ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΙΝΤ της Κασσάνδρας Αλογοσκούφι *

http://www.onestory.gr/post/19418168871

_ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΙΝΤ

της Κασσάνδρας Αλογοσκούφι *

.

“I was listenin’ the song “Post War”, when my wife fired her gun” 

Η συντροφιά μου είναι το ραδιόφωνο. Τραγουδάει καλά, ίσως να έχει την πεποίθηση ότι μου φτιάχνει το κέφι. Η σχέση μας είναι παθολογική. Το ξέρω. Μα δε βαριέσαι. Όταν τρώω μου μιλάει για ζωές άλλων. Θα πει για το χρηματιστήριο, την τιμή του πετρελαίου, την πτώση της αγοράς, για μικροεπεισόδια στο κέντρο της πόλης, για τον αίθριο καιρό, τη μπάλα…

Δε προσέχω τίποτα από ότι μου λέει. Αδιαφορώ. Έτσι είναι οι σχέσεις. Στις διαφημίσεις σηκώνομαι πάνω και το φιμώνω. Το ραδιόφωνο έχει δύο στόματα. Μιλάει πολύ και είναι ανυπόφορο. Όταν ξαπλώνουμε στο κρεβάτι έχει παράσιτα. Δεν ξέρει τι πάει να πει άντρας. ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ. Και περνούν οι ώρες στο κρεβάτι χωρίς να κάνουμε τίποτα. Εγώ διαβάζω κάτω από το φωτιστικό και το ραδιόφωνο παίζει διαρκώς μπαλάντες. Αδιαφορώ. Του τι δίνει στα νεύρα και χαμηλώνει κλαψουρίζοντας την ένταση. Κλείνω το φωτιστικό την κατάλληλη στιγμή και τότε το αγκαλιάζω με πάθος. Εκείνο βουβαίνει ευτυχισμένο από χαρά.

Είναι που τελειώνει η μέρα μας…

~

Μια μέρα το σκότωσα. Το φίλησα με γλώσσα και έπαθε ηλεκτροπληξία. Το έκανα μπάνιο με τα ίδια μου τα χέρια. Έκλαψα πάνω του. Ούρλιαξα μέσα στα ηχεία. Το πήρα και το πέταξα στον απέναντι τοίχο.

Εκείνη την ημέρα τελείωσαν και τα λόγια που είχε να μου πει σα ραδιόφωνο. Η συντροφιά μου είχε αλλάξει. Είχα γνωρίσει τη Λίζα το προηγούμενο βράδυ σ’ ένα μπαρ και εισέβαλε στη ζωή μου σαν ξαφνικός σίφουνας. Βγήκαμε κανά δυο φορές ακόμα και από την τρίτη ήρθε και εγκαταστάθηκε στο σπίτι μου. Η Λίζα έκανε ακριβώς τα ίδια με τη συσκευή, με τη διαφορά ότι δε ξέχναγε να επαναλαμβάνει πόσο πολύ με αγαπά. Ήξερε να μαγειρεύει καλά κοτολέτες και τα χέρια της μύριζαν καρύδα, αλλά μου ήταν αδιάφορο. Όλα μου ήταν αδιάφορα…

Όταν η Λίζα με βρήκε με το ραδιόφωνο μέσα στα παπλώματα ένα μεσημέρι μετά τη δουλειά, με κατηγόρησε για απιστία. Μάνιασε απ’ τη ζήλια της και άρχισε να εκσφενδονίζει όλο το νοικοκυριό κατά πάνω μου. Την επόμενη μάζεψε τα πράγματά και γύρισε στη μάνα της. Έκλαιγε, δε θα μου το συγχωρήσουν ποτέ το ξέρω. Η συντροφιά μου είναι πάλι το ραδιόφωνο, έκτοτε. Από τότε δηλαδή που έφυγε εκείνη ξανάβαλα το ραδιόφωνο στη θέση του απέναντι στο τραπέζι της κουζίνας. Ένα νέο ράδιο αυτή τη φορά. Όχι μεταχειρισμένο, της Sony ολοκαίνουργιο. Διαθέτει και οθόνη τηλεόρασης. Από κει βλέπω κορίτσια που μοιάζουν της Λίζας. Όχι δε μου λείπει καθόλου.

Η συντροφιά μου είναι πάντα το ραδιόφωνο…

Παίζει διαρκώς τώρα μέχρι να κόψουν το ρεύμα. Μέχρι να με διώξει ο ενοικιαστής. Μέχρι να πάψω να ζω. Γιατί έτσι έμαθα. Από έναν άνθρωπο, να προτιμώ το ραδιόφωνο…

.

Η Κασσάνδρα Αλογοσκούφι ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Πληροφορική, γράφει en prose fiction stories και συμμετέχει σε συλλογικές εκδόσεις. Το 2011 πήρε μέρος στον Μαραθώνιο Γραφής (8hours-4-1story) στα πλαίσια του Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών (Ε.Κε.Βι). Είναι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας «Προσοχή Στο Κενό».

Το Κασσανδροκούτι είναι το προσωπικό ιστολόγιό της: http://cassandrasbox.wordpress.com

Άλλα ιστολόγια στα αγγλικά: http://obitbook.blogspot.com, http://rigormortisofamind.blogspot.com

[ email ] 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω