Ο. ΕΛΥΤΗΣ "Η Ισόβια Στιγμή"
Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου άνθρωπε
δώσε της διάρκεια μπορείς!
Από τη μυρωδιά του χόρτου από την πυρά του ήλιου
Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου άνθρωπε
δώσε της διάρκεια μπορείς!
Από τη μυρωδιά του χόρτου από την πυρά του ήλιου
πάνω στον ασβέστη από το ατέρμονο φιλί
να βγάλεις έναν αιώνα
με θόλο για την ομορφιά και την αντήχηση όπου
σου σέρνουν οι άγγελοι μες το πανέρι
τη δρόσο από τους κόπους σου
όλο φρούτα στρογγυλά και κόκκινα
τη στενοχώρια σου γεμάτη πλήκτρα
που χτυπούν μεταλλικά στον άνεμο
και βλέπεις να συνάζονται τα δένδρα σου όλα
δάφνες και λεύκες οι μικρές και μεγάλες
Μαρίες που κανείς παρέξ εσύ δεν άγγιξες
όλα μία στιγμή
όλα η μόνη σου αστραπή για πάντα.
να βγάλεις έναν αιώνα
με θόλο για την ομορφιά και την αντήχηση όπου
σου σέρνουν οι άγγελοι μες το πανέρι
τη δρόσο από τους κόπους σου
όλο φρούτα στρογγυλά και κόκκινα
τη στενοχώρια σου γεμάτη πλήκτρα
που χτυπούν μεταλλικά στον άνεμο
και βλέπεις να συνάζονται τα δένδρα σου όλα
δάφνες και λεύκες οι μικρές και μεγάλες
Μαρίες που κανείς παρέξ εσύ δεν άγγιξες
όλα μία στιγμή
όλα η μόνη σου αστραπή για πάντα.
Η άμμο που έπαιξες
όπως με τη ζωή σου η Τύχη
και τα στέφανα που άλλαξε
με την παντοτινή σου άγνωστη
ο καιρός ο ανίσχυρος
εχθρός αν έχεις κατορθώσει
μια για πάντα ολόισα ν’ ατενίσεις το φως
είναι η μία στιγμή
σθεναρή πάνω απ’ τα βάραθρα
ίδια νεροσταγόνα
είναι η Αρετή με τα πουλιά του Σκίρωνα
και τα πανιά του Αργέστη
Έτη φωτός στους ουρανούς έτη Αρετής μες στον ασβέστη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου