Εικονοθεραπεία 24

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

 

Πόσες φορές αλήθεια

Ταξίδι στο Φως

Πόσες φορές αλήθεια συναρμολόγησες τη διαμελισμένη σου ψυχή...;
Σάμπως θυμάσαι...;
Πόσες νύχτες τρύπησες, για να βγεις στο φως...;
Πόση βροχή κατάπιες...;
Πόσους ανέμους έκρυψες στην αγκαλιά σου...;

Τώρα μου γράφεις... "Είμαι καλά. Βρήκα μια θέση στη ζωη".
Μπορεί προσωρινά. Αλλά να ξέρεις είναι θεωρείο!
"Επιτέλους μου χαρίστηκε ο Θεός"
Αμ, δε στη χάρισε Ο Θεός τη θέση, μάτια μου.
Στην πούλησε. Και μάλιστα, πανάκριβα!....
Αλκυόνη Παπαδάκη

Πράσο : το σπαράγγι του φτωχού

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Από παλιό περιοδικό

Ταξίδι για το πουθενά

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-
Από παλιό περιοδικό Ε

Ο αγώνας της απώλειας βάρους

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

 

Ο κύκλος της πορείας ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ο κύκλος της πορείας

Δεν είμαι γενναίος. Δεν είμαι αφού

δεν ξέρω από φόβο. Πήρα μια φούχτα

σκοτάδι και το ψαξα, είδα,

δε βρήκα σκοτάδι. Βλέποντας πριν

αστράψει το φως, κατόπιν το φως,

δεν κλείνω τα μάτια μου όταν αστράφτει.

Έχω στα χείλη μου χίλια σπαθιά

που ανοίγοντας σκίζουν σε χίλιες ασύνδετες

νησίδες τη νύχτα. Όλες τις διαταγές μου

τις γράφω σ’ ένα χαμόγελο.

Πιο γενναίος απ’ την άγνοια-όπως το φως

που πέφτει στο βάραθρο κάτω, χρυσώνω

το στόμα του Άδη. Δεν είμαι γενναίος.

Μαζί με τ’ αστέρια, γράφω τον κύκλο μου.

ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ

Γλυκό απο ρύζι και πορτοκάλι καραμέλας

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Από παλιό περιοδικό Ε

ΤΑΣΣΟΣ( Αναστάσιος Αλεβίζος) 1914 – 13 Οκτωβρίου 1985

ΤΑΣΣΟΣ( Αναστάσιος Αλεβίζος) 1914 – 13 Οκτωβρίου 1985
 

" Μεσημέρι"

Ο Τάσσος ήταν διακεκριμένος έλληνας χαράκτης.
Μικρός παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Γιώργο Κωτσάκη. Το 1930, σε ηλικία δεκαέξι ετών, έγινε δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής και ζωγραφικής στα εργαστήρια του Θ. Θωμόπουλου, του Ουμβ. Αργυρού και του Κ. Παρθένη.

Από το 1933 και μέχρι την αποφοίτησή του από την Σχολή το 1939, παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής στο εργαστήριο του Γ. Κεφαλληνού. Πιθανολογείται ότι καθοριστικό ρόλο στην αφοσίωσή του στην χαρακτική έπαιξε και η γνωριμία του με τον Δ. Γαλάνη, τον άλλο μεγάλο έλληνα χαράκτη της εποχής του Μεσοπολέμου, μέσω του οποίου γνώρισε και την γαλλική χαρακτική. Λέγεται επίσης ότι πραγματοποίησε σπουδές στο Παρίσι, την Ρώμη και την Φλωρεντία. Πάντως, το ταλέντο του στην χαρακτική αναγνωρίστηκε πολύ γρήγορα· στην Πανελλήνια Έκθεση του 1938 έλαβε το Βραβείο Χαρακτικής και δύο χρόνια αργότερα (1940) τιμήθηκε με το Κρατικό Μετάλλιο Χαρακτικής.

Από το 1930 είχε ενταχθεί στο ΚΚΕ, αρχικά στην νεολαία του κόμματος (ΟΚΝΕ) και αργότερα ως πλήρες μέλος. Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου το 1940, ο Τάσσος και πολλοί άλλοι μαθητές του Γ. Κεφαλληνού φιλοτέχνησαν προπαγανδιστικές αφίσες για την εμψύχωση του ελληνικού λαού. Στα χρόνια της Κατοχής, εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και στο ΕΑΜ Καλλιτεχνών, για να συνεχίσει την (παράνομη πλέον) δημιουργία προπαγανδιστικού υλικού κατά των κατακτητών.

Μετά την απελευθέρωση, ο Τάσσος άρχισε να ασχολείται και με άλλα θέματα πέρα από τα επικά του πολέμου, όπως γυμνά, νεκρές φύσεις και πορτρέτα, ενώ ταυτοχρόνως άρχισε να χρησιμοποιεί και χρώμα στις ξυλογραφίες του.

Ο Τάσσος είχε επίσης μια ιδιαίτερη αγάπη για το βιβλίο και τις γραφικές τέχνες. Ήδη από το 1939, με την αποφοίτησή του, έφτιαχνε εξώφυλλα και κοσμήματα για το λογοτεχνικό περιοδικό Νέα Εστία. Αμέσως μετά την απελευθέρωση, ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση στον εκδοτικό οίκο «Τα Νέα Βιβλία» που ίδρυσε το Κομμουνιστικό Κόμμα το 1945 και που έκλεισε το 1948. Το 1948 άρχισε να συνεργάζεται με τον Οργανισμό Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων (ΟΕΣΒ, μετέπειτα Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων ή ΟΕΔΒ). Καρπός της συνεργασίας του με τον ΟΕΣΒ/ΟΕΔΒ, υπήρξε η εικονογράφηση πολλών βιβλίων για το Δημοτικό και το Γυμνάσιο, με πρώτο το Αναγνωστικόν Έκτης Δημοτικού που κυκλοφόρησε το 1949.

Το 1948 έγινε καλλιτεχνικός σύμβουλος του λιθογραφείου «Ασπιώτη–Έλκα», και από το 1954 έως το 1967 φιλοτέχνησε γραμματόσημα για λογαριασμό των Ελληνικών Ταχυδρομείων, αρχικά με την τεχνική της έγχρωμης ξυλογραφίας και κατόπιν με τη μέθοδο offset. Επίσης, από το 1962 έως τον θάνατό του, σχεδίαζε και τα γραμματόσημα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το 1959 ανέλαβε την διεύθυνση του Τμήματος Γραφικών Τεχνών στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο, όπου δίδαξε μέχρι το 1967.
Τάσσος (Αλεβίζος), εξώφυλλο του Αναγνωστικού Δ΄ Δημοτικού. Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων, Αθήνα 1973.

Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της καλλιτεχνικής ομάδας «Στάθμη», η οποία τον τίμησε με αναδρομική έκθεση των έργων του στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια. Την ίδια εποχή παρουσίασε έργα του στην Μπιενάλε της Βενετίας (1952) και του Λουγκάνο (1953).

Κατά την δεκαετία του 1960 η θεματογραφία του άρχισε να επικεντρώνεται στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής. Εγκατέλειψε σταδιακά το χρώμα, χάραζε όλο και μεγαλύτερες πλάκες ξύλου και άρχισε να δημιουργεί θεματικές ενότητες σε τρίπτυχα ή τετράπτυχα. Ταυτοχρόνως ασχολήθηκε με την αγιογραφία, ενώ συνέχισε να φιλοτεχνεί βιβλία.

Κατά την περίοδο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, έζησε αυτοεξόριστος εκτός Ελλάδας και φιλοτέχνησε έργα κοινωνικής διαμαρτυρίας καταγράφοντας γεγονότα που τον συγκλόνισαν. Μετά την κατάρρευση της Χούντας, εξέθεσε έργα του στην Εθνική Πινακοθήκη (1975) και λίγο καιρό αργότερα έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ίδιου ιδρύματος. Το 1977, ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης.

Συνέχισε να εργάζεται σκληρά μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του. Πέθανε το Οκτώβριο του 1985 αφήνοντας ημιτελή μία σειρά οκτώ συνθέσεων στο Δημαρχείο του Βόλου. Το 1987, η Εθνική Πινακοθήκη τον τίμησε με μία δεύτερη μεγάλη αναδρομική έκθεση έργων του.

Έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, δημιουργήθηκε η Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών «Α. Τάσσος», με σκοπό την διάδοση του έργου του και την υποστήριξη της ελληνικής χαρακτικής. Από το 1991 και κάθε τρία χρόνια, η Εταιρεία αυτή πραγματοποιεί συλλογικές εκθέσεις νέων ελλήνων χαρακτών σε διαφορετικές πόλλεις της Ελλάδας. Η Εταιρεία επίσης διατηρεί ανοιχτό ως μουσείο το σπίτι όπου έζησε και δημιούργησε ο Τάσσος και η σύζυγός του, η ζωγράφος και χαράκτρια Λουκία Μαγγιώρου (γεν. 1914), επί της Αρδηττού 34, στην συνοικία Μετς της Αθήνας.

Τα έργα του χαρακτηρίζονται από την τεχνική αρτιότητά τους και την συγκινησιακή — τρυφερή αλλά και δωρική — απόδοση της μορφής των απλών ανθρώπων του μόχθου και του πόνου. Ωστόσο ένα σύγχρονο μάτι δεν μπορεί να μην διακρίνει μέσα στις ξυλογραφίες του Τάσσου και την επική μεγαλοπρέπεια της στρατευμένης τέχνης. Άλλωστε, ο ίδιος ο χαράκτης «παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του στρατευμένος στην υπόθεση της πάλης για μια νέα κοινωνία, δίκαιη, δημοκρατική και σοσιαλιστική» (Η. Μόρτογλου, Ριζοσπάστης, 23 Οκτωβρίου 1995).ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

— με Κατερίνα τ.

Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

 

ΚΑΙ μια γυναίκα πού κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά της είπε, Μίλησέ μας για τα Παιδιά.

Κι εκείνος είπε:

Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη ζωή.

"Έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας, άλλα όχι από σας,

Και μ' όλο πού είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.

Μπορείτε να τούς δώσετε τήν Αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας,

Γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες.

Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως και τήν ψυχή τους,

Γιατί ή ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο, πού εσείς δεν μπορείτε να επισκεφτείτε, ούτε στα όνειρά σας.

Μπορείτε να προσπαθήσετε να τούς μοιάσετε, αλλά μη γυρεύετε να κάνετε αυτά να σας μοιάσουν.

Γιατί ή ζωή δεν πηγαίνει πρός τα πίσω και δε σταματά στο χθες.

Εσείς είστε τα τόξα απ' όπου τα παιδιά σας σα ζωντανά βέλη θα τιναχτούν μπροστά.

Ό τοξότης βλέπει το σημάδι πάνω στο μονοπάτι του άπειρου, καί σας λυγίζει με τη

δύναμή του ώστε τα βέλη του να τιναχτούν γοργά και μακριά.

Το λύγισμά σας στο χέρι του τοξότη ας είναι για σας χαρά’

Γιατί όπως αυτός αγαπά τα βέλη πού πετούν, έτσι αγαπά και τα τόξα πού είναι σταθερά.

ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΔΥΟ ΗΜΕΡΩΝ της Πηγής Λο. *

πηγή http://www.onestory.gr/post/33603506626

ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΔΥΟ ΗΜΕΡΩΝ

της Πηγής Λο. *

.

Έτοιμος να ξαναβουτήξει στο νερό όσο κρύο ή ζεστό κι αν είναι, έτοιμος να ανακατέψει με τα χέρια του την λάσπη, έτοιμος να γύρει δίπλα στα χαμένα και στα αξεπέραστα, έτοιμος να υπάρξει ξανά. Ο κρυφός σου εαυτός, ο βουβός και άχρωμος είναι αυτός που είναι έτοιμος να σε προδώσει ξανά και το έκανε. Έτρεξε πριν από σένα και είπε ναι, και χαμογέλασε και έγνεψε με νόημα και κατέθεσε ξανά τα όπλα του, και εσύ καλά καλά δεν είχες ξυπνήσεις, δεν άκουγες και ούτε μπορούσες να αρθρώσεις την επιφύλαξη σου, την ανασφάλεια σου, την άρνηση σου. 

Έπεσες στο ήδη περπατημένο μονοπάτι που σε είχε βγάλει σε αδιέξοδο, χωρίς ελπίδες πως θα έχουν εξαφανιστεί τα εμπόδια που είχες βρει την προηγούμενη φορά μα με την λαχτάρα ότι θα νιώσεις καλά, θα ρουφήξεις, θα παίξεις, θα κυλήσεις. 

Σε διεκδίκησε ή μάλλον σε κατάφερε, κατάφερε να σε βάλει στο δικό του πλαίσιο, στην δικιά του πραγματικότητα όσο πλασματική και ιδανική κι αν είναι. Αυτός νιώθει καλά χωρίς να υπολογίζει πως τον άλλον μπορεί να τον στείλει λίγο πάνω από το πάτωμα, χωρίς να νιώθει πως το εγώ του χτυπάει ή εξοστρακίζει αιχμηρά αντικείμενα απέναντι του ή και παντού στον χώρο. 

Έβαλε τον χρόνο, διάλεξε τον χώρο, έδωσε τα μάτια του και απαίτησε την αγκαλιά σου. Δεν ένιωσες εσύ μα ήταν κάποιος άλλος, κάποιος που σε υποδύεται είχε φορέσει το κορμί σου και γι’ αυτό είχαν μουδιάσει τα άκρα σου. Δεν μπορούσες με τις εικόνες στο μυαλό να χαϊδέψεις, να αγκαλιάσεις, να ζήσεις. Σταμάτησε και σε πήρε αγκαλιά, σφιχτή, κοντινή, αληθινή και εσύ έκλεισες τα μάτια σου και αποκοιμήθηκες ακούγοντας την αναπνοή του. 

Λίγο πριν μπει η λογική ξανά σε ότι αναδυόταν μέσα στους τέσσερις τοίχους του δωματίου και υπό την επήρεια του ασυνείδητου κόσμου και των πλασμάτων που κινούν μικρές και μεγάλες αρθρώσεις, φωλιές και κόμπους του σώματος ξεκίνησε το λύσιμο των αισθήσεων. Ίσως ήταν πιο πολύ παραισθήσεις παρά αισθήσεις, ήταν άβουλο αλλά τόσο ζωντανό, δεμένο, καθηλωτικό. 

Γελάσατε και ξανακολλήσατε ο ένας απέναντι από τον άλλον, δυο ζευγάρια μάτια να ξαναλένε την ιστορία τους, το καθένα με τα δικά του χρώματα και σύμβολα. Γέλια με διαβαθμίσεις και δροσερό νερό και ψημένος καφές και μουσικές συναντήσεις λίγο πριν κλείσει η πόρτα για να ξανανοίξει και να σε οδηγήσει δίπλα στα αλμυρά νερά που γλύφουν τους βράχους. 

Εκεί που όλα ξεκίνησαν, προχώρησαν, μάτωσαν και επουλώθηκαν. Το ιώδιο της θάλασσας που θεραπεύει πληγές και ανοιχτές υποθέσεις. Εκεί που ξημερώνεσαι δίπλα στις αποστάσεις των βράχων, εκεί που το φεγγάρι έλουσε μέχρι και τα μικρά δάχτυλα των ποδιών μας. 

Μία ανακατάταξη θέσεων και διαθέσεων, μία σταδιακή εξέλιξη και επιστροφή στο πριν, σε εκείνο το ξημέρωμα, στο ίδιο τραπέζι, στα ίδια χείλη. Απαιτήσεις και επιθυμίες της μίας βραδιάς, το πρωί το ξέρετε και οι δυο ότι θα σβήσουν, κι ας το επέλεξε μόνο εκείνος, το ξέρεις κι εσύ πως έτσι θα γίνει. 

Δέσιμο και συναίσθημα είναι λέξεις απαγορευμένες, όλα καθοδηγούνται εγκεφαλικά και αν δεν γίνεται ακόμα θα πρέπει να το βρεις. Και τελικά φεύγει. Μα ήταν η ώρα, το είχα δει το ρολόι, το είχα αισθανθεί, το είχα δει να συμβαίνει κάτω από το μαξιλάρι και στο πεζούλι του παραθύρου, στο καθρέφτισμα της θάλασσας. 

Μα δεν θα λύσω τα άλυτα, ούτε θα τρέξω να καταλάβω, δεν θα βάψω τον τοίχο μου ούτε θα πιω την αλμύρα, μα κυρίως δεν θα καταπιώ τον εαυτό μου, τον αυθορμητισμό μου και τα όνειρα μου που μου τρέφουν το χαμόγελο και μου μακραίνουν το βλέμμα και τα δάχτυλα για να αγγίζω και να αφουγκράζομαι πιο έντονα το παραμικρό πετάρισμα. 

Να το ξέρεις και εσύ μικρή μου πως θα τα καταφέρουμε να ξαναβγούμε στο φως γελαστές, ακόμα κι αν είμαστε με τα ίδια ρούχα, ακόμα κι αν το μαύρο φυλακίζει τον ήλιο, ακόμα και αν πάρουμε το ανάποδο λεωφορείο. Μη φοβάσαι, γιατί ούτε εγώ φοβάμαι και θέλει πείσμα και δύναμη να αισθάνεσαι και τον φόβο και την χαρά, μα κυρίως να αισθάνεσαι, να νιώθεις ζωντανό το μέσα σου ότι ανεβοκατεβαίνει, ότι ταράζεται και σε ξυπνά εκεί που η λογική σε περιορίζει. 

.

Η Πηγή Λο. γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα και τα τελευταία 6 χρόνια ζει στην Σύρο. Σπουδάζει graphic/web and product design και ασχολείται με τον σύγχρονο χορό. Αγαπά την φωτογραφία, τον καφέ, την θάλασσα και την μουσική. Θα ήθελε να μπορεί να πετάξει ή να έχει ένα τροχόσπιτο και να γυρίζει τον κόσμο. Μέχρι τότε όμως κάνει τις εικόνες τις λέξεις και τις σκέψεις τις προτάσεις στο blog της http://skepseislekseis.wordpress.com/.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω