας μας, όποιος δεν αποδίδει την ανάλογη τιμή στη Θεοτόκο, αυτός δεν κινείται στο χώρο της νέας ρίζας του Χριστού και της νέας δημιουργίας, αλλά μένει στην εποχή της πτώσης και της φθοράς και συνδέεται μόνο με τη ρίζα του παλαιού Αδάμ, που είναι η ρίζα της αμαρτίας. Γι' αυτόν τον άνθρωπο ο Χριστός είναι σαν να μην εγεννήθη.

Με άλλα λόγια όποιος δεν αναγνωρίζει την Παρθένο Μαρία ως Θεοτόκο, αυτός αρνείται την Θεανθρωπότητα του Χριστού, αυτός δεν μπορεί να ωφεληθεί από την ανάγνωση της Αγίας Γραφής και από την εφαρμογή των εντολών του Χριστού. Τούτο γιατί δεν μας σώζει η Αγία Γραφή, αλλά ο Ίδιος ο Χριστός, Τον Οποίον αναγγέλλει η Αγία Γραφή
( πρβλ. Ιω. ε' 39 ). Στον χαρακτηρισμό της Μαρίας ως Θεοτόκου συνίσταται << όλον το μυστήριον της Θείας Οικονομίας, διότι εάν η γεννήσασα είναι Θεοτόκος, θα είναι Θεός και ο γεννηθείς εξ Αυτής, όπως επίσης και άνθρωπος >> ( Ιωάννη Δαμασκηνού ) .

( Συνεχίζεται )

ΠΗΓΗ :
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

-----------------------------------------------------

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία της Άννα Χάλαρη.

15 Φεβρουαρίου · 

 

 

 

 

 

 

 

 

Άννα Χάλαρη

14 Φεβρουαρίου ·

Η τιμή της Θεοτόκου έχει ουσιαστική σχέση με την υπόθεση της σωτηρίας μας;
--------------------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο :
Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ
π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Η πλάνη των αιρετικών
----------------------------------------
Β' ΜΕΡΟΣ
----------------
Εκείνος όμως που θα αναγνωρίσει την Παρθένο Μαρία Θεοτόκο και θα πιστεύσει στη Θεανθρωπότητα του Χριστού, πρέπει να αποδώσει στη Μαρία την ανάλογη τιμή και να Την αναγνωρίσει Μητέρα Του κατά την επιθυμία του Κυρίου ( πρβλ. Ιω. ιθ' 27 ). Γι' αυτό λέμε πως η τιμή της Θεοτόκου έχει άμεση σχέση με την υπόθεση της σωτηρίας μας.
Συμπερασματικά νομίζουμε πως στο Πρόσωπο της Παρθένου Μαρίας ολόκληρη η ανθρωπότητα συγκατατέθηκε για τη σωτήρια επέμβαση του Θεού, προκειμένου ο άνθρωπος να επιστρέψει στην κοινωνία με τον Θεό. Έτσι η Παρθένος Μαρία έγινε <<όργανο>> και <<συνεργός>> του Θεού στη σωτηρία του ανθρώπου. Με τη συγκατάθεσή Της Την επεσκίασε το Άγιο Πνεύμα, Την εξάγνισε και Την κατέστησε κατάλληλο δοχείο, μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε με τη σάρκα Της η ανθρώπινη φύση του Υιού και Λόγου του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε όχι θεοφόρος άνθρωπος, αλλά αληθινά Θεός με σάρκα.
Η Παρθένος Μαρία δεν εγέννησε βέβαια τη Θεότητα, αλλά την ανθρώπινη φύση, που όμως ανήκε στο ένα Πρόσωπο του Ιησού Χριστού και γι' αυτό το λόγο είναι <<Μητέρα του Κυρίου>>, δηλαδή αληθινή Θεοτόκος. Σ' αυτή τη μοναδική αλήθεια στηρίζεται άλλωστε η σωτηρία του ανθρώπου και όποιος απορρίπτει την πίστη ότι η Μαρία είναι αληθινή Θεοτόκος, αρνείται την εν Χριστώ σωτηρία.
( Συνεχίζεται )
ΠΗΓΗ :
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

5 σημάδια ότι...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Diadrastiko.

14 Φεβρουαρίου ·

Diadrastiko

13 Φεβρουαρίου ·

Πρόσωπα που αγαπάμε και "έφυγαν" μπορεί, πολλές φορές ήδη να βρίσκονται δίπλα μας...
Δείτε:

5 σημάδια ότι ένας αγαπημένος μας που έχει πεθάνει είναι κοντά μας - Διαδραστικά

Είναι δύσκολο να χάνετε κάποιον με τον οποίο ήσασταν κοντά. Δεν χρειάζεται καν…

diadrastika.com|Από ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΚΡΗΣ

 

Είναι δύσκολο να χάνετε κάποιον με τον οποίο ήσασταν κοντά. Δεν χρειάζεται καν να σας πω ότι είμαι σίγουρος. Έχουμε όλοι χάσει κάποιον. Είναι μια σκληρή πραγματικότητα της ζωής. Αλλά ακόμα και αν έχουν φύγει σωματικά, μπορούν να είναι ακόμα δίπλα μας πότε πότε. Αυτά είναι τα σημάδια ότι ο νεκρός συγγενής σας είναι ακόμα μαζί σας.
1.Τους μυρίζετε
Όταν το πνεύμα ενός αγαπημένου είναι κοντά, μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους. Ένας από τους πιο κοινούς τρόπους είναι το άρωμα. Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος μυρίζει είναι συχνά η πιο δυνατή σύνδεση μαζί του. Μπορέι να είναι η μυρωδιά καπνού πίπας ή άρωμα ή ακόμα η έντονη μυρωδιά του αγαπημένου σας φαγητού που ετοιμάζεται. Εκτιμήστε το. Είναι ένα μήνυμα που έχει σταλεί απευθείας σε εσάς από τον αγαπημένο σας που έχει πεθάνει.
2.Εμφανίζονται στα όνειρά σας
Αυτός είναι ένας από τους πιο κοινούς τρόπους που τα πνεύματα αλληλεπιδρούν μαζί μας. Τα υποσυνείδητα μυαλά μας είναι πιο ανοικτά στον πνευματικό κόσμο, συχνά επιτρέποντάς του να εισέλθει. Τα όνειρα που σχετίζονται με πνεύματα τείνουν να είναι απίστευτα ρεαλιστικά και όχι πολύ ονειρικά. Δώστε πολλή προσοχή στο τι μπορεί να σημαίνουν. Μπορέι να είναι ένα μήνυμα πέρα από τον τάφο.
3.Τα αντικείμενά σας χάνονται
Μπορεί να μοιάζει με το ότι έχετε χάσει το μυαλό σας όταν βρίσκεται αντικείμενα που έχουν μετακινηθεί από το σημείο που ξέρετε ότι τα αφήσατε. Θα μπορούσε να είναι ένας νεκρός συγγενής ή φίλος που σπάει πλάκα μαζί σας. Ακούγεται ανόητο αλλά επειδή είναι νεκροί δε σημαίνει ότι έχασαν την επιθυμία να παίξουν μαζί σας. Αψηφήστε το.
4.Ασυνήθιστες σκέψεις
Ίσως βιώνετε το γεγονός πως έχετε σκέψεις που δεν μοιάζουν να είναι δικές σας, σχεδόν σαν ο εσωτερικός μονόλογος να έχει γίνει μέρος κάποιου άλλου. Αυτό μπορεί να είναι σημάδι ότι οι αγαπημένοι σας που έχουν αποβιώσει είναι ακόμα μαζί σας. Αν νιώθετε σαν να έχετε μια ξένη σκέψη, αφιερώστε λίγο χρόνο στο να το σκεφτείτε. Ειδικά όταν ο εσωτερικός σας μονόλογος αρχίσει να μιλάει σε εσάς σαν να μην ήσασταν εσείς.
5.Σημάδια στην κηδεία
Σύμφωνα με τον James Van Praagh, αναγνωρισμένο πνευματικό διάμεσο, τα πνεύματά μας παρακολουθούν τις κηδείες μας. Περιφέρονται στον χώρο , προσπαθώντας να παρηγορήσουν τους αγαπημένους τους και να τους δώσουν σημάδια ότι όλα είναι καλά. Συχνά, επειδή οι άνθρωποι είναι απορροφημένοι στο πένθος τους, αυτά τα σημάδια δεν γίνονται ορατά. Όταν παρακολουθείτε μια κηδεία, μείνετε ανοιχτοί στα σημάδια που προσφέρουν.

ΜΕΣΩawakengr.com

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗhigherperspectives.com

• ΕΤΙΚΕΤΕΣ
• Ψυχές