Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Μυστικό Σχέδιο για την Κρήτη

http://www.aniwthoi.net/2012/02/blog-post_20.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

Δείτε το Μυστικό Σχέδιο για την Κρήτη..δε θα το πιστεύετε !

Να Διευκρινήσουμε ενα πράγμα:
O Κρητικός Θεωρεί τον εαυτό του Ελληνα και ποτέ απο τα βάθη της αρχαίας Ιστορίας του Κρητικού Λαού δεν αμφισβητηθηκε αυτό. Αλλωστε οι Θυσιες του Κρητικού Λαού εναντίον των κατακτητων το απέδειξαν αυτο με τον πιό περιτρανο τρόπο. Ωστόσο μια μικρή ομαδα Κρητικών με υποπτη δραστηριότητα ζητούν την ανεξαρτησία της Κρητης.


ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ;
Η Κρήτη λόγο της θέσης της εχει τεράστια Στρατηγική σημασία. Ελέγχει την Ευρωπη, την Αφρική, την μέση Ανατολή και την Ασία καθως και τις Θαλλάσιες οδούς εμπορίου και τα πετρελαια της διορυγας του Σουέζ.

ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Το όλο θέμα έχει σαν αφετηρία την ημερομηνία 1912-13 κατά την οποία υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου. Μέχρι τότε η Κρήτη κι από το 1898 (τυπικά από το 1896, βάσει της συνθήκης του Βερολίνου), αποτελούσε αυτόνομο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (με ταυτόχρονο έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων), με όνομα «Κρητική Πολιτεία» και πρωτεύουσα τα Χανιά, ενώ είχε και δική της σημαία, βουλή, χωροφυλακή (υπό ξένη διοίκηση), σύνταγμα, ύμνο, νομίσματα, παράσημα κ.α., τα οποία ήταν, κατά βάση, παραλλαγές των αντίστοιχων του ελληνικού κράτους.

Ουσιαστικά η «διακυβέρνηση» της Κρητικής Πολιτείας, ασκούνταν από ένα μεικτό συμβούλιο το οποίο απαρτίζονταν απ' τα επιμέρους συμβούλια των Κρητών και των Μεγάλων Δυνάμεων. Το συμβούλιο όμως των Μεγάλων Δυνάμεων είχε ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία, καθώς είχε το δικαίωμα, ανά πάσα στιγμή, να αναστείλει την λειτουργία του συμβουλίου των Κρητών και να ζητήσει την ανασύστασή του, αν θεωρούσε ότι παραβαίνει κάποια όρια ή αυθαιρετεί.

Η εξωτερική πολιτική του νησιού παρέμεινε δέσμια των «προστατών» του. Η Κρητική Πολιτεία π.χ. δεν είχε δικαίωμα πολέμου κι οι σχέσεις της με άλλα κράτη περνούσαν, ουσιαστικά, από την έγκριση των Μεγάλων Δυνάμεων. Λόγω επίσης της υψηλής επικυριαρχίας του Σουλτάνου στο νησί, δεν ήταν επιτρεπτή η συγκρότηση κρητικού στρατιωτικού σώματος (αντ' αυτού δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Πολιτοφυλακή», η οποία βεβαίως δεν είχε στρατιωτικό ρόλο και ισχύ).


ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ: Το αστερι με κοκκινο φοντο ειναι Τουρκικο, οχι Κρητικο!

Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» βασίζονταν σε μια παραλλαγή της ελληνικής σημαίας του 1822. Τα τρία γαλάζια τεταρτημόρια, συμβόλιζαν την χριστιανική-ελληνική πλειοψηφία της Κρήτης. Το πρώτο όμως από τα τεταρτημόρια (χρώματος ερυθρού, το οποίο αποδίδεται στην μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα) το οποίο απεικόνιζε το λευκό αστέρι, συμβόλιζε και δήλωνε την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου στο νησί (και όχι έτσι απλά την μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα ή «το κρητικό αίμα που χύθηκε στους αγώνες», όπως, είτε σκοπίμως είτε από άγνοια υποστηρίζουν με παρρησία αρκετοί).

Η ΚΡΗΤΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ 'ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΡΑΤΟΣ'
Ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος της Κρήτης, αλλά μια (ημι)αυτόνομη και πλήρως ελεγχόμενη περιοχή από τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ 'ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ' ΗΤΑΝ ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Ως εκ τούτου, η σημαία δεν συμβόλιζε την ανεξάρτητη Κρήτη (όπως δυστυχώς, λανθασμένα πιστεύουν πολλοί και την αναρτούν με «υπερηφάνεια»), αλλά την υποταγή στην Οθωμανική Πύλη, καθώς το νησί εξακολουθούσε να αποτελεί εδαφικό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη σημαία, ουδέποτε αποτέλεσε αγωνιστικό λάβαρο ή επαναστατικό σύμβολο που καθιερώθηκε από τους Κρήτες, αλλά ήταν μια επινόηση των Μεγάλων Δυνάμεων και του Σουλτάνου (το αστέρι μπήκε μετά από δική του απαίτηση).

Η σημαία λοιπόν της Κρητικής Πολιτείας, πέραν της όποιας ιστορικής σημασίας και παρουσίας της στην νεότερη ιστορία, δεν αποτελεί ένα σύμβολο το οποίο θα πρέπει να δημιουργεί «ρίγη» συγκίνησης και συναισθήματα «υπερηφάνιας», σε κανέναν Έλληνα και πολύ περισσότερο σε κανέναν Κρητικό.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ 'ΥΠΟΠΤΑ' ΑΤΟΜΑ ΠΕΡΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
Η «Ανεξάρτητη Κρήτη» δεν φαίνεται να αποτελεί στόχο μόνο μιας χώρας, ή τουλάχιστον, οι διασπαστικές κινήσεις δεν υποκινούνται μόνο από μία, αλλά περισσότερες (κατά κύριον λόγο, Τουρκία, Ισραήλ, Γερμανία, Αγγλία, Η.Π.Α).


Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ
Μια πρώτη αναφορά, μαρτυρείται απ' τον οπλαρχηγό της κρητικής αντίστασης κατά των Γερμανών, Καπετάν Μανώλη Μπαντουβά.
Όπως αφηγήθηκε ο ίδιος, στον συγγραφέα Αντώνη Σανουδάκη, του προτάθηκε από τον Βρετανό πράκτορα των Βρετανικών Ειδικών Δυνάμεων (Special Operations Executive), Μόντι Γουντχάουζ (Monty Woodhouse), που βρίσκονταν τότε στο νησί και συνεργάζονταν με τις ντόπιες δυνάμεις, να ηγηθεί (ο Μπαντουβάς) αυτονομιστικής κίνησης με την οικονομική στήριξη της Αγγλίας. Σε αντάλλαγμα, ο Μπαντουβάς θα χριζόταν πρώτος πρόεδρος της αυτόνομης Κρήτης.
Ο Μανώλης Μπαντουβάς, αντέδρασε σαν γνήσιος Έλληνας και δη Κρητικός: Αρνήθηκε, κι όπως λέγεται, συνέλαβε επί τόπου τον Γουντχάουζ και τον διέταξε να εγκαταλείψει την Κρήτη άμεσα.

Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΙΣΡΑΗΛIΝΩΝ
Το θέμα άρχισε να ανακινείται πάλι στα τέλη της δεκαετίας του 70 και γνώρισε μια έξαρση στην δεκαετία του 80.
Το 1975 η αθηναϊκή εφημερίδα «Αθηναϊκή» (26-6-1975) απεκάλυπτε σε δημοσίευμα της ότι από το 1963 οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες επιδίδονταν στη δημιουργία σεναρίων, τα οποία στόχευαν στη συγκρότηση αυτονομιστικών κινήσεων στη Κρήτη.

Εδώ αξίζει να γίνει μνεία και στην αυτονομιστική δραστηριότητα που ανέπτυξε μεταπολιτευτικά ομάδα 6 Εβραίων στα Χανιά, λόγος ο οποίος έγινε και η αιτία απελάσεώς τους, ενώ άπλετο φως στις ισραηλινές ραδιουργίες ρίχθηκε το 1976, όταν ο καταδικασθείς από δικαστήριο του Ηρακλείου αυτονομιστής Ε. Ράμελ, αποφυλακίστηκε κατά τρόπο ανεξιχνίαστο, για να γίνει αργότερα γνωστό ότι επρόκειτο για αξιωματικό της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας ΜΟΣΑΝΤ.

Το 1977, πράκτορες της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας Μοσάντ, «μεταμφιεσμένοι» σε επιχειρηματίες-επενδυτές, περιέτρεχαν τη Μεγαλόνησο και προσπαθούσαν να πείσουν τους εύπορους κυρίως Κρήτες, ότι η Κρήτη είναι αυτάρκης και θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητη. Προς τιμήν τους, η συντριπτική πλειοψηφία των Κρητικών που άκουσαν αυτή την θεωρία, κυνήγησαν τους Ισραηλινούς πράκτορες με πέτρες και μπαλωθιές.

Το ενδιαφέρον που επεδείκνυαν ανέκαθεν οι Ισραηλινοί για την παρουσία της Κρήτης ως κέντρο του «ιουδαϊκού πολιτισμού» είναι πασίγνωστο. Για την ενίσχυση αυτών των ανυπόστατων θεωριών τους, οι Εβραίοι μετέρχονται διάφορα μέσα, ανάμεσα στα οποία εντάσσεται και η ρίψη προκηρύξεων με εμπρηστικό περιεχόμενο σε κάθε γωνιά του νησιού (Αύγουστος 1977).

Εβραίος καθηγητής και στελέχος της ΜΟΣΑΝΤ
Η επιδίωξή τους για να πείσουν ότι η Κρήτη αποτελεί πανάρχαια ιουδαϊκή εστία εστιάζεται σε μια προπαγανδιστική διαδικασία ψευδεπίγραφων επιστημονικών ερευνών, στα πλαίσια των οποίων εντάχθηκε και η κυκλοφορία του βιβλίου «Ιουδαϊκή Κρήτη». Η συγγραφή του ήταν έργο του Εβραίου καθηγητή και στελέχους της ΜΟΣΑΝΤ, Άνκορι, η δε έκδοσή του εξυπηρετούσε προφανείς σκοπιμότητες.

Παράλληλα με το εβραϊκό αυτό σύγγραμμα που πλαστογραφούσε βάναυσα τις ιστορικές καταβολές του κρητικού πολιτισμού, προκειμένου να εδραιώσει τα ψευδώς υποστηριζόμενα από τους Εβραίους, πραγματοποιήθηκαν αλλεπάλληλες μυστικές επισκέψεις εβραϊκών πλοίων στο θαλάσσιο χώρο της Κρήτης. Οι επισκέψεις αυτές είχαν το χαρακτήρα ερευνητικών ταξιδιών και αποσκοπούσαν στη δήθεν πραγματοποίηση υποθαλάσσιων ερευνών, με σκοπό την ανακάλυψη...αρχαιολογικών ευρημάτων τα οποία θα καταδείκνυαν την... εβραϊκή ιστορία της Κρήτης. Στην πραγματικότητα, αυτά τα «ευρήματα» που αναζητούσαν, τα είχαν ρίξει εκ των προτέρων στη θάλασσα οι ίδιοι οι Ισραηλινοί και δεν ήταν τίποτε άλλο από... τεχνητά οξειδωμένες μαρμάρινες πλάκες και υδρίες, έτσι ώστε να δείχνουν «αρχαιοφανείς», τις οποίες στην συνέχεια ανέσυραν ως... ευρήματα.

Ο Τζβη Άνκορι, προκειμένου να ενισχύσει την ανυπόστατη αυτή θεωρία του, συμμετείχε σε όλα τα κρητολογικά συνέδρια, στα πλαίσια των οποίων πραγματοποιούσε... επιστημονικές ανακοινώσεις.

Αρχικά επιδίωξή του ήταν να καταστήσει αποδεκτό το ιστορικό ψεύδος ότι ο Μινωικός Πολιτισμός προήλθε... από Εβραίους. Στη πορεία της ιστορικής παραχαράξεως και πλαστογραφίας όμως, καθώς διαπίστωνε ότι οι επιστημονικοφανείς ανακοινώσεις του ετύγχαναν μιας γενικής ανοχής, διεύρυνε το αρχικό σχέδιο εβραιοποίησης των νησιών του Αιγαίου πελάγους και της Κρήτης, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό και τη Σπάρτη. Η ασέβεια μάλιστα και το θράσος του Άνκορι δεν είχαν όρια, αφού δε δίστασε να καταφύγει στην επίκληση κίβδηλων επιχειρημάτων, ανάμεσα στα οποία ήταν το εξωφρενικό ότι ο Γεώργιος Πλήθων... ήταν Εβραίος.
Ασφαλώς και το διαστρεβλωτικό έργο του Άνκορι δε διεξαγόταν σε άγονο έδαφος. Οι ευνοϊκές συνθήκες για τη παρουσίαση αυτής της ανυπόστατης θεωρίας, είχαν διαμορφωθεί ήδη από το 1965 με μια σειρά άρθρων του Εβραίου...αρχαιολόγου Σάιρους Γκόρντον, ο οποίος υποστήριζε αντιεπιστημονικά την... σημιτική προέλευση του Μινωικού Πολιτισμού.

Η ανάμειξη του Άνκορι στο «ερευνητικό» αυτό θέμα κατά κάποιο τρόπο διαστρεβλωτικό, γίνεται κατανοητό ότι δεν ήταν πρόσκαιρη. Αποτελούσε αναπόσπαστη πτυχή ενός ευρύτερου ανθελληνικού σχεδίου το οποίο υφίσταται και προβλέπει, μεταξύ άλλων, την απόσπαση της Κρήτης, μόλις οι συγκυρίες το επιτρέψουν, από τον ελλαδικό κορμό.


Ο 'ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ'
Ήδη έχουν εκδηλωθεί και άλλες συναφείς κινήσεις. Ειδικότερα έχει παρατηρηθεί από τον βρετανικό τύπο, η παρουσίαση της Κρήτης ως ανεξάρτητης από την Ελλάδα. Χαρακτηριστική επ' αυτού είναι η περίπτωση της εβραϊκής ιδιοκτησίας αγγλικής εφημερίδας «Sunday Times», η οποία σε αγαστή σύμπνοια με το ευρωπαϊκό κανάλι EYRONEWS, σε πίνακα που δημοσιεύει καθημερινά παρουσιάζοντας τις θερμοκρασίες που επικρατούν στις πρωτεύουσες των μεσογειακών κρατών, παρουσιάζει τη Κρήτη ως ανεξάρτητη χώρα.

Στις αρχές του 1990 οι Αρχές της Κρήτης άρχισαν να επικεντρώνουν τις έρευνές τους γύρω από κάποιες ανώνυμες ευχετήριες επιστολές που αποστέλλονταν σε τοπικές εφημερίδες παραμονές Πρωτοχρονιάς και Πάσχα. Στις επιστολές αυτές υπήρχαν σκίτσα που παρουσίαζαν την Ελλάδα ως ένα τέρας, που άπλωνε το χέρι του και στραγγάλιζε την Κρήτη. Το κρίσιμο ερώτημα το οποίο καλούνταν να απαντήσουν ήταν ποιοι υποκινούσαν όλες αυτές τις ενέργειες.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι Αρχές αντελήφθησαν μία προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι. Οι μυστικές έρευνες, που έφτασαν μέχρι το εξωτερικό, είχαν οδηγήσει σε ένα σημείο που υποχρέωνε τους υποκινητές να... αναστείλουν το σχέδιό τους. Προσωρινά, όπως αποδείχθηκε...

Τα ανησυχητικά μηνύματα τόσο για την ΕΥΠ όσο και τις υπηρεσίες ασφαλείας άρχισαν να επανεμφανίζονται τα δύο τελευταία χρόνια.
Στη διετία αυτή έχει παρατηρηθεί μία εκστρατεία διάδοσης της Κρητικής Πολιτείας και τα αποτελέσματα είναι άκρως ανησυχητικά για τις Αρχές. Ολοένα και περισσότερες σημαίες «φιγουράρουν» σε σπίτια, ενώ δεκάδες είναι πλέον τα αυτοκίνητα (ακόμη και επιφανών Κρητικών) στα οποία είναι τοποθετημένο το σύμβολο της Κρητικής Πολιτείας στις πινακίδες. Επίσης κατά εκατοντάδες φτάνουν τα SMS και τα MMS σε κινητά τηλέφωνα. Το φαινόμενο είναι εντονότερο στο Ηράκλειο, όπου οι Αρχές έχουν καταγράψει εκατοντάδες περιπτώσεις ανθρώπων (τόσο στην πόλη όσο και σε χωριά) που έχουν κάνει κεντρικό τους σύνθημα την «Κρητική Πολιτεία» και το όραμα της «αυτόνομης Κρήτης».


Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
Οι Αρχές ασφαλείας έχουν έγκυρες πληροφορίες ότι η κινητικότητα αυτή... υποκινείται κυρίως από επιχειρηματικούς κύκλους που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό, με αιχμή του δόρατος τη Γερμανία. Πολλοί Κρητικοί λαμβάνουν e-mail με ανάλογο περιεχόμενο που τους προτρέπει να συσπειρωθούν για το μεγάλο όραμα της ανεξαρτησίας της Κρήτης. Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι όλη η δραστηριότητα υποκινείται και χρηματοδοτείται από μία οργάνωση που εδρεύει στη Γερμανία.

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ
Είχαν μάλιστα καταλήξει και στον επικεφαλής. Επρόκειτο για άτομο κρητικής καταγωγής, με ισχυρή θέση και ρόλο στο εξωτερικό, που όμως ως όνομα δεν είναι γνωστό στη μεγαλόνησο. Επιπλέον οι διάφορες έρευνες κατέληξαν και σε μερικά άτομα που εξυπηρετούν τούρκικα συμφέροντα.

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΕΥΝΟΕΙ ΤΗΝ 'ΔΙΑΛΥΣΗ' ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΡΑΤΗ
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Γερμανία είναι η χώρα η οποία φιλοξενεί και χρηματοδοτεί την FUEN (Federal Union of European Nationalities). Στη Γερμανία, η εύνοια της «εθνικής μειονότητας» είναι καθοριστική για τη συγκρότηση της εξωτερικής και ευρωπαϊκής πολιτικής της. Για τη Γερμανία η «οργανωτική αναδιάρθρωση» της Ευρώπης αποτελεί μια μακροχρόνια στρατηγική και οι εθνικές οντότητες/ μειονότητες συστατικό στοιχείο της. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία ενός τέτοιου σχεδίου είναι η αποδιάρθρωση/ υποβιβασμός του εθνικού κράτους και η ανάδειξη των εθνικών ομάδων. Οι όποιες άλλες μειονότητες (π.χ. θρησκευτικές, γλωσσικές κ.λπ.) δεν παίζουν ιδιαίτερο ρόλο, γιατί αντιστοιχούνται στο δίπολο πλειοψηφία/ μειοψηφία του εθνικού κράτους. Όσο για το κενό ισχύος, αυτό μπορεί να καλυφθεί από υπερεθνικούς θεσμούς - και στην προκειμένη περίπτωση την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μια ματιά στο πρόσφατο παρελθόν της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, μπορεί να ενισχύσει αυτήν την ερμηνεία - διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με μικρά κράτη που μπορούν να επιβιώσουν μέσα στην ΕΕ.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως και σε σχέση με το γεωπολιτικό βάρος της Κρήτης η Γερμανία δεν μπορεί παρά να είναι μόνο το βαγόνι μιας αμαξοστοιχίας της οποίας η ατμομηχανή βρίσκεται πέραν του Ατλαντικού, ενώ η Αγγλία και το Ισραήλ έχουν τις δικές τους βλέψεις. Στο γεωπολιτικό «βάρος» της Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος ανήκει στην Κρήτη κατά κύριο λόγο και μετά στο Αιγαίο.


Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΩΣ ... ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ !
Την αρχή έβαλε το υπουργείο Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο στη σχετική ιστοσελίδα περιγράφει τη διαδικασία που μπορούν να ακολουθούν επιχειρηματίες προκειμένου να απλοποιούν τον τελωνειακό έλεγχο, χάρη στη χρήση μιας προσωρινής δήλωσης, γνωστής ως ΑΤΑ (Temporary Admission). Στο ενημερωτικό σημείωμα που περιλαμβάνει τις πιο συχνές ερωτήσεις των πολιτών, γνωστό ως FAQ (Frequently Asked Questions), οι Αμερικανοί συμπεριλαμβάνουν και τη λίστα των χωρών που κάνουν δεκτές αυτές τις προσωρινές δηλώσεις εκτελωνισμού προϊόντων. Εκεί κάπου ανάμεσα σε 90 αναγραφόμενες χώρες υπάρχει και η αναφορά στην... Κρήτη ως ανεξάρτητο κράτος, ανάμεσα σε άλλα όπως η Κύπρος, η... Ελλάδα, η Ιταλία, αλλά και σχετικά άγνωστες στο ευρύ κοινό χώρες!

Σε δεκάδες αμερικανικά πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών η Κρήτη καταγράφεται ως ανεξάρτητο κράτος, γεγονός που προκαλεί εύλογο προβληματισμό, καθώς, αν ένα τέτοιο λάθος συγχωρείται από γραφειοκράτες, όπως οι άνθρωποι των υπουργείων, είναι ασυγχώρητο για ανθρώπους του πνεύματος. Η λίστα είναι μεγάλη και αξιοσημείωτη. Η Κρήτη δε γλιτώνει όμως την... ανεξαρτησία της ούτε από τα καναδικά ταχυδρομεία, τα οποία γνωστοποιούν ότι αν θέλουν να επικοινωνήσουν ταχυδρομικά με το νησί μας μπορούν να στείλουν κι αυτοί ό,τι θέλουν ταχυδρομικά στη... χώρα Κρήτη ή στη νήσο Κέρκυρα, που επίσης καταγράφεται ως... κράτος, ενώ η Νότια Αφρική δε θα νοιαστεί πολύ για το τι γίνεται στην Κρήτη αφού σύμφωνα με την κυβέρνηση τους και τα επίσημα έγγραφα της, το 2003 τους πήγαν μόλις 2 Κρητικοί ενώ οι Έλληνες ήταν 7,732.

H UNESCO μας πληροφορεί οτι και η Κρήτη είναι μέσα στις χώρες που συμμετέχουν στο Global Ocean Observing System (το 2003). Οι μηχανικοί απο την Κρήτη έχουν την τιμητική τους στο Institute of Electrical and Electronics Engineers.


ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΑ 'ΛΑΘΗ' ΔΙΟΡΘΩΘΗΚΑΝ
Η ομογένεια και το Υπουργείο Εξωτερικών αντέδρασαν άμεσα στη συντονισμένη αυτή πρόκληση, αποστέλλοντας επιστολές διαμαρτυρίας, πετυχαίνοντας να διορθωθούν οι περισσότερες από τις «λανθασμένες» αναφορές περί κράτους Κρήτης.

Στο γνωστό πρόγραμμα εγγραφής σε DVD Avi2dvd, μαθαίνουμε ότι το συγκεκριμένο λογισμικό υποστηρίζει και την...κρητική διάλεκτο! Αν και οι προγραμματιστές δηλώνουν πως δεν έχουν σχέση με αποσχιστικά κινήματα και τα συναφή, είναι απορίας άξιον πως τελικά η σημαία της Κρητικής Πολιτείας δεσπόζει δίπλα στις υπόλοιπες επίσημες εθνικές σημαίες (και πρώτη πρώτη μάλιστα!).

ΝΕΟΤΕΡA ΣΥΜΒΑΝTA
Ένα άλλο συμβάν έλαβε χώρα στην Κορσική στα πλαίσια των «Παιχνιδιών των Νήσων» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αποστολή της Κρήτης καταφθάνοντας στο αεροδρόμιο της Κορσικής ήρθε αντιμέτωπη με μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι διοργανωτές στα επίσημα έντυπα που μοίραζαν εμφάνιζαν την Κρήτη με τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας σε αντίθεση με την αποστολή της Κέρκυρας που συμβολίζονταν με την ελληνική σημαία.
Οπως ήταν αναμενόμενο, η διαπίστωση αυτή αιφνιδίασε τους νομάρχες της Κρήτης και τους υπόλοιπους φορείς που συμμετείχαν στην αποστολή, οι οποίοι εξοργισμένοι ενημέρωσαν τον περιφερειάρχη Κρήτης, Σεραφείμ Τσόκα ο οποίος ήρθε σε επικοινωνία με τα Υπουργεία Εξωτερικών και Εσωτερικών.

Από την περιφέρεια Κρήτης εστάλη διάβημα διαμαρτυρίας προς τη διοργανώτρια Αρχή των Αγώνων, στο οποίο μεταξύ άλλων τονίζονταν: «Θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε ότι η Κρήτη αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής επικράτειας και κατ' επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκπροσωπείται από το επίσημο σύμβολο του ελληνικού κράτους, την ελληνική σημαία».
Η κρητική αντιπροσωπεία απαίτησε να αποσυρθούν τα επίσημα έντυπα που θέτουν ζήτημα αυτονομίας της Κρήτης και ζήτησαν να κυκλοφορήσουν νέα. Στα νέα φυλλάδια πρέπει να ζητείται συγνώμη γι αυτό το σοβαρό θέμα που άπτεται των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας.
Η χλιαρή έρευνα σταμάτησε και πάλι -όπως και το 1990- στη διαπίστωση ότι κάποιοι Κρητικοί, μόνιμοι κάτοικοι Γερμανίας, χρηματοδοτούν και υποκινούν την αυτονομιστική προπαγάνδα.

ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Μια από τις πρώτες «κουμπουριές» δώθηκε από την τοπική αεροπορική εταιρία Sky Express (ιδρύθηκε το 2005), η οποία εδρεύει στο Ηράκλειο κι ανήκει σε έναν πρώην πιλότο της Ολυμπιακής, τον Μιλτιάδη Τσαγκαράκη.
Η εν λόγω αεροπορική εταιρία επέλεξε ως έμβλημά της, την σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Το νέο λογότυπο της Sky ExpressΜετά από διαμαρτυρίες αναγκάστηκε να το αποσύρει και να το αντικαταστήσει (όχι όμως κι απ' τα οχήματά της, ή την σελίδα των online κρατήσεων), με «βαριά καρδιά» όμως καθώς φαίνεται κι από την ανακοίνωση που κοσμεί την ιστοσελίδα της, μέσα από την οποία παραδίδονται και κάποια «μαθήματα ιστορίας».


ΠΑΓΚΡΗΤΙΟ ΣΤΑΔΙΟ - ΝΕΑΡΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΙΑ
Το επόμενο επεισόδιο έλαβε χώρα στο Παγκρήτιο Στάδιο. Μία τεράστια σημαία της Κρητικής Πολιτείας που ανάρτησαν στην κερκίδα νεαροί από τα Μάλια στην έναρξη της διεξαγωγής του τελικού Κυπέλλου ΕΠΣΗ στο Παγκρήτιο Στάδιο (ο οποίος μεταδιδόταν απευθείας από την «ΚΡΗΤΗ ΤV»), κινητοποίησε τις αστυνομικές Αρχές, που ζήτησαν να αποσυρθεί και να διπλωθεί τάχιστα.
Οι νεαροί δεν προέβαλαν αντίρρηση, ωστόσο πριν κατεβάσουν το πανό (στο οποίο αναγραφόταν «Ανεξαρτησία 2012») έσπευσαν να τραβήξουν αναμνηστικές φωτογραφίες, καμαρώνοντας μπροστά από τη σημαία.
Στην Ασφάλεια Ηρακλείου οι δύο νεαροί υποστήριξαν ότι ανύψωσαν τη σημαία επειδή αγαπούν την Κρήτη. Σε ερωτήσεις για το ζήτημα της «Κρητικής Πολιτείας», δήλωσαν άγνοια.
Θα πρέπει να σημειωθεί πάντως εδώ, ότι η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας», δεν έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της σε γήπεδο, στο παραπάνω περιστατικό. Από Κρήτες χρήστες του διαδικτύου, έχει αναφερθεί ότι η εν λόγω σημαία αποτέλεσε «λάβαρο» των «φανατικών» οπαδών της «Θύρας 4» του Ο.Φ.Η και των οπαδών της ομάδας της Χερσονήσου.

ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ !
Την επόμενη μέρα, ο βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ Βασίλης Κεγκέρογλου υποδέχτηκε στη Βουλή τούς μαθητές ενός σχολείου του Ηρακλείου και τότε αντιλήφθηκε ότι στην πλάτη της μπλούζας είχαν «σταμπάρει» τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Ευλόγως ο άνθρωπος παραξενεύτηκε και έσπευσε να διευκρινίσει στους μαθητές ότι η συγκεκριμένη σημαία δε συμβολίζει την επανάσταση, αλλά είχε επιβληθεί από τις μεγάλες δυνάμεις στην Κρητική Πολιτεία. Είναι πάντως απορίας άξιο πώς οι μαθητές αυτοί έφτασαν στο σημείο να «φιγουράρουν» με τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας στις μπλούζες τους. Ποιος και γιατί τους... ενέπνευσε άραγε;
Κληθείς να σχολιάσει τόσο το περιστατικό του Παγκρητίου όσο και αυτό με το σχολείο, ο κ. Κεγκέρογλου υποστήριξε ότι κανένα θέμα δεν είναι δύσκολο, αρκεί κάποιος να το αντιμετωπίζει με νηφαλιότητα και με ενημέρωση.

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΙΛΟΥΝ : Η ΚΡΗΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ !
Τις απόψεις τους για το θέμα κατέθεσαν και άλλοι βουλευτές του νομού Ηρακλείου.
Επαναστατικός εμφανίστηκε ο βουλευτής της Ν.Δ. Κώστας Μπαντουβάς, ο οποίος διεμήνυσε ότι αν υπάρξει τέτοια κίνηση (που σαφέστατα κατά τον ίδιο υποκινείται από άτομα εκτός μεγαλονήσου) «θα μας βρουν απέναντι τους και θα τους κόψουμε τα κεφάλια».
Ο κ. Μπαντουβάς, αναφερόμενος στα «πολλά κιλά αίμα» που έδωσαν οι Κρήτες για να αποτινάξουν τουρκικό και βενετσιάνικο ζυγό, τόνισε ότι, αν υπάρχει μία μειοψηφία που επιχειρεί ένα τέτοιο ατόπημα, τότε σίγουρα «πρόκειται για ηλίθιους» που επιδιώκουν να δημιουργήσουν πρόβλημα αυτονομίας. «Κάλλιο να σε βαστά η μάνα σου και ας είναι να σε βαστά από τους αστραγάλους με το κεφάλι ίσια κάτω», δήλωσε με νόημα ο Ηρακλειώτης βουλευτής.


ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ
Στον Άγιο Νικόλαο φαίνεται πως η «κατοχή» της Κρήτης από την Ελλάδα έληξε και η ανεξαρτησία έχει ήδη πραγματοποιηθεί, καθώς η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» ανερτήθη σε ιστό και σε εμφανές σημείο της πόλης.
Η φωτογραφία που βλέπετε τραβήχτηκε το απόγευμα της Πέμπτης 29 Νοεμβρίου του 2007 στον χώρο όπου βρίσκεται το γλυπτό των αδελφών Σωτηριάδη στον Άγιο Νικόλαο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Σε κάθε περίπτωση πάντως η ιδέα της «Ανεξάρτητης Κρήτης», εντός του νησιού, δεν φαίνεται ικανή προς το παρόν να πάρει μια οργανωμένη μορφή. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται και τον εφησυχασμό. Το Σκοπιανό κάπως έτσι ξεκίνησε και λίγοι έδωσαν σημασία...
himaira 
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Οδοιπορικό: Με το Μουσείο Καζαντζάκη στην Κίνα.

Οδοιπορικό: Με το Μουσείο Καζαντζάκη στην Κίνα.

Posted by Δημήτρης Νίκου On 12:12 π.μ. 3 comments

| γράφει η Βαρβάρα Τσάκα* |

«…Έζησα τέσσερις μήνες στην Ελλάδα, την είδα με τα μάτια μου, την άκουσα και της μίλησα… Γνώρισα καλύτερα τη χώρα, την ιστορία της, τη φύση της, το λαό της και την καθημερινή ζωή του. Χάρη στην ελληνική γλώσσα, που τώρα πια μπορώ να χρησιμοποιώ όλο και περισσότερο και με όλο και μεγαλύτερη ευχέρεια, ανακάλυψα τη σημερινή Ελλάδα, ακόμα πιο υπέροχη από εκείνη της μυθολογίας και ακόμα πιο ζωντανή από τα αρχαία μαρμάρινα αγάλματά της…»

Αυτή είναι η Ελλάδα μέσα από τα μάτια της Κινέζας Ου Γιουέ, η οποία τα τελευταία πέντε χρόνια πια ζει στην Αθήνα, εκπονώντας τη διδακτορική της διατριβή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

«…Μαρτύρησα τα όμορφα και τα άσχημα της χώρας αυτής μέσα από τις ευτυχισμένες και μη στιγμές του λαού της. Χαίρομαι, στενοχωριέμαι, ενθουσιάζομαι, οργίζομαι για την …Ελλάδα, για το λαό της, για το παρελθόν της, το παρόν και το μέλλον της. Όλο και περισσότερο αγαπάω τη χώρα αυτή. Μακάρι μια μέρα να μπορούσα να της προσφέρω κάτι! Ακόμα και κάτι πολύ λίγο και μικρό! Να της προσφέρω κάτι με τη γνώση μου, αυτή που μου έδωσε η ίδια η Ελλάδα».

Για τους Έλληνες είναι η Κατερίνα. Και δεν είναι μόνο η Κατερίνα στην Αθήνα. Είναι η Ζωή στη Θεσσαλονίκη, ο Ενδυμίων στην Κρήτη, ο Ελύτης και η Νεφέλη στο Πεκίνο, η Σοφία στη Σαγκάη, η Ήρα, ο Ηλίας, η Γιάννα, η Εύα, ο Γιώργος, η Χαρά… Διαλέγουν εκείνοι το ελληνικό τους όνομα, εκείνο που θα τους κάνει να νιώθουν πιο όμορφα ή θα έχει κάποια σημασιολογική ομοιότητα με το κινέζικό τους. Επέλεξαν να μάθουν τα ελληνικά για τη δύναμη της γλώσσας, τη μουσικότητά της, τη λογική δομή της, την παραγωγική ικανότητά της, αλλά και για το παράθυρο που θα τους άνοιγε στην κατανόηση του μύθου, της φιλοσοφίας και της ομορφιάς αυτής της χώρας.

Όλα ξεκινούν στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2000, με πρωτοβουλία του κ. Γιαγκ Γκουαγκσέγκ, πρώην Πρέσβη της Κίνας στην Ελλάδα, και χορηγό τον αείμνηστο καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο. Όσα από αυτά τα παιδιά στάθηκαν τυχερά, ήρθαν με υποτροφία στην Ελλάδα για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Σήμερα, έχει εκλείψει αυτή η δυνατότητα. Η μόνη συμβολή του Υπουργείου Παιδείας είναι η διάθεση μιας αποσπασμένης καθηγήτριας για τις ανάγκες του Κέντρου. Το Κέντρο, ευτυχώς, στηρίζει τη συνέχειά του στους Κινέζους ελληνιστές και στις ατομικές προσπάθειες των τέως και νυν Πρέσβεων της Ελλάδας στην Κίνα. Την ψυχή του Κέντρου αποτελεί, σήμερα, η κα Έλενα Αβραμίδου, Μορφωτική Ακόλουθος της Ελληνικής Πρεσβείας. Είναι πάντα εκεί, εθελοντικά, να τονώνει το ενδιαφέρον των νεαρών Κινέζων για την Ελλάδα τού χθες και του σήμερα, να τους φέρνει όλο και πιο κοντά στην ελληνική γλώσσα.

Είναι εκείνη που φρόντισε και για το ταξίδι του Μουσείου Καζαντζάκη στην αχανή χώρα.

Στις 7 Μαΐου 2012, στην αίθουσα «ΟΜΗΡΟΣ» της Ελληνικής Πρεσβείας στο Πεκίνο, με τη συνδρομή του πολιτιστικού τμήματος της Πρεσβείας, του Μουσείου Καζαντζάκη και της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, παρουσιάσθηκε σε πολυπληθές ακροατήριο η σχέση του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα με την Κίνα, αλλά και οι συλλογές και οι δράσεις του Μουσείου. Μια προσέγγιση στο έργο του δημοφιλέστερου στην Κίνα Έλληνα συγγραφέα έγινε από τον Πρόεδρο της ΔΕΦΝΚ, κ. Γιώργο Στασινάκη, στον οποίο το Μουσείο οφείλει πολλά για τη διεθνή του παρουσία και δράση. Βρέθηκε, ακόμη, εκεί ο Λι Τσενγκούι, μελετητής και μεταφραστής του Καζαντζάκη στα κινεζικά αλλά και από χρόνια φίλος του Μουσείου, στον οποίο ο Πρέσβης της Ελλάδος κ. Θεόδωρος Γεωργακέλος απένειμε το βραβείο «Προσφορά στα ελληνικά Γράμματα στην Κίνα».


Στην εκδήλωση συμμετείχαν και οι Κινέζοι φοιτητές του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, εκφράζοντας, σε σπαστά ακόμη ελληνικά, την επιθυμία τους να κατορθώσουν κάποτε να διαβάσουν από το πρωτότυπο τον Καζαντζάκη (την πιο «ενδιαφέρουσα ανακάλυψή» τους, όπως λένε), αλλά και να αξιωθούν να γνωρίσουν από κοντά τον θησαυρό που κρύβει το Μουσείο. Δεν ήταν όμως ευτυχείς μόνο γιατί άκουσαν καινούργια πράγματα για τον αγαπημένο τους Έλληνα συγγραφέα. Σε λίγες μέρες θα απεδείκνυαν και τις χορευτικές τους ικανότητες στη βραδιά ελληνικών παραδοσιακών χορών που θα διοργάνωνε το Κέντρο, αλλά θα συμμετείχαν και στην επικείμενη εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου.

Αφήσαμε το Πεκίνο με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Το ταξίδι μας συνεχίστηκε στα νοτιοανατολικά της χώρας. Ο Πρόξενος της Ελλάδας στη Σαγκάη κ. Ευγένιος Καλπύρης και ο Σύμβουλος Τύπου κ. Ευθύμιος Αθανασιάδης μάς συνόδευσαν στην πόλη Σαοσίνγκ (Shaoxing) της επαρχίας Τσιοτσιάνγκ (Zhejiang), στα περίχωρα της Σαγκάης. Πρόκειται για τη γενέτειρα του Λου Σιούν (Lu Xun), όπου εδρεύει και δραστηριοποιείται ένα από τα έξι (6) μουσεία στην Κίνα που είναι αφιερωμένα στον πατέρα της σύγχρονης κινεζικής λογοτεχνίας∙ σύμφωνα με τις πληροφορίες, το μεγαλύτερο και σημαντικότερο. Με πρωτοβουλία του Γιώργου Στασινάκη, στις 10 Μαΐου 2012 είχε προγραμματιστεί η αδελφοποίηση του Μουσείου Lu Xun με το Μουσείου Νίκου Καζαντζάκη.


Στο πλαίσιο των σχέσεων που αναπτύσσει το Μουσείο Καζαντζάκη με άλλους παρόμοιους πολιτιστικούς φορείς, έχει αδελφοποιηθεί στο παρελθόν με μουσεία προσωπικοτήτων που συνδέθηκαν με κάποιον τρόπο με τον Καζαντζάκη. Τον Lu Xun ο Καζαντζάκης δεν τον γνώρισε ποτέ, αφού έζησαν και δημιούργησαν σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Οι μελετητές, ωστόσο, διακρίνουν κοινά στοιχεία και ομοιότητες στο πολυδιάστατο έργο τους, με κύριο χαρακτηριστικό που διαπνέει το έργο και των δύο τον βαθύ ανθρωπισμό∙ στοιχείο αρκετό για να τους δοθεί η ευκαιρία να «συναντηθούν» μετά θάνατον.


Φτάνοντας στην επαρχιακή πόλη του Σαοσίνγκ (που όμως αριθμεί 6 εκ. κατοίκους), μας περίμενε ένα εορταστικό κλίμα. Στη γειτονιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Lu Xun, εκεί όπου βρίσκεται το σπίτι του, αλλά και το νεότερης κατασκευής προσωπικό του μουσείο, υπήρχαν παντού αναρτημένα μεγαλοπανώ με φωτογραφίες του Καζαντζάκη και μηνύματα αδελφοσύνης και φιλίας. Η υποδοχή από τους ανθρώπους του Μουσείου, αλλά και τους απλούς πολίτες ήταν παραπάνω από θερμή. Η ιδέα ότι εκπροσωπούσαμε τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό μάς γέμιζε περηφάνια. Η τελετή της αδελφοποίησης είχε μια λαμπρότητα, αλλά και μια δωρικότητα ταυτόχρονα.

Υποκλίνονται στον Καζαντζάκη∙ αυτό είναι βέβαιο. Περισσότερο γιατί «είδε» την Κίνα χωρίς προκαταλήψεις, με καθαρότητα ματιάς και ψυχής. Και γιατί μέσα από τη σοφία της σκέψης του, προέβλεψε τη «μεταμόρφωσή της από κάμπια σε πεταλούδα».


Ένα σημαντικό βήμα πνευματικής προσέγγισης έγινε ανάμεσα στις δύο χώρες, και αυτό που συνόδευσε τις απαραίτητες υπογραφές κάτω από την ελληνική και κινεζική σημαία ήταν η αμοιβαία δεσμευτική υπόσχεση για την απαρχή μιας συνεχούς συνεργασίας και ανταλλαγής, που θα δώσει την ευκαιρία να διαδοθούν εκατέρωθεν οι αξίες των πατρίδων μας.


*Η κυρία Βαρβάρα Τσάκα είναι διευθύντρια του Μουσείου Καζαντζάκη.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΛΑΜΨΗ του Στράτου Κ. (Abuno) *

http://www.onestory.gr/post/24769262037

_Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΛΑΜΨΗ

του Στράτου Κ. (Abuno) *
.
Τα φύλλα της τράπουλας είναι μετρημένα, οι κανόνες του παιχνιδιού είναι συγκεκριμένοι, το μοίρασμα είναι κανονισμένο, όλα είναι έτοιμα..όλα εκτός του κοψίματος. Αυτό το χέρι που θα κόψει θα αλλάξει τα πάντα, αυτό το χέρι είναι πάνω από κανόνες, πάνω από αριθμούς, αυτό το χέρι, είναι το χέρι της μοίρας. Ο δημιουργός έφτιαξε την τράπουλα, ο παίκτης έβαλε τους κανόνες και η μοίρα κόβει..
Τα τραπουλόχαρτα σκόρπισαν στο πάτωμα όταν ένας απότομος θόρυβος έσκισε τη σκέψη του, ήταν ένα πουλί που καρφώθηκε στο τζάμι του, λαβωμένο θανάσιμα. Ένα χελιδόνι. Άνοιξε το παράθυρο και το πήρε στα ζεστά του χέρια, πρόλαβε να δει τη τελευταία ζωντανή λάμψη των ματιών του και το πουλί μίλησε.. ¨εσύ είμαι¨ του είπε.. και σώπασε για πάντα. Κατέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην έξοδο του σπιτιού του και χάθηκε στη νύχτα…
Μετά από χρόνια βρέθηκε να περνά κάτω από ένα μοτέλ στα προάστια μιας πόλης που είχε χάσει τον εαυτό της και άκουσε μουσικές και φωνές χαρμόσυνες να ξεπηδούν από τις χαραμάδες. Βρήκε ανοικτή την πόρτα και προχώρησε διασχίζοντας τον βουβό διάδρομο για να φτάσει έξω σε μια μεγάλη αυλή.
Εκεί αντίκρισε κόσμο πολύ να χορεύει και να τραγουδά ανέμελα, μεθυσμένα, μα προπάντων άσκοπα, τραγούδια που δεν είχαν τίποτα να πουν, τίποτα πέρα από το να προκαλούν αισθήματα που θα κρατήσουν μέχρι το επόμενο πρωί. Τα ήξερε καλά όλα αυτά, όπως ήξερε και ότι η γυναίκα που στεκόταν απέναντί του δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ακόμα ένα ψέμα. Παρ’ όλ’ αυτά πίστευε τόσο πολύ στη μοίρα που αδυνατούσε να υπακούσει στην εμπειρία του, γιατί ήξερε επίσης ότι μία από της ιδιότητες της μοίρας ήταν η τύχη, και η τύχη δεν προσκυνάει ούτε λόγους, ούτε στατιστικά, αλλά αντιθέτως αυθαιρετεί και ασελγεί πάνω τους.
Είχε καταφέρει να μείνει παιδί, γι’ αυτό και έγινε ποιητής. Ήθελε να αγαπηθεί, δεν έβαζε τίποτα πάνω από αυτό, έλεγε ότι αυτή είναι η ανώτερη ευλογία, και ήταν σίγουρος ότι την άξιζε, σίγουρος όσο και ο θάνατος. Η γυναίκα το ένιωσε αυτό, και υποσχέθηκε να τον αγαπήσει για πάντα, μα η γυναίκα αγαπά με το σώμα, και το σώμα το περιφρονούν οι ποιητές, γιατί ξέρουν ότι πονά, και η αγάπη δεν γίνεται να πονά, μόνο να χαίρεται και να μεθάει. Έτσι μετά από κάποιο καιρό η γυναίκα άρχισε να πονάει γιατί κατάλαβε ότι η αγάπη της ήταν ψεύτικη και από ντροπή έφυγε από κοντά του. Αυτός τα είχε καταλάβει όλα, και την άφησε ελεύθερη γιατί την αγαπούσε… με την ελπίδα ότι κάποτε θα γυρίσει, έτοιμη, ώριμη, ελεύθερη για την πραγματική αγάπη, για την αιώνια αγάπη..
Τα χρόνια περνούσαν, ο κόσμος είχε χωριστεί στα δύο. Υπήρχαν δύο κόσμοι πια, ο δικός του και ο δικός της, καμία γέφυρα δεν μπορούσε να τους ενώσει, μόνο αυτή των ονείρων… έτσι λοιπόν μια πανσέληνη νύχτα συναντήθηκαν σε ένα όνειρο.
Αυτός είχε γίνει πουλί και όταν έμαθε που ζει η αγαπημένη του, ξεκίνησε πετώντας για να τη βρει. Ο δρόμος ήταν μακρύς και δύσκολος μα ήταν αποφασισμένος να φτάσει μέχρι το τέλος..
Αυτή είχε ξυπνήσει και τον περίμενε κρατώντας μια τράπουλα στα χέρια της, κοιτώντας με αγωνία τον ορίζοντα..και ξαφνικά ένα πουλί καρφώθηκε στο τζάμι της, λαβωμένο θανάσιμα. Ένα χελιδόνι. Άνοιξε το παράθυρο και το πήρε στα ζεστά της χέρια, πρόλαβε να δει τη τελευταία ζωντανή λάμψη των ματιών του και το πουλί μίλησε.. ¨εσύ είμαι¨ της είπε.. και σώπασε για πάντα. Κατέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην έξοδο του σπιτιού της και χάθηκε στη νύχτα… 
.
Ο Στράτος Κ. (Abuno) γεννήθηκε στον πλανήτη Γη. Ζει και ονειρεύεται όμως, σε έναν φανταστικό κόσμο. Σε κάποια από τις διαστάσεις, μπορεί να τον συναντήσετε να περιπλανιέται στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.
[ ιστολόγιο ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά...!

Σας Ευχαριστούμε που ανεβάσατε την Ελλάδα και τη διάθεσή μας !

Με συγκίνηση είδαμε χθές την αξιοπρεπή εμφάνιση της Εθνικής μας ομάδας, και στη συνέχεια με χαρά διαπιστώσαμε τον χείμαρο του ψυχικού δυναμικού των Ελλήνων που πάντα έχουν μέσα τους, που περιμένει μια σπίθα αφορμής για να βγεί από τον λήθαργο και βγάζει φτερά και ορμά στις λεωφόρους ζητωκραυγάζοντας για την Ελλάδα! 

Την ίδια στιγμή , οι εε μας κουνούν το δάχτυλο εξαπολύοντας ηθικούς εκβιασμούς και απειλές για ενδεχόμενη έξοδό μας από την ομάδα τους. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι δείχνουν μεγάλη ανησυχία  τόσο μεγάλη που μάλλον τη δική τους τύχη αφορά και όχι της Ελλάδας. Πιστεύω πως φοβούνται μή χάσουν το εξιλαστήριο θύμα στις πλάτες του οποίου παίζουν τα εκάστοτε παιχνίδια τους και εις βάρος του αισχροκερδούν.  

Ωστόσο όπως λέει και ο λαός μας "Απρίλης Γρίλης κοντά το θέρος" και επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται σύντομα η Ελλάδα θα ξαναλάμψει  είναι το πεπρωμένο της αυτό ... ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ...

Έλληνες σκεφτείτε θετικά και στείλτε την ενέργειά σας στην ομάδα μας να κάνει πάλι το θαύμα και να το ξανασηκώσει το τιμημένο και  ολόκληρη την Ελλάδα!

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Παγκόσμια Ημέρα Ανέμου

15 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Ανέμου

http://www.tovima.gr/ecology/article/?aid=462196
 
 http://energyin.gr/2012/06/14/o-%CE%BF%CE%B7%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85/


Η Παγκόσμια Ημέρα του Ανέμου ασκεί πίεση στους ηγέτες του κόσμου που θα συγκεντρωθούν την επόμενη εβδομάδα για τη Σύνοδο Κορυφής του Ρίο +20 για να δεσμευτούν στο διπλασιασμό του μεριδίου των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως το 2030.
Σήμερα η αιολική ενέργεια έχει αναπτυχθεί εμπορικά σε περισσότερες από 75 χώρες σε όλο τον κόσμο, με 21 χώρες να έχουν περισσότερα από 1000 MW εγκατεστημένα η κάθε μια. Η τρέχουσα εγκατεστημένη ισχύς 250 GW+ είναι πάνω από 30 φορές από αυτή που είχε αναπτυχθεί μόλις πριν από 15 χρόνια, όταν υπογράφηκε το Πρωτόκολλο του Κιότο το 1997.

Προβλέψεις της βιομηχανίας δείχνουν ότι η αιολική ενέργεια, με τη σωστή πολιτική στήριξης, θα διπλασιάσει την εγκατεστημένη ισχύ της μέχρι το 2015, και πάλι μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας, προσφέροντας 9 έως 12% της παγκόσμιας προσφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτό θα μειώσει τις εκπομπές CO2 έως και 1,5 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως, εξοικονομώντας δισεκατομμύρια λίτρα πολύτιμου πόσιμου νερού, και θα συμβάλει στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού και στη σταθερότητα των τιμών σε όλο τον κόσμο. Αλλά προκειμένου να αναπτυχθούν πλήρως η αιολική ενέργεια και οι άλλες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι κυβερνήσεις πρέπει να ενεργήσουν.

Όταν οι ηγέτες του κόσμου θα συγκεντρωθούν στο Ρίο την επόμενη εβδομάδα, θα έχουν την ευκαιρία να ορίσουν μια νέα πορεία προς ένα πιο αειφόρο ενεργειακό μέλλον. Η πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Ban Ki-moon, Αειφόρος Ενέργεια για όλους καλεί για την καθολική πρόσβαση στην ενέργεια, το διπλασιασμό της ενεργειακής απόδοσης και τον διπλασιασμό των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως το 2030.

Ο Kandeh Yumkella Κ. Γενικός Διευθυντής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τη Βιομηχανική Ανάπτυξη (UNIDO) και ηγέτης της πρωτοβουλίας του Γενικού Γραμματέα είπε: «Χρειαζόμαστε να διπλασιαστεί το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο παγκόσμιο ενεργειακό μείγμα μέχρι το 2030. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με σημαντική συμβολή από την αιολική ενέργεια, τόσο με διασυνδεδεμένα συστήματα όσο και με μικρής κλίμακας αποκεντρωμένα συστήματα. Η Παγκόσμια Ημέρα του Ανέμου στις 15 Ιουνίου, έχει διαδραματίσει κεντρικό ρόλο συμβάλλοντας στην πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αειφόρο Ενέργεια για όλους, πρωτοβουλία για την τόσο αναγκαία υποστήριξη για τη βιομηχανία της αιολικής ενέργειας από τους πολιτικούς ηγέτες σε ολόκληρο το κόσμο».

Η αιολική ενέργεια είναι μια από τις καθαρότερες, τις πιο φιλικές προς το περιβάλλον και οικονομικά ανταγωνιστική πηγή ενέργειας. Είναι γρήγορη στην εγκατάσταση και δεν καταναλώνει φρέσκο νερό για την παραγωγή ηλεκτρισμού. «Ο IRENA πιστεύει ότι η ανανεώσιμη ενέργεια είναι η διαδρομή προς ένα πιο ασφαλές, αξιόπιστο και βιώσιμο ενεργειακό μέλλον για όλους. Για το σκοπό αυτό πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλες τις συνεργασίες μας, τη γνώση και την τεχνολογία για την αξιοποίηση όλων των άφθονων ανανεώσιμων πηγών μας. Η αιολική ενέργεια με τη γεωγραφική ποικιλομορφία και τις καθιερωμένες τεχνολογίες, αποτελεί βασική πηγή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ο IRENA χαιρετίζει αυτήν την παγκόσμια πρωτοβουλία», δήλωσε ο Adnan Amin, Γενικός Διευθυντής Διεθνούς Οργανισμού Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (IRENA).

Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας, το 2012, 630 δισεκατομμύρια δολάρια θα δαπανηθούν για επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων παγκοσμίως. Αν αυτές έστω και εν μέρει ανακατευθύνονταν θα μπορούσαμε να πετύχουμε αυτούς τους στόχους, τη δημιουργία εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, και να βοηθήσουμε στην βελτίωση της ποιότητας του αέρα και την αντιμετώπιση της κρίσης της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής.
«Η αιολική ενέργεια προσφέρει μια λύση σε μερικές από τις πιο κρίσιμες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα: την αλλαγή του κλίματος και τη λειψυδρία. Ο τομέας της ενέργειας είναι ο μεγαλύτερος συνεργάτης των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, και είναι επίσης ένας από τους μεγαλύτερους καταναλωτές του γλυκού νερού. Η αιολική ενέργεια δεν παράγει διοξείδιο του άνθρακα και δεν καταναλώνει καθόλου νερό», δήλωσε ο Steve Sawyer, Γενικός Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Αιολικής Ενέργειας GWEC.

Η σημερινή ημέρα σηματοδοτεί την τέταρτη φορά που η Παγκόσμια Ημέρα του Ανέμου που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Ιουνίου. Η Παγκόσμια Ημέρα του Ανέμου είναι μια ημέρα για να ανακαλύψετε τη δύναμη της αιολικής ενέργειας. Δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να μάθουν σχετικά με την τεχνολογία και τα οφέλη της.

Πέρυσι πάνω από 230 εκδηλώσεις οργανώθηκαν σε 40 χώρες, συμπεριλαμβανομένων επισκέψεων σε αιολικά πάρκα, υπαίθριες συναυλίες και δημόσιες συζητήσεις. Το 2012, η Παγκόσμια Ημέρα του Ανέμου περιλαμβάνει για πρώτη φορά γεγονότα στο Μεξικό, τη Χιλή, το Ισραήλ, τη Νότια Κορέα και τη Νότια Αφρική. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.globalwindday.org.

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων

Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012

http://www.iatronet.gr/newsarticle.asp?art_id=18680


Η 15η Ιουνίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Κακοποίησης των Ηλικιωμένων, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί το παγκόσμιο κοινό, όσον αφορά στην κακομεταχείριση που υφίστανται οι ηλικιωμένοι ακόμη και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από ανθρώπους της οικογένειάς τους ή ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους γενικότερα, επισημαίνει η ΜΚΟ Γραμμή Ζωής:

Η κακομεταχείριση ηλικιωμένων ατόμων αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο σαν μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα είναι πιθανόν να αυξηθεί περαιτέρω στην Ευρώπη, δεδομένης της ταχείας γήρανσης του πληθυσμού των κρατών μελών. Σε διεθνές επίπεδο, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, καθώς και οι εργαζόμενοι του τομέα, έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για το πρόβλημα και έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να κατανοήσουν καλύτερα το φαινόμενο της κακομεταχείρισης των ηλικιωμένων, καθώς και των μεθόδων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της (WHO, 2011 )

Η έκθεση του Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας/ Europe) τον Ιούλιο του 2011 έδειξε ότι κάθε χρόνο, 2,7 % (4 εκατομμύρια) του συνόλου των ατόμων άνω των 60 ετών βιώνουν σωματική κακοποίηση, το 19,4% (29 εκατομμύρια) βιώνουν ψυχολογική κακοποίηση, το 3,8% (6 εκατομμύρια) βιώνουν οικονομική εκμετάλλευση και τέλος το 0,7% (1 εκατομμύριο) βιώνουν σεξουαλική κακοποίηση (WHO, 2011 ). Η κακομεταχείριση ατόμων τρίτης και τέταρτης ηλικίας οδηγεί σε κατ’ εκτίμηση 2.500 (30%) ετησίως ανθρωποκτονίες, οι περισσότερες από τις οποίες διαπράττονται, από μέλη της οικογένειας του θύματος. Οι πληροφορίες για τα περιστατικά κακομεταχείρισης ηλικιωμένων που οδηγούν ή όχι σε θάνατο είναι περιορισμένες, αφού εκλείπουν από βάσεις δεδομένων κρατικών φορέων των χωρών της Ευρωπαϊκής Περιφέρειας. Το μέγεθος του προβλήματος έχει έρθει στο φως, τις τελευταίες δεκαετίες, μόνο από ερευνητικές μελέτες στον γενικό πληθυσμό της Ευρώπης (WHO 2008). Όσον αφορά την Ελλάδα, υπάρχει μεγάλη έλλειψη δεδομένων για το μέγεθος του προβλήματος. Δυστυχώς, στη χώρα μας, τα δεδομένα που αφορούν περιστατικά κακομεταχείρισης ατόμων τρίτης και τέταρτης ηλικίας είναι εξαιρετικά περιορισμένα, καθώς δεν υφίσταται καμία εθνική πολιτική συστηματικής (ή μη) καταγραφής των περιστατικών.
Σύμφωνα με την έρευνα ABUEL (Abuse and Health Among Elderly People) για τη διετία 2008 – 2010, στην Ελλάδα, οι ηλικιωμένοι – θύματα κακοποίησης ήταν 126.111 άτομα. Τα περιστατικά αναλύονται ως εξής:
  •  13.2% ψυχολογική κακοποίηση
  •  3.5% σωματική κακοποίηση (4.7% 80-84 ετών)
  •  3.9% οικονομική εκμετάλλευση (7.9% 80-84)
  •  1.5% σεξουαλική κακοποίηση (2.3% γυναίκες)
  •  3.1% εγκατάλειψη (8.9% 80-84 ετών)
  •  1.1% τραυματισμοί
Αξίζει να σημειωθεί, ότι στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της (12.04.11 – 30.04.12) η Εθνική Γραμμή SOS 10-65 δέχθηκε 88 κλήσεις για καταγγελίες κακοποίησης ηλικιωμένων.

Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι απαραβίαστη. Η ηλικία και η ανάγκη υποστήριξης δεν μπορούν ποτέ να είναι η αφορμή για επιβολή περιορισμών, αφαίρεσης ανθρώπινων δικαιωμάτων και αρχών ελευθερίας του ατόμου που ορίζονται από ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Το προχωρημένο της ηλικίας σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά τα ηλικιωμένα άτομα θα πρέπει να συνεχίσουν να ζουν και να αντιμετωπίζονται ίσα με τα υπόλοιπα μέλη μιας κοινωνίας και να προστατεύουν πάντα το απαράβατο δικαίωμά τους να απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους.

Η μεγάλη πλειοψηφία ευπαθών και ευπρόσβλητων σε κακοποίηση ηλικιωμένων είναι γυναίκες: 2 στους 3 ηλικιωμένους άνω των 80 ετών στην Ευρώπη είναι γυναίκες. Περισσότερο από το ένα τρίτο αυτών των γυναικών υποφέρει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ ή από άνοια, γεγονός που τις καθιστά ακόμα περισσότερο ευπρόσβλητες σε κακοποίηση.

Ως παράγοντες κινδύνου σύμφωνα με τον ΠΟΥ, εκτός από το φύλο και την ηλικία αναφέρεται επίσης η κοινωνική απομόνωση (έλλειψη κοινωνικού υποστηρικτικού περιβάλλοντος), η ύπαρξη φυσικής ή γνωστικής δυσλειτουργίας (πχ άνοια), η εξάρτηση από τον φροντιστή.

Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως σωματική βία, ψυχολογική ή συναισθηματική κακοποίηση, οικονομική εκμετάλλευση, παραμέληση ή παράλειψη φροντίδας, σεξουαλική κακοποίηση, ενώ περιστατικά κακομεταχείρισης που έχουν σημειωθεί παγκοσμίως είναι τραυματισμοί, αφυδάτωση, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής και άλλα. Προσθέτεται επίσης η Συστηματική Κακοποίηση, δηλαδή κακοποίηση που προέρχεται από το Σύστημα και αφορά την κακομεταχείριση των ηλικιωμένων από το ίδιο το κράτος μέσω της μείωσης συντάξεων, της μη διευκόλυνσης της πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας κτλ.

Η πιο φανερή μορφή κακοποίησης είναι η άσκηση σωματικής βίας, όπως είναι το χτύπημα, χαστούκισμα ή οι κλωτσιές.

Ως ψυχολογική κακομεταχείρηση θεωρείται η βίαιη συμπεριφορά που συμπεριλαμβάνει απειλές, ταπείνωση ή λεκτική κακοποίηση, όπως για παράδειγμα να αποκαλέσει κάποιος τον ηλικιωμένο με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς ή να τον αντιμετωπίζει γενικότερα σε μόνιμη βάση, σαν ένα μικρό παιδί, αφαιρώντας του έτσι την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα που έχει σαν ηλικιωμένος.

Η καταχρηστική και ασεβής χρήση των χρημάτων ή της περιουσίας του ηλικιωμένου από άτομο εμπιστοσύνης του με τρόπους που αναγκάζουν τον ηλικιωμένο να φοβάται να μιλήσει και να δείξει τη δυσαρέσκειά του θεωρείται οικονομική κακοποίηση. Για παράδειγμα, κάποιος που πιθανά προσφέρεται να πληρώνει τους λογαριασμούς του ηλικιωμένου, αλλά στην πραγματικότητα κρατάει τα χρήματα για δικό του όφελος ή δίνει ψευδή αναφορά στον ηλικιωμένο σχετικά με το πού πραγματικά ξόδεψε τα χρήματα του. Μορφή κακοποίησης μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και η χρήση ειδών διατροφής που ανήκουν στον ηλικιωμένο από κάποιον άλλον χωρίς να τον ενημερώσει ή να ζητήσει την άδειά του ή με σκοπό να μην αντικαταστήσει ότι πάρει.

Άλλη μορφή κακοποίησης είναι η σεξουαλική κακομεταχείριση, οποιαδήποτε, δηλαδή, επαφή ή άγγιγμα σεξουαλικού χαρακτήρα, χωρίς τη συναίνεση του ατόμου ή με άτομο που δεν είναι σε θέση να συναινέσει, όπως η σεξουαλική παρενόχληση, επίθεση σεξουαλικού χαρακτήρα ή χειρονομίες ή πράξεις που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια κάποιου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του.

Yπάρχουν, όμως, και άλλα - λιγότερο φανερά - είδη κακοποίησης.
Όταν στον ηλικιωμένο δεν δίνεται φαγητό, ρουχισμός ή άλλη προσωπική φροντίδα που είναι απαραίτητη, έχουμε παραμέληση. Αυτές είναι καθημερινές ανάγκες για την ομαλή επιβίωση του ηλικιωμένου. Παραμέληση θεωρείται και η έλλειψη φροντίδας για την αλλαγή βρώμικων ή βρεγμένων ρούχων ή η μη διάθεση σωστής φαρμακευτικής αγωγής.

Η κακοποίηση μπορεί να είναι και μη σκόπιμη. Μπορεί να είναι το αποτέλεσμα έλλειψης γνώσης, κατανόησης ή εκπαίδευσης. Υπάρχει, ακόμα, και η πιθανότητα το άτομο που την προκαλεί άθελά του να μην αντιλαμβάνεται ότι κακοποιεί τον ηλικιωμένο και του προκαλεί αγωνία και μελαγχολία.
Μη σκόπιμη κακοποίηση μπορεί να συμβεί και από έλλειψη χρόνου ή έλλειψη αξιολόγησης στις προτεραιότητες των αναγκών του ηλικιωμένου.

Οποιαδήποτε και αν είναι η μορφή κακοποίησης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν θα πρέπει να αφήνουμε τα περιθώρια να συμβαίνει και θα πρέπει να την σταματάμε με κάθε τρόπο.

Σύμφωνα με τις διεθνείς συστάσεις, η ευθύνη μας βρίσκεται και στην πρόληψη. Θα πρέπει όλοι να συμβάλλουμε στο βαθμό που δυνάμεθα να αναστείλουμε τους παράγοντες κινδύνου, να προάγουμε δηλαδή την κοινωνική συμμετοχή και υποστήριξη των ηλικιωμένων, να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε τα περιστατικά κακοποίησης, να τα αναφέρουμε στους αρμόδιους φορείς.

Κακοποίηση μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε και οπουδήποτε. Ανεξάρτητα, όμως από το πού μπορεί να βρίσκεται ο ηλικιωμένος δεν θα πρέπει να επιτρέπουμε να υποφέρει από κακοποίηση.
‘Γιατί όμως τόσο λίγα περιστατικά κακοποίησης γίνονται γνωστά, σε σημείο η κακοποίηση ηλικιωμένων να είναι ένα έγκλημα που παραμένει κρυφό;’
Φαίνεται να υπάρχει μια άρρητη συμφωνία ότι ο ηλικιωμένος δεν ζητά ιατρική βοήθεια, δεν αποκαλύπτει σε κανέναν τι συμβαίνει και ο γιατρός δεν τον ρωτά.

Κάποιοι από εκείνους που υποφέρουν από κακοποιητικές συμπεριφορές σε βάρος τους αρνούνται να καταγγείλουν την κακοποίηση, επειδή φοβούνται την εκδικητικότητα του θύτη ή ότι αν το καταγγείλουν θα αναγκαστούν να ζήσουν σε ίδρυμα, επειδή εξαρτώνται πλήρως από τον δράστη για την ικανοποίηση βασικών αναγκών τους, επειδή ντρέπονται να καταγγείλουν ότι μέλος της οικογένειάς τους έχει τέτοια συμπεριφορά, ή επειδή πιστεύουν ότι η αστυνομία δεν μπορεί να βοηθήσει πραγματικά.

Ο ηλικιωμένος που δέχεται κακοποίηση, βιώνει έντονα συναισθήματα και σκέψεις. Ο κάθε ηλικιωμένος πιθανά να έχει διαφορετικές αντιδράσεις σε ό,τι του έχει συμβεί. Συνήθως νιώθουν ανήσυχοι, σοκαρισμένοι, λυπημένοι, φοβισμένοι ή ακόμα και ενοχές για την κατάστασή τους, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι πολύ δύσκολο για τον ηλικιωμένο να μιλήσει γι αυτό που του συμβαίνει και το σπουδαιότερο να ζητήσει βοήθεια.

Πιθανόν ο ηλικιωμένος να βιώνει αδιέξοδο για το αν πρέπει ή όχι να μιλήσει για το πρόβλημά του, ενώ πιθανές αιτίες μπορεί να είναι :
1. Το άτομο που προκαλεί κακοποίηση να είναι κάποιο αγαπημένο ή έμπιστο πρόσωπο του ηλικιωμένου.
2. Ο ηλικιωμένος μπορεί να είναι εξαρτημένος από αυτό το άτομο, επειδή τον φροντίζει γενικά ακόμα και με οικονομική υποστήριξη.
3. Ο ηλικιωμένος να νιώθει ότι του ‘αξίζει’ μία τέτοια συμπεριφορά.
4. Ο ηλικιωμένος να ανησυχεί ότι σε περίπτωση που μιλήσει για το πρόβλημά του το άτομο που τον κακοποιεί θα θυμώσει μαζί του και ότι δεν θα έχει πια τη φροντίδα του.
5. Ο ηλικιωμένος να έχει αμφιβολίες αν θα τον πιστέψουν όταν πει τι του συμβαίνει.
6. Ο ηλικιωμένος δεν γνωρίζει ποιόν να πλησιάσει για να εξομολογηθεί το πρόβλημά του.
7. Ο ηλικιωμένος να πιστεύει ότι σε περίπτωση που εμπλέξει για επίλυση του προβλήματός του κάποιον οργανισμό ή αρμόδιο πρόσωπο, θα θεωρηθεί αδύναμος.
8. Ο ηλικιωμένος να πιστεύει ότι το πρόβλημά του είναι πολύ ασήμαντο ή ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ακόμα και αν αποκαλύψει το πρόβλημά του.
Πρέπει συνεχώς να φροντίζουμε να τους υπενθυμίζουμε ότι δεν είναι μόνοι τους και ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να έχουν τη βοήθεια που χρειάζονται.
Άτομα που είναι κοντά σε ηλικιωμένο που δέχεται κακοποίηση, πιθανόν να νιώσουν ότι κάτι δεν πάει καλά ή να έχουν παρατηρήσει κάποιες αλλαγές στον ηλικιωμένο:
1.Αλλαγές στην συμπεριφορά του ηλικιωμένου όπως θλιμμένος, θυμωμένος ή μελαγχολικός.
2. Αλλαγές στην εμφάνιση, όπως το να φοράει τα ίδια ρούχα και να μην πλένεται.
3. Αλλαγές στον τρόπο ζωής, καθημερινά ή κατά περίσταση, να αρνείται πια να βγαίνει έξω, να μην καλοδέχεται επισκέπτες ή να ισχυρίζεται ότι δεν αντέχει πια να κάνει πράγματα που έκανε πριν.
4. Τραυματισμοί, οι οποίοι εμφανίζονται συχνά, όπως μελανιασμένα μάτια, μελανιές σε άλλα σημεία του σώματος ή σημάδια από μαχαίρι ή άλλο αιχμηρό αντικείμενο.
5. Αδικαιολόγητη ή ασυνήθιστη δυσκολία στα οικονομικά του, όπως απλήρωτοι λογαριασμοί ή άλλα χρέη.
6. Υπερβολικά ανήσυχη αντίδραση σε οτιδήποτε φυσιολογικό και συνηθισμένο.
7. Αναζήτηση της προσοχής πολλών ανθρώπων, σημάδι ότι ο ηλικιωμένος νιώθει περισσότερο ασφαλής όταν έχει άλλους ανθρώπους γύρω του.
8. Σημάδια φόβου, όταν κάποιο συγκεκριμένο άτομο εισέρχεται στο δωμάτιο που βρίσκεται ο ηλικιωμένος.
9. Εμφανή σημάδια έλλειψης σωστής σίτισης, όπως απώλεια βάρους.
Σε περίπτωση που κάποιος αντιληφθεί ότι κάποιος γνωστός του ηλικιωμένος παρουσιάζει κάποια από τα παραπάνω σημάδια, πρέπει να τον πλησιάσει και να τον βοηθήσει να καταφέρει να ανοιχθεί και να πει το πρόβλημά του, ώστε να του παρασχεθεί βοήθεια. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοηθούν τα σημάδια που βλέπει κάποιος.
1. Αν ανησυχήσουμε για κάποιον, ας προσπαθήσουμε να είμαστε ανοιχτοί και ειλικρινείς μαζί του για οτιδήποτε υποψιαζόμαστε ότι βιώνει.
2. Ας δώσουμε στον ηλικιωμένο την ευκαιρία να μιλήσει. Ας τον κάνουμε να νιώσει ότι είμαστε πρόθυμοι να τον ακούσουμε.
3. Κάποιος ηλικιωμένος πιθανά να θέλει να μιλήσει, αλλά ίσως να ανησυχεί για το πώς μπορεί να αντιδράσουμε. Είναι σημαντικό να παραμείνουμε ήρεμοι, όταν ο ηλικιωμένος αρχίσει να μας μιλάει για την κακοποίηση που δέχεται.
4. Ο ηλικιωμένος πιθανά να μας ζητήσει να του υποσχεθούμε ότι δεν θα φανερώσουμε το πρόβλημά του σε κάποιον άλλον. Είτε είμαστε κοντινός του συγγενής, φίλος ή επαγγελματίας φροντιστής, να είμαστε πάντα ειλικρινείς μαζί του και ποτέ να μην του δώσουμε ψεύτικες υποσχέσεις.
5. Θα πρέπει να ρωτήσουμε τον ηλικιωμένο τι θα ήθελε να γίνει για αυτή την περίπτωση.
6. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να του εξηγήσουμε ποιός θα μπορούσε να βοηθήσει, προτείνοντάς του σε ποιόν θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε εκ μέρους του, αν ο ίδιος δεν μπορεί να το κάνει.

Πρέπει να ξέρουμε ότι για πολλούς ανθρώπους που βιώνουν κακοποίηση μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος, μέχρι να βρουν το κουράγιο να ανοιχτούν και να ζητήσουν βοήθεια.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες από τις συμπεριφορές κακοποίησης ενός ηλικιωμένου ατόμου αποτελούν ποινικό αδίκημα και όποιος το αντιλαμβάνεται έχει υποχρέωση να το καταγγείλει. Τις περισσότερες φορές και ο θύτης χρήζει βοηθείας.
Είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να ζουν χωρίς τον φόβο πιθανής ή υπαρκτής κακοποίησης, παραμέλησης ή γενικότερα εκμετάλλευσης. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε και να ζούμε με ασφάλεια.

1065: Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS για ηλικιωμένους
                                  -------------------------------------------------------

http://www.madata.gr/epikairotita/san-simera/202035.html



Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Δικτύου για την Παρεμπόδιση της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων (INPEA) και υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ και την ΠΟΥ.

Η 15η Ιουνίου κάθε χρόνου ορίσθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό, σχετικά με την κακομεταχείριση που υφίστανται οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από τους ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους (συνοδοί, σύντροφοι, σύζυγοι, μέλη της οικογενείας).


Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως βία, εκμετάλλευση, παραμέληση και παράλειψη. Περιπτώσεις κακομεταχείρισης ηλικιωμένων που έχουν αναφερθεί παγκοσμίως είναι: τραυματισμοί, αφυδάτωση, απώλεια βάρους, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής, ασυνήθιστη συναισθηματική συμπεριφορά, ξαφνικές αλλαγές σε τραπεζικούς λογαριασμούς ή διαθήκες.

Eπιμέλεια: Μιτση Σκέντζου   Zougla.gr
                                            --------------------------------------------------------
 
 http://xenofontasxp.blogspot.gr/2012/06/15.html

Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012


15 Ιουνίου: παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης ηλικιωμένων

Παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης των ηλικιωμένων, είναι η 15η Ιουνίου.
Στόχος να ευαισθητοποιηθεί το παγκόσμιο κοινό για την κακομεταχείριση που υφίστανται οι ηλικιωμένοι ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από ανθρώπους της οικογένειάς τους ή άλλους, υπεύθυνους για την φροντίδα τους.
Τα στοιχεία της ΜΚΟ Γραμμή Ζωής, προκαλούν σοκ.Η μεγάλη πλειοψηφία ευπαθών και ευπρόσβλητων σε κακοποίηση ηλικιωμένων, είναι γυναίκες. Περισσότερο από το ένα τρίτο αυτών των γυναικών υποφέρει από την νόσο του Αλτσχάιμερ ή από άνοια, γεγονός που τις καθιστά ακόμα περισσότερο ευπρόσβλητες σε κακοποίηση.
Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως βία, εκμετάλλευση, παραμέληση ή παράλειψη, ενώ περιστατικά κακομεταχείρισης που έχουν σημειωθεί παγκοσμίως, είναι τραυματισμοί, αφυδάτωση, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής και άλλα.
Αυτές είναι οι πιο φανερές μορφές κακομεταχείρισης. Υπάρχουν και άλλες όπως η ψυχολογική και η σεξουαλική κακοποίηση, που προσβάλλουν στον ίδιο βαθμό την αξιοπρέπεια του ηλικιωμένου.
Το πρόβλημα διογκώνεται από την στιγμή που ελάχιστοι καταγγέλλουν στις Αρχές αυτά τα περιστατικά είτε γιατί φοβούνται την εκδικητικότητα του θύτη είτε επειδή θεωρούν ότι σε αυτήν την περίπτωση θα αναγκαστούν να ζήσουν σε ίδρυμα.
Οι περισσότερες από τις συμπεριφορές κακοποίησης ενός ηλικιωμένου ατόμου, αποτελούν ποινικό αδίκημα και όποιος το αντιλαμβάνεται έχει υποχρέωση να το καταγγείλει.
Κανείς δεν πρέπει να ανέχεται την κακοποίηση. Στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS για ηλικιωμένους 1065, μπορεί ο οποιοσδήποτε να βρει βοήθεια. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε και να ζούμε με ασφάλεια.

  ΠΗΓΗ.anikolouli.gr


Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας 15-6-2012

http://www.zougla.gr/ygeia/article/prostatevmeno-periexomeno-pagosmia-imera-gonimotitas

Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012, 04:41
Η 15η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, με πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) και αποτελεί μέρα ενημέρωσης για την υπογονιμότητα των ζευγαριών.

Παγκοσμίως, 90 εκατομμύρια ζευγάρια αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα σύλληψης. Το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια), δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια, ποσοστό μικρότερο από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Έτσι, λοιπόν, από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται.


Τα ανωτέρω επιδημιολογικά στοιχεία, τα οποία αναδεικνύουν μία δυσάρεστη πραγματικότητα, οδήγησαν ειδικούς σε θέματα αναπαραγωγής απ' όλο τον κόσμο να συνασπισθούν και να αναλάβουν δράση, στοχεύοντας στη σωστή ενημέρωση των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας. Η ανεξάρτητη αυτή διεθνής πρωτοβουλία, ονομάστηκε ACT και εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο με την ίδρυση κατά τόπους παραρτημάτων.


Στην Ελλάδα, καταξιωμένοι επιστήμονες, γνωρίζοντας ότι τα περίπου 300.000 υπογόνιμα ζευγάρια της χώρας μας και ο ευρύτερος κοινωνικός τους περίγυρος έχουν ανάγκη υπεύθυνης ενημέρωσης και καθοδήγησης, προχώρησαν στη δημιουργία της ACT HELLAS. Η Ελλάδα είναι η 20η χώρα στο κόσμο που συμμετέχει στη δράση της ACT International.


Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τότε που γεννήθηκε στη Βρετανία το πρώτο «παιδί του σωλήνα», η Λουίζ Μπράουν... Από εκείνη τη στιγμή ως σήμερα έχουν γεννηθεί πάνω από 1.500.000 παιδιά σ' όλο τον κόσμο χάρη στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.


Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου
Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012, 04:45
                             -----------------------------------------------------------

http://www.2810.gr/crete/kosmos/pagkosmia-hmera-gonimothtas-h-15h-ioynioy

Η 15η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, με πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) και αποτελεί μέρα ενημέρωσης για την υπογονιμότητα των ζευγαριών.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας υπογόνιμο θεωρείται ένα ζευγάρι όταν δεν επιτυγχάνει σύλληψη μετά από ένα χρόνο συχνών σεξουαλικών επαφών χωρίς τη χρήση αντισύλληψης. Σύμφωνα με τον ορισμό της υγείας, όπως αυτός έχει διατυπωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), η υπογονιμότητα αποτελεί διαταραχή της υγείας και χρήζει αντιμετώπισης. Η τεκνοποίηση και η δημιουργία οικογένειας θεωρούνται δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.

Συχνότητα της υπογονιμότητας
Σύμφωνα με διάφορες επιδημιολογικές μελέτες και εκτιμήσεις του Π.Ο.Υ., περίπου το 10-12% των ζευγαριών που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία αντιμετωπίζει κάποιας μορφής δυσκολία στην προσπάθειά του να αποκτήσει απογόνους. Παγκοσμίως, υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 80-90 εκατομμύρια υπογόνιμα ζευγάρια, στα οποία προστίθενται περίπου 2 εκατομμύρια νέα ζευγάρια ετησίως, με τάση για αύξηση. Σημειωτέον ότι ο καρκίνος προσβάλλει περίπου 6 εκατομμύρια άτομα ετησίως και η ελονοσία περίπου 100 εκατομμύρια: επομένως, η υπογονιμότητα, χωρίς να αποτελεί μείζονα διαταραχή της υγείας, δεν είναι διόλου αμελητέα, σε παγκόσμια κλίμακα.Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμη πλήρεις επιδημιολογικές μελέτες της υπογονιμότητας, αλλά εκτιμάται ότι περίπου 300.000 ζευγάρια δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδιά.

Η συχνότητα της υπογονιμότητας μπορεί να ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή και από πληθυσμό σε πληθυσμό. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει ειδικό «προφίλ» του υπογόνιμου ζευγαριού. Η υπογονιμότητα είναι πολυσύνθετη και ρευστή κατάσταση: το ίδιο άτομο, ή ζευγάρι, μπορεί να διανύσει μεγάλες χρονικές περιόδους στις οποίες αδυνατεί να συλλάβει και η αδυναμία αυτή μπορεί να επέλθει, ή να λήξει, χωρίς προειδοποίηση. Τις περισσότερες φορές η υπογονιμότητα δεν έχει ειδικά συμπτώματα (π.χ. πόνο, πυρετό, δυσφορία...) κι έτσι δεν την αντιλαμβανόμαστε.

Παγκοσμίως, 90 εκατομμύρια ζευγάρια αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα σύλληψης. Το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια), δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια, ποσοστό μικρότερο από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Έτσι, λοιπόν, από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα στο πλαίσιο ημερίδας η Ένωση Μαιευτήρων-Γυναικολόγων Ελλάδας ένα στα έξι ζευγάρια στην Ελλάδα που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία αντιμετωπίζει σήμερα πρόβλημα αναπαραγωγής. Μάλιστα η Eurostat αναφέρει ότι ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά γονιμότητας στην ΕΕ καταγράφεται στην Ελλάδα, καθώς οι Ελληνίδες γεννούν, κατά μέσο όρο, 1,28 παιδιά, σύμφωνα με στοιχεία του 2005.

Οσον αφορά γενικά στα προβλήματα-κινδύνους που συμβάλλουν στην υπογονιμότητα της γυναίκας και του άνδρα, κάποια από αυτά εντοπίζονται στη μετάθεση της αναπαραγωγικής ηλικίας της γυναίκας και στην ελάττωση του σπέρματος εξαιτίας περιβαλλοντικών λόγων, όπως της εμφάνισης στο νερό ενώσεων με οιστρογονικές ιδιότητες από τα βιομηχανικά απόβλητα που εισχωρούν στον κύκλο της διατροφής.
                                ------------------------------------------------------------------------

Γονιμότητα και ψυχολογία

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, θα εστιάσουμε σε ένα σχετικά παραμελημένο κομμάτι της υπογονιμότητας, που είναι αυτό της ψυχολογίας του ζευγαριού.

Η δυσκολία επίτευξης εγκυμοσύνης έπειτα από 1-2 χρόνια ελεύθερων επαφών χαρακτηρίζει ένα ζευγάρι ως υπογόνιμο. Η υπογονιμότητα είναι μια ιδιαίτερα στρεσογόνος διάγνωση, επηρεάζοντας συχνά τη διάθεση καθώς και τη σεξουαλική συμπεριφορά του ζεύγους με την πάροδο του χρόνου.

Χαρακτηριστικά, πολλά ζευγάρια αισθάνονται μειονεκτικά απέναντι σε φιλικά ζευγάρια που δεν είχαν καμία δυσκολία να κάνουν παιδιά. Η τυπική δικαιολογία που οι ίδιοι χρησιμοποιούν είναι ότι ακόμη δεν είναι έτοιμοι για να κάνουν παιδί ή ότι δεν το προσπαθούν. Στο πλαίσιο της αυξημένης ψυχολογικής πίεσης, δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που διαπιστώνουν αλλαγές στην ποιότητα της σχέσης τους, συνήθως προς το χειρότερο.

Μπορεί ο ένας ή και οι δύο σύντροφοι να εκδηλώσουν γενικευμένο άγχος ή ακόμη και επίσημη κατάθλιψη, λόγω της συνεχιζόμενης αποτυχίας επίτευξης εγκυμοσύνης, καταστάσεις που επιτείνονται με κάθε μήνα που περνάει. Από την άλλη μεριά, κάποια άλλα ζευγάρια δένονται παραπάνω κάτω από τον κοινό αγώνα για τη γονιμότητα.

Η σεξουαλική ζωή συχνά επηρεάζεται και εκείνη αρνητικά, αφού η σεξουαλική πράξη δεν γίνεται πια με σκοπό την αμοιβαία απόλαυση, αλλά με πρόγραμμα και περιορισμούς με στόχο την εγκυμοσύνη. Υπολογίζεται ότι στα μισά περίπου ζευγάρια θα εκδηλωθεί κάποιου τύπου σεξολογικό πρόβλημα, όπως ελάττωση της επιθυμίας, της διέγερσης ή του οργασμού στη γυναίκα, ή πρόβλημα στύσης ή πρόωρης εκσπερμάτισης στον άνδρα.

Δεν είναι καθόλου σπάνιο να έχει περάσει ένα σημαντικό χρονικό διάστημα πριν αποφασίσει κανείς να επισκεφθεί κάποιον ειδικό. Αυτό δεν είναι αξιοπερίεργο, αφού μια τέτοια επίσκεψη προϋποθέτει ότι το ζευγάρι έχει αποδεχθεί - ή τουλάχιστον υποψιαστεί - ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Πολλές φορές, έχουν προηγηθεί αρκετοί μήνες προγραμματισμένων επαφών με βάση τις πιθανές ημέρες ωορρηξίας με ή χωρίς τη χρήση κάποιου τεστ ωορρηξίας φαρμακείου.

Ακόμη και κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης, ο ένας ή και οι δύο σύντροφοι μπορεί να παραθέσουν επιχειρήματα, γιατί οι «γόνιμες» ημέρες είχαν χαθεί σε μερικούς από τους προηγούμενους μήνες. Μια τέτοια άρνηση δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητη και λειτουργεί ως αμυντικός μηχανισμός για το ζευγάρι που ακόμη δεν έχει δεχθεί ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Βέβαια, είναι ιατρικά γνωστό ότι την εγκυμοσύνη δεν την «προσπαθεί» κανείς, απλώς σταματάει να την αποφεύγει. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να κάνει κάποιο ζευγάρι ιδιαίτερες προσπάθειες για να πετύχει εγκυμοσύνη.

Ο ειδικός είναι πολύ πιθανόν να ζητήσει κάποιες βασικές εξετάσεις για τον έλεγχο του σπέρματος, της ωορρηξίας και της διαβατότητας της μήτρας και των σαλπίγγων. Οι εξετάσεις αυτές δυνητικά μπορεί να επιβαρύνουν την ψυχολογία του άνδρα ή της γυναίκας, ιδιαίτερα στην περίπτωση κακού αποτελέσματος. Γι’ αυτό και δεν είναι παράξενο που κάποιοι άνδρες δεν καταφέρνουν να παράγουν δείγμα σπέρματος για εξέταση, λόγω της φορτισμένης ψυχολογίας τους και του φόβου ότι μπορεί αυτοί να ευθύνονται για την υπογονιμότητα. Παρομοίως, οι γυναίκες φοβούνται περισσότερο το κακό αποτέλεσμα, παρά την πιθανή ενόχληση που θα υποστούν για την εκτέλεση κάποιων εξετάσεων.

Αν και τη διάγνωση της υπογονιμότητας θα πρέπει να τη μοιράζεται κάθε ζευγάρι, τα αποτελέσματα των εξετάσεων μπορεί να υποδεικνύουν ότι ο ένας από τους δύο συντρόφους «φταίει». Ακόμη και οι ιατροί, που δεν πρέπει να αποδίδουν το φταίξιμο σε κανέναν από τους συντρόφους, συχνά καταλήγουν σε δηλώσεις του τύπου «το πρόβλημα είναι στο σπέρμα». Αυτό δημιουργεί δικαίως την εντύπωση ότι ο ένας από τους δύο είναι απολύτως υγιής, ενώ ο άλλος έχει κάποιο πρόβλημα. Αν και κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει, δεν υπάρχει καμία διαβεβαίωση ότι όντως ο «υγιής» σύντροφος θα μπορούσε εύκολα να κάνει παιδί με έναν άλλο σύντροφο. Βέβαια, αυτή η διαπίστωση δεν αρκεί για να παρηγορήσει τον σύντροφο με το πρόβλημα, ο οποίος κινδυνεύει από ακόμη μεγαλύτερη ψυχολογική κατάπτωση.

Πολλά ζευγάρια θα προχωρήσουν στο τελικό στάδιο της διαδικασίας που περιλαμβάνει τη χρήση κάποιας θεραπείας γονιμότητας. Υπάρχουν δύο τύποι θεραπείας: εκείνοι που βοηθούν στην αποκατάσταση του προβλήματος και, επακόλουθα, αυξάνουν την πιθανότητα φυσικής σύλληψης και οι άλλοι που παρακάμπτουν το πρόβλημα χρησιμοποιώντας υψηλή τεχνολογία. Στον δεύτερο τύπο ανήκει και η εξωσωματική γονιμοποίηση, η οποία στις μέρες μας αποτελεί μια ιδιαίτερα δημοφιλή και αποτελεσματική θεραπεία γονιμότητας.

Είναι σημαντικό η επιλογή των θεραπειών να γίνεται ορθολογιστικά, όχι μόνο με βάση την πιθανότητα επιτυχίας ή τη διάρκεια της θεραπείας. Έχει νόημα να προσπαθεί κανείς να αποκαθιστά το πρόβλημα, αν υπάρχει μια τέτοια ικανοποιητική επιλογή. Για παράδειγμα, η αποκατάσταση του αδύναμου σπέρματος βοηθά όχι μόνο στην επίτευξη εγκυμοσύνης με φυσικό τρόπο, αλλά αποκαθιστά και την αυτοπεποίθηση του άνδρα. Επίσης, ακόμη και μετά την πρώτη εγκυμοσύνη, μπορεί να επέλθει και μια δεύτερη χωρίς να παρουσιαστεί ξανά κάποια δυσκολία.

Δυστυχώς, στις μέρες μας, πολλά ζευγάρια κατευθύνονται πολύ γρήγορα στη λύση της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αυτό ενέχει αρκετές ψυχολογικές παγίδες. Αφενός, ένα αρνητικό αποτέλεσμα λαμβάνεται βαρέως από το ζευγάρι, το οποίο έχει επενδύσει χρονικά, οικονομικά και ψυχολογικά στη συγκεκριμένη θεραπεία. Αφετέρου, δε, μένουν συνήθως άλλες επιλογές από το να δοκιμάσει κανείς να ξανακάνει εξωσωματική γονιμοποίηση, με την ελπίδα ότι η επόμενη φορά θα είναι επιτυχής. Αυτό αναπόφευκτα δημιουργεί το αίσθημα αδιεξόδου, στην περίπτωση που και οι επαναληπτικές προσπάθειες είναι παρόμοια ανεπιτυχείς.

Αν και κανείς δεν αρνείται την αξία της εξωσωματικής γονιμοποίησης ως μέθοδο θεραπείας της υπογονιμότητας, είναι σημαντικό να εξαντλούνται άλλες πιο βασικές και απλές θεραπείες, πριν καταφύγει κανείς σε αυτήν, εφόσον τέτοιες θεραπείες ενδείκνυνται για το συγκεκριμένο ζευγάρι. Ακολουθώντας μια κλιμακωτή διαδικασία στην επιλογή θεραπειών, το ζευγάρι αποδέχεται καλύτερα την ανάγκη μιας θεραπείας υψηλής τεχνολογίας, όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση.

Συμπερασματικά, το μονοπάτι της υπογονιμότητας μπορεί να επιφέρει σημαντική ψυχολογική επιβάρυνση σε ένα ζευγάρι, ακόμη κι αν ο ειδικός προβαίνει σε κινήσεις που ελαχιστοποιούν το άγχος και την ταλαιπωρία. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να τονιστεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των ζευγαριών που διάβηκαν το μονοπάτι αυτό, πιστεύουν ότι άξιζε η όλη πορεία. Αυτό ισχύει όχι μόνο για την πλειονότητα των ζευγαριών που τελικά κατάφεραν να κάνουν παιδί, αλλά και για τα λίγα ζευγάρια που δεν εκπλήρωσαν αυτήν την επιθυμία τους, παρ’ όλες τις αξιόλογες προσπάθειες των ίδιων και των ιατρών τους.

Διαβάστε περισσότερα www.gynaikologos.net

Το κείμενο υπογράφει ο Δρ. Θάνος Παπαθανασίου
MD (London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου

Δημοφιλείς αναρτήσεις