Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΛΑΜΨΗ του Στράτου Κ. (Abuno) *

http://www.onestory.gr/post/24769262037

_Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΛΑΜΨΗ

του Στράτου Κ. (Abuno) *

.

Τα φύλλα της τράπουλας είναι μετρημένα, οι κανόνες του παιχνιδιού είναι συγκεκριμένοι, το μοίρασμα είναι κανονισμένο, όλα είναι έτοιμα..όλα εκτός του κοψίματος. Αυτό το χέρι που θα κόψει θα αλλάξει τα πάντα, αυτό το χέρι είναι πάνω από κανόνες, πάνω από αριθμούς, αυτό το χέρι, είναι το χέρι της μοίρας. Ο δημιουργός έφτιαξε την τράπουλα, ο παίκτης έβαλε τους κανόνες και η μοίρα κόβει..

Τα τραπουλόχαρτα σκόρπισαν στο πάτωμα όταν ένας απότομος θόρυβος έσκισε τη σκέψη του, ήταν ένα πουλί που καρφώθηκε στο τζάμι του, λαβωμένο θανάσιμα. Ένα χελιδόνι. Άνοιξε το παράθυρο και το πήρε στα ζεστά του χέρια, πρόλαβε να δει τη τελευταία ζωντανή λάμψη των ματιών του και το πουλί μίλησε.. ¨εσύ είμαι¨ του είπε.. και σώπασε για πάντα. Κατέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην έξοδο του σπιτιού του και χάθηκε στη νύχτα…

Μετά από χρόνια βρέθηκε να περνά κάτω από ένα μοτέλ στα προάστια μιας πόλης που είχε χάσει τον εαυτό της και άκουσε μουσικές και φωνές χαρμόσυνες να ξεπηδούν από τις χαραμάδες. Βρήκε ανοικτή την πόρτα και προχώρησε διασχίζοντας τον βουβό διάδρομο για να φτάσει έξω σε μια μεγάλη αυλή.

Εκεί αντίκρισε κόσμο πολύ να χορεύει και να τραγουδά ανέμελα, μεθυσμένα, μα προπάντων άσκοπα, τραγούδια που δεν είχαν τίποτα να πουν, τίποτα πέρα από το να προκαλούν αισθήματα που θα κρατήσουν μέχρι το επόμενο πρωί. Τα ήξερε καλά όλα αυτά, όπως ήξερε και ότι η γυναίκα που στεκόταν απέναντί του δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ακόμα ένα ψέμα. Παρ’ όλ’ αυτά πίστευε τόσο πολύ στη μοίρα που αδυνατούσε να υπακούσει στην εμπειρία του, γιατί ήξερε επίσης ότι μία από της ιδιότητες της μοίρας ήταν η τύχη, και η τύχη δεν προσκυνάει ούτε λόγους, ούτε στατιστικά, αλλά αντιθέτως αυθαιρετεί και ασελγεί πάνω τους.

Είχε καταφέρει να μείνει παιδί, γι’ αυτό και έγινε ποιητής. Ήθελε να αγαπηθεί, δεν έβαζε τίποτα πάνω από αυτό, έλεγε ότι αυτή είναι η ανώτερη ευλογία, και ήταν σίγουρος ότι την άξιζε, σίγουρος όσο και ο θάνατος. Η γυναίκα το ένιωσε αυτό, και υποσχέθηκε να τον αγαπήσει για πάντα, μα η γυναίκα αγαπά με το σώμα, και το σώμα το περιφρονούν οι ποιητές, γιατί ξέρουν ότι πονά, και η αγάπη δεν γίνεται να πονά, μόνο να χαίρεται και να μεθάει. Έτσι μετά από κάποιο καιρό η γυναίκα άρχισε να πονάει γιατί κατάλαβε ότι η αγάπη της ήταν ψεύτικη και από ντροπή έφυγε από κοντά του. Αυτός τα είχε καταλάβει όλα, και την άφησε ελεύθερη γιατί την αγαπούσε… με την ελπίδα ότι κάποτε θα γυρίσει, έτοιμη, ώριμη, ελεύθερη για την πραγματική αγάπη, για την αιώνια αγάπη..

Τα χρόνια περνούσαν, ο κόσμος είχε χωριστεί στα δύο. Υπήρχαν δύο κόσμοι πια, ο δικός του και ο δικός της, καμία γέφυρα δεν μπορούσε να τους ενώσει, μόνο αυτή των ονείρων… έτσι λοιπόν μια πανσέληνη νύχτα συναντήθηκαν σε ένα όνειρο.

Αυτός είχε γίνει πουλί και όταν έμαθε που ζει η αγαπημένη του, ξεκίνησε πετώντας για να τη βρει. Ο δρόμος ήταν μακρύς και δύσκολος μα ήταν αποφασισμένος να φτάσει μέχρι το τέλος..

Αυτή είχε ξυπνήσει και τον περίμενε κρατώντας μια τράπουλα στα χέρια της, κοιτώντας με αγωνία τον ορίζοντα..και ξαφνικά ένα πουλί καρφώθηκε στο τζάμι της, λαβωμένο θανάσιμα. Ένα χελιδόνι. Άνοιξε το παράθυρο και το πήρε στα ζεστά της χέρια, πρόλαβε να δει τη τελευταία ζωντανή λάμψη των ματιών του και το πουλί μίλησε.. ¨εσύ είμαι¨ της είπε.. και σώπασε για πάντα. Κατέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην έξοδο του σπιτιού της και χάθηκε στη νύχτα… 

.

Ο Στράτος Κ. (Abuno) γεννήθηκε στον πλανήτη Γη. Ζει και ονειρεύεται όμως, σε έναν φανταστικό κόσμο. Σε κάποια από τις διαστάσεις, μπορεί να τον συναντήσετε να περιπλανιέται στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

[ ιστολόγιο ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω