Οι υπερωρίες εντείνουν τον κίνδυνο εμφράγματος

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=305804752860235&set=a.264610563646321.58987.264580240316020&type=1&theater

Οι υπερωρίες εντείνουν τον κίνδυνο εμφράγματος

Μόλις έχετε καθήσει αναπαυτικά στο γραφείο σας. Έχετε φτιάξει και τον καφέ σας. Πιθανόν να έχετε και άγχος λόγω φόρτου εργασίας. Ένα θα σας πούμε, μην το παρακάνετε και φροντίστε να έχετε τελειώσει στην ώρα σας.

Οι υπερωρίες αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο καρδιολογικού προβλήματος και πιθανόν να καταδικάζουν χιλιάδες εργαζόμενους στο έμφραγμα.

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε έρευνα που έκαναν Φινλανδοί επιστήμονες αναλύοντας 12 προγενέστερες μελέτες, με περισσότερους από 22.000 εθελοντές από επτά χώρες του κόσμου και καλύπτουν τις πέντε τελευταίες δεκαετίες.

Οι υπερωρίες προκαλούν στρες, αύξηση της πίεσης, ενώ συνήθως η διατροφή είναι ανθυγιεινή. Το αποτέλεσμα του συνδυασμού αυτών των στοιχείων είναι τα καρδιολογικά προβλήματα, αφού αυξάνουν κατά τουλάχιστον 40%τον κίνδυνο, σε σύγκριση με αυτόν που διατρέχουμε όταν δουλεύουμε οκτώ ώρες την ημέρα.

Για αυτό σήμερα προσέξτε πόσες ώρες θα δουλέψετε και τις υπόλοιπες φροντίστε να κάνετε κάτι που σας ευχαριστεί, αρχίζοντας όμορφα την εβδομάδα σας!

dolce.com.cy
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο Έλληνας φοιτητής ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=382900008449724&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

19/9/1970 Ο Έλληνας φοιτητής ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ 

αυτοπυρπολείται στη Γένοβα

 Στις 19 Σεπτεμβρίου 1970, τα ξημερώματα, στην πλατεία Ματεότι της Γένοβας, μπροστά από το δικαστικό μέγαρο, περιέλουσε εαυτόν με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε, φωνάζοντας Το έκανα για χάρη της Ελλάδας, ζήτω η δημοκρατία, όλοι οι Ιταλοί ας αναφωνήσουν : Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και πέθανε μετά από λίγες ώρες. Η κηδεία του έγινε στη Γένοβα στις 23 Σεπτεμβρίου Το περιστατικό αποσιωπήθηκε από τη δικτατορία, προκάλεσε όμως έντονη αίσθηση στη διεθνή κοινότητα. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών λόγω εσκεμμένων κωλυσιεργιών της Χούντας, και ενταφιάστηκε στο Α΄ Νεκροταφείο.

Σήμερα στο σημείο που αυτοπυρπολήθηκε υπάρχει αναμνηστική πλάκα με την επιγραφή στα Ιταλικά:

« Al Giovane Greco Constantino Georgakis che à sacrificato i suoi 22 anni per la Libertà e la Democrazia del suo paese. Tutti gli Uomini Liberi rabbrividiscono davanti al suo Eroico Gesto. La Grecia Libera lo ricorderà per sempre »

που μεταφράζεται:

« Στον νεαρό Έλληνα Κωνσταντίνο Γεωργάκη που θυσίασε τα 22 χρόνια του για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία της πατρίδας του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι τρέμουν μπροστά στην ηρωική του χειρονομία. Η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα »

Στην γενέτειρά του Κέρκυρα υπάρχει πλατεία με το όνομά του και με τον ανδριάντα του. Ο Νικηφόρος Βρεττάκος αναφέρεται στην θυσία του σε ένα από τα ποιήματά του.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=426087664093004&set=a.394902530544851.79598.394880950547009&type=1&theater

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
«Ήμουν και εγώ παρών στο Big Bang : Η ευφυΐα της ενέργειας» αποτελεί τον τίτλο του νέου βιβλίου του Διευθύντή Ερευνών στο ΙΤΕ, Δρ. Αντώνη Ανδριώτη.
Ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό αυτοβιογραφεί χρησιμοποιώντας τα πλεονεκτήματα που του προσφέρουν οι ατραποί της διηγηματογραφίας της επιστημονικής φαντασίας. Μ’ αυτό το τρόπο, προσπαθεί να προβάλλει τα μεταφυσικά χαρακτηριστικά της ενέργειας και ειδικότερα αυτά της ευφυΐας της και της συνείδησής της, όπως αυτά αναδύονται με το Big Bang. Συμπερασματικά: Ο συγγραφέας προτείνει ότι είναι απαραίτητο, μεταφυσικά χαρακτηριστικά να ενσωματωθούν στον ορισμό της έννοιας της ενέργειας. Ίσως με την γενίκευση αυτή να μπορέσουμε να προβλέπουμε φυσικές εξελίξεις και να δίδουμε απαντήσεις για το «γιατί» και τον «σκοπό» της συμπαντικής εξέλιξης.

Το βιβλίο διατίθεται σε ηλεκτρονική μορφή και είναι διαθέσιμο δωρεάν στην διαδικτυακή διεύθυνση του συγγραφέα: http://esperia.iesl.forth.gr/~andriot

Για πληροφορίες στον συγγραφέα:
Δρ. Αντώνη Ανδριώτη
Email: andriot@iesl.forth.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Στέβια: Ζάχαρη χωρίς θερμίδες

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=305805039526873&set=a.264610563646321.58987.264580240316020&type=1&theater

Στέβια: Ζάχαρη χωρίς θερμίδες

Είναι η νέα γλυκαντική ουσία φυσικής προέλευσης χωρίς θερμίδες. Ναι υπάρχει και μπορείς να το απολαύσεις χωρίς τύψεις!

Η Στέβια, σίγουρα θα έχεις ακούσει για αυτήν, είναι το νέο γλυκαντικό το οποίο μπορεί κανείς να αποκαλέσει και φυτό της νέας χιλιετίας ή ζάχαρη του μέλλοντος!

Τι είναι η Στέβια;

Πρόκειται για βότανο που φυτρώνει στη Βορειοδυτική Παραγουάη. Η γλυκαντική αυτή ουσία προέρχεται από το φύλλο του φυτού Στέβια που ανήκει στην οικογένεια του χαμομηλιού και μαργαρίτας.

Είναι πολύ πιο γλυκιά και από τη ζάχαρη και δεν χρειάζονται μεγάλες ποσότητες για να το καταλάβεις. Μάλιστα την απολαμβάνεις χωρίς καθόλου θερμίδες!

Στην Αμερική, την Ιαπωνία, την Αυστραλία αλλά και τον Καναδά, η στέβια χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια σε προϊόντα όπως αναψυκτικά, γλυκά, σάλτσες, γιαούρτια.

Πριν από ένα χρόνο, η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε την έγκριση της για χρήση σε όλη την Ευρώπη.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=363123320428779&set=a.194783603929419.48896.141449505929496&type=1&theater 

Το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης πρόκειται για ένα ζήτημα, οι συνέπειες του οποίου έχουν διάρκεια και επηρεάζουν και τη μετέπειτα ζωή του παιδιού, μετατρέποντάς το σε έναν ενήλικα που αντιμετωπίζει δυσκολίες σε διάφορες σημαντικές πτυχές της ζωής του. Δημιουργεί άτομα με έντονα προβλήματα στις προσωπικές τους σχέσεις, τα οποία δυσκολεύονται να αγαπήσουν και να εμπιστευτούν, έχουν τάση προς καταχρήσεις, εμφανίζουν αγχώδεις διαταραχές, προβλήματα προσαρμοστικότητας και κατάθλιψη. Επίσης, οι άνθρωποι που υπέστησαν κακοποίηση όταν ήταν παιδιά ενδέχεται να προβούν οι ίδιοι σε κακοποίηση παιδιών όταν ενηλικιωθούν.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο υποβλητικός Καθεδρικός Ναός της Σιένα

πηγή http://www.facebook.com/media/set/?set=a.505162322828993.119747.409941222351104&type=1 

Ο υποβλητικός Καθεδρικός Ναός της Σιένα (Duomo di Siena) είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Χτίστηκε μεταξύ 1215 και 1263 στη θέση ενός παλιότερου ναού, όπου σύμφωνα με το θρύλο, υπήρχε από τον 9ο αιώνα η εκκλησία και το παλάτι του επισκόπου της πόλης. Η αρχιτεκτονική του είναι λατινικού σταυρού, με ένα ελαφρώς προεξέχον εγκάρσιο κλίτος, τρούλο και καμπαναριό. Ο τρούλος υψώνεται από μία εξαγωγική βάση που υποστηρίζεται σε στήλες. Ο κυρίως ναός χωρίζεται από δύο κλίτη με ημικυκλικές αψίδες, ενώ το εσωτερικό και το εξωτερικό του καθεδρικού είναι κατασκευασμένο από λευκό και μαύρο μάρμαρο σε εναλλασσόμενες ρίγες, με την προσθήκη κόκκινου μαρμάρου στην πρόσοψη. Το μαύρο και το άσπρο έχουν σημασία, καθώς είναι τα δύο συμβολικά χρώματα της πόλης, που συνδέονται με τους θρυλικούς ιδρυτές της, Senius και Aschius. Την πρόσοψη του ναού αρχικά επιμελήθηκε ο διάσημος γλύπτης και αρχιτέκτονας της εποχής Giovanni Pisano, ενώ στη συνέχεια έγιναν διάφορες προσθήκες από τον καλλιτέχνη Duccio di Buoninsegna. Στο εσωτερικό του ναού κυριαρχεί το άσπρο και το μαύρο στους τοίχους και τα εντυπωσιακά βιτρώ στα παράθυρα που αποτελούν έργο του Duccio, καθώς επίσης και τα ανεκτίμητης αξίας έργα τέχνης του Ντονατέλο και του Μικελάντζελο. Πολλά από τα έργα τέχνης και έπιπλα του καθεδρικού έχουν αφαιρεθεί και εκτίθενται στο κοντινό μουσείο Museo dell'Opera del Duomo. Στα αριστερά του καθεδρικού βρίσκεται το εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστή με την πλούσια αναγεννησιακή διακόσμηση και τις εντυπωσιακές τοιχογραφίες του Pinturicchio του 16ου αιώνα, και στα δεξιά του το εκκλησάκι Chigi με τον επιχρυσωμένο τρούλο. Ο Καθεδρικός της Σιένα θεωρείται κατά πολλούς ένα από τα σημαντικότερα έργα τέχνης σε ολόκληρη την Ιταλία και δεν είναι τυχαίο ότι χιλιάδες επισκέπτες συρρέουν εδώ κάθε χρόνο για να τον θαυμάσουν από κοντά. 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Πρόοδος, κοινωνία και άνθρωπος

πηγή http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/04/proodos-koinwnia-anthrwpos.html#.UFn9GK720yk 

Πρόοδος, κοινωνία και άνθρωπος - Ο ιδεαλιστής και το θηλαστικό

Πρόοδος είναι ή κίνηση με κανονικό ρυθμό άπό μιά κατάσταση πρός μιά αλλη πού ύπερέχει Από τήν προηγούμενη. Αν πρόκειται για άρρυθμη και ακανόνιστη κίνηση, δεν μπορούμε νά μιλάμε γιά πρόοδο, αλλά γιά άπλή μεταβολή. Αν πάλι ή κίνηση δέν κατευθυνεται πρός κάτι τό ύπερέχον, άλλά πρός κάτι πού τοποθετείται σέ κατώτερο άπό την αφετηρία της σημείο, δέν πρόκειται γιά πρόοδο, άλλά γιά όπισθοδρόμηση.

Άπό τά παραπάνω βγαίνει, οτι μέσα στην έννοια της προόδου πρέπει νά ένυπάρχη απαραίτητα τό στοιχείο τής κατευθύνσεως. Αν δέν εχη καθορισθή ποιό είναι τό ύπερέχον, άν δεν έχη γίνει, με άλλα λόγια, παραδεκτή σάν ανώτερη ή κατάσταση πρός τήν όποία στρέφεται ή κίνηση, είναι αδύνατο να χαρακτηρίσουμε τήν τροχιά της σάν πρόοδο.

Στά μαθηματικά, οπου έχουμε νά κάνουμε μέ ποσότητες, ό καθορισμός τής έννοιας τής προόδου είναι άπλός. Έκει τό Ανώτερο ταυτίζεται μέ τό περισσότερο, τό μεγαλύτερο ποσοτικά, καί συνεπώς πρόοδος είναι ή αύξηση μέ ρυθμό προσθετικό (Αριθμητική πρόοδος) η πολλαπλασιαστικό (γεωμετρική πρόοδος).

Στήν κοινωνία, ομως, ό χαρακτηρισμός μιας σειράς καταστάσεων ή γεγονότων σάν προόδου ή όπισθοδρομήσεως είναι αμφισβητούμενος, διότι αμφισβητούμενος είναι καί ό προσδιορισμός του ιστορικά ανώτερου. Τό ιστορικά ανώτερο προσδιορίζεται ανάλογα μέ τήν σκοπιά θεωρήσεως έκείνων πού τό προσδιορίζουν. Καί οί σκοπιές αυτές όχι μόνο δέν συμπίπτουν, αλλα πολύ συχνά βρίσκονται σέ σημεία έκ διαμέτρου Αντίθετα.

Ας έξετάσουμε τούς δύο βασικούς τρόπους θεωρήσεως τής ζωής καί του Κόσμου: τόν ύλιστικό καί τόν Ιδεαλιστικό. Αν ή Ιδεολογική σκοπιά είναι υλιστική, τό ιστορικά άνώτερο είναι ή αύξηση τών μέσων διαβιώσεως του ύλικοϋ οντος — δηλαδή του θηλαστικού ζώου — άνθρωπος καί συνεπώς ή πρόοδος ταυτίζεται μ£ τήν «τεχνολογική» καί «οικονομική πρόοδο». Αυτή ή «τεχνολογική» και «οικονομική πρόοδος» πρέπει νά άναφέρεται στά ύλιστικά σχήματα καί «μεγέθη» πού παραδέχεται ό (πάντοτε έξουσιαστικός) υλισμός. Και τέτοια, ώς γνωστόν, είναι ή λογοκρατική κοινωνία καί τό Κράτος, τά όποια οτηρίζονται στήν άρχή τής έξυπηρετήσεως τών ύλικών συμφερόντων τών μελών τους. Επομένως γιά τόν ύλισμό — γιά νά μιλάμε και πάλι μέ βάση τήν διεθνή πραγματικότητα τής έποχής μας: γιά τόν Αστοκατοκαπιταλομαρξισιμό — πρόοδος είναι ή έρρυθμη άνάπτυξη (κατ’ άνάγκην οίκονομική καί όργανωτική) τών όλοτήτων Κράτος καί λογοκρατική κοινωνία. Ό ρυθμός προόδου είναι άνάλογος πρός τόν ρυθμό μέ τόν όποιο άφ' ένός ισχυροποιείται ή ύλική δύναμη τής έξουσίας και άφ' έτέρου αύξάνονται τά ύλικά μέσα τής κοινωνίας. Αν λοιπόν κάποιο Κράτος παρουσιάζη όργανωτική, οίκονομική καί έδαφική άνάπτυξη καί αν τά ύλικά άγαθά πού άποκτουν τά μέλη τής κοινωνίας του (κατά κεφαλήν εισόδημα, βιομηχανική — γεωργική παραγωγή, άριθμός αυτοκινήτων καί συσκευών τηλεοράσεως κλπ.) αύξάνωνται άρρυθμα, τότε, άπό ύλιστική ιδεολογική καί Ιστορική σκοπιά, στό Κράτος αύτό «σημειώνεται πρόοδος».

Αν ή ιδεολογική σκοπιά είναι Ιδεαλιστική, τό Ιστορικά άνώτερο είναι ή ανύψωση καί τελειοποίηση του ήθικου —ίδεαλιστικοϋ όντος άνθρωπος, καί συνεπώς ή πρόοδος ταυτίζεται μέ τήν πρόοδο τού ήθικοπνευματικου πολιτισμού, δηλαδή μέ τόν βαθμό πού βρίσκουν έκφραση ή ελευθερία καί οί ιδέες τής άλήθειας, δικαιοσύνης κλπ. Αυτή ή ήθικοπνευματική πρόοδος πρέπει νά άναφέρεται στίς όντότητες πού παραδέχεται ό Ιδεαλισμός. Καί τέτοιες είναι τό άτομο, τό έθνος σάν πολιτιστική όντότητα καί ή άνθρωπότητα σάν σύνολο —δημιούργημα του Κοσμογονικου Νόμου. Αν τά Κράτη καί οί κοινωνίες δεν ύπόκεινται καί δέν προάγουν τό τετράπτυχο άνθρωπότητα - Εθνος - πνευματικός πολιτισμός - Ιδεαλιστικό δν άνθρωπος — δπως συμβαίνει μέ όλα τά Κράτη καί τις λογοκρατικές κοινωνίες του σύγχρονου άστοκαπιταλομαρξιστικου Κόσμου— δέν έχουν λόγον ύπάρξεως και απορρίπτονται άπό τον ιδεαλισμό ώς εμπόδια στην ιστορική πρόοδο. 'Ωσαύτως τό θηλαστικό ζώο άνθρωπος δέν ενδιαφέρει ιστορικά.

Επομένως γιά τον ιδεαλισμό ιστορική πρόοδος είναι ή έρρυθμη άνάπτυξη, τελειοποίηση καί ποιοτική άνοδος τής άνθρωπότητας, τής ιδέας Εθνος, του πνευματικού πολιτισμού’ καί τής ήθικο-πνευματικής συνειδήσεως (μ’ άλλα λόγια, τής ηθικής Ελευθερώσεως) του ατόμου. Πρόκειται γιά ποιοτική καί όχι ποσοτική πρόοδο. Γι' αυτό ή κίνηση τής ιστορικής προόδου από την σκοπιά του ιδεαλισμού θά ήταν άδύνατο νά καθορισθή άριθμητικά καί στατιστικά. Οί ποιοτικές όντότητες όπως ή άλήθεια, τό εθνος, ό ήθικοπνευματικός πολιτισμός, ή δικαιοσύνη και ή ήθική ελευθέρωση του άτόμου σέ καμμιά περίπτωση δέν μπορούν νά άποδοθούν μέ ποσοτικά μεγέθη. Αντίθετα, ή πρόοδος σέ επίπεδο συνειδήσεως του άτόμου, σέ έπίπεδο έθνους και σέ οικουμενικό επίπεδο, μπορεί νά άντικατοπτρισθή σέ ατομικά ή εθνικά ή παναθρώπινης σημασίας έργα καί πράξεις ήθικου και πνευματικού χαρακτήρα, όπως είναι ό ήρωϊσμός στον χώρο τών ιδεών, τών άξιών καί του πνεύματος, ό διάλογος του άνθρώπου μέ τή Φύση, ή τηροσπέλαση τής Επιστήμης στήν άλήθεια, ή κατίσχυση τής δικαιοσύνης καί τής άξιοκρατίας, ή ύπεράσπιση καί ανύψωση τής «στάθμης» τής ήθικής ελευθερίας, ή ύπεράσπιση καί άνύψωση τής ιδέας έθνος έν άμύνη καί είρήνη, ή προαγωγή καί άνάπτυξη του πνευματικού πολιτισμού, ή εξασφάλιση τής ήθικής ευδαιμονίας τού ανθρώπου καί γενικά ό άγώνας γιά τόν θρίαμβο ιδανικών πού δέν είναι υλιστικά. Αν τά ήθικά αύτά έπιτεύγματα καταξιώνωνται σάν άθλοι άλλά καί σάν υποδείγματα, άρχές καί σκοποί τής άνθρωπότητας, δημιουργείται τό κριτήριο γιά τόν προσδιορισμό τής ιστορικής προόδου άπό ίδεαλιστική σκοπιά, κριτήριο πού σέ κάθε περίπτωση δέν είναι ποσοτικό.

Από τήν παραπάνω άντιπαράβεση τής ύλιστικής μέ την ιδεαλιστική έννοια τής προόδου καταφαίνεται σχεδόν πλήρης άντίθεση στον τρόπο μέ τόν όποιο τήν άντιλαμβάνεται κάθε μιά άπό τίς δύο αύτές τάσεις. Η πρώτη καθορίζει σάν σκοπό καί κατεύθυνση τής κινήσεως τής άνθρωπότητας τήν εξασφάλιση τής επιβιώσεως ένός είδους τού ζωϊκού βασιλείου, ενώ ή δεύτερη τείνει την ποιοτική βελτίωσή καί άνοδο αύτοΰ τού είδους. Ή πρώτη άποκτά έτσι στατικό καί αμυντικό χαρακτήρα, ενώ ή δεύτερη γίνεται δυναμική καί επιθετική. Στήν πραγματικότητα ή υλιστική κοομοθεωρία δέν παραδέχεται τήν έννοια τής προόδου, διότι καθώς περιορίζεται στήν άντίληψη ότι ή πρόοδος ταυτίζεται μέ τήν επιδίωξη τής ύλικής επιδιώσεως έστω μέσα σέ συνεχώς «καλύτερες» συνθήκες— του άνθρώπσυ, αύτονόητα άρνεϊται την δυνατότητα τής άνυψώσεώς του σέ άνώτερο, έπίπεδο. Ή τεχνολογική πρόοδος γιά τον ύλισμό δεν εχει τήν ήθική έννοια τής συμπορεύσεως του άνθρώπου με τη Φύση —όπως τή θεωρεί ό ιδεαλισμός — άλλά άποτελεσματικώτερης έξασφαλίσεως των ύλικών άναγκών τής ζωής, έστω κί αν τούτο σημαίνη πλήρη σύγκρουση με τή Φύση.

Ή άστακαπιταλομαρξιστική «έκδοση» του υλισμου προχωρεί άκώμη πιό έπικίνδυνα στον κατήφορο τής άρνήσεως τής δυνατότητας ποιοτικής πρόοδου ή βελτιώσεως του άνθρώπου σάν άτόμου καί σαν συνόλου. Ή άντίληψή της περί «κοινωνικής προόδου» μεταφράζεται στήν πράξη σέ συνεχή ένίσχυση του υλιστικολύ σχήματος έξουσία, σέ βαθμό πού τό άτομο όχι μόνο νά μήν προάγεται σάν αύτοδύναμη συνείδηση, άλλ’ άντίθετα νά ύποβιβάζεται όλοένα καί πιο πολύ στήν κατάσταση του έξουδετερωμένου μέλους μιάς άγέλης. Καί ή ταύτιση τής προόδου μέ τήν αύξηση των ύλικών μέσων σημαίνει ύποδούλωση και άποβλάκωση του άτόμου. Ό σημερινός «μαζάνθρωπος» καί ό «καταναλωτικός άνθρωπος», αυτά τά θλιβερά δημιουργήματα τής τεχνολογικής προόδου καί γενικά τής έξουσιαστικής ιστορικής κατευθύνσεως του αστοκαπιταλομαρξισμοΰ, πού στερούνται οίουδήποτε ιδανικού, άποτελουν ζωντανές όσο καί τραγικές άποδείξεις οτι ή υλιστική ποόοδος δέν είναι στήν πραγματικότητα πρόοδος, έφ' δσον δέν συνοδεύεται άπό παράλληλη πρόοδο του πνευματικού πολιτισμού. Τά σημερινά, έξ άλλου, διεθνιστικά, δογματικά καί σκοταδιστικά καπιταλομαρξιστικά καθεστώτα έπιβεβαιώνουν, δτι τό κράτος πού καταργεί τό έθνος καί τον έθνικό πολιτισμό δέν άποτελει πολιτική πρόοδο άλλά πολιτική όπισθοδρόμηση. Ή άντικατάσταση του έθνικου πνευματικού πολιτισμού άπό τόν κοσμοπολιτισμό, αύτό τό δογματικό κατασκεύασμα πού συνοδεύει άρρηκτα τόν κατ' άνάγκην διεθνιστικό ύλισμό, δέν είναι έπίσης πολιτιστική πρόοδος, άλλά πολιτιστική όπισθοδρόμηση.

Σέ τελευταία άνάλυση ή πρόοδος, όπως γίνεται νοητή άπό ύλιστική σκοπιά, άποτελει φραγμό καί άντίδραση στήν άνελικτική πορεία τής άνθρωπότητας, τών εθνών καί του πολιτισμού. Οισημερινοί άνθρωποι πού ζοΰν σέ περίοδο υλικής εύημερίας άλλά ταυτόχρονα είναι τά θύματα ένός συνεχούς ποιοτικου ύποβιβασμου τής ζωής τους, μπορούν καλύτερα άπό κάθε άλλη έποχή νά καταλάβουν ότι ή στενά υλιστική «πρόοδος» άποτελει θανάσιμη κατολίσθηση, αν δέν συνοδεύεται άπό τήν άληθινή πρόοδο, δπως γίνεται νοητή μέ τά κριτήρια τού ιδεαλισμού.

Πηγή: Δημμήτρης Λάμπρου, Αναζήτηση, Δοκίμιο Ελληνικής Ιδεολογίας, Δαύλος 1981

Αναρτήθηκε από: Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης

Γλυκό κυδώνι

Γλυκό κυδώνι

Bαθμολογία:

18 ψήφοι

Προστέθηκε από stellapanos, 20.09.08

Τι χρειαζόμαστε:

• 3 κιλα κυδωνια
• 1 κιλο ζαχαρη
• χυμο απο ενα λεμονι
• κλωναρακια αμπαροριζα

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Μαρμελάδες - Γλυκά κουταλιού

Εποχιακά

Φθινοπωρινή

Μέθοδος

Κατσαρόλας

Διατροφή

Χορτοφαγική

Vegan

Χωρίς γλουτένη

Δυσκολία

Μέχρι 4 υλικά

Περιέχει

Φρούτα

Κυδώνια

Νηστίσιμα

Νηστίσιμα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Γλυκό κυδώνι 

http://www.sintagespareas.gr/sintages/gliko-kidoni.html#ixzz26YDzKj8d 

ΜΠ.ΜΠΡΕΧΤ«. Αυτή η ανεργία!»

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=379819128757812&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

 

ΜΠ.ΜΠΡΕΧΤ«. Αυτή η ανεργία!»

Κύριοι συνάδελφοι, η ανεργία

πρόβλημα είναι ακανθώδες.

Εφ’ ω και είναι ευκαιρία

το Συμβούλιόν μας το εργώδες

να της αφιερώση μίαν … συζήτησιν

εφ’ όσον η εργασία δεν έχει ζήτησιν.

Διότι είναι καθαρά θεομηνία

δια το έθνος η ανεργία.

Αίνιγμα αποτελεί δια πάντα τίμιον

πολίτην και υγιώς σκεπτόμενον

της ανεργίας το φαινόμενον.

Και επιπλέον, εξόχως επιζήμιον.

Κύριοι, οι καιροί ου μενετοί!

Θα απετέλει δε αδυναμίαν μας θανάσιμον,

εάν ημείς, του έθνους οι εκλεκτοί,

δεν εύρωμεν μίαν δικαιολογίαν βάσιμον,

και την εμπιστοσύνην ούτω χάσωμεν

του λαού, ήτις μας είναι λίαν χρήσιμος.

Πρέπει, λοιπόν, δεόντως ν’ αντιδράσωμεν.

Διότι θα είναι συμφορά μοιραία και κρίσιμος

εάν κρούσματα κοινωνικής έχωμεν αναταραχής,

ενώ ευρισκόμεθα επί ξηρού ακμής!

Θα ήτο δια το έθνος απειλή ολεθρία,

που το μαστίζει τόση ανεργία!

Δεν συμφωνείτε, κύριοί μου;

Το συμφερότερον, κατά την άποψίν μου,

είναι ν’ αποφασίσωμεν ότι το πρόβλημα ελύθη,

και να το παραδώσωμεν στη λήθη.

Την άποψή σας να τη βράσουμε! Η ανεργία,

πληγή και παιδεμός του τόπου,

θα λείψει μοναχά τη μέρα όπου

θα μπείτε ε σ ε ί ς στην ανεργία!

.

B e r t o l t B r e c h t

Μετάφραση : Μ ά ρ ι ο ς Π λ ω ρ ί τ η ς

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΚΑΠΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ της Βίκυς Γκίνη *

πηγή http://www.onestory.gr/post/31786174382

ΚΑΠΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

της Βίκυς Γκίνη *

.

δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από το να γεννηθείς με φτερά που δε μπορούν να πετάξουν.

σα σύμβολο παιδικής πεποίθησης είχε σχηματίσει στο σώμα της ένα πουλί με τα φτερά ανοιχτά. περήφανο. όχι μεγάλο, ούτε ψηλότερα απ’ τον αστράγαλο του ποδιού. και άχρωμο, οπωσδήποτε. δεν είχε ανάγκη να το χρωματίσει. δε βιαζόταν να το ορίσει,

να τ’ ονομάσει ή να το προσδιορίσει. η ίδια η πεποίθηση δεν έφτασε να ωριμάζει και αυτό το σύμβολο, που δε πάτησε ποτέ γη να ξαποστάσει, έφτανε πιο ψηλά στα σύντομα εναέρια ταξίδια. αυτή τη στιγμή θα διάλεγε να κρατήσει. δεν έχασε, δεν έδωσε, δε ξέχασε τίποτα ποτέ αλλά ούτε βρήκε μέχρι τότε.

εδώ και λίγους μήνες ήταν τριάντα. δε ντρεπόταν να το πει

μα δε το πίστευε. στους τρελαμένους ρυθμούς αυτής της πόλης

οι στιγμές τρέχουν πιο γρήγορα και από αφηνιασμένα ζώα.

έφευγε για να ζήσει. πόσο χαρά γέμιζε κάθε που έφευγε…

σε μια ποικιλία τόπων είχε διαλέξει το χωριό. παιδί της αθήνας που χωρίς να έχει γνώση ονειρευόταν πάντα μια τέτοια ζωή. ένα ορεινό χωριό, κάπου έξι ώρες μακρινό και λίγο δύσβατο έμοιαζε σα την πατρίδα που θα χώραγε. έγινε όμως η πατρίδα που θα μάθαινε.

ένας άντρας ήταν η αφορμή για μερικά επανειλημμένα ταξίδια. είχε τόσα να της πει και αυτό τη συγκλόνιζε. τόσο που ξέχναγε ακόμα και τις ανέσεις που χρειαζόταν για κάθε προορισμό. τα τρένα και τα λεωφορεία έπαψαν να την απωθούν. ήταν τώρα τα μέσα που θα την πήγαιναν εκεί που ήθελε πιο πολύ να βρίσκεται.

ανυπόταχτοι, αγωνιστές, ονειροπόλοι και ρεαλιστές και τόσο ίδιοι που σχεδόν την τρόμαζε. τα ήθελαν όλα αλλά όχι πριν πάρουν. σε κάθε επίδειξη εγωισμού ο δροσερός αέρας του βουνού και η γαλήνια θέα των αγρών κατεύναζε κάθε φορά και πιο λίγο το θυμό από τα πάθη του ίδιου τους του εαυτού. και το αντίο σε κάθε ταξίδι γινόταν πιο εύκολο. και έγινε σιωπή και κλείστηκαν ο καθένας στο γκρι και πράσινο κλουβί του. ο χαρακτήρας που τόσο καμάρωναν ότι έχτιζαν ήταν ανυπόφορος μπροστά στην αγάπη. και είχαν τόση να δώσουν…

δε συναντήθηκαν ποτέ ξανά. την περασμένη εβδομάδα την είδα φευγαλέα να χαμογελάει• ήταν ευτυχισμένη και ας βρισκόταν σε μια γκρι συνοικία με βιαστικούς ανθρώπους.

.

Η Bίκυ Γκίνη γεννήθηκε και μεγαλώνει στην Αθήνα.

[ facebook ] [ e-mail ]

 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω