Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη. Δως της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν΄αρχινήσει.
Πόση σοφία περιέχει αυτή η φράση, πόσες και πόσες έννοιες περιέχει. Μέσα σε λίγες λέξεις εξηγεί πως πλάθεται το παραμύθι της ζωής, το παραμύθι της ζωής μας.
Η συσσωρευμένη ενέργεια στη ρόκα ξεδιπλώνεται σαν κλωστή και τυλίγεται σοφά στο αδράχτι με το βαρύ σφονδύλι, δημιουργώντας μια ενεργειακή σπείρα κάθε φορά, ένα πηνίο που με τη σειρά του δημιουργεί το πεδίο εκδήλωσης της ζωής, της πραγματικότητας, της δικής μας πραγματικότητας.
Σπείρες και τζίνια και ανέμες στα παραμύθια δεν συμβολίζουν τίποτε άλλο παρά την ενέργεια που είναι ο καθένας από μας, που ξεκινά από κάπου και που την κατανοούμε σαν τα τσάκρα που δεν είναι τροχοί αλλά οι εκδηλώσεις μιας σπείρας μια ενεργειακή ανέμη, ένα ενεργειακό αδράχτι ενωμένο πάντα με την κοσμική ρόκα, το ενεργειακό ρευστό.
Η ζωική ενέργεια πως άραγε θα μπορούσε αλλιώς να ειπωθεί, να είναι άραγε η οργόνη; Εκδηλώνεται σε σπείρες. Ένα πλέγμα σπειρών, γαλαξιών, δημιουργεί το υφαντό του κόσμου το πεδίο της υλικής πραγματικότητας.
Η δική μου ενεργειακή σπείρα, το τζίνι μου που είναι όπως του καθενός συνδεδεμένο με την αρχή ως τη στιγμή που η μοίρα θα κόψει το νήμα, έχει ένα πεδίο επιρροής που ερχόμενο σε επαφή με το πεδίο επιρροής των γύρω μου, δημιουργεί το παραμύθι της ζωής μου, το παραμύθι της πραγματικότητας μου.
Πόση συσσωρευμένη σοφία και τι γνώση κρύβεται πίσω από τη φράση κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη. Μια κλωτσιά μια δόνηση και το παραμύθι ξεκινά…
Η άμπελος και ο κισσός αρχέτυπα σύμβολα του υλικού κόσμου, του Διόνυσου, που εκδηλώνονται ελικοειδώς , δεν επιλέχτηκαν τυχαία από τους προγόνους που όπως όλα δείχνουν γνώριζαν πολλά για το υφαντό του κόσμου, ίσως πολλά περισσότερα από εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου