ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΔΥΟ ΗΜΕΡΩΝ της Πηγής Λο. *

πηγή http://www.onestory.gr/post/33603506626

ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΔΥΟ ΗΜΕΡΩΝ

της Πηγής Λο. *

.

Έτοιμος να ξαναβουτήξει στο νερό όσο κρύο ή ζεστό κι αν είναι, έτοιμος να ανακατέψει με τα χέρια του την λάσπη, έτοιμος να γύρει δίπλα στα χαμένα και στα αξεπέραστα, έτοιμος να υπάρξει ξανά. Ο κρυφός σου εαυτός, ο βουβός και άχρωμος είναι αυτός που είναι έτοιμος να σε προδώσει ξανά και το έκανε. Έτρεξε πριν από σένα και είπε ναι, και χαμογέλασε και έγνεψε με νόημα και κατέθεσε ξανά τα όπλα του, και εσύ καλά καλά δεν είχες ξυπνήσεις, δεν άκουγες και ούτε μπορούσες να αρθρώσεις την επιφύλαξη σου, την ανασφάλεια σου, την άρνηση σου. 

Έπεσες στο ήδη περπατημένο μονοπάτι που σε είχε βγάλει σε αδιέξοδο, χωρίς ελπίδες πως θα έχουν εξαφανιστεί τα εμπόδια που είχες βρει την προηγούμενη φορά μα με την λαχτάρα ότι θα νιώσεις καλά, θα ρουφήξεις, θα παίξεις, θα κυλήσεις. 

Σε διεκδίκησε ή μάλλον σε κατάφερε, κατάφερε να σε βάλει στο δικό του πλαίσιο, στην δικιά του πραγματικότητα όσο πλασματική και ιδανική κι αν είναι. Αυτός νιώθει καλά χωρίς να υπολογίζει πως τον άλλον μπορεί να τον στείλει λίγο πάνω από το πάτωμα, χωρίς να νιώθει πως το εγώ του χτυπάει ή εξοστρακίζει αιχμηρά αντικείμενα απέναντι του ή και παντού στον χώρο. 

Έβαλε τον χρόνο, διάλεξε τον χώρο, έδωσε τα μάτια του και απαίτησε την αγκαλιά σου. Δεν ένιωσες εσύ μα ήταν κάποιος άλλος, κάποιος που σε υποδύεται είχε φορέσει το κορμί σου και γι’ αυτό είχαν μουδιάσει τα άκρα σου. Δεν μπορούσες με τις εικόνες στο μυαλό να χαϊδέψεις, να αγκαλιάσεις, να ζήσεις. Σταμάτησε και σε πήρε αγκαλιά, σφιχτή, κοντινή, αληθινή και εσύ έκλεισες τα μάτια σου και αποκοιμήθηκες ακούγοντας την αναπνοή του. 

Λίγο πριν μπει η λογική ξανά σε ότι αναδυόταν μέσα στους τέσσερις τοίχους του δωματίου και υπό την επήρεια του ασυνείδητου κόσμου και των πλασμάτων που κινούν μικρές και μεγάλες αρθρώσεις, φωλιές και κόμπους του σώματος ξεκίνησε το λύσιμο των αισθήσεων. Ίσως ήταν πιο πολύ παραισθήσεις παρά αισθήσεις, ήταν άβουλο αλλά τόσο ζωντανό, δεμένο, καθηλωτικό. 

Γελάσατε και ξανακολλήσατε ο ένας απέναντι από τον άλλον, δυο ζευγάρια μάτια να ξαναλένε την ιστορία τους, το καθένα με τα δικά του χρώματα και σύμβολα. Γέλια με διαβαθμίσεις και δροσερό νερό και ψημένος καφές και μουσικές συναντήσεις λίγο πριν κλείσει η πόρτα για να ξανανοίξει και να σε οδηγήσει δίπλα στα αλμυρά νερά που γλύφουν τους βράχους. 

Εκεί που όλα ξεκίνησαν, προχώρησαν, μάτωσαν και επουλώθηκαν. Το ιώδιο της θάλασσας που θεραπεύει πληγές και ανοιχτές υποθέσεις. Εκεί που ξημερώνεσαι δίπλα στις αποστάσεις των βράχων, εκεί που το φεγγάρι έλουσε μέχρι και τα μικρά δάχτυλα των ποδιών μας. 

Μία ανακατάταξη θέσεων και διαθέσεων, μία σταδιακή εξέλιξη και επιστροφή στο πριν, σε εκείνο το ξημέρωμα, στο ίδιο τραπέζι, στα ίδια χείλη. Απαιτήσεις και επιθυμίες της μίας βραδιάς, το πρωί το ξέρετε και οι δυο ότι θα σβήσουν, κι ας το επέλεξε μόνο εκείνος, το ξέρεις κι εσύ πως έτσι θα γίνει. 

Δέσιμο και συναίσθημα είναι λέξεις απαγορευμένες, όλα καθοδηγούνται εγκεφαλικά και αν δεν γίνεται ακόμα θα πρέπει να το βρεις. Και τελικά φεύγει. Μα ήταν η ώρα, το είχα δει το ρολόι, το είχα αισθανθεί, το είχα δει να συμβαίνει κάτω από το μαξιλάρι και στο πεζούλι του παραθύρου, στο καθρέφτισμα της θάλασσας. 

Μα δεν θα λύσω τα άλυτα, ούτε θα τρέξω να καταλάβω, δεν θα βάψω τον τοίχο μου ούτε θα πιω την αλμύρα, μα κυρίως δεν θα καταπιώ τον εαυτό μου, τον αυθορμητισμό μου και τα όνειρα μου που μου τρέφουν το χαμόγελο και μου μακραίνουν το βλέμμα και τα δάχτυλα για να αγγίζω και να αφουγκράζομαι πιο έντονα το παραμικρό πετάρισμα. 

Να το ξέρεις και εσύ μικρή μου πως θα τα καταφέρουμε να ξαναβγούμε στο φως γελαστές, ακόμα κι αν είμαστε με τα ίδια ρούχα, ακόμα κι αν το μαύρο φυλακίζει τον ήλιο, ακόμα και αν πάρουμε το ανάποδο λεωφορείο. Μη φοβάσαι, γιατί ούτε εγώ φοβάμαι και θέλει πείσμα και δύναμη να αισθάνεσαι και τον φόβο και την χαρά, μα κυρίως να αισθάνεσαι, να νιώθεις ζωντανό το μέσα σου ότι ανεβοκατεβαίνει, ότι ταράζεται και σε ξυπνά εκεί που η λογική σε περιορίζει. 

.

Η Πηγή Λο. γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα και τα τελευταία 6 χρόνια ζει στην Σύρο. Σπουδάζει graphic/web and product design και ασχολείται με τον σύγχρονο χορό. Αγαπά την φωτογραφία, τον καφέ, την θάλασσα και την μουσική. Θα ήθελε να μπορεί να πετάξει ή να έχει ένα τροχόσπιτο και να γυρίζει τον κόσμο. Μέχρι τότε όμως κάνει τις εικόνες τις λέξεις και τις σκέψεις τις προτάσεις στο blog της http://skepseislekseis.wordpress.com/.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω