-Γιάννης Ρίτσος, «Και εσύ να λείπεις»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

-Γιάννης Ρίτσος, «Και εσύ να λείπεις»

«Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,

Και εσύ να λείπεις,

Να’ ρχονται οι Άνοιξες

με πολλά διάπλατα παράθυρα,

Και εσύ να λείπεις,

Να’ ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του

κήπου

με χρωματιστά φορέματα,

Και εσύ να λείπεις,

Οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,

Και εσύ να λείπεις,

Ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,

Πολλές σημαίες ν’ ανεμίζουν στα μπαλκόνια,

Και εσύ να λείπεις,

Και ύστερα ένα κλειδί να στρίβει

Η κάμαρα να’ ναι σκοτεινή,

Δύο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,

Και εσύ να λείπεις,

Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται

Και σένανε να σου λείπουν τα χέρια,

Δυο κορμιά να παίρνονται,

Και συ να κοιμάσαι κάτου απ’ το χώμα,

Και τα κουμπιά του σακακιού σου

ν’ αντέχουν πιότερο από σένα,

Κάτου από το χώμα,

Και η σφαίρα σφηνωμένη στην καρδιά σου

να μην λιώνει..

Όταν η καρδιά σου,

που τόσο αγάπησε τον κόσμο,

θα έχει λιώσει.

Να λείπεις –δεν είναι τίποτα να λείπεις .

Αν έχεις λείψει για ό, τι πρέπει,

Θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα

που για αυτά έχεις λείψει,

Θα’ σαι για πάντα μέσα σε αυτόν τον κόσμο…»

(Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα, τ. Β’, Κέδρος)