Η ΑΠΟΦΑΣΗ της Γεωργίας Ζαρκαδάκη *

πηγή: http://www.onestory.gr/post/31572560642

Η ΑΠΟΦΑΣΗ

της Γεωργίας Ζαρκαδάκη *

.

Βρέχει. Οι δρόμοι έχουν γίνει ποτάμια που ενώνονται και γίνονται χείμαρρος παρασύροντας μαζί τους την βρώμα και τα μυστικά τόσων ανθρώπων, εύχομαι να είναι αυτή η καταστροφή που θα αλλάξει το πρόσωπο της πόλης.

Έχω γίνει μούσκεμα άλλα δεν τρέχω να καλυφτώ βρίσκω την αίσθηση του νερού πάνω μου καθαρτική. Προχωράω χωρίς προορισμό, προχωράω γιατί το να είμαι στάσιμη με πνιγει. Σε δυο ώρες θα πρέπει να έχω πάρει την απόφαση μου.

Δίπλα μου περπατάει και μια κυρία αγκαλιά με το μωράκι της, φοβάται μου λέει να τρέξει μην γλιστρήσει.. Ξαφνικά θυμάμαι εκείνη την μέρα που θα καθόριζε την υπόλοιπη ζωή μου.

Μια μέρα σαν αυτή, ο αέρας να ραπίζει τα παράθυρα και η βροχή να μουσκεύει τις καρέκλες της αυλής. Φωνές, κακό και κλάματα.. Ο πατέρας μου με μια βαλίτσα στο χέρι και ένα πρόσωπο γεμάτο κοκκινάδια να ανοίγει την πόρτα και να εξαφανίζεται. Η τελευταία φορά που τον είδα, ήμουν μόνο 8 χρόνων.. Τα μόνα λόγια παρηγοριάς που άκουσα από την μητέρα μου ήταν “Μην αγαπήσεις πότε κανέναν, όλοι φεύγουνε..”

Όποτε λοιπόν ο ουρανός γεμίζει γκρίζα σύννεφα και ακούγονται τα πρώτα μπουμπουνητά εγώ τρέχω να βγω στους δρόμους, το σπίτι με πνίγει και οι τοίχοι αντιλαλούν τα λόγια της μητέρας μου “Μην αγαπήσεις πότε κανέναν..”.

Ωστόσο δεν ακολούθησα την συμβουλή της μητέρας μου και αγάπησα. Αγάπησα πολύ έναν άνθρωπο που με αγάπησε και αυτός και τώρα θέλει να περάσει την υπόλοιπη ζωή μαζί μου. Πως θα μπορούσα όμως να το κάνω αυτό όταν ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνω ίδια με τον πάτερα μου και παρατήσω την οικογένεια μου ή ακόμα χειρότερα πως θα το αντέξω αν φύγει εκείνος? Οι σκέψεις μου προκαλούν πονοκέφαλο, νιώθω ζεστά τα δάκρυα μου να κυλούν παρέα με την βροχή, κουράστηκα.

Ξαφνικά η βροχή σταματάει και ο ήλιος προβάλει δειλά - δειλά. Όλα παίρνουν άλλη μορφή, οι δρόμοι αρχίζουν και μοιάζουν με λιβάδια και ο κόσμος φαίνεται πιο ευτυχισμένος. Γέλια ακούγονται από πίσω μου, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων προχωράει χέρι-χέρι, η ευτυχία γραμμένη στα πρόσωπα τους.. Κάτι σαλεύει μέσα μου, ζηλεύω το ζευγαράκι. Είμαι σίγουρη ότι αυτό μου λείπει, ένας άνθρωπος να ξέρω ότι θα είναι διπλά μου ότι και να συμβεί.. Απόψε θα δεχτώ την πρόταση του και θα νικήσω τους φόβους μου. Ποιος ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον? Μόνο το παρόν ελέγχουμε και αυτό όχι πάντα..

.

Η Γεωργία Ζαρκαδάκη γεννήθηκε το 1986 στην Αθηνά. Έχει σπουδάσει Γραφιστική αλλά δεν την γέμισε ποτέ σαν τέχνη. Τα βιβλία ήταν πάντα η απόδραση της από μια καθημερινότητα που δεν της άρεσε και η συγγραφή δημιουργία νέων κόσμων.

[ facebook ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω