ΡΟΔΟΣ Το νησί των ιπποτών

ΡΟΔΟΣ Το νησί των ιπποτών

Maria Papada 8/04/2021 04:30:00 μ.μ.

πηγή : http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%82 www.rhodes.gr Η Ρόδος, με έκταση 1400,684 km2, είναι το μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων και το τέταρτο σε έκταση νησί του Αιγαίου. Γενικότερα, είναι το τέταρτο σε έκταση νησί της Ελλάδας, ενώ ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 163.476 κατοίκους. Βρίσκεται περίπου 460 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αθήνας και 18 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Τουρκίας. Η πόλη της Ρόδου είναι πρωτεύουσα του ομώνυμου νησιού και του νομού Δωδεκανήσου. Το ευρύτερο Πολεοδομικό Συγκρότημα της πόλης της Ρόδου (Δήμος Ροδίων, Ιαλυσού και Καλλιθέας) έχει μόνιμο πληθυσμό περίπου 120.000 κατοίκους (απογραφή 2001), ενώ ο Δήμος Ροδίων, λόγω του φαινομένου της εσωτερικής μετανάστευσης τα τελευταία χρόνια, υπολογίζεται ότι έχει περίπου 98.000 κατοίκους. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή (2001) ωστόσο η πόλη της Ρόδου έχει επίσημα 53.709 κατοίκους και είναι η μεγαλύτερη πόλη στο Αιγαίο πέλαγος (απογραφή 2001). Πίνακας περιεχομένων 1 Μυθολογία 2 Διοικητική δια

 

ΕΝΑΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ του Νεκτάριου Μπουτεράκου *

ΕΝΑΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ του Νεκτάριου Μπουτεράκου *

Maria Papada 8/04/2021 03:30:00 μ.μ.

  ένας ζωγραφιστός έρωτας (φ..Μ. Κυμάκη) πηγή : http://www.onestory.gr/post/27972494455 ΕΝΑΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ του Νεκτάριου Μπουτεράκου * . Για μια ακόμα φορά η κουρτίνα τραβήχτηκε και το ζεστό φως του ηλίου μπήκε στο δωμάτιο, φωτίζοντας με θέρμη και αισιοδοξία τα αντικείμενα του χώρου, κάνοντας λιγότερο ασφυκτική την κλεισούρα που ζούσα μέσα μου, πάνω μου, παντού… Μια ακτίνα φωτός με ακούμπησε και ένιωσα ένα ρίγος, σαν με διαπερνούσε πύρινη λόγχη, χωρίς, όμως, να νιώθω πόνο, μόνο ένα κάψιμο. Και τότε την είδα, λαμπερή και μυρωδάτη, να περνάει από μπροστά μου, χωρίς να μου δίνει καμία σημασία. Πέρασε μέσα από τις ακτίνες του ηλίου και η δροσιά της σκιάς της με χάιδεψε. Ένιωσα μια ανακούφιση κι έναν ηλεκτρισμό συνάμα. Το χρυσό φως έπεσε στα ξανθά μαλλιά της κι ο χώρος έγινε ξάφνου χρυσοκίτρινος κι αυτή σαν Παναγιά σε όραμα, που λούζεται από σύννεφο αγνό. Έτσι την έβλεπα στα μάτια μου. Την αγαπούσα και συνέχισα να την αγαπώ κι ας της πρόσφερα τόσο πόνο και λύπη άθελά μου. Άνοι

 

Δημήτριος Ξηρός ή Πανουργιάς (1759 ή 1767 - 1834)

Δημήτριος Ξηρός ή Πανουργιάς (1759 ή 1767 - 1834)

Maria Papada 8/04/2021 03:00:00 μ.μ.

4 Αυγούστου 1834 (187 χρόνια πριν) πέθανε: Πανουργιάς Έλληνας οπλαρχηγός Ο Δημήτριος Ξηρός ή Πανουργιάς (1759 ή 1767 - 1834) ήταν Έλληνας οπλαρχηγός της επαρχίας Αμφίσσης (Σάλωνα), καταγόμενος από τον Άγιο Γεώργιο και γεννημένος στη Δρέμισα. Υπήρξε από τους σημαντικότερους οπλαρχηγούς του Αγώνα Το όνομα της οικογένειάς του ήταν Ξηρός και το πραγματικό όνομα θα ήταν Δημήτριος, αλλά το όνομα "Πανουργιάς" το πήρε από λάθος του νονού του, που κατά μία εκδοχή τον πέρασε για κορίτσι και τον βάφτισε Πανωραία, ενώ κατά δεύτερη εξ αιτίας επίθεσης των Τούρκων την ώρα της βάφτισης Σε νεαρή ακόμα ηλικία καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά ένας ισχυρός Οθωμανός της περιοχής, ο Δελή Αχμέτ αφού τον λυπήθηκε και μεσολάβησε ώστε να του χαρίσουν τη ζωή, τον πήρε στην υπηρεσία του. Όταν ο Δελή Αχμέτ έγινε κλέφτης τον πήρε μαζί του σαν πρωτοπαλίκαρο. Πεθαίνοντας ο Τούρκος κλέφτης, ο Πανουργιάς πήρε τη θέση του και συνεργαζόμενος με τον Ανδρέα Ανδρούτσο έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Λάμπρου Κατσώ

 

Σταφιδόψωμα της Γκόλφως

Σταφιδόψωμα της Γκόλφως

Maria Papada 8/04/2021 02:40:00 μ.μ.

  Σταφιδόψωμα της Γκόλφως Τι χρειαζόμαστε: 1 κούπα χλιαρό νερό 3 κουταλιές γάλα νουνού 40 γρ. φρέσκια μαγιά 1 κουταλιά μέλι 3 κουταλιές ζάχαρη 3,5 κούπες αλεύρι για τσουρέκια 2 κουταλιές μαργαρίνη 1 κουταλάκι αλάτι σταφίδες μαύρες ή ξανθές μια τσιμπιά κανέλα (προαιρετικά) 1 κρόκο αραιωμένο με λίγο νερό για επικάλυψη σουσάμι (προαιρετικά) Φτιάχνει περίπου 10 κομμάτια Πως το κάνουμε: Διαβάστε περισότερο: Σταφιδόψωμα της Γκόλφως  

 

Γιόχαν Φρίντριχ Χέρμπαρτ (Johann Friedrich Herbart, 4 Μαΐου 1776 - 4 Αυγούστου 1841)

Γιόχαν Φρίντριχ Χέρμπαρτ (Johann Friedrich Herbart, 4 Μαΐου 1776 - 4 Αυγούστου 1841)

Maria Papada 8/04/2021 02:20:00 μ.μ.

  4 Αυγούστου 1841 (180 χρόνια πριν) πέθανε: Γιόχαν Φρίντριχ Χέρμπαρτ Γερμανός φιλόσοφος Ο Γιόχαν Φρίντριχ Χέρμπαρτ (Johann Friedrich Herbart, 4 Μαΐου 1776 - 4 Αυγούστου 1841) ήταν Γερμανός φιλόσοφος, ψυχολόγος και ιδρυτής της παιδαγωγικής ως ακαδημαϊκή αγωγή. Ο Χέρμπαρτ θεωρείται μεταξύ των μετα-καντιανών φιλοσόφων ως επί το πλείστον ως ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ -ιδίως σε σχέση με την αισθητική. Ο Χέρμπαρτ γεννήθηκε στις 4 Μαΐου του 1776 στο Όλντενμπουρκ, στην Κάτω Σαξονία Μαθητής του Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε και του Φρίντριχ Σίλερ στην Ιένα, το 1802 άρχισε τη σταδιοδρομία του ως πανεπιστημιακός καθηγητής στο Γκέτινγκεν, όπου έμεινε έως τον θάνατό του το 1841 Ο Γιόχαν Φρίντριχ Χέρμπαρτ έδωσε έμφαση στις κοινωνικές αρετές και στην ανάπτυξη ενός πλήρους κύκλου ανθρωπιστικών και ιστορικών ενδιαφερόντων, και υποστήριξε πως η παιδεία θα πρέπει να ενεργοποιεί τους ανθρώπους προς την επίτευξη της αρετής, δηλαδή της εσωτερικής ελευθερίας. Θεμελίωσε και συστηματο

 

Η χήρα του Πειραιά

Η χήρα του Πειραιά

Maria Papada 8/04/2021 02:00:00 μ.μ.

Η χήρα του Πειραιά   Στα 1910, η Λάουρα Αλφιέρι-Ρώμα εγκαθίσταται στον Πειραιά, μετά την απώλεια του ανθρώπου που αγάπησε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στη ζωή της. Ψάχνει το παρελθόν του, αναζητεί τα ίχνη του σε κάθε μέρος του σπιτιού, νιώθει την αύρα του στον κήπο, ακολουθεί τη σκιά του στους δρόμους του Πασαλιμανιού. Σε μια πόλη όμως μαγική και απρόβλεπτη τα πάντα μπορούν να συμβούν, και η περίφημη "Χήρα του Πειραιά" θα βιώσει μια συναρπαστική περιπέτεια, καθώς η μοίρα θα τη φέρει μπροστά σε αλλεπάλληλες ανατροπές. Κοντά της, άνθρωποι που ζουν τις δικές τους μικρές ή μεγάλες ιστορίες, από τα αρχοντικά της Καστέλας μέχρι τα πορνεία της Τρούμπας: η Ωραία Δαρδανέ, η καλοσυνάτη Μαρία-Βηθλεέμ, ο γιατρός Αλέξανδρος Σινόπουλος, ο εφοπλιστής Νικηφόρος Μάξιμος και άλλοι πολλοί, που συμπληρώνουν αυτή την εντυπωσιακή τοιχογραφία εποχής. Στο νέο και άγνωστο για εκείνη κόσμο, η Λάουρα θα κυνηγήσει τον εαυτό της, αλλά και θα κυνηγηθεί από αυτόν. Θα αναρωτηθεί αν υπάρχει δεύτερη ευ

 

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen, 2 Απριλίου 1805 - 4 Αυγούστου 1875)

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen, 2 Απριλίου 1805 - 4 Αυγούστου 1875)

Maria Papada 8/04/2021 01:40:00 μ.μ.

4 Αυγούστου 1875 (146 χρόνια πριν) πέθανε: Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Δανός συγγραφέας Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen, 2 Απριλίου 1805 - 4 Αυγούστου 1875) ήταν Δανός λογοτέχνης, συγγραφέας παραμυθιών. Βιογραφία Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1805 στο Όντενσε, στο νησί Φιονία της Δανίας. Ο πατέρας του ξέπεσε και δούλευε τσαγκάρης, για να ζήσει την οικογένειά του. Αλλά, μην μπορώντας να αντέξει στη φτώχεια, πέθανε πολύ νέος, αφήνοντας το γιο του το Χανς ορφανό, με τη μητέρα του για μόνο στήριγμα. Ο Χανς ήταν ένα περίεργο παιδί με εξαιρετική φαντασία. Πολλές φορές τον έβλεπαν να περπατά στο δρόμο σαν ονειροπαρμένος και το μυαλό του δεν το είχε πουθενά αλλού, παρά μόνο στα ποιήματα και στο διάβασμα. Προσπάθησε άδικα να μάθει την τέχνη του πατέρα του. Όταν τέλειωσε το σχολείο των άπορων παιδιών, μπήκε σε ένα ραφτάδικο, για να μάθει την τέχνη, αλλά ούτε και εκεί τα κατάφερε. Το ενδιαφέρον του κέρδισε το θέατρο, όπου αποστήθιζε ολόκληρες σκηνές από τα έργα που έβλεπε. Όταν ήταν μ

 

Κρέπες γεμιστές με κοτόπουλο

Κρέπες γεμιστές με κοτόπουλο

Maria Papada 8/04/2021 01:20:00 μ.μ.

Για τη ζύμη: 1 μεγάλο ποτήρι αλεύρι 1 μεγάλο ποτήρι γάλα 1 αυγό 1 πρέζα αλάτι 1 πρέζα ζάχαρη  Για τη σάλτσα Μορνέ: 30 γρ. βούτυρο 1 γεμάτη κουτ. σούπας αλεύρι 1/4 λίτρου γάλα 50 γρ. τριμμένη γραβιέρα 1 κουτ. σούπας κρέμα γάλακτος κομματάκια ψαχνό από στήθος κοτόπουλου αλάτι,πιπέρι Για το ψήσιμο: 1 τηγάνι διαμέτρου 18-20 εκατ. βούτυρο Φτιάχνει 6-8 κρέπες Πως το κάνουμε: Διαβάστε περισσότερο: Κρέπες γεμιστές με κοτόπουλο

 

Ισαάκ Ίλιτς Λεβιτάν (ρωσικά: Исаа́к Ильи́ч Левита́н, αγγλικά: Isaac Ilyich Levitan, 30 Αυγούστου 1860 – 4 Αυγούστου 1900)

Ισαάκ Ίλιτς Λεβιτάν (ρωσικά: Исаа́к Ильи́ч Левита́н, αγγλικά: Isaac Ilyich Levitan, 30 Αυγούστου 1860 – 4 Αυγούστου 1900)

Maria Papada 8/04/2021 01:00:00 μ.μ.

4 Αυγούστου 1900 (121 χρόνια πριν) πέθανε:  Ισαάκ Λεβιτάν Ρώσος ζωγράφος  Ο Ισαάκ Ίλιτς Λεβιτάν (ρωσικά: Исаа́к Ильи́ч Левита́н, αγγλικά: Isaac Ilyich Levitan, 30 Αυγούστου 1860 – 4 Αυγούστου 1900) ήταν Ρώσος ζωγράφος, ένας από τους πιο σημαντικούς τοπιογράφους της ευρωπαϊκής ζωγραφικής του 19ου αιώνα και τους θεμελιωτές της ρωσικής τοπιογραφίας. Ο Ισαάκ Λεβιτάν γεννήθηκε στο Κιμπαρτάς της Λιθουανίας και προερχόταν από φτωχή, αλλά μορφωμένη εβραϊκή οικογένεια. Στις αρχές του 1870, η οικογένεια Λεβιτάν μετακόμισε στη Μόσχα. Το Σεπτέμβριο του 1873, ο Ισαάκ Λεβιτάν εγγράφηκε στη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας, ακολουθώντας το τμήμα τοπιογραφίας. Είχε καθηγητές τους διάσημους ζωγράφους Αλεξέι Σαβράσοφ, Βασίλι Περόφ και Βασίλι Πολένοφ.  Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Σχολή, συνδέθηκε με στενή φιλία με τους ζωγράφους Κονσταντίν Κορόβιν, Μιχαήλ Νεστέροφ και Νικολάι Τσέχωφ, ο αδελφός του οποίου Αντόν Τσέχωφ έγινε ο πιο στενός φίλος του Λεβιτάν. Συχνά

 

Χρήματα και απληστία κατά τον Αριστοτέλη

Χρήματα και απληστία κατά τον Αριστοτέλη

Maria Papada 8/04/2021 12:30:00 μ.μ.

Χρήματα και απληστία κατά τον Αριστοτέλη Ο Αριστοτέλης αντιμετώπιζε τα χρήματα σαν μέσον, για την επίτευξη στόχων – θεωρώντας πως οτιδήποτε αγοράζει κανείς, θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη αξία από το ποσόν που ξοδεύει, αφού διαφορετικά δεν θα το επιζητούσε. Δηλαδή, το προϊόν που αγοράζουμε, μας «υπόσχεται» ένα συναίσθημα, το οποίο ουσιαστικά εκτιμούμε περισσότερο από το ίδιο το προϊόν. Επειδή δε στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών ευρίσκεται η ευτυχία, η οποία «ορίζεται» ευρύτερα ως η επιτυχία της ζωής συνολικά, η «εκπλήρωση» καλύτερα, όλα όσα επιδιώκουμε αποσκοπούν στην υψηλότερη δυνατή ποιότητα της ζωής μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Αριστοτέλης προσδίδει στα χρήματα εκείνη τη λειτουργία, η οποία επιτρέπει την απόκτηση των μέσων που καθιστούν δυνατή την επίτευξη μίας ποιοτικά καλής ζωής - η οποία αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας. Ο ίδιος όμως φιλόσοφος αναφέρεται σε ένα άλλο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, όταν (εάν) η ποιότητα της ζωής πάψει να αποτελεί το μέτρο της ευτυχία