Προφιτερόλ με πολύ σοκολάτα

Προφιτερόλ με πολύ σοκολάτα

Προστέθηκε από ΚΕΡΑΣΑΚΙ, 05.01.09

photo: Ζουζουνελ

Τι χρειαζόμαστε:

για τα σού:

• 4 αυγά
• 75 γραμ. βούτυρο αγελαδινό
• 250 ml νερό
• 1/2 κουταλάκι αλάτι
• 1 κουτάλι ζάχαρη
• 150 γραμ. αλεύρι κοσκινισμένο

για την κρέμα πατισερί:

• 1/2 κιλό γάλα
• 125 γραμ. ζάχαρη
• 100 γραμ. αλεύρι μαλακό
• 1 1/2 κροκάδια
• λίγο βανίλια
• 1 μεγάλο μπολ πραλίνα
• αμύγδαλο

για τη σοκολάτα:

• 250 γραμ. κουβερτούρα τριμμένη
• 50 γραμ. βούτυρο
• 50 γραμ. γάλα

για το στόλισμα:

• αμύγδαλο
• σαντιγί
• κερασάκια

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Σοκολατένιοι πειρασμοί

Διατροφή

Χορτοφαγική

Περιέχει

Ξηρούς καρπούς

Γάλα

Σοκολάτα

Αβγά

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Προφιτερόλ με πολύ σοκολάτα http://www.sintagespareas.gr/sintages/profiterol-me-poli-sokolata.html#ixzz24Iyh2xrU  

Μάλαμας Σωκράτης - Στα μάτια τα ψιχαλιστά

http://youtu.be/afgmfycAP7M

Ο Σωκράτης Μάλαμας, ερμηνεύει με την απίστευτη ευαισθησία του, ένα ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, μελοποιημένο από τον Νίκο Μαστοράκη, Μανόλη Λιαπάκη και Κώστα Πανταζή, για τις ανάγκες της θεατρικής διασκευής του έργου «Φόνισσα» που παρουσιάστηκε το 2003 από τη θεατρική ομάδα του δήμου Ιεράπετρας.

ΣΤΙΧΟΙ

Στα μάτια τα ψιχαλιστά

που 'χει ο έρωτας καρτέρι

πόσο μεθύσι μέθυσα

ένας Θεός το ξέρει..

Δεν έχω στην ιδιοκτησία μου τα δικαιώματα του τραγουδιού ή των εικόνων/βίντεο.

Είναι μόνο για ψυχαγωγία - Όλα τα δικαιώματα ανήκουν στους παραγωγούς.

I do not own the rights of the song or the images/video clips. No copyright intended.

It's only for entertainment - All rights belong to the producers!!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Μοναχος Παισιος Αγιορειτης

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα · Χθες

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Μακαριστός Γέροντας Παϊσιος, κατά κόσμον Αρσένιος εζνεπίδης, γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25-7-1924. Ήρθε στην Ελλάδα με την Άνταλλαγή και μεγάλωσε στην Κόνιτσα.
άπό την παιδική του ηλικία ζούσε ασκητικά, εντρύφημα είχε τους βίους των Αγίων, τα παλαίσματα των οποίων αγωνιζόταν να μιμήται με ζήλο υπέρμετρο και ακρίβεια θαυμαστή. επιδιδόταν στην αδιάλειπτη προσευχή, καλλιεργώντας παράλληλα την ταπείνωση και την αγάπη. Έμαθε την τέχνη του μαραγκού, για να μιμηθή και σ' αυτό τον χριστό. Στον στρατό υπηρέτησε κατά τον ανταρτοπόλεμο τριάμισι χρόνια ως ασυρματιστής, ζώντας και εκεί ασκητικά. Στις επιχειρήσεις διακρίθηκε για την παλληκαριά, την αυτοθυσία,το ήθος και τα χαρίσματά του. αφού εκπλήρωσε το χρέος του προς την Πατρίδα, ακολούθησε την μοναχική ζωή, την οποία από μικρός επιθυμούσε. Άπό λαϊκός είχε θείες εμπειρίες, αλλά στην μοναχική του ζωή η εύνοια του Κυρίου, της Θεοτόκου και των Αγίων κορυφώθηκε. Άσκήτεψε στο Άγιον Ορος, στην Ι.Μονή Στομίου Κονίτσης και στο Σινά. Έζησε
στην αφάνεια, δόθηκε ολόκληρος στον Θεό και ο Θεός τον φανέρωσε και τον έδωσε σε όλον τον κόσμο. Καθοδήγησε, παρηγόρησε, θεράπευσε, ανέπαυσε τα πλήθητων ανθρώπων που έτρεχαν κοντά του. Η αγιασμένη του ψυχή ξεχείλιζε από θεϊκή αγάπη και η οσιακή του μορφή ακτινοβολούσε την θεία Χάρη. Ολη την ημέρα ακούραστος μάζευε τον ανθρώπινο πόνο καισκορπούσε θεία παρηγοριά.
Υστερα από μαρτυρικούς πόνους οι οποίοι, όπως έλεγε, τον ωφέλησαν όσο δεν τον ωφέλησαν οι ασκητικοί αγώνες όλης της ζωής του, αναπαύθηκε εν Κυρίω
στις 12 -7- 1994 στο Ιερό Ησυχαστήριο του Άγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Ενταφιάσθηκε εκεί δίπλα στον Ναό του Άγίου Αρσενίου του Καππαδόκου.

Την ευχή του να έχουμε. Άμήν


Η Καθηγουμένη του Ιερού Ησυχαστηρίου Θιλοθέη Μοναχή και αι συν εμοί εν Χριστώ αδελφαί

Καλλιέργεια της ροδιάς σε κήπο και γλάστρα

Καλλιέργεια της ροδιάς σε κήπο και γλάστρα - Συμβουλές αντιμετώπισης εχθρών και ασθενειών

Εικόνα 1. Ρόδια.
Επιστημονική ονομασία: Punica granatum, οικ. Punicaceae
Κοινή ονομασία: Ροδιά, οικ. Πουνικίδων.
Η ροδιά είναι θάμνος που προέρχεται από την νότιο ή δυτική Ασία, ο οποίος μεταφέρθηκε κατά την αρχαιότητα στο μεσογειακό χώρο όπου και προσαρμόστηκε πολύ καλά. Η παράδοση αναφέρει για τη προέλευση της τα εξής: η αρχαία φοινικική πόλη Punica βρισκόταν στην βόρεια Αφρική όπου οι ρωμαϊκές λεγεώνες κατά τη πορεία τους εναντίον της Καρχηδόνας, τον 3ον αιώνα π.Χ. συνάντησαν για πρώτη φορά στο δρόμο τους φυτά ροδιάς, των οποίων οι καρποί ήταν πλούσιοι.  Αναφέρεται επίσης και στη Παλιά Διαθήκη, με την ονομασία rimmon, όπου θεωρούνταν δένδρο ιερό.
Σήμερα, η καλλιέργεια της  ροδιάς έχει μεγάλη εξάπλωση στις ασιατικές χώρες, όπως το Αφγανιστάν, τη Περσία, τις Ινδίες αλλά και στις Μεσογειακές χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Τυνησία κ.α. Η χώρα με τη μεγαλύτερη κατανάλωση ροδιών στον κόσμο είναι το Ιράν με μέση κατανάλωση 7-8 κιλά ρόδια/ έτος/ άτομο. Οι κυριότεροι νομοί παραγωγής ροδιών στην Ελλάδα είναι: Αργολίδας, Κιλκίς, Ξάνθης, Θεσπρωτίας, Αιτωλοακαρνανίας, Λάρισας και Πέλλας. Η ελληνική αγορά είναι ελλειμματική όσον αφορά τα ρόδια και για το λόγο αυτό κάθε χρόνο γίνονται εισαγωγές που φθάνουν τους 800 τόνους και οι κυριότερες χώρες από τις οποίες γίνονται οι εισαγωγές είναι η Τουρκία, το Ιράν και η Ινδία.

Εικόνα 2. Άνθη ροδιάς.

Βοτανικά χαρακτηριστικά

Η ροδιά είναι ένας δενδρώδης φυλλοβόλος θάμνος, με γρήγορη ανάπτυξη και με βλάστηση που μπορεί να φτάσει τα 5-6 μέτρα. Οι βλαστοί της ροδιάς είναι αγκαθωτοί κατά τα πρώτα στάδια ανάπτυξης της, ενώ ο κορμός της διακλαδίζεται από χαμηλά. Τα φύλλα της είναι μικρά, λεία, στην αρχή έχουν κοκκινωπό χρώμα ενώ στο τέλος αποκτούν σκούρο πράσινο. Τα άνθη της ροδιάς έχουν λευκό, κόκκινο ή κίτρινο-άσπρο χρώμα ανάλογα με τη ποικιλία. Τα άνθη  εμφανίζονται είτε μεμονωμένα είτε σε ομάδες των 3-7 ανθέων.
Τα ρόδια σχηματίζονται στη κορυφή των βλαστών με μέγεθος πορτοκαλιού ή και λίγο μεγαλύτερο. Το σχήμα του καρπού είναι σφαιρικό και το χρώμα αρχικά είναι πράσινο, έπειτα γίνεται κίτρινο- κόκκινο ενώ κατά την ωρίμανση είναι σκούρο κίτρινο μέχρι απαλό κόκκινο.
Η ροδιά μπορεί να μπει σε καρποφορία από το 3ο έτος ενώ σε πλήρη παραγωγή φθάνει μετά το 7ο έτος. Η ωρίμανση των καρπών γίνεται τη περίοδο Σεπτέμβριο- Οκτώβριο ανάλογα με τη ποικιλία.

Ποικιλίες και είδη ροδιάς

Ανάλογα με τη περιεκτικότητα τους σε οξέα οι ποικιλίες διακρίνονται σε γλυκές, ημίγλυκες και όξινες.
Γλυκές ποικιλίες: Πολίτικη και Καράβελος (κατάλληλη για νωπή κατανάλωση).
Ξινές ποικιλίες: Λειφάνια (οι σπόροι της δεν μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα), Τσιπορόδια, Χονδρορόδια (η γεύση τους είναι χαρακτηριστικά γλυκόξινη), Κρασορόδια (οι καρποί της σχίζονται εύκολα), Γούνες (οι σπόροι έχουν έντονο κόκκινο χρώμα) και Ξινορόδια.
Ανάλογα με τον τόπο προέλευσης, οι ποικιλίες διακρίνονται σε: Ερμιόνης, Γλυκιά Πατρών, Ξινή Πατρών, Τανάγρας και Χίου.
Μετά έχουμε τις Μεσογειακές, τις ποικιλίες Μέσης Ανατολής και τις ποικιλίες Αμερικής.
Πέρα από τις ποικιλίες που είναι κατάλληλες για παραγωγή, υπάρχουν καλλωπιστικές ποικιλίες κατάλληλες για κηποτεχνία. Οι κυριότερες ποικιλίες από αυτές είναι:

• Punica granatum “Legrelliae”, η οποία παρουσιάζει πλούσια άνθηση , το ύψος της φτάνει τα 1,80-4 μέτρα και την φυτεύουμε ή την άνοιξη ή το φθινόπωρο
• Punica granatum “ Albo Plena” : φτάνει τα 2,5 μέτρα ύψος
• P.granatum “California Sunset”
• P.grnatum “Fruits Violets”
• P.granatum “Luteum Plenum”
• P.granatum “Maxima Rubra”
• P.granatum “Nochi Shibari”

Τέλος, έχουμε τις νάνες ποικιλίες που είναι κατάλληλες για καλλιέργεια σε γλάστρα και είναι οι εξής:

• P.granatum  “Nana”
• P.granatum “Chico”
• P.granatum “Nana Gracillisima”
• P.granatum “Nana Emperor”
• P.granatum “Toyosho”

Κατάλληλο κλίμα και έδαφος για τη ροδιά

Το κλίμα που ταιριάζει καλύτερα στη ροδιά είναι το τροπικό ή υποτροπικό. Ευδοκιμεί σε περιοχές που έχουν θερμό και ξηρό κλίμα και αντέχει πολύ καλά στη ξηρασία. Παρουσιάζει μεγαλύτερη αντοχή στο ψύχος συγκριτικά με την ελιά και τα εσπεριδοειδή αλλά δεν αντέχει σε θερμοκρασία κάτω από τους -12 βαθμούς Κελσίου. Επίσης, δεν μπορεί να αναπτυχθεί σε περιοχές που παρουσιάζονται τακτικά ομίχλες και επικρατούν βόρειοι άνεμοι.
Σχετικά με το έδαφος, η ροδιά δεν απαιτεί κάποιον ιδιαίτερο τύπο εδάφους αλλά αποδίδει καλύτερα σε εδάφη που είναι βαθιά, στραγγίζονται καλά και το pH τους κυμαίνεται από 5,5 έως 7,0. Πολύ καλά αποτελέσματα δίνει η καλλιέργεια της σε περιοχές που βρίσκονται κοντά σε ποτάμια. Οι Τούρκοι και οι Πέρσες καλλιεργητές της ροδιάς λένε ότι “η ροδιά πρέπει να έχει τα πόδια στο νερό και το κεφάλι στον ήλιο”. Η ροδιά είναι δένδρο ανεκτικό στο ασβέστιο αλλά και στην αλατότητα του νερού.

Φύτευση ροδιάς

Η καλύτερη εποχή για να φυτεύσετε δενδρύλλια ροδιάς είναι Φλεβάρη με Μάρτη και τα δενδρύλλια που θα χρησιμοποιήσετε να είναι μέχρι 2 ετών. Εάν έχετε κήπο στο σπίτι σας, η απόσταση φύτευσης εξαρτάται από το αν θα τη διαμορφώσετε σε θάμνο, οπότε ανάμεσα από τα δένδρα αφήνετε απόσταση 4 μέτρων, αν θα τη καλλιεργήσετε σαν δένδρο, οπότε η απόσταση είναι 4-5 μέτρα και αν τη χρησιμοποιήσετε ως καλλωπιστικό, πιθανά για τη δημιουργία φράχτη, η κατάλληλη απόσταση είναι 30-40 εκατοστά.
Μια προσοχή θέλει κατά τη φύτευση των δενδρυλλίων, όπου πρέπει να ανοίξετε λάκκους κατά 10 εκατοστά μεγαλύτερους από τους λάκκους που ανοίχθηκαν στο φυτώριο όταν αγοράσατε τα δενδρύλλια και το βάθος τους πρέπει να φτάνει τα 15-20 εκατοστά.

Λίπανση ροδιάς

Δεν πρέπει να λιπαίνετε χωρίς να ποτίζετε και το αντίστροφο. Είναι καλό κατά τη φύτευση των δενδρυλλίων, αν έχετε τη δυνατότητα, να ενσωματώσετε ποσότητα χωνεμένης κοπριάς. Για παράδειγμα, σε ένα κήπο 10 τ.μ. ποσότητα 10-20 κιλά είναι αρκετά και μαζί με τη κοπριά προσθέτετε 500 γραμ./δένδρο απλό υπερφωσφορικό λίπασμα και 300 γραμ./δένδρο θειϊκό κάλιο.
Σύμφωνα με ερευνητές, κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής του δενδρυλλίου, η χορήγηση 10-15 αζώτου γραμ./δένδρο/μήνα, δίνει βοηθάει πολύ την ανάπτυξη του φυτού.
Κατά το δεύτερο έτος και πριν την άνθηση (Μάιος), χορηγούνται 100 γραμ. αζώτου, 200 γραμ. φωσφόρου και 100 γραμ. καλίου/δένδρο.
Κατά το τρίτο έτος συστήνεται η εφαρμογή 250-350 γραμ. αζώτου/δένδρο/έτος και φώσφορο-κάλιο μια ποσότητα 150-200 γραμ./δένδρο/έτος.
Όταν τα δένδρα σας μπουν στην καρποφορία (4-5 έτος)  έχουμε την αζωτούχο λίπανση όπου σε κάθε δένδρο/έτος χορηγούμε 80-150 γραμ. άζωτο την οποία μοιράζουμε σε 2-3 δόσεις, αρχίζοντας από τα τέλη του χειμώνα.
Στα επόμενα δύο χρόνια, η αζωτούχος λίπανση (ανάλογα με τη βλάστηση μας) χωρίζεται σε 2-3 δόσεις, με πρώτη εφαρμογή στα τέλη του χειμώνα με αρχές άνοιξης.

Άρδευση ροδιάς

Η ανάγκη της ροδιάς σε νερό είναι 125-150 εκατοστά ετησίως, τα οποία καλύπτονται από τις βροχοπτώσεις. Αν όμως οι βροχοπτώσεις δεν είναι ικανοποιητικές, τότε ποτίζουμε κάθε 8-10 ημέρες, χωρίς όμως το νερό να “λιμνάζει”.

Κλάδεμα ροδιάς

Αν θέλετε η ροδιά σας να μοιάζει με θάμνο, επειδή είναι δένδρο με πολλούς κορμούς,  αφήστε 3-5 κορμούς και να δώσετε στο δένδρο το σχήμα του κυπέλλου, ώστε να δέχεται όσο το δυνατόν περισσότερο ηλιακό φως. Το σχήμα κύπελλο δίνεται ως εξής: τα δενδρύλλια, μετά τη φύτευση, τα κόβετε περίπου στα ? του ύψους τους, που συνήθως είναι 60 εκατοστά, ενώ κόβετε και κλαδιά που βρίσκονται σε ύψος κάτω από τα 30 εκατοστά. Στη συνέχεια κλαδεύετε το δένδρο ώστε να παραμείνουν 3-5 κορμοί. Στο τέλος του δεύτερου έτους, οι βλαστοί που έχουν βγει και είναι σε ύψος μικρότερο των 30 εκατοστών από το έδαφος και όσοι έχουν τάση προς το εσωτερικό του δένδρου, τους κόβετε. Από κει και πέρα, το κλαδεύετε κάθε χρόνο και απομακρύνετε παλιούς βλαστούς και ξερά κλαδιά.
Αν πάλι θέλετε να δώσετε στη ροδιά σας τη δενδρώδη μορφή, κλαδέψτε ελαφρώς τα κλαδιά της στο μήκος και απομακρύνετε τους βλαστούς που δεν έχουν καλή θέση ή αναπτύσσονται προς το εσωτερικό ή είναι ξηροί.
Στη πορεία, αφού το δένδρο σας έχει μπει στη παραγωγική ηλικία, κλαδεύουμε κάθε χρόνο κατά τη χειμερινή περίοδο και κλαδεύουμε βλαστούς που βρίσκονται πάνω σε κλαδιά 2-3 ετών και βεβαίως ότι είναι “γερασμένο”.

Καλλιέργεια ροδιάς σε γλάστρα

Αγοράζοντας μια νάνα ποικιλία και ακολουθώντας τα παραπάνω σχετικά με την λίπανση, τα κλάδεμα κτλ., η ροδιά μπορεί να αναπτυχθεί σε γλάστρα.

Καταπολέμηση ζιζανίων

Η ροδιά δέχεται μεγάλο ανταγωνισμό από τα ζιζάνια και για αυτό είναι καλό να καλύπτουμε τη περιοχή γύρω από το δένδρο μας με φυτικά υπολείμματα έτσι ώστε να εμποδίζεται η ανάπτυξη των σπόρων των ζιζανίων συμβάλλοντας ταυτόχρονα και στη διατήρηση της θερμοκρασίας του εδάφους. Επίσης, όσοι διαθέτετε περιστροφικό μηχάνημα, κατεργάζεστε το έδαφος σε βάθος 15-20 εκατοστά ή ακόμα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και χορτοκοπτικό μηχάνημα το οποίο δεν ζημιώνει το ριζικό σύστημα.
Στη χώρα μας, μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν εγκεκριμένα σκευάσματα για τη καταπολέμηση των ζιζανίων στη συγκεκριμένη καλλιέργεια. Στη Γαλλία πάλι, χρησιμοποιούνται ζιζανιοκτόνα που έχουν τις δραστικές ουσίες: carfentrazone-ethyl, flumioxazin, terbacil και sulfentrazone. Υπάρχει ένα ζιζανιοκτόνο, το Reglone, το οποίο χρησιμοποιείται για τη καταπολέμηση των ζιζανίων στο αμπέλι, στο τριφύλλι, στη μηδική και γενικά στα δέντρα, δεν είναι συγκεκριμένα για τη ροδιά.
Αν κάποιος θέλει να το ρισκάρει… του εύχομαι καλή επιτυχία και να μας ενημερώσει για τα αποτελέσματα!

Εχθροί και ασθένειες της ροδιάς

Η συνέχεια εδώ http://www.kalliergo.gr/home-kalliergo/rodia-kalliergeia-exthroia-astheneies.html

Αριστοτέλης Ωνάσης

Bigbook.gr

 

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, του Σωκράτη και της Πηνελόπης, γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1906. Το 1922 ήρθε ως πρόσφυγας στην Ελλάδα και έπειτα από λίγο μετανάστευσε στην Αργεντινή. Το 1932 αγόρασε το πρώτο του πλοίο, το οποίο ονόμασε Καλλιρόη προς τιμήν της αδελφής του. Το 1946 παντρεύτηκε την κόρη του εφοπλιστή Σταύρου Λιβανού Αθηνά-Τίνα και απέκτησε μαζί της δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο, που γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα και τη Χριστίνα, που γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα. Περίπου δέκα χρόνια αργότερα, ο Ωνάσης και η Τίνα Λιβανού χώρισαν. Πολύ γρήγορα ο Ωνάσης, χάρη στο ιδιοφυές επιχειρηματικό του ταλέντο, αναδείχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους εφοπλιστές του κόσμου, κυρίως στον τομέα των πετρελαιοφόρων. Το όνομά του έγινε συνώνυμο του μύθου όχι μόνο στους οικονομικούς κύκλους της παγκόσμιας κοινότητας αλλά και μεταξύ των απλών ανθρώπων.

Το 1956, ο Αριστοτέλης Ωνάσης αγόρασε από το ελληνικό Δημόσιο το προνόμιο εκμετάλλευσης των Ελληνικών Αεροπορικών Συγκοινωνιών και ίδρυσε την Ολυμπιακή Αεροπορία. Η εταιρεία ξεκίνησε τη λειτουργία της στις 6 Απριλίου 1957, με προδιαγραφές εξυπηρέτησης επιβατών που σήμερα θεωρούνται αδιανόητες λόγω κόστους. Πολύ γρήγορα άνοιξε τα φτερά της στις πέντε ηπείρους και αναδείχθηκε σε μία από τις ασφαλέστερες αεροπορικές εταιρείες στον κόσμο. Στα τέλη του 1974 ο Ωνάσης κατήγγειλε τη σύμβαση με το ελληνικό Δημόσιο και στις 4 Αυγούστου 1975, μετά τον θάνατό του, η Ολυμπιακή Αεροπορία μεταβιβάστηκε στο ελληνικό Δημόσιο. Το 1963, ο Ωνάσης αγόρασε τον Σκορπιό, ένα μικρό, άγονο και άνυδρο νησί στο Ιόνιο. Φύτεψε χιλιάδες δέντρα και φυτά, έκτισε μικρούς ξενώνες και το μεταμόρφωσε σε ένα μικρό επίγειο παράδεισο. Εκεί συνήθιζε να περνά κάποιες μέρες των διακοπών του συντροφιά με διάσημους φίλους του, προβάλλοντας έτσι την Ελλάδα στα πέρατα της γης. Το 1957 γνώρισε τη Μαρία Κάλλας, με την οποία ανέπτυξε μια θυελώδη ερωτική σχέση. Το 1968, ο Αριστοτέλης Ωνάσης παντρεύτηκε τη Ζακλίν Μπουβιέ, χήρα του δολοφονηθέντος Προέδρου των ΗΠΑ Τζον Φ. Kένεντι[1]. Στις 24 Ιανουαρίου 1973, ο γιος του Ωνάση Αλέξανδρος σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα, σε ηλικία μόλις 25 ετών. Ο πρόωρος θάνατός του επέφερε στον Αριστοτέλη Ωνάση βαρύ πλήγμα, από το οποίο δε συνήλθε ποτέ. Πέθανε δύο χρόνια αργότερα, στις 15 Μαρτίου 1975, στο Αμερικανικό Νοσοκομείο του Neuilly, κοντά στο Παρίσι, πάσχοντας από οξεία μυασθένεια. Σύμφωνα με την επιθυμία του, ετάφη δίπλα στο εκκλησάκι της Παναγίτσας, στο Σκορπιό, όπου αναπαύονταν ήδη ο γιος του και η αδελφή του Άρτεμη. Εκεί ετάφη αργότερα και η Χριστίνα, η οποία πέθανε στις 19 Νοεμβρίου 1988 στην Αργεντινή.http://el.wikipedia.org/wiki/Αριστοτέλης_Ωνάσης

Στὰ ἲχνη τοῦ Ἠνίοχου

Στὰ ἲχνη τοῦ Ἠνίοχου: Ἐντόπισαν τὸν ἀρχαιότερο ἱππόδρομο στὴν Ἑλλάδα…

Tα ίχνη του αρχαιότερου σωζόμενου ιπποδρόμου στην Ελλάδα, εκείνου των Δελφών – όπου στέφθηκε νικητής ο Ηνίοχος, η φήμη του οποίου έφτασε ως τις μέρες μας χάρη στο αριστουργηματικό χάλκινο άγαλμά του που εκτίθεται στο τοπικό μουσείο- εκτιμά ότι εντόπισε ο καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πάνος Βαλαβάνης. Και παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνάς του πριν από λίγο σε διάλεξη που έδωσε στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Ο ιππόδρομος, μια μεγάλη κατασκευή τρεις φορές όσο ένα στάδιο, δεν ήταν δυνατόν να βρίσκεται κοντά στον στενό και επικλινή χώρο του ιερού» λέει ο Πάνος Βαλαβάνης.
Σύμφωνα με τις αναφορές των αρχαίων συγγραφέων ο ιππόδρομος βρισκόταν στην πεδιάδα της Κίρρας, στον σημερινό ελαιώνα ανάμεσα στο Χρισσό και την Ιτέα. Ο εντοπισμός του δε, δεν είναι διόλου εύκολος δεδομένου ότι οι αρχαίοι ελληνικοί ιππόδρομοι δεν διέθεταν μνημειακές κατασκευές όπως οι ρωμαϊκοί, αλλά διαμορφώνονταν στο φυσικό ανάγλυφο.
Ο Πάνος Βαλαβάνης οδηγήθηκε στα ίχνη του ιπποδρόμου από μια πληροφορία που διάβασε σε ένα βιβλίο του 1923, του δημοσιογράφου από την Άμφισσα, Θεοχάρη Μελισσάρη.
Ιδανικό σημείο – αν και πληγωμένο από ένα λατομείο – αποτελεί η δυτική πλευρά του ελαιώνα της Ιτέας, περίπου 1 χλμ. Β-ΒΔ της πόλης, ανάμεσα στη λοφοσειρά Κεφαλή και στις προς ανατολάς υπώρειες των Αγίων Αναργύρων και του Γλα, ενώ το πρανές στη βόρεια πλευρά είναι κατάλληλο για να παρακολουθούν οι θεατές τις κρισιμότερες φάσεις του αγώνα.
«Χωρίς ανασκαφή δεν είναι δυνατόν να γίνει χρονολόγηση της κατασκευής αλλά η ανάγκη δημιουργίας ιπποδρόμου αμέσως μετά την εισαγωγή των ιππικών αγώνων στα Πύθια το 586/2 π.Χ. μας οδηγεί στην πρόταση ότι έχουμε μπροστά μας τον αρχικό ιππόδρομο της αρχαϊκής περιόδου», εκτιμά ο Πάνος Βαλαβάνης που με τη νέα αυτή ανάκαλυψη προσθέτει ένα πολύτιμο ακόμη κομμάτι στην εικόνα του διάσημου δελφικού ιερού…
Μαίρη Αδαμοπούλου
www.tanea.gr

Λοιμώξεις από στρεπτόκοκκο

► Λοιμώξεις από στρεπτόκοκκο: Πόσο προσέχετε;
Γράφει η Νίκη Κουλουμπή – Βιοπαθολόγος Μικροβιολόγος
Οι στρεπτόκοκκοι είναι μικροοργανισμοί που βρίσκονται στη φυσιολογική χλωρίδα ανθρώπων και ζώων.

Μερικά είδη όπως ο β-αιμολυτικός στρεπτόκοκκος (πυογόνος στρεπτόκοκκος S.pyogenes), o S.agalactiae, o Πνευμονιόκοκκος (S.pneumoniae) ασκούν παθογόνο δράση.

ΠΥΟΓΟΝΟΣ ΣΤΡΕΠΤΟΚΟΚΚΟΣ

Προκαλεί:

1) Φαρυγγίτιδα

2) Στρεπτοκοκκική αμυγδαλίτιδα, η οποία είναι η συχνότερη μικροβιακή νόσος της παιδικής ηλικίας.

Ο ασθενής παρουσιάζει δυσκαταποσία, πόνο στο φάρυγγα, ερυθρότητα ή και επίχρισμα στις αμυγδαλές ή στον οπίσθιο φάρυγγα, διόγκωση επιχώριων λεμφαδένων, πυρετό.

Εργαστηριακά: αύξηση λευκών αιμοσφαιρίων με υπεροχή των πολυμορφοπύρηνων. Μια ταχεία δοκιμασία ανίχνευσης αποτελεί το strep test, το οποίο γίνεται με φαρυγγικό επίχρισμα. Επίσης, στη διάγνωση συμβάλλει σημαντικά η καλλιέργεια φαρυγγικού επιχρίσματος.

3) Οστρακιά: η νόσος χαρακτηρίζεται από εξάνθημα συνήθως ερυθηματοκηλιδώδες.

4) Ερυσίπελας: αποτελεί βαριά και οξεία φλεγμονή του δέρματος με συμμετοχή των λεμφικών αγγείων του δέρματος.

Μη σηπτικές επιπλοκές:

1) Ρευματικός πυρετός: στη κλασσική του μορφή εκδηλώνεται ως οξεία εμπύρετη νόσος, επιπλοκή της οποίας είναι η καρδιακή βλάβη.

2) Οξεία σπειραματονεφρίτιδα: πρόκειται για οξεία φλεγμονώδη βλάβη των νεφρών, χαρακτηριζόμενη από οίδημα, υπέρταση, αιματουρία και πρωτεϊνουρία.

ΣΤΡΕΠΤΟΚΟΚΚΟΣ ΟΜΑΔΑΣ Β ( S.agalactiae)

Προκαλεί λοιμώξεις νεογνών, όπως σηψαιμία,μηνιγγίτιδα. Προδιαθεσικοί παράγοντες αποτελούν η πρόωρη ρήξη υμένων, ο εργώδης τοκετός, κ.α. Για το λόγο αυτό οι έγκυες στην 36η βδομάδα της κύησης θα πρέπει να υποβάλλονται σε καλλιέργεια κολπικού εκκρίματος έτσι ώστε να διαπιστωθεί εάν είναι φορείς του S.agalactiae, ώστε να λάβουν την κατάλληλη χημειοπροφύλαξη. Στους ενήλικες, οι λοιμώξεις από S.agalactiae είναι πιο σπάνιες και αφορούν στις γυναίκες μετά τον τοκετό και τη λοχεία, αλλά και σε ανοσοκατασταλμένους και ηλικιωμένους.

ΠΝΕΥΜΟΝΙΟΚΟΚΚΟΣ ( S.pneumoniae )

Προκαλεί:

1) Πνευμονία: εισβάλλει με υψηλό πυρετό, με ρίγος, παραγωγικό βήχα, αιματηρή απόχρεμψη, δύσπνοια, κυάνωση. Στη διάγνωση, σημαντικό ρόλο παίζει η gram χρώση στα άμεσα παρασκευάσματα πτυέλων και στη συνέχεια η καλλιέργεια πτυέλων.

2) Μέση πυώδη ωτίτιδα – παραρρινοκολπίτιδα. Ο πνευμονιόκοκκος μαζί με τον H.influenzae είναι τα συχνότερα αίτια της μέσης πυώδους ωτίτιδας και παραρρινοκολπίτιδας.

blog.nowdoctor.gr

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ «ΑΠΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΕ ΟΝΕΙΡΟ»

Maria Dimitriou από
  Σταυρούλα Κουγιουμτσιάδη

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ «ΑΠΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΕ ΟΝΕΙΡΟ» 

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΒΙΒΛΙΟΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ.
«….Τι ωραίο πράγμα να έχεις ένα όνειρο, να του ρίχνεις τη μαγιά και να το περιμένεις να φουσκώσει! Το όνειρο ποτέ δεν είναι χαμένη υπόθεση….»
Απόλυτη η συγγραφέας στην κρίση της και όλο το πόνημα, από σελίδα σε σελίδα, τεκμηριώνει τη ρήση, «Το όνειρο ποτέ δεν είναι χαμένη υπόθεση».
Σαν παλιό σινεμά, η κυρία Μαυρομάτη, σκηνοθετεί και παρουσιάζει σε ασπρόμαυρο φιλμ, λέξη τη λέξη, εικόνα την εικόνα, συναίσθημα το συναίσθημα, τη ζωή της Σοφίας της, τη σοφία της ζωής. Οργανώνει και διατάσσει τα γεγονότα μέσα στη ροή του χρόνου, έτσι ώστε να προκύψει μια ενδιαφέρουσα για τον αναγνώστη πλοκή. Καθοδηγεί την κίνηση, τις συμπεριφορές, τις πράξεις και τις αντιδράσεις των ηρώων της, απόλυτα ρεαλιστικά, προωθώντας σταδιακά τα προσωπικά της συναισθήματα, την εξέλιξη της ιστορίας της και την συναισθηματική φόρτιση του αναγνώστη της, προς την κορύφωση και την κάθαρση.
Με μια γλώσσα μακριά από τα λογοτεχνικά «κλισέ» που παρεμποδίζουν, διασπούν και τελικά καταργούν τον αυτοματισμό της αντίληψης, προσδίδοντας στα πράγματα μια ανοίκεια και ξένη με την πραγματικότητα μορφή, χρησιμοποιώντας, αντίθετα, πρακτικό, καθημερινό λόγο, που «αποκρύπτει» τα μορφολογικά χαρακτηριστικά και τις λειτουργίες του , ώστε να μπορεί ο αναγνώστης να τον προσλαμβάνει με αμεσότητα, ευκολία και ταχύτητα, επιτυγχάνοντας να μη στέκεται στις ίδιες τις λέξεις ή τις φράσεις και στον τρόπο κατασκευής και λειτουργίας τους, αλλά να πηγαίνει απευθείας στο περιεχόμενό τους και υιοθετώντας συγχρόνως ευθύ λόγο, η συγγραφέας παρουσιάζει αυτοβιογραφικά την ηρωίδα της.
Ο τρόπος γραφής είναι ένα αδιάκοπο σφυροκόπημα μέσα στο κεφάλι του αναγνώστη. Σαν και να τον βάζει στόχο. «Ξύπνα»! «Ψάξε»! «Πέρα από τις λέξεις….. Πίσω από το νόημά τους, δες εκείνο που κρύβεται…» Επιβάλλει την αργή ανάγνωση αναγκάζοντας τον αναγνώστη της να μπει στην διαδικασία ανίχνευσης του τρόπου της σκέψης της και εκείνου του νοήματος που η συγγραφέας θέλει να περάσει μέσα από τον εσωτερικό μονόλογο της ηρωίδας της και ενώ η γλώσσα, όπως ήδη έχει αναφερθεί, είναι απλή, κάποιες φορές και κάτω από το βάρος των νοημάτων που κουβαλάει, δυσκολεύει την κατανόηση με την πρώτη ανάγνωση, ακόμα και του προφανούς, που βεβαίως, με μια δεύτερη ανάγνωση καθίσταται σαφές.
Συνειρμικά, ο αναγνώστης αυτού του βιβλίου, οδηγείται στη διαπίστωση ότι η περιγραφή του χώρου και των συνθηκών που τοποθετείται το έργο, αντικατοπτρίζει τη γενικότερη ατμόσφαιρα της σημερινής πραγματικότητας και αντιλαμβάνεται τα γεγονότα σαν διαχρονικά. Οι εικόνες που με ζωντάνια του μεταφέρονται, του είναι οικείες. Τις συνάντησε σε διηγήσεις και εξομολογήσεις μεγαλύτερων και κοντινών του γυναικών. Τις είδε να διαδραματίζονται στην οθόνη του σινεμά, στη χρυσή Ελληνική κινηματογραφική δεκαετία του 60. Χωρίς να το καταλάβει εμπλέκεται συναισθηματικά με την ηρωίδα και σχεδόν την αφουγκράζεται. Σε κάθε σελίδα ανακαλύπτει πόσο μοιάζουν οι άνθρωποι και οι εποχές. Πόσο παράλληλες είναι οι ανθρώπινες τροχιές. Πόσο ομόκεντροι κύκλοι είναι οι ζωές των ανθρώπων.

«Ποιο είναι το μέτρο της δικιάς μου ελευθερίας;»

Έτσι ξεκινά ο εσωτερικός μονόλογος της Σοφίας που φέρνει στην επιφάνεια την αδιάκοπη ροή σκέψεων, εικόνων, αναμνήσεων, συνειρμών και εντυπώσεων, που διασχίζουν την ψυχή και το νου της, εισάγοντας τον αναγνώστη στην εσωτερική ζωή, όχι μόνο της ηρωίδας του βιβλίου, αλλά και σε εκείνην της συγγραφέως. Γιατί από την πρώτη στιγμή ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως το ζητούμενο για την συγγραφέα δεν είναι να αφηγηθεί λογοτεχνικά μια φανταστική ιστορία. Διαβλέπει την ανάγκη της να μιλήσει για πράγματα που με κάποιο τρόπο, πιθανόν και σε ευαίσθητη ηλικία, «έγραψαν», «ζωγράφισαν», «χάραξαν» μέσα της και όσο δεν καταγράφονταν ασφυκτιούσε.

Στο βιβλίο της κυρίας Μαυρομμάτη τα ρήματα «γδέρνουν»…. Η αγάπη έχει «ύψος» και «βάθος»…. Είναι «μαλακιά και στάζει από τα χάδια»….. «Από μια τρύπα στην καρδιά, βγαίνουν τα δάκρυα σαν ξεχειλίζει το μέσα και κατεβαίνουν ποτάμια από τα μάτια»…. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου, «στην αφορμάριστη παιδική ψυχή, μπαίνει όλο το μαράζι και στριμώχνεται με βία να πιάσει όλο το χώρο, ώσπου να πάρει το σχήμα της θλίψης. Ένα αλλόκοτο σχήμα. Σαν αχιβάδα»….. Και τούτο το σχήμα παίρνει και η ψυχή του αναγνώστη κατακλεισμένη από συναισθήματα οργής και αγανάκτησης, για τη μεταχείριση ενός παιδιού, εξαναγκασμένου να δουλεύει σκληρά, μακριά από την οικογενειακή φροντίδα, ώσπου η συγγραφέας να οδηγήσει την ηρωίδα της, την ψυχή της και τον αναγνώστη της, στην κάθαρση, βοηθώντας τους να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα της ζωής και της μοίρας του ανθρώπου και να κερδίσουν την εσωτερική τους γαλήνη, κατορθώνοντας να συμφιλιώσουν μέσα τους τα αντίμαχα στοιχεία της ψυχής τους, που δεν είναι άλλα από το λόγο και το πάθος.
Σ’ όλο το μυθιστόρημα διαφαίνεται έντονο το στοιχείο της συναισθηματικής φόρτισης, εκφράζοντας την εσωτερική ζωή και τον ψυχισμό της δημιουργού του και προδίδοντας την κοσμοθεωρία της και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω της, προσδίδοντας συγχρόνως γλαφυρότητα, ευαισθησία και κραυγαλέο λυρισμό στο έργο της.

Πόσο ανώδυνα στέκεται κανείς απέναντι στον εαυτό του για να του πει εκείνο το κοινότυπο «χαίρω πολύ»;

Η Σοφία αποφαίνεται πως, «Μετρώντας την ερημιά, μπορεί να φτάσει κανείς ως την οικείωση μαζί της και να κατανοήσει τα πράγματα μέσα στο τίποτα…. Όταν ακόμα δεν έχεις μάθει ποιος είσαι, είναι αδύνατον να μπάσεις τη φιγούρα σου μέσα σ’ ένα διαυγές τοπίο. Είναι όμως αναγκαίο, έστω και επώδυνα, να πάρει κανείς αγκαλιά τον εαυτό του για το σεργιάνι της ωριμότητας, με απώλειες, με σοκαριστικά συναισθήματα , ακόμα και μπουκωμένος με μια υφάλμυρη συμφιλίωση».

Ακολουθώντας τη Σοφία «Από όνειρο σε όνειρο», θα κατανοήσει ο αναγνώστης την αξία της καρτερικότητας αλλά και της ανθρωπιάς. Την αξία της προσφοράς χωρίς την αναμονή ανταπόδοσης. Το βάθος της ρήσης « Αξίζει για ένα όνειρο να ζεις κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει». Αλλά κι εκείνης της άλλης, « Όταν ονειρεύεσαι μόνος είναι απλά ένα όνειρο, όταν ονειρεύονται δυο είναι πραγματικότητα».
Θα διαπιστώσει πως δεν χρειάζεται να αποκαλείς με το ίδιο όνομα το Θεό, με το συνοδοιπόρο σου στ’ όνειρο. Έτσι κι αλλιώς τ’ όνειρο είναι από μόνο του ένας μικρός Θεός, σαν το πιστεύεις. Και ο συνοδοιπόρος τ’ ονείρου μπορεί να σε μάθει « να γυρεύεις την αλήθεια που τιτιβίζει μέσα σου, ζυγίζοντας τα πάντα με την ακρίβεια της καρδιάς σου. Να θέλεις να ζεις, έξω απ’ το σήμερα, έξω απ’ αυτό που σου προβάρουν οι άλλοι. Να περάσεις τα σύνορα του εαυτού σου, να σπάσεις τα όρια, του τώρα». Μπορεί ο συνοδοιπόρος τ΄ ονείρου να καταφέρει να σε διδάξει ν’ ακολουθείς την καρδιά σου, κάνοντάς σου έτσι «ένα δώρο εικοσιτεσσάρων καρατίων».
Κι ο έρωτας σε τούτες τις σελίδες, είναι «το όνειρο πολυτελείας»! Η χαρά που είναι για όλους, με μια προϋπόθεση. Να την πιάσεις! «Χωρίς καμιά σκέψη, σαν παιδί που μπαίνει στο παιχνίδι ασυλλόγιστα. Να ζουλίξεις κάθε ενδοιασμό και να βγάλεις το δικό σου πετιμέζι». Κι αν το πετιμέζι γίνει δηλητήριο, να το ρουφήξεις παλληκαρήσια ως το τέλος, μέσα από τη χρυσή κούπα των ανεκτίμητων αναμνήσεων, χωρίς να φοβηθείς ούτε στιγμή για τη ζωή σου. Έτσι κι αλλιώς η ζωή κι ο θάνατος μέσα στον έρωτα, λεπτές ισορροπίες συντηρούν.

Και φτάνοντας στις τελευταίες σελίδες ο αναγνώστης θα ανακαλύψει το κίνητρο της συναισθηματικής του εμπλοκής με τούτο το πόνημα. Και με έκπληξη θα διαπιστώσει ότι δεν είναι μόνο ένα. Είναι πολλά! Και όλα μαζί στοιχειοθετούν τη μεγάλη αλήθεια, πως και ο ίδιος και η συγγραφέας και η ηρωίδα του βιβλίου, πορεύτηκαν με την καρδιά, στα μικρά. Στα πολύ μικρά, που τελικά είναι και τ’ αληθινά. Και ονειρεύονται, πάντα, τα λίγο μεγαλύτερα. Και προσδοκούν πάντα και ίσως ουτοπικά, τα πολύ μεγάλα, ανακαλύπτοντας μέσα από πτώσεις, πως, ο πόνος θρέφει δυνατά παιδιά…. Πως, οι άνθρωποι, παραμένουν άνθρωποι τη δύσκολη ώρα…. Πως, τα όνειρα καταχτιούνται και χάνονται σε μια ανάσα… Πως, ανταμώνουν και χωρίζουν οι άνθρωποι…. Και τελικά, πως, κατανοεί κανείς αυτό με το οποίο τελειώνει η Σοφία τον εσωτερικό της μονόλογο:

«Τη ζωή δεν την παρατάς. Τη ζυγίζεις με την ακρίβεια ενός δραμιού. Και μόνο που ζεις, γιατί να μην τρέχεις ένα όνειρο ξοπίσω;»

Αγαπητή κυρία Μαυρομμάτη, τρυφερή μου Κατερίνα,
Τα πιο ακριβά όνειρα του κόσμου έχουμε! Στα ίδια ακουμπάμε! Και…. «Από όνειρο σε όνειρο» τη ζωή ακολουθάμε…..
Χαίρω πολύ! Ήταν τιμή μου που μέσα από τη ....Σ(σ)οφία σου σε γνώρισα, χωρίς ποτέ να σ’ αντικρύσω….

— με Κατερίνα Μαυρομμάτη

Banoffee

Banoffee

Bαθμολογία:

140 ψήφοι

Προστέθηκε από KaterinaK, 08.02.06

 

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
• 1 πακέτο μπισκότα πτι μπερ
• μπανάνες
• 250 γραμμάρια κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε σαντιγί (ΧΩΡΙΣ καθόλου ζάχαρη)
• λίγο γάλα φρέσκο
• κονιάκ
• κουβερτούρα τριμμένη

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Γλυκά ψυγείου

Διατροφή

Πλούσια σε ενέργεια

Χωρίς γλουτένη

Περιέχει

Μπανάνες

Σοκολάτα

Γάλα

Κρέμα γάλακτος

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Banoffee http://www.sintagespareas.gr/sintages/banoffee.html#ixzz235LLAGhg

Άγγελος Σικελιανός

Ο Άγγελος Σικελιανός (15 Μαρτίου 1884 – 19 Ιουνίου 1951) ήταν ένας από τους μείζονες Έλληνες ποιητές. Το έργο του διακρίνεται από έντονο λυρισμό και ιδιαίτερο γλωσσικό πλούτο.

Γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο το 1900 και τον επόμενο χρόνο γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, χωρίς ωστόσο να ολοκληρώσει ποτέ τις νομικές του σπουδές. Τα ενδιαφέροντά του ήταν καθαρά λογοτεχνικά και από νωρίς μελέτησε Όμηρο, Πίνδαρο, Ορφικούς και Πυθαγόρειους, λυρικούς ποιητές, προσωκρατικούς φιλοσόφους, Πλάτωνα, Αισχύλο αλλά και την Αγία Γραφή και ξένους λογοτέχνες όπως τον Ντ' Αννούντσιο. Τα επόμενα χρόνια πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια και στράφηκε στην ποίηση και το θέατρο. Σημαντικό σταθμό στη ζωή του Σικελιανού αποτέλεσε ο γάμος του, το 1907, με την Αμερικανίδα Eva Palmer, η οποία σπούδαζε στο Παρίσι ελληνική αρχαιολογία και χορογραφία. Ο γάμος τους τελέστηκε στην Αμερική, ενώ εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα το 1908. Εκείνη την περίοδο ο Σικελιανός ήρθε σε επαφή με αρκετούς πνευματικούς ανθρώπους και τελικά το 1909 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή Αλαφροΐσκιωτος, η οποία προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στους φιλολογικούς κύκλους, αναγνωριζόμενη ως έργο σταθμός στην ιστορία των νεοελληνικών γραμμάτων. Ακολούθησε μια περίοδος έντονης αναζήτησης. που καταλήγει στην έκδοση των τεσσάρων τόμων της ποιητικής συλλογής Πρόλογος στη Ζωή, Η Συνείδηση της Γης μου (1915), Η Συνείδηση της Φυλής μου (1915), Η Συνείδηση της Γυναίκας (1916) και Η Συνείδηση της Πίστης (1917). Ο Πρόλογος στη Ζωή ολοκληρώθηκε αργότερα με τη Συνείδηση της Προσωπικής Δημιουργίας. Ακολουθούν ακόμα τα χαρακτηριστικά ποιήματα Το Πάσχα των Ελλήνων και Μήτηρ Θεού, της περιόδου 1917 - 1920, καθώς και διάφορες συνεργασίες του με λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής.

Η αρχαιοελληνική πνευματική ατμόσφαιρα απασχόλησε βαθιά το Σικελιανό και συνέλαβε την ιδέα να δημιουργηθεί στους Δελφούς ένας παγκόσμιος πνευματικός πυρήνας ικανός να συνθέσει τις αντιθέσεις των λαών («Δελφική Ιδέα»). Για το σκοπό αυτό ο Σικελιανός, με τη συμπαράσταση και την οικονομική αρωγή της γυναίκας του, δίνει πλήθος διαλέξεων και δημοσιεύει μελέτες και άρθρα. Παράλληλα, οργανώνει τις «Δελφικές Εορτές» στους Δελφούς με τις παραστάσεις του Προμηθέα Δεσμώτη (1927) και των Ικέτιδων (1930) του Αισχύλου να ανεβαίνουν στο αρχαίο θέατρο. Η «Δελφική Ιδέα» εκτός από τις αρχαίες παραστάσεις περιελάμβανε και την «Δελφική Ένωση», μια παγκόσμια ένωση για τη συναδέλφωση των λαών και το «Δελφικό Πανεπιστήμιο», στόχος του οποίου θα ήταν να συνθέσει σε έναν ενιαίο μύθο τις παραδόσεις όλων των λαών. Για τις πρωτοβουλίες αυτές, το 1929, η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε αργυρό μετάλλιο για τη γενναία προσπάθεια αναβίωσης των δελφικών αγώνων. Από το φιλόδοξο αυτό σχέδιο το μόνο που πραγματοποιήθηκε τελικά ήταν οι Δελφικές Εορτές, αλλά και αυτές οδήγησαν σε οικονομική καταστροφή και χωρισμό του ζεύγους, αφού η Εύα Πάλμερ εγκαταστάθηκε από τότε στην Αμερική και επέστρεψε μόνο μετά το θάνατο του ποιητή.

Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ο Άγγελος Σικελιανός μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την Έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους Διανοούμενους ολόκληρου του Κόσμου με την οποία αφενός μεν καυτηριάζονταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο Σικελιανός διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πνευματική αντίσταση του λαού, με κορυφαία εκδήλωση το ποίημα και το λόγο που εκφώνησε στην κηδεία του Παλαμά το 1943.

Tο 1946 εξελέγη πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, ενώ το 1949 ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νομπέλ. Ο Άγγελος Σικελιανός πέθανε στην Αθήνα το 1951 και τάφηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Ποιήματα

Ο ποιητής εξέδωσε ο ίδιος τα έργα του σε τρεις τόμους με τον τίτλο Λυρικός Βίος (1946 Α και Β, 1947 Γ), αφήνοντας έξω κάποια έργα που δε θεώρησε απαραίτητο να συμπεριλάβει.

Το 1965 άρχισε η έκδοση των «Απάντων» του με επιμέλεια του Γ.Π.Σαββίδη. Εκδόθηκαν 5 τόμοι με το έργο που είχε δημοσιεύσει ο ποιητής (1965-1968) και έκτος τόμος (1969) με όσα ποιήματα είχε αφήσει εκτός του Λυρικού Βίου

Πεζά κείμενα

Συγκεντρωτική έκδοση των "Απάντων":

Πεζός Λόγος Α (1978)
Πεζός Λόγος Β (1980)
Πεζός Λόγος Γ (1981)
Πεζός Λόγος Δ (1983)
Πεζός Λόγος Ε (1985)

Τραγωδίες

Ο Διθύραμβος του Ρόδου (1932)
Σίβυλλα (1940)
Ο Δαίδαλος στην Κρήτη (1942)
Ο Χριστός στη Ρώμη (1946)
Ο Θάνατος του Διγενή (1947)
Ασκληπιός (ημιτελής)

Συγκεντρώθηκαν σε τρεις τόμους με τον τίτλο Θυμέλη, Α' και Β', 1950, Γ', 1954
Ποίηση - Επιστολογραφία - Πεζά Κείμενα - Ανθολογίες

(Με Φιλολογική Επιμέλεια, Παρουσίαση, Σχολιασμό, Σημειώσεις, Γλωσσάριο).

Άγγελος Σικελιανός, Ανθολογία, Επιλογή – φιλολογική επιμέλεια Ζήσιμος Λορεντζάτος, Γλωσσάρι Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος, «Ίκαρος», Αθήνα 1998.
Άγγελου Σικελιανού, Γράμματα, πρώτος τόμος (1902-1930), Φιλολογική επιμέλεια Κώστας Μπουρναζάκης, «Ίκαρος», Αθήνα 2000.
Άγγελου Σικελιανού, Γράμματα, δεύτερος τόμος (1931-1951), Φιλολογική επιμέλεια Κώστας Μπουρναζάκης, «Ίκαρος», Αθήνα 2000.
Άγγελου Σικελιανού, Αντίδωρο, Φιλολογική επιμέλεια Κώστας Μπουρναζάκης, «Ίκαρος», Αθήνα 2003.
Άγγελος Σικελιανός, Μήτηρ Θεού, Φιλολογική επιμέλεια Κώστας Μπουρναζάκης, «Ιδεόγραμμα», Αθήνα 2003.
Άγγελος Σικελιανός, Κήρυγμα Ηρωισμού, Φιλολογική επιμέλεια Κώστας Μπουρναζάκης, «Ίκαρος», Αθήνα 2004.
Άγγελος Σικελιανός, Γράμματα στην Εύα Πάλμερ Σικελιανού, Φιλολογική επιμέλεια Κώστας Μπουρναζάκης, «Ίκαρος», Αθήνα 2008.
http://el.wikipedia.org/wiki/Άγγελος_Σικελιανός