69.609 προβολές
Οι
γκιουζλεμέδες με Φέτα ΔΩΔΩΝΗ φτιάχνονται πιο εύκολα από ότι
προφέρονται! Δοκίμασε μία από τις πιο απλές και λαχταριστές συνταγές της
Paxxi!
Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2019
Είχαμε κάποτε μια ωραία Ελληνική γλώσσα
olympospress.blogspot.com
Όλυμπος Ομάς - Όλυμπος Εφημερίδα - Όλυμπος Τηλεόραση, ΕΛΛΑΣ, Ειδήσεις
Τα ελληνικά
ήταν και παραμένουν μία δύσκολη γλώσσα. Υπήρχε, όμως, στα παλαιότερα
χρόνια μία ηθική υποχρέωση των πολιτικών, των δημοσιογράφων και των
διαμορφωτών της κοινής γνώμης να μιλούν και να γράφουν σωστά ελληνικά.
Για να δείχνουν τον σεβασμό τους προς την πανάρχαια γλώσσα μας και για
να γίνονται παράδειγμα προς μίμησιν από τον λαό.
Σήμερα δυστυχώς ακούμε και διαβάζουμε σοβαρά γλωσσικά ολισθήματα από –υποτίθεται- μορφωμένους ανθρώπους. Καταγράφω χαρακτηριστικά τα ακόλουθα:
Από προβεβλημένο στέλεχος της κυβερνήσεως ακούσαμε τη δήλωση ότι θα ασχοληθεί με το πρόβλημα «των πλεονάζοντων θέσεων»! Διπλό το ολίσθημα. Πρώτον η λέξη θέση είναι γένους θηλυκού, άρα το σωστό είναι «των πλεοναζουσών θέσεων». Αλλά και αρσενικό να ήταν το γένος, το σωστό είναι «των πλεοναζόντων υπαλλήλων», όχι «πλεονάζοντων» . Εκτός αν ο ομιλητής μιμείται την κακόηχη «δημοτικιά» των αριστερών φοιτητικών συλλόγων που γράφουν «του Πανεπιστήμιου» αντί «του Πανεπιστημίου».
Νεόκοπο πολιτικό κόμμα εμφανίσθηκε και ονομάσθηκε «Νέα Μέρα». Με το καλημέρα έγινε το ολίσθημα. Η λέξη ΜΕΡΑ δεν είναι υπαρκτή λέξη, αλλά παραφθορά και προφορική λαϊκότροπη μορφή της λέξεως «ημέρα» . Το λεξικό Μπαμπινιώτη στο λήμμα «μέρα» γράφει: Βλέπε λέξη «ημέρα». Το προφορικό ιδίωμα έχει μεγαλύτερες ανοχές. Αλλά ένα πολιτικό κόμμα, που υπόσχεται ότι θα υπερασπισθεί το έθνος και τον λαό, οφείλει πρωτίστως να υπερασπίζεται τη γλώσσα και την εθνική κληρονομιά μας. Και το «γειά σου» προέρχεται από συγκεκομμένη μορφή της λέξεως «υγεία», αλλά κανείς πολιτικός μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να μετονομάσει το Υπουργείο Υγείας σε Υπουργείο «Γειας».
Στα Λύκειά μας, με την ανοχή ορισμένων -όχι όλων- εκπαιδευτικών καθιερώθηκε η μαθητική έκφραση «πενταήμερη εκδρομή». Τέτοια έκφραση στα ελληνικά δεν υπάρχει. Το σωστό είναι να λέμε «πενθήμερη», αλλά ο περιρρέων λαϊκισμός και η διάθεση … να μην θίξουμε τα καημένα τα παιδιά αφήνει το λάθος να σέρνεται και να διαιωνίζεται. Η λέξη ημέρα έπαιρνε και θα παίρνει ες αεί δασεία, έστω και αν επεβλήθη με πραξικοπηματικό τρόπο το μονοτονικό το 1982. Άρα το ταυ όταν έπεται δασυνόμενη λέξη γίνεται θήτα. Πενθ-ήμερη, ανθυπολοχαγός κ.λπ. Όσο και αν κάποιοι δήθεν προοδευτικοί θέλουν να ξεχάσουμε την διαχρονική ελληνική και τη δασεία μας, οι τόνοι και τα πνεύματα δεν χάνονται.. Υπάρχουν και διακηρύσσουν την παρουσία τους. Το έντυπο που διαβάζετε λέγεται εφημερίδα από το επί +ημερίδα. Δεν λέγεται επημερίδα. Αλλά και οι ξένοι σέβονται τον ιστορικό τονισμό που απεμπολούν οι τονοφάγοι. Οι Άγγλοι γράφουν HELLAS, διότι η Ελλάς είναι δασυνόμενη λέξη. Οι Βούλγαροι γράφουν ΧΕΜΟΥΣ το όρος Αίμος, επειδή παίρνει δασεία (και περισπωμένη στο ι, για να θυμόμαστε τα αθάνατα ελληνικά που μάθαμε).
Η εκμάθηση των ελληνικών σε όλη τη συνέχειά τους και η έμφαση στα Αρχαία Ελληνικά με τους τόνους και τα πνεύματα είναι παιδευτικό αγαθό και ένδειξη σεβασμού προς την ιστορία μας, την ταυτότητά μας, την εθνική μας ύπαρξη. Επιπλέον, όμως, είναι και άθλημα πνευματικό για τους νέους με πιθανά καλά αποτελέσματα στον οικονομικό και επιχειρηματικό τομέα. Στην Ιαπωνία και στην Κορέα ανακάλυψαν, μετά από σοβαρή έρευνα πολλών επιστημονικών ειδικοτήτων, ότι το οικονομικό τους θαύμα οφείλεται κυρίως στον κόπο που καταβάλλουν οι μαθητές του Δημοτικού για να μάθουν τις χιλιάδες ιδεογραμμάτων του αλφαβήτου τους. Ο Έλληνας Πρέσβυς ε.τ. Μάνος Μεγαλοκονόμος έχει καταγράψει σε άρθρα του το μυστικό της οικονομικής και επιστημονικής ανάπτυξης των Κινέζων, οι οποίοι πάντα νικούν τους Αμερικανούς στους διαγωνισμούς Μαθηματικών. Το μυστικό είναι η ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου μέσω του δύσκολου αλφαβήτου της κινεζικής. Οι απλουστεύσεις έβλαψαν την παιδεία. Ας διδάξουμε στα παιδιά μας τα σωστά διαχρονικά ελληνικά!
Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων / antibaro.gr
Σήμερα δυστυχώς ακούμε και διαβάζουμε σοβαρά γλωσσικά ολισθήματα από –υποτίθεται- μορφωμένους ανθρώπους. Καταγράφω χαρακτηριστικά τα ακόλουθα:
Από προβεβλημένο στέλεχος της κυβερνήσεως ακούσαμε τη δήλωση ότι θα ασχοληθεί με το πρόβλημα «των πλεονάζοντων θέσεων»! Διπλό το ολίσθημα. Πρώτον η λέξη θέση είναι γένους θηλυκού, άρα το σωστό είναι «των πλεοναζουσών θέσεων». Αλλά και αρσενικό να ήταν το γένος, το σωστό είναι «των πλεοναζόντων υπαλλήλων», όχι «πλεονάζοντων» . Εκτός αν ο ομιλητής μιμείται την κακόηχη «δημοτικιά» των αριστερών φοιτητικών συλλόγων που γράφουν «του Πανεπιστήμιου» αντί «του Πανεπιστημίου».
Νεόκοπο πολιτικό κόμμα εμφανίσθηκε και ονομάσθηκε «Νέα Μέρα». Με το καλημέρα έγινε το ολίσθημα. Η λέξη ΜΕΡΑ δεν είναι υπαρκτή λέξη, αλλά παραφθορά και προφορική λαϊκότροπη μορφή της λέξεως «ημέρα» . Το λεξικό Μπαμπινιώτη στο λήμμα «μέρα» γράφει: Βλέπε λέξη «ημέρα». Το προφορικό ιδίωμα έχει μεγαλύτερες ανοχές. Αλλά ένα πολιτικό κόμμα, που υπόσχεται ότι θα υπερασπισθεί το έθνος και τον λαό, οφείλει πρωτίστως να υπερασπίζεται τη γλώσσα και την εθνική κληρονομιά μας. Και το «γειά σου» προέρχεται από συγκεκομμένη μορφή της λέξεως «υγεία», αλλά κανείς πολιτικός μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να μετονομάσει το Υπουργείο Υγείας σε Υπουργείο «Γειας».
Στα Λύκειά μας, με την ανοχή ορισμένων -όχι όλων- εκπαιδευτικών καθιερώθηκε η μαθητική έκφραση «πενταήμερη εκδρομή». Τέτοια έκφραση στα ελληνικά δεν υπάρχει. Το σωστό είναι να λέμε «πενθήμερη», αλλά ο περιρρέων λαϊκισμός και η διάθεση … να μην θίξουμε τα καημένα τα παιδιά αφήνει το λάθος να σέρνεται και να διαιωνίζεται. Η λέξη ημέρα έπαιρνε και θα παίρνει ες αεί δασεία, έστω και αν επεβλήθη με πραξικοπηματικό τρόπο το μονοτονικό το 1982. Άρα το ταυ όταν έπεται δασυνόμενη λέξη γίνεται θήτα. Πενθ-ήμερη, ανθυπολοχαγός κ.λπ. Όσο και αν κάποιοι δήθεν προοδευτικοί θέλουν να ξεχάσουμε την διαχρονική ελληνική και τη δασεία μας, οι τόνοι και τα πνεύματα δεν χάνονται.. Υπάρχουν και διακηρύσσουν την παρουσία τους. Το έντυπο που διαβάζετε λέγεται εφημερίδα από το επί +ημερίδα. Δεν λέγεται επημερίδα. Αλλά και οι ξένοι σέβονται τον ιστορικό τονισμό που απεμπολούν οι τονοφάγοι. Οι Άγγλοι γράφουν HELLAS, διότι η Ελλάς είναι δασυνόμενη λέξη. Οι Βούλγαροι γράφουν ΧΕΜΟΥΣ το όρος Αίμος, επειδή παίρνει δασεία (και περισπωμένη στο ι, για να θυμόμαστε τα αθάνατα ελληνικά που μάθαμε).
Η εκμάθηση των ελληνικών σε όλη τη συνέχειά τους και η έμφαση στα Αρχαία Ελληνικά με τους τόνους και τα πνεύματα είναι παιδευτικό αγαθό και ένδειξη σεβασμού προς την ιστορία μας, την ταυτότητά μας, την εθνική μας ύπαρξη. Επιπλέον, όμως, είναι και άθλημα πνευματικό για τους νέους με πιθανά καλά αποτελέσματα στον οικονομικό και επιχειρηματικό τομέα. Στην Ιαπωνία και στην Κορέα ανακάλυψαν, μετά από σοβαρή έρευνα πολλών επιστημονικών ειδικοτήτων, ότι το οικονομικό τους θαύμα οφείλεται κυρίως στον κόπο που καταβάλλουν οι μαθητές του Δημοτικού για να μάθουν τις χιλιάδες ιδεογραμμάτων του αλφαβήτου τους. Ο Έλληνας Πρέσβυς ε.τ. Μάνος Μεγαλοκονόμος έχει καταγράψει σε άρθρα του το μυστικό της οικονομικής και επιστημονικής ανάπτυξης των Κινέζων, οι οποίοι πάντα νικούν τους Αμερικανούς στους διαγωνισμούς Μαθηματικών. Το μυστικό είναι η ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου μέσω του δύσκολου αλφαβήτου της κινεζικής. Οι απλουστεύσεις έβλαψαν την παιδεία. Ας διδάξουμε στα παιδιά μας τα σωστά διαχρονικά ελληνικά!
Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων / antibaro.gr
http://krasodad.blogspot.gr
Δημοσιεύτηκε 24th August 2013 από τον χρήστη Ομάς Ελλήνων Όλυμπος
ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ...
Η παρθένα οροσειρά της Πίνδου, αυτός είναι ο «Αμαζόνιος» της Ελλάδας!!!
Ένα φυσικό εργοστάσιο που παράγει καθαρό νερό και αέρα
Από την ελληνοαλβανική μεθόριο έως τη θάλασσα του Κορινθιακού κόλπου πάνω στην ορεινή κορμοστασιά της Πίνδου γεννιέται το σύνολο σχεδόν των ποταμών της χώρας, αναπτύσσονται τα μεγαλύτερα και υγιέστερα δάση, κατοικούν και διαβιούν όλα τα μεγάλα και υπό εξαφάνιση θηλαστικά της Ευρωπαϊκής ηπείρου (αρκούδα, αγριόγιδο, λύκος, ζαρκάδι, βίδρα κλπ) και μάλιστα σε υγιείς πληθυσμούς (πηγή: Εθνικό Πάρκο Β. Πίνδου www.pindosnationalpark.gr και Εθνικό Πάρκο Τζουμέρκων - Αχελώου Αράχθου- Αγράφων – Μετεώρων, www.tzoumerka-park.gr)
Ένα φυσικό εργοστάσιο που παράγει καθαρό νερό και αέρα
Από την ελληνοαλβανική μεθόριο έως τη θάλασσα του Κορινθιακού κόλπου πάνω στην ορεινή κορμοστασιά της Πίνδου γεννιέται το σύνολο σχεδόν των ποταμών της χώρας, αναπτύσσονται τα μεγαλύτερα και υγιέστερα δάση, κατοικούν και διαβιούν όλα τα μεγάλα και υπό εξαφάνιση θηλαστικά της Ευρωπαϊκής ηπείρου (αρκούδα, αγριόγιδο, λύκος, ζαρκάδι, βίδρα κλπ) και μάλιστα σε υγιείς πληθυσμούς (πηγή: Εθνικό Πάρκο Β. Πίνδου www.pindosnationalpark.gr και Εθνικό Πάρκο Τζουμέρκων - Αχελώου Αράχθου- Αγράφων – Μετεώρων, www.tzoumerka-park.gr)
Στα κορφοβούνια της γυροπετούν σπάνια είδη της ορνιθοπανίδας που σχεδόν
έχουν εκλείψει από την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή ήπειρο, όπως ο γυπαετός, ο
χρυσαετός, ο μαυρόγυπας, ο ασπροπάρης, ο μαυροπελαργός, ο σταυραετός, ο
χρυσογέρακας κλπ. (πηγή: Ελληνική Ορθολογική Εταιρεία www.ornithologiki.gr)
Συνολικά στα δάση, στις ακροποταμιές και στα αλπικά λιβάδια της έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής 1700 είδη και υποείδη χλωρίδας (για να πάρουμε μια ιδέα μεγεθών να πούμε ότι σε όλη τη Γερμανία με τα 357.386 km² έκταση υπάρχουν 2.400 χλωριδικά είδη), ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται πολλά τοπικά ενδημικά – δηλαδή φυτά που υπάρχουν μόνο στην Πίνδο και πουθενά αλλού στον κόσμο - ενώ δεκάδες πολύτιμα φαρμακευτικά βότανα έχουν ανιχνευθεί και μόλις πρόσφατα έχουν αναγνωρισθεί ως σημαντικά για την παγκόσμια φαρμακευτική βιομηχανία (πηγή: «Καλλιστώ» www.callisto.gr/pindos)
Πόσο εθνικά κερδοφόρο είναι να απορυθμίσουμε αυτόν τον «θερμοστάτη» της Ελλάδας;
Δυστυχώς η ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) έχει δεσμεύσει σχεδόν το σύνολο των κορυφογραμμών της Πίνδου - περίπου το 80 % - για τη δημιουργία βιομηχανικών τύπου Αιολικών Πάρκων.
Δηλαδή τα αμέσως επόμενα χρόνια, στην καρδιά του «Ελληνικού Αμαζονίου» πρόκειται να ανοιχθούν εκατοντάδες χιλιόμετρα νέων δρόμων, να ριχθούν χιλιάδες κυβικά μέτρα τσιμέντο, να στηθούν μεταλλικά τέρατα-βιομηχανικές τουρμπίνες που θα ξεπερνούν τα 120 μέτρα ύψος και να απλωθούν δεκάδες χιλιόμετρα πυλώνων υψηλής τάσης, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν τα κολοσσιαία σε μέγεθος βιομηχανικά, αιολικά πάρκα.
Με απλά λόγια, σε αυτό το παρθένο οικοσύστημα, με τους μοναδικούς οικοτόπους που οι επιστήμονες, Έλληνες και ξένοι, έχουν χαρακτηρίσει ως τον «θερμοστάτη» της Ελλάδας και την ασπίδα της χώρας μας στη επερχόμενη κλιματική αλλαγή, κάποιοι σχεδιάζουν ένα κατασκευαστικό «Αρμαγεδδώνα».
Σε αυτό λοιπόν το πολύτιμο για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα οικοσύστημα, όπου μάλιστα το ίδιο το κράτος νομοθετικά εξασφαλίζει την προστασία του (
, οριοθετώντας Εθνικά Πάρκα και περιοχές Natura, μόλις ξεκινά να διαπράττεται ένα ανόσιο, αντεθνικό και περιβαλλοντικό έγκλημα.
Καταγγελία
Επάνω από το χωριό Καμάρια της Ευρυτανίας, σε υψόμετρο 1800 μέτρων, κοντά στην ιστορική τοποθεσία «Νιάλα» των Αγράφων και στην καρδιά του πιο αγνού ορεινού οικοσυστήματος, πάνω στα όρια των νομών Καρδίτσας και Ευρυτανίας, οι μπουλντόζες ξεκίνησαν ήδη να ισοπεδώνουν το βουνό για την τοποθέτηση των 40 πρώτων ανεμογεννητριών, με μόνο «εφόδιο» την άδεια του δασάρχη Καρπενησίου!
Παρόλο που εκκρεμούν συγκεκριμένες περιβαλλοντικές μελέτες από το ΥΠΕΝ, (ΕΟΑ –ειδική οικολογική αξιολόγηση), μελέτες που το ίδιο το Στε (Συμβούλιο της Επικρατείας) έχει ζητήσει να εκδοθούν προκειμένου να ξεκινήσει οποιοδήποτε έργο, οι κατασκευάστριες εταιρείες, με τη συνδρομή της τοπικής αστυνομίας, ξεκίνησαν την καταστροφική τους δράση, εντελώς αυθαίρετα και παράνομα!!
Μάλιστα το ίδιο το ΥΠΕΝ με πρόσφατο, απαντητικό έγγραφο της Διεύθυνσης Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας (24/9/2019), αναφέρει ότι «μέχρι σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία γνωμοδότησης επί των συγκεκριμένων ΕΟΑ», κάτι που συνεπάγεται ότι οι εργασίες που επιχειρούν οι εταιρείες είναι παράνομες. (πηγή Εφ. Συν. efsyn.gr/…/212464_mpoylntozes-sekioyriti-kai-mat-patisan-ta…)
Αν αποσυντονιστεί το οικοσύστημα της Πίνδου θα χαθεί η Ελλάδα!
Ίσως λοιπόν τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ήρθε ή ώρα όλοι μας να αναλογιστούμε: «πόσο χρήσιμο είναι για την υγεία του πλανήτη, αλλά και για το εθνικό μας συμφέρον να καταστρέφουμε τη βιοποικιλότητα και να αποσυντονίζουμε τα οικοσυστήματα της χώρας, εγκαθιστώντας ΑΠΕ βιομηχανικού τύπου σε προστατευόμενες περιοχές όπως είναι τα Εθνικά Πάρκα και οι περιοχές Νatura, περιοχές που αποδεδειγμένα αποτελούν ασπίδα στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής;».
Δεν είναι υπερβολή, αν χαθεί το οικοσύστημα της Πίνδου θα χαθεί η Ελλάδα, τουλάχιστον έτσι όπως την ξέρουμε...
Αυτή τη στιγμή, οι ανεγκέφαλες πράξεις όσων συντελούν σε αυτήν την καταστροφή, όσων δεν εναντιώνονται ή σιωπούν μπροστά της, συναινούν με τη στάση τους ώστε να διαπραχθεί μια ανυπολόγιστη εθνική μειοδοσία.
Αλήθεια, έχουμε σκεφτεί πόσο τελικά κοστίζει ο οικολογικός πλούτος της χώρας μας; Πόσο τελικά αποτιμάται το καθαρό νερό της, ο αμόλυντος αέρας της, η παρθένα γη της;
Ας μην ξεγελιόμαστε! Αν όχι εμείς, οι μελλοντικές γενιές είναι σίγουρα αυτές που θα καλεσθούν να πληρώσουν στο τέλος το τίμημα, όταν δεν θα προλαβαίνουν να συμμαζεύουν τα ασυμμάζευτα.
Τα Άγραφα σε φωτορεαλιστική απεικόνιση μετά την κατασκευή των πρώτων δυο αιολικών πάρκων
Ο «ασκός του Αιόλου» μόλις άνοιξε, εκεί ψηλά στο θρυλικό οροπέδιο της Νιάλας, στην άπαρτη γη του Κατσαντώνη, στην καρδιά των ανυπότακτων Αγράφων.
Ο χάρτης της ΡΑΕ (ρυθμιστική αρχή ενέργειας) που απεικονίζει τις περιοχές της Πίνδου που έχουν δεσμευτεί για αιολικά πάρκα.
Ναι, είναι γεγονός! Αυτόν τον Οκτώβρη του 2019, η Πίνδος, ο ελληνικός «Αμαζόνιος» παραδίδεται στις «αδηφάγες φλόγες» των κατασκευαστριών εταιρειών. Κανείς δεν μπορεί πια να πει πως δεν γνώριζε και να κοιμάται ήσυχος!!!
Συνολικά στα δάση, στις ακροποταμιές και στα αλπικά λιβάδια της έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής 1700 είδη και υποείδη χλωρίδας (για να πάρουμε μια ιδέα μεγεθών να πούμε ότι σε όλη τη Γερμανία με τα 357.386 km² έκταση υπάρχουν 2.400 χλωριδικά είδη), ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται πολλά τοπικά ενδημικά – δηλαδή φυτά που υπάρχουν μόνο στην Πίνδο και πουθενά αλλού στον κόσμο - ενώ δεκάδες πολύτιμα φαρμακευτικά βότανα έχουν ανιχνευθεί και μόλις πρόσφατα έχουν αναγνωρισθεί ως σημαντικά για την παγκόσμια φαρμακευτική βιομηχανία (πηγή: «Καλλιστώ» www.callisto.gr/pindos)
Πόσο εθνικά κερδοφόρο είναι να απορυθμίσουμε αυτόν τον «θερμοστάτη» της Ελλάδας;
Δυστυχώς η ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) έχει δεσμεύσει σχεδόν το σύνολο των κορυφογραμμών της Πίνδου - περίπου το 80 % - για τη δημιουργία βιομηχανικών τύπου Αιολικών Πάρκων.
Δηλαδή τα αμέσως επόμενα χρόνια, στην καρδιά του «Ελληνικού Αμαζονίου» πρόκειται να ανοιχθούν εκατοντάδες χιλιόμετρα νέων δρόμων, να ριχθούν χιλιάδες κυβικά μέτρα τσιμέντο, να στηθούν μεταλλικά τέρατα-βιομηχανικές τουρμπίνες που θα ξεπερνούν τα 120 μέτρα ύψος και να απλωθούν δεκάδες χιλιόμετρα πυλώνων υψηλής τάσης, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν τα κολοσσιαία σε μέγεθος βιομηχανικά, αιολικά πάρκα.
Με απλά λόγια, σε αυτό το παρθένο οικοσύστημα, με τους μοναδικούς οικοτόπους που οι επιστήμονες, Έλληνες και ξένοι, έχουν χαρακτηρίσει ως τον «θερμοστάτη» της Ελλάδας και την ασπίδα της χώρας μας στη επερχόμενη κλιματική αλλαγή, κάποιοι σχεδιάζουν ένα κατασκευαστικό «Αρμαγεδδώνα».
Σε αυτό λοιπόν το πολύτιμο για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα οικοσύστημα, όπου μάλιστα το ίδιο το κράτος νομοθετικά εξασφαλίζει την προστασία του (
, οριοθετώντας Εθνικά Πάρκα και περιοχές Natura, μόλις ξεκινά να διαπράττεται ένα ανόσιο, αντεθνικό και περιβαλλοντικό έγκλημα.Καταγγελία
Επάνω από το χωριό Καμάρια της Ευρυτανίας, σε υψόμετρο 1800 μέτρων, κοντά στην ιστορική τοποθεσία «Νιάλα» των Αγράφων και στην καρδιά του πιο αγνού ορεινού οικοσυστήματος, πάνω στα όρια των νομών Καρδίτσας και Ευρυτανίας, οι μπουλντόζες ξεκίνησαν ήδη να ισοπεδώνουν το βουνό για την τοποθέτηση των 40 πρώτων ανεμογεννητριών, με μόνο «εφόδιο» την άδεια του δασάρχη Καρπενησίου!
Παρόλο που εκκρεμούν συγκεκριμένες περιβαλλοντικές μελέτες από το ΥΠΕΝ, (ΕΟΑ –ειδική οικολογική αξιολόγηση), μελέτες που το ίδιο το Στε (Συμβούλιο της Επικρατείας) έχει ζητήσει να εκδοθούν προκειμένου να ξεκινήσει οποιοδήποτε έργο, οι κατασκευάστριες εταιρείες, με τη συνδρομή της τοπικής αστυνομίας, ξεκίνησαν την καταστροφική τους δράση, εντελώς αυθαίρετα και παράνομα!!
Μάλιστα το ίδιο το ΥΠΕΝ με πρόσφατο, απαντητικό έγγραφο της Διεύθυνσης Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας (24/9/2019), αναφέρει ότι «μέχρι σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία γνωμοδότησης επί των συγκεκριμένων ΕΟΑ», κάτι που συνεπάγεται ότι οι εργασίες που επιχειρούν οι εταιρείες είναι παράνομες. (πηγή Εφ. Συν. efsyn.gr/…/212464_mpoylntozes-sekioyriti-kai-mat-patisan-ta…)
Αν αποσυντονιστεί το οικοσύστημα της Πίνδου θα χαθεί η Ελλάδα!
Ίσως λοιπόν τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ήρθε ή ώρα όλοι μας να αναλογιστούμε: «πόσο χρήσιμο είναι για την υγεία του πλανήτη, αλλά και για το εθνικό μας συμφέρον να καταστρέφουμε τη βιοποικιλότητα και να αποσυντονίζουμε τα οικοσυστήματα της χώρας, εγκαθιστώντας ΑΠΕ βιομηχανικού τύπου σε προστατευόμενες περιοχές όπως είναι τα Εθνικά Πάρκα και οι περιοχές Νatura, περιοχές που αποδεδειγμένα αποτελούν ασπίδα στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής;».
Δεν είναι υπερβολή, αν χαθεί το οικοσύστημα της Πίνδου θα χαθεί η Ελλάδα, τουλάχιστον έτσι όπως την ξέρουμε...
Αυτή τη στιγμή, οι ανεγκέφαλες πράξεις όσων συντελούν σε αυτήν την καταστροφή, όσων δεν εναντιώνονται ή σιωπούν μπροστά της, συναινούν με τη στάση τους ώστε να διαπραχθεί μια ανυπολόγιστη εθνική μειοδοσία.
Αλήθεια, έχουμε σκεφτεί πόσο τελικά κοστίζει ο οικολογικός πλούτος της χώρας μας; Πόσο τελικά αποτιμάται το καθαρό νερό της, ο αμόλυντος αέρας της, η παρθένα γη της;
Ας μην ξεγελιόμαστε! Αν όχι εμείς, οι μελλοντικές γενιές είναι σίγουρα αυτές που θα καλεσθούν να πληρώσουν στο τέλος το τίμημα, όταν δεν θα προλαβαίνουν να συμμαζεύουν τα ασυμμάζευτα.
Τα Άγραφα σε φωτορεαλιστική απεικόνιση μετά την κατασκευή των πρώτων δυο αιολικών πάρκων
Ο «ασκός του Αιόλου» μόλις άνοιξε, εκεί ψηλά στο θρυλικό οροπέδιο της Νιάλας, στην άπαρτη γη του Κατσαντώνη, στην καρδιά των ανυπότακτων Αγράφων.
Ο χάρτης της ΡΑΕ (ρυθμιστική αρχή ενέργειας) που απεικονίζει τις περιοχές της Πίνδου που έχουν δεσμευτεί για αιολικά πάρκα.
Ναι, είναι γεγονός! Αυτόν τον Οκτώβρη του 2019, η Πίνδος, ο ελληνικός «Αμαζόνιος» παραδίδεται στις «αδηφάγες φλόγες» των κατασκευαστριών εταιρειών. Κανείς δεν μπορεί πια να πει πως δεν γνώριζε και να κοιμάται ήσυχος!!!
Η ζωγραφική της Ανατολής
Η ζωγραφική της Ανατολής
(Κείμενο από το ΑΡΧΕΙΟ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ)
Μέσα εις την Παλαιάν Διαθήκην και εις το Ευαγγέλιον είναι θησαυρισμένον ένα υπέρκοσμον πνεύμα. Η μακαριότης όπου βγαίνει από αυτά τα ιερά βιβλία δεν ευρίσκεται εις κανέν ανθρώπινον έργον, θεία επισκίασις τα σκεπάζει, όπου θάλπει τον άνθρωπον με εκείνην την γλυκυτάτην θέρμην, την οποίαν μόνο όποιος την εδοκίμασεν την γνωρίζει, όχι όμως εκείνοι που εχέρσωσαν τας καρδίας των. Ακόμη και τα λόγια τα ίδια και ο τρόπος όπου είναι συνδεδεμένα, είναι άγια, καθαρά και απλά, με την μεγαλοπρεπή απλότητα όπου βλέπομεν εις την Δημιουργίαν.
(Κείμενο από το ΑΡΧΕΙΟ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ)
Μέσα εις την Παλαιάν Διαθήκην και εις το Ευαγγέλιον είναι θησαυρισμένον ένα υπέρκοσμον πνεύμα. Η μακαριότης όπου βγαίνει από αυτά τα ιερά βιβλία δεν ευρίσκεται εις κανέν ανθρώπινον έργον, θεία επισκίασις τα σκεπάζει, όπου θάλπει τον άνθρωπον με εκείνην την γλυκυτάτην θέρμην, την οποίαν μόνο όποιος την εδοκίμασεν την γνωρίζει, όχι όμως εκείνοι που εχέρσωσαν τας καρδίας των. Ακόμη και τα λόγια τα ίδια και ο τρόπος όπου είναι συνδεδεμένα, είναι άγια, καθαρά και απλά, με την μεγαλοπρεπή απλότητα όπου βλέπομεν εις την Δημιουργίαν.
Μέσα από
αυτήν την τερπνήν Εδέμ βγαίνει ωσάν ένα ποτάμι ευλογίας και ειρήνης και
αρδεύει τας ψυχάς όπου διψούν, και από αυτό το ιερόν ρείθρον
ξεκλωνίζονται άλλα μικρά νάματα, τα βιβλία των αγίων, νέκταρ ουράνιον
δια τους πιστούς και πράους. Η γλώσσα δεν ημπορεί να μεταδώσει εκείνα τα
απόρρητα νοήματα εφευρίσκοντας επιτηδευμένα τεχνάσματα από αυτά όπου
επινοούν οι τεχνίτες της λογοτεχνίας και όπου τα γνωρίζω ως ομότεχνός
των.
Εις τα άγια ρήματα βλέπομεν κάποια ιδιαίτερα σχήματα και ήχους παράξενους, οι οποίοι δεν είναι τεχνουργημένοι επιτηδείως, με τέχνην ψυμμιθιωμένην, αλλά είναι σαν φθόγγοι κάποιας νέας γλώσσας, φωτίζοντας την διάνοιάν μας μ’ ένα φως ανέσπερον και δίνοντας εις την καρδίαν μας τροφήν ουράνιον και μίαν θερμοτάτην χαράν, η οποία δεν ευρίσκεται εις τούτον τον κόσμον. Μας ποτίζει με ένα πνευματικόν νέκταρ. Και όπως είπα πρωτύτερα, τα ίδια τα λόγια είναι βαλμένα από την θείαν έμπνευσιν, δια τούτο με κανέναν άλλον τρόπο δεν εκφράζεται το εκφραζόμενον. Τόσον, ώστε τα νοήματα ν’ απομένουν ως λέξεις εις τη ψυχήν και να ευφραίνεται εκείνος ο οποίος τας έχει εις το στόμα του, ωσάν από μύρον απόκρυφον.. Όταν έβαλε ο βασιλιάς Πτολεμαίος εις την Αίγυπτον τους εβδομήκοντα Ιουδαίους σοφούς να μεταφράσουν εις την Ελληνικήν γλώσσαν την Ιεράν Βίβλον, τους εχώρισε τον καθέναν εις ιδιαίτερον κελίον, διά να μην αλλάξουν τίποτε από το κείμενον, εις το τέλος όμως είδεν ότι όχι μόνον τα νοήματα, αλλά και τα λόγια ευρέθησαν τα ίδια εις όλους.
Αυτός ο θείος θησαυρός, όπου εχαρίσθη από τον Κύριον εις τον άνθρωπον, έκαμε τούτο το πλάσμα μακάριον. Και επειδή είναι σκεύος τιμημένον και ο άνθρωπος, ο οποίος το εδέχθη, έβγαλεν πάλι από μέσα του, ωσάν ανταύγειες και ωσάν θυμίαμα εύοσμον εις ευχαριστίαν δια το δώρον, λαμπρά έργα, όπου μαρτυρούν τη κατάνυξίν του, διότι ο άνθρωπος είναι προικισμένος από τον Κύριον με δωρήματα και χαρίσματα, όπου τον ανεβάζουν εις τους αγγέλους. Από τους ευλαβείς ανθρώπους έγιναν ύμνοι εωθινοί και εσπερινοί, εμελωδήθηδσν εγκώμια, από δε τα τίμια χέρια των εβγήκαν εικόνες, όπου να λέγει κανένας ότι το κονδύλι το εκινούσεν η χάρις του Αγίου Πνεύματος, εις το να ιστορίσει με τη αγίαν τέχνην της ζωγραφικής, όσα απεκαλύφθησαν από τον Θεόν εις τους ταπεινούς …. «ίνα γνώσι πάντες, ότι δυνατωτέρα παντός, εστίν ευσέβεια και ου μη κατισχύσει ποτέ κακία σοφίας», κατά τον σοφόν Σολομώντα. Παρατήρησε πως ημπορεί όλες οι πνευματικές ενέργειες όπου βγαίνουν από αυτόν να είναι άγιες, όταν με τις τέχνες, όπου του εχαρίσθησαν. αγιάζεται, θέτοντάς τες εις την υμνολογίαν του Κυρίου. Τα δε άλλα είναι μάταια δίχως παρηγορίαν. Δια τούτο «μη συγκρίνεις τους ποιούντας τα σημεία και τέρατα και δυνάμεις εν τω κόσμω, τοις ησυχάζουσιν εν γνώσει», κατά τον Άγιον Ισαάκ τον Σύρον, τον θεόπνευστον.
Η ευλογημένη τέχνη της ζωγραφικής, είναι από τις πρώτες όπου μέσον τους δοξάζεται ο Θεός και η Διαθήκη του. Όσοι δεν την μεταχειρίσθηκαν με ευλάβειαν, εις δόξαν του Κυρίου, έκαμαν έργα προς επίδειξιν έμπροσθεν των ανθρώπων, ενώ τοις εδόθη το δώρημα δια να υμνήσουν εκείνον όπου το εδώρησεν. Αυτοί επορεύθησαν εν ματαιότητι, εσπατάλησαν το τάλαντόν των εις ασωτείας, εις τα χέρια των η τέχνη κατήντησε παίγνιον δια την διασκεδασιν των ανθρώπων. Τα αόρατα ως ορατά διατύπωσαν με σχήματα, όπου ανάγουν τον νουν εις τας πρώτας πηγάς.
Αλλά οι ευσεβείς ζωγράφοι ύμνησαν με τη τέχνην τους τον Κύριον και δια τούτο η ανταμοιβή των ευρέθη μέσα εις τον έργον τους. Εν αγαλλιάσει ετεχνούργησαν και ως ολοκαύτωμα θυσίας εδέξατο το εργόχειρόν των ο άναρχος πατέρας μας. Τα σχήματα της τέχνης των είναι απλά και καθαρά, όπως τα λόγια της Γραφής. Εις την Ανατολήν οι ζωγράφοι επέτυχαν να δώσουν με αυτά έκφρασιν βαθυτάτην, χωρίς να μιμηθούν δουλικώς και εξωτερικώς τη φύσιν, ήτοι βάζοντας εις τα εικόνας των σύγνεφα και παιγνίδια του αισθητού φωτός και άλλα παρόμοια, με τα οποία δεν ημπορεί να αποδοθεί ο θειος εκείνος κόσμος. Τα χρώματα τα συνέμιξαν με το μύρον της ευλαβείας, δια τούτο και ευωδιάζουν ως λιβανωτόν, μέσα εις τον άγιον Ναόν του Κυρίου, δίνοντας εις τον θεατήν μυστικήν ευτυχίαν, διότι … «ο αγαπών σοφίαν, αγαπά ζωήν και οι ορθρίζοντες προς αυτήν εμπληθίσονται ευφροσύνης».
Αλλοίμονον, εις πολλούς ανθρώπους της τέχνης μας, αυτά όπου γράφω είναι ωσάν γλώσσα ακατάλυπτος, διότι επέτρωσεν η καρδία των από την ματαιότητα τούτου του κόσμου. Λέγει γαρ ο Σολομών :
«Εις κακότεχνον ψυχήν ουκ εισελεύσεται σοφία».
Εις τα άγια ρήματα βλέπομεν κάποια ιδιαίτερα σχήματα και ήχους παράξενους, οι οποίοι δεν είναι τεχνουργημένοι επιτηδείως, με τέχνην ψυμμιθιωμένην, αλλά είναι σαν φθόγγοι κάποιας νέας γλώσσας, φωτίζοντας την διάνοιάν μας μ’ ένα φως ανέσπερον και δίνοντας εις την καρδίαν μας τροφήν ουράνιον και μίαν θερμοτάτην χαράν, η οποία δεν ευρίσκεται εις τούτον τον κόσμον. Μας ποτίζει με ένα πνευματικόν νέκταρ. Και όπως είπα πρωτύτερα, τα ίδια τα λόγια είναι βαλμένα από την θείαν έμπνευσιν, δια τούτο με κανέναν άλλον τρόπο δεν εκφράζεται το εκφραζόμενον. Τόσον, ώστε τα νοήματα ν’ απομένουν ως λέξεις εις τη ψυχήν και να ευφραίνεται εκείνος ο οποίος τας έχει εις το στόμα του, ωσάν από μύρον απόκρυφον.. Όταν έβαλε ο βασιλιάς Πτολεμαίος εις την Αίγυπτον τους εβδομήκοντα Ιουδαίους σοφούς να μεταφράσουν εις την Ελληνικήν γλώσσαν την Ιεράν Βίβλον, τους εχώρισε τον καθέναν εις ιδιαίτερον κελίον, διά να μην αλλάξουν τίποτε από το κείμενον, εις το τέλος όμως είδεν ότι όχι μόνον τα νοήματα, αλλά και τα λόγια ευρέθησαν τα ίδια εις όλους.
Αυτός ο θείος θησαυρός, όπου εχαρίσθη από τον Κύριον εις τον άνθρωπον, έκαμε τούτο το πλάσμα μακάριον. Και επειδή είναι σκεύος τιμημένον και ο άνθρωπος, ο οποίος το εδέχθη, έβγαλεν πάλι από μέσα του, ωσάν ανταύγειες και ωσάν θυμίαμα εύοσμον εις ευχαριστίαν δια το δώρον, λαμπρά έργα, όπου μαρτυρούν τη κατάνυξίν του, διότι ο άνθρωπος είναι προικισμένος από τον Κύριον με δωρήματα και χαρίσματα, όπου τον ανεβάζουν εις τους αγγέλους. Από τους ευλαβείς ανθρώπους έγιναν ύμνοι εωθινοί και εσπερινοί, εμελωδήθηδσν εγκώμια, από δε τα τίμια χέρια των εβγήκαν εικόνες, όπου να λέγει κανένας ότι το κονδύλι το εκινούσεν η χάρις του Αγίου Πνεύματος, εις το να ιστορίσει με τη αγίαν τέχνην της ζωγραφικής, όσα απεκαλύφθησαν από τον Θεόν εις τους ταπεινούς …. «ίνα γνώσι πάντες, ότι δυνατωτέρα παντός, εστίν ευσέβεια και ου μη κατισχύσει ποτέ κακία σοφίας», κατά τον σοφόν Σολομώντα. Παρατήρησε πως ημπορεί όλες οι πνευματικές ενέργειες όπου βγαίνουν από αυτόν να είναι άγιες, όταν με τις τέχνες, όπου του εχαρίσθησαν. αγιάζεται, θέτοντάς τες εις την υμνολογίαν του Κυρίου. Τα δε άλλα είναι μάταια δίχως παρηγορίαν. Δια τούτο «μη συγκρίνεις τους ποιούντας τα σημεία και τέρατα και δυνάμεις εν τω κόσμω, τοις ησυχάζουσιν εν γνώσει», κατά τον Άγιον Ισαάκ τον Σύρον, τον θεόπνευστον.
Η ευλογημένη τέχνη της ζωγραφικής, είναι από τις πρώτες όπου μέσον τους δοξάζεται ο Θεός και η Διαθήκη του. Όσοι δεν την μεταχειρίσθηκαν με ευλάβειαν, εις δόξαν του Κυρίου, έκαμαν έργα προς επίδειξιν έμπροσθεν των ανθρώπων, ενώ τοις εδόθη το δώρημα δια να υμνήσουν εκείνον όπου το εδώρησεν. Αυτοί επορεύθησαν εν ματαιότητι, εσπατάλησαν το τάλαντόν των εις ασωτείας, εις τα χέρια των η τέχνη κατήντησε παίγνιον δια την διασκεδασιν των ανθρώπων. Τα αόρατα ως ορατά διατύπωσαν με σχήματα, όπου ανάγουν τον νουν εις τας πρώτας πηγάς.
Αλλά οι ευσεβείς ζωγράφοι ύμνησαν με τη τέχνην τους τον Κύριον και δια τούτο η ανταμοιβή των ευρέθη μέσα εις τον έργον τους. Εν αγαλλιάσει ετεχνούργησαν και ως ολοκαύτωμα θυσίας εδέξατο το εργόχειρόν των ο άναρχος πατέρας μας. Τα σχήματα της τέχνης των είναι απλά και καθαρά, όπως τα λόγια της Γραφής. Εις την Ανατολήν οι ζωγράφοι επέτυχαν να δώσουν με αυτά έκφρασιν βαθυτάτην, χωρίς να μιμηθούν δουλικώς και εξωτερικώς τη φύσιν, ήτοι βάζοντας εις τα εικόνας των σύγνεφα και παιγνίδια του αισθητού φωτός και άλλα παρόμοια, με τα οποία δεν ημπορεί να αποδοθεί ο θειος εκείνος κόσμος. Τα χρώματα τα συνέμιξαν με το μύρον της ευλαβείας, δια τούτο και ευωδιάζουν ως λιβανωτόν, μέσα εις τον άγιον Ναόν του Κυρίου, δίνοντας εις τον θεατήν μυστικήν ευτυχίαν, διότι … «ο αγαπών σοφίαν, αγαπά ζωήν και οι ορθρίζοντες προς αυτήν εμπληθίσονται ευφροσύνης».
Αλλοίμονον, εις πολλούς ανθρώπους της τέχνης μας, αυτά όπου γράφω είναι ωσάν γλώσσα ακατάλυπτος, διότι επέτρωσεν η καρδία των από την ματαιότητα τούτου του κόσμου. Λέγει γαρ ο Σολομών :
«Εις κακότεχνον ψυχήν ουκ εισελεύσεται σοφία».
Αυτή είναι η Ελλάδα
olympospress.blogspot.com
Όλυμπος Ομάς - Όλυμπος Εφημερίδα - Όλυμπος Τηλεόραση, ΕΛΛΑΣ, Ειδήσεις
Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει (1970)
Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο
youtube.com
Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει (1970) Full HD
Φώτη Κόντογλου Αρχείο
Αγαπημένοι
φίλοι της σελίδας μας και του παππού μας Φώτη, καλό μήνα με υγεία!
Παγκόσμια ημέρα των ηλικιωμένων σήμερα και ας θυμόμαστε κάθε στιγμή να
αγαπάμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας και, το πιο σημαντικό, να τους το δείχνουμε!
Σήμερα θα αναρτήσουμε ένα κείμενο του δικού μας παππού που έχει να κάνει με τον τουρισμό, το Άγιον όρος και τι σημαίνει αυτό για εμάς και την Ελλάδα. Γλώσσα κοφτερή και αυτή τη φορά, όπως πάντα, τροφή για σκέψη, αλλά γραμμένο σε πολυτονικό όπως μας ζήτησε φίλος της σελίδας μας. Είναι από το βιβλίο του Μυστικά Άνθη, Εκδόσεις Παπαδημητρίου και έχει τίτλο (όπως στην παλιά εκείνη έκδοση):
Σήμερα θα αναρτήσουμε ένα κείμενο του δικού μας παππού που έχει να κάνει με τον τουρισμό, το Άγιον όρος και τι σημαίνει αυτό για εμάς και την Ελλάδα. Γλώσσα κοφτερή και αυτή τη φορά, όπως πάντα, τροφή για σκέψη, αλλά γραμμένο σε πολυτονικό όπως μας ζήτησε φίλος της σελίδας μας. Είναι από το βιβλίο του Μυστικά Άνθη, Εκδόσεις Παπαδημητρίου και έχει τίτλο (όπως στην παλιά εκείνη έκδοση):
Ὁ μύθος τοῦ χταποδιοῦ. Χαμογελαστοὶ ἐχθροί
Στὸν καιρό μας βγήκανε πολλὲς νέες θρησκεῖες, θρησκεῖες, ποὺ τὶς πρεσβεύουνε οἱ ἄπιστοι κι οἱ ἄθεοι. Μιὰ ἀπ᾿ αὐτὲς εἶναι κι ὁ τουρισμός, ποὺ τὸν γέννησε ἡ κούφια καὶ χασομέρικη περιέργεια τοῦ ἀνθρώπου ποὺ θέλει νὰ σκαλίζει καὶ νὰ μαθαίνει χωρὶς νὰ δίνει καμμιὰ σημασία σ᾿ ἐκεῖνο ποὺ βλέπει κι ἀκούει. Οἱ περισσότεροι τουρίστες βαριοῦνται τὴ ζωή τους καὶ θέλουνε νὰ περάσουνε τὴν ὥρα τους, χωρὶς νὰ σκοτίζουνται μήτε γιὰ τὰ μνημεῖα, μήτε γιὰ τὰ ἱστορικὰ ποὺ τοὺς λένε οἱ ξεναγοί, ποὺ μοιάζουνε σὰν νὰ περιποιοῦνται σ᾿ ἕνα τραπέζι κάποιους ἀνθρώπους ποὺ ἔχουνε ἀνορεξία. Ὅσα λένε, ἀπὸ τὅνα τ᾿ αὐτὶ τοὺς μπαίνουν κι ἀπὸ τ᾿ ἄλλο βγαίνουν.
Ὡστόσο, ποιὸς ἔχει τὸ θάρρος νὰ μιλήσει μὲ ἀσέβεια γι᾿ αὐτὴ τὴν καινούρια θεότητα, τὴν τουριστικὴ ψυχαγωγία, ποὺ φέρνει μαζί της καὶ πολλὰ προικιά; Γιατί, στὴν ἐποχή μας, εἶναι ἱερὰ καὶ ὅσια ὅσα πράγματα φέρνουν λεφτά. Ποῦ νὰ τολμήσεις νὰ πεῖς τίποτα γι᾿ αὐτά! Ἔβρισες τὸν Μωάμεθ, ἔβρισες τὸν Μαμωνᾶ.
Καὶ δὲν ἔφταξε τὸ ὅτι ὁ τουρισμὸς γέμισε τὰ μουσεῖα ἀπὸ ἕνα πλῆθος ἀπὸ ἀνθρώπους κάθε φυλῆς, ποὺ χαζεύουνε μ᾿ ἕνα φυλλάδιο στὸ χέρι καὶ μὲ μία φωτογραφικὴ μηχανὴ κρεμασμένη στὸν ὦμο τους, δὲν ἔφταξε τὸ ὅτι κάθε ἐρημικὸ βουνὸ ποὺ ἔχει ἀπάνω του δυὸ κατατσακισμένες κολόνες εἴτε ἕνα σκαλιστὸ μάρμαρο, πατήθηκε, δὲν ἔφταξε τὸ ὅτι δὲν ἀπόμεινε κανένα μυστήριο τοῦ ἀρχαίου κόσμου κρυμμένο, μήτε τάφος ποὺ νὰ μὴν ἀνοίχθηκε γιὰ νὰ κυττάξουνε μέσα οἱ νυσταγμένοι περιηγητές, ἀλλὰ μπαίνουνε καὶ μέσα στὶς ἐκκλησιὲς καὶ στὰ ρημοκκλήσια, ποὺ τὰ προσκυνᾶ ὁ λαός μας, καὶ στέκουνται δίχως νὰ κάνουνε τὸν σταυρό τους, μὲ τὰ χέρια πίσω, ἀδιάφοροι οἱ δυστυχεῖς κι ἀνύποπτοι γιὰ τὸ ποὺ πατᾶνε καὶ ποὺ βρίσκουνται.
Ὁ τουρισμὸς τὰ ἐξουσίασε ὅλα. Μπροστὰ στὴν ἀφεντιά του ἀνοίξανε ὅλες οἱ πόρτες γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχτοῦνε, καστρόπορτες ἄπαρτες ἀπὸ πολέμαρχους, μοναστηρόπορτες χιλιαμπαρωμένες, κελλιὰ καὶ σπηλιὲς καὶ ἐρημητήρια ποὺ ζήσανε κρυμμένοι κάποιοι ἁγιασμένοι ἄνθρωποι. Βγήκανε στὰ φανερὰ Ἅγιες Τράπεζες, ἀρτοφόρια, δισκοπότηρα, λειψανοθῆκες μ᾿ ἅγια λείψανα, γιὰ νὰ τὰ δοῦνε οἱ περιηγητές.
Στὸ τέλος παραδόθηκε στὸν τουρισμὸ καὶ τὸ μεγάλο κάστρο τῆς Ὀρθοδοξίας, τ᾿ Ἅγιον Ὄρος. Σ᾿ αὐτὸ τὰ περιβόλι τῆς Παναγίας, πού, κατὰ τὸ θέλημά της, δὲν τὸ πάτησε θηλυκὸ ποδάρι, εἴτε ἀπὸ ἄνθρωπο εἴτε ἀπὸ ζωντανό, μπαινοβγαίνουνε τώρα χιλιάδες ἄνθρωποι ἀπὸ κάθε φυλή, ἄλλοι μὲ πίπες στὸ στόμα, ἄλλοι μὲ κοντὰ βρακιά, ἄλλοι μισόγυμνοι, μὲ κουβέντες, μὲ γέλια, ἀφοῦ πηγαίνουνε γιὰ νὰ διασκεδάσουνε, ὅπως εἶναι κουρασμένοι ἀπὸ τὶς δουλειές τους, ἀπὸ τὶς ἐπιχειρήσεις τους, ἀπὸ τὶς μηχανές, ἀπὸ τὰ τραῖνα, ἀπὸ τ᾿ ἀεροπλάνα, ἀπὸ τὰ παπόρια, ἀπὸ τ᾿ αὐτοκίνητα, ἀπὸ τὰ θέατρα, ἀπὸ τὰ λουτρά, ἀπὸ τὰ ξενοδοχεῖα, κι ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ καταγίνουνται στὴν πατρίδα τους. Ἀλλά, κι ἐδῶ ποὺ ἔρχουνται, κουβαλᾶνε μαζί τους τὴ μυρουδιὰ ἀπ᾿ ὅλα αὐτά, καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ νοιώσουνε τίποτα κι εἶναι ἀκατάνυκτοι, ὁλότελα ξένοι στὰ προαιώνια μυστήρια ποὺ κλείνει μέσα του τ᾿ Ἅγιον Ὄρος.
Γιατί, πῶς εἶναι τρόπος νὰ μεταδοθεῖ ἐκείνη ἡ πνευματικὴ εὐωδία σὲ ἀνθρώπους ποῦ δὲν ἔχουνε πνευματικὴ ὄσφρηση; Πῶς νὰ νοιώσουνε ὅσα βλέπουνε κι ἀκοῦνε, ἀφοῦ αὐτὰ εἶναι καρποὶ ὑπερούσιοι κι ἀποκαλυπτικοὶ τῆς εὐσέβειας, τῆς προσευχῆς, τῆς ὑψηλῆς θεωρίας; Δὲν φταίγουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ κάποιοι ἀπ᾿ αὐτοὺς εἶναι ἀγαθοὶ καὶ ταπεινοί, ἄλλα βρίσκουνται ὁλότελα μακρυὰ ἀπὸ τὴν κατάσταση ποὺ πρέπει νὰ βρίσκεται ὅποιος γνωρίζει πὼς ἐκεῖνο τὸ μέρος δὲν εἶναι τόπος γιὰ ἀναψυχή, ἢ γιὰ περίπατο, ἢ γιὰ διασκέδαση, ἢ καὶ ἀκόμα γιὰ μάθηση, ἀλλὰ ἔχει γραμμένη ἀπάνω του τούτη τὴν ἐπιγραφὴ:
«Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος! Οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰμὴ οἶκος Θεοῦ καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ».
Δὲν γνωρίζουνε, οἱ δυστυχεῖς, πῶς αὐτὰ ποὺ βλέπουν καὶ ποὺ ἀκούγουν, δὲν καταλαβαίνουνται μὲ τὸν νοῦ. Ποῦ νὰ ὑποθέσουνε πώς μήτε ἐκεῖνοι οἱ ἴδιοι ποὺ τοὺς ὁδηγοῦνε δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ νοιώσουνε τὴν ἀληθινὴ σημασία τους, παρὰ πώς ἡ γνώση ποὺ ἔχουνε ἀπ᾿ ἐκεῖνα τὰ ἱερὰ πράγματα, εἶναι γνώση ἐξωτερική, μηχανική, ξώπετση, γιατὶ «ἡ πρὸς Θεὸν σχέσις γίγνεται διὰ τῆς ψυχικῆς μνήμης καὶ τῶν δεήσεων τῆς προσευχῆς καὶ ὁλοκαυτώσεως».
Ἐδῶ δὲν εἶναι τόπος ποὺ νὰ βρίσκει ἀπάντηση ἡ ἁμαρτωλὴ περιέργεια τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ εἶναι τόπος ποὺ ἄνθρωποι ποὺ ἀρνηθήκανε τὸν κόσμο, ἀγωνίζουνται στοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες, μὲ κακοπάθηση τοῦ κορμιοῦ, μὲ ἐγκατάλειψη στὸν Κύριο, μὲ νηστεία, μὲ χέρια σηκωμένα κατὰ τὸν οὐρανό, μὲ στόμα κλεισμένο ἐπὶ χρόνια, μὲ καρδιὰ σφαλισμένη σὲ κάθε ἐξωτερικὴ συνάφεια. Κατὰ λάθος πήρατε αὐτῶν τὸν δρόμο. Σεῖς ζητᾶτε νὰ εὐχαριστήσετε τὶς αἰσθήσεις σας καὶ τὸ σῶμα σας, ἐνῷ ἐδῶ ποὺ σᾶς φέρανε εἶναι ὁ τόπος τοῦ χαροποιοῦ πένθους κι ὅσοι ζήσανε καὶ ζοῦνε ἐδῶ πέρα, δὲν θὰ σας χαροποιήσουν, γιατὶ ζοῦνε μὲ τὸν πόνο τῆς καρδίας, καὶ τοὺς ζεσταίνει ὁ ζῆλος γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. Πῶς λοιπὸν ἤρθατε ἐδῶ, σὰν νὰ εἶναι τράπεζα στρωμένη καὶ γάμος, ἐνῷ εἶναι καθημερινὴ θύμηση τοῦ θανάτου κι ἀναστεναγμὸς καὶ κράξιμο λυπητερὸ πρὸς τὸν Θεό;
Οἱ σημερινοὶ ἐχθροὶ τῆς θρησκείας καὶ τοῦ ἔθνους εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνοι ἀπὸ τοὺς παλιούς, γιατὶ μᾶς παραπλανοῦνε μὲ τὴν ἥμερη ὄψη τους καὶ μᾶς φαίνουνται ἄβλαβοι, ἀκίνδυνοι. Τέτοια εἶναι τὰ λεγόμενα «ἀγαθὰ τοῦ πολιτισμοῦ», οἱ εὐκολίες τῆς ζωῆς ποὺ εἶναι παγίδες φαρμακωμένες, τὰ θεάματα, οἱ ψυχαγωγίες, οἱ τουρισμοὶ κ.τ.ἄ. Τοῦτοι οἱ ἐχθροὶ φαίνουνται ἄκακοι κι ἀνίκανοι νὰ μᾶς κάνουνε κακό, γιατὶ δὲν εἶναι ἄγριοι καὶ φανεροί, ἀλλὰ ὕπουλοι καὶ κρυφοδαγκανιάρηδες. Ἀπὸ τοὺς πρώτους προφυλάγεσαι, μὰ ἀπὸ τοὺς δεύτερους ὄχι, ὥς που νὰ σὲ καταπιοῦνε, ὅπως φαίνεται ἀπὸ ἕναν θαλασσινῶν μῦθο ποὺ θὰ σᾶς πῶ:
Κάθεται ἡ χταπόδα μὲ τὸ χταποδάκι στὸν πάτο τῆς θάλασσας. Ὅπου, μὲ τὴν ἀπόχη πιάνουνε τὸ χταποδάκι, καὶ τ᾿ ἀνεβάζουνε ἀπάνω. Τὸ μικρὸ φωνάζει στὴ μάνα του:
- «Μὲ πιάσανε, μάνα!».
Ἐκείνη τ᾿ ἀποκρίνεται:
- «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!».
Τὸ χταποδάκι φωνάζει πάλι:
- «Μὲ βγάλανε ἀπὸ τὸ νερό, μάνα!»
- «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!».
- «Μὲ σγουρίζουνε, μάνα!»
- «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!»
- «Μὲ κόβουνε μὲ τὸ μαχαίρι!»
- «Μὴ φοβᾶσαι!»
- «Μὲ βράζουνε στὸ τσουκάλι!»
- «Μὴ φοβᾶσαι!»
- «Μὲ τρῶνε, μὲ μασᾶνε!»
- «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!»
- «Μὲ καταπίνουνε!»
- «Μὴ φοβᾶσαι!»
- «Πίνουνε κρασί, μάνα!»
- «Ἄχ! Σ᾿ ἔχασα, παιδί μου!».
Ὁ μῦθος θέλει νὰ πεῖ πὼς ὅλα τὰ σκληρὰ παιδέματα ποὺ κάνανε στὸ χταποδάκι, δὲν ἤτανε γιὰ θάνατο, μήτε τὸ πιάσιμο, μήτε τὸ σγούρισμα, μήτε τὸ μαχαίρι, μήτε τὸ βράσιμο, μήτε τὸ μάσημα. Μὰ σὰν ἄκουσε ἡ μάνα του πῶς πίνανε κρασὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὸ φάγανε, γιὰ νὰ τὸ χωνέψουνε, φώναξε: «Σ᾿ ἔχασα, παιδί μου!». Τὸ κρασί, ποὺ φαίνεται τὸ πιὸ ἥμερο πρᾶγμα μπροστὰ στὸ μαχαίρι καὶ στὸ μάσημα, στὸ βάθος εἶναι γιὰ τὸ χταπόδι ὁ πιὸ μεγάλος ὀχτρός.
Ἔτσι καὶ γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες. Περάσανε ἀπὸ τὴν πλάτη μας ἄγριες ἀνεμοζάλες κάθε λογῆς, ἀγριάνθρωποι σκληροί, φονιάδες μὲ σπαθιά, μὲ κοντάρια καὶ μ᾿ ἄρματα κάθε λογῆς, Πέρσες, Ἀλαμανοί, Φράγκοι, Ἀραπάδες, Τοῦρκοι κι ἄλλοι. Μᾶς σφάζανε, μᾶς κομματιάζανε, μᾶς κρεμάζανε, μᾶς σουβλίζανε, μὰ δὲν πεθάναμε, γιατὶ μᾶς ἀτσάλωνε ὁ ἀγώνας, δίναμε φωτιὰ στὴ φωτιά, εἴχαμε νὰ κάνουμε μὲ ὀχτροὺς φανεροὺς καὶ σκληρούς.
Τώρα ὅμως, στὸν σημερινὸ καιρό, οἱ ἐχθροὶ ἀλλάξανε ὄψη, γινήκανε κρυφοδαγκανιάρηδες, μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλια, φίλοι δολεροί, ποὺ φαίνουνται ἄβλαβοι, μάλιστα κι εὐεργέτες καὶ καλόβολοι. Τέτοιοι εἶναι τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἔρχουνται μὲ τὶς μηχανὲς καὶ μὲ τὶς ἄλλες εὐκολίες, τὰ ἠλεκτρικὰ πλυντήρια, τ᾿ ἀεροπλάνα, ὁ κινηματογράφος, τὸ ραδιόφωνο, ἡ γύμνια καὶ τὰ μπαὶν-μίξτ, καὶ τ᾿ ἄλλα ποὺ θὰ μᾶς ξεπαραλύσουν καὶ θὰ μᾶς ἀφήσουνε χωρὶς θρησκεία, χωρὶς παράδοση, χωρὶς οἰκογένεια, χωρὶς τίποτα δικό μας.
Ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ πονηρά, ἀγαθὰ εἶναι κι ὁ τουρισμός, ποὺ εἶναι τὸ ἀθῷο τὸ κρασὶ ποὺ σκοτώνει τὸ χταπόδι, ἐνῷ δὲν τὸ σκότωσαν μήτε τὸ μαχαίρι, μήτε τὰ δόντια.
Στὸν καιρό μας βγήκανε πολλὲς νέες θρησκεῖες, θρησκεῖες, ποὺ τὶς πρεσβεύουνε οἱ ἄπιστοι κι οἱ ἄθεοι. Μιὰ ἀπ᾿ αὐτὲς εἶναι κι ὁ τουρισμός, ποὺ τὸν γέννησε ἡ κούφια καὶ χασομέρικη περιέργεια τοῦ ἀνθρώπου ποὺ θέλει νὰ σκαλίζει καὶ νὰ μαθαίνει χωρὶς νὰ δίνει καμμιὰ σημασία σ᾿ ἐκεῖνο ποὺ βλέπει κι ἀκούει. Οἱ περισσότεροι τουρίστες βαριοῦνται τὴ ζωή τους καὶ θέλουνε νὰ περάσουνε τὴν ὥρα τους, χωρὶς νὰ σκοτίζουνται μήτε γιὰ τὰ μνημεῖα, μήτε γιὰ τὰ ἱστορικὰ ποὺ τοὺς λένε οἱ ξεναγοί, ποὺ μοιάζουνε σὰν νὰ περιποιοῦνται σ᾿ ἕνα τραπέζι κάποιους ἀνθρώπους ποὺ ἔχουνε ἀνορεξία. Ὅσα λένε, ἀπὸ τὅνα τ᾿ αὐτὶ τοὺς μπαίνουν κι ἀπὸ τ᾿ ἄλλο βγαίνουν.
Ὡστόσο, ποιὸς ἔχει τὸ θάρρος νὰ μιλήσει μὲ ἀσέβεια γι᾿ αὐτὴ τὴν καινούρια θεότητα, τὴν τουριστικὴ ψυχαγωγία, ποὺ φέρνει μαζί της καὶ πολλὰ προικιά; Γιατί, στὴν ἐποχή μας, εἶναι ἱερὰ καὶ ὅσια ὅσα πράγματα φέρνουν λεφτά. Ποῦ νὰ τολμήσεις νὰ πεῖς τίποτα γι᾿ αὐτά! Ἔβρισες τὸν Μωάμεθ, ἔβρισες τὸν Μαμωνᾶ.
Καὶ δὲν ἔφταξε τὸ ὅτι ὁ τουρισμὸς γέμισε τὰ μουσεῖα ἀπὸ ἕνα πλῆθος ἀπὸ ἀνθρώπους κάθε φυλῆς, ποὺ χαζεύουνε μ᾿ ἕνα φυλλάδιο στὸ χέρι καὶ μὲ μία φωτογραφικὴ μηχανὴ κρεμασμένη στὸν ὦμο τους, δὲν ἔφταξε τὸ ὅτι κάθε ἐρημικὸ βουνὸ ποὺ ἔχει ἀπάνω του δυὸ κατατσακισμένες κολόνες εἴτε ἕνα σκαλιστὸ μάρμαρο, πατήθηκε, δὲν ἔφταξε τὸ ὅτι δὲν ἀπόμεινε κανένα μυστήριο τοῦ ἀρχαίου κόσμου κρυμμένο, μήτε τάφος ποὺ νὰ μὴν ἀνοίχθηκε γιὰ νὰ κυττάξουνε μέσα οἱ νυσταγμένοι περιηγητές, ἀλλὰ μπαίνουνε καὶ μέσα στὶς ἐκκλησιὲς καὶ στὰ ρημοκκλήσια, ποὺ τὰ προσκυνᾶ ὁ λαός μας, καὶ στέκουνται δίχως νὰ κάνουνε τὸν σταυρό τους, μὲ τὰ χέρια πίσω, ἀδιάφοροι οἱ δυστυχεῖς κι ἀνύποπτοι γιὰ τὸ ποὺ πατᾶνε καὶ ποὺ βρίσκουνται.
Ὁ τουρισμὸς τὰ ἐξουσίασε ὅλα. Μπροστὰ στὴν ἀφεντιά του ἀνοίξανε ὅλες οἱ πόρτες γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχτοῦνε, καστρόπορτες ἄπαρτες ἀπὸ πολέμαρχους, μοναστηρόπορτες χιλιαμπαρωμένες, κελλιὰ καὶ σπηλιὲς καὶ ἐρημητήρια ποὺ ζήσανε κρυμμένοι κάποιοι ἁγιασμένοι ἄνθρωποι. Βγήκανε στὰ φανερὰ Ἅγιες Τράπεζες, ἀρτοφόρια, δισκοπότηρα, λειψανοθῆκες μ᾿ ἅγια λείψανα, γιὰ νὰ τὰ δοῦνε οἱ περιηγητές.
Στὸ τέλος παραδόθηκε στὸν τουρισμὸ καὶ τὸ μεγάλο κάστρο τῆς Ὀρθοδοξίας, τ᾿ Ἅγιον Ὄρος. Σ᾿ αὐτὸ τὰ περιβόλι τῆς Παναγίας, πού, κατὰ τὸ θέλημά της, δὲν τὸ πάτησε θηλυκὸ ποδάρι, εἴτε ἀπὸ ἄνθρωπο εἴτε ἀπὸ ζωντανό, μπαινοβγαίνουνε τώρα χιλιάδες ἄνθρωποι ἀπὸ κάθε φυλή, ἄλλοι μὲ πίπες στὸ στόμα, ἄλλοι μὲ κοντὰ βρακιά, ἄλλοι μισόγυμνοι, μὲ κουβέντες, μὲ γέλια, ἀφοῦ πηγαίνουνε γιὰ νὰ διασκεδάσουνε, ὅπως εἶναι κουρασμένοι ἀπὸ τὶς δουλειές τους, ἀπὸ τὶς ἐπιχειρήσεις τους, ἀπὸ τὶς μηχανές, ἀπὸ τὰ τραῖνα, ἀπὸ τ᾿ ἀεροπλάνα, ἀπὸ τὰ παπόρια, ἀπὸ τ᾿ αὐτοκίνητα, ἀπὸ τὰ θέατρα, ἀπὸ τὰ λουτρά, ἀπὸ τὰ ξενοδοχεῖα, κι ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ καταγίνουνται στὴν πατρίδα τους. Ἀλλά, κι ἐδῶ ποὺ ἔρχουνται, κουβαλᾶνε μαζί τους τὴ μυρουδιὰ ἀπ᾿ ὅλα αὐτά, καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ νοιώσουνε τίποτα κι εἶναι ἀκατάνυκτοι, ὁλότελα ξένοι στὰ προαιώνια μυστήρια ποὺ κλείνει μέσα του τ᾿ Ἅγιον Ὄρος.
Γιατί, πῶς εἶναι τρόπος νὰ μεταδοθεῖ ἐκείνη ἡ πνευματικὴ εὐωδία σὲ ἀνθρώπους ποῦ δὲν ἔχουνε πνευματικὴ ὄσφρηση; Πῶς νὰ νοιώσουνε ὅσα βλέπουνε κι ἀκοῦνε, ἀφοῦ αὐτὰ εἶναι καρποὶ ὑπερούσιοι κι ἀποκαλυπτικοὶ τῆς εὐσέβειας, τῆς προσευχῆς, τῆς ὑψηλῆς θεωρίας; Δὲν φταίγουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ κάποιοι ἀπ᾿ αὐτοὺς εἶναι ἀγαθοὶ καὶ ταπεινοί, ἄλλα βρίσκουνται ὁλότελα μακρυὰ ἀπὸ τὴν κατάσταση ποὺ πρέπει νὰ βρίσκεται ὅποιος γνωρίζει πὼς ἐκεῖνο τὸ μέρος δὲν εἶναι τόπος γιὰ ἀναψυχή, ἢ γιὰ περίπατο, ἢ γιὰ διασκέδαση, ἢ καὶ ἀκόμα γιὰ μάθηση, ἀλλὰ ἔχει γραμμένη ἀπάνω του τούτη τὴν ἐπιγραφὴ:
«Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος! Οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰμὴ οἶκος Θεοῦ καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ».
Δὲν γνωρίζουνε, οἱ δυστυχεῖς, πῶς αὐτὰ ποὺ βλέπουν καὶ ποὺ ἀκούγουν, δὲν καταλαβαίνουνται μὲ τὸν νοῦ. Ποῦ νὰ ὑποθέσουνε πώς μήτε ἐκεῖνοι οἱ ἴδιοι ποὺ τοὺς ὁδηγοῦνε δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ νοιώσουνε τὴν ἀληθινὴ σημασία τους, παρὰ πώς ἡ γνώση ποὺ ἔχουνε ἀπ᾿ ἐκεῖνα τὰ ἱερὰ πράγματα, εἶναι γνώση ἐξωτερική, μηχανική, ξώπετση, γιατὶ «ἡ πρὸς Θεὸν σχέσις γίγνεται διὰ τῆς ψυχικῆς μνήμης καὶ τῶν δεήσεων τῆς προσευχῆς καὶ ὁλοκαυτώσεως».
Ἐδῶ δὲν εἶναι τόπος ποὺ νὰ βρίσκει ἀπάντηση ἡ ἁμαρτωλὴ περιέργεια τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ εἶναι τόπος ποὺ ἄνθρωποι ποὺ ἀρνηθήκανε τὸν κόσμο, ἀγωνίζουνται στοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες, μὲ κακοπάθηση τοῦ κορμιοῦ, μὲ ἐγκατάλειψη στὸν Κύριο, μὲ νηστεία, μὲ χέρια σηκωμένα κατὰ τὸν οὐρανό, μὲ στόμα κλεισμένο ἐπὶ χρόνια, μὲ καρδιὰ σφαλισμένη σὲ κάθε ἐξωτερικὴ συνάφεια. Κατὰ λάθος πήρατε αὐτῶν τὸν δρόμο. Σεῖς ζητᾶτε νὰ εὐχαριστήσετε τὶς αἰσθήσεις σας καὶ τὸ σῶμα σας, ἐνῷ ἐδῶ ποὺ σᾶς φέρανε εἶναι ὁ τόπος τοῦ χαροποιοῦ πένθους κι ὅσοι ζήσανε καὶ ζοῦνε ἐδῶ πέρα, δὲν θὰ σας χαροποιήσουν, γιατὶ ζοῦνε μὲ τὸν πόνο τῆς καρδίας, καὶ τοὺς ζεσταίνει ὁ ζῆλος γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. Πῶς λοιπὸν ἤρθατε ἐδῶ, σὰν νὰ εἶναι τράπεζα στρωμένη καὶ γάμος, ἐνῷ εἶναι καθημερινὴ θύμηση τοῦ θανάτου κι ἀναστεναγμὸς καὶ κράξιμο λυπητερὸ πρὸς τὸν Θεό;
Οἱ σημερινοὶ ἐχθροὶ τῆς θρησκείας καὶ τοῦ ἔθνους εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνοι ἀπὸ τοὺς παλιούς, γιατὶ μᾶς παραπλανοῦνε μὲ τὴν ἥμερη ὄψη τους καὶ μᾶς φαίνουνται ἄβλαβοι, ἀκίνδυνοι. Τέτοια εἶναι τὰ λεγόμενα «ἀγαθὰ τοῦ πολιτισμοῦ», οἱ εὐκολίες τῆς ζωῆς ποὺ εἶναι παγίδες φαρμακωμένες, τὰ θεάματα, οἱ ψυχαγωγίες, οἱ τουρισμοὶ κ.τ.ἄ. Τοῦτοι οἱ ἐχθροὶ φαίνουνται ἄκακοι κι ἀνίκανοι νὰ μᾶς κάνουνε κακό, γιατὶ δὲν εἶναι ἄγριοι καὶ φανεροί, ἀλλὰ ὕπουλοι καὶ κρυφοδαγκανιάρηδες. Ἀπὸ τοὺς πρώτους προφυλάγεσαι, μὰ ἀπὸ τοὺς δεύτερους ὄχι, ὥς που νὰ σὲ καταπιοῦνε, ὅπως φαίνεται ἀπὸ ἕναν θαλασσινῶν μῦθο ποὺ θὰ σᾶς πῶ:
Κάθεται ἡ χταπόδα μὲ τὸ χταποδάκι στὸν πάτο τῆς θάλασσας. Ὅπου, μὲ τὴν ἀπόχη πιάνουνε τὸ χταποδάκι, καὶ τ᾿ ἀνεβάζουνε ἀπάνω. Τὸ μικρὸ φωνάζει στὴ μάνα του:
- «Μὲ πιάσανε, μάνα!».
Ἐκείνη τ᾿ ἀποκρίνεται:
- «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!».
Τὸ χταποδάκι φωνάζει πάλι:
- «Μὲ βγάλανε ἀπὸ τὸ νερό, μάνα!»
- «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!».
- «Μὲ σγουρίζουνε, μάνα!»
- «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!»
- «Μὲ κόβουνε μὲ τὸ μαχαίρι!»
- «Μὴ φοβᾶσαι!»
- «Μὲ βράζουνε στὸ τσουκάλι!»
- «Μὴ φοβᾶσαι!»
- «Μὲ τρῶνε, μὲ μασᾶνε!»
- «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί μου!»
- «Μὲ καταπίνουνε!»
- «Μὴ φοβᾶσαι!»
- «Πίνουνε κρασί, μάνα!»
- «Ἄχ! Σ᾿ ἔχασα, παιδί μου!».
Ὁ μῦθος θέλει νὰ πεῖ πὼς ὅλα τὰ σκληρὰ παιδέματα ποὺ κάνανε στὸ χταποδάκι, δὲν ἤτανε γιὰ θάνατο, μήτε τὸ πιάσιμο, μήτε τὸ σγούρισμα, μήτε τὸ μαχαίρι, μήτε τὸ βράσιμο, μήτε τὸ μάσημα. Μὰ σὰν ἄκουσε ἡ μάνα του πῶς πίνανε κρασὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὸ φάγανε, γιὰ νὰ τὸ χωνέψουνε, φώναξε: «Σ᾿ ἔχασα, παιδί μου!». Τὸ κρασί, ποὺ φαίνεται τὸ πιὸ ἥμερο πρᾶγμα μπροστὰ στὸ μαχαίρι καὶ στὸ μάσημα, στὸ βάθος εἶναι γιὰ τὸ χταπόδι ὁ πιὸ μεγάλος ὀχτρός.
Ἔτσι καὶ γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες. Περάσανε ἀπὸ τὴν πλάτη μας ἄγριες ἀνεμοζάλες κάθε λογῆς, ἀγριάνθρωποι σκληροί, φονιάδες μὲ σπαθιά, μὲ κοντάρια καὶ μ᾿ ἄρματα κάθε λογῆς, Πέρσες, Ἀλαμανοί, Φράγκοι, Ἀραπάδες, Τοῦρκοι κι ἄλλοι. Μᾶς σφάζανε, μᾶς κομματιάζανε, μᾶς κρεμάζανε, μᾶς σουβλίζανε, μὰ δὲν πεθάναμε, γιατὶ μᾶς ἀτσάλωνε ὁ ἀγώνας, δίναμε φωτιὰ στὴ φωτιά, εἴχαμε νὰ κάνουμε μὲ ὀχτροὺς φανεροὺς καὶ σκληρούς.
Τώρα ὅμως, στὸν σημερινὸ καιρό, οἱ ἐχθροὶ ἀλλάξανε ὄψη, γινήκανε κρυφοδαγκανιάρηδες, μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλια, φίλοι δολεροί, ποὺ φαίνουνται ἄβλαβοι, μάλιστα κι εὐεργέτες καὶ καλόβολοι. Τέτοιοι εἶναι τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἔρχουνται μὲ τὶς μηχανὲς καὶ μὲ τὶς ἄλλες εὐκολίες, τὰ ἠλεκτρικὰ πλυντήρια, τ᾿ ἀεροπλάνα, ὁ κινηματογράφος, τὸ ραδιόφωνο, ἡ γύμνια καὶ τὰ μπαὶν-μίξτ, καὶ τ᾿ ἄλλα ποὺ θὰ μᾶς ξεπαραλύσουν καὶ θὰ μᾶς ἀφήσουνε χωρὶς θρησκεία, χωρὶς παράδοση, χωρὶς οἰκογένεια, χωρὶς τίποτα δικό μας.
Ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ πονηρά, ἀγαθὰ εἶναι κι ὁ τουρισμός, ποὺ εἶναι τὸ ἀθῷο τὸ κρασὶ ποὺ σκοτώνει τὸ χταπόδι, ἐνῷ δὲν τὸ σκότωσαν μήτε τὸ μαχαίρι, μήτε τὰ δόντια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Maria Dimitriou 1 Απριλίου στις 3:51 μ.μ. · exypnes-idees.gr 7 Μοναδικά φυτά εσωτερικού χώρου που δεν χρε...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση . 17 Ιουλίου 2017 · Η Anna Nikolaidou κοινοποίησε ένα βίντεο σ...
-
Ο Σταφυλίνακας Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%...
-
http://share24.gr/9-tropi-gia-na-antidrasis-otan-kapios-se-pligosi/ 9 Τρόποι για να Αντιδράσεις Όταν Κάποιος σε Πληγώσει - share24.gr...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . 4 σημάδια-καμπανάκια ότι ο μεταβολισμός σας είναι στα κόκκινα και κιν...
-
Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση του George Styl Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου τα έβαζε στο καντήλι για φυτίλι !!! Ξε...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Bossnews.gr . · Πως να απαλλαγείτε από το νύχι που μπαίνει μέσα στο δέρμ...
-
Maria Dimitriou 22 Αυγούστου στις 12:22 π.μ. · olympospress.blogspot.com Γιατί οι Δελφοί έστειλαν τους Σ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Dimitra Nikolaou . Η αρμπαρόριζα η θαυματουργή για τα νεύρα ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Διατροφη Υγεια . Αγιόκλημα: Ένα θαυματουργό φαρμακευτικό φυτό που πρέπει να...
