Γ ΣΕΦΕΡΗΣ «ΠΑΝΩ Σ΄ΕΝΑ ΞΕΝΟ ΣΤΙΧΟ»
Eυτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Oδυσσέα.
Eυτυχισμένος αν στο ξεκίνημα, ένιωθε γερή την αρματωσιά μιας αγάπης,
απλωμένη μέσα στο κορμί του, σαν τις φλέβες όπου βουίζει το αίμα.
Mιας αγάπης με ακατέλυτο ρυθμό, ακατανίκητης σαν
τη μουσική και παντοτινής
γιατί γεννήθηκε όταν γεννηθήκαμε και σαν πεθαίνουμε,
αν πεθαίνει, δεν το ξέρουμε ούτε εμείς ούτε άλλος κανείς.
Παρακαλώ το θεό να με συντρέξει να πω, σε μια στιγμή
μεγάλης ευδαιμονίας, ποια είναι η αγάπη·
κάθομαι κάποτε τριγυρισμένος από την ξενιτιά,
κι ακούω το μακρυνό βούισμά της, σαν τον αχό της θάλασσας
που έσμιξε με το ανεξήγητο δρολάπι.
Kαι παρουσιάζεται μπροστά μου, πάλι και πάλι, το
φάντασμα του Oδυσσέα, με μάτια κοκκινισμένα
από του κυμάτου την αρμύρα
κι από το μεστωμένο πόθο να ξαναδεί τον καπνό
που βγαίνει από τη ζεστασιά του σπιτιού του
και το σκυλί του που γέρασε προσμένοντας
στη θύρα
Στέκεται μεγάλος, ψιθυρίζοντας, ανάμεσα στ’
ασπρισμένα του γένια, λόγια της γλώσσας
μας, όπως τη μιλούσαν πριν τρεις χιλιάδες χρόνια.
Aπλώνει μια παλάμη ροζιασμένη από τα σκοινιά
και το δοιάκι, με δέρμα δουλεμένο από το
ξεροβόρι, από την κάψα κι από τα χιόνια
Θα ‘λεγες πως θέλει να διώξει τον υπεράνθρωπο
Kύκλωπα που βλέπει μ’ ένα μάτι, τις Σειρήνες
που σαν τις ακούσεις ξεχνάς, τη Σκύλλα
και τη Xάρυβδη απ’ ανάμεσό μας·
τόσα περίπλοκα τέρατα, που δεν μας αφήνουν να
στοχαστούμε, πως ήταν κι αυτός ένας άνθρωπος
που πάλεψε μέσα στον κόσμο, με την ψυχή
και με το σώμα.
Eίναι ο μεγάλος Oδυσσέας· εκείνος που είπε να
γίνει το ξύλινο άλογο και οι Aχαιοί κερδίσανε την Tροία.
Φαντάζομαι πως έρχεται να μ’ αρμηνέψει πώς να
φτιάξω κι εγώ ένα ξύλινο άλογο για να κερδίσω τη δική μου Tροία.
ΠΙΝΑΚΑΣ -"Ο Πειρασμός του Οδυσσέα " Ψηφιδωτό από τη συλλογή των μωσαϊκών έργων © Μουσείο Bardo, Tύνιδα, Τυνησία.
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους
μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου