περιοδικό και εκδόσεις Κουκούτσι.
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, Γουίλλιαμ Γουέρτζγουορθ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΔΗ: ΠΡΟΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΑΠ' ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΩΙΜΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
[ODE: INTIMATIONS OF IMMORTALITY OF THE RECOLLECTIONS OF THE EARLY CHILDHOOD, 1804]
μτφ. Σοφία Κωνσταντέλου, ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ, ΤΧ. 1
V.
Η γέννησή μας δεν είναι παρά ένας ύπνος και μια λησμονιά:
Η ψυχή που ανατέλει μαζι μ’ εμάς, το άστρο της ζωής μας,
Κατοικούσε αλλού,
Κι είνα
ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΔΗ: ΠΡΟΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΑΠ' ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΩΙΜΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
[ODE: INTIMATIONS OF IMMORTALITY OF THE RECOLLECTIONS OF THE EARLY CHILDHOOD, 1804]
μτφ. Σοφία Κωνσταντέλου, ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ, ΤΧ. 1
V.
Η γέννησή μας δεν είναι παρά ένας ύπνος και μια λησμονιά:
Η ψυχή που ανατέλει μαζι μ’ εμάς, το άστρο της ζωής μας,
Κατοικούσε αλλού,
Κι είνα
ι ένας κομήτης που ήρθε από μακριά:
Όχι σε απόλυτη λήθη,
Όχι με τέλεια γύμνια,
Αλλά σέρνοντας σύννεφα δόξας ερχόμαστε
Απ’ τον Θεό, που είναι η δικιά μας πατρίδα:
Οι ουρανοί ψεύδονται για την παιδικότητά μας!
Οι σκιές της φυλακής αρχίζουν να κυκλώνουν
Τ’ αγόρι που μεγαλώνει,
Αλλ’ αυτό κρατά το φως, κι όπου ξεχύνεται,
Το βλέπει στη χαρά του˙
Η νιότη, που καθημερινά ξεκινά απ’ την ανατολή
Πρέπει να ταξιδεύει, ενώ ακίνητος στέκει ο ιερέας της φύσης,
Και με τούτο το υπέροχο θέαμα
Επιμελείται το έργο του˙
Καταλαβαίνει πλέρια ο άνθρωπος πως αργοσβήνει,
Και αχνοφαίνεται στο φως της κάθε μέρας.
VIII
Εσύ, που η εξωτερική σου ομοιομορφία υποκρύπτει
Την απεραντοσύνη της ψυχής σου˙
Εσύ, μέγιστε Φιλόσοφε, που ακόμα κρατάς
Την κληρονομιά σου, εσύ Οφθαλμέ ανάμεσα στους τυφλούς,
Εσύ, που κωφός και σιωπηλός, φθάνεις στην αιώνια άβυσσο,
Στοιχειωμένος για πάντα απ’ την άφθαρτη διάνοια, —
Παντοδύναμε Προφήτη! Ευλογημένε Μάντη!
Εσύ κρατάς τις αλήθειες,
Αυτές που σ’ όλη μας τη ζωή κουραζόμαστε για να βρούμε,
Χαμένες στο σκοτάδι, το σκοτάδι του τάφου,
Εσύ, που η αθανασία σου
Είναι μελαγχολική σαν τη μέρα, ένας άρχοντας που εξουσιάζει έναν σκλάβο,
Μια παρουσία που ποτέ δεν αγνοείς˙
Εσύ, μικρό παιδί, αλλά δοξασμένο με τη δύναμη
Της ουρανογέννητης ελευθερίας στο μέγεθος της ύπαρξής σου,
Γιατί με τέτοιους βαρείς πόνους προκαλείς
Τον χρόνο να φέρει τον αναπόφευκτο ζυγό,
Έτσι τυφλά θέτεις την μακαριότητά σου σε διαμάχη;
Πλήρης σύντομα η ψυχή σου θα έχει το δικό της επίγειο φορτίο,
Και από συνήθεια θα σε βαραίνει,
Δυσβάσταχτη σαν παγετός, και βαθιά όπως η ίδια η ζωή!
Γουίλλιαμ Γουέρτζγουορθ, άγγλος ποιητής θεμελιωτής του ρομαντισμού [ 1770-1850]
( ολόκληρη η Ωδή μεταφρασμένη στο Κουκούτσι αρ. 1)
Όχι σε απόλυτη λήθη,
Όχι με τέλεια γύμνια,
Αλλά σέρνοντας σύννεφα δόξας ερχόμαστε
Απ’ τον Θεό, που είναι η δικιά μας πατρίδα:
Οι ουρανοί ψεύδονται για την παιδικότητά μας!
Οι σκιές της φυλακής αρχίζουν να κυκλώνουν
Τ’ αγόρι που μεγαλώνει,
Αλλ’ αυτό κρατά το φως, κι όπου ξεχύνεται,
Το βλέπει στη χαρά του˙
Η νιότη, που καθημερινά ξεκινά απ’ την ανατολή
Πρέπει να ταξιδεύει, ενώ ακίνητος στέκει ο ιερέας της φύσης,
Και με τούτο το υπέροχο θέαμα
Επιμελείται το έργο του˙
Καταλαβαίνει πλέρια ο άνθρωπος πως αργοσβήνει,
Και αχνοφαίνεται στο φως της κάθε μέρας.
VIII
Εσύ, που η εξωτερική σου ομοιομορφία υποκρύπτει
Την απεραντοσύνη της ψυχής σου˙
Εσύ, μέγιστε Φιλόσοφε, που ακόμα κρατάς
Την κληρονομιά σου, εσύ Οφθαλμέ ανάμεσα στους τυφλούς,
Εσύ, που κωφός και σιωπηλός, φθάνεις στην αιώνια άβυσσο,
Στοιχειωμένος για πάντα απ’ την άφθαρτη διάνοια, —
Παντοδύναμε Προφήτη! Ευλογημένε Μάντη!
Εσύ κρατάς τις αλήθειες,
Αυτές που σ’ όλη μας τη ζωή κουραζόμαστε για να βρούμε,
Χαμένες στο σκοτάδι, το σκοτάδι του τάφου,
Εσύ, που η αθανασία σου
Είναι μελαγχολική σαν τη μέρα, ένας άρχοντας που εξουσιάζει έναν σκλάβο,
Μια παρουσία που ποτέ δεν αγνοείς˙
Εσύ, μικρό παιδί, αλλά δοξασμένο με τη δύναμη
Της ουρανογέννητης ελευθερίας στο μέγεθος της ύπαρξής σου,
Γιατί με τέτοιους βαρείς πόνους προκαλείς
Τον χρόνο να φέρει τον αναπόφευκτο ζυγό,
Έτσι τυφλά θέτεις την μακαριότητά σου σε διαμάχη;
Πλήρης σύντομα η ψυχή σου θα έχει το δικό της επίγειο φορτίο,
Και από συνήθεια θα σε βαραίνει,
Δυσβάσταχτη σαν παγετός, και βαθιά όπως η ίδια η ζωή!
Γουίλλιαμ Γουέρτζγουορθ, άγγλος ποιητής θεμελιωτής του ρομαντισμού [ 1770-1850]
( ολόκληρη η Ωδή μεταφρασμένη στο Κουκούτσι αρ. 1)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου