ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ (15 Οκτωβρίου 1844 - 25 Αυγούστου 1900)

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ (15 Οκτωβρίου 1844 - 25 Αυγούστου 1900)

Ο Νίτσε στα φιλοσοφικά του βιβλία έγραψε και μερικές αντιπροσωπευτικές του ιδέες σε μορφή στίχων. Είναι λοιπόν μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε τον φιλόσοφο από κάποιους στίχους του, με δεδομένη την αγάπη αυτής της στήλης για την ποίηση. Ο ίδιος στο βιβλίο του "Η χαρούμενη γνώση" εξηγεί την αιτία γένεσης της ποίησης και την επίδρασή της

Σοφία του κόσμου

Μη μένεις σε επίπεδο έδαφος
Και μην ανεβαίνεις πολύ ψηλά
Η πιο όμορφη ματιά στον κόσμο
Είναι στα μισά της πλαγιάς.

Τα τριαντάφυλλά σου

Ναι! Η ευτυχία μου θέλει να δίνει ευτυχία.
Μα μη δεν το θέλει αυτό κάθε ευτυχία;
Θέλετε να κόψετε τα τριαντάφυλλά μου;
Τότες σκύψτε, κρυφτείτε,
Μέσα στα βράχια και στους βάτους,
Και γλύφετε συχνά τα δάχτυλά σας
Γιατί η ευτυχία μου είναι κοροιδιάρικη,
Γιατί η ευτυχία μου είναι δόλια.
Θέλετε να μαζέψετε τα τριαντάφυλλά μου;

Ecce homo

Ναι, ξέρω από πού έρχομαι!
Αχόρταγος σαν τη φλόγα
Καίγομαι για να διαλυθώ.
Ό,τι κι αν αγγίξω γίνεται φως,
Και κάρβουνο ό,τι αφήσω:
Φλόγα είμαι, σίγουρα.
Στίχοι από το βιβλίο "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα"
ΑΠΟ http://www.topapi.gr/oldversion/931a.html

ΠΟΙΗΜΑ "Vogel Albatross" (Friedrich Nietzsche)-

Και ελληνική μετάφραση από http://lyricstranslate.com/

O Wunder! Fliegt er noch?
Er steigt empor und seine Flügel ruhn!
Was hebt und trägt ihn doch?
Was ist ihm Ziel und Zug und Zügel nun?
Er flog zu höchst - nun hebt
Der Himmel selbst den siegreich Fliegenden:
Nun ruht er still und schwebt,
Den Sieg vergessend und den Siegenden.
Gleich Stern und Ewigkeit
Lebt er in Höhn jetzt, die das Leben flieht,
Mitleidig selbst dem Neid -:
Und hoch flog, wer ihn auch nur schweben sieht!
O Vogel Albatross!
Zur Höhe treibt's mit ew'gem Triebe mich!
Ich dachte dein: da floss
Mir Thrän' um Thräne - ja, ich liebe dich!
Ελληνικά
Ω, θαύμα! Πετά ακόμη;
Ανεβαίνει ψηλά και τα φτερά του ακίνητα!
Τί να τον σηκώνει κι όμως τον κρατά;
Τί να του είναι τώρα στόχος κι κίνηση κι ηνία;
Πετούσε υπερβολικά ψηλά - τώρα σηκώνει
ο ουρανός ο ίδιος το νικηφόρο ιπτάμενο:
τώρα ήσυχα μένει ακίνητος κι αιωρείται,
ξεχνώντας τη νίκη και το νικητή.
Ίδιος το άστρο και τη παντοτινότητα
ζει σε ύψη τώρα, από τα οποία δραπετεύει η ζωή,
συμπονετικός ακόμα και με τη ζήλεια:
κι πετούσε ψηλά, όποιος κι μόνο τον έβλεπε να πετά!
Ω, πουλί άλμπατρε!
Προς τα ύψη τραβά με αιώνια παρόρμηση με!
Σκεφτόμουν εσέ: τότε κυλούσε
δάκρυ το δάκρυ εμέ - ναι, σε αγαπώ!