Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ~ POLITEIA BOOKSTORE
Ανεξάρτητο βιβλιοπωλείο
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ απελπισμένα το βιβλίο του Mahi Binebine «Τα αστέρια του Σίντι Μουμέν», την ιστορία μιας παρέας παιδιών που προσπαθούν να χτίσουν τη ζωή τους στην κόλαση, στην παραγκούπολη Σίντι Μουμέν στα προάστια της Καζαμπλάνκας, και του πώς μεταμορφώνονται σε μηχανές θανάτου, εις άγραν του παραδείσου.
Το Σίντι Μουμέν είναι ένας μεγάλος σκουπιδότοπος, καταφύγιο κάθε λογής απόκληρου: φτωχών και καταφρονεμένων, χρεοκοπημένων, ζητιάνων, κυνηγημένων. Ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Οι συνθήκες ζωής είναι, εξυπακούεται, απάνθρωπες. Οι ψυχές που ζουν εκεί, απονεκρωμένες. Το Σίντι Μουμέν δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. «Τα αστέρια του Σίντι Μουμέν», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άγρα σε μετάφραση της Έλγκας Καββαδία, είναι ένα τρομερά δυνατό και απολύτως σημαντικό μυθιστόρημα.
«Το θαύμα στο Σίντι Μουμέν είναι η παράδοξη ευκολία προσαρμογής που
έχουν οι νεοφερμένοι. Φτάνοντας από την άγονη ύπαιθρο και τις αχόρταγες
μητροπόλεις, κυνηγημένοι από μια τυφλή εξουσία, και τις πλούσιες
βδέλλες, κυλάνε μέσα στο καλούπι υπομένοντας την αποτυχία, συνηθίζουν
στη λίγδα, πετάνε την αξιοπρέπειά τους στα σκουπίδια, μαθαίνουν να τα
βολεύουν, προσπαθώντας να συναρμολογήσουν τις υπάρξεις τους. Μόλις η
φωλιά κατασκευαστεί, χώνονται, τρυπώνουν, και κάποιος θα ‘λεγε πως πάντα
βρίσκονταν εκεί, και ποτέ δεν έκαναν τίποτ’ άλλο από το να τρέφουν τη
μιζέρια που βασιλεύει και να εντάσσονται στο περιβάλλον όπως οι λόφοι
των σκουπιδιών, και τα τυχαία καταφύγια, καμωμένα από βούρκο και
φτυσιές, δεσπόζουν στις εναποθέσεις των παραβολικών κεραίων σαν τεράστια
αυτιά στραμμένα στον ουρανό. Είναι εδώ και ονειρεύονται. Ξέρουν πως η
μηχανή του θανάτου τριγυρνάει και αρπάζει πρώτα αυτούς που έπαψαν να
ονειρεύονται.»
Μια ιστορία βασισμένη στις πέντε ταυτόχρονες βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας στην Καζαμπλάνκα το 2003, όταν είχαν βρει το θάνατο 45 άτομα. Ανάμεσα στους νεκρούς, φυσικά, και οι «καμικάζι». Όλοι τους έφηβοι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο Σίντι Μουμέν. Οι ήρωες του βιβλίου είναι αυτά τα παιδιά, και αφηγητής ο Γιασίν, που θυμάται, νεκρός πια, τη ζωή του.
«Ακούγαμε κασέτες με το Κοράνι και λόγους από σοφούς Ανατολίτες. Η καρδιά μας ποτιζόταν με βάλσαμο. Ο εμίρης κι οι σύντροφοί του ήταν απλοί άνθρωποι. Μας έκαναν την τιμή να έρχονται σε μας, γεμίζοντάς μας με φως και γαλήνη. [...] Ήταν μια νίκη στη μετριότητα της μικρής μας ζωής. Ρουφούσαμε τα λόγια του γιατί μπορούσαμε να τα καταλάβουμε. Είχε καταφέρει να μας επιστρέψει την περηφάνια μας με απλά λόγια που μας έδιναν φτερά και μας ταξίδευαν όσο μακριά μπορούσε να φτάσει η φαντασία μας. Δεν ήμαστε πια παράσιτα, απόβλητα του ανθρώπινου γένους, πιο τιποτένιοι απ’ το τίποτα.
Ήμαστε καθαροί και αξιοπρεπείς και οι προσδοκίες μας είχαν απήχηση στα άγια πνεύματα. Μας άκουγαν, μας οδηγούσαν. Η λογική είχε αντικαταστήσει τα χτυπήματα. Είχαμε ανοίξει την πόρτα στον Θεό και είχε εισχωρήσει μέσα μας. Τέλος οι αγώνες για το τίποτα, οι βρισιές και οι ηλίθιοι τσακωμοί, τέρμα στην καταθλιπτική ζωή πάνω στις ακαθαρσίες των άπιστων. Στα σκουπίδια η καρτερία που είχαν σταλάξει στις φλέβες μας οι αγράμματοι γονείς μας.
[...] Όσο υπήρχαν άνθρωποι σαν εμάς, νέοι, γενναίοι και πιστοί, τίποτα δεν ήταν χαμένο. Οι μπράβοι του Σατανά δεν έχαναν τίποτα να περιμένουν. Θα πληρώσουν με το παραπάνω γι’ αυτά που μας έχουν επιβάλει. Θα κάνουμε τη ζωή τους Κόλαση. Τα σύγχρονα και πολύπλοκα οπλοστάσιά τους θα γίνουν ανίσχυρα και γελοία. Ο Θεός ήταν μαζί μας και η νίκη στα χέρια μας. Διαθέταμε όπλα που οι άπιστοι δεν είχαν : τη σάρκα μας και το αίμα μας.
Θα την προσφέραμε στον Θεό γιατί μας τη ζητούσε. Οι προσφορές μας θα αποζημιωθούν. Οι ουράνιοι δρόμοι ήταν ορθάνοιχτοι και μας περίμεναν. Οι άπιστοι θα έτρεμαν μέσα στα ρυπαρά χοιροστάσιά τους, μέσα στην έκλυτη και αχρεία ζωή τους, μέσα στη διαφθορά που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μεταδώσουν στα παιδιά μας... [...] Ισιώνοντας τη γενειάδα του, ο εμίρης έστρεψε το βλέμμα του στα ξαναμμένα μας πρόσωπα και είπε : «Δεν μπορούμε να εναντιωθούμε σ’ έναν άνθρωπο που θέλει να πεθάνει!»
βρείτε το πολύ σπουδαίο αυτό βιβλίο στην Πολιτεία: https://www.politeianet.gr/…/9789605052102-binebine-mahi-ag…
Μια ιστορία βασισμένη στις πέντε ταυτόχρονες βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας στην Καζαμπλάνκα το 2003, όταν είχαν βρει το θάνατο 45 άτομα. Ανάμεσα στους νεκρούς, φυσικά, και οι «καμικάζι». Όλοι τους έφηβοι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο Σίντι Μουμέν. Οι ήρωες του βιβλίου είναι αυτά τα παιδιά, και αφηγητής ο Γιασίν, που θυμάται, νεκρός πια, τη ζωή του.
«Ακούγαμε κασέτες με το Κοράνι και λόγους από σοφούς Ανατολίτες. Η καρδιά μας ποτιζόταν με βάλσαμο. Ο εμίρης κι οι σύντροφοί του ήταν απλοί άνθρωποι. Μας έκαναν την τιμή να έρχονται σε μας, γεμίζοντάς μας με φως και γαλήνη. [...] Ήταν μια νίκη στη μετριότητα της μικρής μας ζωής. Ρουφούσαμε τα λόγια του γιατί μπορούσαμε να τα καταλάβουμε. Είχε καταφέρει να μας επιστρέψει την περηφάνια μας με απλά λόγια που μας έδιναν φτερά και μας ταξίδευαν όσο μακριά μπορούσε να φτάσει η φαντασία μας. Δεν ήμαστε πια παράσιτα, απόβλητα του ανθρώπινου γένους, πιο τιποτένιοι απ’ το τίποτα.
Ήμαστε καθαροί και αξιοπρεπείς και οι προσδοκίες μας είχαν απήχηση στα άγια πνεύματα. Μας άκουγαν, μας οδηγούσαν. Η λογική είχε αντικαταστήσει τα χτυπήματα. Είχαμε ανοίξει την πόρτα στον Θεό και είχε εισχωρήσει μέσα μας. Τέλος οι αγώνες για το τίποτα, οι βρισιές και οι ηλίθιοι τσακωμοί, τέρμα στην καταθλιπτική ζωή πάνω στις ακαθαρσίες των άπιστων. Στα σκουπίδια η καρτερία που είχαν σταλάξει στις φλέβες μας οι αγράμματοι γονείς μας.
[...] Όσο υπήρχαν άνθρωποι σαν εμάς, νέοι, γενναίοι και πιστοί, τίποτα δεν ήταν χαμένο. Οι μπράβοι του Σατανά δεν έχαναν τίποτα να περιμένουν. Θα πληρώσουν με το παραπάνω γι’ αυτά που μας έχουν επιβάλει. Θα κάνουμε τη ζωή τους Κόλαση. Τα σύγχρονα και πολύπλοκα οπλοστάσιά τους θα γίνουν ανίσχυρα και γελοία. Ο Θεός ήταν μαζί μας και η νίκη στα χέρια μας. Διαθέταμε όπλα που οι άπιστοι δεν είχαν : τη σάρκα μας και το αίμα μας.
Θα την προσφέραμε στον Θεό γιατί μας τη ζητούσε. Οι προσφορές μας θα αποζημιωθούν. Οι ουράνιοι δρόμοι ήταν ορθάνοιχτοι και μας περίμεναν. Οι άπιστοι θα έτρεμαν μέσα στα ρυπαρά χοιροστάσιά τους, μέσα στην έκλυτη και αχρεία ζωή τους, μέσα στη διαφθορά που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μεταδώσουν στα παιδιά μας... [...] Ισιώνοντας τη γενειάδα του, ο εμίρης έστρεψε το βλέμμα του στα ξαναμμένα μας πρόσωπα και είπε : «Δεν μπορούμε να εναντιωθούμε σ’ έναν άνθρωπο που θέλει να πεθάνει!»
βρείτε το πολύ σπουδαίο αυτό βιβλίο στην Πολιτεία: https://www.politeianet.gr/…/9789605052102-binebine-mahi-ag…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου