Πολύ νοσταλγικά... Από το αναγνωστικό της Δ' Δημοτικού μιας άλλης εποχής...
1. Ὀ στῦλος τῆς γῆς
Κάτω ἀπὸ τὴ γῆ ὑπάρχει ἕνα μεγάλο δένδρο, ὡσὰνστῦλος πελώριος καὶ
γερός, καὶ βαστάει τὴ γῆ. Ἔτσι ἔλεγανοἱ παλαιότεροι. Ἐκεῖ κάτω
εὑρίσκονται ὅλο τὸ χρόνο οἱ Καλλικάντζαροι καὶ δουλεύουν νύκτα καὶ ἡμέρα.
Προσπαθοῦννὰ κόψουν τὸ στῦλο, ποὺ βαστάει τὴ γῆ γιατὶ θέλουν νὰτὴν
ἰδοῦν νὰ γκρεμίζεται καὶ νὰ γελοῦν.
Κτυποῦν λοιπὸν μὲμικρὰ τσεκουράκια καὶ πριονίζουν μὲ πριονάκια. Κάθε
χρόνο,μόλις ζυγώνουν νὰ τὸ κόψουν, νά σου καὶ ἔρχονται καὶ τὰ
Χριστούγεννα.—Ἄϊντε, πᾶμε τώρα νὰ γλεντήσωμε λίγο ἐπάνω στὴγῆ,
πειράζοντας τοὺς ἀνθρώπους, γιορτὲς ἡμέρες ποὺ ἦρθαν.
Πᾶμε, καὶ στὸ γυρισμό μας τὸ ἀποκόβομε. Ἔρχοντα λοιπὸν κοντά μας. Στὸ γυρισμό τους ὅμωςεὑρίσκουν τὸ δένδρο νὰ ἔχῃ θρέψει. Καὶ τότε ἀρχίζουν πάλιἀπὸ τὴν ἀρχή.Εὐτυχῶς ποὺ εἶναι κουτούτσικοι οἱ Καλλικάντζαροι, γιὰτοῦτο καὶ κάθε χρόνο πάντα τὰ ἴδια κάμνουν καὶ πάντα τὰ ἴδια παθαίνουν μὲ τοῦτο τὸ θεόρατο δένδρο, ποὺ κρατάει τὴγῆ ὁλόκληρη μὲ τὰ χωριά της καὶ μὲ τὶς πολιτεῖές της.2. Ὀ μυλωνᾶς καὶ ὁ καλλικάντζαρος.Μιὰ φορὰ ἕνας μυλωνᾶς εἶχε ὡραία φωτιὰ μὲ κάρβουναστὸ μύλο του καὶ ἔψηνε μιὰ σούβλα κρέας. Ἐκεῖ ποὺ ἐγύριζετὴ σούβλα του, βλέπει στὴν ἄλλη μεριὰ ἕναν Καλλικάντζαροκαὶ ἐγύριζε μιὰ σούβλα μὲ βατράχους! Δὲν τοῦ ἐμίλησε διόλου. Ὕστερα ἀπὸ λίγο τὸν ἐρωτᾷ, ὁ Καλλικάντζαρος πῶς τὸν λέγουν.
—Ἑαυτὸ μὲ λέγουν, τοῦ λέγει ὁ μυλωνᾶς. Ἐκεῖ ποὺ γὑριζε τὴ σούβλα καὶ τὸ κρέας ἦταν ροδοκόκκινοκαὶ ἐμοσχομύριζε, ὁ Καλλικάντζαρος βάζει τὴν ἰδική τουσούβλα μὲ τοὺς βατράχους ἐπάνω στὸ κρέας.Πάτ! δὲν ἀργεῖ ὁ μυλωνᾶς καὶ τοῦ φέρνει μιὰ μὲ ἕναἀναμμένο δαυλὶ καί, καθὼς ὁ Καλλικάντζαρος ἦταν γυμνός,τὸν κατάκαψε!Φωνὲς καὶ κακὸ ὁ Καλλικάντζαρος!—Βοηθᾶτε, ἀδέρφια, γιατὶ μ᾽ ἔκαψαν!—Βρέ ποιὸς σ’ ἔκαψε; τοῦ λέγουν οἱ ἄλλοι Καλλικάντζαροιἀπ’ ἔξω.—Ὁ Ἑαυτὸς μ’ ἔκαψε, τοὺς λέγει ἐκεῖνος ἀπὸ μέσα.—Ἄμ’ σὰν ἐκάηκες ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου, τὶ σκούζεις ἔτσι;Καὶ ἔτσι τὴν ἔπαθε ὁ καλός σου ὁ Καλλικάντζαρος, γιατὶὁ μυλωνᾶς ἐφάνηκε ἐξυπνότερός του.
Πᾶμε, καὶ στὸ γυρισμό μας τὸ ἀποκόβομε. Ἔρχοντα λοιπὸν κοντά μας. Στὸ γυρισμό τους ὅμωςεὑρίσκουν τὸ δένδρο νὰ ἔχῃ θρέψει. Καὶ τότε ἀρχίζουν πάλιἀπὸ τὴν ἀρχή.Εὐτυχῶς ποὺ εἶναι κουτούτσικοι οἱ Καλλικάντζαροι, γιὰτοῦτο καὶ κάθε χρόνο πάντα τὰ ἴδια κάμνουν καὶ πάντα τὰ ἴδια παθαίνουν μὲ τοῦτο τὸ θεόρατο δένδρο, ποὺ κρατάει τὴγῆ ὁλόκληρη μὲ τὰ χωριά της καὶ μὲ τὶς πολιτεῖές της.2. Ὀ μυλωνᾶς καὶ ὁ καλλικάντζαρος.Μιὰ φορὰ ἕνας μυλωνᾶς εἶχε ὡραία φωτιὰ μὲ κάρβουναστὸ μύλο του καὶ ἔψηνε μιὰ σούβλα κρέας. Ἐκεῖ ποὺ ἐγύριζετὴ σούβλα του, βλέπει στὴν ἄλλη μεριὰ ἕναν Καλλικάντζαροκαὶ ἐγύριζε μιὰ σούβλα μὲ βατράχους! Δὲν τοῦ ἐμίλησε διόλου. Ὕστερα ἀπὸ λίγο τὸν ἐρωτᾷ, ὁ Καλλικάντζαρος πῶς τὸν λέγουν.
—Ἑαυτὸ μὲ λέγουν, τοῦ λέγει ὁ μυλωνᾶς. Ἐκεῖ ποὺ γὑριζε τὴ σούβλα καὶ τὸ κρέας ἦταν ροδοκόκκινοκαὶ ἐμοσχομύριζε, ὁ Καλλικάντζαρος βάζει τὴν ἰδική τουσούβλα μὲ τοὺς βατράχους ἐπάνω στὸ κρέας.Πάτ! δὲν ἀργεῖ ὁ μυλωνᾶς καὶ τοῦ φέρνει μιὰ μὲ ἕναἀναμμένο δαυλὶ καί, καθὼς ὁ Καλλικάντζαρος ἦταν γυμνός,τὸν κατάκαψε!Φωνὲς καὶ κακὸ ὁ Καλλικάντζαρος!—Βοηθᾶτε, ἀδέρφια, γιατὶ μ᾽ ἔκαψαν!—Βρέ ποιὸς σ’ ἔκαψε; τοῦ λέγουν οἱ ἄλλοι Καλλικάντζαροιἀπ’ ἔξω.—Ὁ Ἑαυτὸς μ’ ἔκαψε, τοὺς λέγει ἐκεῖνος ἀπὸ μέσα.—Ἄμ’ σὰν ἐκάηκες ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου, τὶ σκούζεις ἔτσι;Καὶ ἔτσι τὴν ἔπαθε ὁ καλός σου ὁ Καλλικάντζαρος, γιατὶὁ μυλωνᾶς ἐφάνηκε ἐξυπνότερός του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου