O ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΤΡOΣ (1980)

O ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΤΡOΣ (1980)
Ελλάδα-Ιταλία. Έγχρωμη. Διάρκεια: 210'.

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Θόδωρος Αγγελόπουλος. Συνεργασία στο σενάριο: Πέτρος Μάρκαρης. Φωτογραφία: Γιώργος Αρβανίτης. Σκηνικά: Μικές Καραπιπέρης. Κοστούμια: Γιώργος Ζιάκας. Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης. Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου. Βοηθός σκηνοθέτης: Λευτέρης Χαρωνίτης. Βοηθοί σκηνοθέτες: Σταύρος Καπλανίδης, Στέφανος Δανιηλίδης. Ήχος: Αργύρης Λαζαρίδης. Μιξάζ: Θανάσης Γεωργιάδης. Β’ βoηθός οπερατέρ: Αντρέας Σινάνος. Ερμηνευτές: Omero Antonutti (Μεγαλέξαντρος), Εύα Κοταμανίδου (κόρη του Μεγαλέξαντρου), Μιχάλης Γιαννάτος (Δραγουμάνος), Γρηγόρης Ευαγγελάτος (Δάσκαλος), Χριστόφορος Κ. Νέζερ (Τσελέπης, γαιοκτήμονας), Μιράντα Κουνελάκη (κυρία Τσελέπη), Θάνος Γραμμένος, Τούλα Σταθοπούλου, Φώτης Παπαλάμπρου, Ηλίας Ζαφειρόπουλος, Ε. Γκότσης, Χ. Πισιμίσης, Γ. Κωβαίος, Χ. Τιμοθέου, Χ. Σταματέλος, Francesco Carnelutti, Brizio Montinaro, Laura de Marchi, Claudio Betan, Norman Mozzato. Παραγωγή: RAI, ZDF, Θόδωρος Αγγελόπουλος, ΕΚΚ. Διεύθυνση παραγωγής: Στέφανος Βλάχος. Executive producer: Φοίβη Σταυροπούλου. Εκπρόσωπος παραγωγός της RAI: Lorenzo Ostuni.

Βραβεία: 1980. Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας· Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Fipresci)· Βραβείο Cinema Nuovo Φεστιβάλ Βενετίας· Βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1980. Παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1900, δραπετεύει από τη φυλακή, καβάλα σ’ ένα άσπρο άλογο, ένας επικίνδυνος ληστής: ο Μεγαλέξαντρος, όπως τον αποκαλεί ο λαός, αφού βλέπει σ’ αυτόν το μυθικό ανάλογο των λαϊκών εξεγέρσεων. Με τη βοήθεια των παλικαριών του, απάγει μια ομάδα άγγλων διπλωματών και τους κρατάει όμηρους στο χωριό του, ζητώντας από την κυβέρνηση αμνηστία και την επιστροφή της γης στους χωρικούς. Oι χωρικοί, που έχουν δημιουργήσει μια κοινότητα κάτω από την καθοδήγηση ενός δασκάλου σοσιαλιστή, υποδέχονται τον Αλέξανδρο και τους δικούς του, και τον χαιρετίζουν ως λυτρωτή. Η αρμονία ανάμεσα στους ληστές και τους χωρικούς δεν διαρκεί πολύ. O Αλέξανδρος δε συμμετέχει στη ζωή της κοινότητας. Μένει μόνος με τους συντρόφους του και τις επιληπτικές του κρίσεις. Δεν ανέχεται κανενός είδους αντίδραση ή διαφωνία, και πολύ γρήγορα θα εκτελέσει το δάσκαλο και τη θετή του κόρη. Αποδυναμωμένοι από τις εσωτερικές διαμάχες, οι χωρικοί χτυπιούνται απ' το στρατό, που επιδιώκει την απελευθέρωση των ομήρων και τη σύλληψη του Αλέξανδρου. Αυτός, πληγωμένος γίνεται βορά του πλήθους, και το σώμα του εξαφανίζεται. Ό,τι απέμεινε απ' τον μυθικό ήρωα, είναι ένα μαρμάρινο κεφάλι και λίγο αίμα γύρω του. Στην έρημη πλατεία του χωριού, μετά την αντιπαράθεση με το στρατό, ο μικρός Αλέξανδρος, καβάλα σ’ ένα μουλάρι, θα απομακρυνθεί με προορισμό την πόλη.