http://gazakas.wordpress.com/2013/09/03/age-of-labyrinths/
Ο Αιώνας των Λαβυρίνθων, Ρέα Γαλανάκη
3
Σήμερα ξεκινάω εδώ ένα μεγαλεπήβολο
σχέδιο που μπορεί κάποια στιγμή να ολοκληρωθεί ή μπορεί -όπως συμβαίνει
συνήθως με τέτοια σχέδια- να σβήσει στην πορεία λόγω έλλειψης χρόνου ή
διάθεσης… Θα προσπαθήσω να δημοσιεύω κάθε μέρα ένα μικρό κείμενο για ένα
από τα βιβλία της βιβλιοθήκης
μου που έχω διαβάσει πρόσφατα ή και πολύ παλιότερα. Δεν φιλοδοξώ να
γράψω 300 λογοτεχνικές κριτικές ούτε βέβαια θα το αποφύγω ντε και καλά
-θα γράφω ό,τι μου έρχεται γύρω από το βιβλίο που θα έχει σειρά κάθε
φορά: κριτική, αναμνήσεις, εξωκειμενικές αναφορές,
σύνδεση με γεγονότα ή ανθρώπους της ζωής μου, κάποιο απόσπασμα κοκ. Ας
πούμε ότι το κάθε βιβλίο θα είναι η αφορμή, αλλά όχι πάντα το κέντρο της
ανάρτησης, και πολλές φορές η αφορμή θα δίνεται και στο να θυμηθώ και
να ξεφυλλίσω ξεχασμένα πια βιβλία.
Η σειρά των βιβλίων δεν θα είναι αξιολογική, αλλά θα ακολουθεί
-για να μη χαθώ- τη σειρά με την οποία τα έχω καταχωρήσει στο anobii. Με
κλικ στο εξώφυλλο του βιβλίου, θα μεταφέρεστε και στην αντίστοιχη
καταχώρηση εκεί για περισσότερες πληροφορίες.Καλό μας ταξίδι.
Αρχή λοιπόν με τον Αιώνα των Λαβυρίνθων
της Ρέας Γαλανάκη, ένα βιβλίο που διάβασα αρκετά χρόνια πριν, τυπική
περίπτωση βιβλίου που αφού το κάνω δώρο στη μητέρα μου σε κάποια γιορτή
το διαβάζω έπειτα κι εγώ. Ακριβώς ίσως επειδή πρόκειται για ένα βιβλίο
που το πήρα έχοντας υπόψιν το γούστο της μητέρας μου και όχι το δικό
μου, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε διαβάζοντάς το. Λίγα πράγματα
θυμάμαι για το περιεχόμενό του, πέρα από το γεγονός ότι διαδραματίζεται
στην Κρήτη, ακολουθεί το γνώριμο μοτίβο της ιστορίας μιας (φανταστικής
εδώ) οικογένειας για ένα περίπου αιώνα (τέλη 19ου – τέλη 20ου) και
χρησιμοποιεί τον προφανή παραλληλισμό του μινωικού Λαβυρίνθου με τους
σύγχρονους λαβυρίνθους της ιστορίας στους οποίους μπλέκονται τα μέλη της
οικογένειας των Καλοκαιρινών. Ενδιαφέρον επίσης το εύρημα της
ανακάλυψης της Κνωσού από έναν Κρητικό αρχαιολόγο και η σύνδεσή της με
τις ταραχές του 1898. Έρωτας για την Κρήτη, αλλά και έρωτας στην Κρήτη
με την απαραίτητη βεντέτα μπλεγμένη με τον εμφύλιο… Το βιβλίο είναι
καλογραμμένο μεν, διαβάζεται εύκολα, αλλά πέρα από αυτή την αίσθηση της
συνέχειας και του χαοτικού χαρακτήρα της ζωής, δεν μου άφησε και πολλά.
Το “Αθώοι και Φταίχτες” της Μάρως Δούκα, που έχει παραπλήσιο θέμα και
διαδραματίζεται στην Κρήτη μου άρεσε πολύ περισσότερο…
ΥΓ. Κάποια στιγμή βέβαια πρέπει να δούμε
στην ελληνική λογοτεχνία -και όχι μόνο- αυτό το πράγμα με τον κρητικό
εξωτισμό -δεν είμαι σίγουρος ότι έχει βοηθήσει και πολύ τη σύγχρονη
Κρήτη ούτε έχει πάντα μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα της κρητικής
κοινωνίας…
