ΚΑΙ μια γυναίκα πού κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά της είπε, Μίλησέ μας για τα Παιδιά.
Κι εκείνος είπε:
Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη ζωή.
"Έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας, άλλα όχι από σας,
Και μ' όλο πού είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.
Μπορείτε να τούς δώσετε τήν Αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας,
Γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες.
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως και τήν ψυχή τους,
Γιατί ή ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο, πού εσείς δεν μπορείτε να επισκεφτείτε, ούτε στα όνειρά σας.
Μπορείτε να προσπαθήσετε να τούς μοιάσετε, αλλά μη γυρεύετε να κάνετε αυτά να σας μοιάσουν.
Γιατί ή ζωή δεν πηγαίνει πρός τα πίσω και δε σταματά στο χθες.
Εσείς είστε τα τόξα απ' όπου τα παιδιά σας σα ζωντανά βέλη θα τιναχτούν μπροστά.
Ό τοξότης βλέπει το σημάδι πάνω στο μονοπάτι του άπειρου, καί σας λυγίζει με τη
δύναμή του ώστε τα βέλη του να τιναχτούν γοργά και μακριά.
Το λύγισμά σας στο χέρι του τοξότη ας είναι για σας χαρά’
Γιατί όπως αυτός αγαπά τα βέλη πού πετούν, έτσι αγαπά και τα τόξα πού είναι σταθερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου