Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Η Σελήνη στην Ελληνική Μυθολογία - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

15778.html

Η Σελήνη στην Ελληνική Μυθολογία - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

Αρθρο του/της: Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλou

Η Σελήνη, όπως ακριβώς ο Ήλιος και η Αυγή, κατείχε μία σημαντική θέση στις μυθολογικές αντιλήψεις των Αρχαίων Ελλήνων, η δε λέξη Σελήνη σήμαινε και το φεγγάρι αλλά και την ομώνυμη θεά.

Σύμφωνα με τον περίφημο Ομηρικό Ύμνο «Εις Σελήνην» (ΧΧΧΙΙ), «οι Μούσες, οι γλυκόφωνες θυγατέρες του Δία, του γιου του Κρόνου» καλούνται να υμνήσουν «τη Σελήνη με τα μακριά φτερά, που το φως της αυτό, το οποίο ανεβαίνει στον ουρανό, πηγάζει από ένα αθάνατο κεφάλι και τυλίγει τη γη. Η Σελήνη στολίζει όλα τα πράγματα με τη λάμψη της και ο σκοτεινός αέρας φωτίζεται από το χρυσό της στέμμα. Οι αχτίδες της φθάνουν ως πέρα μακριά, όταν το βράδυ – στα μέσα του μήνα – η θεϊκή Σελήνη, έχοντας λούσει το όμορφο κορμί της στα νερά του Ωκεανού, έχοντας φορέσει ρούχα λαμπρά κι έχοντας ζέψει τα ολόφωτα άλογά της, τα βάζει να τρέξουνε, χτυπώντας τα με το μαστίγιό της. Τότε είναι ολόγιομη. Έχει μεγαλώσει ως εκεί που άλλο περισσότερο δεν παίρνει, και ρίχνει από τους ουρανούς το πιο δυνατό της φως, που είναι σημάδι και οιωνός για τους θνητούς». Στον ίδιο αυτό Ομηρικό Ύμνο προστίθεται και το ότι «ο γιος του Κρόνου (δηλαδή ο Δίας) συνδέθηκε ερωτικά με τη Σελήνη, η οποία γέννησε την Πανδία, μία από τις πιο όμορφες αθάνατες». Από τη συνεύρεσή της με τον κυρίαρχο του Ολύμπου λέγεται ότι απέκτησε και δύο άλλες κόρες, τη Νεμέα και την Έρση, σύμφωνα δε με κάποια άλλη μυθολογική παράδοση παντρεύτηκε τον Ήλιο και γέννησε τις Ώρες…

Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, η Σελήνη – αδελφή του Ήλιου και της Αυγής – ήταν κόρη του Υπερίωνα και της Θείας. Ορισμένοι μύθοι αναφέρουν ότι πατέρας της Σελήνης ήταν ο Ήλιος, ενώ, σύμφωνα με κάποιους συγγραφείς, γονείς της Σελήνης ήταν ο ύψιστος των θεών Δίας και η Λητώ.

Υπάρχουν πολλές μυθολογικές παραδόσεις σχετικές με τις ερωτικές περιπέτειες της θεάς Σελήνης. Η πιο σημαντική και η πιο γνωστή είναι αυτή που σχετίζεται με τον μύθο του Ενδυμίωνα, με τόπο δράσης την Ήλιδα και την Καρία. Η υπέρμετρη ομορφιά του νεαρού Ενδυμίωνα προσέλκυσε την προσοχή της Σελήνης, κάποια μέρα που ο Ενδυμίων κοιμόταν σε μια σπηλιά στο όρος Λάτμος. Από την ερωτική συνεύρεση της Σελήνης με τον όμορφο αυτό θνητό γεννήθηκαν πενήντα θυγατέρες. Σύμφωνα με μιαν άλλη παράδοση, ο Ενδυμίων έγινε δεκτός στα θεϊκά παλάτια του Ολύμπου, ο Δίας όμως τον έριξε στον Άδη, επειδή τόλμησε να κοιτάξει ερωτικά την Ήρα, ή – σύμφωνα με άλλη παράδοση – καταδικάστηκε σ’ έναν αιώνιο ύπνο για το ίδιο παράπτωμα. Κατά τον επικρατέστερο μύθο, ο Ενδυμίων, έχοντας πάρει από τον Δία το δικαίωμα να διαλέξει τον τρόπο ζωής που προτιμούσε, ζήτησε, για να μη γεράσει ποτέ, να κοιμάται αιώνια. Και η Σελήνη, ερωτευμένη πάντα μαζί του, πήγαινε κάθε νύχτα εκεί που κοιμόταν, τον θαύμαζε, τον χάιδευε και τον φιλούσε…

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και κάποια αρκαδική παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο τραγοπόδαρος θεός Παν – ο θεός των κοπαδιών – ξελόγιασε τη Σελήνη. Η μόνη πληροφορία που έχομε για το θέμα αυτό είναι αυτή που αντλούμε από τα περίφημα Γεωργικά του Λατίνου ποιητή Βιργιλίου: «Αν είναι να πιστέψουμε τη φήμη, ο Παν, ο θεός της Αρκαδίας, κατάφερε και σε ξελόγιασε, ω Σελήνη, χάρη στη λάμψη του άσπρου του τριχώματος, και σε παρέσυρε, καλώντας σε στα βάθη των δασών, και συ δεν στάθηκες κουφή στο κάλεσμά του».

Η λατρεία της Σελήνης, στην οποία οι άνθρωποι απηύθυναν χαιρετισμούς και επικλήσεις και πρόσφεραν σπονδές με καθαρό νερό καθώς και με διάφορα γλυκίσματα, είχε διαδοθεί κυρίως στην Πελοπόννησο. Σύμφωνα με κάποιον μύθο, η περιπέτεια με τον Ενδυμίωνα συνέβη στην Ήλιδα, ο δε Παυσανίας αναφέρει ότι στην αγορά της Ήλιδας είχαν στηθεί αγάλματα του Ήλιου και της Σελήνης, και ότι η Σελήνη εικονιζόταν με κέρατα στο κεφάλι. Η περιπέτειά της με τον Πάνα συνέβη μάλλον στην περιοχή της Πάτρας, αφού σε κάποιο νόμισμα της πόλης αυτής υπήρχε μια σχετική αναπαράσταση. Κατά μία άλλη παράδοση, ο Παν ξελόγιασε τη Σελήνη στην Αρκαδία, τόπο λατρείας του ιδιόμορφου αυτού θεού. Επίσης, είναι γνωστό ότι οι Σπαρτιάτες έδιναν ιδιαίτερη σημασία στις διάφορες φάσεις της Σελήνης, όταν ετοιμάζονταν για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους. Στην Αργολίδα, ένας αρχαίος μύθος ανέφερε ότι ο περίφημος Λέων της Νεμέας, τον οποίο – όπως είναι γνωστό – εξόντωσε ο Ηρακλής, ήταν καρπός του έρωτα του Δία με τη Σελήνη, και ότι η Σελήνη υπήρξε αντικείμενο ιδιαίτερης λατρείας στην πόλη της Νεμέας. Στην Αθήνα, πρόσφεραν στη Σελήνη τις λεγόμενες «νηφάλιες σπονδές», δηλαδή καθαρό νερό, χωρίς κρασί, καθώς και γαλέτες στρογγυλές. Τέλος, ίχνη λατρείας της θεάς Σελήνης υπήρχαν και σε πολλές ελληνικές αποικίες, ιδιαίτερα στην Αλεξάνδρεια, στη Ρόδο και στην Ηράκλεια (αρχαία πόλη στην Ιωνία της Μικράς Ασίας). Μάλιστα, κοντά σ’ αυτή την τελευταία πόλη βρισκόταν και η οροσειρά Λάτμος, όπου υπήρχε η σπηλιά στην οποία ο Ενδυμίων, βυθισμένος στον αιώνιο ύπνο του, δεχόταν κάθε νύχτα την επίσκεψη της αγαπημένης θεάς…

Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η επίδραση που εξασκούσε η Σελήνη στη ζωή των ανθρώπων επεκτεινόταν σε πολλούς τομείς και μάλιστα εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους. Στη Σελήνη οφειλόταν η δροσιά (αρχαιοελληνική λέξη «έρση» = δροσιά), αφού – σύμφωνα με μία μυθολογική παράδοση – η Έρση (προσωποποίηση αυτού του φυσικού φαινομένου) είχε πατέρα της τον Δία και μητέρα της τη Σελήνη. Η θεά επιδρούσε ιδιαίτερα και στην έμμηνο ρήση των γυναικών καθώς επίσης και στον τοκετό τους. Επίσης, βοηθούσε στην ανάπτυξη και των φυτών και των ζώων, γενικότερα δε η καλή ή η κακή υγεία των ανθρώπων εξαρτιόταν, ως ένα σημείο, απ’ αυτή. Τέλος, η Σελήνη ήταν και θεά του έρωτα, όπως καταδεικνύεται και από τις περιπέτειές της, η δε ένωσή της με τον Ήλιο υπήρξε το πρότυπο του γάμου…

Η ομοιότητα του μηνίσκου της Σελήνης με κέρατο βοδιού ή αγελάδας ώθησε τους Αρχαίους Έλληνες να φανταστούν τη Σελήνη επάνω σε κάποιον ταύρο ή καθιστή σε ένα άρμα, το οποίο σέρνουν αγελάδες ή ταύροι. Επίσης, την έβλεπαν ανεβασμένη σ’ ένα κριάρι, σ’ ένα άλογο, σ’ ένα μουλάρι, σ’ ένα ελάφι ή σ’ ένα κατσίκι. Λέγεται, ακόμη, ότι ιερά της ζώα ήταν το λιοντάρι και ο κυνοκέφαλος, ο συμβολισμός του οποίου είχε αιγυπτιακή προέλευση. Από τα είδη του ζωικού βασιλείου, άρρηκτα συνδεδεμένα με τη θεά Σελήνη ήταν επίσης ο πετεινός, η μέλισσα, η καραβίδα και η γαρίδα. Τέλος, τη θεά Σελήνη συμβόλιζαν το χρυσάφι, το ασήμι, ο σεληνιακός μηνίσκος, τα κέρατα του ταύρου, ο φωτοστέφανος, ο δίσκος, ο τροχός, το ακτινοφόρο στέμμα, ο πυρσός, η φαρέτρα και τα βέλη.

Ο τύπος της έφιππης Σελήνης υπάρχει σε πολλά αρχαιοελληνικά αγγεία, όπου απεικονίζονται εξαιρετικές σκηνές από τον απέραντο χώρο της Ελληνικής Μυθολογίας…

…Πες μου, Σελήνη θεϊκή, ο έρωτας πώς ήρθε.

Που παλαβώνει και τη νια και φεύγει από το σπίτι

κι ακόμη νύφη νιόπαντρη π’ αφήνοντας το στρώμα

ζεστό ακόμα τ’ άντρα της φεύγει και δεν γυρίζει…

(Απόσπασμα από το δεύτερο Ειδύλλιο του Θεοκρίτου με τίτλο Φαρμακεύτρια. Μετάφραση του Ν. Γ. Νικολάου)

Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου.

Βιβλιογραφία: Jean Richepen (της Γαλλικής Ακαδημίας) “Μεγάλη Ελληνική Μυθολογία”, Τόμος Β΄. Μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου.

* Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Από Palmografos.com: Palmografos.com - Η Σελήνη στην Ελληνική Μυθολογία - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

Ο ναός του Αγίου Τίτου όταν ήταν τζαμί!

http://www.cretalive.gr/history/view/o-naos-tou-agiou-titou-otan-htan-tzami/101665

Ο ναός του Αγίου Τίτου όταν ήταν τζαμί!

Ήταν αφιερωμένος στον κατακτητή του Χάνδακα, αρχιστράτηγο των Οθωμανών, Κιοπρουλή

του Αλέκου Ανδρικάκη
Μια φωτογραφία του ναού του Αγίου Τίτου, στο Ηράκλειο, όταν ήταν ακόμη τζαμί, δημοσιεύουμε σήμερα, με την αφορμή της αυριανής γιορτής του. Η φωτογραφία, του 1900, είναι του Τουρκοκρητικού φωτογράφου Μπεχαεντίν και ο ίδιος στο καρτ ποστάλ που εξέδωσε αναφέρει το μνημείο ως «Τζαμί του Βεζίρη» (Mosquée Vézir), όπως δηλαδή ονομαζόταν στην Τουρκοκρατία.
Ο ναός, που ήταν η έδρα της καθολικής αρχιεπισκοπής της Κάνδιας (Κρήτης) την περίοδο της Ενετοκρατίας, όπως και προηγουμένως η έδρα της επισκοπής, με την κατάκτηση της πόλης του Χάνδακα δόθηκε τιμητικά στον αρχιστράτηγο των τουρκικών δυνάμεων κατά την τελική φάση της πολιορκίας, στον Μέγα Βεζίρη Αχμέτ Φαζήλ Κιοπρουλή και μετατράπηκε σε τζαμί, ενώ τη θέση του κωδωνοστασίου πήρε ο μιναρές που φαίνεται στη φωτογραφία.
Ο ναός με τη σημερινή του μορφή χτίστηκε το 1869. Ο πρώτος ναός, στην ίδια θέση, χτίστηκε μετά την ανακατάληψη του νησιού από τον Νικηφόρο Φωκά το 961, σε ανάμνηση του αρχαίου ναού του Αγίου Τίτου στη Γόρτυνα, που ήταν η έδρα της επισκοπής του νησιού. Ο ναός του Ηρακλείου έγινε επίσης η έδρα της επισκοπής, ενώ στην Ενετοκρατία ήταν η έδρα της αρχιεπισκοπής της παπικής εκκλησίας.
Στο ναό, μέχρι και την κατάκτηση από τους Οθωμανούς, βρίσκονταν η κάρα του Αγίου Τίτου, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Μεσοπαντίτισσας και άλλα λείψανα και κειμήλια που είχαν σώσει Χριστιανοί από το ναό της Γόρτυνας. Με την κατάκτηση μεταφέρθηκαν στη Βενετία, όπου βρίσκονται, εκτός από την κάρα που μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο στις 15 Μαΐου 1966.
Στους μεγάλους σεισμούς που έγιναν την περίοδο 8 αιώνων, ο ναός καταστράφηκε πολλές φορές. Όπως και στο σεισμό του 1856, όταν καταστράφηκε και χρειάστηκε να χτιστεί και πάλι εκ θεμελίων, σύμφωνα με σχέδια του Ηπειρώτη μηχανικού Μούση, που σχεδίασε και τον Άγιο Μηνά. Η καινούργια εκκλησία – ως Βεζίρ Τζαμί, δηλαδή- παραδόθηκε το 1869.
Ουσιαστικά λειτούργησε ως τζαμί μέχρι και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών και την αναχώρηση των τελευταίων μουσουλμάνων από το Ηράκλειο, ο μιναρές γκρεμίστηκε και το μνημείο μετατράπηκε και πάλι σε ορθόδοξη εκκλησία. Στις 3 Μαΐου 1925, έγιναν τα εγκαίνιά του ως ναού και έγινε και πάλι λειτουργία ύστερα από 256 χρόνια.

ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ "ΕΩΘΙΝΟ"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ "ΕΩΘΙΝΟ"

Την ώρα που μονούς μας ρύθμιζεν ο ύπνος

Υγρό το χέρι σου έρευσε να σου χαρίσει

Άρτο και οίνο, κοινωνίας κρυφής μεθύσι

Πλήρης ο πόθος ήτο ο μυστικός μας δείπνος.

.

Δεν είχε πλέον Γεσθημανή της προδοσίας,

Βαθιά κι ηδέως μας εψιθύριζεν η κτίση

Κι αν είχε τρεις φορές ο πετεινός λαλήσει

Ήταν για να προφέρει λόγια αθανασίας.

.

Μ’ άνθινο, μ’ ακάνθινο της ομορφιάς στεφάνι

Το γάλα σώμα σου είχε στέψει το κορμί μου.

Άναψα τότε το στεφάνι και μου εφάνη

.

Πως ήμουν μέγα δέντρο εν μέσω της ερήμου,

Γιγάντιο δέντρο, φουντωμένο ρόδα ή μήλα

Και ζωντανό νερό στη ρίζα του που εκύλα.

ΠΗΓΗ http://milwntasgiatoxioni.wordpress.com/

Σαν σήμερα, 25 Αυγούστου 1898

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Σαν σήμερα, 25 Αυγούστου 1898

Σφαγή 700 Ελλήνων και 15 Άγγλων στο Ηράκλειο (Κρήτη) από τους Τούρκους (η σημερινή κεντρική «οδός 25ης Αυγούστου» στην πόλη ονομάσθηκε έτσι από αυτό το γεγονός).

Τον Αύγουστο του 1898 οι Τούρκοι προχώρησαν σε άγριες σφαγές των Χριστιανών στο Ηράκλειο πράγμα που οδήγησε τους ξένους ναυάρχους στην απόφαση για την απομάκρυνση των Τούρκων. Η Τουρκική χωροφυλακή αποχώρησε μαζί με τον Τουρκικό στρατό, ενώ οι ναύαρχοι ανέλαβαν την διοίκηση της Μεγαλονήσου. Στο διάστημα που μεσολάβησε έως την άφιξη του πρίγκιπα Γεώργιου, τον Δεκέμβριο του 1898, η Μεγαλόνησος διοικείτο από τους Διοικητές των Διεθνών στρατευμάτων. Οι Άγγλοι διοικούσαν το νομό Ηρακλείου, οι Ρώσοι το νόμο Ρεθύμνου, οι Γάλλοι το νομό Λασιθίου και οι Ιταλοί τους νομούς Χανίων και Σφακιών.

Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ "Ὁ Ἥλιος καὶ ὁ Ἀέρας"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ "Ὁ Ἥλιος καὶ ὁ Ἀέρας"

Ὁ Ἀέρας θύμωσε,
μὲ τὸν Ἥλιο μάλωσε.
Ὁ Ἀέρας ἔλεγε:
– Εἶμαι δυνατότερος!
Καὶ ὁ Ἥλιος ἔλεγε:
– Σὲ περνῶ στὴ δύναμη!
Ἕνας γέρος γεωργὸς
μὲ τὴ μαύρη κάπα του
στὸ χωράφι πήγαινε.

Ὁ Ἀέρας λάλησε:
– Ὅποιος ἔχει δύναμη
παίρνει ἀπὸ τὸν γέροντα
τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του!

Φύσησε, ξεφύσησεν,
ἔσκασε στὸ φύσημα,
ἄδικος ὁ κόπος του.

Κρύωσεν ὁ γέροντας
καὶ διπλὰ τυλίχθηκε
στὴ χονδρὴ τὴν κάπα του.

Μὰ κι ὁ Ἥλιος λάλησε:
– Ὅποιος ἔχει δύναμη
παίρνει ἀπὸ τὸ γέροντα
τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του!

Ἔφεξεν ὁλόλαμπρος,
καλοσύνη σκόρπισε,
κι ἔβγαλεν ὁ γέροντας
τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του.

Πάλι ξαναλάλησε:
– Ἄκουσε καὶ μάθε το,
σὲ περνῶ στὴ δύναμη,
γιατὶ πᾶς μὲ τὸ κακὸ
κι ἐγὼ πάω μὲ τὸ καλό!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ http://www.panoramio.com/user/5409243?with_photo_id=47549817

Διώξτε τις μύγες με φυσικό τρόπο!

http://www.back-to-nature.gr/2013/06/blog-post_2.html

Διώξτε τις μύγες με φυσικό τρόπο!

Το καλοκαίρι,δεν υπάρχει πιο ενοχλητικό πράγμα από το να πετάει γύρω σου μια μύγα. Υπάρχουν, όμως, διάφοροι φυσικοί τρόποι με τους οποίους μπορέσετε να απομακρύνετε από την καθημερινότητά σας αυτή την ενοχλητική ρουτίνα.

Έχετε το παράθυρο ανοιχτό και δεν θέλετε να μπαίνουν μύγες;

Κανένα πρόβλημα, βάλτε στο παράθυρο ...ένα γλαστράκι με μαϊντανό ή ένα ποτηράκι με νερό που έχει μέσα κλωνάρι μαϊντανού.Οι μύγες απεχθάνονται τη μυρωδιά του μαϊντανού!

Ας δούμε και 4 φυσικά tips που μας δίνει το livegreen.gr

Η μυρωδιά της μέντας δεν αρέσει καθόλου στις μύγες. Επομένως, φυτέψτε μέντες και βάλτε τις στα πρεβάζια των παραθύρων. Κάθε φορά που περνάτε, κουνήστε λίγο το φύλλωμα με το χέρι σας, για να αναδειχτεί το άρωμά τους. Μπορείτε ακόμα να καίτε αιθέριο έλαιο μέντας ή να ψεκάζετε το δωμάτιο με σπρέι από αιθέριο έλαιο μέντας!
Κρεμάστε στο παράθυρο ένα τούλινο πουγκί με φύλλα ευκαλύπτου, καρφάκια γαρίφαλου και φύλλα δάφνης. Κάθε φορά που το πουγκάκι θα κουνιέται, τα αρώματα των υλικών θα απωθούν τις μύγες. Μπορείτε να φτιάξετε και ένα αρωματικό σπρέι με τα παραπάνω αιθέρια έλαια και ψεκάζετε τον χώρο. Διαλύστε τα αιθέρια έλαια πρώτα σε μια κουταλιά οινόπνευμα και στη συνέχεια σε νερό.
Βάλτε δίπλα στο φαγητό του σκύλου ένα μπολ με βασιλικό και γαρίφαλα.
Φτιάξτε μια αυτοσχέδια κολλητική ταινία. Ανακατέψτε 1/4 κούπας σιρόπι με 1 κ.σ. κρυσταλλική ζάχαρη και 1 κ.σ. μαύρη ζάχαρη. Κόψτε μια πλατιά λωρίδα από χοντρό χαρτόνι και αλείψτε το με το κολλώδες μίγμα. Αφήστε το ένα βράδυ για να στεγνώσει και την επόμενη ανοίξτε μια τρύπα στο ένα άκρο και κρεμάστε το ψηλά. Ανανεώνετέ το τακτικά!

Ένας ακόμη αποτελεσματικός τρόπος που βρήκαμε στο e-syrvival.blogspot.com είναι με τη χρήση ενός πλαστικού μπουκαλιού και τη φλούδα μπανάνας. Κόψτε ένα μπουκάλι όπως στη παρακάτω εικόνα και βάλτε μέσα τη φλούδα μιας μπανάνας.. Οι μύγες εγκλωβίζονται μέσα και δεν μπορούν να βγουν..

Εξοντώστε τα ενοχλητικά κουνούπια με φυσικό τρόπο και πάμφθηνα!!

Palmiers 'ΓΥΑΛΑΚΙΑ" με 1 σφολιάτα

Αρτοποιεια & Συνταγες

Palmiers 'ΓΥΑΛΑΚΙΑ" με 1 σφολιάτα

Υλικά

1 φύλλο σφολιάτας
1 φλιτζάνι καστανή ζάχαρη
1/2 κουτ.γλυκού κανέλα σε σκόνη
250 γρ κουβερτούρα λιωμένη σε μπαιν-μαρι
1 κουτ.γλυκού ελαιόλαδο ή σπορέλαιο

Εκτέλεση

Στρώνουμε σε μεγάλη λαδόκολλα στον πάγκο και πάνω σε αυτή τοποθετούμε τη σφολιάτα.
Αλέιφουμε με λίγο νερό.
Ανακατεύουμε τη ζαχαρη με τη κανέλα.
Πασπαλίζουμε όλη τη επιφάνεια της σφολιάτας.
Τυλίγουμε σφιχτά τις 2 πλευρές σε 2 ρολά,τα οποία τηα συναντηθούν στη μέση.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180.Βάζουμε τη σφολιάτα,στη κατάψυξη για 10'.Έτσι κόβετε πιο εύκολα. Κόβουμε με ένα μαχαίρι σε στενές φέτες. Τα τοποθετύμε σε ταψί με λαδόκολλα. Ψήνουμε για 15'-18',μεχρι να πάρουν χρώμα.

Καλή Επιτυχία!

Δάφνη Απόλλωνα

http://www.agrotikabook.gr/%CE%B4%CE%AC%CF%86%CE%BD%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%B1

Δάφνη Απόλλωνα

Καταγωγή-ιστορία Δάφνη Απόλλωνα-θάμνος

Η καταγωγή της είναι από τις περιοχές της Μεσογείου. Η δάφνη του Απόλλωνα ονομάζεται αλλιώς και Βάγια γιατί τα άνθη εμφανίζονται την περίοδο των Βαϊων. Στην Αρχαία Ελλάδα ήταν αγαπητό φυτό καθώς εξέφραζε τον σεβασμό και την επιβράβευση της προσπάθειας. Σε κάποιες εκδηλώσεις η στέψη των αθλητών γινόταν με δάφνινα στεφάνια. Σύμφωνα με τον μύθο η δάφνη ήταν μια νύμφη , κόρη του ποταμού Πηνειού, την οποί μεταμόρφωσε ο πατέρας της, σε θάμνο για να ξεφύγει από τον έρωτα του Απόλλωνα.

Ταυτότητα- μορφολογικά χαρακτηριστικά Δάφνη Απόλλωνα-θάμνος

Η δάφνη Απόλλωνος είναι αειθαλής θάμνος με ιδιαίτερα πλούσια ανάπτυξη όπου με το κατάλληλο κλάδεμα μπορεί να να αναπτυχθεί και ως δέντρο. Στην οικογένεια Lauraceae στην οποία ανήκει περιλαμβάνει περισσότερα από 2500 είδη των τροπικών και υποτροπικών περιοχών. Ανήκει στο γένος Laurus όπου ταξινομούνται μόνο τρία είδη δαφνών. Το L. novocanariensis ,το L. nobiliw και το L. azorica. Σε ύψος μπορεί να φτάσει τα 10-15 m, αν το βάλουμε στον κήπο μας όμως δύσκολα θα ξεπεράσει τα 5 m. Έχει γρήγορη ορθόκλαδη ανάπτυξη, με πυκνή και ζωηρή βλάστηση. Έχει αρωματικά άνθη, λογχοειδή, οξύληκτα με σκούρο πράσινο χρώμα. Τα άνθη του αναπτύσσονται ξεχωριστά τα αρσενικά με τα θηλυκά. Ανθίζει Απρίλιο με Μαϊο. Το φθινόπωρο στα θηλυκά εμφανίζονται οι καρποί που παίρνουν μια σκουρόχρωμη απόχρωση.

Απαιτήσεις- φροντίδες Δάφνη Απόλλωνα-θάμνος

Θέση: Καθόλου απαιτητικό φυτό αφού φυτεύεται σε όλες τις περιοχές της χώρας μας. Αντέχει στις υψηλές όσο και στις χαμηλές θερμοκρασίες αρκετά αφού παγώνει στους -10ºC. Σε ηλιόλουστες τοποθεσίες γενικά αλλά και σε ημισκιερές. Μπορεί να φυτεύεται σε παραθαλάσσιες περιοχές, ενώ είναι ανθεκτικό στην ατμοσφαιρική ρύπανση.

Χώμα : Αναπτύσσεται σε όλα σχεδόν τα εδάφη, προτιμότερο βέβαια θα ήταν να φυτεύεται σε πλούσια και καλά αποστραγγιζόμενα.

Πότισμα : Κάνουμε κανονικό πότισμα και τους καλοκαιρινούς μήνες λίγο πιο τακτικά ποτίσματα. Σε γλάστρα στο μπαλκόνι μας πιο συχνά ποτίσματα.

Λίπανση: Από τις αρχές της άνοιξης μέχρι τα μέσα φθινοπώρου λιπαίνουμε μια φορά το μήνα με κάποιο πλήρες ή οργανοκό λίπασμα.

Κλάδεμα : Στη αρχή της άνοιξης κάνουμε ένα κλάδεμα με σκοπό την αφαίρεση ξεραμένων κλαδιών και τον περιορισμό του μεγέθους. Στην περίπτωση που το έχουμε φυτέψει σε γλάστρα θα πρέπει να κλαδεύεται αρκετά τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο από την άνοιξη μέχρι το τέλος καλοκαιριού.

Πολλαπλασιασμός : Η δάφνη μπορεί να πολλαπλασιαστεί με σπόρους, με μοσχεύματα, με τις παραφυάδες του θάμνου και με καταβολάδες. Ο σπόρος συλλέγεται το φθινόπωρο. Φυτεύεται σε παλέτες με υπόστρωμα τύρφης και περλίτη σε προστατευμένο όμως χώρο . Μετά από 2 μήνες θα αρχίσουν να βλαστάνουν. Με μοσχεύματα ημιώριμων βλαστών, μήκους 15 cm, που κόβονται στο τέλος του καλοκαιριού και φυτεύονται κι αυτά σε υπόστρωμα τύρφης και περλίτη. (αναλογία 1:1).

Με λίγα λόγια η Δάφνη Απόλλωνα:

Σε ηλιόλουστες ή ημισκιερές θέσεις

Κανονικά ποτίσματα. Πιο τακτικά σε γλάστρα

Ανθεκτικό σε υψηλές θερμοκρασίες .Ανθεκτικό σε χαμηλές θερμοκρασίες

Άνθιση: Απρίλο-Μαϊο