πηγή http://www.onestory.gr/post/31786174382
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω
ΚΑΠΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
της Βίκυς Γκίνη *
.
δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από το να γεννηθείς με φτερά που δε μπορούν να πετάξουν.
σα σύμβολο παιδικής πεποίθησης είχε σχηματίσει στο σώμα της ένα πουλί
με τα φτερά ανοιχτά. περήφανο. όχι μεγάλο, ούτε ψηλότερα απ’ τον
αστράγαλο του ποδιού. και άχρωμο, οπωσδήποτε. δεν είχε ανάγκη να το
χρωματίσει. δε βιαζόταν να το ορίσει,
να τ’ ονομάσει ή να το προσδιορίσει. η ίδια η πεποίθηση δεν έφτασε να
ωριμάζει και αυτό το σύμβολο, που δε πάτησε ποτέ γη να ξαποστάσει,
έφτανε πιο ψηλά στα σύντομα εναέρια ταξίδια. αυτή τη στιγμή θα διάλεγε
να κρατήσει. δεν έχασε, δεν έδωσε, δε ξέχασε τίποτα ποτέ αλλά ούτε βρήκε
μέχρι τότε.
εδώ και λίγους μήνες ήταν τριάντα. δε ντρεπόταν να το πει
μα δε το πίστευε. στους τρελαμένους ρυθμούς αυτής της πόλης
οι στιγμές τρέχουν πιο γρήγορα και από αφηνιασμένα ζώα.
έφευγε για να ζήσει. πόσο χαρά γέμιζε κάθε που έφευγε…
σε μια ποικιλία τόπων είχε διαλέξει το χωριό. παιδί της αθήνας που
χωρίς να έχει γνώση ονειρευόταν πάντα μια τέτοια ζωή. ένα ορεινό χωριό,
κάπου έξι ώρες μακρινό και λίγο δύσβατο έμοιαζε σα την πατρίδα που θα
χώραγε. έγινε όμως η πατρίδα που θα μάθαινε.
ένας άντρας ήταν η αφορμή για μερικά επανειλημμένα ταξίδια. είχε τόσα
να της πει και αυτό τη συγκλόνιζε. τόσο που ξέχναγε ακόμα και τις
ανέσεις που χρειαζόταν για κάθε προορισμό. τα τρένα και τα λεωφορεία
έπαψαν να την απωθούν. ήταν τώρα τα μέσα που θα την πήγαιναν εκεί που
ήθελε πιο πολύ να βρίσκεται.
ανυπόταχτοι, αγωνιστές, ονειροπόλοι και ρεαλιστές και τόσο ίδιοι που
σχεδόν την τρόμαζε. τα ήθελαν όλα αλλά όχι πριν πάρουν. σε κάθε επίδειξη
εγωισμού ο δροσερός αέρας του βουνού και η γαλήνια θέα των αγρών
κατεύναζε κάθε φορά και πιο λίγο το θυμό από τα πάθη του ίδιου τους του
εαυτού. και το αντίο σε κάθε ταξίδι γινόταν πιο εύκολο. και έγινε σιωπή
και κλείστηκαν ο καθένας στο γκρι και πράσινο κλουβί του. ο χαρακτήρας
που τόσο καμάρωναν ότι έχτιζαν ήταν ανυπόφορος μπροστά στην αγάπη. και
είχαν τόση να δώσουν…
δε συναντήθηκαν ποτέ ξανά. την περασμένη εβδομάδα την είδα φευγαλέα
να χαμογελάει• ήταν ευτυχισμένη και ας βρισκόταν σε μια γκρι συνοικία με
βιαστικούς ανθρώπους.
.
Η Bίκυ Γκίνη γεννήθηκε και μεγαλώνει στην Αθήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου