Τιραμισού

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Τιραμισού - iCookGreek

Κάντε κλικ στον τίτλο ή τη φωτογραφία για να δείτε τα υλικά και την εκτέλεση.

icookgreek.com|Από Christina Tsamoura

http://www.icookgreek.com/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%82/%CE%B3%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/item/%CF%84%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%8D

Υλικά

• 24 μπισκότα σαβαγιάρ
• 1 φλιτζάνι του τσαγιού δυνατό καφέ φίλτρου
• 3 κουταλιές της σούπας λικέρ του καφέ (Kalhua κ.λπ.)
• 500 γρ. φρέσκο τυρί κρέμα (mascarpone ή ricotta ή Philadelphia)
• 5 κουταλιές της σούπας ζάχαρη άχνη
• 2 κρόκοι αυγών και 4 ασπράδια
• λίγο κακάο σκόνη για το πασπάλισμα

Εκτέλεση

1. Σ’ ένα μπολ ανακατεύετε τον καφέ φίλτρου με το λικέρ του καφέ. Βυθίζετε εκεί τα μισά σαβαγιάρ για λίγο και τα τοποθετείτε σε βαθύ ταψάκι το ένα δίπλα στο άλλο μέχρι να καλυφτεί ο πάτος.
2. Χτυπάτε στο μίξερ το τυρί κρέμα μέχρι να αφρατέψει καλά. Ρίχνετε τη ζάχαρη άχνη και συνεχίζετε το χτύπημα μερικά λεπτά. Προσθέτετε έναν έναν τους κρόκους των αυγών, ενώ συνεχίζετε το χτύπημα. Με τα ασπράδια των αυγών ετοιμάζετε σφιχτή μαρέγκα χτυπώντας στο μίξερ με λίγο αλάτι και την ενσωματώνετε στο μείγμα του τυριού με απαλές κινήσεις.
3. Απλώνετε τη μισή κρέμα πάνω από τα σαβαγιάρ και επαναλαμβάνετε βάζοντας μια στρώση σαβαγιάρ και άλλη μια στρώση κρέμα. Αφήνετε το γλυκό στο ψυγείο αρκετές ώρες για να σφίξει. Πασπαλίζετε με κακάο και σερβίρετε.

Μπισκοτάκια

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Μπισκοτάκια με άρωμα ελληνικού καφέ - iCookGreek

Κάντε κλικ στον τίτλο ή τη φωτογραφία για να δείτε τα υλικά και την εκτέλεση.

icookgreek.com|Από Christina Tsamoura

http://www.icookgreek.com/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%82/%CE%B3%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/item/%CE%BC%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CE%AC%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CF%86%CE%AD

Υλικά

• Για 40 μπισκότα περίπου
• 350 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 50 γρ. ελληνικός καφές
• 250 γρ. ζάχαρη καστανή
• 250 γρ. βούτυρο
• 1 αυγό

Εκτέλεση

1. Ανακατεύουμε σε ένα μπολ το αλεύρι με τη ζάχαρη και τον ελληνικό καφέ. Προσθέτουμε το Flora κομμένο σε κυβάκια κι αρχίζουμε να ανακατεύουμε με τα δάχτυλα μέχρι να αποκτήσουμε μία ζύμη με υφή σαν ψίχουλα. Προσθέτουμε το αυγό και ανακατεύουμε μέχρι να γίνει ομοιογενής και εύπλαστη η ζύμη.  Ίσως χρειαστεί να προσθέσουμε 1-2 κουταλιές κρύο νερό.
2. Πλάθουμε τη ζύμη σε μία μπάλα, την τυλίγουμε με πλαστική μεμβράνη και την αφήνουμε στο ψυγείο να «σταθεί» για μισή ώρα.
3. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 175°C. Χωρίζουμε τη ζύμη σε τρία ή τέσσερα μέρη. Παίρνουμε ένα - ένα τα κομμάτια και τα πλάθουμε πάλι σε μπάλα. Πιέζουμε την κάθε μπάλα να πλατύνει και την τοποθετούμε ανάμεσα σε δύο φύλλα από αντικολλητικό χαρτί. Με τη βοήθεια του πλάστη την ανοίγουμε σε φύλλο πάχους περίπου 0,5 εκ.
4. Με ένα μαχαίρι ή οδοντωτή ροδέλα, κόβουμε τη ζύμη σε τετράγωνα μπισκότα με πλευρά 3 εκατοστά. Επαναλαμβάνουμε μέχρι να χρησιμοποιήσουμε όλη τη ζύμη. Μεταφέρουμε τα μπισκότα σε 2 ρηχά ταψάκια στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί και τα ψήνουμε για 15 λεπτά περίπου. Αφήνουμε να κρυώσουν πριν τα ξεκολλήσουμε από το χαρτί για να μην σπάσουν.

Ηλιούγεννα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

"Ηλιούγεννα - Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων..."

ellaniapili.blogspot.com|Από Ελεύθερος Πολιορκημένος

http://ellaniapili.blogspot.gr/2015/12/blog-post_93.html

"Ηλιούγεννα - Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων..."

Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη. 

 

 
Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού.
Οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως.
Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το "δώρο" του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους ...έγινε κυριολεκτικά "μοίρασμα δώρων".
Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια. 

Ηλιούγεννα - Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων...
Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο.
Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του.



Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 - 2 π. X.) Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή.
Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει: «Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8).

Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς.
Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες.
Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.

Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται.
Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνοντα στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα αρχαίο Ελληνικό "ειδωλολατρικό" έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου.

Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά : «Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια.

Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30«Εκέινον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»

Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις αρχαίες εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου.
Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνεια).
Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή.


Τι εόρταζαν οι Αρχαίοι Έλληνες την περίοδο των Χριστουγέννων;

Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου.

Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη.

Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη.
Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του. Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει» , ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται: «Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το 'Αλφα και το Ωμέγα».

Αυτή η αρχαία Ελληνική γιορτή, είχε επίσης ταυτιστεί και με την γιορτή του Ηλίου, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Συγκεκριμένα στους Έλληνες, είχε ταυτιστεί με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα του Ηλίου, ο οποίος απεικονιζόταν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ηλίου.

Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης.

Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο Ηλιος αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει την ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο. Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη, η εποχή της αναγέννησης για την φύση.

Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με τις δημοφιλείς γιορτές των Σατουρνάλιων, προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, γι΄ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης . Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες και ονομάζονταν:

« DIES INVICTI SOLIS », δηλαδή «Ημέρα του αήττητου ήλιου». Μια γιορτή που φυσικά την είχαν πάρει απο την γιορτή του Φωτοφόρου Απόλλωνα - Ηλίου!

Στην αρχαία Ρώμη, η εορτή άρχιζε στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσε επτά ήμερες. Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες και στα παιδία έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του.

Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι «εθνικοί» αποκαλούσαν την Πρώτη Ημέρα της εβδομάδας Ημέρα του θεού-Κυρίου Ήλιου, ορολογία την οποία αργότερα χρησιμοποίησαν και οι εκκλησιαστικοί Πατέρες για λόγους σκοπιμότητας ίσως. Κάτι που διασώζεται έως σήμερα στα Αγγλικά ως SUN-DAY, στα Γερμανικά SONN-TAG.
Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (114-165 μ.Χ.) γράφει στη 2η απολογία του για τον Ιησού «...σταυρώθηκε, πριν το Σάββατο, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ "ΚΡΟΝΟΥ" και την επόμενη ημέρα ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ (θεού) "ΗΛΙΟΥ" και η οποία μετονομάσθηκε σε ΚΥΡΙΑΚΗ, αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές Του...»

Οι Αιγύπτιοι στις 25 Δεκεμβρίου εόρταζαν την γέννηση του θεού-ήλιου Όσιρη. Μετά την δολοφονία του ένα δένδρο ξεφύτρωσε στο οποίο ο Ίσις,σε κάθε επέτειο της γέννησης του στις 25 Δεκεμβρίου, άφηνε δώρα γύρω από το δένδρο.
Οι Βαβυλώνιοι, και οι Φοίνικες ονόμαζαν το θεό-ήλιο Βαάλ , οι Πέρσες λάτρευαν τη γέννηση του Αήττητου-ήλιου και θεού Μίθρα Βασιλιά, ενώ οι Βραχμάνοι στην γέννηση του ψάλλουν: «Εγέρσου ω βασιλιά του κόσμου, έλα σε μας από τις σκηνές σου».

Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα (ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο κλπ.) έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες. Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα!
Πίσω από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη.

Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών. Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνανθρώπους.

Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης.

Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος (κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά).

 

Ο Φίλιππος Βρετάκος Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Αποστόλου Αρβανιτόπουλου, σχετικό με τα έθιμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου και των καλάνδων, μας σώζει ο Φίλιππος Βρετάκος στο βιβλίο του "Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των". Σε αυτό το βιβλίο του ο Φίλιππος Βρετάκος μας λέει:
"Το χριστουγεννιάτικον δένδρον συμβολίζει την αιωνιότητα της ζωής, διότι δεν γηράσκει και δεν χάνει, επομένως, την νεότητά του. Το δένδρον όμως των Χριστουγέννων δεν το ευρίσκω, εγώ τουλάχιστον, ως ξενικήν συνήθειαν, ως νομίζεται γενικώς, αλλ' εν μέρει ως αρχαίαν ελληνικήν. Είναι, δηλαδή, υπολείμματα της περιφήμου "ειρεσιώνης", και της "ικετηρίας" των αρχαίων Ελλήνων, και μάλιστα των αρχαίων Αθηναίων.
Ήσαν δε η μεν Ικετηρία κλάδος ελαίας, από του οποίου εκρέμων ποκάρια μαλλιού, και έφερον αυτόν όσοι ήθελον να ικετεύσουν τον Θεόν ομαδικώς, δια την απαλλαγήν του τόπου από δεινού τινός κακού, π.χ. από νοσήματος, πανώλους, χολέρας ή ομοίου. Ως επί το πολύ, όμως, εβάσταζε την Ικετηρίαν άνθρωπος, ο οποίος ήθελε να τεθή υπό την προστασίαν θεού και της ανωτέρας αρχής, για να προβή εις αποκαλύψεις εναντίον ισχυρών ανθρώπων ή αρχόντων." ("Κληρονομία του αρχαίου κόσμου", εφημερίς "Εθνος", 31 Δεκεμ.1937)

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στο τέλος του 16ου, αλλά έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως - τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες.
Το δέντρο ως Χριστιανικό σύμβολο, συμβολίζει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού.

Σταδιακά το δένδρο άρχισε να γεμίζει με διάφορα χρήσιμα είδη- κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη καθημερινής χρήσης, (κάτι που γινόταν στους αρχαίους Ελληνικούς ναούς) συμβολίζοντας την προσφορά των Θείων Δώρων.

Στην σύγχρονη Ελλάδα το έθιμο το εισήγαγαν οι Βαυαροί με τον στολισμό στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833. Μετά τον το Β’ παγκόσμιο πόλεμο το δέντρο με τις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια.

Φυσικά μεγάλη εντύπωση προκαλεί και το μυθολογικό γεγονός του "Αγιοβασίλη" με το έλκηθρο του που το κινούν οι ιπτάμενοι τάρανδοι.
Ούτε αυτό όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσε να μην παρθεί απο την Αρχαία Ελλάδα. Όπως αναφέραμε πιο πρίν , τον μήνα Δεκέμβριο, οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως.
Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το "δώρο" του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους ...έγινε κυριολεκτικά "μοίρασμα δώρων".

Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.

  

"Το θείο βρέφος Διόνυσος στη "φάτνη" του (330 πχ)"

 

 Πηγή:
enallaktikos.gr

Εμπλουτίστηκε με εικόνες απο την ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ

 

The Blue Odyssey

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Greece High Definition - Hermis Greece.

 

Greece High Definition - Hermis Greece

6 Δεκεμβρίου στις 1:24 μ.μ. ·

The Blue Odyssey

Νηστίσμο κέικ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Νηστίσμο κέικ με αμύγδαλα και σταφίδες - iCookGreek

Κάντε κλικ στον τίτλο ή τη φωτογραφία για να δείτε τα υλικά και την εκτέλεση.

icookgreek.com|Από Christina Tsamoura

http://www.icookgreek.com/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%82/%CE%B3%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/item/%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%BF-%CE%BA%CE%AD%CE%B9%CE%BA-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B3%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82

Νηστίσμο κέικ με αμύγδαλα και σταφίδες

3.2/5 κατάταξη (9 ψήφοι)

Υλικά

• 4 φλιτζάνια αλεύρι σκληρό
• 3 κουταλάκια του γλυκού μπέικιν πάουντερ
• 1 φλιτζάνι σπορέλαιο
• 1 1/2 φλιτζάνι ζάχαρη
• 1 1/2 φλιτζάνι αμυγδαλόψιχα, ασπρισμένη, χοντροκομμένη
• 1 φλιτζάνι σταφίδες μαύρες και ξανθές, ανάμεικτες
• 2 φλιτζάνια νερό
• 1/2 φλιτζάνι κονιάκ
• 1 κουταλάκι του γλυκού κοφτό κανέλα
• 1 κουταλιά της σούπας ξύσμα πορτοκαλιού
• 1 κουταλάκι του γλυκού σόδα

Εκτέλεση

1. Σε μεγάλο μπολ αναμειγνύετε  το σπορέλαιο με τη ζάχαρη. Διαλύετε τη σόδα στο κονιάκ και την προσθέτετε στο μείγμα. Συνεχίζετε ρίχνοντας το νερό, το πορτοκάλι, τις σταφίδες και την αμυγδαλόψιχα.
2. Ανακατεύετε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ και την κανέλα. Το ρίχνετε στο προηγούμενο μείγμα και ανακατεύετε όλα τα υλικά πολύ καλά να ομογενοποιηθούν.
3. Αδειάζετε το μείγμα σε καλά λαδωμένο στρογγυλό ή τετράγωνο ταψί και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180° C για περίπου για 45’-55’.

''ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ.ΑΝΑΖΗΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.''

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Tatanka Lyotanka.

Tatanka Lyotanka

6 Δεκεμβρίου στις 8:44 π.μ. ·

ΓΝΩΣΗ
Ερώτηση: Γιατί, αν αρχαία γνώση έχει διατηρηθεί και αν έχει πάντα υπάρξει μια γνώση διαφορετική από την επιστήμη και τη φιλοσοφία μας, ή ακόμα και να τις ξεπερνά, είναι τόσο προσεκτικά κρυμμένη; Γιατί είναι οι άνθρωποι που έχουν αυτή την ειδική γνώση απρόθυμοι να την αφήσουν να περάσει σε γενικότερη κυκλοφορία, για χάρη ενός καλύτερου και πιο επιτυχημένο αγώνα με τον δόλο, την άγνοια και το κακό;
ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ: Υπάρχουν δύο απαντήσεις. Κατ 'αρχάς, η γνώση αυτή δεν κρύβεται, και δεύτερον δεν μπορεί, από την ίδια τη φύση της, να γίνει κοινή ιδιοκτησία.
Θα σας αποδείξω ότι η γνώση είναι πολύ πιο προσιτή σε όσους είναι σε θέση να την αφομοιώσουν από ό, τι γενικά υποτίθεται , και ότι το όλο πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι είτε δεν την θέλουν ή δεν μπορούν να την λάβουν.
Αλλά πρώτα απ 'όλα ένα άλλο πράγμα πρέπει να γίνει κατανοητό, δηλαδή, ότι η γνώση δεν μπορεί να ανήκει σε όλους, δεν μπορεί καν να ανήκει σε πολλούς. Τέτοιος είναι ο νόμος. Δεν το καταλαβαίνετε αυτό, επειδή δεν καταλαβαίνετε ότι η γνώση, όπως και οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, είναι Υλική. Αυτό σημαίνει ότι διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά της Υλικότητας. Ένα από τα πρώτα χαρακτηριστικά της Υλικότητας είναι ότι η ύλη σε συγκεκριμένο τόπο και υπό δεδομένες συνθήκες είναι περιορισμένη ... Το Υλικό της γνώσης έχει εντελώς διαφορετικές ιδιότητες ανάλογα με το αν λαμβάνεται σε μικρές ή μεγάλες ποσότητες. Λαμβανόμενο σε μεγάλη ποσότητα σε μια δεδομένη θέση, δηλαδή, από έναν άνθρωπο, ή από μια μικρή ομάδα των ανθρώπων, παράγει πολύ καλά αποτελέσματα. Λαμβανόμενο σε μια μικρή ποσότητα (δηλαδή, από το καθένα από έναν μεγάλο αριθμό ατόμων) δεν δίνει κανένα αποτέλεσμα σε όλους, ή μπορεί να δώσει ακόμα και αρνητικά αποτελέσματα, σε αντίθεση με τα αναμενόμενα. Έτσι, αν μια ορισμένη ποσότητα γνώσης διανεμηθεί σε εκατομμύρια ανθρώπους, κάθε άτομο θα λάβει πολύ λίγη, και αυτό το μικρό ποσό της γνώσης δεν θα αλλάξει τίποτα ούτε στη ζωή του ούτε και στην κατανόηση του για τα πράγματα.
Αλλά αν, αντιθέτως, μεγάλες ποσότητες της γνώσης συγκεντρώνονται σε ένα μικρό αριθμό ατόμων, τότε η γνώση θα δώσει πολύ καλά αποτελέσματα.
Με την πρώτη ματιά, αυτή η θεωρία φαίνεται πολύ άδικη, δεδομένου ότι η θέση εκείνων που βρίσκονται, να το πω έτσι, να τους έχει αρνηθεί η γνώση ώστε άλλοι να μπορούν να λάβουν μεγαλύτερο μερίδιο, φαίνεται να είναι πολύ λυπηρό και υπερβολικά πιο άδικο από ότι θα έπρεπε να είναι. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αυτό δεν είναι καθόλου έτσι, και στην κατανομή της γνώσης, δεν υπάρχει η παραμικρή αδικία.
Το γεγονός είναι ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θέλει καμία γνώση όποια κι αν είναι αυτή. Αρνούνται το μερίδιό τους από αυτή, και δεν παίρνουν ακόμη και το μερίδιο που τους έχει παραχωρηθεί στη γενική κατανομή για τους σκοπούς της ζωής. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές σε περιόδους μαζικής τρέλας, όπως πολέμους, επαναστάσεις ... όταν οι άνθρωποι φαίνεται να χάνουν ακόμη και το μικρό ποσό της κοινής λογικής που είχαν και να μετατρέπονται σε πλήρη αυτόματα, παραδίδοντας τους εαυτούς τους στην ολοσχερή καταστροφή σε τεράστιους αριθμούς, ακόμη και ... να έχουν χάσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Λόγω αυτού, τεράστιες ποσότητες γνώσης παραμένουν αζήτητες και μπορεί να διανεμηθούν μεταξύ εκείνων που αντιλαμβάνονται την αξία τους.
Δεν υπάρχει τίποτα άδικο σε αυτό, διότι εκείνοι οι οποίοι λαμβάνουν γνώση δεν παίρνουν τίποτα που να ανήκει σε άλλους, παίρνουν μόνο ότι άλλοι έχουν απορρίψει σαν άχρηστο και σε κάθε περίπτωση θα χανόταν αν δεν το έπαιρναν.
Η συνάθροιση της γνώσης από κάποιους εξαρτάται από την απόρριψη της γνώσης από τους άλλους.
-THE UNKNOWABLE GURDJIEFF-
Αναδημοσίευση από το
''ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ.ΑΝΑΖΗΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.''

τύπου «κουρού»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Ζύμη με γιαούρτι (τύπου «κουρού») ιδανική επιλογή για πεντανόστιμα τυροπιτάκια με μόλις τρία...

ΔΙΑΤΡΟΦΗΖύμη με γιαούρτι (τύπου «κουρού») ιδανική επιλογή για πεντανόστιμα τυροπιτάκια με μόλις τρία υλικά! Σεπτεμβρίου 19, 2015 Κοινοποίηση στο…

archangelosmichail.gr|Από archangelosmichail

http://archangelosmichail.gr/zimi-me-giaourti-tipou-kourou-idaniki-epilogi-gia-pentanostima-tiropitakia-me-molis-tria-ilika

Ζύμη με γιαούρτι (τύπου «κουρού») ιδανική επιλογή για πεντανόστιμα τυροπιτάκια με μόλις τρία υλικά!
Η ζύμη γιαουρτιού είναι η ιδανική επιλογή για πεντανόστιμα τυροπιτάκια.
Φτιάχνεται δε πολύ εύκολα και με μόλις τρία υλικά, που σίγουρα υπάρχουν σε κάθε ψυγείο και ντουλάπι.
– Μερίδες: 40 μικρά ή 20 μεγάλα πιτάκια
– Χρόνος προετοιμασίας: 10′
– Χρόνος μαγειρέματος: 0′
– Έτοιμο σε: 60′
– Χρόνος αναμονής: 1 ώρα
Υλικά για τη ζύμη: 500γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του 8 κουτ. σούπας βούτυρο λιωμένο 440γρ. γιαούρτι στραγγιστό 1 ½ κουτ. γλυκού αλάτι 1 κρόκο αβγού ανακατεμένο με 2 κουτ. γλυκού νερό για το ψήσιμο Διαδικασία: Βήμα 1
Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύετε το αλεύρι με το αλάτι. Προσθέτετε το βούτυρο και τρίβετε το μίγμα με τα δάκτυλα, μέχρι να ποτιστεί το αλεύρι με το βούτυρο.
Βήμα 2
Προσθέτετε το γιαούρτι και ζυμώνετε το μίγμα μέχρι να γίνει μια μαλακιά ζύμη. Βάζετε τη ζύμη στο ψυγείο για 1 ώρα, πριν τη χρήση.
Βήμα 3
Για να ετοιμάσετε τα πιτάκια, χωρίζετε τη ζύμη σε 2 – 3 μέρη και τα πλάθετε σε μπάλες. Παίρνετε μία – μία τις μπάλες και πάνω σε αλευρωμένη επιφάνεια, τις ανοίγετε με τη βοήθεια ενός πλάστη σε φύλλα πάχους 1/4εκ.
Βήμα 4
Με το στόμιο ενός ποτηριού, ή με κουπ πατ διαμέτρου 7εκ. κόβετε στρογγυλούς δίσκους. Στο τέλος μαζεύετε τη ζύμη που μένει μετά το κόψιμο, την ξαναπλάθετε σε μπάλα και την ανοίγετε ξανά σε φύλλο, για να κόψετε και άλλους στρογγυλούς δίσκους.
Συνεχίζετε την διαδικασία μέχρι να τελειώσει η ζύμη. Παίρνετε ένα-ένα τα κομμάτια της ζύμης και βάζετε από 1 κοφτό κουτ. γλυκού γέμιση στη μέση.
Ύστερα διπλώνετε τη ζύμη έτσι ώστε να σχηματιστεί μισοφέγγαρο και πιέζετε τις άκρες με πιρούνι βουτηγμένο σε νερό.
Αραδιάζετε τα πιτάκια σε λαδωμένο ταψί, µε ένα πινέλο τα αλείφετε με το µίγµα του αβγού και ακολουθείτε τις οδηγίες ψησίματος κάθε συνταγήςTip: Εκτός από πιτάκια, μπορείτε να χωρίσετε τη ζύμη στα 2 και την ανοίξετε δυο φύλλα, για να φτιάξετε μία μέτρια πίτα με την γέμιση της αρεσκείας σας.
Επίσης, εάν ανοίξετε όλη την ζύμη σε ένα φύλλο μπορείτε να κάνετε τάρτα ή ανοιχτή πίτα.
Πηγή: http://www.olivemagazine.gr/

Decoratiuni handmade

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη casadex.ro.

 

casadex.ro

1 Δεκεμβρίου στις 9:05 π.μ. ·

Decoratiuni handmade pentru masa de CRACIUN - Suporturi pentru lumanari din pahare. Le faci in 5 minute - LIKE & SHARE daca ti-a placut. Multumim!
Mai multe detalii aici: http://www.casadex.ro/…/suporturi-pentru-lumanari-sfesnice…/
Vezi si alte idei DIY aici: http://www.casadex.ro/

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Η Ελλάδα στις δέκα εξυπνότερες χώρες του κόσμου

Η χώρα μας βρίσκεται στην έκτη θέση με ποσοστό 26%, παρά το γεγονός ότι το 2013 οι κρατικές δαπάνες για την έρευνα μειώθηκαν στο 0,08% του ΑΕΠ, το οποίο είναι και ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά στις ανεπτυγμένες χώρες.…

enallaxnews.gr

http://www.enallaxnews.gr/2015/12/07/i-ellada-stis-deka-eksypnoteres-xwres-tou-kosmou/

Η Ελλάδα στις δέκα εξυπνότερες χώρες του κόσμου

0

By Συντακτική Oμάδα enallaxnews.gr on 07/12/2015 20:30 ΕΛΛΑΔΑ

Μπορεί τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα να περνάει δια πυρός και σιδήρου, όμως από… επιστημονικής πλευράς είναι κορυφαία! Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την ετήσια κατάταξη του ΟΟΣΑ για τις «εξυπνότερες» χώρες του κόσμου, όπου η Ελλάδα καταλαμβάνει την 6η θέση.
Η χώρα μας βρίσκεται στην έκτη θέση με ποσοστό 26%, παρά το γεγονός ότι το 2013 οι κρατικές δαπάνες για την έρευνα μειώθηκαν στο 0,08% του ΑΕΠ, το οποίο είναι και ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά στις ανεπτυγμένες χώρες. «Καμπανάκι» ωστόσο χτυπά από την επισήμανση ότι το ποσοστό επιστημόνων στην Ελλάδα υποχώρησε από το 28% που είχε το 2002.
Σημειώνεται ότι η λίστα του ΟΟΣΑ κατατάσσει τις χώρες με βάση τον μεγαλύτερο αριθμό επιστημόνων (σε επιστήμες όπως τα μαθηματικά, τη φυσική, την τεχνολογία και τη μηχανική) κατά κεφαλήν.
Οσο για τους «ανταγωνιστές» μας στην εξυπνάδα; Την πρώτη θέση, με σημαντική πτώση στην κατάταξη, καταλαμβάνει η Νότια Κορέα με το 32% των φοιτητών της να εργάζονται στις επιστήμες (στοιχεία του 2012) από το 39% το 2002, διαβάζουμε στο zougla.
Ακολουθεί στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Γερμανία με ποσοστό 31% και στην τρίτη θέση η Σουηδία με ποσοστό 28%. Σημειώνεται ότι η Σουηδία είναι η δεύτερη σε κατάταξη χώρα (μετά τη Νορβηγία) που έχει τόσο διαδεδομένη χρήση υπολογιστών στην εργασία. Υπολογίζεται ότι πάνω από τα 3/4 των Σουηδών εργαζομένων χρησιμοποιεί υπολογιστή στη δουλειά.
Στην τέταρτη θέση βρίσκεται άλλη μια σκανδιναβική χώρα, η Φινλανδία, με 28%, μια χώρα που σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ ειδικεύεται στην έρευνα και παραγωγή φαρμάκων.
Πέμπτη με ποσοστό 27% είναι η Γαλλία, με το μεγαλύτερο ποσοστό των επιστημόνων της να εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και κυρίως στη βιομηχανία παρά στο Δημόσιο ή τα πανεπιστήμια.
Μετά την Ελλάδα, στην έβδομη θέση βρίσκεται η Εσθονία, η οποία ανακηρύσσεται πρωταθλήτρια στην ισότητα των δύο φύλων, τουλάχιστον στις επιστήμες, αφού το 2012, ένα ποσοστό 41% των Εσθονών επιστημόνων ήταν γυναίκες.
Στην όγδοη θέση βρίσκεται το Μεξικό, με ποσοστό 25% από το 24% το 2002, μια χώρα που κρατά σταθερά ανοδική πορεία, παρά την απόφαση της κυβέρνησης να καταργήσει τις φοροαπαλλαγές για τις επιχειρηματικές επενδύσεις στην έρευνα και την ανάπτυξη.
Ακολουθεί η Αυστρία στην ένατη θέση με ποσοστό 25%, η οποία μάλιστα έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό διδακτορικών σπουδαστών, με περίπου 6,7 γυναίκες και 9,1 άνδρες ανά 1.000 κατοίκους.
Η Πορτογαλία είναι η χώρα που ολοκληρώνει τη δεκάδα, επίσης με ποσοστό 25%. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η χώρα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό διδακτορικών σπουδαστών (72%) που εργάζεται στην εκπαίδευση.

ΠΗΓΗ : Prismanews

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Κοπεγχάγη - iCookGreek

Κάντε κλικ στον τίτλο ή τη φωτογραφία για να δείτε τα υλικά και την εκτέλεση.

icookgreek.com|Από Klio Kabouri

http://www.icookgreek.com/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%82/%CE%B3%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/item/%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%B3%CF%87%CE%AC%CE%B3%CE%B7

Κοπεγχάγη

• Μερίδες: 8
• Δυσκολία: εύκολο
• 
  

Υλικά

• 500 γρ. φύλλο κρούστας πολύ λεπτό
• 250 γρ. φρέσκο βούτυρο ΝΟΥΝΟΥ
• 1 φλιτζάνι αμυγδαλόψιχα ασπρισμένη και κοπανισμένη
• 1 φλιτζάνι φρυγανιά τριμμένη
• 1 κουταλάκι του γλυκού κοφτό μπέικιν πάουντερ
• ½ κουταλάκι του γλυκού κοφτό, τριμμένη κανέλα
• 6 αυγά
• λίγο αλάτι
• 1 φλιτζάνι τσαγιού ζάχαρη
• 4 κουταλιές της σούπας κονιάκ
• το ξύσμα και ο χυμός από 1 λεμόνι
• Για το σιρόπι
• 1 φλιτζάνι νερό
• 2 φλιτζάνια ζάχαρη
• 2 κουταλιές της σούπας μέλι
• ο χυμός και η φλούδα από ½ λεμόνι
• 1 ξυλάκι κανέλα
• 5-6 γαρίφαλα

Εκτέλεση

1. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 180˚ C. Χτυπάτε στο μίξερ τους κρόκους με τη ζάχαρη ώσπου να ασπρίσουν. Χαμηλώνετε την ταχύτητα και προσθέτετε το ξύσμα και τον χυμό του λεμονιού, το κονιάκ, το αμύγδαλο, τη φρυγανιά, το μπέικιν πάουντερ και την κανέλα.
2. Χτυπάτε τα ασπράδια με το αλάτι σε μαρέγκα σφιχτή και τα προσθέτετε στο μείγμα με το αμυγδάλο και τη φρυγανιά ανακατεύοντας με ελαφρές κινήσεις.
3. Βουτυρώνετε ένα ορθογώνιο ταψί 22x36 εκ. και στρώνετε τα μισά από τα φύλλα αλείφοντας το καθένα με αρκετό βούτυρο ΝΟΥΝΟΥ. Απλώνετε μέσα στο ταψί το μείγμα και το σκεπάζετε με τα φύλλα που εξέχουν από το ταψί και στη συνέχεια με τα υπόλοιπα φύλλα πάντα αλειμμένα με βούτυρο.
4. Περιχύνετε το γλυκό με το υπόλοιπο βούτυρο και το χαράζετε σε λωρίδες που να μην φτάνουν ως τον πάτο. Ραντίζετε την επιφάνεια με λίγο νερό και ψήνετε για 50’ λεπτά . Αφήνετε το γλυκό να κρυώσει.
5. Για το σιρόπι, βράζετε όλα τα υλικά μαζί για 5’-6’ λεπτά, κατόπιν αφαιρείτε την κανέλα, τα γαρίφαλα και τη φλούδα λεμονιού και περιχύνετε το γλυκό.