Σε βρήκα στη Μονεμβασιά

Σε βρήκα στη Μονεμβασιά
να περπατάς μ' αρματωσιά
και στο λαιμό μαντήλι.
Να 'χεις την ώχρα του καιρού
και το γαλάζιο του νερού
στα πεθαμένα χείλη.
Τώρα κοιμάσαι στ' ανοικτά
του πέλαγου με σταυρωτά
τ' Ανάπλι και τη Μάνη
Αχ αδελφέ της ποταμιάς
του κόσμου και της ερημιάς
παιδί του Μακρυγιάννη.

Χτυπάν καμπάνες στο Νοτιά
μα εσύ φουντώνεις τη φωτιά
στη μέση του Γενάρη.
Κι από την Ύδρα ως τη Χιό
σε κυνηγάνε σαν στοιχειό
φονιάδες και κουρσάροι.
Τώρα κοιμάσαι στ' ανοικτά
του πέλαγου με σταυρωτά
τ' Ανάπλι και τη Μάνη
Αχ αδελφέ της ποταμιάς
του κόσμου και της ερημιάς
παιδί του Μακρυγιάννη.