Οδοιπορικό: Με το Μουσείο Καζαντζάκη στην Κίνα.

http://vivliodeiktis.blogspot.gr/2012/06/blog-post.html

• Οδοιπορικό: Με το Μουσείο Καζαντζάκη στην Κίνα.

  | γράφει η Βαρβάρα Τσάκα* | «…Έζησα τέσσερις μήνες στην Ελλάδα, την είδα με τα μάτια μου, την άκουσα και της μίλησα… Γνώρισα καλύτερα τ...

Οδοιπορικό: Με το Μουσείο Καζαντζάκη στην Κίνα.

Posted by Δημήτρης Νίκου On 12:12 π.μ. 3 comments

| γράφει η Βαρβάρα Τσάκα* |

«…Έζησα τέσσερις μήνες στην Ελλάδα, την είδα με τα μάτια μου, την άκουσα και της μίλησα… Γνώρισα καλύτερα τη χώρα, την ιστορία της, τη φύση της, το λαό της και την καθημερινή ζωή του. Χάρη στην ελληνική γλώσσα, που τώρα πια μπορώ να χρησιμοποιώ όλο και περισσότερο και με όλο και μεγαλύτερη ευχέρεια, ανακάλυψα τη σημερινή Ελλάδα, ακόμα πιο υπέροχη από εκείνη της μυθολογίας και ακόμα πιο ζωντανή από τα αρχαία μαρμάρινα αγάλματά της…»

Αυτή είναι η Ελλάδα μέσα από τα μάτια της Κινέζας Ου Γιουέ, η οποία τα τελευταία πέντε χρόνια πια ζει στην Αθήνα, εκπονώντας τη διδακτορική της διατριβή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

«…Μαρτύρησα τα όμορφα και τα άσχημα της χώρας αυτής μέσα από τις ευτυχισμένες και μη στιγμές του λαού της. Χαίρομαι, στενοχωριέμαι, ενθουσιάζομαι, οργίζομαι για την …Ελλάδα, για το λαό της, για το παρελθόν της, το παρόν και το μέλλον της. Όλο και περισσότερο αγαπάω τη χώρα αυτή. Μακάρι μια μέρα να μπορούσα να της προσφέρω κάτι! Ακόμα και κάτι πολύ λίγο και μικρό! Να της προσφέρω κάτι με τη γνώση μου, αυτή που μου έδωσε η ίδια η Ελλάδα».

Για τους Έλληνες είναι η Κατερίνα. Και δεν είναι μόνο η Κατερίνα στην Αθήνα. Είναι η Ζωή στη Θεσσαλονίκη, ο Ενδυμίων στην Κρήτη, ο Ελύτης και η Νεφέλη στο Πεκίνο, η Σοφία στη Σαγκάη, η Ήρα, ο Ηλίας, η Γιάννα, η Εύα, ο Γιώργος, η Χαρά… Διαλέγουν εκείνοι το ελληνικό τους όνομα, εκείνο που θα τους κάνει να νιώθουν πιο όμορφα ή θα έχει κάποια σημασιολογική ομοιότητα με το κινέζικό τους. Επέλεξαν να μάθουν τα ελληνικά για τη δύναμη της γλώσσας, τη μουσικότητά της, τη λογική δομή της, την παραγωγική ικανότητά της, αλλά και για το παράθυρο που θα τους άνοιγε στην κατανόηση του μύθου, της φιλοσοφίας και της ομορφιάς αυτής της χώρας.

Όλα ξεκινούν στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2000, με πρωτοβουλία του κ. Γιαγκ Γκουαγκσέγκ, πρώην Πρέσβη της Κίνας στην Ελλάδα, και χορηγό τον αείμνηστο καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο. Όσα από αυτά τα παιδιά στάθηκαν τυχερά, ήρθαν με υποτροφία στην Ελλάδα για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Σήμερα, έχει εκλείψει αυτή η δυνατότητα. Η μόνη συμβολή του Υπουργείου Παιδείας είναι η διάθεση μιας αποσπασμένης καθηγήτριας για τις ανάγκες του Κέντρου. Το Κέντρο, ευτυχώς, στηρίζει τη συνέχειά του στους Κινέζους ελληνιστές και στις ατομικές προσπάθειες των τέως και νυν Πρέσβεων της Ελλάδας στην Κίνα. Την ψυχή του Κέντρου αποτελεί, σήμερα, η κα Έλενα Αβραμίδου, Μορφωτική Ακόλουθος της Ελληνικής Πρεσβείας. Είναι πάντα εκεί, εθελοντικά, να τονώνει το ενδιαφέρον των νεαρών Κινέζων για την Ελλάδα τού χθες και του σήμερα, να τους φέρνει όλο και πιο κοντά στην ελληνική γλώσσα.

Είναι εκείνη που φρόντισε και για το ταξίδι του Μουσείου Καζαντζάκη στην αχανή χώρα.

Στις 7 Μαΐου 2012, στην αίθουσα «ΟΜΗΡΟΣ» της Ελληνικής Πρεσβείας στο Πεκίνο, με τη συνδρομή του πολιτιστικού τμήματος της Πρεσβείας, του Μουσείου Καζαντζάκη και της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, παρουσιάσθηκε σε πολυπληθές ακροατήριο η σχέση του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα με την Κίνα, αλλά και οι συλλογές και οι δράσεις του Μουσείου. Μια προσέγγιση στο έργο του δημοφιλέστερου στην Κίνα Έλληνα συγγραφέα έγινε από τον Πρόεδρο της ΔΕΦΝΚ, κ. Γιώργο Στασινάκη, στον οποίο το Μουσείο οφείλει πολλά για τη διεθνή του παρουσία και δράση. Βρέθηκε, ακόμη, εκεί ο Λι Τσενγκούι, μελετητής και μεταφραστής του Καζαντζάκη στα κινεζικά αλλά και από χρόνια φίλος του Μουσείου, στον οποίο ο Πρέσβης της Ελλάδος κ. Θεόδωρος Γεωργακέλος απένειμε το βραβείο «Προσφορά στα ελληνικά Γράμματα στην Κίνα».

Στην εκδήλωση συμμετείχαν και οι Κινέζοι φοιτητές του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, εκφράζοντας, σε σπαστά ακόμη ελληνικά, την επιθυμία τους να κατορθώσουν κάποτε να διαβάσουν από το πρωτότυπο τον Καζαντζάκη (την πιο «ενδιαφέρουσα ανακάλυψή» τους, όπως λένε), αλλά και να αξιωθούν να γνωρίσουν από κοντά τον θησαυρό που κρύβει το Μουσείο. Δεν ήταν όμως ευτυχείς μόνο γιατί άκουσαν καινούργια πράγματα για τον αγαπημένο τους Έλληνα συγγραφέα. Σε λίγες μέρες θα απεδείκνυαν και τις χορευτικές τους ικανότητες στη βραδιά ελληνικών παραδοσιακών χορών που θα διοργάνωνε το Κέντρο, αλλά θα συμμετείχαν και στην επικείμενη εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου.

Αφήσαμε το Πεκίνο με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Το ταξίδι μας συνεχίστηκε στα νοτιοανατολικά της χώρας. Ο Πρόξενος της Ελλάδας στη Σαγκάη κ. Ευγένιος Καλπύρης και ο Σύμβουλος Τύπου κ. Ευθύμιος Αθανασιάδης μάς συνόδευσαν στην πόλη Σαοσίνγκ (Shaoxing) της επαρχίας Τσιοτσιάνγκ (Zhejiang), στα περίχωρα της Σαγκάης. Πρόκειται για τη γενέτειρα του Λου Σιούν (Lu Xun), όπου εδρεύει και δραστηριοποιείται ένα από τα έξι (6) μουσεία στην Κίνα που είναι αφιερωμένα στον πατέρα της σύγχρονης κινεζικής λογοτεχνίας∙ σύμφωνα με τις πληροφορίες, το μεγαλύτερο και σημαντικότερο. Με πρωτοβουλία του Γιώργου Στασινάκη, στις 10 Μαΐου 2012 είχε προγραμματιστεί η αδελφοποίηση του Μουσείου Lu Xun με το Μουσείου Νίκου Καζαντζάκη.

Στο πλαίσιο των σχέσεων που αναπτύσσει το Μουσείο Καζαντζάκη με άλλους παρόμοιους πολιτιστικούς φορείς, έχει αδελφοποιηθεί στο παρελθόν με μουσεία προσωπικοτήτων που συνδέθηκαν με κάποιον τρόπο με τον Καζαντζάκη. Τον Lu Xun ο Καζαντζάκης δεν τον γνώρισε ποτέ, αφού έζησαν και δημιούργησαν σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Οι μελετητές, ωστόσο, διακρίνουν κοινά στοιχεία και ομοιότητες στο πολυδιάστατο έργο τους, με κύριο χαρακτηριστικό που διαπνέει το έργο και των δύο τον βαθύ ανθρωπισμό∙ στοιχείο αρκετό για να τους δοθεί η ευκαιρία να «συναντηθούν» μετά θάνατον.

Φτάνοντας στην επαρχιακή πόλη του Σαοσίνγκ (που όμως αριθμεί 6 εκ. κατοίκους), μας περίμενε ένα εορταστικό κλίμα. Στη γειτονιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Lu Xun, εκεί όπου βρίσκεται το σπίτι του, αλλά και το νεότερης κατασκευής προσωπικό του μουσείο, υπήρχαν παντού αναρτημένα μεγαλοπανώ με φωτογραφίες του Καζαντζάκη και μηνύματα αδελφοσύνης και φιλίας. Η υποδοχή από τους ανθρώπους του Μουσείου, αλλά και τους απλούς πολίτες ήταν παραπάνω από θερμή. Η ιδέα ότι εκπροσωπούσαμε τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό μάς γέμιζε περηφάνια. Η τελετή της αδελφοποίησης είχε μια λαμπρότητα, αλλά και μια δωρικότητα ταυτόχρονα.

Υποκλίνονται στον Καζαντζάκη∙ αυτό είναι βέβαιο. Περισσότερο γιατί «είδε» την Κίνα χωρίς προκαταλήψεις, με καθαρότητα ματιάς και ψυχής. Και γιατί μέσα από τη σοφία της σκέψης του, προέβλεψε τη «μεταμόρφωσή της από κάμπια σε πεταλούδα».

Ένα σημαντικό βήμα πνευματικής προσέγγισης έγινε ανάμεσα στις δύο χώρες, και αυτό που συνόδευσε τις απαραίτητες υπογραφές κάτω από την ελληνική και κινεζική σημαία ήταν η αμοιβαία δεσμευτική υπόσχεση για την απαρχή μιας συνεχούς συνεργασίας και ανταλλαγής, που θα δώσει την ευκαιρία να διαδοθούν εκατέρωθεν οι αξίες των πατρίδων μας.

*Η κυρία Βαρβάρα Τσάκα είναι διευθύντρια του Μουσείου Καζαντζάκη.

Categories: ΝΕΑ-ΕΛΛΑΔΑ , ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΛΑΜΨΗ του Στράτου Κ. (Abuno) *

http://www.onestory.gr/post/24769262037

_Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΛΑΜΨΗ

του Στράτου Κ. (Abuno) *

.

Τα φύλλα της τράπουλας είναι μετρημένα, οι κανόνες του παιχνιδιού είναι συγκεκριμένοι, το μοίρασμα είναι κανονισμένο, όλα είναι έτοιμα..όλα εκτός του κοψίματος. Αυτό το χέρι που θα κόψει θα αλλάξει τα πάντα, αυτό το χέρι είναι πάνω από κανόνες, πάνω από αριθμούς, αυτό το χέρι, είναι το χέρι της μοίρας. Ο δημιουργός έφτιαξε την τράπουλα, ο παίκτης έβαλε τους κανόνες και η μοίρα κόβει..

Τα τραπουλόχαρτα σκόρπισαν στο πάτωμα όταν ένας απότομος θόρυβος έσκισε τη σκέψη του, ήταν ένα πουλί που καρφώθηκε στο τζάμι του, λαβωμένο θανάσιμα. Ένα χελιδόνι. Άνοιξε το παράθυρο και το πήρε στα ζεστά του χέρια, πρόλαβε να δει τη τελευταία ζωντανή λάμψη των ματιών του και το πουλί μίλησε.. ¨εσύ είμαι¨ του είπε.. και σώπασε για πάντα. Κατέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην έξοδο του σπιτιού του και χάθηκε στη νύχτα…

Μετά από χρόνια βρέθηκε να περνά κάτω από ένα μοτέλ στα προάστια μιας πόλης που είχε χάσει τον εαυτό της και άκουσε μουσικές και φωνές χαρμόσυνες να ξεπηδούν από τις χαραμάδες. Βρήκε ανοικτή την πόρτα και προχώρησε διασχίζοντας τον βουβό διάδρομο για να φτάσει έξω σε μια μεγάλη αυλή.

Εκεί αντίκρισε κόσμο πολύ να χορεύει και να τραγουδά ανέμελα, μεθυσμένα, μα προπάντων άσκοπα, τραγούδια που δεν είχαν τίποτα να πουν, τίποτα πέρα από το να προκαλούν αισθήματα που θα κρατήσουν μέχρι το επόμενο πρωί. Τα ήξερε καλά όλα αυτά, όπως ήξερε και ότι η γυναίκα που στεκόταν απέναντί του δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ακόμα ένα ψέμα. Παρ’ όλ’ αυτά πίστευε τόσο πολύ στη μοίρα που αδυνατούσε να υπακούσει στην εμπειρία του, γιατί ήξερε επίσης ότι μία από της ιδιότητες της μοίρας ήταν η τύχη, και η τύχη δεν προσκυνάει ούτε λόγους, ούτε στατιστικά, αλλά αντιθέτως αυθαιρετεί και ασελγεί πάνω τους.

Είχε καταφέρει να μείνει παιδί, γι’ αυτό και έγινε ποιητής. Ήθελε να αγαπηθεί, δεν έβαζε τίποτα πάνω από αυτό, έλεγε ότι αυτή είναι η ανώτερη ευλογία, και ήταν σίγουρος ότι την άξιζε, σίγουρος όσο και ο θάνατος. Η γυναίκα το ένιωσε αυτό, και υποσχέθηκε να τον αγαπήσει για πάντα, μα η γυναίκα αγαπά με το σώμα, και το σώμα το περιφρονούν οι ποιητές, γιατί ξέρουν ότι πονά, και η αγάπη δεν γίνεται να πονά, μόνο να χαίρεται και να μεθάει. Έτσι μετά από κάποιο καιρό η γυναίκα άρχισε να πονάει γιατί κατάλαβε ότι η αγάπη της ήταν ψεύτικη και από ντροπή έφυγε από κοντά του. Αυτός τα είχε καταλάβει όλα, και την άφησε ελεύθερη γιατί την αγαπούσε… με την ελπίδα ότι κάποτε θα γυρίσει, έτοιμη, ώριμη, ελεύθερη για την πραγματική αγάπη, για την αιώνια αγάπη..

Τα χρόνια περνούσαν, ο κόσμος είχε χωριστεί στα δύο. Υπήρχαν δύο κόσμοι πια, ο δικός του και ο δικός της, καμία γέφυρα δεν μπορούσε να τους ενώσει, μόνο αυτή των ονείρων… έτσι λοιπόν μια πανσέληνη νύχτα συναντήθηκαν σε ένα όνειρο.

Αυτός είχε γίνει πουλί και όταν έμαθε που ζει η αγαπημένη του, ξεκίνησε πετώντας για να τη βρει. Ο δρόμος ήταν μακρύς και δύσκολος μα ήταν αποφασισμένος να φτάσει μέχρι το τέλος..

Αυτή είχε ξυπνήσει και τον περίμενε κρατώντας μια τράπουλα στα χέρια της, κοιτώντας με αγωνία τον ορίζοντα..και ξαφνικά ένα πουλί καρφώθηκε στο τζάμι της, λαβωμένο θανάσιμα. Ένα χελιδόνι. Άνοιξε το παράθυρο και το πήρε στα ζεστά της χέρια, πρόλαβε να δει τη τελευταία ζωντανή λάμψη των ματιών του και το πουλί μίλησε.. ¨εσύ είμαι¨ της είπε.. και σώπασε για πάντα. Κατέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην έξοδο του σπιτιού της και χάθηκε στη νύχτα… 

.

Ο Στράτος Κ. (Abuno) γεννήθηκε στον πλανήτη Γη. Ζει και ονειρεύεται όμως, σε έναν φανταστικό κόσμο. Σε κάποια από τις διαστάσεις, μπορεί να τον συναντήσετε να περιπλανιέται στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

[ ιστολόγιο ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά...!

Σας Ευχαριστούμε που ανεβάσατε την Ελλάδα και τη διάθεσή μας !

Με συγκίνηση είδαμε χθές την αξιοπρεπή εμφάνιση της Εθνικής μας ομάδας, και στη συνέχεια με χαρά διαπιστώσαμε τον χείμαρο του ψυχικού δυναμικού των Ελλήνων που πάντα έχουν μέσα τους, που περιμένει μια σπίθα αφορμής για να βγεί από τον λήθαργο και βγάζει φτερά και ορμά στις λεωφόρους ζητωκραυγάζοντας για την Ελλάδα! 

Την ίδια στιγμή , οι εε μας κουνούν το δάχτυλο εξαπολύοντας ηθικούς εκβιασμούς και απειλές για ενδεχόμενη έξοδό μας από την ομάδα τους. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι δείχνουν μεγάλη ανησυχία  τόσο μεγάλη που μάλλον τη δική τους τύχη αφορά και όχι της Ελλάδας. Πιστεύω πως φοβούνται μή χάσουν το εξιλαστήριο θύμα στις πλάτες του οποίου παίζουν τα εκάστοτε παιχνίδια τους και εις βάρος του αισχροκερδούν.  

Ωστόσο όπως λέει και ο λαός μας "Απρίλης Γρίλης κοντά το θέρος" και επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται σύντομα η Ελλάδα θα ξαναλάμψει  είναι το πεπρωμένο της αυτό ... ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ...

Έλληνες σκεφτείτε θετικά και στείλτε την ενέργειά σας στην ομάδα μας να κάνει πάλι το θαύμα και να το ξανασηκώσει το τιμημένο και  ολόκληρη την Ελλάδα!

Παγκόσμια Ημέρα Ανέμου

15 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Ανέμου

http://www.tovima.gr/ecology/article/?aid=462196
 
 http://energyin.gr/2012/06/14/o-%CE%BF%CE%B7%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85/

Η Παγκόσμια Ημέρα του Ανέμου ασκεί πίεση στους ηγέτες του κόσμου που θα συγκεντρωθούν την επόμενη εβδομάδα για τη Σύνοδο Κορυφής του Ρίο +20 για να δεσμευτούν στο διπλασιασμό του μεριδίου των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως το 2030.

Σήμερα η αιολική ενέργεια έχει αναπτυχθεί εμπορικά σε περισσότερες από 75 χώρες σε όλο τον κόσμο, με 21 χώρες να έχουν περισσότερα από 1000 MW εγκατεστημένα η κάθε μια. Η τρέχουσα εγκατεστημένη ισχύς 250 GW+ είναι πάνω από 30 φορές από αυτή που είχε αναπτυχθεί μόλις πριν από 15 χρόνια, όταν υπογράφηκε το Πρωτόκολλο του Κιότο το 1997.

Προβλέψεις της βιομηχανίας δείχνουν ότι η αιολική ενέργεια, με τη σωστή πολιτική στήριξης, θα διπλασιάσει την εγκατεστημένη ισχύ της μέχρι το 2015, και πάλι μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας, προσφέροντας 9 έως 12% της παγκόσμιας προσφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτό θα μειώσει τις εκπομπές CO2 έως και 1,5 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως, εξοικονομώντας δισεκατομμύρια λίτρα πολύτιμου πόσιμου νερού, και θα συμβάλει στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού και στη σταθερότητα των τιμών σε όλο τον κόσμο. Αλλά προκειμένου να αναπτυχθούν πλήρως η αιολική ενέργεια και οι άλλες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι κυβερνήσεις πρέπει να ενεργήσουν.

Όταν οι ηγέτες του κόσμου θα συγκεντρωθούν στο Ρίο την επόμενη εβδομάδα, θα έχουν την ευκαιρία να ορίσουν μια νέα πορεία προς ένα πιο αειφόρο ενεργειακό μέλλον. Η πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Ban Ki-moon, Αειφόρος Ενέργεια για όλους καλεί για την καθολική πρόσβαση στην ενέργεια, το διπλασιασμό της ενεργειακής απόδοσης και τον διπλασιασμό των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως το 2030.

Ο Kandeh Yumkella Κ. Γενικός Διευθυντής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τη Βιομηχανική Ανάπτυξη (UNIDO) και ηγέτης της πρωτοβουλίας του Γενικού Γραμματέα είπε: «Χρειαζόμαστε να διπλασιαστεί το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο παγκόσμιο ενεργειακό μείγμα μέχρι το 2030. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με σημαντική συμβολή από την αιολική ενέργεια, τόσο με διασυνδεδεμένα συστήματα όσο και με μικρής κλίμακας αποκεντρωμένα συστήματα. Η Παγκόσμια Ημέρα του Ανέμου στις 15 Ιουνίου, έχει διαδραματίσει κεντρικό ρόλο συμβάλλοντας στην πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αειφόρο Ενέργεια για όλους, πρωτοβουλία για την τόσο αναγκαία υποστήριξη για τη βιομηχανία της αιολικής ενέργειας από τους πολιτικούς ηγέτες σε ολόκληρο το κόσμο».

Η αιολική ενέργεια είναι μια από τις καθαρότερες, τις πιο φιλικές προς το περιβάλλον και οικονομικά ανταγωνιστική πηγή ενέργειας. Είναι γρήγορη στην εγκατάσταση και δεν καταναλώνει φρέσκο νερό για την παραγωγή ηλεκτρισμού. «Ο IRENA πιστεύει ότι η ανανεώσιμη ενέργεια είναι η διαδρομή προς ένα πιο ασφαλές, αξιόπιστο και βιώσιμο ενεργειακό μέλλον για όλους. Για το σκοπό αυτό πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλες τις συνεργασίες μας, τη γνώση και την τεχνολογία για την αξιοποίηση όλων των άφθονων ανανεώσιμων πηγών μας. Η αιολική ενέργεια με τη γεωγραφική ποικιλομορφία και τις καθιερωμένες τεχνολογίες, αποτελεί βασική πηγή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ο IRENA χαιρετίζει αυτήν την παγκόσμια πρωτοβουλία», δήλωσε ο Adnan Amin, Γενικός Διευθυντής Διεθνούς Οργανισμού Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (IRENA).

Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας, το 2012, 630 δισεκατομμύρια δολάρια θα δαπανηθούν για επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων παγκοσμίως. Αν αυτές έστω και εν μέρει ανακατευθύνονταν θα μπορούσαμε να πετύχουμε αυτούς τους στόχους, τη δημιουργία εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, και να βοηθήσουμε στην βελτίωση της ποιότητας του αέρα και την αντιμετώπιση της κρίσης της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής.
«Η αιολική ενέργεια προσφέρει μια λύση σε μερικές από τις πιο κρίσιμες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα: την αλλαγή του κλίματος και τη λειψυδρία. Ο τομέας της ενέργειας είναι ο μεγαλύτερος συνεργάτης των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, και είναι επίσης ένας από τους μεγαλύτερους καταναλωτές του γλυκού νερού. Η αιολική ενέργεια δεν παράγει διοξείδιο του άνθρακα και δεν καταναλώνει καθόλου νερό», δήλωσε ο Steve Sawyer, Γενικός Γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Αιολικής Ενέργειας GWEC.

Η σημερινή ημέρα σηματοδοτεί την τέταρτη φορά που η Παγκόσμια Ημέρα του Ανέμου που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Ιουνίου. Η Παγκόσμια Ημέρα του Ανέμου είναι μια ημέρα για να ανακαλύψετε τη δύναμη της αιολικής ενέργειας. Δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να μάθουν σχετικά με την τεχνολογία και τα οφέλη της.

Πέρυσι πάνω από 230 εκδηλώσεις οργανώθηκαν σε 40 χώρες, συμπεριλαμβανομένων επισκέψεων σε αιολικά πάρκα, υπαίθριες συναυλίες και δημόσιες συζητήσεις. Το 2012, η Παγκόσμια Ημέρα του Ανέμου περιλαμβάνει για πρώτη φορά γεγονότα στο Μεξικό, τη Χιλή, το Ισραήλ, τη Νότια Κορέα και τη Νότια Αφρική. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.globalwindday.org.

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων

Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012

http://www.iatronet.gr/newsarticle.asp?art_id=18680

Η 15η Ιουνίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Κακοποίησης των Ηλικιωμένων, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί το παγκόσμιο κοινό, όσον αφορά στην κακομεταχείριση που υφίστανται οι ηλικιωμένοι ακόμη και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από ανθρώπους της οικογένειάς τους ή ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους γενικότερα, επισημαίνει η ΜΚΟ Γραμμή Ζωής:

Η κακομεταχείριση ηλικιωμένων ατόμων αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο σαν μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα είναι πιθανόν να αυξηθεί περαιτέρω στην Ευρώπη, δεδομένης της ταχείας γήρανσης του πληθυσμού των κρατών μελών. Σε διεθνές επίπεδο, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, καθώς και οι εργαζόμενοι του τομέα, έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για το πρόβλημα και έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να κατανοήσουν καλύτερα το φαινόμενο της κακομεταχείρισης των ηλικιωμένων, καθώς και των μεθόδων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της (WHO, 2011 )

Η έκθεση του Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας/ Europe) τον Ιούλιο του 2011 έδειξε ότι κάθε χρόνο, 2,7 % (4 εκατομμύρια) του συνόλου των ατόμων άνω των 60 ετών βιώνουν σωματική κακοποίηση, το 19,4% (29 εκατομμύρια) βιώνουν ψυχολογική κακοποίηση, το 3,8% (6 εκατομμύρια) βιώνουν οικονομική εκμετάλλευση και τέλος το 0,7% (1 εκατομμύριο) βιώνουν σεξουαλική κακοποίηση (WHO, 2011 ). Η κακομεταχείριση ατόμων τρίτης και τέταρτης ηλικίας οδηγεί σε κατ’ εκτίμηση 2.500 (30%) ετησίως ανθρωποκτονίες, οι περισσότερες από τις οποίες διαπράττονται, από μέλη της οικογένειας του θύματος. Οι πληροφορίες για τα περιστατικά κακομεταχείρισης ηλικιωμένων που οδηγούν ή όχι σε θάνατο είναι περιορισμένες, αφού εκλείπουν από βάσεις δεδομένων κρατικών φορέων των χωρών της Ευρωπαϊκής Περιφέρειας. Το μέγεθος του προβλήματος έχει έρθει στο φως, τις τελευταίες δεκαετίες, μόνο από ερευνητικές μελέτες στον γενικό πληθυσμό της Ευρώπης (WHO 2008). Όσον αφορά την Ελλάδα, υπάρχει μεγάλη έλλειψη δεδομένων για το μέγεθος του προβλήματος. Δυστυχώς, στη χώρα μας, τα δεδομένα που αφορούν περιστατικά κακομεταχείρισης ατόμων τρίτης και τέταρτης ηλικίας είναι εξαιρετικά περιορισμένα, καθώς δεν υφίσταται καμία εθνική πολιτική συστηματικής (ή μη) καταγραφής των περιστατικών.

Σύμφωνα με την έρευνα ABUEL (Abuse and Health Among Elderly People) για τη διετία 2008 – 2010, στην Ελλάδα, οι ηλικιωμένοι – θύματα κακοποίησης ήταν 126.111 άτομα. Τα περιστατικά αναλύονται ως εξής:

•  13.2% ψυχολογική κακοποίηση
•  3.5% σωματική κακοποίηση (4.7% 80-84 ετών)
•  3.9% οικονομική εκμετάλλευση (7.9% 80-84)
•  1.5% σεξουαλική κακοποίηση (2.3% γυναίκες)
•  3.1% εγκατάλειψη (8.9% 80-84 ετών)
•  1.1% τραυματισμοί

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της (12.04.11 – 30.04.12) η Εθνική Γραμμή SOS 10-65 δέχθηκε 88 κλήσεις για καταγγελίες κακοποίησης ηλικιωμένων.

Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι απαραβίαστη. Η ηλικία και η ανάγκη υποστήριξης δεν μπορούν ποτέ να είναι η αφορμή για επιβολή περιορισμών, αφαίρεσης ανθρώπινων δικαιωμάτων και αρχών ελευθερίας του ατόμου που ορίζονται από ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Το προχωρημένο της ηλικίας σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά τα ηλικιωμένα άτομα θα πρέπει να συνεχίσουν να ζουν και να αντιμετωπίζονται ίσα με τα υπόλοιπα μέλη μιας κοινωνίας και να προστατεύουν πάντα το απαράβατο δικαίωμά τους να απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους.

Η μεγάλη πλειοψηφία ευπαθών και ευπρόσβλητων σε κακοποίηση ηλικιωμένων είναι γυναίκες: 2 στους 3 ηλικιωμένους άνω των 80 ετών στην Ευρώπη είναι γυναίκες. Περισσότερο από το ένα τρίτο αυτών των γυναικών υποφέρει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ ή από άνοια, γεγονός που τις καθιστά ακόμα περισσότερο ευπρόσβλητες σε κακοποίηση.

Ως παράγοντες κινδύνου σύμφωνα με τον ΠΟΥ, εκτός από το φύλο και την ηλικία αναφέρεται επίσης η κοινωνική απομόνωση (έλλειψη κοινωνικού υποστηρικτικού περιβάλλοντος), η ύπαρξη φυσικής ή γνωστικής δυσλειτουργίας (πχ άνοια), η εξάρτηση από τον φροντιστή.

Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως σωματική βία, ψυχολογική ή συναισθηματική κακοποίηση, οικονομική εκμετάλλευση, παραμέληση ή παράλειψη φροντίδας, σεξουαλική κακοποίηση, ενώ περιστατικά κακομεταχείρισης που έχουν σημειωθεί παγκοσμίως είναι τραυματισμοί, αφυδάτωση, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής και άλλα. Προσθέτεται επίσης η Συστηματική Κακοποίηση, δηλαδή κακοποίηση που προέρχεται από το Σύστημα και αφορά την κακομεταχείριση των ηλικιωμένων από το ίδιο το κράτος μέσω της μείωσης συντάξεων, της μη διευκόλυνσης της πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας κτλ.

Η πιο φανερή μορφή κακοποίησης είναι η άσκηση σωματικής βίας, όπως είναι το χτύπημα, χαστούκισμα ή οι κλωτσιές.

Ως ψυχολογική κακομεταχείρηση θεωρείται η βίαιη συμπεριφορά που συμπεριλαμβάνει απειλές, ταπείνωση ή λεκτική κακοποίηση, όπως για παράδειγμα να αποκαλέσει κάποιος τον ηλικιωμένο με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς ή να τον αντιμετωπίζει γενικότερα σε μόνιμη βάση, σαν ένα μικρό παιδί, αφαιρώντας του έτσι την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα που έχει σαν ηλικιωμένος.

Η καταχρηστική και ασεβής χρήση των χρημάτων ή της περιουσίας του ηλικιωμένου από άτομο εμπιστοσύνης του με τρόπους που αναγκάζουν τον ηλικιωμένο να φοβάται να μιλήσει και να δείξει τη δυσαρέσκειά του θεωρείται οικονομική κακοποίηση. Για παράδειγμα, κάποιος που πιθανά προσφέρεται να πληρώνει τους λογαριασμούς του ηλικιωμένου, αλλά στην πραγματικότητα κρατάει τα χρήματα για δικό του όφελος ή δίνει ψευδή αναφορά στον ηλικιωμένο σχετικά με το πού πραγματικά ξόδεψε τα χρήματα του. Μορφή κακοποίησης μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και η χρήση ειδών διατροφής που ανήκουν στον ηλικιωμένο από κάποιον άλλον χωρίς να τον ενημερώσει ή να ζητήσει την άδειά του ή με σκοπό να μην αντικαταστήσει ότι πάρει.

Άλλη μορφή κακοποίησης είναι η σεξουαλική κακομεταχείριση, οποιαδήποτε, δηλαδή, επαφή ή άγγιγμα σεξουαλικού χαρακτήρα, χωρίς τη συναίνεση του ατόμου ή με άτομο που δεν είναι σε θέση να συναινέσει, όπως η σεξουαλική παρενόχληση, επίθεση σεξουαλικού χαρακτήρα ή χειρονομίες ή πράξεις που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια κάποιου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του.

Yπάρχουν, όμως, και άλλα - λιγότερο φανερά - είδη κακοποίησης.

Όταν στον ηλικιωμένο δεν δίνεται φαγητό, ρουχισμός ή άλλη προσωπική φροντίδα που είναι απαραίτητη, έχουμε παραμέληση. Αυτές είναι καθημερινές ανάγκες για την ομαλή επιβίωση του ηλικιωμένου. Παραμέληση θεωρείται και η έλλειψη φροντίδας για την αλλαγή βρώμικων ή βρεγμένων ρούχων ή η μη διάθεση σωστής φαρμακευτικής αγωγής.

Η κακοποίηση μπορεί να είναι και μη σκόπιμη. Μπορεί να είναι το αποτέλεσμα έλλειψης γνώσης, κατανόησης ή εκπαίδευσης. Υπάρχει, ακόμα, και η πιθανότητα το άτομο που την προκαλεί άθελά του να μην αντιλαμβάνεται ότι κακοποιεί τον ηλικιωμένο και του προκαλεί αγωνία και μελαγχολία.

Μη σκόπιμη κακοποίηση μπορεί να συμβεί και από έλλειψη χρόνου ή έλλειψη αξιολόγησης στις προτεραιότητες των αναγκών του ηλικιωμένου.

Οποιαδήποτε και αν είναι η μορφή κακοποίησης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν θα πρέπει να αφήνουμε τα περιθώρια να συμβαίνει και θα πρέπει να την σταματάμε με κάθε τρόπο.

Σύμφωνα με τις διεθνείς συστάσεις, η ευθύνη μας βρίσκεται και στην πρόληψη. Θα πρέπει όλοι να συμβάλλουμε στο βαθμό που δυνάμεθα να αναστείλουμε τους παράγοντες κινδύνου, να προάγουμε δηλαδή την κοινωνική συμμετοχή και υποστήριξη των ηλικιωμένων, να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε τα περιστατικά κακοποίησης, να τα αναφέρουμε στους αρμόδιους φορείς.

Κακοποίηση μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε και οπουδήποτε. Ανεξάρτητα, όμως από το πού μπορεί να βρίσκεται ο ηλικιωμένος δεν θα πρέπει να επιτρέπουμε να υποφέρει από κακοποίηση.

‘Γιατί όμως τόσο λίγα περιστατικά κακοποίησης γίνονται γνωστά, σε σημείο η κακοποίηση ηλικιωμένων να είναι ένα έγκλημα που παραμένει κρυφό;’

Φαίνεται να υπάρχει μια άρρητη συμφωνία ότι ο ηλικιωμένος δεν ζητά ιατρική βοήθεια, δεν αποκαλύπτει σε κανέναν τι συμβαίνει και ο γιατρός δεν τον ρωτά.

Κάποιοι από εκείνους που υποφέρουν από κακοποιητικές συμπεριφορές σε βάρος τους αρνούνται να καταγγείλουν την κακοποίηση, επειδή φοβούνται την εκδικητικότητα του θύτη ή ότι αν το καταγγείλουν θα αναγκαστούν να ζήσουν σε ίδρυμα, επειδή εξαρτώνται πλήρως από τον δράστη για την ικανοποίηση βασικών αναγκών τους, επειδή ντρέπονται να καταγγείλουν ότι μέλος της οικογένειάς τους έχει τέτοια συμπεριφορά, ή επειδή πιστεύουν ότι η αστυνομία δεν μπορεί να βοηθήσει πραγματικά.

Ο ηλικιωμένος που δέχεται κακοποίηση, βιώνει έντονα συναισθήματα και σκέψεις. Ο κάθε ηλικιωμένος πιθανά να έχει διαφορετικές αντιδράσεις σε ό,τι του έχει συμβεί. Συνήθως νιώθουν ανήσυχοι, σοκαρισμένοι, λυπημένοι, φοβισμένοι ή ακόμα και ενοχές για την κατάστασή τους, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι πολύ δύσκολο για τον ηλικιωμένο να μιλήσει γι αυτό που του συμβαίνει και το σπουδαιότερο να ζητήσει βοήθεια.

Πιθανόν ο ηλικιωμένος να βιώνει αδιέξοδο για το αν πρέπει ή όχι να μιλήσει για το πρόβλημά του, ενώ πιθανές αιτίες μπορεί να είναι :

1. Το άτομο που προκαλεί κακοποίηση να είναι κάποιο αγαπημένο ή έμπιστο πρόσωπο του ηλικιωμένου.

2. Ο ηλικιωμένος μπορεί να είναι εξαρτημένος από αυτό το άτομο, επειδή τον φροντίζει γενικά ακόμα και με οικονομική υποστήριξη.

3. Ο ηλικιωμένος να νιώθει ότι του ‘αξίζει’ μία τέτοια συμπεριφορά.

4. Ο ηλικιωμένος να ανησυχεί ότι σε περίπτωση που μιλήσει για το πρόβλημά του το άτομο που τον κακοποιεί θα θυμώσει μαζί του και ότι δεν θα έχει πια τη φροντίδα του.

5. Ο ηλικιωμένος να έχει αμφιβολίες αν θα τον πιστέψουν όταν πει τι του συμβαίνει.

6. Ο ηλικιωμένος δεν γνωρίζει ποιόν να πλησιάσει για να εξομολογηθεί το πρόβλημά του.

7. Ο ηλικιωμένος να πιστεύει ότι σε περίπτωση που εμπλέξει για επίλυση του προβλήματός του κάποιον οργανισμό ή αρμόδιο πρόσωπο, θα θεωρηθεί αδύναμος.

8. Ο ηλικιωμένος να πιστεύει ότι το πρόβλημά του είναι πολύ ασήμαντο ή ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ακόμα και αν αποκαλύψει το πρόβλημά του.

Πρέπει συνεχώς να φροντίζουμε να τους υπενθυμίζουμε ότι δεν είναι μόνοι τους και ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να έχουν τη βοήθεια που χρειάζονται.

Άτομα που είναι κοντά σε ηλικιωμένο που δέχεται κακοποίηση, πιθανόν να νιώσουν ότι κάτι δεν πάει καλά ή να έχουν παρατηρήσει κάποιες αλλαγές στον ηλικιωμένο:

1.Αλλαγές στην συμπεριφορά του ηλικιωμένου όπως θλιμμένος, θυμωμένος ή μελαγχολικός.

2. Αλλαγές στην εμφάνιση, όπως το να φοράει τα ίδια ρούχα και να μην πλένεται.

3. Αλλαγές στον τρόπο ζωής, καθημερινά ή κατά περίσταση, να αρνείται πια να βγαίνει έξω, να μην καλοδέχεται επισκέπτες ή να ισχυρίζεται ότι δεν αντέχει πια να κάνει πράγματα που έκανε πριν.

4. Τραυματισμοί, οι οποίοι εμφανίζονται συχνά, όπως μελανιασμένα μάτια, μελανιές σε άλλα σημεία του σώματος ή σημάδια από μαχαίρι ή άλλο αιχμηρό αντικείμενο.

5. Αδικαιολόγητη ή ασυνήθιστη δυσκολία στα οικονομικά του, όπως απλήρωτοι λογαριασμοί ή άλλα χρέη.

6. Υπερβολικά ανήσυχη αντίδραση σε οτιδήποτε φυσιολογικό και συνηθισμένο.

7. Αναζήτηση της προσοχής πολλών ανθρώπων, σημάδι ότι ο ηλικιωμένος νιώθει περισσότερο ασφαλής όταν έχει άλλους ανθρώπους γύρω του.

8. Σημάδια φόβου, όταν κάποιο συγκεκριμένο άτομο εισέρχεται στο δωμάτιο που βρίσκεται ο ηλικιωμένος.

9. Εμφανή σημάδια έλλειψης σωστής σίτισης, όπως απώλεια βάρους.

Σε περίπτωση που κάποιος αντιληφθεί ότι κάποιος γνωστός του ηλικιωμένος παρουσιάζει κάποια από τα παραπάνω σημάδια, πρέπει να τον πλησιάσει και να τον βοηθήσει να καταφέρει να ανοιχθεί και να πει το πρόβλημά του, ώστε να του παρασχεθεί βοήθεια. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοηθούν τα σημάδια που βλέπει κάποιος.

1. Αν ανησυχήσουμε για κάποιον, ας προσπαθήσουμε να είμαστε ανοιχτοί και ειλικρινείς μαζί του για οτιδήποτε υποψιαζόμαστε ότι βιώνει.

2. Ας δώσουμε στον ηλικιωμένο την ευκαιρία να μιλήσει. Ας τον κάνουμε να νιώσει ότι είμαστε πρόθυμοι να τον ακούσουμε.

3. Κάποιος ηλικιωμένος πιθανά να θέλει να μιλήσει, αλλά ίσως να ανησυχεί για το πώς μπορεί να αντιδράσουμε. Είναι σημαντικό να παραμείνουμε ήρεμοι, όταν ο ηλικιωμένος αρχίσει να μας μιλάει για την κακοποίηση που δέχεται.

4. Ο ηλικιωμένος πιθανά να μας ζητήσει να του υποσχεθούμε ότι δεν θα φανερώσουμε το πρόβλημά του σε κάποιον άλλον. Είτε είμαστε κοντινός του συγγενής, φίλος ή επαγγελματίας φροντιστής, να είμαστε πάντα ειλικρινείς μαζί του και ποτέ να μην του δώσουμε ψεύτικες υποσχέσεις.

5. Θα πρέπει να ρωτήσουμε τον ηλικιωμένο τι θα ήθελε να γίνει για αυτή την περίπτωση.

6. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να του εξηγήσουμε ποιός θα μπορούσε να βοηθήσει, προτείνοντάς του σε ποιόν θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε εκ μέρους του, αν ο ίδιος δεν μπορεί να το κάνει.

Πρέπει να ξέρουμε ότι για πολλούς ανθρώπους που βιώνουν κακοποίηση μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος, μέχρι να βρουν το κουράγιο να ανοιχτούν και να ζητήσουν βοήθεια.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες από τις συμπεριφορές κακοποίησης ενός ηλικιωμένου ατόμου αποτελούν ποινικό αδίκημα και όποιος το αντιλαμβάνεται έχει υποχρέωση να το καταγγείλει. Τις περισσότερες φορές και ο θύτης χρήζει βοηθείας.

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να ζουν χωρίς τον φόβο πιθανής ή υπαρκτής κακοποίησης, παραμέλησης ή γενικότερα εκμετάλλευσης. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε και να ζούμε με ασφάλεια.

1065: Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS για ηλικιωμένους

                                  -------------------------------------------------------

http://www.madata.gr/epikairotita/san-simera/202035.html

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Δικτύου για την Παρεμπόδιση της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων (INPEA) και υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ και την ΠΟΥ.

Η 15η Ιουνίου κάθε χρόνου ορίσθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό, σχετικά με την κακομεταχείριση που υφίστανται οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από τους ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους (συνοδοί, σύντροφοι, σύζυγοι, μέλη της οικογενείας).

Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως βία, εκμετάλλευση, παραμέληση και παράλειψη. Περιπτώσεις κακομεταχείρισης ηλικιωμένων που έχουν αναφερθεί παγκοσμίως είναι: τραυματισμοί, αφυδάτωση, απώλεια βάρους, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής, ασυνήθιστη συναισθηματική συμπεριφορά, ξαφνικές αλλαγές σε τραπεζικούς λογαριασμούς ή διαθήκες.

Eπιμέλεια: Μιτση Σκέντζου   Zougla.gr

                                            --------------------------------------------------------
 
 http://xenofontasxp.blogspot.gr/2012/06/15.html

Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012

15 Ιουνίου: παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης ηλικιωμένων

Παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης των ηλικιωμένων, είναι η 15η Ιουνίου.
Στόχος να ευαισθητοποιηθεί το παγκόσμιο κοινό για την κακομεταχείριση που υφίστανται οι ηλικιωμένοι ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από ανθρώπους της οικογένειάς τους ή άλλους, υπεύθυνους για την φροντίδα τους.
Τα στοιχεία της ΜΚΟ Γραμμή Ζωής, προκαλούν σοκ.Η μεγάλη πλειοψηφία ευπαθών και ευπρόσβλητων σε κακοποίηση ηλικιωμένων, είναι γυναίκες. Περισσότερο από το ένα τρίτο αυτών των γυναικών υποφέρει από την νόσο του Αλτσχάιμερ ή από άνοια, γεγονός που τις καθιστά ακόμα περισσότερο ευπρόσβλητες σε κακοποίηση.
Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως βία, εκμετάλλευση, παραμέληση ή παράλειψη, ενώ περιστατικά κακομεταχείρισης που έχουν σημειωθεί παγκοσμίως, είναι τραυματισμοί, αφυδάτωση, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής και άλλα.
Αυτές είναι οι πιο φανερές μορφές κακομεταχείρισης. Υπάρχουν και άλλες όπως η ψυχολογική και η σεξουαλική κακοποίηση, που προσβάλλουν στον ίδιο βαθμό την αξιοπρέπεια του ηλικιωμένου.
Το πρόβλημα διογκώνεται από την στιγμή που ελάχιστοι καταγγέλλουν στις Αρχές αυτά τα περιστατικά είτε γιατί φοβούνται την εκδικητικότητα του θύτη είτε επειδή θεωρούν ότι σε αυτήν την περίπτωση θα αναγκαστούν να ζήσουν σε ίδρυμα.
Οι περισσότερες από τις συμπεριφορές κακοποίησης ενός ηλικιωμένου ατόμου, αποτελούν ποινικό αδίκημα και όποιος το αντιλαμβάνεται έχει υποχρέωση να το καταγγείλει.
Κανείς δεν πρέπει να ανέχεται την κακοποίηση. Στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS για ηλικιωμένους 1065, μπορεί ο οποιοσδήποτε να βρει βοήθεια. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε και να ζούμε με ασφάλεια.

  ΠΗΓΗ.anikolouli.gr

Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας 15-6-2012

http://www.zougla.gr/ygeia/article/prostatevmeno-periexomeno-pagosmia-imera-gonimotitas

Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012, 04:41

Η 15η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, με πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) και αποτελεί μέρα ενημέρωσης για την υπογονιμότητα των ζευγαριών.

Παγκοσμίως, 90 εκατομμύρια ζευγάρια αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα σύλληψης. Το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια), δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια, ποσοστό μικρότερο από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Έτσι, λοιπόν, από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται.

Τα ανωτέρω επιδημιολογικά στοιχεία, τα οποία αναδεικνύουν μία δυσάρεστη πραγματικότητα, οδήγησαν ειδικούς σε θέματα αναπαραγωγής απ' όλο τον κόσμο να συνασπισθούν και να αναλάβουν δράση, στοχεύοντας στη σωστή ενημέρωση των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας. Η ανεξάρτητη αυτή διεθνής πρωτοβουλία, ονομάστηκε ACT και εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο με την ίδρυση κατά τόπους παραρτημάτων.

Στην Ελλάδα, καταξιωμένοι επιστήμονες, γνωρίζοντας ότι τα περίπου 300.000 υπογόνιμα ζευγάρια της χώρας μας και ο ευρύτερος κοινωνικός τους περίγυρος έχουν ανάγκη υπεύθυνης ενημέρωσης και καθοδήγησης, προχώρησαν στη δημιουργία της ACT HELLAS. Η Ελλάδα είναι η 20η χώρα στο κόσμο που συμμετέχει στη δράση της ACT International.

Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τότε που γεννήθηκε στη Βρετανία το πρώτο «παιδί του σωλήνα», η Λουίζ Μπράουν... Από εκείνη τη στιγμή ως σήμερα έχουν γεννηθεί πάνω από 1.500.000 παιδιά σ' όλο τον κόσμο χάρη στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012, 04:45

                             -----------------------------------------------------------

http://www.2810.gr/crete/kosmos/pagkosmia-hmera-gonimothtas-h-15h-ioynioy

 Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας η 15η Ιουνίου

Η 15η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, με πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) και αποτελεί μέρα ενημέρωσης για την υπογονιμότητα των ζευγαριών.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας υπογόνιμο θεωρείται ένα ζευγάρι όταν δεν επιτυγχάνει σύλληψη μετά από ένα χρόνο συχνών σεξουαλικών επαφών χωρίς τη χρήση αντισύλληψης. Σύμφωνα με τον ορισμό της υγείας, όπως αυτός έχει διατυπωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), η υπογονιμότητα αποτελεί διαταραχή της υγείας και χρήζει αντιμετώπισης. Η τεκνοποίηση και η δημιουργία οικογένειας θεωρούνται δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.

Συχνότητα της υπογονιμότητας
Σύμφωνα με διάφορες επιδημιολογικές μελέτες και εκτιμήσεις του Π.Ο.Υ., περίπου το 10-12% των ζευγαριών που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία αντιμετωπίζει κάποιας μορφής δυσκολία στην προσπάθειά του να αποκτήσει απογόνους. Παγκοσμίως, υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 80-90 εκατομμύρια υπογόνιμα ζευγάρια, στα οποία προστίθενται περίπου 2 εκατομμύρια νέα ζευγάρια ετησίως, με τάση για αύξηση. Σημειωτέον ότι ο καρκίνος προσβάλλει περίπου 6 εκατομμύρια άτομα ετησίως και η ελονοσία περίπου 100 εκατομμύρια: επομένως, η υπογονιμότητα, χωρίς να αποτελεί μείζονα διαταραχή της υγείας, δεν είναι διόλου αμελητέα, σε παγκόσμια κλίμακα.Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμη πλήρεις επιδημιολογικές μελέτες της υπογονιμότητας, αλλά εκτιμάται ότι περίπου 300.000 ζευγάρια δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδιά.

Η συχνότητα της υπογονιμότητας μπορεί να ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή και από πληθυσμό σε πληθυσμό. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει ειδικό «προφίλ» του υπογόνιμου ζευγαριού. Η υπογονιμότητα είναι πολυσύνθετη και ρευστή κατάσταση: το ίδιο άτομο, ή ζευγάρι, μπορεί να διανύσει μεγάλες χρονικές περιόδους στις οποίες αδυνατεί να συλλάβει και η αδυναμία αυτή μπορεί να επέλθει, ή να λήξει, χωρίς προειδοποίηση. Τις περισσότερες φορές η υπογονιμότητα δεν έχει ειδικά συμπτώματα (π.χ. πόνο, πυρετό, δυσφορία...) κι έτσι δεν την αντιλαμβανόμαστε.

Παγκοσμίως, 90 εκατομμύρια ζευγάρια αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα σύλληψης. Το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια), δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια, ποσοστό μικρότερο από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Έτσι, λοιπόν, από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα στο πλαίσιο ημερίδας η Ένωση Μαιευτήρων-Γυναικολόγων Ελλάδας ένα στα έξι ζευγάρια στην Ελλάδα που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία αντιμετωπίζει σήμερα πρόβλημα αναπαραγωγής. Μάλιστα η Eurostat αναφέρει ότι ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά γονιμότητας στην ΕΕ καταγράφεται στην Ελλάδα, καθώς οι Ελληνίδες γεννούν, κατά μέσο όρο, 1,28 παιδιά, σύμφωνα με στοιχεία του 2005.

Οσον αφορά γενικά στα προβλήματα-κινδύνους που συμβάλλουν στην υπογονιμότητα της γυναίκας και του άνδρα, κάποια από αυτά εντοπίζονται στη μετάθεση της αναπαραγωγικής ηλικίας της γυναίκας και στην ελάττωση του σπέρματος εξαιτίας περιβαλλοντικών λόγων, όπως της εμφάνισης στο νερό ενώσεων με οιστρογονικές ιδιότητες από τα βιομηχανικά απόβλητα που εισχωρούν στον κύκλο της διατροφής.
                                ------------------------------------------------------------------------

http://www.madata.gr/diafora/health/202062.html 

Γονιμότητα και ψυχολογία

15 Ιουνίου 2012, 09:47

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, θα εστιάσουμε σε ένα σχετικά παραμελημένο κομμάτι της υπογονιμότητας, που είναι αυτό της ψυχολογίας του ζευγαριού.

Η δυσκολία επίτευξης εγκυμοσύνης έπειτα από 1-2 χρόνια ελεύθερων επαφών χαρακτηρίζει ένα ζευγάρι ως υπογόνιμο. Η υπογονιμότητα είναι μια ιδιαίτερα στρεσογόνος διάγνωση, επηρεάζοντας συχνά τη διάθεση καθώς και τη σεξουαλική συμπεριφορά του ζεύγους με την πάροδο του χρόνου.

Χαρακτηριστικά, πολλά ζευγάρια αισθάνονται μειονεκτικά απέναντι σε φιλικά ζευγάρια που δεν είχαν καμία δυσκολία να κάνουν παιδιά. Η τυπική δικαιολογία που οι ίδιοι χρησιμοποιούν είναι ότι ακόμη δεν είναι έτοιμοι για να κάνουν παιδί ή ότι δεν το προσπαθούν. Στο πλαίσιο της αυξημένης ψυχολογικής πίεσης, δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που διαπιστώνουν αλλαγές στην ποιότητα της σχέσης τους, συνήθως προς το χειρότερο.

Μπορεί ο ένας ή και οι δύο σύντροφοι να εκδηλώσουν γενικευμένο άγχος ή ακόμη και επίσημη κατάθλιψη, λόγω της συνεχιζόμενης αποτυχίας επίτευξης εγκυμοσύνης, καταστάσεις που επιτείνονται με κάθε μήνα που περνάει. Από την άλλη μεριά, κάποια άλλα ζευγάρια δένονται παραπάνω κάτω από τον κοινό αγώνα για τη γονιμότητα.

Η σεξουαλική ζωή συχνά επηρεάζεται και εκείνη αρνητικά, αφού η σεξουαλική πράξη δεν γίνεται πια με σκοπό την αμοιβαία απόλαυση, αλλά με πρόγραμμα και περιορισμούς με στόχο την εγκυμοσύνη. Υπολογίζεται ότι στα μισά περίπου ζευγάρια θα εκδηλωθεί κάποιου τύπου σεξολογικό πρόβλημα, όπως ελάττωση της επιθυμίας, της διέγερσης ή του οργασμού στη γυναίκα, ή πρόβλημα στύσης ή πρόωρης εκσπερμάτισης στον άνδρα.

Δεν είναι καθόλου σπάνιο να έχει περάσει ένα σημαντικό χρονικό διάστημα πριν αποφασίσει κανείς να επισκεφθεί κάποιον ειδικό. Αυτό δεν είναι αξιοπερίεργο, αφού μια τέτοια επίσκεψη προϋποθέτει ότι το ζευγάρι έχει αποδεχθεί - ή τουλάχιστον υποψιαστεί - ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Πολλές φορές, έχουν προηγηθεί αρκετοί μήνες προγραμματισμένων επαφών με βάση τις πιθανές ημέρες ωορρηξίας με ή χωρίς τη χρήση κάποιου τεστ ωορρηξίας φαρμακείου.

Ακόμη και κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης, ο ένας ή και οι δύο σύντροφοι μπορεί να παραθέσουν επιχειρήματα, γιατί οι «γόνιμες» ημέρες είχαν χαθεί σε μερικούς από τους προηγούμενους μήνες. Μια τέτοια άρνηση δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητη και λειτουργεί ως αμυντικός μηχανισμός για το ζευγάρι που ακόμη δεν έχει δεχθεί ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Βέβαια, είναι ιατρικά γνωστό ότι την εγκυμοσύνη δεν την «προσπαθεί» κανείς, απλώς σταματάει να την αποφεύγει. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να κάνει κάποιο ζευγάρι ιδιαίτερες προσπάθειες για να πετύχει εγκυμοσύνη.

Ο ειδικός είναι πολύ πιθανόν να ζητήσει κάποιες βασικές εξετάσεις για τον έλεγχο του σπέρματος, της ωορρηξίας και της διαβατότητας της μήτρας και των σαλπίγγων. Οι εξετάσεις αυτές δυνητικά μπορεί να επιβαρύνουν την ψυχολογία του άνδρα ή της γυναίκας, ιδιαίτερα στην περίπτωση κακού αποτελέσματος. Γι’ αυτό και δεν είναι παράξενο που κάποιοι άνδρες δεν καταφέρνουν να παράγουν δείγμα σπέρματος για εξέταση, λόγω της φορτισμένης ψυχολογίας τους και του φόβου ότι μπορεί αυτοί να ευθύνονται για την υπογονιμότητα. Παρομοίως, οι γυναίκες φοβούνται περισσότερο το κακό αποτέλεσμα, παρά την πιθανή ενόχληση που θα υποστούν για την εκτέλεση κάποιων εξετάσεων.

Αν και τη διάγνωση της υπογονιμότητας θα πρέπει να τη μοιράζεται κάθε ζευγάρι, τα αποτελέσματα των εξετάσεων μπορεί να υποδεικνύουν ότι ο ένας από τους δύο συντρόφους «φταίει». Ακόμη και οι ιατροί, που δεν πρέπει να αποδίδουν το φταίξιμο σε κανέναν από τους συντρόφους, συχνά καταλήγουν σε δηλώσεις του τύπου «το πρόβλημα είναι στο σπέρμα». Αυτό δημιουργεί δικαίως την εντύπωση ότι ο ένας από τους δύο είναι απολύτως υγιής, ενώ ο άλλος έχει κάποιο πρόβλημα. Αν και κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει, δεν υπάρχει καμία διαβεβαίωση ότι όντως ο «υγιής» σύντροφος θα μπορούσε εύκολα να κάνει παιδί με έναν άλλο σύντροφο. Βέβαια, αυτή η διαπίστωση δεν αρκεί για να παρηγορήσει τον σύντροφο με το πρόβλημα, ο οποίος κινδυνεύει από ακόμη μεγαλύτερη ψυχολογική κατάπτωση.

Πολλά ζευγάρια θα προχωρήσουν στο τελικό στάδιο της διαδικασίας που περιλαμβάνει τη χρήση κάποιας θεραπείας γονιμότητας. Υπάρχουν δύο τύποι θεραπείας: εκείνοι που βοηθούν στην αποκατάσταση του προβλήματος και, επακόλουθα, αυξάνουν την πιθανότητα φυσικής σύλληψης και οι άλλοι που παρακάμπτουν το πρόβλημα χρησιμοποιώντας υψηλή τεχνολογία. Στον δεύτερο τύπο ανήκει και η εξωσωματική γονιμοποίηση, η οποία στις μέρες μας αποτελεί μια ιδιαίτερα δημοφιλή και αποτελεσματική θεραπεία γονιμότητας.

Είναι σημαντικό η επιλογή των θεραπειών να γίνεται ορθολογιστικά, όχι μόνο με βάση την πιθανότητα επιτυχίας ή τη διάρκεια της θεραπείας. Έχει νόημα να προσπαθεί κανείς να αποκαθιστά το πρόβλημα, αν υπάρχει μια τέτοια ικανοποιητική επιλογή. Για παράδειγμα, η αποκατάσταση του αδύναμου σπέρματος βοηθά όχι μόνο στην επίτευξη εγκυμοσύνης με φυσικό τρόπο, αλλά αποκαθιστά και την αυτοπεποίθηση του άνδρα. Επίσης, ακόμη και μετά την πρώτη εγκυμοσύνη, μπορεί να επέλθει και μια δεύτερη χωρίς να παρουσιαστεί ξανά κάποια δυσκολία.

Δυστυχώς, στις μέρες μας, πολλά ζευγάρια κατευθύνονται πολύ γρήγορα στη λύση της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αυτό ενέχει αρκετές ψυχολογικές παγίδες. Αφενός, ένα αρνητικό αποτέλεσμα λαμβάνεται βαρέως από το ζευγάρι, το οποίο έχει επενδύσει χρονικά, οικονομικά και ψυχολογικά στη συγκεκριμένη θεραπεία. Αφετέρου, δε, μένουν συνήθως άλλες επιλογές από το να δοκιμάσει κανείς να ξανακάνει εξωσωματική γονιμοποίηση, με την ελπίδα ότι η επόμενη φορά θα είναι επιτυχής. Αυτό αναπόφευκτα δημιουργεί το αίσθημα αδιεξόδου, στην περίπτωση που και οι επαναληπτικές προσπάθειες είναι παρόμοια ανεπιτυχείς.

Αν και κανείς δεν αρνείται την αξία της εξωσωματικής γονιμοποίησης ως μέθοδο θεραπείας της υπογονιμότητας, είναι σημαντικό να εξαντλούνται άλλες πιο βασικές και απλές θεραπείες, πριν καταφύγει κανείς σε αυτήν, εφόσον τέτοιες θεραπείες ενδείκνυνται για το συγκεκριμένο ζευγάρι. Ακολουθώντας μια κλιμακωτή διαδικασία στην επιλογή θεραπειών, το ζευγάρι αποδέχεται καλύτερα την ανάγκη μιας θεραπείας υψηλής τεχνολογίας, όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση.

Συμπερασματικά, το μονοπάτι της υπογονιμότητας μπορεί να επιφέρει σημαντική ψυχολογική επιβάρυνση σε ένα ζευγάρι, ακόμη κι αν ο ειδικός προβαίνει σε κινήσεις που ελαχιστοποιούν το άγχος και την ταλαιπωρία. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να τονιστεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των ζευγαριών που διάβηκαν το μονοπάτι αυτό, πιστεύουν ότι άξιζε η όλη πορεία. Αυτό ισχύει όχι μόνο για την πλειονότητα των ζευγαριών που τελικά κατάφεραν να κάνουν παιδί, αλλά και για τα λίγα ζευγάρια που δεν εκπλήρωσαν αυτήν την επιθυμία τους, παρ’ όλες τις αξιόλογες προσπάθειες των ίδιων και των ιατρών τους.

Διαβάστε περισσότερα www.gynaikologos.net

Το κείμενο υπογράφει ο Δρ. Θάνος Παπαθανασίου
MD (London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου

Νησί ή Χρυσή ή Γαιδουρονήσι

Νότια της Ιεράπετρας σε απόσταση 8 μιλίων περίπου  στο Λυβικό πέλαγος βρίσκεται το νησάκι αυτό. Μέχρι πριν 20  χρόνια ήταν ο παράδεισος των μοναχικών και όσων ζητούσαν ηρεμία μακρυά από τον πολιτισμό. Σήμερα έχουν αλλάξει λίγο τα πράγματα , αλλά ακόμη είναι προορισμός για χαλάρωαη και για μια διαφορετική ιδιαίτερη εμπειρία. Φανταστείτε στη μέση του πελάγους σε ένα μικρό νησί χωρίς υψώματα  σαν σε σεληνιακό τοπίο κατά τόπους , με τη θάλασσα να σε περιτριγυρίζει και το μόνο σημάδι από τον έξω κόσμο η απέναντι στεριά της Ιεράπετρας αμυδρά στον ορίζοντα...

                                                                            

Πληροφορίες για την παραλία Γαϊδουρονήσι (Χρυσή)

Η Χρυσή είναι ένα από τα 81 ακατοίκητα νησιά της Κρήτης και απέχει περίπου 8 ναυτικά μίλια νότια απο την Ιεράπετρα. Οι ντόπιοι το ονομάζουν "Γαϊδουρονήσι" ή απλά "Νησί". Το μήκος του νησιού είναι 5 χλμ και το πλάτος του 1 χλμ. Το πιο ψηλό σημείο ονομάζεται Κεφάλα και βρίσκεται σε ύψος 31 μέτρων. Πρόκειται για έναν επίγειο παράδεισο με παραλίες από ξανθή και άσπρη άμμο, καταγάλανα κρυστάλλινα νερά, αιωνόβιους κέδρους και αμέτρητα μικρά κοχυλάκια σε πολλά σημεία στις ακτές! Καθ' όλο το μήκος του νησιού, κυρίως στο κέντρο, υπάρχει το κεδρόδασος με δέντρα που υπάρχουν εκεί για πάνω από 200 χρόνια! Δυτικά του νησιού υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου που χτίστηκε πιθανότατα τον 13ο αιώνα, η αλυκή που ακόμα και σήμερα έχει αλάτι, οι λαξευτοί τάφοι των Ρωμαϊκών χρόνων, ο φάρος και ο βραχίωνας του αρχαίου λιμανιού. Η θαλάσσια περιοχή γύρω από τη Χρυσή είναι πολύ πλούσια με απολιθώματα πάνω σε ηφαιστειακά πετρώματα, τα οποία βρίσκονται εκεί από τότε που το νησί ήταν βυθισμένο στη θάλασσα! Πολλά από αυτά τα απολιθώματα βρίσκονται ακόμα στην περιοχή γύρω από τη Χρυσή. Στις βόρειες ακτές του νησιού, δηλαδή στις παραλίες Μπελεγρίνα, Χατζηβόλακα και Καταπρόσωπο, υπάρχει τεράστιος αριθμός μικρών κοχυλιών που στην αρχή σου δίνουν την εντύπωση μικρών χαλικιών. Όταν όμως τα βάλεις στη χούφτα σου και τα κοιτάξεις από κοντά, με έκπληξη θα αντικρίσεις μόνο μικρά κοχυλάκια! Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ακτών κατακλύζεται από μικρά κοχύλια! Στις παραλίες αυτές υπάρχουν ξαπλώστρες και ομπρέλες για ενοικίαση καθώς και ένα beach bar με πρόχειρο φαγητό και αναψυκτικά. Ανατολικά της Χρυσής, περίπου 700 μέτρα, βρίσκεται ένα μικρό βραχώδες νησί το Μικρονήσι. Εκεί έχουν βρει καταφύγιο εκατοντάδες γλάροι! Στη νοτιοανατολική μεριά της Χρυσής, υπάρχει το λιμανάκι όπου αράζουν τα καραβάκια που μεταφέρουν τους επισκέπτες του νησιού, μια ταβερνούλα για φαγητό και καφέ καθώς και μια πανέμορφη παραλία με ξαπλώστρες και ομπρέλες για ενοικίαση. Η Χρυσή, λόγω του απείρου κάλλους και του οικοσυστήματός της έχει ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα προστασίας τοπίων φυσικού κάλλους NATURA 2000. Για να πάει κάποιος εκεί μπορεί να επιβιβαστεί σε ένα από τα καραβάκια που κάνει το δρομολόγιο. Τα καραβάκια φεύγουν από την Ιεράπετρα στις 10:30 και στις 12:30 το πρωί με επιστροφή στις 17:00 και στις 18:00 το απόγευμα και το ταξίδι διαρκεί περίπου μια ώρα. Τα δρομολόγια αρχίζουν τον Μάιο και τελειώνουν τον Οκτώβριο. Όλοι οι επισκέπτες καλούνται να σεβαστούν και να προσέξουν αυτόν τον παράδεισο που ονομάζεται Χρυσή. Απαγορεύεται η ρύπανση, η αλλαγή των σημάνσεων των μονοπατιών, η κατασκήνωση και η συλλογή κοχυλιών. Η επίσκεψή σας στη Χρυσή (Γαϊδουρονήσι) θα σας χαρίσει όμορφες αναμνήσεις! Χαλάρωση, ηρεμία, αίσθηση τροπικής εξόρμησης! Αγαπημένος προορισμός...

Στους ακόλουθους συνδέσμους,  θα βρείτε όλα όσα αφορούν το νησί Χρυσή
 http://www.cretanbeaches.com/paralies/lasithi/paralies-nisou-xrysis/
 http://www.e-camping.gr/forum/20-camping/590-camping
 http://www.crete-today.com/sightsgr/chrissi.php
 http://www.ierapetra.net/gr/chrissi.html
 http://gaidouronisi.gr/

επίσης , στους παρακάτω συνδέσμους θα δείτε κι άλλες εικόνες από το "νησί" , όπως συνηθίζουν να το αποκαλούν οι Ιεραπετρίτες,  και δεν αποκλείεται να αποφασίσετε να κατηφορήσετε...

 http://www.facebook.com/chrissi.island
http://www.facebook.com/Ierapetra.Crete

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

TOSCANA - LA MIA TERRA

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.449864418360897.121719.193914440622564&type=1 

Ένα οδοιπορικό στη «φαμόζα» γειτονιά της Ιταλίας αποκαλύπτει ένα μπουκέτο χρωμάτων, αρωμάτων και γεύσεων που μόνο ψάχνοντας στοχευμένα μπορεί κάποιος να απολαύσει.

«Πιθανότατα δεν υπάρχει άλλος τόπος στη γη όπου η ανθρώπινη παρέμβαση στη φύση έχει δημιουργήσει τέτοια ομορφιά...» ακούγεται να λέει ο εκκεντρικός κρεοπώλης κάπου ανάμεσα στην απαγγελία εδαφίων από την «Κόλαση» του Δάντη και στο αριστοτεχνικό κόψιμο μιας τεράστιας «μπιστέκα φιορεντίνα» (μπριζόλας) με το κοφτερό μαχαίρι του. Μεγάλες κουβέντες; Είναι παράξενο το πώς χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπος την περιοχή όπου κατοικεί, άλλοτε με υπερβολές, άλλοτε με πλούσια κοσμητικά επίθετα, ακόμη και με ακραίες εκφράσεις. Η Τοσκάνη, στην Κεντροδυτική Ιταλία, ανήκει στους τόπους όπου τα λόγια μοιάζουν περιττά όσον αφορά την περιγραφή της. Αν υπάρχει μια υπερβολή αναφορικά με αυτόν τον τόπο είναι η ίδια η υπερβολή. Σε ομορφιά, σε τάξη, σε χρώματα, σε γεύσεις, σε μυρωδιές, σε τοπία, σε αρχιτεκτονική, σε Ιστορία. Προς τιμήν του Έλληνα επισκέπτη στον ναό του κρέατος και της τέχνης – αφού προσούτο και ράφια με λογοτεχνικά βιβλία συνυπάρχουν στον χώρο – ο μεγαλόσωμος κρεοπώλης ανεβαίνει με ένα σάλτο επάνω στον πάγκο του και με τρόπο θεατρινίστικο απαγγέλλει Καβάφη. Οι θαμώνες του καταστήματος χαμογελούν σαρδόνια στο έκπληκτο ύφος μου και συνεχίζουν να πίνουν ατάραχοι το κόκκινο κρασί τους.
 

Η αλέγρα αυτή κατάσταση, πέρα του ότι μοιάζει με σαρκαστική αντιμετώπιση της ζωής, ταιριάζει απόλυτα στην ποιητικότητα της Τοσκάνης. Σοβαρότητα και χιούμορ ταυτόχρονα. Ειλικρινή βλέμματα σε μια φύση με... σκαμπανεβάσματα. Τα αμέτρητα χωριά μοιάζουν να είναι τόσο κοντά το ένα με το άλλο, μα οι στροφές, οι λόφοι, οι στενοί δρόμοι και τα διάσπαρτα χωράφια κάνουν και τις μικρότερες διαδρομές να δείχνουν μεγάλες. Κάθε χωριό αξίζει και μια στάση. Τα ονόματά τους θυμίζουν κάποια ετικέτα κρασιού που πήρε το μάτι μου στα ράφια μιας ενοτέκα.
 

Στα 23.000 τ. χλμ. της Τοσκάνης κατοικούν περίπου 3,5 εκατ. άνθρωποι. Γεμάτη διάσπαρτα χωριά και ιστορικές, παγκοσμίως γνωστές, πόλεις όπως η Φλωρεντία, η Σιένα, η Πίζα και η Πιέντζα, συνδυάζει τον πολιτισμό με το φυσικό τοπίο, την Ιστορία με τις γεύσεις, τα μουσεία με τον απλό τρόπο ζωής, τους αμπελώνες με τον τουρισμό. Παρά την πλούσια Ιστορία της, η Τοσκάνη είναι ευρύτερα γνωστή ως η πατρίδα της ιταλικής Αναγέννησης και τόπος γέννησης μεγάλων ιστορικών προσώπων όπως ο Δάντης Αλιγκέρι, ο Σάντρο Μποτιτσέλι, ο Μιχαήλ Άγγελος. Δείγματα υψηλής τέχνης φιλοξενούνται στα διάσημα μουσεία των μεγάλων πόλεων, αλλά βρίσκονται και διάσπαρτα σε χωριά και κωμοπόλεις. Όλη η μαγεία της Τοσκάνης όμως ήταν και παραμένει η περιπέτεια της περιήγησης. Έχοντας έξι σημεία ως Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, αλλά και περίπου 120 προστατευόμενες φυσικές περιοχές, η Τοσκάνη γεμίζει από τουρίστες όλον τον χρόνο. Η προσπάθεια να τους αποφύγει κανείς ταξιδεύοντας στην περιοχή είτε κοστίζει είτε τσακίζει τα νεύρα. Και αφού δεν υπάρχει καλύτερη και χειρότερη περίοδος να επισκεφτεί κανείς αυτόν τον τόπο, μαθαίνει να ζει με την πραγματικότητα. Ο κινητήρας του Fiat γουργουρίζει στις ανηφόρες προς τη Βολτέρα. Το τουριστικό λεωφορείο κάνει τη ζωή λίγο δύσκολη στην τελευταία στροφή πριν από το πάρκινγκ. Τα δύο οχήματα μοιάζουν να μη χωρούν ταυτόχρονα στον στενό δρόμο στην κορυφή του λόφου. Αυτή η αίσθηση υπάρχει σχεδόν σε κάθε επαρχιακό δρόμο. Η επαφή με τους αμπελώνες της ποικιλίας Κιάντι μπορεί να συμβεί απρόσμενα σε μια στροφή, με το γκάζι λίγο περισσότερο πατημένο από όσο χρειάζεται. Το παρελθόν της Βολτέρα φανερώνεται σε κάθε βήμα μέσα στα ανήλιαγα στενά, με «ενθύμια» από τον Μεσαίωνα και την εποχή των Ετρούσκων.
 

Η κοντινή κωμόπολη Σαν Τζιμινιάνο, πιο τουριστική, κάνει τη Βολτέρα να φαίνεται πιο ποιοτική και ήσυχη. Κάτω από την κλασική ιταλική τέντα, επάνω σε στρογγυλό, μεταλλικό τραπεζάκι, ψωμί τσιαπάτα με βασιλικό, ντοματίνια, ελιές, προσούτο και μοτσαρέλα. Οταν οι επιλογές είναι πολλές, το κλασικό είναι πάντα η λύση. Το ίδιο το μαγαζί, η ενοτέκα, μοιάζει με εκθεσιακό χώρο υλικών, τυριών, αλλαντικών καθώς και μιας ποικιλίας τοπικών κρασιών η οποία στοιβάζεται από το πάτωμα ως το ψηλό ταβάνι. Οι ιδιοκτήτες τέτοιων χώρων είναι συνήθως και παραγωγοί, και οινοποιοί, και έμποροι.
 

Μέσα στην ελαφριά ζάλη του απομεσήμερου, με το επιπλέον βάρος δύο-τριών φιαλών κρασιού, αλλά και αλλαντικών στο πορτμπαγκάζ, ο δρόμος σε οδηγεί σε ένα κοντινό κτήμα αγροτουρισμού λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά από τους τουριστικούς ξενώνες της περιοχής. Μόνο τα απαραίτητα «κομφόρ»: ύπνος, μπάνιο, πρωινό, πάρκινγκ στη χαλκόστρωτη αυλή. Οι υπόλοιποι ένοικοι είναι ποδηλάτες – η ποδηλατάδα είναι ένας από τους πιο αγαπημένους τρόπους απόλαυσης της φύσης της Τοσκάνης –, κυρίως Βορειοευρωπαίοι (αυτοί τρώνε συνήθως λιγότερο).
 

Ο τελικός προορισμός είναι τα οινοποιεία του Μονταλτσίνο στον Νότο, μα προηγείται μια σύντομη στάση στο ιστορικό κέντρο της Σιένα. Η κεντρική πλατεία και τα γύρω στενά με τα επιβλητικά κτίρια και τους συρρέοντες, κατά χιλιάδες, τουρίστες καθιστούν την αναζήτηση πάρκινγκ ταλαιπωρία. Ειδικότερα αν ο κύριος στόχος του ταξιδιώτη είναι η περιπλάνηση στη φύση. Δεν λείπουν όμως τα υπέροχα παντοπωλεία με τα τοπικά προϊόντα που διαφημίζονται από ένα διοπτροφόρο κεφάλι αγριόχοιρου στην είσοδό τους. Ούτε και η καλή διάθεση των ντόπιων που – είναι απορίας άξιο – πώς δεν έχουν τρελαθεί ακόμη από τις ορδές των τουριστών. Η έξοδος από τη Σιένα αποδεικνύεται δύσκολη και δαπανηρή (το πάρκινγκ και τα καύσιμα κοστίζουν), αφού παρά τις επαρκείς πινακίδες κατευθύνσεων το μπέρδεμα δεν το γλιτώνεις. Η διαδρομή προς το Μονταλτσίνο όμως αποκαλύπτει τη μαγεία της Τοσκάνης. Οι φιδωτοί δρόμοι διαγράφουν όλο και ομορφότερες καμπύλες στον ορίζοντα. Τα χρώματα εναλλάσσονται όπως στην παλέτα αναποφάσιστου ζωγράφου, οι αμπελώνες μοιάζουν φυσικό δημιούργημα και τα χωριά ξεπερνούν ακόμη και τη φαντασία: Μοντερόνι ντ’ Αρμπια (από το όνομα του παρακείμενου ποταμού), Ασιάνο, Μπουονκονβέντο, Αγιος Κήρυκος ντ’Ορσια, δείγματα ομορφιάς και αισθητικής. Η άφιξη στο οινοποιείο του Μονταλτσίνο σε μεταφέρει σε νέα σύνορα πολιτισμού: το κρασί. Η υποβλητικά σκοτεινή αίθουσα έχει ποτιστεί με το άρωμα από τα δρύινα, με τανίνες χρόνων, βαρέλια. Το ξύλο έχει πρόσωπο, είναι η πρώτη επαφή με το θαύμα της οινοποιίας.
 

Οι δοκιμές σε εισάγουν σε έναν παραμυθένιο κόσμο γεύσης και Ιστορίας. Αν και η γνώμη είναι υποκειμενική, τα Κιάντι και τα Μπρουνέλο του Μονταλτσίνο συγκαταλέγονται στα γευστικότερα κρασιά της Ιταλίας και, ίσως, και όλου του κόσμου. Συνοδεία και μιας σωστά ψημένης «μπιστέκα φιορεντίνα», της πρώτης κυρίας του κρέατος στην περιοχή, η εμπειρία των γεύσεων συμπληρώνεται με επιτυχία.