«Εκεί
γύρω στα 22 μου, μέσα σε πολύ σύντομο διάστημα, είχα πραγματικά κάτι
σαν... αποκάλυψη. Διάβασα Φόκνερ, Κάφκα και Μπέκετ και είδα σε μία
ερασιτεχνική παράσταση μαθητών του Γαλλικού Ινστιτούτου το "Μάθημα" του
Ιονέσκο. Και είπα: Να, λοιπόν, που γράφουν και έτσι. Γιατί για μένα ο
υπερρεαλισμός και ο μοντερνισμός ήταν ο κανόνας. Η συνάντησή μου με
αυτούς τους συγγραφείς μού δημιούργησε μια αίσθηση
συνηγορίας και συντροφιάς. Από τότε το ήξερα, αλλά τώρα το αρθρώνω, τι
δουλειά κάνει ο συγγραφέας. Είμαστε όλοι σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό
και ο καθένας μας περιμένει ένα τρένο με οδηγό τον ψυχοπομπό Ερμή.
Ξέρουμε που θα μας πάει, δεν ξέρουμε πότε θα 'ρθει. Και ο συγγραφέας,
ώσπου να 'ρθει το τρένο, κάνει συντροφιά στους άλλους».
Απόσπασμα από συνέντευξη του Παύλου Μάτεσι, που "έφυγε" σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου