Μονή Χιλανδαρίου

Στα Μονοπάτια των Μονών και των Μεγάλων Ζωγράφων

Η Μονή Χιλανδαρίου είναι 4η στην ιεραρχία των Αγιορείτικων Μονών. Βρίσκεται μέσα στο βουνό, στη βορειανατολική πλευρά. Είναι Σερβική Μονή.

Το Καθολικό της μονής Χιλανδαρίου, που κτίσθηκε γύρω στο 1293, είναι αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου αποτελεί ένα από τους κομψότερους ναούς του Αγίου Όρους. Από το αρχικό, διατηρείται το θαυμάσιο δάπεδο από λευκό μάρμαρο μ' ένα μεγάλο σταυρό στη μέση, περιβαλλόμενο από ψηφιδωτές ταινίες διαφόρων πετρωμάτων. Η τοιχογράφησή του συνδέεται με τη Μακεδονική σχολή και είναι των ζωγράφων Ευτυχίου και Μιχαήλ. Θα πρέπει να έγινε γύρω στα 1313. Αξιόλογο είναι επίσης το ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1774. Εδώ ακόμα βρίσκεται ο αρχικός τάφος του Αγίου Συμεών και πάνω από αυτόν βρίσκεται η επάργυρη σαρκοφάγος από το 1973. Η παλαιά ξύλινη σαρκοφάγος βρίσκεται στο σκευοφυλάκειο της μονής. Στην ανατολική γωνία του περιβόλου της μονής Χιλανδαρίου και μπροστά από τον πύργο του Αγίου Σάββα , βρίσκεται το παρεκκλήσι των Αρχαγγέλλων. Στις πτέρυγες της μονής υπάρχουν άλλα ένδεκα παρεκκλήσια. Τα εννέα από αυτά είναι αγιογραφημένα, με τοιχογραφίες του 13ου μέχρι και του 18ου αιώνα . Από τα μη τοιχογραφημένα, των Αγίων Τεσσαράκοντα, έχει αξιόλογες φορητές εικόνες και ένα βημόθυρο του 1623. Το παρεκκλήσι του Αγίου Συμεών εγκαινιάστηκε πρόσφατα στο ομώνυμο κελί του. Βρίσκεται δίπλα στο καμπαναριό και πάνω από το ιστορικό πηγάδι της μονής. Έξω από τον περίβολο της μονής βρίσκονται δύο παρεκκλήσια. Εκείνο του κοιμητηρίου της μονής και στον κήπο το παρεκκλήσι του Αγίου Τρύφωνα. Ο κοιμητηριακός ναός είναι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Νευρική βουλιμία: τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται;

Απλές λύσεις

Νευρική βουλιμία: τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται;

Οι διατροφικές διαταραχές όπως η νευρική βουλιμία και ανορεξία, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες στη σωματική υγεία. Μπορούν μάλιστα να απειλήσουν τη ζωή.

Έχουν αρνητικές συνέπειες στην ψυχική υγεία και εμποδίζουν αυτούς που πάσχουν από το να έχουν μια ευτυχισμένη και παραγωγική ζωή.

Τα κορίτσια εφηβικής ηλικίας και οι νεαρές γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο από τη νευρική ανορεξία και βουλιμία. Από το σύνολο των ασθενών που παρουσιάζουν βουλιμία ή ανορεξία, μόνο 10% έως 15% είναι άνδρες.

Υπολογίζεται ότι 1,1% έως 4,2% των γυναικών παρουσιάζουν νευρική βουλιμία σε κάποια φάση της ζωής τους. Για τη νευρική ανορεξία το ποσοστό αυτό κυμαίνεται από 0,5% έως 3,7%.

Οι διατροφικές διαταραχές είναι πρόβλημα συναισθηματικό και σωματικό. Συσχετίζονται με έμμονες ιδέες για το φαγητό, το βάρος και το σχήμα σώματος.

■ Γιατί συμβαίνει;

Η νευρική βουλιμία όπως και η ανορεξία, προκύπτουν από μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση παραγόντων. Οι παράγοντες αυτοί έχουν σχέση με:

-Διαταραχές της προσωπικότητας

-Προβλήματα του συναισθηματικού κόσμου

-Οικογενειακές πιέσεις

-Γενετική ή βιολογική προδιάθεση

-Πολιτισμικούς παράγοντες και υπεραφθονία τροφών

-Έμμονες ιδέες για ισχνότητα σώματος

-Η νευρική βουλιμία είναι συχνότερη από τη νευρική ανορεξία. Χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας και προκλητού εμετού.

Αρχίζει συνήθως στην εφηβική ηλικία. Συχνά η αιτία έναρξης της, είναι η αποτυχία μιας νεαρής κοπέλας να ακολουθήσει μια περιοριστική δίαιτα. Αντιδρά τρώγοντας υπερβολικά με κρίσεις υπερφαγίας.

Τα επεισόδια υπερφαγίας χαρακτηρίζονται από κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφών πολύ γρήγορα σε μικρό χρονικό διάστημα. Ο ασθενής νιώθει ότι δεν μπορεί να έχει έλεγχο στις ποσότητες φαγητών που τρωει κατά το επεισόδιο υπερφαγίας.

Το άτομο με νευρική βουλιμία νιώθει στη συνέχεια άσχημα για την υπερβολική λήψη τροφής. Καταφεύγει στην πρόκληση εμετού, χρήση καθαρτικών, διουρητικών και στην υπερβολική σωματική άσκηση (συμπεριφορά ακύρωσης).

Ακολούθως, ο κύκλος επαναλαμβάνεται με διαδοχικά επεισόδια υπερφαγίας και διορθωτικής ή ακυρωτικής συμπεριφοράς (προκλητός εμετός, χρήση καθαρτικών και διουρητικών, υπερβολική άσκηση).

Τα βουλιμικά άτομα έχουν συνήθως κανονικό ή περίπου κανονικό βάρος σώματος. Εάν συνυπάρχει και νευρική ανορεξία τότε παρατηρείται απώλεια βάρους.

Τα άτομα με νευρική βουλιμία, φοβούνται να κερδίσουν βάρος, επιθυμούν να χάσουν βάρος και αισθάνονται πολύ άσχημα για το σώμα τους.

Επίσης νιώθουν πολύ άσχημα και ντρέπονται για τα επεισόδια βουλιμίας που παρουσιάζουν. Κρατούν μυστική την εν λόγω συμπεριφορά τους. Μετά από τη συμπεριφορά ακύρωσης που ακολουθεί το βουλιμικό επεισόδιο, νιώθουν καλύτερα.

Υπάρχουν περιγραφές ασθενών με νευρική βουλιμία που παρουσίαζαν μέχρι και 14 επεισόδια υπερφαγίας εβδομαδιαίως.

Για τη διάγνωση της νευρικής βουλιμίας πρέπει ο ασθενής να παρουσιάζει τουλάχιστο δύο επεισόδια υπερφαγίας με επεισόδια ακύρωσης εβδομαδιαίως, για τρεις μήνες.

Υπάρχουν και ειδικοί που πιστεύουν ότι μόνο ένας κύκλος υπερφαγίας και προκλητού εμετού την εβδομάδα είναι αρκετός για τη διάγνωση.

■ Τι μπορεί να προκαλέσει η νευρική βουλιμία;

Η βουλιμία μπορεί να απειλήσει τη ζωή όπως και η ανορεξία. Εάν δεν αντιμετωπιστεί η βουλιμία μπορεί να προκαλέσει τα ακόλουθα:

-Διαταραχές στο στομάχι

-Καρδιακά προβλήματα

-Νεφρικά προβλήματα

-Οδοντικά προβλήματα λόγω των οξέων του στομαχιού από τους εμετούς

-Αφυδάτωση

Όσο πιο γρήγορα γίνει η διάγνωση της νευρικής βουλιμίας και αρχίσει η θεραπευτική αντιμετώπιση τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση. Χρειάζονται ψυχολογικές και κοινωνικές παρεμβάσεις, διατροφική αποκατάσταση και φάρμακα.

Η θεραπεία των προβλημάτων της ψυχικής διάθεσης και των αγχωδών διαταραχών, αποτελεί ένα από τους βασικούς στόχους της αντιμετώπισης. Η ατομική ή ομαδική ψυχοθεραπεία μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά.

Σε άτομα με κατάθλιψη ή αγχώδεις διαταραχές που δεν έχουν ανταποκριθεί στην ψυχολογική θεραπεία, ορισμένα αντικαταθλιπτικά φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν και να αποτρέψουν υποτροπές του προβλήματος.

Είναι σημαντικό να δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην έγκαιρη ανίχνευση, διάγνωση και αντιμετώπιση των διατροφικών διαταραχών, ιδιαίτερα σε κορίτσια και νεαρές γυναίκες.

Η νευρική βουλιμία και η ανορεξία είναι ψυχικές ασθένειες με ακραίες συμπεριφορές όσον αφορά στη διατροφή για τις οποίες όμως υπάρχει δυνατότητα επιτυχούς αντιμετώπισης.

iator.gr

Μόνο στο σπίτι;

Απλές λύσεις

 Μόνο στο σπίτι;

Πότε είναι η κατάλληλη ηλικία να αφήσουμε τα παιδιά μόνα τους στο σπίτι;

Εάν έχετε δει την ταινία «Μόνος στο σπίτι» το πιο πιθανό είναι καταλήξετε να περιμένετε πρώτα να ενηλικιωθεί το παιδί σας και μετά να του επιτρέψετε να μείνει μόνο του!

Έχοντας ξεπεράσει το παραπάνω φόβο, το πότε, είναι μια ερώτηση που πολλές μαμάδες έχουν στο μυαλό τους και η απάντηση δεν είναι μία. Το να μείνει ένα παιδί μόνο του στο σπίτι προϋποθέτει να υπάρχει μια μακρά λίστα με πράγματα που θα πρέπει πριν να έχουν τσεκαριστεί ότι γνωρίζει να τα κάνει.Θεωρητικά η ηλικία των 10-11 χρονών είναι η πιο κατάλληλη για να δοκιμάσετε αυτή την μορφή ανεξαρτητοποίησης.

Για να δούμε τι πρέπει να έχει προηγηθεί ώστε να κάνετε αυτό το βήμα:

Πρέπει να το παιδί να έχει δείξει σημάδια ωριμότητας, να ξέρετε πως μπορείτε να το εμπιστευτείτε και πως δεν θα κάνει κάτι που θα το θέσει σε κίνδυνο.

Πρέπει να το έχετε ενημερώσει για τους κινδύνους που πρέπει να γνωρίζει και ίσως να κάνετε και ένα τεστ. π.χ εάν του έχετε πει να μην ανοίγει την πόρτα όταν λείπετε, αφήστε το για λίγο μόνο του και βάλτε κάποιο γείτονα ή γνωστό που δεν γνωρίζει να χτυπήσει για να δείτε εάν θα ανοίξει.

Είναι σημαντικό να γνωρίζει πώς να πάρει τηλέφωνο και που πρέπει να απευθυνθεί εάν χρειαστεί κάτι.

Ένα ακόμα τεστ για να δείτε πόσο υπεύθυνο είναι το παιδί σας και άρα έτοιμο για να αρχίσει να μένει μόνο του είναι οι απαντήσεις που θα δώσετε στις παρακάτω ερωτήσεις

1. Πλένει τα δόντια μόνο του, χωρίς να του το υπενθυμίσετε;
2. Σβήνει τα φώτα όταν βγαίνει από κάποιο δωμάτιο;
3. Θυμάται να τακτοποιήσει το δωμάτιο του;
4. Διαβάζει τα μαθήματα του χωρίς να γκρινιάζει;
5. Είναι διατεθειμένο να βοηθάει και σε άλλα πράγματα στο σπίτι;

Όλα έχουν να κάνουν με το τι δείγματα συμπεριφοράς και ετοιμότητας δείχνει το παιδί. Tο να το ξεκινήσει ένας γονιός να αφήνει μόνο του το παιδί είναι ίσως μια από τις πιο δύσκολες φάσεις, είναι σαν ένα είδος ενηλικίωσης της σχέσης μεταξύ γονέα και παιδιού.

jenny.gr

Πλήθων ο Γεμιστός

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/filosofias/plhthwn-o-gemistos-o-ypokinhths-ths-anagennhshs.html

Πλήθων ο Γεμιστός: ο Υποκινητής της Αναγέννησης

Οι Ιστορικές Συνθήκες

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία (324-1453) σε λίγο θα βυθιστεί στο σκοτάδι της Οθωμανικής κατοχής. Ο καιροί αλλάζουν και η φλόγα της φιλόσοφίας που επιβίωσε και δρούσε εν κρυπτώ μεταφέρετε τώρα στην δύση μέσα από έναν μεγάλο φιλόσοφο τον Πλήθων τον Γεμιστό με σκοπό την αναγέννηση της .

Ο Πλατωνισμός και ο Νεοπλατωνσιμός αφού έχουν παραμείνει στην σκιά για οκτώ ολόκληρους αιώνες ξανάρχονται ξανά στο προσκήνιο του ενδιαφέροντος. Ο Πλήθων ήταν ο εμπνευστής της ίδρυσης της Πλατωνικής Ακαδημίας της Φλωρεντίας από τον Κόζιμο των Μεδίκων. Η αρχή της Ακαδημίας ήταν και η αρχή της Αναγέννησης στην Δύση. Η Φιλοσοφία ξαναπέρνει τα ηνία της εκπαίδευσης και της διαμόρφωσης των ανθρώπων και μια νέα εποχή γεννιέται.

Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του Ρωμαίο πολίτη και αυτό είναι μια αλήθεια γιατί ο όρος βυζαντινός είναι ένας νεολογισμός που εισήχθηκε από τον Ιούλιο Βόλφ το 1562 όταν ίδρυσε το Corpus istoriae Byzantinae. Η αυτοκρατορία μέχρι την άλωση της ονομαζόταν Ρωμαική και η πρωτεύουσα της ήταν η Νέα Ρώμη που χτίστηκε πάνω σε σχέδια του Σώπατρου νεοπλατωνικού φιλοσόφου μαθητή του Ιάμβλιχου.

Η Ζωή του και τα Έργα του

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη γύρω στο 1360 μχ, σύμφωνα με τον μαθητή του Βησσαρίων. Περίπου 20 χρονών τον βλέπουμε να κατοικεί στην Ανδριανούπολη και να μαθητεύει κοντά σε ένα Ιουδαίο με το όνομα Ελισσαίος που υπηρετούσε στην αυλή του Μουράτ του Β'. Ο δάσκαλος αυτός φαινομενικά ήταν Ιουδαίος, αλλά στην ουσία ήταν ελληνιστής και πολύθεος. Εκεί διδάσκεται Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Αβερρόη και τις διδασκαλίες του Ζωροάστρη.

Μετά τον θάνατο του Ελισσαίου, που πιθανόλογείται ότι κάηκε ζωντανός από τους Τούρκους, επειδή θεωρήθηκε η διδασκαλία του επικίνδυνη για το Ισλάμ, ο Πλήθων μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί άρχισε να διδάσκει, αλλά η εκκλησία ενοχλήθηκε από την έντονη προτίμηση του στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα και ιδιαίτερα στον Πλάτωνα, αλλά και από την επιρροή που ασκούσε, με αποτέλεσμα ο αυτοκράτορας Μανουήλ Β' να τον διώξει, ονομάζοντας τον αποστάτη σαν τον Ιουλιανό.

Η αποπομπή του θεωρήθηκε από τον Σχολάριο μεγάλη επιείκια επειδή κατ’ αυτόν έπρεπε να στιγματιστεί ή να απελαθεί «είς βάρβαρον γήν» ή να αχρηστευθεί  με «άλλον τίνον τρόπον». Τον εκδίωξε ο ίδιος άνθρωπος που τον θεωρούσε και τον προσφωνούσε «φίλων άριστε και σοφότατε».

Αποσύρθηκε στο Μυστρά για πρώτη φορά το 1409. Του χαρίζονται κτήματα και υπηρετεί ως ανώτατος λειτουργός της δικαιοσύνης, ως σύμβουλος των Παλαιολόγων και ως δάσκαλος ενός κύκλου αφοσιωμένων μαθητών, μεταξύ των οποίων συναντάμε τους Βησσαρίωνα, Μάρκο Ευγενικό, Μιχαήλ Αποστόλη και Λαόνικο Χαλκοκονδύλη. Συχνά κατέφευγε στο Πληθώνιο Άντρο, ένα χώρο που είχε διευθετήσει και διακοσμήσει σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση.

Εκτός από την σχολή του υπήρχε και ένας εσωτερικός πυρήνας στο οποίο γινόταν δεκτοί μόνο ορισμένοι μαθητές του. Αυτό φαίνεται μέσα από τα κείμενα του Ιερώνυμου Χαριτώνυμου στο οποίο παραπονιέται ότι δεν έγινε δεκτος σε αυτήν. Εκεί διδασκόταν η αρχαία θρησκεία των προγόνων και η λατρεία των αρχαίων θεών. Το θεωρητικό κείμενο της πίστης αυτής βρέθηκε σε ένα αυτοβιογραφικό χειρόγραφο του Πλήθωνα, το οποίο περιλάμβανε μια περίληψη των δογμάτων του Ζωροάστρη και του Πλάτωνα.

Ενας μαθητής αυτής της σχολής ήταν ο Ιουβενάλιος, τον οποίο ο Γεννάδιος Σχολαριος αποκάλεσε «μύστη του ψεύδους». Περιόδευε σε μοναστήρια, ξενώνες, πανηγύρια και εκφωνούσε πύρινους λόγους, στους οποίους κατηγορούσε την πολιτεία και την εκκλησία για διαφθορά, διαδίδοντας τις διδασκαλίες του Πλήθωνα και το νέο πολιτειακό σύστημα. Καταδιώχτηκε και θανατώθηκε δια πνιγμού κατόπιν εντολής του Σχολάριου.

Ο αυτοκράτορας Ιωάννης ο Παλαιολόγος σε μια από τις περιοδείες του στην Πελοπόνησσο φροντίζει να έρθει σε επαφή με τον έλληνα φιλόσοφο για να ζητήσει την γνώμη του για το φλέγον ζήτημα τότε της ένωσης των δύο εκκλησιών. Ο Πλήθων προβλέπει ότι αυτή η προσπάθεια θα αποτύχει αλλά είναι μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας για την ένωση των εκκλησιών. Το ταξίδι αυτό αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία της διάδοσης των ελληνικών γραμμάτων στην Δύση. Στην σύνοδο ο Πλήθων υποστήριξε τις απόψεις των βυζαντινών και αντιτάχτηκε στην ένωση των εκκλησιών.

Εκεί είχε επίσης την ευκαιρία να συναντηθεί με επιφανείς Ιταλούς ουμανιστές και να γίνει ο εισηγητής του πλατωνισμού στην Ιταλία της αναγέννησης και ο εμπνευστής της ίδρυσης της Πλατωνικής Ακαδημίας της Φλωρεντίας από τον Κόζιμο των Μεδίκων. Έτσι στο περιθώριο των συζητήσεων ο Πλατωνισμός και ο Νεοπλατωνσιμός αφού έχουν παραμείνει στην σκιά για οκτώ ολόκληρους αιώνες ξανάρχονται ξανά στο προσκήνιο του ενδιαφέροντος. Εκεί εκφώνησε την περίφημη πραγματεία του «Περί ων Αριστοτέλης προς Πλάτωνα διαφέρεσθαι» υποστηρίζοντας την υπεροχή του Πλάτωνα πάνω στον Αριστοτέλη. Η μελέτη αυτή είναι η αρχή της πτώσης της Σχολαστικής φιλοσοφίας που στηρίχθηκε στον Αριστοτέλη για την ταξινόμηση και κατάταξη των έργων της εκκλήσιας.

Η φιλοσοφία του

«Εμπρός λοιπόν, λόγιοι θεοί, όποιοι και όσοι είσθε και εποπεύετε στις επιστήμες και στις αληθινές γνώμες, δώστε τες σε αυτούς που θέλετε, σύμφωνα με την θέληση του Διός, του μεγάλου Πατέρα και Βασιλέα όλων. Γιατί δεν μπρούμε χωρίς εσάς εμείς να εκτελέσουμε αυτό το μεγάλο έργο. Αλλά εσείς οδηγείστε μας σε αυτούς τους λόγους και δώστε αυτή η συγγραφή να γίνει επιτυχής όσο το δυνατόν περισσότερο και κτήμα αιώνιο στους ανθρώπους που θέλουν, και στο ιδιωτικο και στο δημόσιο βίο, να ζήσουν κάλλιστα και άριστα».

Με αυτά τα λόγια άρχίζει το τέταρτο κεφάλαιο με τίτλο «Προσευχή προς τους προστάτες θεούς του λόγου» από το πρώτο βιβλίο του έργου Πλήθωνος Νόμοι. Σε αυτό το έργο συνοψίζεται όλοκληρο το πρόγραμμα των θρησκευτικών, πολιτικών και κοινωνικών μεταρυθμίσεων τις οποίες εισηγήθηκε ο Πλήθων στους δεσπότες του Μοριά. Το έργο δεν σώζεται ολόκληρο γιατί κάηκε δημόσια κατόπιν εντολής του Πατριάρχη Γεννάδιου καιεξόρκιζε του πάντες να κάνουν το ίδιο για οποιοδήποτε αντίγραφο. Ο Δημήτριος Ράλλης όμως διέσωσε από τον αφανισμό πολλά αποσπάσπασματα. Είναι χωρισμένο σε τρία βιβλία. Από τα 31 κεφάλαια του πρώτου έχουν διασωθεί μόνο τα 4 πρώτα. Από τα 27 του δέυτερου μόνο δύο και από τα 43 του τρίτου έχουν διασωθεί μόνο εννιά.

Το σύστημα του Πλήθωνα αποβλέπει στην επικράτηση μιας παγκόσμιας θρησκείας, βασισμένης κυρίως στην Νεοπλατωνική φιλοσοφία. Ο μόνος οδηγός του ανθρώπου κατά τον Πλήθων είναι η φιλοσοφία. Η ιδανική πολιτεία θα έχει πολίτευμα παρόμοιο με της αρχαίας Σπάρτης σε συνδιασμό με τις Πλατωνικές αντιλήψεις.

Στο πρώτο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου με τίτλο «Περί της διαφοράς δοξασιών μεταξύ των ανθρώπων, σε σχέση με τα πλέον σημαντικά ζητήματα» αναφέρει ότι η ίδια η φύση θέλησε οι άνθρωποι να ζήσουν «ευδαιμόνως». Αλλά ενώ ο σκοπός είναι ο ίδιος οι δρόμοι που διαλέγουμε για την ευδαιμονία είναι πολλοί και έτσι προκαλείται ανωμαλία και ταραχή. Για να μας βγάλει η φιλοσοφία από αυτό τον λαβύρινθο πρέπει να εξεταστεί « Τι είναι άνθρωπος, ποια είναι η φύση του και ποια η δυναμή του». Αλλά για να λύσουμε το πρόβλημα αυτό, πρέπει πρώτα να θέσουμε το έρώτημα «για την φύση όλων των πραγμάτων, ποιο είναι το άρχαιότερο όν, ποιες είναι οι δευτερες και τρίτες φύσεις, ποιες οι τελευταίες και ποια η δύναμη της καθεμιάς». Έτσι εξηγεί γιατί είναι υποχρεωμένος να αρχίσει από τους θεούς.

Στο πέμπτο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου με τίτλο «Γενικές αρχές περι θεών» διδάσκει ότι οι θεοί είναι νοητικές φυσικές ενέργειες που διοικούν ένα ορισμένο βασίλειο.

Ο Ποσειδών την μορφή, το όριο και το συγκεκριμένο κάλλος, η Ήρα την πολλότητα, ο Απόλλων την ταυτότητα, η Άρτεμις την διάκριση, ο Ήφαιστος την μονιμότητα, ο Διόνυσος την αυθόρμητισμό, η Αθηνά την δεκτική κινηση και την απόριψη του περιττού κ.α.

Στο δεύτερο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου με τίτλο «Περί ηγεμόνων και βελτίστων λόγων» αναζητεί την μέθοδο η οποία θα μας βγάλει από την σύγχιση και θα μας οδηγήσει στην αλήθεια. Η μέθοδος αυτή είναι η αναζήτηση των λόγων των μεγάλων ανδρών του παρελθόντος και αναφέρει όλους τους μεγάλους σοφούς.

Στο δέυτερο βιβλίο και στο έκτο κεφάλαιο με τίτλο «Περι ειμαρμένης. Επιστροφή εις το ζήτημα της αθανασίας της ψυχής» λέει ότι όλα τα μέλλοντα είναι προκαθορισμένα, ότι τα πάντα έχουν την αιτία τους και έχουν την ρίζα τους στην αιωνιότητα, μια ρίζα αμετακίνητη που είναι η βούληση του Δία. Τον Δία τον ονομάζει «Αιτιώτατον» δηλ αιτία όλων των αιτιών. Στο εικοστό δεύτερο κεφάλαιο που δεν υπάρχει ο Πατριάρχης Γεννάδιος σε ένα γράμμα του λέει ότι υποστηρίζει την μετενσάρκωση.

Η «Επινομίς» περιέχει τα γενικά συμπεράσματα του Πλήθωνα. Λέει ότι ο άνθρωπος είναι σύνθετος και μέσα του διασταυρώνονται δύο είδη «αυτό που είναι ζωώδες και θνητό και αυτό που είναι αθάνατο και συγγενεύει με τους θεούς».

Ο Πλήθων πέθανε το 1452 στην Σπάρτη. Ο θανατός του προκάλεσε μεγάλη σύγχιση μεταξύ των μαθητών του, οι οποίοι δεν έβρησκαν λέξεις για να τον εξυμνήσουν. Ακόμη και οι αμειλικτοι εχθροί του, Γεώργιος ο Τραπεζούντιος και Γεννάδιος Σχολάριος. ομολόγησαν την σοφία του.

Η μικρή εσωτερική κοινότητα του Μυστρά διαλύθηκε μετά τον θανατό του, που συνέπεσε σχεδόν με την πτώση της αυτοκρατορίας. Οι αρχές της θρησκείας του και το πνεύμα της φιλοσοφία του δεν χάθηκαν, έζησαν μέσα από την Πλατωνική σχολή της Φλωρεντίας, η οποία ήταν ο κινητήρας της Αναγέννησης.

Όπως ο ίδιος έλεγε :

«Η Αναγέννησις είναι δυνατόν να επιτευχθεί δια της αφυπνίσεως των ηθικών δυνάμεων και της αξιοποίησης την πνευματικής κληρονομιάς».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

- Περιοδικό Νέα Ακρόπολη τεύχος 95

- Περιοδικό Ανιχνεύσεις τεύχος 24

- Περιοδικό Ιστορικά θέματα τεύχος 22

- Περιοδικό Ανιχνεύσεις τεύχος 20

- Εγκυκλοπαίδια Δομή5ος και 6ος τόμος

Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Πίτα λαχανικών με βασιλικό

Απλές λύσεις

 Πίτα λαχανικών με βασιλικό
• 500 g ζύμη κουρού
• σελινόριζα
• 2 κολοκυθάκια

• 2 μελιτζάνες
• 2 καρότα
• 1/3 ματσάκι βασιλικό
• 80 g λιαστές τομάτες
• 100 ml κρέμα γάλακτος
• 2 κρόκοι αυγών
• 4 κ. σ. ελαιόλαδο
• αλάτι, πιπέρι

Πλένουμε και καθαρίζουμε τα λαχανικά.

Τα κόβουμε σε μικρούς κύβους, ξεπλένουμε και ψιλοκόβουμε τον βασιλικό.

Κόβουμε σε λεπτές φέτες τη λιαστή τομάτα.

Λαδώνουμε τον πάτο μίας ταρταλέτας (σκεύος τάρτας) και στρώνουμε τα φύλλα της ζύμης, τρυπάμε με ένα πιρούνι και το αφήνουμε στο ψυγείο για 30 λεπτά.

Σε μία κατσαρόλα τσιγαρίζουμε τα λαχανικά με το ελαιόλαδο. Προσθέτουμε τη λιαστή τομάτα και αλατοπιπερώνουμε.

Μαγειρεύουμε για 15 λεπτά και χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία. Συμπληρώνουμε την κρέμα γάλακτος και τους κρόκους των αυγών. Ανακατεύουμε και γεμίζουμε την ταρταλέτα με το μείγμα. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο 160­ºC για 45 λεπτά.

*Υπάρχουν βάσεις για τάρτες πορσελάνινες και inox. Εάν δε διαθέτετε κάποια, μπορείτε εναλλακτικά να ψήσετε σε στρογγυλό, αντικολλητικό ταψί.

lidl-hellas.gr

ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ»

Με θέμα τη δημόσια γη και τους ελεύθερους χώρους στην Αττική, όπως ιστορούνται μέσω της περιπετειώδους πορείας της οικογένειας του Bαυαρού Ρουφ στα χρόνια του Όθωνα κυκλοφόρησε το νέο φύλλο της εφημερίδας «Ο Μικρός Ρωμηός» του «Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών – Ιδρύματος Βούρου Ευταξία». Ένα ταξίδι στα χρόνια του Όθωνα με τη χρήση καθ΄ ολοκληρίαν ανέκδοτου υλικό, αναδεικνύει τις περιπέτειες της Αττικής γης και αποκαλύπτει σημαντικά στοιχεία για τις πηγές της παθογένειας που κρατά μέχρι τις ημέρες μας.

Πως τα κτήματα του τυράννου των Αθηνών Χατζή Αλή Χασεκή πέρασαν στο Ελληνικό Δημόσιο και στα χέρια του Βαυαρού Λουδοβίκου Ρουφ και πως χάθηκαν σημαντικές ευκαιρίες για ανάπτυξη μεγάλων εκτάσεων στην Αττική και στην είσοδο της πόλεως των Αθηνών. 
Πως καθιερώθηκε το τοπωνύμιο Ρουφ αντικαθιστώντας το αρχαιοπρεπές τοπωνύμιο Πετάχνη, η γέννηση και η πορεία ενός σημαντικού «Βασιλικού Υποστατικού», οι αντιδράσεις του δικαστή Πολυζωίδη και το «πιστοποιητικό γέννησης» της αθηναϊκής συνοικίας Ρουφ. 
Ο Ρόλος του Γρηγορίου Καμπούρογλου και το άδοξο τέλος της οικογένειας Ρουφ.
Επίσης, στο νέο φύλλο παρουσιάζονται πλούσιες και ανέκδοτες πληροφορίες για το Κατοχικό Θερινό Θέατρο (Λυρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου) που λειτούργησε στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε η Μαρία Καλογεροπούλου (Κάλλας). 
Τέλος, ο Καθηγητής Χρίστος Ρώμας παρουσιάζει τον Λόρδο Βύρωνα και το περίφημο ειδύλλιο με την «Κόρη των Αθηνών».
Πλούσιο εικαστικό υλικό και σημαντικά τεκμήρια συνοδεύουν τα κείμενα και τη νέα έκδοση του «Μικρού Ρωμηού» που συνεχίζει τη μακρά πορεία του στην αποκάλυψη άγνωστων πτυχών της νεώτερης αθηναϊκής ιστορίας. Το παρελθόν δείχνει το δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον!

Ο ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου, Καστοριάς.

Στα Μονοπάτια των Μονών και των Μεγάλων Ζωγράφων

Ο ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου, Καστοριάς.

 
Αρχές 17ου αιώνα.
 
Στην Καστοριά υπάρχει ένας ενδιαφέρον μεταβυζαντινός ναός «των Εισοδίων της Θεοτόκου». 
Βρίσκεται στην παραδοσιακή συνοικία Απόζαρι, παραπλεύρως του αρχοντικού Τσιατσαπά. 
Ο ναός αυτός οικοδομήθηκε κι αγιογραφήθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα. 
Στο παρελθόν, υπήρξε Καθολικό αστικού μοναστηριού και Μετόχι της ιεράς μονής Αγίας Αικατερίνης του όρους Σινά, της οποίας (ιεράς μονής) η παράσταση, ένεκα τούτου, ιστορήθηκε σε τοιχογραφία του.

Το εγκεφαλικό απειλεί και τους νέους

Απλές λύσεις

Το εγκεφαλικό απειλεί και τους νέους

Νομίζετε ότι το εγκεφαλικό είναι πρόβλημα των ηλικιωμένων; Ξανασκεφθείτε το. Μπορεί και συμβαίνει και στους νέους - και όσο νωρίτερα γίνεται η σωστή διάγνωση τόσο απομακρύνεται ο κίνδυνος μόνιμης αναπηρίας, αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».

Αν και στη συντριπτική τους πλειονότητα τα εγκεφαλικά επεισόδια εκδηλώνονται στις ηλικίες άνω των 65 ετών (ο κίνδυνος είναι 30 έως 50 ανά 1.000 σε αυτές τις ηλικίες), το 10%-15% των κρουσμάτων παρουσιάζονται σε άτομα ηλικίας κάτω των 45 ετών (ο κίνδυνος είναι 1 ανά 1.000).

Μελέτη του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Γουέιν, του Μίσιγκαν, σε 57 νεαρούς με εγκεφαλικό, έδειξε πως στον έναν στους επτά έγινε αρχικά λανθασμένη διάγνωση, καθώς τα συμπτώματά τους εκλήφθηκαν ως ίλιγγος, ημικρανία, δηλητηρίαση από αλκοόλ, διαταραχή του έσω ωτός κ.λπ.
«Αν και τα νεαρά θύματα του εγκεφαλικού ωφελούνται σημαντικά από την έγκαιρη θεραπεία, αυτή πρέπει να χορηγείται μέσα στις τεσσερισήμισι πρώτες ώρες», λέει ο δρ Σίμαντ Τσατουρβέντι, νευρολόγος στο Γουέιν Στέιτ και διευθυντής του Προγράμματος Εγκεφαλικών του Πανεπιστημίου, που εδρεύει στο Ιατρικό Κέντρο του Ντιτρόιτ.

«Έπειτα από 48 έως 72 ώρες, δεν υπάρχουν σημαντικές παρεμβάσεις οι οποίες να μπορούν να βελτιώσουν την έκβαση του επεισοδίου. Συνεπώς, όταν ένας νέος εκδηλώνει αιφνιδίως συμπτώματα χρειάζεται ενδελεχή ιατρικό έλεγχο, ακόμη κι αν εν πρώτοις αυτά μοιάζουν αθώα», προσθέτει.

Η μελέτη του Γουέιν Στέιτ έδειξε ακόμη πως οι ασθενείς οι οποίοι είχαν εξεταστεί από έναν νευρολόγο στα επείγοντα και υποβλήθηκαν έστω και προληπτικά σε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου είχαν λιγότερες πιθανότητες να πέσουν θύματα λανθασμένης διάγνωσης.

■ 30άρηδες και 40άρηδες

Τα ομοσπονδιακά Κέντρα Ελέγχου και Προλήψεως των Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ αναφέρουν πως έχουν πολλαπλασιαστεί τα εγκεφαλικά στους 30άρηδες και στους 40άρηδες. Η αύξηση στη συχνότητά τους αποδίδεται στην εξάπλωση των παραγόντων κινδύνου γι’ αυτά (λ.χ. της υπέρτασης και του διαβήτη), καθώς και στη βελτίωση της διάγνωσης.

«Και οι ίδιοι οι νέοι πρέπει να γνωρίζουν ότι κινδυνεύουν να πάθουν εγκεφαλικό, ανεξάρτητα από την ηλικία τους», επισημαίνει ο δρ Τσατουρβέντι.
Ωστόσο, οι νέοι σήμερα δεν έχουν περισσότερες γνώσεις για τα συμπτώματα του εγκεφαλικού απ’ όσες οι παλαιότερες γενιές συνομηλίκων τους.

«Μόλις σε ποσοστό 20%-30% οι νεαροί ασθενείς φθάνουν στα επείγοντα των νοσοκομείων μέσα σε τρεις ώρες από την έναρξη των συμπτωμάτων τους», εξηγεί ο δρ Τσατουρβέντι. «Οι υπόλοιποι περιμένουν να δουν μήπως υποχωρήσουν τα συμπτώματά τους και έτσι καταλήγουν να φτάνουν στα τμήματα των επειγόντων περιστατικών 12 έως 24 ώρες αργότερα».

■ Οι πιθανές αιτίες

Στην πλειονότητά τους τα εγκεφαλικά στους νέους οφείλονται σε θρόμβους, οι οποίοι αναπτύσσονται εξαιτίας των γνωστών καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου: της παχυσαρκίας, της υπέρτασης, της αυξημένης χοληστερόλης και του καπνίσματος.

Η κατάχρηση αλκοόλ και η χρήση ναρκωτικών αποτελούν επίσης συμβάλλοντες παράγοντες. Στις νεαρές γυναίκες η λήψη αντισυλληπτικών χαπιών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εγκεφαλικού, ενώ όσοι νέοι είναι επιρρεπείς στις ημικρανίες επίσης διατρέχουν κάπως αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού.

Στις νεαρές ηλικίες ρόλο μπορεί να παίξουν και τα επαναλαμβανόμενα χτυπήματα (λ.χ. στη διάρκεια του σέρφινγκ), συχνά σε συνδυασμό με μια κληρονομούμενη αδυναμία των αρτηριών, που έχουν ως συνέπεια ρήξη σε μία από τις καρωτίδες αρτηρίες (τροφοδοτούν με αίμα τον εγκέφαλο).

Άλλες δραστηριότητες που μπορεί να προκαλέσουν ρήξη της καρωτίδας είναι όσες εμπεριέχουν απότομα τινάγματα του αυχένα, όπως οι καταδύσεις, το γκολφ και το τένις, καθώς και οι χειροπρακτικοί χειρισμοί και η κάμψη του κεφαλιού με δύναμη προς τα πίσω (προκαλεί το επονομαζόμενο εγκεφαλικό του κομμωτηρίου).

■ Πότε να πάτε στον γιατρό

Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα των εγκεφαλικών είναι ότι αρχίζουν απότομα. Έτσι, τονίζει ο δρ Τσατουρβέντι, ανεξάρτητα από την ηλικία ενός ατόμου, η αιφνίδια εμφάνιση οποιουδήποτε από τα συμπτώματα που ακολουθούν πρέπει να αντιμετωπίζεται με επείγουσα μεταφορά στο νοσοκομείο:
* Μούδιασμα ή αδυναμία στο πρόσωπο, στο χέρι ή στο πόδι, ιδίως στη μία πλευρά του σώματος.

* Σύγχυση, δυσκολίες στην ομιλία ή στην κατανόηση του λόγου (της ομιλίας).
* Προβλήματα στην όραση, στο ένα ή και στα δύο μάτια.
* Δυσκολίες στη βάδιση, ζάλη ή απώλεια ισορροπίας ή συντονισμού των κινήσεων.

* Αιφνίδιος, έντονος πονοκέφαλος, δίχως γνωστή αιτία.

Σε αντίθεση με το έμφραγμα, τα περισσότερα εγκεφαλικά δεν προκαλούν πόνο και ακόμα κι αν υποχωρήσουν τα αρχικά συμπτώματά τους, πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη.

«Η αξονική δεν δείχνει καλά το εγκεφαλικό μέσα στις πρώτες 24 ώρες», λέει ο δρ Τσατουρβέντι. Και συνιστά, εάν η διάγνωση είναι αβέβαιη, να γίνεται και μαγνητική και να ρωτηθεί και ένας νευρολόγος.

«Οι ασθενείς πρέπει να είναι επίμονοι και να απαιτούν εξονυχιστικό έλεγχο από έναν νευρολόγο», τονίζει. «Οι δε γιατροί στα επείγοντα πρέπει να έχουν κατά νου την πιθανότητα ενός εγκεφαλικού, ανεξάρτητα από την ηλικία του ασθενούς».

tanea.gr

Λιπαρά μαλλιά που σπάνε στις άκρες

Απλές λύσεις

Λιπαρά μαλλιά που σπάνε στις άκρες

Οδηγίες για την αντιμετώπιση του προβλήματος

Αν τα μαλλιά σας είναι λιπαρά αλλά σπάνε στις άκρες, ακολουθήστε τις παρακάτω οδηγίες, για να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα...

Αρχικά, βουρτσίστε τα μαλλιά, ώστε να ξεμπλέξουν τελείως χωρίς βέβαια να χρησιμοποιείται μεταλλική βούρτσα.

Στη συνέχεια, χρησιμοποιήστε μάσκα για μεικτά μαλλιά με βάση το λεμόνι. Εάν δεν έχετε μια τέτοια, απλώστε μια μικρή ποσότητα ενυδατικής κρέμας στα μαλλιά, ώστε να τα προστατέψετε από ουσίες του σαμπουάν που τα ξηραίνουν.

Πριν χρησιμοποιήσετε σαμπουάν, βρέξτε τα με χλιαρό νερό και κάντε μασάζ. Αφού το κάνετε αυτό, βάλτε σαμπουάν στο χέρι και απλώστε το αρχικά πίσω από τα αυτιά, από πάνω και προς τον αυχένα.

Αφού σιγουρευτείτε ότι έχει πάει σε όλο το κεφάλι, ξανακάντε μασάζ για να προκληθεί αιμάτωση.

Ξεβγάλετε καλά και στεγνώστε με πετσέτα και στη συνέχεια βάλτε μόνο στις άκρες όποιο προϊόν χρησιμοποιείται για την σπασμένη τρίχα. Περιμένετε να δράσει και ξεπλύνετε.

newsbeast.gr

ΒΙΤΡΙΟΛΙ της Μαρίας Ξυλούρη *

http://www.onestory.gr/post/36174768958

ΒΙΤΡΙΟΛΙ

της Μαρίας Ξυλούρη *

.

Εδώ και μισή ώρα ο ψαρομάλλης κάνει κύκλους στην αυλή. Κινείται σύμφωνα με τη φορά του ρολογιού και κάθε που φτάνει στις έξι η ώρα πέφτει κι αρχίζει τις μετάνοιες. Δέκα μετάνοιες κάθε φορά. Μετά σηκώνεται και συνεχίζει. Απ’ τα μάτια του κυλάνε δάκρυα.

Η γιαγιά μου σα να μην τον βλέπει. Είναι αρκετές βδομάδες εδώ, θα έχει συνηθίσει το θέαμα. «Πώς είναι ο πατέρας σου;», με ρωτά. Είναι η τρίτη ή η τέταρτη φορά που κάνει την ερώτηση σήμερα. Έχουμε συμφωνήσει με τη μάνα μου να μην της λέμε ότι πάνε τρία χρόνια που έχει πεθάνει. Αδυνατεί να το θυμηθεί και μια-δυο φορές που κάναμε το λάθος να της το πούμε δεν μας πίστεψε. «Μου λέτε ψέματα. Πού κρύβετε το γιο μου;» Της λέω ότι είναι καλά κι ότι στέλνει χαιρετίσματα. «Ποτέ δεν έρχεται να με δει», παραπονιέται. «Είπαμε, είναι στη Γερμανία. Δουλεύει». «Κι εγώ είχα πάει στη Γερμανία. Δεν ήτανε καλά εκεί». Η γιαγιά δεν έχει ταξιδέψει ποτέ εκτός Ελλάδας. Δεν έχει καν διαβατήριο. «Αλλά προχθές που τον είδα μου είπε ότι είναι αλλιώς τώρα στη Γερμανία», συνεχίζει. «Ότι τώρα είναι καλά». Δεν έχει νόημα να της θυμίσω ότι πριν από λίγα λεπτά παραπονιόταν ότι δεν έρχεται να τη δει. Τα χθες και τα προχθές της αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι κι αδυνατεί ν’ αντιληφθεί τις αλληλοαναιρέσεις τους.

Βγάζει απ’ την τσέπη της και μου δείχνει ένα δίευρο μέσα σε μια τσαλακωμένη χαρτοπετσέτα. «Μου πήρανε τα λεφτά απ’ την τσάντα μου. Ό,τι λεφτά είχα. Αυτό εδώ έπεσε απ’ τη νοσοκόμα κι έσκυψα και το πήρα. Στο κάτω-κάτω λεφτά δικά μου δεν είναι; Αφού απ’ την τσάντα μου τα πήρανε».

Στην άκρη της αυλής είναι ένα μικρό κτίσμα. Η πόρτα του είναι μεταλλική μ’ ένα καγκελόφρακτο παράθυρο. Προσπαθώ ν’ αποφασίσω αν είναι αποχωρητήριο ή κάποιου είδους απομόνωση. Πίσω απ’ τα κάγκελα διακρίνεται ένα πρόσωπο. Κοιτάζει έξω σαν κάποιον να ψάχνει. Ένας νοσοκόμος πάει και του ανοίγει την πόρτα. Το πρόσωπο βγαίνει έξω, συμπληρωμένο τώρα με το άχαρα γερασμένο σώμα ενός πολύ ψηλού ανθρώπου. Η γιαγιά ξανατυλίγει το δίευρο με τη χαρτοπετσέτα, το βάζει πίσω στην τσέπη της και βγάζει ένα κουλουράκι. «Κρατάω λίγο απ’ το φαγητό, επειδή αν περάσει η ώρα του φαγητού δεν σου δίνουν να φας». Της γνέφω. Ο ψηλός κάνει κύκλους γύρω από μια λεμονιά. Ο ψαρομάλλης φτάνει στις έξι η ώρα και ξαναρχίζει τις μετάνοιες του.

Την προηγούμενη φορά που ήρθα, ήμουν μαζί με τη μάνα μου. Η γιαγιά τής έβαλε τις φωνές ότι την παρατήσαμε εδώ για να μην βλέπει τον γιο της. Τη μάζεψαν δυο νοσοκόμες. Φύγαμε ανάστατοι, η μητέρα μου έκανε μέρες να συνέλθει. Δεν βοηθούσε κι η γειτόνισσα, που ούτε λίγο, ούτε πολύ της είπε πως όλη η γειτονιά πιστεύει ότι την φέραμε στην κλινική για να την ξεφορτωθούμε. «Να τη γιατροπορέψετε εσείς τότε», της φώναξε η μάνα μου.

«Χθες είχα βάλει στην τσέπη μια μπανάνα. Είδε μια νοσοκόμα ότι κάτι μεγάλο είχα στην τσέπη, ήρθε και μου την πήρε. Τι την πείραξε μια μπανάνα;» Δεν ξέρω πόσα απ’ τα παράπονα της γιαγιάς είναι αληθινά. Μάλλον κανένα.

Ο ψηλός στέκεται ακόμα δίπλα στη λεμονιά. «Πέθανε ο μπαμπάς μου, πέθανε ο μπαμπάς μου», λέει και ξαναλέει. Η φωνή του είναι επίπεδη, χωρίς συναίσθημα. Θα μπορούσε να μιλά για τον καιρό. «Θα μείνω εδώ να μαζέψω στοιχεία και μετά θα τους καταγγείλω», μου ψιθυρίζει η γιαγιά. «Θα τους βγάλω στην τηλεόραση, στα κανάλια θα τους βγάλω».

Ο ψαρομάλλης έχει φτάσει στις δέκα. Σκέφτομαι να πάρω τη γιαγιά απ’ το χέρι και να τη βάλω μέσα στην κλινική. Σε λίγο ούτως ή άλλως θα τους μαζέψουν για να τους δώσουν το απογευματινό τους φρούτο. Θα ζητήσω μιας νοσοκόμας να μου δώσει ένα ντεπόν μήπως και μου περάσει ο πονοκέφαλος. «Ο πατέρας σου πώς και δεν έρχεται να με δει;», με ρωτάει πάλι. Αν αντί άλλης απάντησης της έλεγα απλά «Μπλα, μπλα, μπλα» ή ανοιγόκλεινα το στόμα μου χωρίς ήχο δεν θα καταλάβαινε τη διαφορά, μα ακόμα κι αν την καταλάβαινε, σε λίγα λεπτά θα το ξεχνούσε. «Είναι στη Γερμανία. Δουλεύει». «Κι εγώ είχα πάει στη Γερμανία. Δεν ήτανε καλά εκεί».

Ο ψηλός έχει κόψει ένα φύλλο της λεμονιάς και το τυλίγει σε ρολό στα δάχτυλά του. Το κρατά σα να ’ναι τσιγάρο.

«Θα ζητήσω του γιου μου να φέρει μια κάμερα για να καταγράψω τι γίνεται εδώ μέσα. Τι κάνουν εδώ μέσα», μου λέει η γιαγιά. «Εντάξει, γιαγιά. Θα του πω να σου φέρει μια κάμερα».

Ο ψηλός προσπαθεί να ρουφήξει απ’ το τσιγάρο-λεμονόφυλλό του. Δεν τα καταφέρνει και το τσαλαπατά με μανία. Έπειτα έρχεται προς τη μεριά μας. «Μήπως έχεις ένα τσιγάρο;» με ρωτά. Του λέω πως όχι. «Μήπως έχεις δύο τσιγάρα; Πέθανε ο μπαμπάς μου», επιμένει. «Δεν έχω τσιγάρα». «Μήπως έχεις τρία τσιγάρα; Πέθανε ο μπαμπάς μου». «Όχι». Σε κάθε μου άρνηση ζητά περισσότερα τσιγάρα. «Μήπως έχεις τέσσερα τσιγάρα;»

Η γιαγιά σηκώνεται με κόπο, τον πιάνει απ’ το χέρι και του δείχνει τη νοσοκόμα. «Να παιδί μου, αυτή έχει τα τσιγάρα σου, ζήτησέ της να σ’ τα δώσει». Ο ψηλός μας αφήνει και πάει στον ψαρομάλλη (τέσσερις η ώρα). «Μήπως έχεις ένα τσιγάρο; Πέθανε ο μπαμπάς μου». Ο ψαρομάλλης δεν του δίνει σημασία, πηγαίνει στις πέντε.

«Μια κυρία απ’ το δίπλα δωμάτιο μου πήρε τη ρόμπα μου», μού λέει η γιαγιά. «Τι την θέλει την ρόμπα μου; Την κλαρωτή τη ρόμπα». Τα ρούχα της γιαγιάς μου είναι όλα μαύρα απ’ όταν πέθανε ο πατέρας μου. Καταλάβαινε ακόμα τότε, πήρε και έβαψε τις ρόμπες της κι όσα ρούχα δεν έβαψε τα πέταξε. Λίγο μετά άρχισε να παραπονιέται ότι οι γείτονες τής έκλεβαν τα ρούχα. Στην αρχή ανησυχήσαμε μήπως έμπαινε στ’ αλήθεια κάποιος και την έκλεβε, όμως αρκούσε να ρίξουμε μια ματιά για να καταλάβουμε ότι τα πράγματά της ήταν ακόμα εκεί. Ήθελε να εκδικηθεί αυτές τις κλοπές, φώναζε κι απειλούσε. Έκρυβε ρούχα και αντικείμενα αξίας για να μην τα βρουν και μετά δεν θυμόταν πού ήταν. Όταν της τα βρίσκαμε έλεγε ότι οι κλέφτες τα είχαν ξαναβάλει στη θέση τους για να την περάσουμε για τρελή.

Η νοσοκόμα μου είπε ότι προχθές φώναζε πως είχε κρύψει βιτριόλι κάτω απ’ το στρώμα της για να κανονίσει τους κλέφτες. Τα ίδια έλεγε κι όταν την πήραμε στο σπίτι μας. Στριφογύριζε στο δωμάτιο, φώναζε να την ξεκλειδώσουμε ενώ η πόρτα δεν είχε καν κλειδωνιά, κι έλεγε ότι είχε θαμμένο βιτριόλι στον κήπο και θα μας κανόνιζε. «Άμα τ’ αποφασίσω θα πάρω πολύ κόσμο στο λαιμό μου». Απ’ το πρωί ως το βράδυ απειλούσε. Έψαχνε ευκαιρία να βγει στη βεράντα, παραμόνευε να βρει αφύλαχτο το συρτάρι με τα μαχαιροπίρουνα για να πάρει μαχαίρι, σηκωνόταν τις νύχτες μ’ αποτέλεσμα η μάνα μου να πετάγεται στον παραμικρό θόρυβο, και πάντα παραπονιόταν ότι κάποιος της έκλεβε τις κλαρωτές ρόμπες της κι ότι η μάνα μου δεν την άφηνε να δει το γιο της.

Ο ψηλός ξανάρχεται. «Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου! Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου!» Ο μπαμπάς, προφανώς, είμαι εγώ. «Όχι, δεν είμαι ο μπαμπάς σου», του λέω και κάνω να τον αποδιώξω, αλλά μου κρατά το χέρι σφιχτά. «Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου! Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου!» Η γιαγιά παίρνει το χέρι του από πάνω μου και το κρατάει σταθερά. «Όχι, δεν είναι ο μπαμπάς σου. Πάμε στις νοσοκόμες να σου δώσουν τα τσιγάρα σου, να σε πάνε στον μπαμπά σου». «Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου! Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου!» συνεχίζει ο άλλος, το βλέμμα του όμως αβέβαιο τώρα, ερωτηματικό. Η γιαγιά τον κρατάει απ’ το χέρι κι εγώ βάζω το χέρι μου στον ώμο της και προχωράμε προς την είσοδο της κλινικής ενώ ο ψαρομάλλης βρίσκεται και πάλι στις έξι και κάνει τις μετάνοιες του.

Μια νοσοκόμα βλέπει την παράξενη παρέλασή μας κι έρχεται να μας μαζέψει. «Πάμε να σου δώσω τα τσιγάρα σου». «Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου! Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου!» «Πάψε, ούτε αποτσίγαρο δεν θα σου δώσω αν κάνεις έτσι». «Τα βλέπεις;», μου κάνει η γιαγιά συνωμοτικά. «Μην αρχίζεις πάλι κι εσύ», της πετάει η νοσοκόμα ενώ τραβάει τον ψηλό προς τα μέσα. Γυρνάω τα μάτια στην αυλή. Ο ψαρομάλλης κάνει την τελευταία του μετάνοια και προχωράει προς τις εφτά η ώρα κι εγώ πρέπει να φύγω. Η γιαγιά με κοιτάζει σα να ξέρει, ξαφνικά, τα πάντα. Σα να ξέρει ότι δεν θυμάται τίποτα, σα να ξέρει όσα δεν θυμάται. Μέσα σ’ αυτή την ανοϊκή γριούλα κρύβεται ακόμα η παλιά γιαγιά μου. «Ναι παιδί μου, να φύγεις. Αλλά να ξανάρθεις». Θα ξανάρθω, της λέω, κι από μέσα μου προσθέτω ότι θα ξανάρθω για να την πάρω και να την πάω σ’ ένα ξενώνα για ανοϊκούς. Καθώς προχωρώ προς την έξοδο, προσέχω τον ψηλό που ’χει σταθεί δίπλα στη νοσοκόμα και καπνίζει γαλήνιος. Τον πλησιάζω, βγάζω το πακέτο μου και του δίνω δυο τσιγάρα. «Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου», μου λέει, και καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί να μ’ ευχαριστήσει αλλιώς. Την επόμενη φορά, σκέφτομαι, θα κρατάω και μερικά μπισκότα για την τσέπη της γιαγιάς μου.

Πρώτη δημοσίευση στις Ιστορίες με καλό τέλος της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ

Τα μυθιστορήματα της Μαρίας Ξυλούρη, Rewind (2009) και Πώς τελειώνει ο κόσμος (2012) κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καλέντη. Το μπλογκ της είναι το mxilouri.wordpress.com